Kees wordt Bob, of was het Sjaak

[hilde_kees]

Normaal gesproken waren we nu al weer bij ons knutselproject geweest. Maar soms lopen de dingen anders. En dat blijkt achteraf vaak niet verkeerd te zijn.
Nu eerst nog maar eens de terugblik op onze meivakantie. Alweer een hele tijd geleden. We hadden weer lekker ruim twee weken schoolvakantie.
In kleine bezetting d.w.z. 3 mensen, 2 honden en twee fretten en wat broodnodige spullen werden ingeladen. Niet teveel. Want we rijden zonder box en aanhanger.
Alles verloopt vlot. Weinig file, geen ongevallen ,alleen het laatste stuk nog wat gaten in het wegdek en voor de grens een file. Dus nemen we de alternatieve route. Prachtig, maar of het sneller was? We hebben in ieder geval genoten.

Dit keer geen sneeuw en ijs, maar de kou komt ons wel tegemoet. Dus houtkachels aan en ramen en deuren open. lekker luchten.

En de hoofdkraan maar eens open zetten. Tik, tik.......tikkketik, drup,drup,drup. nee he, ja dus.



Er lekt wat. Opnieuw blijkt de watermeter aansluiting het zwakke punt. Ondanks het afsluiten en leeg laten lopen.

Komt het doordat we een vakantie hebben overgeslagen.We verzinnen wel weer een oplossing maar gaan eerst langs bij het waterbedrijf. `Moeilijk , moeilijk ` . Pasen , dus veel mensen op vakantie. Maar zo snel mogelijk komt er iemand. Over een dag of 5. Oh slik. We zullen het er mee moeten doen en ach het drupt. Emmer er onder. En steeds als we douchen blijft iemand de lekkage spotten. Het blijft bij druppen.



We hebben er weinig last van. Er kan gewoon getut worden.
De hondjes vinden het allemaal best.


En er is zoveel te doen of te laten. Ik verzamel vast wat voor de jeugdeducatie, of misschien toch de kerst?



En we slepen de kamer leeg alles moet eruit.

 

[hilde_kees]

Het is prachtig voorjaars weer. Dat komt mooi uit.


De maaimachine krijgt eerst een vertroetel behandeling met het voorjaarszonnetje en mag dan aan de slag. Soms met pijn in het hart zie ik de bloemetjes verdwijnen. Maar de anemoontjes blijven en de seringen staan op springen.



Ritch een van de fretten laat zich af en toe rijden. Hij is al een dagje ouder.

We voelen ons weer helemaal thuis en ondertussen raakt de kamer aardig leeg.

 

[char]

Sta stil en geniet....

Mag ik ook muisstil zitten en genieten??...

Ik zou echt willen dat ik het in mijn leven eens zo simpel kon houden!!..

Bedankt!!...(eeuh,..alvast, natuurlijk, want er komt nog meer??!!..)

Wat moeten jullie gelukkig zijn!!.. (en dat is geen afgunst, hoor!!)

Char.

 

[hilde_kees]

:offtopic:Geluk zit in de kleine dingen.

Zo ben ik opgevoed. Vader al vroeg arbeidsongeschikt, moeder slim,maar enkel lagere school. Alles werd door haar aangepakt om het ons beter te laten hebben.
Ik was de jongste, het nusseldurnke, het nakomertje. En leerde dat zorgen voor prettig kan zijn. Dus de gezondheidszorg werd mijn werkterrein. Inmiddels ben ik een stuk wijzer, beschadigder, maar een ding is zeker gebleven.
Dat genieten van de kleinde dingen. Een bloem die opeens toch bloeit een vogel die ik nog niet eerder heb gezien. De knorrige Tjech die na al die pogingen van ons eindelijk terug groet en de vele glimlachen die ik al heb gekregen van vooral kinderen en ouderen.
Ik voel me zeker niet altijd gelukkig. Maar ik blijf het proberen.

