Met open armen...
Columnsz van Janszen
- Onderwerp starter janszen
- Startdatum
Welkom op Tsjechie.net
Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!
Smiley,
Ik probeer me voor te stellen hoe een doorsnij Tsjech dit soort beschrijving zou ervaren... Eerst lachen, denk ik. Daarna even nadenken... Ja, zo had de schrijver het bedoeld. Het is een land met primitieve stinkende alcoholisten. Als ze al een taal van over de grens spreken, is het een onverstaanbaar en Oost blok-achtig (wat het dan ook is - een soort namaak Russisch uit Amerikaanse films?)
Echt beledigend vind ik het niet. Behalve die Oostblok opmerking - dit vinden mensen echt vrij erg. Bijna zo erg als "bij ons in het Westen weten we al lang..."
Het verhaaltje zegt volgens mij ook veel over Nederlanders.
Ik probeer me voor te stellen hoe een doorsnij Tsjech dit soort beschrijving zou ervaren... Eerst lachen, denk ik. Daarna even nadenken... Ja, zo had de schrijver het bedoeld. Het is een land met primitieve stinkende alcoholisten. Als ze al een taal van over de grens spreken, is het een onverstaanbaar en Oost blok-achtig (wat het dan ook is - een soort namaak Russisch uit Amerikaanse films?)
Echt beledigend vind ik het niet. Behalve die Oostblok opmerking - dit vinden mensen echt vrij erg. Bijna zo erg als "bij ons in het Westen weten we al lang..."
Het verhaaltje zegt volgens mij ook veel over Nederlanders.
Leuk trouwens dat Duitsers geen buitenlanders zijn maar simpelweg verdwaald.
Maar Liesje, dat is wederom een kwestie van lezen.
Die verdwaalde Duitser hoort bij de categorie buitenlanders.
Lees maar: er wordt gesproken over drie verschillende groepen:
Edit:
*BTW: Als alle verhalen op deze manier bekritiseerd worden, dan gaan er geen mooie verhalen meer komen vrees ik. Alsof de Tsjechen onder ons hier niet zulksoort verhalen over Nederlanders hebben, natuurlijk wel. En ik zou ze lezen met een glimlach!*
Die verdwaalde Duitser hoort bij de categorie buitenlanders.
Lees maar: er wordt gesproken over drie verschillende groepen:
Edit:
*BTW: Als alle verhalen op deze manier bekritiseerd worden, dan gaan er geen mooie verhalen meer komen vrees ik. Alsof de Tsjechen onder ons hier niet zulksoort verhalen over Nederlanders hebben, natuurlijk wel. En ik zou ze lezen met een glimlach!
*Oops, je hebt gelijk. En dat terwijl ik een nieuwe bril heb [schaam]
Tabe
† In Memoriam
De "Duitser" is niet letterlijk verdwaald.
Jammer, Smiley, dat je het stukje respectloos vindt. Dan heb ook IK in al die jaren de Tsjech kennelijk respectloos benaderd.
Het verhaal van Janszen is een verhaal die als zo vaak voorkomt. Zelf heb ik ook enige bijdragen aan dit forum geleverd. En altijd met respect geschreven, al zullen er lezers bij zijn die zo nu en dan hun wenkbrauwen hebben gefronst. Maar het zijn verhalen uit het leven gegrepen. Ik denk dat je dit verhaal ook zo moet lezen. Dan is er niks denigrerends bij.
En ik denk dat we inderdaad maar moeten stoppen met het bekritiseren van een bijdrage van een mede-forumlid. Lees de bijdragen zoals je die wilt lezen. En dan kun je, inderdaad, je eigen conclusies trekken.
Jammer, Smiley, dat je het stukje respectloos vindt. Dan heb ook IK in al die jaren de Tsjech kennelijk respectloos benaderd.
