Columnsz van Janszen

Welkom op Tsjechie.net

Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!

Mister Goldbeck

We staan in onze tuin en zien een auto heel langzaam voorbij rijden. Niks bijzonders, ware het niet dat er zich in de open laadklep van de auto een complete cameraploeg bevindt, die aan het draaien is. Geen dagelijks iets voor ons dorp en onze nieuwsgierigheid is gewekt. Na ongeveer tien minuten keert de auto weder en stopt bij ons tuinhek alwaar manlief met tuinwerkzaamheden aan de gang is, mede om de boel in de gaten te houden. Ik sta op afstand bij onze voordeur en kijk naar het tafereel. Manlief krijgt een microfoon voor de mond en er wordt verwacht dat hij antwoord gaat geven, de cameraman registreert het gebeuren. Het ‘ínterview’ is al snel ten einde, de auto geeft gas en stopt verderop bij onze buurtsuper ‘Konzum’. ‘Waar ging het over’? vraag ik, inwendig jammerend dat we geen Tsjechische en lokale televisiekanalen kunnen ontvangen. Zal je verdomme net zien! Manlief antwoordt opgewonden dat hij goed begreep waar het over ging, maar geen antwoord kon geven op de hem gestelde vraag, omdat hij die nou nèt niet begreep. ‘Het ging over ene Goldbeck, ze zijn bezig om een reportage over hem te maken’. ‘Het schijnt dat hij hier in ons dorp heeft gewoond en hij is lang geleden geëmigreerd naar Amerika’. ‘Wat doet hij daar dan in Amerika’? ‘Nou, dat heb ik niet zo snel kunnen vragen, maar hij moet wel beroemd zijn, anders stuur je niet een cameraploeg er op uit om een film te maken’. Dat is waar en wij raken opgewonden over het feit dat in ons kleine dorp blijkbaar ooit de beroemde Goldbeck heeft gewoond. Welke ‘Goldbecken’ kennen wij eigenlijk, die bekend zijn in Amerika’? De naam komt bekend voor en heeft volgens ons te maken met iemand die zijn sporen verdiend heeft in de filmwereld of misschien wel in de wereldliteratuur... Kafka, Kundera, Goldbeck? Gelukkig is het zaterdag en dat betekent dat het buurthuis vanavond geopend is.
We kunnen onze mededorpers eenvoudigweg vragen wie die Goldbeck precies is. In het buurthuis zijn ’s avonds de leden van wat wij de “Praagse Herfst” noemen aanwezig. Arend, onze tolk, Honza de Kin, De Jager, allen van bepaalde leeftijd die onze term doet rechtvaardigen. Onze verdwaalde Duitser is er ook, die wij Blanke Piet noemen.
Verder is onze buurman Jirzi aanwezig, die écht zo heet, maar die naar gelang de avond en de consumptie van alcoholische versnaperingen vordert er voor mij uit gaat zien als Sean Penn of Robert de Niro, die beiden een Oscar verdienen voor deze rol, want het is een onmenselijke Hollywoodse opgave om je spijkerbroek dusdanig hoog onder de oksels op te trekken zoals Jirzi dat doet. Na enkele rondjes bier brengen wij het camera incident ter sprake. Het valt nog niet mee om een en ander uit leggen. Arend is zoals altijd erg breedvoerig in zijn interpretatie, uitleg en vertaling en Jirzi spreekt geen woord buiten de deur, maar die begrijpen we vaak eerder, omdat hij, zoals verwacht mag worden van Penn, een overduidelijke mimiek en lichaamstaal heeft. De naam Goldbeck brengt in het buurthuis de nodige associaties met zich mee, en al snel worden er verhitte discussies om ons heen gevoerd. Goldbeck is blijkbaar niet zomaar iemand. Honza de kin is onze grootste informatiebron. Zijn dochter, die (ohhhhh, waar is die meid) redelijk Engels spreekt, blijkt de cameraploeg te begeleiden. Maar wat Goldbeck nou afgezien van het feit dat hij is geëmigreerd bereikt heeft is ons nog steeds niet duidelijk. Iedereen lijkt wel een persoonlijk verhaal over hem te hebben en het frustreert ons dan ook uitermate dat we maar niet onze vinger kunnen leggen op de huzarenstaaltjes van Goldbeck. Onze frustratie wordt steeds groter en uiteindelijk besluiten we na de zoveelste zinloze uitweiding van Arend het onderwerp te laten rusten. Tijd voor een Becherovka! Vanwege alle inspanningen van onze vrienden geven wij een rondje. Na het gebruikelijke ‘Nasdrawi’, springt Honza de Kin plots op, hij heeft duidelijk ‘het licht’ gezien. Goldbeck blijkt op een foto te prijken, die gewoon hier in het buurthuis aan de muur hangt! Ongelofelijk. Opnieuw geïnteresseerd bekijken wij samen met Honza het kiekje. ‘Thizsz isz Goldebeck wrighgt heire’, Honza wijst met zijn vinger naar een van de mannen op de sepia kleurige foto. ‘Thisz wasz in the yearr 1911, Goldbeck wasz 30 yearr old then’. Ondanks de enigszins bedwelmende alcoholische invloed komen wij na enig rekenwerk tot de conclusie dat Goldbeck dus in 1881 geboren is. Wij proberen vervolgens te achterhalen wanneer hij gestorven is. ‘Goldbeck not died, ne, noo, nicht tot’ meldt Honza, en de rest van het gezelschap lijkt het met hem eens te zijn. De goede man is dus 127 jaar oud!
Logisch en volkomen terecht dat ze een reportage over hem maken!
 

