Mister Goldbeck
We staan in onze tuin en zien een auto heel langzaam voorbij rijden. Niks bijzonders, ware het niet dat er zich in de open laadklep van de auto een complete cameraploeg bevindt, die aan het draaien is. Geen dagelijks iets voor ons dorp en onze nieuwsgierigheid is gewekt. Na ongeveer tien minuten keert de auto weder en stopt bij ons tuinhek alwaar manlief met tuinwerkzaamheden aan de gang is, mede om de boel in de gaten te houden. Ik sta op afstand bij onze voordeur en kijk naar het tafereel. Manlief krijgt een microfoon voor de mond en er wordt verwacht dat hij antwoord gaat geven, de cameraman registreert het gebeuren. Het ‘ínterview’ is al snel ten einde, de auto geeft gas en stopt verderop bij onze buurtsuper ‘Konzum’. ‘Waar ging het over’? vraag ik, inwendig jammerend dat we geen Tsjechische en lokale televisiekanalen kunnen ontvangen. Zal je verdomme net zien! Manlief antwoordt opgewonden dat hij goed begreep waar het over ging, maar geen antwoord kon geven op de hem gestelde vraag, omdat hij die nou nèt niet begreep. ‘Het ging over ene Goldbeck, ze zijn bezig om een reportage over hem te maken’. ‘Het schijnt dat hij hier in ons dorp heeft gewoond en hij is lang geleden geëmigreerd naar Amerika’. ‘Wat doet hij daar dan in Amerika’? ‘Nou, dat heb ik niet zo snel kunnen vragen, maar hij moet wel beroemd zijn, anders stuur je niet een cameraploeg er op uit om een film te maken’. Dat is waar en wij raken opgewonden over het feit dat in ons kleine dorp blijkbaar ooit de beroemde Goldbeck heeft gewoond. Welke ‘Goldbecken’ kennen wij eigenlijk, die bekend zijn in Amerika’? De naam komt bekend voor en heeft volgens ons te maken met iemand die zijn sporen verdiend heeft in de filmwereld of misschien wel in de wereldliteratuur... Kafka, Kundera, Goldbeck? Gelukkig is het zaterdag en dat betekent dat het buurthuis vanavond geopend is.
We kunnen onze mededorpers eenvoudigweg vragen wie die Goldbeck precies is. In het buurthuis zijn ’s avonds de leden van wat wij de “Praagse Herfst” noemen aanwezig. Arend, onze tolk, Honza de Kin, De Jager, allen van bepaalde leeftijd die onze term doet rechtvaardigen. Onze verdwaalde Duitser is er ook, die wij Blanke Piet noemen.
Verder is onze buurman Jirzi aanwezig, die écht zo heet, maar die naar gelang de avond en de consumptie van alcoholische versnaperingen vordert er voor mij uit gaat zien als Sean Penn of Robert de Niro, die beiden een Oscar verdienen voor deze rol, want het is een onmenselijke Hollywoodse opgave om je spijkerbroek dusdanig hoog onder de oksels op te trekken zoals Jirzi dat doet. Na enkele rondjes bier brengen wij het camera incident ter sprake. Het valt nog niet mee om een en ander uit leggen. Arend is zoals altijd erg breedvoerig in zijn interpretatie, uitleg en vertaling en Jirzi spreekt geen woord buiten de deur, maar die begrijpen we vaak eerder, omdat hij, zoals verwacht mag worden van Penn, een overduidelijke mimiek en lichaamstaal heeft. De naam Goldbeck brengt in het buurthuis de nodige associaties met zich mee, en al snel worden er verhitte discussies om ons heen gevoerd. Goldbeck is blijkbaar niet zomaar iemand. Honza de kin is onze grootste informatiebron. Zijn dochter, die (ohhhhh, waar is die meid) redelijk Engels spreekt, blijkt de cameraploeg te begeleiden. Maar wat Goldbeck nou afgezien van het feit dat hij is geëmigreerd bereikt heeft is ons nog steeds niet duidelijk. Iedereen lijkt wel een persoonlijk verhaal over hem te hebben en het frustreert ons dan ook uitermate dat we maar niet onze vinger kunnen leggen op de huzarenstaaltjes van Goldbeck. Onze frustratie wordt steeds groter en uiteindelijk besluiten we na de zoveelste zinloze uitweiding van Arend het onderwerp te laten rusten. Tijd voor een Becherovka! Vanwege alle inspanningen van onze vrienden geven wij een rondje. Na het gebruikelijke ‘Nasdrawi’, springt Honza de Kin plots op, hij heeft duidelijk ‘het licht’ gezien. Goldbeck blijkt op een foto te prijken, die gewoon hier in het buurthuis aan de muur hangt! Ongelofelijk. Opnieuw geïnteresseerd bekijken wij samen met Honza het kiekje. ‘Thizsz isz Goldebeck wrighgt heire’, Honza wijst met zijn vinger naar een van de mannen op de sepia kleurige foto. ‘Thisz wasz in the yearr 1911, Goldbeck wasz 30 yearr old then’. Ondanks de enigszins bedwelmende alcoholische invloed komen wij na enig rekenwerk tot de conclusie dat Goldbeck dus in 1881 geboren is. Wij proberen vervolgens te achterhalen wanneer hij gestorven is. ‘Goldbeck not died, ne, noo, nicht tot’ meldt Honza, en de rest van het gezelschap lijkt het met hem eens te zijn. De goede man is dus 127 jaar oud!
Logisch en volkomen terecht dat ze een reportage over hem maken!
