Kees wordt Bob, of was het Sjaak

[hilde_kees]

Na van Baan zijn verslag te hebben genoten, bedenk ik me dat ook mijn zomervakantie voor jullie nog een vraagteken is.
Was het vakantie? Was het afzien? En hoe zat het met de zonuren?
We beginnen maar weer bij het begin. Alles inpakken en de aanhanger gaat mee. En op de valreep worden er nog 4 stoeltjes aan toegevoegd. En zo is het als altijd. We denken zeeën van ruimte over te hebben en uiteindelijk zijn we weer bepakt en bezakt.



De reis verloopt voorspoedig. Weinig drukte en i.v.m. de aanhanger en toch ook nogal wat wegwerkzaamheden op de 'nieuwe' route. (Arnhem, Kassel, Leipzig), gaan we maar weer de oude vertrouwde weg met weinig niveauverschil (Enschede, Hannover, Leipzig).

Aangekomen bij het huis is het als vanouds even slikken. Binnen lijkt het wel een kelder. Koud en stoffig. Dus gelijk alles maar openzetten. Hadden we dit altijd bij binnenkomst?
Gelukkig is er weinig muizen spoor of geur te bekennen. Maar even heb ik een weemoedig gevoel en denk terug aan de caravan. Hoewel ik de rit dan meestal wat minder kon waarderen. En zo kom ik weer tot de realiteit.
Er is natuurlijk nogal wat gebroken en gesloopt tijdens ons laatste verblijf. Dus al dat dwarrelende stof is nu rustig neergedaald.
We hebben geluk dat het mooi weer is. Want de waterstanden zijn al weer flink hoog geweest na een paar flinke regenbuien.
De ontvangst en aanwezigheid van onze vrienden doet altijd goed.



En we hopen dat het positieve gevoel bij hen blijft. De grote bonte specht waar we eerst zo blij mee waren . Geeft nu wat gemengde gevoelens.

Spechtgaten in onze gevel



Een schrale troost dat ik weet dat we niet het enige slachtoffer van dit vandalisme zijn.

Ook dit keer weer een lijkje, maar nu buitenshuis. De restanten van een mol. Wel de gelegenheid om de grote graafpoten goed te (laten) bekijken.



Natuurlijk zijn de kreten ajakkes en ach wat zielig niet van de lucht.

En dan niet veel, maar wel wat appels op de plaats van de bloesem, die maar niet open wilde gaan en die sneeuw had getrotseerd.



Na even plassen beginnen we meestal maar direct met uitladen en puinruimen. Al gauw worden de stoelen buitengezet en kunnen we even bijkomen en wordt het weer genieten.
De eerste avond dit keer niet uit eten, maar onze reeënvriend bekijken. Later in de vakantie zal hij ons ook zijn vriendinnetje en hun kalf laten zien.
Als ik 's avonds in de tuin zit te bellen dat we veilig zijn aangekomen, zie ik opeens weer wat bruins over het reëenpad gaan. Maar ik hoorde toch geen hoefjes? Wat laag, is het een kalf? Nee maar ... De vos marcheert braaf door de tuin. De honden hebben straks weer wat te snuffelen. Helaas geen foto.
Maar nu zijn weet ik weer waarom ik hier zo graag ben.

 

[Maarten]

Het is weer heerlijk om je verslag te lezen, Hilde! Ik kijk uit naar het vervolg!

 

[hilde_kees]

Na eerst een beetje bijkomen en de boel wat grondiger bekeken te hebben door alle aanwezigen, gaat het er dan toch van komen.



Ook Luna doet mee aan de grondige inspectie en ook zij sloopt hier en daar wat.

We blijven ons steeds weer verbazen. Niet zo gek, als amateur klussers zijnde, maar toch.



Er komt weer een `prachtige` variatie aan muurbewerking te voorschijn. En denk nu niet:` wat een leuke tegels, misschien nog goed voor hergebruik`, want deze muurtegels zijn van gips.
In de bevestiging van de platen zit ook geen echt systeem. Dus steeds even bekijken waar kan het het makkelijkst wijken. Omdat we die wel willen hergebruiken krijgt alles een nummer. Onze ervaring met markeren van tentstokken komt nu wel van pas.



Nu blijkt opeens de muur aan de achterzijde van de woonkamer een flink stuk dikker dan aan de voorzijde. En ook hier weer de handige doppen als hulpmiddel voor het bevestigen.