Bijlagen

  • broek.jpg
    broek.jpg
    83,2 KB · Bekeken: 20

char

† In Memoriam
Wat een Wereldverhaal!!...Janszen!!.. Wat mooi dat ik hier mijn meerdere,.. of tenminste mijn "evenknie" mag ontmoeten!! (en dan heb ik het over verhalen vertellen!)

Petje af!...

Char.
 
Mijn hele dag al weer goed.

Wat een heerlijk verhaal en zo lekker beeldend geschreven!

Compliment.

Ik kijk eigenlijk al uit naar een volgend verhaal.

Dank je wel en een goeie dag toegewenst door Kukel.
 
hartelijk dank

Wat een hartelijk welkom op het Tsjechies forum. Dank jullie wel!
Ik zit hier :bloos2: bij te komen van de complimenten.
Er komen meer columnsz van Janszen aan...
Fijne dag!
Liefsz, Janszen
 
Feest in het buurthuis

Wanneer we ons buurthuis betreden, zijn er in de grote zaal langs drie zijden lange tafels gedekt voor het visfeest. De ruimte waar de biertap staat is nu in gebruik als keuken en via een luik kunnen we er onze drankjes bestellen. Normaliter zitten we in deze kleine ruimte naast elkaar geprakt op harde ongemakkelijke houten banken te genieten van ons bier, de Becherovka en - zeker als iedereen zich heeft gewassen - het gezelschap. De grote zaal wordt dan gebruikt voor een spelletje dart of tafeltennis of staat gewoon leeg.

We bestellen een bier bij de jonge Oscar (barkeeper, politieagent, douanebeambte, zoon van Hazes en onze burgemeester) en nemen plaats aan een van de tafels. Er zijn voor ons veel nieuwe gezichten deze zaterdagavond, mensen vanuit verder gelegen oorden. Ons dorp is vertegenwoordigt door drie verschillende groepen, de Locals, de mensen vanuit Praag die een tweede huis in het dorp bezitten en door buitenlanders, wij dus, tezamen met één verdwaalde Duitser.

