Het was inderdaad een droom Gerda, Bedankt en een knuffel terug.
Cervena Hora, een sprookje!
- Onderwerp starter mayca
- Startdatum
Welkom op Tsjechie.net
Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!
Weet je wat ik extra leuk vind aan je verhalen Mayca? Het huis wat we afgelopen zomer verkocht hebben stond in deze streek. Dat maakt het lezen nog leuker!
Donderdag 29 november 2007
Alles is weer vroeg uit de veren, de oudste gaan natuurlijk op de lange latten. Ronald, Rik en ik gaan naar Esther. We vertrekken rond elf uur naar Javornik. De lucht is zwaar van de sneeuw. Rik zit achterin met zijn slee, want na het bezoek gaan we een goede plek zoeken om te sleeën en misschien nog even naar de grote om te kijken. Roy heeft beloofd dat hij even gaat sms-en als ze er zijn. De weg naar Javornik is mooi, vooral met al die sneeuw. Ineens zie ik het huis aan de rechterkant, in een ander weggetje. Ronald draait om en daar zijn we dan. Ik vind het zo bijzonder om naar Esther te gaan, dit had ik nooit verwacht.
Als Esther de deur opendoet wordt er eerst gezoend, want er zijn een aantal mensen waarvan ik een dikke zoen moet geven en een knuffel. Wat een leuk mens en een prachtig huis. We drinken een bakkie, Kryštof ligt nog lekker te slapen in zijn mooie wandelwagen. We kletsen en roddelen
. (nee hoor!) We krijgen nog een bakkie en Esther haalt Kryštof erbij. Wat een mooi en vriendelijk mannetje, maar zoals ik al eerder zei, als je Esther en Lukas in het wild ziet, begrijp je dat meteen. Rik en ik hadden een boek voor hem uitgezocht en hij hielt hem stevig vast. Een boek over tien beren. Vooral Rik kreeg de aandacht van Kryštof.
Natuurlijk mocht hij ook bij mij op schoot en bij Ronald.
Ik vind het heel gezellig bij Esther, ze laat ons haar paleisje zien, echt super mooi. Ook krijgen we de nieuwe privé verblijven in aanbouw te zien. Lukas komt naar beneden, wat een ontzettend leuke man. Het verbaast me ineens hoe goed ik hem kan verstaan. Logisch...hij spreekt hartstikke goed Nederlands. Ik zou willen dat ik zo goed Tsjechisch kon.
We maken ook kennis met Albert. Ik kan haast niet geloven dat ik hier zit. Zo bijzonder allemaal. Ik weet niet meer hoe laat we weg gingen. Maakt ook niet uit, het was Beregezellig en ik hoop zeker nog een keertje langs te mogen komen.
Onderweg terug zoeken we een goed plekje om te sleeën. Ik krijg een sms van Roy;*We zitten in Pec Pod Sněžkpou, lache hier. Moet je zien...* We overleggen wat we gaan doen, Ronald vind de lucht er erg "zwaar" uit zien en Pec Pod Sněžkou is zo'n 20 km hier vandaan. Toch zou ik ze graag hebben gezien. Ik sms terug dat hij heel veel foto's moet maken en genieten van deze geweldige dag. *Doen we meissie*, krijg ik terug.
We rijden richting huis en vinden een mooie helling om te sleeën. Rik blijft sleeën en ik ook. Ik word er even op gewezen dat er maar 35 kg. op de slee mag. Rik wijst naar de sticker en indaad, hij heeft helemaal gelijk. Volgens hem weeg ik minstens 100 kilo, dus moet eraf. Jammer, maar helaas...ik moet verder lopen.
Dat bevalt me ook goed, ik krijg het warm van het lopen, mijn wangen zijn rood en ik voel me geweldig. Geweldig omdat alles zo lekker gaat, Rik zich zo vermaakt, de jongelui zo heerlijk lache.., ik hier loop, in Tsjechië, in de sneeuw. Wat is er fijner dan dit. Ik blijf alleen maar glimlachen naar alles en iedereen. Nog 1 dag en dan gaan we weer naar huis. Dus ik wil er alles uithalen wat erin zit.