 

[hilde_kees]

Dan is er nog de slapstick van de plafondbewerking. Alle adviezen aangenomen en het lijkt bij proefstukken te werken. Yes!!!!

Maar de volgende ochtend zijn de druipsteengrotten er niets bij. Een deel is prima geworden, maar dat andere deel.............. Nu is het lachwekkend, maar toen..............




Zoals bijna alles relatief is, valt deze tegenvaller in het niet als we weer flinke regen krijgen en de rivieren beginnen te stijgen. De weg naar Visnova wordt afgesloten. De brandweer rijdt af en aan voor inspectie, en pompen worden geinstaleerd.



Wij weten dat we droge voeten zullen houden. Toch komt er een soort spanning te hangen, met vorig jaar in gedachten. We slaan wat extra spullen in en besluiten regelmatig even bij de Smeda te gaan kijken.
Zolang de stroom het blijft doen zitten we goed, maar ook de kaarsjes en de olielampjes staan klaar, voor het geval dat. De oude kachel in de keuken brandt al ivm het opwarmen van het huis. En een stoofpotje of soepje is heel smakelijk op zo`n druilerige dag.

Vandaag zou ook de kachel bezorgd worden. De komende week zou die afgebouwd kunnen worden. Dan een telefoontje van Retap. De metalen basis is onderweg, maar de tegeldelen zijn gestrand. Autopech of niet weg kunnen, we kunnen het niet helemaal volgen.
Geen probleem we hebben bijna een maand de tijd. De heren komen inderdaad met het stalen deel. En er wordt nogmaals gemeten.

 

[hilde_kees]

Een flinke klus op ons slechte pad. Maar ze hebben vaker met dit bijltje gehakt. En zijn voorzien van handige hulpmiddelen.
Heb ik in Nederland nooit goed gekeken, of is deze driewielige versie van de steekwagen mij gewoon nooit opgevallen?



Weer een stukje. Maar mooi is het nog niet echt. Wel zwart en zwaar!



Vanwege de regen en nu het nog kan maar even op pad naar Liberec.



Het water stijgt. De brug bij Frydlant(rechter foto) laat goed zien hoe hoog het waterpeil alweer is. De zandzakken liggen op het plein en bij vele woonhuizen en winkels. Het sociale leven draait echter gewoon door.

 

[hilde_kees]

Terug komend ook maar eens even bij `onze`brug kijken.



Het water had de hele aansluiting van zand naar de brug weggespoeld. Er stond een sterke stroming, te zien aan de golven.

Het was nu even droog en de vlinder en bezoekende bloem leken de regen al weer bijna te zijn vergeten



Het spoor was nog in gebruik en de treinen reden nog.



Als nu de regen maar zou stoppen. Gelukkig maar dat de voorspelling van 3 weken regen niet uitkwam. Zoals iemand voorspelde op dit forum. Als in een dag of 3 de rivieren al zo dreigend worden, wil ik er niet bij zijn als het 3 weken zou aanhouden.

 

[hilde_kees]

We hopen dat het droog blijft . Niet alleen voor de rust van de laaglandbewoners, maar ook omdat we vorig jaar de verjaardagsbarbecue al hadden moeten afzeggen.
Maar eerst even langs het huis van dalbewoners. Vorig jaar was het daar raak en logischerwijs zijn ze bezorgd. We gaan gewoon even kijken. Dat geeft zekerheid.



Het water staat hoog, maar alles blijft netjes binnen de oevers. Goed nieuws om door te geven. En het is inderdaad nog steeds droog.

Ons bezoekje aan Liberec hadden we normaal gesproken uitgesteld vanwege het weer. Maar Kees viert alweer zijn verjaardag in Tsjechië. En het is al niet zo leuk om in de vakantie jarig te zijn. Dus willen we er wel een feestje van maken.

Sarah wil creatief met marsepein aan de slag. En ik ga op verzoek de appeltaart op grootmoeders wijze maken. We rekenen op een flink aantal bezoekers.



Als lichtpuntje in donkere dagen krijgt hij fakkels, met olie in verschillende 'smaken', tuinkaarsen, waxinelichtjes, een mooi aantal zaklampjes die ook kunnen staan, aanmaaklucifers etc. En dit alles in een stevige emmer. Ook te gebruiken om te hozen, als afvalemmer of voor het klussen of als spaarpot?