Het verhaal van Janszen is een verhaal die als zo vaak voorkomt. Zelf heb ik ook enige bijdragen aan dit forum geleverd. En altijd met respect geschreven, al zullen er lezers bij zijn die zo nu en dan hun wenkbrauwen hebben gefronst. Maar het zijn verhalen uit het leven gegrepen. Ik denk dat je dit verhaal ook zo moet lezen. Dan is er niks denigrerends bij.
En ik denk dat we inderdaad maar moeten stoppen met het bekritiseren van een bijdrage van een mede-forumlid. Lees de bijdragen zoals je die wilt lezen. En dan kun je, inderdaad, je eigen conclusies trekken.
Geeft niet Liesje, ik lees ook niet altijd alles even goed. En ik heb niet eens een bril.
( Maar lenzen.
)
Klopt Tabe, als ik ook jouw verhalen (en zo zijn er meer gewaardeerde schrijvers op het forum aanwezig) teruglees (bv Het geruilde T-shirt) dan staat dat vol van respect....en natuurlijk ook humor. Zo hoort het.
Beste mooie verhalenmakers en lezers,
Enige tijd geleden zat ik in een zogenaamde forumdip, was het zat dat als ik wat schreef er altijd zo negatief werd gereageerd of dat men de humor er niet van in kon zien.
Een beetje relativeren, dat blijkt niet iedereen te kunnen. En het verwijderen van mijn opmerkingen dan wel verhaal door het forum zelf.
Nee, ik was er klaar mee.
Mijn kinderen vonden het maar eens tijd worden dat hun oude vader ook maar eens aan de hyves ging. Mijn dochter heeft een pagina voor mij aangemaakt en ik moet zeggen best leuk, en dat terwijl ik er nooit iets van moest weten.
Maar na een avondje met mijn dochter en zoon mijn hyves wat ingevuld met foto's, muziek en wat persoonlijke gegevens ging toch mijn passie voor Tsjechië werken.
Vul je mooiste vakantie land in op je hyves pagina en je hebt te gelijke tijd honderden hyves vrienden met de zelfde interessen.
Zo kwam ik op een mooi verhaal over het verwijderen van bomen voor een buurthuis.
Het had tegelijkertijd mijn aandacht, wij hebben ook bij de burgemeester een kapvergunning aangevraagd voor een scheef groeiende boom die al aardig in de stroomkabels naar/aan ons huisje is gaan groeien.
Ook wat ander verhalen van deze inmiddels toegevoegde hyves vriend gelezen en haar verteld dat het een mooi verhaal was en haar het forum aanbevolen.
Nu zie ik dat ze een ander mooi verhaal heeft geplaatst waar wat commotie door is ontstaan.
Ik hoop nog veel van haar te mogen lezen, maar dat betwijfel ik nu echter toch wel iets.
Ik heb maar een advies voor diegenen die Tsjechië zo verheven en onschendbaar achten, kijk eens in de spiegel van het leven: het is altijd anders kijken dan gezien worden.
En Janszen, ik zie uit naar nog een mooi verhaal/column want zo zie ik het.
Zo ik ben om! nu de boom nog.
M.V.G.
Boeda/Fred
Enige tijd geleden zat ik in een zogenaamde forumdip, was het zat dat als ik wat schreef er altijd zo negatief werd gereageerd of dat men de humor er niet van in kon zien.
Een beetje relativeren, dat blijkt niet iedereen te kunnen. En het verwijderen van mijn opmerkingen dan wel verhaal door het forum zelf.
Nee, ik was er klaar mee.
Mijn kinderen vonden het maar eens tijd worden dat hun oude vader ook maar eens aan de hyves ging. Mijn dochter heeft een pagina voor mij aangemaakt en ik moet zeggen best leuk, en dat terwijl ik er nooit iets van moest weten.
Maar na een avondje met mijn dochter en zoon mijn hyves wat ingevuld met foto's, muziek en wat persoonlijke gegevens ging toch mijn passie voor Tsjechië werken.