Rik is drijfnat van het zweten, hij blijft maar heen en weer lopen met de slee. Morgen gaat hij een iglo bouwen, achter het huis van Char. Nu moeten we nog even boodschappen doen, voordat we naar huis gaan. Nog maar een Becherovka en ik koop nog een kalender, maar dan eentje die je neer kan zetten met allemaal dorpjes erop. Als ik nu nog de datum vergeet, weet ik het niet meer.
Als we thuis komen, slaapt Rik. Ronald draagt hem naar binnen en ik maak de kachel aan. Als Rik wakker wordt wil hij toch wel douchen. Na het douchen eten en "Pinkeltje.." en dan slapen. Als een blok valt hij in slaap.
Tim, Jaimy, Roy en Mitchel komen rond negen uur terug. Ze hebben genoten. Zelfs Tim is beneden gekomen, vraag niet hoe..., maar het is hem gelukt. Ze hebben heel veel lol gehad en zijn helemaal op. Ze verdwijnen naar bed. Ronald gaat even daarna en ik blijf nog even naar het gevecht van de vlammetjes in de kachel kijken en naar buiten waar de verse sneeuw alweer naar beneden dwarrelt. Niemand gelooft dit, denk ik nog. Alles is zo mooi en stil. Ik weet dan nog niet dat ik de volgende morgen echt een sprookje zal zien....
Alles is weer vroeg uit de veren, de oudste gaan natuurlijk op de lange latten. Ronald, Rik en ik gaan naar Esther. We vertrekken rond elf uur naar Javornik. De lucht is zwaar van de sneeuw. Rik zit achterin met zijn slee, want na het bezoek gaan we een goede plek zoeken om te sleeën en misschien nog even naar de grote om te kijken. Roy heeft beloofd dat hij even gaat sms-en als ze er zijn. De weg naar Javornik is mooi, vooral met al die sneeuw. Ineens zie ik het huis aan de rechterkant, in een ander weggetje. Ronald draait om en daar zijn we dan. Ik vind het zo bijzonder om naar Esther te gaan, dit had ik nooit verwacht.
Als Esther de deur opendoet wordt er eerst gezoend, want er zijn een aantal mensen waarvan ik een dikke zoen moet geven en een knuffel. Wat een leuk mens en een prachtig huis. We drinken een bakkie, Kryštof ligt nog lekker te slapen in zijn mooie wandelwagen. We kletsen en roddelen
. (nee hoor!) We krijgen nog een bakkie en Esther haalt Kryštof erbij. Wat een mooi en vriendelijk mannetje, maar zoals ik al eerder zei, als je Esther en Lukas in het wild ziet, begrijp je dat meteen. Rik en ik hadden een boek voor hem uitgezocht en hij hielt hem stevig vast. Een boek over tien beren. Vooral Rik kreeg de aandacht van Kryštof.Natuurlijk mocht hij ook bij mij op schoot en bij Ronald.
Ik vind het heel gezellig bij Esther, ze laat ons haar paleisje zien, echt super mooi. Ook krijgen we de nieuwe privé verblijven in aanbouw te zien. Lukas komt naar beneden, wat een ontzettend leuke man. Het verbaast me ineens hoe goed ik hem kan verstaan. Logisch...hij spreekt hartstikke goed Nederlands. Ik zou willen dat ik zo goed Tsjechisch kon.
We maken ook kennis met Albert. Ik kan haast niet geloven dat ik hier zit. Zo bijzonder allemaal. Ik weet niet meer hoe laat we weg gingen. Maakt ook niet uit, het was Beregezellig en ik hoop zeker nog een keertje langs te mogen komen.