We staan in onze tuin en zien een auto heel langzaam voorbij rijden. Niks bijzonders, ware het niet dat er zich in de open laadklep van de auto een complete cameraploeg bevindt, die aan het draaien is. Geen dagelijks iets voor ons dorp en onze nieuwsgierigheid is gewekt. Na ongeveer tien minuten keert de auto weder en stopt bij ons tuinhek alwaar manlief met tuinwerkzaamheden aan de gang is, mede om de boel in de gaten te houden. Ik sta op afstand bij onze voordeur en kijk naar het tafereel. Manlief krijgt een microfoon voor de mond en er wordt verwacht dat hij antwoord gaat geven, de cameraman registreert het gebeuren. Het ‘ínterview’ is al snel ten einde, de auto geeft gas en stopt verderop bij onze buurtsuper ‘Konzum’. ‘Waar ging het over’? vraag ik, inwendig jammerend dat we geen Tsjechische en lokale televisiekanalen kunnen ontvangen. Zal je verdomme net zien! Manlief antwoordt opgewonden dat hij goed begreep waar het over ging, maar geen antwoord kon geven op de hem gestelde vraag, omdat hij die nou nèt niet begreep. ‘Het ging over ene Goldbeck, ze zijn bezig om een reportage over hem te maken’. ‘Het schijnt dat hij hier in ons dorp heeft gewoond en hij is lang geleden geëmigreerd naar Amerika’. ‘Wat doet hij daar dan in Amerika’? ‘Nou, dat heb ik niet zo snel kunnen vragen, maar hij moet wel beroemd zijn, anders stuur je niet een cameraploeg er op uit om een film te maken’. Dat is waar en wij raken opgewonden over het feit dat in ons kleine dorp blijkbaar ooit de beroemde Goldbeck heeft gewoond. Welke ‘Goldbecken’ kennen wij eigenlijk, die bekend zijn in Amerika’? De naam komt bekend voor en heeft volgens ons te maken met iemand die zijn sporen verdiend heeft in de filmwereld of misschien wel in de wereldliteratuur... Kafka, Kundera, Goldbeck? Gelukkig is het zaterdag en dat betekent dat het buurthuis vanavond geopend is.
We kunnen onze mededorpers eenvoudigweg vragen wie die Goldbeck precies is. In het buurthuis zijn ’s avonds de leden van wat wij de “Praagse Herfst” noemen aanwezig. Arend, onze tolk, Honza de Kin, De Jager, allen van bepaalde leeftijd die onze term doet rechtvaardigen. Onze verdwaalde Duitser is er ook, die wij Blanke Piet noemen.
Verder is onze buurman Jirzi aanwezig, die écht zo heet, maar die naar gelang de avond en de consumptie van alcoholische versnaperingen vordert er voor mij uit gaat zien als Sean Penn of Robert de Niro, die beiden een Oscar verdienen voor deze rol, want het is een onmenselijke Hollywoodse opgave om je spijkerbroek dusdanig hoog onder de oksels op te trekken zoals Jirzi dat doet. Na enkele rondjes bier brengen wij het camera incident ter sprake. Het valt nog niet mee om een en ander uit leggen. Arend is zoals altijd erg breedvoerig in zijn interpretatie, uitleg en vertaling en Jirzi spreekt geen woord buiten de deur, maar die begrijpen we vaak eerder, omdat hij, zoals verwacht mag worden van Penn, een overduidelijke mimiek en lichaamstaal heeft. De naam Goldbeck brengt in het buurthuis de nodige associaties met zich mee, en al snel worden er verhitte discussies om ons heen gevoerd. Goldbeck is blijkbaar niet zomaar iemand. Honza de kin is onze grootste informatiebron. Zijn dochter, die (ohhhhh, waar is die meid) redelijk Engels spreekt, blijkt de cameraploeg te begeleiden. Maar wat Goldbeck nou afgezien van het feit dat hij is geëmigreerd bereikt heeft is ons nog steeds niet duidelijk. Iedereen lijkt wel een persoonlijk verhaal over hem te hebben en het frustreert ons dan ook uitermate dat we maar niet onze vinger kunnen leggen op de huzarenstaaltjes van Goldbeck. Onze frustratie wordt steeds groter en uiteindelijk besluiten we na de zoveelste zinloze uitweiding van Arend het onderwerp te laten rusten. Tijd voor een Becherovka! Vanwege alle inspanningen van onze vrienden geven wij een rondje. Na het gebruikelijke ‘Nasdrawi’, springt Honza de Kin plots op, hij heeft duidelijk ‘het licht’ gezien. Goldbeck blijkt op een foto te prijken, die gewoon hier in het buurthuis aan de muur hangt! Ongelofelijk. Opnieuw geïnteresseerd bekijken wij samen met Honza het kiekje. ‘Thizsz isz Goldebeck wrighgt heire’, Honza wijst met zijn vinger naar een van de mannen op de sepia kleurige foto. ‘Thisz wasz in the yearr 1911, Goldbeck wasz 30 yearr old then’. Ondanks de enigszins bedwelmende alcoholische invloed komen wij na enig rekenwerk tot de conclusie dat Goldbeck dus in 1881 geboren is. Wij proberen vervolgens te achterhalen wanneer hij gestorven is. ‘Goldbeck not died, ne, noo, nicht tot’ meldt Honza, en de rest van het gezelschap lijkt het met hem eens te zijn. De goede man is dus 127 jaar oud!
Logisch en volkomen terecht dat ze een reportage over hem maken!