 

[hilde_kees]

Voor het eerst zijn we met pasen in Tsjechie. Dus hebben we ons huiswerk gedaan. Met een Nederlands tintje natuurlijk. Zakjes met lekkers, maar ook een uitdeelcadeautje. Naast al die chocola vast een welkome afwisseling.
Sarah installeert alles. Er wordt versierd en om duidelijk te maken dat er wat te halen is, zetten we de mand klaar en hangen de zakjes op, klaar om geplunderd te worden.



En dan begint het wachten. Er komen auto's langs met kinderen en Sarah wenkt. Iedereen rijdt door en ik besluit actie te ondernemen. We gaan het vragen bij de "oma's".

"Waarschijnlijk omdat we net buiten het dorp wonen en ze het niet gewend zijn hebben ze ons overgeslagen", is hun conclusie.
Dat laten we niet op ons zitten. We gaan het brengen. Natuurlijk wil Sarah zoiets niet in haar eentje ondernemen. Dus samen gaan we op pad naar 'bijna buren', met kinderen. We worden vriendelijk ontvangen . De tractaties zijn een succes en natuurlijk vertrekt Saar met een flinke hoeveelheid chocola.

Nu kan ze zelf nog een paar adresjes af en de rest vindt zijn weg naar Saar en de Nederlandse kinderen bij ons in de buurt.

 

[Lina]

Hmmm, wat weer heerlijk Hilde! *zucht*:hart:
Ik vind je topictitel ook wel geinig en dacht bij mezelf:
Bob is de Sjaak en klaar is Kees. :grinnik:

 

[smileyfromcz]

..... dacht bij mezelf:
Bob is de Sjaak en klaar is Kees. :grinnik:

Nou, Lina.... Ik had ´m anders....!! Serieus, zonder grap, ik dacht: Aha, Hilde is van Kees af en heeft een ander maar weet niet exact meer hoe die heet.... Bob, of was het Sjaak.....
Sorry Hilde, ik bedoel er niets mee maar dat was wat ik voor de eerste keer `las`

 

[Ad Verschoor]

Hilde, heerlijk om te lezen en om ongeveer je eigen woorden te gebruiken: Ik zit stil en geniet. Bedankt.

 

[Pelhřimov]

ik geniet ook en wacht op het vervolg...

 

[hilde_kees]

Terwijl de dames zich met het sociale leven bezig houden, ontwikkelt er zich bij de man in ons gezelschap een oerdrift.
Aanvankelijk krijgt hij de bijnaam Bob van Bob de bouwer. Maar deze titel kan al snel worden bijgesteld.



En we noemen hem .............. Sjaak de sloper. Kijk naar zijn gezicht en zie hoe veel plezier dit werk hem geeft.
En dat voor iemand die normaal alleen een pen vasthoudt :schrijven:

 

[andrenel]

Kees, Bob of Sjaak, kijk je wel uit.

Het is mogelijk dat men ooit, bij het aanleggen van dat kanaal, asbest heeft gebruikt.

Een gewaarschuwd man telt voor twee, of liever drie in dit geval

groet André

 

[hilde_kees]

dank je Andre

Die woorden zijn er ook veel gevallen uit mijn mond, maar dan meer op de vallende beton stukken gericht.
Dit was geen antieke schouw, maar een knutselproject van een gepensioneerde officier. Die veel had met bunkers. Geen asbest, maar speciale hittebestendige stenen als laag en verder van alles om materiaal te sparen.

 

[hilde_kees]

Tsja en als je dan zelf met strikte leefregels over tillen het ziekenhuis hebt verlaten en je ziet dit allemaal gebeuren, dan jeuken je handen. Bij de grotere knallen werd er gelukkig even geseind en bij de verrassende materialen mocht ik natuurlijk komen kijken.



Hier de speciale stenen. En met in elke hand een steen, kon ik dan toch een kleine bijdrage leveren. Niet snel, maar het gaat . Natuurlijk gaan we zoals dat hoort in Tsjechië deze stenen hergebruiken.