Onderweg terug zoeken we een goed plekje om te sleeën. Ik krijg een sms van Roy;*We zitten in Pec Pod Sněžkpou, lache hier. Moet je zien...* We overleggen wat we gaan doen, Ronald vind de lucht er erg "zwaar" uit zien en Pec Pod Sněžkou is zo'n 20 km hier vandaan. Toch zou ik ze graag hebben gezien. Ik sms terug dat hij heel veel foto's moet maken en genieten van deze geweldige dag. *Doen we meissie*, krijg ik terug.
We rijden richting huis en vinden een mooie helling om te sleeën. Rik blijft sleeën en ik ook. Ik word er even op gewezen dat er maar 35 kg. op de slee mag. Rik wijst naar de sticker en indaad, hij heeft helemaal gelijk. Volgens hem weeg ik minstens 100 kilo, dus moet eraf. Jammer, maar helaas...ik moet verder lopen.
Dat bevalt me ook goed, ik krijg het warm van het lopen, mijn wangen zijn rood en ik voel me geweldig. Geweldig omdat alles zo lekker gaat, Rik zich zo vermaakt, de jongelui zo heerlijk lache.., ik hier loop, in Tsjechië, in de sneeuw. Wat is er fijner dan dit. Ik blijf alleen maar glimlachen naar alles en iedereen. Nog 1 dag en dan gaan we weer naar huis. Dus ik wil er alles uithalen wat erin zit.
Rik is drijfnat van het zweten, hij blijft maar heen en weer lopen met de slee. Morgen gaat hij een iglo bouwen, achter het huis van Char. Nu moeten we nog even boodschappen doen, voordat we naar huis gaan. Nog maar een Becherovka en ik koop nog een kalender, maar dan eentje die je neer kan zetten met allemaal dorpjes erop. Als ik nu nog de datum vergeet, weet ik het niet meer.
Als we thuis komen, slaapt Rik. Ronald draagt hem naar binnen en ik maak de kachel aan. Als Rik wakker wordt wil hij toch wel douchen. Na het douchen eten en "Pinkeltje.." en dan slapen. Als een blok valt hij in slaap.
Tim, Jaimy, Roy en Mitchel komen rond negen uur terug. Ze hebben genoten. Zelfs Tim is beneden gekomen, vraag niet hoe..., maar het is hem gelukt. Ze hebben heel veel lol gehad en zijn helemaal op. Ze verdwijnen naar bed. Ronald gaat even daarna en ik blijf nog even naar het gevecht van de vlammetjes in de kachel kijken en naar buiten waar de verse sneeuw alweer naar beneden dwarrelt. Niemand gelooft dit, denk ik nog. Alles is zo mooi en stil. Ik weet dan nog niet dat ik de volgende morgen echt een sprookje zal zien....
Geweldig Mayca,
wat heerlijk om te lezen........
wat heerlijk om te lezen........
Heerlijk om weer mee te lez(v)en Mayca.
Ik hoop te zijner tijd ook nog eens bij Esther en haar mannen `een bakkie te doen`
En de Tsjechische sneeuw te beleven.
maar voorlopig geniet ik vanaf de computer.
Hilde:zwaai:
Ik hoop te zijner tijd ook nog eens bij Esther en haar mannen `een bakkie te doen`
En de Tsjechische sneeuw te beleven.
maar voorlopig geniet ik vanaf de computer.
Hilde:zwaai:
Wat is het weer een heerlijk verhaal om te lezen. Ook het eindeloze genieten van de 'simpele' dingen van het leven. Alleen sneeuw, een vakantiegevoel zijn de ingrediënten.
Ik wacht met smart op je volgende verhaal.
Ik wacht met smart op je volgende verhaal.
Freddy2005
† In Memoriam
mayca fantastisch!
Bij het lezen merk je dat jij zit na te genieten bij elk woord dat je schrijft. En wij genieten met zijn allen met je mee. Druk deze stukjes straks af en koester ze want je zal er nog lang niet over uitgepraat zijn.
Bij het lezen merk je dat jij zit na te genieten bij elk woord dat je schrijft. En wij genieten met zijn allen met je mee. Druk deze stukjes straks af en koester ze want je zal er nog lang niet over uitgepraat zijn.