Vul je mooiste vakantie land in op je hyves pagina en je hebt te gelijke tijd honderden hyves vrienden met de zelfde interessen.
Zo kwam ik op een mooi verhaal over het verwijderen van bomen voor een buurthuis.
Het had tegelijkertijd mijn aandacht, wij hebben ook bij de burgemeester een kapvergunning aangevraagd voor een scheef groeiende boom die al aardig in de stroomkabels naar/aan ons huisje is gaan groeien.
Ook wat ander verhalen van deze inmiddels toegevoegde hyves vriend gelezen en haar verteld dat het een mooi verhaal was en haar het forum aanbevolen.
Nu zie ik dat ze een ander mooi verhaal heeft geplaatst waar wat commotie door is ontstaan.
Ik hoop nog veel van haar te mogen lezen, maar dat betwijfel ik nu echter toch wel iets.
Ik heb maar een advies voor diegenen die Tsjechië zo verheven en onschendbaar achten, kijk eens in de spiegel van het leven: het is altijd anders kijken dan gezien worden.
En Janszen, ik zie uit naar nog een mooi verhaal/column want zo zie ik het.
Zo ik ben om! nu de boom nog.
M.V.G.
Boeda/Fred
Bijlagen
:kus:
Hostinec nebo Kulturní dům
Het gaat dus gewoon om eigen ervaringen.
Op een kennelijke uitzondering na, heeft zo'n beetje iedereen een prettige herinnering. Je moet overigens wél even durven om zomaar de Hostinec in te lopen.
En áls je dat doet:......... nou lees dan maar verder op dit forum.
Ik heb geleerd om het "lokale" te accepteren. Inderdaad, geen rookvrij café; de walm is om te snijden, de versnaperingen ......Nou ja . Maar ik heb ook geleerd om zonder te vragen, gewoon een arm vol bier mee te nemen en uit te delen, want als je wat vraagt krijg je toch een ontwijkend antwoord. De glazen gaan daarna gewoon leeg hoor! Ook mijn Manzelka wordt op gezette tijden door de "dames" van het dorp voor een plaspauze meegetroond, waarna bliijkt dat ook in dit dorp lokale stokers vrije hand hebben. Ook al zijn het kleine glaasjes.
De lokale ( ingehuurde) band, bestaat steevast uit een mix van Egerlander blaasmusikanten in een Tsjechisch dialect. Simpel, prakisch en ongecompliceerd. Iedereen kan het meezingen en de blonde jonge god die al jaaaren op z'n tompet de dames in vervoering bracht, is ondertussen ook al weer een jaartje ouder geworden.
Op zulke avonden, met een toegangsprijs van wel 100 Kc, p./p. doe je ook nog wat anders. Je raakt aan de praat. Je krijgt te horen waar de feesten, exposities, tentoonstellingen of brandweercompetities zijn. Je wordt daarvoor dan ook uitgenodigd en iedereen is complimenteus als je op de uitnodigingen ingaat. Alleen om die reden al ben ik sponsor geworden van het lokale brandweer vrijwilligers team.
En daarom krijg je ook te horen waar er geslacht wordt en je jezelf kan inkopen voor een deel van het beest, wanneer en waar er gejaagd gaat worden Waar je goed hout voor je vloer kan kopen en wie de onderdelen van je oude traktor kan vervangen of wordt je uitgenodigd voor een orgelconcert in een kapel waarvan je nog niet wist dat het bestond.
En juist dáár tref je dan de burgemeester, die je tracht te overtuigen van de noodzakelijkheid van een sponsorschap, waarop automatisch een nieuwe cirkel van je sociaal netwerk zich laat ontwikkelen.
Alleen daarover zou je een topic kunnen starten.
Hier en daar wat reacties lezende, stel ik met tevredenheid vast dat er een groep van gevoelsmensen zich begint te profileren.