De hoeveelheid hout die we tegenkwamen was verrassend. Maar ook blikjes waren er verwerkt in deze strakke 'witte' open haard.



En natuurlijk ijzer/staal in verschillende vormen.



De luchtinlaat waar onze Splinter (de fret) naar buiten was gegaan roept herinneringen op.

Wat zal het lekker warm worden in de komende winter. Dit gat gaat dicht. :s_hug:

 

[hilde_kees]

We hebben prachtig weer en ook de fretten vinden het heerlijk om even frisse lucht te snuiven . Ze rennen en graven en wat ze het meest doen is lekker samen slapen. Zij zijn onze vrienden.



Hun kooi is flink onder handen genomen nadat we deze indringer erin gevonden hadden. Hij/zij zag er nog redelijk gaaf uit en zeker niet ondervoed. Konde kooi wel wel in, maar waarschijnlijk niet meer uit.



Een andere diersoort waar we niet zo aardig voor zijn, is de hoornaar. En toen we een zeer grote voorbij zagen komen hielden we deze dame ( volgens ons) in de gaten. Al twee maal was er een nest op zolder. Toen ze de holte van de berk naast de barbecue invloog zagen we ons plekje bedreigd en onze kans.



Zou ze er door het andere gat weer uit zijn gekomen.We hopen toch echt dat we de komende zomer ongestoord kunnen barbecuen. Ze zijn niet echt agressief de hoornaarfamilie, behalve dan als je bij hun nest in de buurt komt. Dus beter dat proberen te voorkomen.

 

[hilde_kees]

Tussendoor zijn er natuurlijk altijd de bezoekjes aan Frydlant. En dit keer duurde de rit wat langer. De trein kwam langs.



Ergens op het forum las ik de naam van dit type trein. Wel een wagon. Steeds neem ik me voor een keer in te stappen en steeds is de vakantie al weer voorbij en heb ik het weer niet gedaan. Deze zomer dan???

Ook gaan we even op bezoek bij Retap. De kachelleverancier. zezijn verhuisd. En al is novomesto niet zo groot er blijken dus meerdere fabrieken te zijn. Natuurlijk staan we bij de verkeerde. dan maar even terug naar het oude pand. Een zeer vriendelijke meneer legt ons in prachtig Duits hoe we moeten rijden en geeft aan dat we bij de fabrieksschoorsteen moeten zijn.



Als we daar zijn kan het niet missen. Dat geel hun bedrijfskleur is lijkt me duidelijk.



Natuurlijk komen we op een onmogelijke tijd. maar de bouwvakkers staan erop dat we wachten . Ze komen zo terug. En jawel. we krijgen onze afspraken bevestigd. dat geeft hoop.

 

[hilde_kees]

Ook hebben we weer onze `anual meeting`. Ook wij hebben namelijk zo`n SRO en de daarbij horende verplichtingen en kosten. waar we met steeds meer gemengde gevoelens tegen aan kijken. In ieder geval voor dit jaar is alles weer geregeld. De boekhouding en ons vaste bezoek aan Liberec.
Terwijl Kees met Victor nog wat zaken afhandelt gaan de dames aan de lekkere koffie. Op naar `la cafe`.
Helaas staat ook in Tsjechië de tijd niet stil en is er de recessie of om wat voor andere reden dan ook. `La cafe`.... is niet meer. Geen bekende vriendelijke eigenaar ,een andere inrichting en zelfs het publiek lijkt geheel anders.



Er waren nog meer teleurstellingen op deze dag.
De onverwachte gift van de staat van enkele meters grond bleek een claim om het aan hen te schenken en dan ook nog de kosten op ons te nemen. Mijn voorstel om de staat met ons te laten ruilen, omdat dan gelijk wat vaart achter de aanschaf van de boomgaard kon komen, werd niet serieus genomen. Zo gek was mijn voorstel volgens mij helemaal niet.
Ach zolang het van niemand is is het ook prima.