En het wonder van morgen....kijk maar eens naar Mayca's foto's :kiekeboe:
Mayca wat schittend geschreven. Het is net of ik er ook een beetje bij ben. Als ik mijn ogen dichtdoe zie ik het voor me. Mooie sneeuw, rode wangen en heerlijk lopen in de knerpende verse sneeuw.
Het is een genot op een jouw verhaal te lezen.
Groetjes Gerda
Het is een genot op een jouw verhaal te lezen.
Groetjes Gerda
Mayca, eigenlijk wel jammer dat de week vakantie na dit verhaal er bijna op zit.
Ik heb genoten van het verhaal het gaf mij het gevoel dat we allemaal met je mee zijn geweest.
Ik heb genoten van het verhaal het gaf mij het gevoel dat we allemaal met je mee zijn geweest.
wat een mooi verhaal
Iedereen heel erg bedankt voor de lieve reactie's. Ik zat het vannacht te schrijven en kreeg geen contact met de surfer meer, dus kon het verhaal niet kwijt.....tot half twee zitten wachten, maar nee. Gelukkig kwam ik op het idee om het in word te plakken. Gelijk alle taalfouten eruit, Freddy.
.
Prachtig verteld Mayca en de foto's zijn prachtig. Misschien is het geheel, verhaal en foto's, iets voor het boek waar Char mee bezig is?
:kus: deze zijn voor jou Mayca voor deze schitterende verhalen wat heerlijk dat jullie het zo naar jullie zin hebben gehad en dan kan nu het nagenieten beginnen en leuk dat je toch ook tijd heb genomen om ff bij es en de hele fam. langs te gaan.wij zijn daar met de kerst weer ik kan bijna niet wachten
groetjes moby
Dank je wel Moby. Wat heerlijk dat jullie weer met de Kerst langs gaan. Ga genieten van je geweldige dochter, zoon, het kleine mooie en lieve mannetje en niet te vergeten de super sympatieke Lukas.
(voor zo'n man zou ik ook wel naar Tsjechië af willen reizen)
(voor zo'n man zou ik ook wel naar Tsjechië af willen reizen)
Vrijdag 30 november 2007
Als ik wakker word weet ik meteen dat het vrijdag is, de laatste dag. Ik zou hier nog weken willen blijven, maar dat kan niet. Aan de andere kant ben ik heel dankbaar en blij dat ik deze week heb gehad en enorm heb genoten. Ik heb zeker eruit gehaald wat erin zat.
Ik voel me hier helemaal thuis, gek natuurlijk in iemand anders zijn huis, maar het is echt zo. Ik voel dat het nog heel vroeg is, het schemert nog iets door de ramen en het is heel koud. Rik slaapt ook nog. Het hele huis is stil.
Een goed moment om eruit te gaan en er nog een volle dag van te maken. Beneden por ik het vuur op en leg nieuwe blokken erop. De vlammen laaien op tot een vuur. Lekker zo...ik nestel mezelf op "mijn" plekje van de bank. De kofie pruttelt in de keuken.
Er is heel veel nieuwe sneeuw gevallen, ook de wegen zien er glad uit.
Dat leid ik af aan de auto's die langs rijden, het gaat allemaal wat langzamer.
Met koffie en een peuk geniet ik van de rust, geen vragen, geen t.v., geen.......helemaal niks. Ik vraag me af hoe het komt dat ik me hier zo goed voel, me zo thuis voel. Is het omdat ik vakantie heb? Niets moet, alles mag? Ik voel me zo helemaal op mijn gemak.
Als kind kwam ik veel in Italië, vond het prachtig, later veel in de Belgische Ardennen, geweldig. Ik geniet altijd wel van vakantie's, maar Tsjechië doet me wat en ik kan er niet precies achterkomen wat dat is. Ik mijmer verder en het vuur is uit.
Daar komt Rik aan en schudt zijn hoofd, als hij er toch niet was! Hij rommelt wat in de kachel en ik ga naar boven om een extra trui aan te doen.