Sarah en Kees installeren de fakkels. En het ruikt al snel naar appeltjes. De stoelen worden klaargezet en inmiddels weten we dat het aantal bezoekers niet groot zal zijn. Ook dat heeft voordelen. We kletsen heerlijk bij. Genieten van de barbecue met bijlagen en de jeugd vermaakt zich ook prima.

 

[hilde_kees]

De jongeman assisteert bij het vuur en de jongedames hebben er al gauw genoeg van. Mogen we naar de rivier gaan kijken?
Na de nodige instructies met betrekking tot veiligheid vertrekken ze. Met fototoestel en telefoon.
Er wordt flink gefotografeerd. Vriendin van dichtbij, vriendin van veraf, vriendin trekt een rare snoet. U kent ze wel die foto's van Hyves etc. Maar er worden ook foto's gemaakt waar ik blij verrast door ben.



Wie zegt dat de jeugd geen oog voor natuur heeft?

Graag wil ik deze dames te vriend houden. Dus de rest van de foto's door hun gemaakt moet ik u onthouden.



In het kader van de privacy zijn er grenzen.

 

[hilde_kees]

De dames komen heelhuids en tevreden weer terug. En het voelt heerlijk als een meisje zo enthousiast over ons dorp vertelt.
We gaan als toetje nog een ijsje proberen te halen bij onze buren. In het weekend bij droog weer is er een ijssalon/koffie- theetuinen en sinds kort is er ook tapbier verkrijgbaar.

We zien onderweg de hoornaaren op rooftocht bij een mierennest, of was het hun nest? De meningen zijn verdeeld.
We treffen het met het weer. Wat een verschil met enkele dagen geleden.

Nu kunnen we het ritueel goed uitvoeren. Vorig jaar kwam het er niet van. Me aanbevolen in een klein winkeltje op het plein in Frydlant. Twee jaar geleden als primeur voor ons. Een jaar over geslagen en nu genieten we er dubbel van.



Eerst de jarige job. En wat zou hij hebben gewenst?



En toen de jeugd.

Een mooi einde van een heerlijke avond.

 

[Ad Verschoor]

Ik hoop dat het mooie einde van een heerlijke avond ertoe bijdraagt om het geweldige verhaal de volgende dag weer voort te zetten.
Het is fantastisch !!!!!!!!!!!!!! Dank je wel !!!!!!!!!!

 

[hilde_kees]

We denken steeds weer, dat 4 weken een hele tijd is, maar de dagen vliegen voorbij.
De kachel komt.



Het gereedschap en de onderdelen zijn aanwezig.



Hier en daar wordt nog een aanpassing gemaakt. En de basis wordt gesteld.



Nog wat op maat maken en dan monteren van de tegelwanden.

tataaah

 

[Lina]

Dat wordt heerlijk, gezellig en warm genieten in de Kerstvakantie! :top:

 

[kuurgast]

WAUW.....een tegelkachel!!! :tien:

 

[kukel]

Prachtig, een mooie romantische kachel om voor te liggen op een luipaardvel, waarbij de kleren over de eetkamerstoel hangen!

 

[hilde_kees]

Zo heeft ieder zijn eigen dromen rond de tegelkachel.
Wij zijn er erg mee in ons nopjes, maar eerst moeten er nog wat zaken geregeld worden.
Er is een aangetekende brief en daar hebben we het niet zo op. Onze brievenbus inspecteur laat het nogal eens afweten. Maar er komt ook nauwelijks post. Het meeste kunnen we naar Nederland laten sturen.



Het valt allemaal gelukkig mee.
Een herinnering voor een rekening die we al betaald hebben. Dus De brievenbus tegenover het postkantoor beelde dat gevoel prachtig uit. Dus rustig verder met klussen en genieten.

Inmiddels zal het jullie niet verbazen dat er een projectje wordt gezocht voor de stenen uit de oude openhaard. Kees vond een gipswandenmuur aan een stuk wel erg on-Tsjechisch, en besloot er een koofje in te maken. Eerst in een soort mal en dan in zijn totaal plaatsen.
De eerste aanzet wordt hier gemaakt.



En heeft iemand een idee hoeveel spijkertjes er gebruikt kunnen worden om tochtstrip vast te maken?