Natuurlijk kunnen we het niet laten om langs Viska te rijden en te kijken of de heropbouw vordert. Het valt ons een beetje tegen. Maar er is wel weer een verbinding via een noodbrug



En ook zien we de opbouw van een de brandstapel voor de heks. We zouden dit jaar weer met enkele buurtjes naar het heksenfeest.:heks: Maar dat in Visnova is afgelast.

De watersnood heeft een aantal veranderingen in onze buurt gebracht. Er is geen bouw meer in het lage gebied toegestaan en bouw op hogere gelegen plaatsen wordt gestimuleerd.

Zouden we dan toch achterburen krijgen? Volgens Victor is er geen mens die daar grond zou willen kopen om te bouwen. De tijd zal het leren.

 

[hilde_kees]

We vermaken ons ieder op onze eigen manier.



Terwijl de sloop vordert en we geloof krijgen in de plaatsing van onze kachel tijdens deze twee weken.

Af en toe zorgen de buren voor vermaak. Dit keer geen autorace of uittocht der giganten maar een `rodeo`op loopafstand. En wel een bijzondere.



Met paarden heb ik het wel vaak gezien, maar drie tractoren als koeien drijvers, dat was voor mij nieuw.
De komende dagen reden er heel wat volgeladen veewagens richting Frydlant. Of ze vertrokken naar een andere wei of dat een deel naar de slager ging weet ik niet. Ik weet wel dat deze kalfjes van december tot begin mei in ieder geval bij hun moeder mochten blijven.(Er zaten ook wat jongere kalveren bij) Misschien kom ik het nog te weten.

 

[hilde_kees]

Helaas slaap ik nog niet zo lekker. Of dat nog van de operatie komt weet niemand. Dus af en toe geniet ik maar van de zonsopkomst.



Of duik ik in de wereld van een boek.

Tussendoor bezoeken we de twee `nieuwe`buurtgenoten die via het forum met ons in contact kwamen. Graag gaan we op zo`n uitnodiging in, om eens te komen kijken. Altijd is het weer bijzonder hoe mensen aan de slag gaan en wat voor mooi plekje ze veroverd hebben.
Prachtige plekjes en prachtige plannen ,die vaak heel wat sneller als de onze worden gerealiseerd. En soms bekruipt dan even een gevoel van hadden wij ook maar. Maar dat is maar heel even. Want als je steeds een klein stukje als resultaat hebt, geniet je er ook heel erg van . Tenminste wij wel. Daarbij mogen we lekker meegenieten van die lieve mensen die ons als vreemde zomaar uitnodigen en rondleiden.
Daar worden we blij van.

Ook wij hebben menig bezoeker al ontvangen:shock: en je zag sommigen denken en anderen zich inhouden.:huh?:
Echt een heel project, was ooit het commentaar. En heel terecht. We noemen het ons knutselproject en wat houden we van dat plekje waar we steeds een klein stukje ruigte ontginnen. Maar waar waarschijnlijk het nooit strak zal zijn.

Maar wij hebben wel een tearoom, annex ijssalon als buren.En nog super aardige mensen ook nog.



Gelukkig zijn ze niet iedere dag open. Deze beren, waarvan er een het karakter van een grizly heeft bewaken het fort als er gewerkt wordt op de andere locatie. Niet betreden! een goed advies.

 

[hilde_kees]

Na de sloop is er natuurlijk de opbouw.



Dit keer meegenomen uit Nederland. De tegels voor onder de tegelkachel.
Maar eerst egaliseren en smeren.

Voor ons is de bouwmarkt in Polen het dichtstbij dus met de hele familie gelijk even er op uit.

Prettig geholpen, alleen aan de zuinige kant.



Maar we zijn op tijd klaar. Alles heeft nog ruim de tijd om uit te harden, voordat de kachel geplaatst wordt.

 

[hilde_kees]

En tijdens onze rustpunten kijken we graag naar het werk van anderen.



En zien we hoe ons straatje wordt gerepareerd en gereinigd na een hele strenge winter.



En tracteren we ons zelf op een uitstapje dat we al lang wilden maken.