Boven kijk ik uit het slaapkamer raam en zie ineens het mooiste wat ik ooit heb gezien. Er staan 5 herten rondom de boom. Ze snuffelen in de sneeuw en bewegen zich prachtig. Ik houd mijn adem in, bang om ze te laten schrikken.
Behoedzaam loop ik naar beneden en roep Rik, ik pak het foto toestel.
Samen kijken we naar dit sprookje. Stil. Ik durf haast geen geluid te maken, bang dat het dan weg is. Ik fotografeer door de ramen heen, maar vergeet in te zoomen. Dan doe ik heel voorzichtig de ramen open, maar ze horen me en kijken om. Ze kijken me met gespitste oren aan en staan roerloos voor enkele seconden. Ik klik en klik.....weg zijn ze.
Ik kan maar niet beseffen wat ik zag. Niemand, behalve Rik en ik hebben ze gezien. Gelukkig heb ik de foto's.
Eenmaal beneden bekijken we de foto's, er is bijna niets op te zien. Had ik nou maar ingezoomd. Maar de blijdschap overheerst en ik sms al mijn vriendinnen, Esther, Char, mijn ouders en schoonmoeder, wat ik heb gezien.
Esther sms't terug *Ja, dat is even andere koek. Tsjechië in de winter. Snap je me nu wat ik hier doe?*
Dat begreep ik al eerder.
Ik blijf opgetogen en laat iedereen die beneden komt de foto's zien en vertel het verhaal. Gelukkig kan Ronald de foto dichterbij halen en dan zien we de herten prachtig in beeld.
Ik weet met welke foto ik de kerstkaarten ga maken. Helaas is de foto een postzegel geworden door het vergroten. Maar toch hebben we het voor elkaar gekregen om er een mooi plaatje van te maken.
Er liggen nu 60 kerstkaarten klaar met de herten, grandioos!! Ronald heeft de foto gekopieerd en ik heb er met Rik samen een mooie kaart van gemaakt.
Samen met Mitchel ga ik boodschappen doen. De weg ziet er gevaarlijk glad uit. We rijden rustig naar de supermarkt om broodjes etc. te halen. Ook voor de terugweg moeten er boodschappen gekocht worden. Weer geen Aromat voor Char. Mitchel laat overal de foto op zijn telefoon zien, maar geen herkenning.
Straks komt Zdenek, uit Praag, zijn bedje halen, dus nemen we genoeg eten mee zodat hij mee kan eten. Heerlijke bollen met jam en chocolade.
Op de terugweg zegt Mitchel dat hij hier best zou kunnen leven. Hij geniet ook en dat terwijl er toch in zijn omgeving angstig werd gekeken naar Tsjechië. Allemaal vooroordelen die voor hem niet meer van toepassing zijn. Ik herken dit gevoel, zoveel mensen kwamen met verhalen over Tsjechië dat ik er serieus over dacht om niet te gaan de eerste keer. Sas zei honderde keren...GAAN!! En toen kwam ik hier op het Tsjechië net en de twijfels vielen weg. Ik reed Tsjechië binnen en ik was verkocht. Zo snel.
Als Mitch en ik terug komen is Zdenek er al. We komen binnen en er klinkt alleen gelach. Het is een vrolijke man met veel verhalen. Het is heel gezellig. We drinken koffie en de lekkere broodjes. Zdenek wil niet mee lunchen, hij moet nog 2 uur terug rijden. Toch blijft hij nog een tijdje plakken. Zdenek heeft een reuze fles Bohemia Sekt meegenomen, voor de oud&nieuw.
Ronald, Zdenek met de fles, Rik en Jaimy.
Zdenek is een beroemd basgitarist www.wimpy.cz
Ik had de site thuis al gezien omdat zijn zus het door had gegeven.
Hij belooft om met koninginnendag in Amsterdam te komen spelen.
Als Zdenek weg is gaan we eten en Tim en Mitchel gaan naar Hradec Kralové. Ze moeten nog cadeautje kopen voor familie en vriendinnen. Roy en Jaimy blijven thuis.