Laten we maar eens afwachten waar Tabe met z'n kroegoproep uit gaat komen.
Overigens: ná de kroeg, wacht altijd nog de wasmachine en het bad ( tenminste als ik het gevecht win) of de douche. Voor de liefhebbers: inderdaad het bad, alswel de douche blijken net te klein te zijn voor 2!
En morgen: gewoon weer gezond op.
Er is trouwens geen beter "thuis" gevoel te beschrijven, dan als je zomaar op een weggetje in de buurt door de bestuurder van een passerende tracktor uitbundig wordt toegezwaaid / getoeterd, simpelweg omdat men je auto herkent.
Het gaat dus gewoon om eigen ervaringen.
Op een kennelijke uitzondering na, heeft zo'n beetje iedereen een prettige herinnering. Je moet overigens wél even durven om zomaar de Hostinec in te lopen.
En áls je dat doet:......... nou lees dan maar verder op dit forum.
Ik heb geleerd om het "lokale" te accepteren. Inderdaad, geen rookvrij café; de walm is om te snijden, de versnaperingen ......Nou ja . Maar ik heb ook geleerd om zonder te vragen, gewoon een arm vol bier mee te nemen en uit te delen, want als je wat vraagt krijg je toch een ontwijkend antwoord. De glazen gaan daarna gewoon leeg hoor! Ook mijn Manzelka wordt op gezette tijden door de "dames" van het dorp voor een plaspauze meegetroond, waarna bliijkt dat ook in dit dorp lokale stokers vrije hand hebben. Ook al zijn het kleine glaasjes.
De lokale ( ingehuurde) band, bestaat steevast uit een mix van Egerlander blaasmusikanten in een Tsjechisch dialect. Simpel, prakisch en ongecompliceerd. Iedereen kan het meezingen en de blonde jonge god die al jaaaren op z'n tompet de dames in vervoering bracht, is ondertussen ook al weer een jaartje ouder geworden.
Op zulke avonden, met een toegangsprijs van wel 100 Kc, p./p. doe je ook nog wat anders. Je raakt aan de praat. Je krijgt te horen waar de feesten, exposities, tentoonstellingen of brandweercompetities zijn. Je wordt daarvoor dan ook uitgenodigd en iedereen is complimenteus als je op de uitnodigingen ingaat. Alleen om die reden al ben ik sponsor geworden van het lokale brandweer vrijwilligers team.
En daarom krijg je ook te horen waar er geslacht wordt en je jezelf kan inkopen voor een deel van het beest, wanneer en waar er gejaagd gaat worden Waar je goed hout voor je vloer kan kopen en wie de onderdelen van je oude traktor kan vervangen of wordt je uitgenodigd voor een orgelconcert in een kapel waarvan je nog niet wist dat het bestond.
En juist dáár tref je dan de burgemeester, die je tracht te overtuigen van de noodzakelijkheid van een sponsorschap, waarop automatisch een nieuwe cirkel van je sociaal netwerk zich laat ontwikkelen.
Alleen daarover zou je een topic kunnen starten.
Hier en daar wat reacties lezende, stel ik met tevredenheid vast dat er een groep van gevoelsmensen zich begint te profileren.
Laten we maar eens afwachten waar Tabe met z'n kroegoproep uit gaat komen.
Overigens: ná de kroeg, wacht altijd nog de wasmachine en het bad ( tenminste als ik het gevecht win) of de douche. Voor de liefhebbers: inderdaad het bad, alswel de douche blijken net te klein te zijn voor 2!
En morgen: gewoon weer gezond op.
Er is trouwens geen beter "thuis" gevoel te beschrijven, dan als je zomaar op een weggetje in de buurt door de bestuurder van een passerende tracktor uitbundig wordt toegezwaaid / getoeterd, simpelweg omdat men je auto herkent.
Ik rook niet (meer) en ik drink geen bier, maar wat kan de kroeg gezellig zijn.
