Omdat dierendag nadert zal ik ook nog wat vertellen over ons nieuwe Tsjechische huisdier. Of is het er meer dan een?
`s Ochtends half slaperig zie ik dat er aardig `gewinkeld` is in de koekjesverpakking. Ik was het niet.Wie dan wel? Sarah zit al geinstaleerd voor de TV met de `grappige `series mee te schateren. Zij was het ook niet. En ik denk dat ze de waarheid spreekt. Kees dan? Maar sinds zijn vele medicatie wordt die misselijk van de eens zo door hem geliefde chocola in welke vorm dan ook.
Vreemd!
We hebben een actieve dag buiten huis en ik denk er niet meer over. Tot ik zie dat er geknabbeld is aan een van de koekjes. Geen mens zou die sporen zo achter laten. Zeker niet de snoepers binnen ons huishouden.
Ik zet een soort val. Nog meer let ik erop dat alles wat we zelf willen eten in de trommels en blikken beland. Maar de koekjes die over de datum zijn worden uitnodigend neergelegd. En nu is het afwachten.
Het is een kwestie van geduld.
Eerst horen we hem/haar die al gauw de naam Pluis krijgt. Dan spotten we Pluis regelmatig.
Onze `jachthonden `vinden ze wel interessant, lekker ruiken, maar ze staan erbij en kijken erna .
( Niet vreemd binnen een gezin waar van alles is gedropt. Van een hamster, tamme ratten, fretten, katten kippen cavia`s, gebrils etc.. Allemaal afgestaan. Dus opgenomen en deel van het gezin. Zelfs een van de huidige honden weet hoe dat voelt. )
En uiteindelijk stoort Pluis zich steeds minder aan onze aanwezigheid. We leggen hem vast op de gevoelige plaat. Eerst met de door hemzelf verkozen maaltijd.
En later met een wat gezonder menu
Tja van schillen en pitten houden ze niet, dat is inmiddels duidelijk.
Ik zie een aantal van jullie lezers hun wenkbrauwen al fronzen. Maar als we van ze afwillen en ze vangen ,zullen we ze ook moeten doden. Alleen buiten zetten heeft zo weinig zin.
En in dat doden zijn we niet zo sterk. Dus zolang we het idee hebben dat ze niet al te veel schade veroorzaken genieten we van de voorstelling van Pluis en zijn familie. Ze stinken in ieder geval niet.
Wordt vervolgd
`s Ochtends half slaperig zie ik dat er aardig `gewinkeld` is in de koekjesverpakking. Ik was het niet.Wie dan wel? Sarah zit al geinstaleerd voor de TV met de `grappige `series mee te schateren. Zij was het ook niet. En ik denk dat ze de waarheid spreekt. Kees dan? Maar sinds zijn vele medicatie wordt die misselijk van de eens zo door hem geliefde chocola in welke vorm dan ook.
Vreemd!
We hebben een actieve dag buiten huis en ik denk er niet meer over. Tot ik zie dat er geknabbeld is aan een van de koekjes. Geen mens zou die sporen zo achter laten. Zeker niet de snoepers binnen ons huishouden.
Ik zet een soort val. Nog meer let ik erop dat alles wat we zelf willen eten in de trommels en blikken beland. Maar de koekjes die over de datum zijn worden uitnodigend neergelegd. En nu is het afwachten.
Het is een kwestie van geduld.
Eerst horen we hem/haar die al gauw de naam Pluis krijgt. Dan spotten we Pluis regelmatig.
Onze `jachthonden `vinden ze wel interessant, lekker ruiken, maar ze staan erbij en kijken erna .
( Niet vreemd binnen een gezin waar van alles is gedropt. Van een hamster, tamme ratten, fretten, katten kippen cavia`s, gebrils etc.. Allemaal afgestaan. Dus opgenomen en deel van het gezin. Zelfs een van de huidige honden weet hoe dat voelt. )
En uiteindelijk stoort Pluis zich steeds minder aan onze aanwezigheid. We leggen hem vast op de gevoelige plaat. Eerst met de door hemzelf verkozen maaltijd.
En later met een wat gezonder menu
Tja van schillen en pitten houden ze niet, dat is inmiddels duidelijk.
Ik zie een aantal van jullie lezers hun wenkbrauwen al fronzen. Maar als we van ze afwillen en ze vangen ,zullen we ze ook moeten doden. Alleen buiten zetten heeft zo weinig zin.
En in dat doden zijn we niet zo sterk. Dus zolang we het idee hebben dat ze niet al te veel schade veroorzaken genieten we van de voorstelling van Pluis en zijn familie. Ze stinken in ieder geval niet.
Wordt vervolgd