Ik ga toch maar wat spullen bij elkaar zoeken. Roy en Jaimy gaan catannen en Rik verdwijnt met de slee en Ronald naar buiten.
Als ik later ga kijken heeft hij een soort iglo gebouwd. Alleen het dak moet er nog op. We blijven een hele tijd buiten, rollen ballen en sleeën. Ik mag er wel weer op van Rik. Mazzel holt heen en weer met de slee mee.
Ik zie iemand de stoep schoonmaken. Volgens mij is het Lidia en ik loop naar haar toe. Het klopt. Lidia spreekt goed Engels en ze vertelt dat ze lerares is op een basis school. Bij haar op school zitten een aantal Nederlandse kinderen, die heel snel en goed Tsjechisch leren. Dat klinkt goed! Ze vertelt dat ze het zo leuk vond dat we de eerste avond meteen mee dansten. Morgen is er weer een disco. Ik vertel haar dat we morgenavond w.s. weer thuis zijn en de disco dus moeten missen. Ze kijkt verbaast. Ze had verwacht dat we langer bleven. Ik zou nog graag een disco mee gemaakt hebben.
Als we weer binnen zijn kletsen we over Rens, wat zou hij het geweldig hebben gevonden om Zdenek te hebben ontmoet. Rens speelde ook bas in een band. Het zou toch geweldig geweest zijn. Rens zou overigens overal van hebben genoten, van de sneeuw, de kinderen, het land en de mensen. De sfeer en het gemoedelijke.
Maar Rens is er niet bij. Ook al denken we allemaal dat hij ons in de gaten houdt, dat hij er in ieder van ons wel bij is, Rens reist met ons mee. Dat voelt goed, ook al missen we hem enorm.
Het wordt later en later. Mitchel en Tim zijn er om zeven uur nog niet. Nu worden we allemaal toch wat onrustig. We krijgen ze ook niet te pakken via de mobiel. Roy blijft nuchter, volgens hem zijn ze gewoon ergens gaan eten. Om half acht komen ze binnen. Ze hebben goed gewinkeld en de weg kwijt en.....! Ze hebben de aromat voor Char gevonden!! We zijn blij dat we ze zien.
We gaan voor de laatste keer eten bij Honsa. Het is erg druk, want het is vrijdagavond. Iedereen zit gezellig bij elkaar, de werkweek zit erop.
We bestellen eten en Honsa zorgt dat er niemand zonder drinken zit. Er worden veel foto's gemaakt, gelachen en onderhandeld. Tim en Mitchel hebben jongelui ontmoet in de stad. Of ze er vanavond met z'n allen naar toe kunnen?
Wat betekent dat? Dat betekent dat de jongelui vroeg in de ochtend thuis komen, dat we dus niet vroeg weg kunnen.....
Ik kan ook geen afscheid nemen, dus ben snel om. Ronald denkt nog even na.
Vier paar ogen kijken ons smekend aan. Ik krijg weer een vaas voorgezet. Wat maakt het uit, dan maar later terug. Hoe laat dan?
Ik beslis dat we om 14.00 uur willen wegrijden. Dan rijden we nog een paar uur in het licht. Ronald knikt en gejoel stijgt op. De jongelui nemen afscheid van het dorp en Honsa. Ronald en ik blijven nog even met Rik. Ook wij hebben moeite met weggaan.
Iedereen zegt ons hartelijk gedag als we weg gaan. Honsa vraagt of ik de disco niet geweldig vond? Ja, de beste die ik ooit heb meegemaakt!!
Als ik wakker word weet ik meteen dat het vrijdag is, de laatste dag. Ik zou hier nog weken willen blijven, maar dat kan niet. Aan de andere kant ben ik heel dankbaar en blij dat ik deze week heb gehad en enorm heb genoten. Ik heb zeker eruit gehaald wat erin zat.