En Boeda, leuk dat je Liesbeth getipt hebt!
Er staan twee verhalen van Janszen op het forum,
het eerste was ook een meesterverhaal.
En Boeda, leuk dat je Liesbeth getipt hebt!
Er staan twee verhalen van Janszen op het forum, het eerste was ook een meesterverhaal.
Vodnik
† In Memoriam
Freddy2005
† In Memoriam
Mila heeft er duidelijk zin in, zo te zien.
Hallo lieve vrienden van Tsjechie,
Het is een persoonlijke column en natuurlijk hoeft niet iedereen het eens te zijn. Ieder leest het op zijn/haar manier.
Wat mij betreft: Ik vind het heerlijk in het buurthuis tussen echte mensen. Ik rook, drink en stink lekker mee en voel me daar samen met mijnheer Janszen ontzettend GELUKKIG bij. Dingen zijn zoals ze zijn, en daar is naar mijn idee niets mis mee... Dus Smiley :-) keep smiling
Speciaal voor Freddy2005: Dank voor je reactie en uitleg. Ik vind het een goeie tip en ik weet zeker dat ik me thuis ga voelen op het Tsjechies Forum!
Liefsz Janszen
Het is een persoonlijke column en natuurlijk hoeft niet iedereen het eens te zijn. Ieder leest het op zijn/haar manier.
Wat mij betreft: Ik vind het heerlijk in het buurthuis tussen echte mensen. Ik rook, drink en stink lekker mee en voel me daar samen met mijnheer Janszen ontzettend GELUKKIG bij. Dingen zijn zoals ze zijn, en daar is naar mijn idee niets mis mee... Dus Smiley :-) keep smiling
Speciaal voor Freddy2005: Dank voor je reactie en uitleg. Ik vind het een goeie tip en ik weet zeker dat ik me thuis ga voelen op het Tsjechies Forum!
Liefsz Janszen
Helemaal mee eens, ik drink, rook niet en de stink de volgende dag geweldig naar rook!
Maar we hebben het naar onze zin, de contacten zijn machtig, vind dat maar eens in Nederland!
Maar we hebben het naar onze zin, de contacten zijn machtig, vind dat maar eens in Nederland!
Vrij uitzicht...
Vlasta, onze overbuurvrouw legt ons tijdens ons zomerverblijf in gebrekkig Duits uit dat er drie dennenbomen in onze tuin weg moeten. Onze tuin grenst aan het buurthuis en de bomen nemen teveel licht weg. Er is een nieuw gedeelte aan het buurthuis gebouwd tijdens ons verblijf in Nederland en vanuit het raam kijk je nu tegen de bomen aan.. We begrijpen van Vlasta dat we naar de Gemeente moeten en we trekken zelf de conclusie dat het dan ook wel ‘de Gemeente’ is die zorg draagt voor het omleggen van de drie bomen. We vullen keurig formulieren in op het Gemeentehuis en moeten op een tekening aangeven waar de bomen zich bevinden en hoe hoog ze zijn. We schatten dat ze ieder toch wel ongeveer twintig meter hoog zijn. We leveren het ingevulde formulier in en krijgen zestien stempels erop, wat ons een bijzonder tevreden gevoel geeft. We zien het wel wanneer ze komen. Goed geregeld hier. ‘Ze’ komen niet tijdens ons zomerverblijf en als we in de herfst opnieuw terugkeren staan onze dennenbomen nog fier overeind. We vragen Vlasta waarom het zo lang duurt voordat de Gemeente komt en die weet lacherig uit te leggen dat we het verkeerd hebben begrepen en dat wij zelf de bomen moeten omzagen, het formulier was alleen bedoeld om toestemming te verkrijgen. Enigszins lamgeslagen door deze nieuwe feiten kijken we bedremmeld naar de drie enorme bomen. Mijnheer Janszen is een doener en niet snel uit het veld te slaan. Hij heeft gelukkig kort geleden tijdens het uitlaten van de hond in Nederland staan kijken hoe bomen gesnoeid werden en omgezaagd, kwestie van een wig op de juiste plek en dan is het een makkie. Hij gaat meteen aan het werk en begint met de kleinste van de drie bomen, toch nog wel goed voor zo’n zestien, zeventien meter. De voorbereidingen nemen nogal wat tijd in beslag en voor mij zit er uiteindelijk ook een rolletje in. Ik krijg een touw om mijn middel geslagen met een ferme knoop erin. ‘Je hoeft niets te doen, het is alleen maar om de boom te sturen en een zetje de goede kant op te geven’ zegt manlief.