Dat een kachel, zelfs een tegelkachel niet vanzelf brandt zal jullie ook bekend zijn. Dus op naar de houthandel. Er lag genoeg. De vriendelijke handelaar herkende ons en we bestelden weer Buk. Dit keer was mhet geen combi Buk/Dub. De prijs was wel weer wat verhoogd en met de koers van de kroon voor ons geen koopje meer. Maar voor die korte tijd en voor 5 kuub hout is het nog te overzien. Voor nood hebben we ook nog het hout van onze eigen Es.

 

[hilde_kees]

We toeren regelmatig rond in onze omgeving. Vaak ook om onze dochter even te halen of te brengen. Het valt ons daarbij op dat er dit jaar erg veel nieuwe daken worden geplaatst. Zou er een subsidie mogelijk zijn na alle ellende van de wateroverlast?



Op een van de wegbrengactiviteiten vragen we naar de lokatie van het Arboretum. De mensen hebben we al ontmoet .We hebben er al wel naar uitgekeken, maar hebben de exacte plek nog niet ontdekt.
Na het eten in Pertoltice wijst meike ons de weg. We gaan de alternatieve route naar haar huis. In onze Frankrijk vakanties noemden we dit de witte weggetjes. Onze jonge gids wijst waar het is.
We zetten haar thuis af en gaan er deze vakantie zeker naar toe.

Zelfs een paar dagen later komt het er al van. We brengen Sarah naar haar vriendin en besluiten op de terugweg te gaan kijken of er iemand thuis is.
We worden hartelijk ontvangen. En mogen een kijkje in het huis nemen. Daarna krijgen we een rondleiding door de tuinen.



Aan de voorzijde de strakke perken met rozen en aan de zij- en acherkant de thematuinen. Van kleurthema tot snoeptuin en daarin een collectie beelden uit eigen atelier.

 

[hilde_kees]

We genieten van de uitleg en van het enthousiasme. Logisch dat ook Tsjechische schoolkinderen het hier naar hun zin hebben.

Ook nieuwsgierig geworden? Hieronder een link naar hun website.

http://www.arboretumbulovka.com/

Wij houden de bomen nog tegoed. Waarschijnlijk in de herfstvakantie gaan we die wat dichterbij bekijken.

Er komen Tsjechische bezoekers. Wij vertrekken. We hebben nog wel wat te doen en willen vanavond naar een van de wekelijkse concerten in Frydlant. Waar we weer op werden geattendeerd.

 

[hilde_kees]

We zijn al meer dan een jaar geleden eens naar een concert geweest op de binnenplaats van het Raadhuis in Frydlant. We hebben toen genoten van de combinatie licht klassieke muziek en volksmuziek. Door hennie van het arboretum werden we er weer op geattendeerd. Donderdagavond bij mooi weer achter het raadhuis en anders in het hotel restaurant tegenover de bioscoop.
We waren wel toe aan een avondje genieten. En dat werd het.



Mooie locatie. Droog. Gezellig druk. Goede muziek. Goed gezelschap.
En uiteindelijk ook het gezicht van de drummer gezien.
Veel nummers waren Tsjechisch en enkele Engelstalig.
We hebben genoten. :top:

 

[hilde_kees]

Ondertussen wordt ons geduld op proef gesteld. 3 hele dagen moeten we wachten . Dan pas mag er wat papier gestookt worden in onze nieuwe kachel. Ramen open . Alles zoals ons is geinstrueerd.



Is het niet prachtig?!



Het werkt! Geen gedoe meer met onze open haard. En toch naar de vlammen kunnen kijken.

Zoiets motiveert een mens. Dus niet zeuren . Het houthok moet vol.
Alle oude voorraad elders opgeslagen en het stapelen kan beginnen.



In fases en met verschillende strategien lossen we het op. Af en toe geassisteerd door een puberende dochter. We sluiten een compromis. Zij zorgt voor de koffie. En wij doen de stapelopdracht. dat werkt. iedereen blij.
De hulp van onze viervoeters is ditmaal niet gewenst. Erg zware grote blokken. Dus niets past in de hondenbek. En dus worden de dames verbannen naar de `appeltuin`.

 

[kukel]

Ik ken het gevoel, voor het eerst je bloedeigen kachel stoken.
Voldoet de kachel, zie je de vlammen, trekt hij goed en vooral, hoeveel warmte geeft hij af.
En als alles goed is voor je gevoel kan je breed grijnzen.
Toch maar weer goed gedaan.

En zo is het maar net.

Op naar de volgende klus.

Groet van een gloeiende Kukel.