In een van de hoeken van de zaal staat een kleine keukentafel met de vis, die dag gevangen en bereidt volgens oud familiereceptuur. Er wordt ons door onze ‘Praagse tolk’ Arend in charmant, maar over het algemeen onverstaanbaar Oost Blok Engels uitgelegd dat het selfservice is, dus verlaten we tijdelijk onze harde formica keukenstoelen en bewonderen samen met de trotse vissers de schalen met eten. Er staan grote ovenschalen met inhoud en daartussen staren twee grote vissen ons gebakken en wel aan, met in hun mond een kleiner exemplaar van eigen soort, waarvan alleen de staart nog zichtbaar is. We laten dit bijzondere decoratiemateriaal intact en scheppen zalm, forel en onbekende vis in rode paprikasaus op ons plastic bordje. Het smaakt prima en we laten de vis zwemmen in nog meer bier.

De stemming zit er al snel in, mede dankzij de live muziek van een dame en heer met gitaar en accordeon die volksmuziek ten gehore brengen. Ieder die kan zingen (en dat zijn zowat alle mensen in Tsjechië) zingt uit volle borst mee, stampt met de voeten en klapt in de handen. Jong en oud geniet, ondanks het ontbreken van loungebanken en het neonlicht dat in Nederlandse kroegen pas aangaat wanneer het tijd is voor de laatste ronde.

Er hangt een ondoordringbare mistflard van sigarettenrook in de zaal, in Holland zou deze toestand direct leiden tot Kamervragen. Ik word door André Hazes op mijn schouder geklopt en ik moet hem volgen naar het gangetje bij de toiletten. Daar staat zijn vrouw en drie andere dames op mij te wachten voor een ‘damesrondje’, ter bevestiging van onze verbondenheid en vriendschap. Een borrelglas gevuld met Slivovitz wordt onder het roepen van ‘nasdrawi’ achterover geslagen, vijf seconden later gaan we weer terug naar onze plaats in de zaal. Uiteraard moet zo’n verbond vaak worden bevestigd en het is dan ook helemaal niet raar of onverstandig dit in de ruimte van de toiletten te doen. De scherpe smaak wordt vervolgens weggespoeld met bier. Overigens is het drinken van bier bedoeld om de dorst te lessen en heeft het niets te maken met het nuttigen van alcohol. Ik heb iemand die liters bier en wijn achter de kiezen had de volgende dag horen beweren dat ze blij was dat ze geen alcohol dronk, omdat je daar zo’n kater van over kan houden! Behalve dat nadeel kleeft er aan het gebruik van de ‘schnaps’ het toverachtige voordeel dat we ineens een gesprek kunnen voeren in een taal die we maar niet onder de knie kunnen krijgen.

Mijnheer Janszen lukt het dan zelfs om gezamenlijk met onze overbuurman Jirzi oud-communistische strijdliederen ten gehore te brengen. Met de armen gebroederlijk over elkaars schouders en tranen in de ogen, om daarna het rode gevoel dankbaar door te slikken met een ‘vodka’ onder het uitroepen van een hartstochtelijk ‘Nasdrawi’.
Tijdens deze vis-feest-avond sluiten we nog meer Tsjechische vriendschappen, die op hun beurt natuurlijk een volgende keer bevestiging behoeven.

Het is ver na middernacht wanneer we met wankel evenwicht naar ons huis terug sukkelen. Eenzaam en door ieder in de steek gelaten snurkt ‘de snor’ op dat moment al urenlang op zijn harde keukenstoel in de hoek van de feestzaal.
Ten onder gegaan aan een teveel aan vriendschap…
 

Bijlagen

  • snor.jpg
    snor.jpg
    60,2 KB · Bekeken: 8
Overigens is het drinken van bier bedoeld om de dorst te lessen en heeft het niets te maken met het nuttigen van alcohol. Ik heb iemand die liters bier en wijn achter de kiezen had de volgende dag horen beweren dat ze blij was dat ze geen alcohol dronk, omdat je daar zo’n kater van over kan houden!
:lache:Doe mij nog maar één limonade met een rietje........eeuh...... ja... die gele:deuk:
Overigens heb ik een keer een fles Becherovka kado gedaan aan mijn buurman voor een klusje. We stonden in de tuin, een uur of 10 in de ochtend. De fles ging gelijk aan de mond en daarna was ik aan de beurt. Helluup!

Janszen :top:
 
Bovenaan