Wel eens een boom op je af zien komen van bijna twintig meter? Een heel scala van nieuwe mogelijkheden openbaart zich op zo’n moment. Ik kan toch, ondanks het feit dat ik geen kei was vroeger tijdens de gymles een carrière als hardloopster beginnen. Jammer dat deze tijd niet genoteerd is, het was vast en zeker een nieuw wereldrecord. Maar de boom ligt om en manlief had de richting nauwkeurig voorspelt en dat wekt vertrouwen, dus treft hij de voorbereiding voor nummer twee. Ik verdwijn trillend op de benen naar binnen om even bij te komen. Soms vliegt de tijd, en het is al snel tijd voor een herhaling van de scène. Ik vestig weer een toptijd. Maar behalve trillende knieën joelen we nu toch ook van trots. Opnieuw valt de boom precies in de voorspelde richting. Verdomme, wat zijn we een goed team! We geven elkaar een high five en we treffen voorbereiding voor nummer drie. De hoogste van de drie en hij staat enigszins schuin, maar na deze twee top ervaringen durven we alles aan. De motorzaag ronkt alweer en ik zet vast koffie voor de goede afloop. Na enige tijd roept manlief weer, maar ik hoor al aan het overslaan van zijn stem dat de situatie verschilt en dat er haast geboden is. De zaag zit klem in de wig en zit muurvast, de boom dreigt de verkeerde kant op te vallen, precies op de nieuwe aanbouw van het buurthuis. Paniek!!!! Ik krijg opnieuw het touw om mijn middel. Nou heb ik bepaald geen Barbie figuur, maar mijn gewicht geeft geen doorslag om de boom op andere gedachten te brengen en ik voel dat hij steeds verder wegzakt richting buurthuis. ‘Verdomme, ik hou ‘m niet meer’, schreeuw ik uit met knikkende knieën en tranen in de ogen. ‘Neem het over, schreeuw ik Janszen toe dan ga ik hulp halen’. Met mijn nieuwe wereldrecord op zak ga ik zo snel mogelijk op zoek naar Mannen! Buurvrouw staat al hoofdschuddend en ohohohoho roepend te kijken naar het tafereel wat ik achterlaat.
Goddank, ik zie Andre Hazes en sleep hem mee onze tuin in. Hij overziet de situatie, maar is niet onder de indruk, hij gaat eerst onze pruimen keuren en nadat hij er een aantal heeft verorberd en geconstateerd dat ze bijzonder geschikt zijn voor de slivovitz, spuugt hij in de handen en geeft een ruk aan het touw, dat manlief met het angstzweet op zijn voorhoofd nu zelf om zijn middel heeft. Zuchtend en krakend valt de boom uiteindelijk de juiste kant op.
Hoofdschuddend om zoveel domheid van die Hollanders loopt Andre al weer op zijn gemak terug naar huis. Afijn, de klus is geklaard, buurvrouw vraagt of de dennentakken naar de begraafplaats mogen en voor ons overlevenden neemt het leven langzaam weer zijn normale ritme. Af en toe denken we wel aan het gebeuren terug als we in het buurthuis zitten, waar de gordijnen nooit, echt nooit geopend zijn! Alleen wij gluren nog wel eens naar buiten om te genieten van het uitzicht.
Wel eens een boom op je af zien komen van bijna twintig meter? Een heel scala van nieuwe mogelijkheden openbaart zich op zo’n moment. Ik kan toch, ondanks het feit dat ik geen kei was vroeger tijdens de gymles een carrière als hardloopster beginnen. Jammer dat deze tijd niet genoteerd is, het was vast en zeker een nieuw wereldrecord. Maar de boom ligt om en manlief had de richting nauwkeurig voorspelt en dat wekt vertrouwen, dus treft hij de voorbereiding voor nummer twee. Ik verdwijn trillend op de benen naar binnen om even bij te komen. Soms vliegt de tijd, en het is al snel tijd voor een herhaling van de scène. Ik vestig weer een toptijd. Maar behalve trillende knieën joelen we nu toch ook van trots. Opnieuw valt de boom precies in de voorspelde richting. Verdomme, wat zijn we een goed team! We geven elkaar een high five en we treffen voorbereiding voor nummer drie. De hoogste van de drie en hij staat enigszins schuin, maar na deze twee top ervaringen durven we alles aan. De motorzaag ronkt alweer en ik zet vast koffie voor de goede afloop. Na enige tijd roept manlief weer, maar ik hoor al aan het overslaan van zijn stem dat de situatie verschilt en dat er haast geboden is. De zaag zit klem in de wig en zit muurvast, de boom dreigt de verkeerde kant op te vallen, precies op de nieuwe aanbouw van het buurthuis. Paniek!!!! Ik krijg opnieuw het touw om mijn middel. Nou heb ik bepaald geen Barbie figuur, maar mijn gewicht geeft geen doorslag om de boom op andere gedachten te brengen en ik voel dat hij steeds verder wegzakt richting buurthuis. ‘Verdomme, ik hou ‘m niet meer’, schreeuw ik uit met knikkende knieën en tranen in de ogen. ‘Neem het over, schreeuw ik Janszen toe dan ga ik hulp halen’. Met mijn nieuwe wereldrecord op zak ga ik zo snel mogelijk op zoek naar Mannen! Buurvrouw staat al hoofdschuddend en ohohohoho roepend te kijken naar het tafereel wat ik achterlaat.
Goddank, ik zie Andre Hazes en sleep hem mee onze tuin in. Hij overziet de situatie, maar is niet onder de indruk, hij gaat eerst onze pruimen keuren en nadat hij er een aantal heeft verorberd en geconstateerd dat ze bijzonder geschikt zijn voor de slivovitz, spuugt hij in de handen en geeft een ruk aan het touw, dat manlief met het angstzweet op zijn voorhoofd nu zelf om zijn middel heeft. Zuchtend en krakend valt de boom uiteindelijk de juiste kant op.
Hoofdschuddend om zoveel domheid van die Hollanders loopt Andre al weer op zijn gemak terug naar huis. Afijn, de klus is geklaard, buurvrouw vraagt of de dennentakken naar de begraafplaats mogen en voor ons overlevenden neemt het leven langzaam weer zijn normale ritme. Af en toe denken we wel aan het gebeuren terug als we in het buurthuis zitten, waar de gordijnen nooit, echt nooit geopend zijn! Alleen wij gluren nog wel eens naar buiten om te genieten van het uitzicht.
Bijlagen
Ik je gevoel begrijpen.
Gaat dit wel goed komen tijdens de werkzaamheden.
Wat zullen jullie blij geweest zijn dat alles achter de rug was.
En toch met veel plezier je verhaal gelezen.
Klasse.
Dank je wel.
Gaat dit wel goed komen tijdens de werkzaamheden.
Wat zullen jullie blij geweest zijn dat alles achter de rug was.
En toch met veel plezier je verhaal gelezen.
Klasse.
Dank je wel.
Wat een prachtverhaal. En meteen een leuke voorraad hout voor de kachel nietwaar?