Ik voel me hier helemaal thuis, gek natuurlijk in iemand anders zijn huis, maar het is echt zo. Ik voel dat het nog heel vroeg is, het schemert nog iets door de ramen en het is heel koud. Rik slaapt ook nog. Het hele huis is stil.
Een goed moment om eruit te gaan en er nog een volle dag van te maken. Beneden por ik het vuur op en leg nieuwe blokken erop. De vlammen laaien op tot een vuur. Lekker zo...ik nestel mezelf op "mijn" plekje van de bank. De kofie pruttelt in de keuken.
Er is heel veel nieuwe sneeuw gevallen, ook de wegen zien er glad uit.
Dat leid ik af aan de auto's die langs rijden, het gaat allemaal wat langzamer.
Met koffie en een peuk geniet ik van de rust, geen vragen, geen t.v., geen.......helemaal niks. Ik vraag me af hoe het komt dat ik me hier zo goed voel, me zo thuis voel. Is het omdat ik vakantie heb? Niets moet, alles mag? Ik voel me zo helemaal op mijn gemak.
Als kind kwam ik veel in Italië, vond het prachtig, later veel in de Belgische Ardennen, geweldig. Ik geniet altijd wel van vakantie's, maar Tsjechië doet me wat en ik kan er niet precies achterkomen wat dat is. Ik mijmer verder en het vuur is uit.
Daar komt Rik aan en schudt zijn hoofd, als hij er toch niet was! Hij rommelt wat in de kachel en ik ga naar boven om een extra trui aan te doen.
Boven kijk ik uit het slaapkamer raam en zie ineens het mooiste wat ik ooit heb gezien. Er staan 5 herten rondom de boom. Ze snuffelen in de sneeuw en bewegen zich prachtig. Ik houd mijn adem in, bang om ze te laten schrikken.
Behoedzaam loop ik naar beneden en roep Rik, ik pak het foto toestel.
Samen kijken we naar dit sprookje. Stil. Ik durf haast geen geluid te maken, bang dat het dan weg is. Ik fotografeer door de ramen heen, maar vergeet in te zoomen. Dan doe ik heel voorzichtig de ramen open, maar ze horen me en kijken om. Ze kijken me met gespitste oren aan en staan roerloos voor enkele seconden. Ik klik en klik.....weg zijn ze.
Ik kan maar niet beseffen wat ik zag. Niemand, behalve Rik en ik hebben ze gezien. Gelukkig heb ik de foto's.
Eenmaal beneden bekijken we de foto's, er is bijna niets op te zien. Had ik nou maar ingezoomd. Maar de blijdschap overheerst en ik sms al mijn vriendinnen, Esther, Char, mijn ouders en schoonmoeder, wat ik heb gezien.
Esther sms't terug *Ja, dat is even andere koek. Tsjechië in de winter. Snap je me nu wat ik hier doe?*
Dat begreep ik al eerder.
Ik blijf opgetogen en laat iedereen die beneden komt de foto's zien en vertel het verhaal. Gelukkig kan Ronald de foto dichterbij halen en dan zien we de herten prachtig in beeld.
Ik weet met welke foto ik de kerstkaarten ga maken. Helaas is de foto een postzegel geworden door het vergroten. Maar toch hebben we het voor elkaar gekregen om er een mooi plaatje van te maken.
Er liggen nu 60 kerstkaarten klaar met de herten, grandioos!! Ronald heeft de foto gekopieerd en ik heb er met Rik samen een mooie kaart van gemaakt.
Samen met Mitchel ga ik boodschappen doen. De weg ziet er gevaarlijk glad uit. We rijden rustig naar de supermarkt om broodjes etc. te halen. Ook voor de terugweg moeten er boodschappen gekocht worden. Weer geen Aromat voor Char. Mitchel laat overal de foto op zijn telefoon zien, maar geen herkenning.
Straks komt Zdenek, uit Praag, zijn bedje halen, dus nemen we genoeg eten mee zodat hij mee kan eten. Heerlijke bollen met jam en chocolade.
Op de terugweg zegt Mitchel dat hij hier best zou kunnen leven. Hij geniet ook en dat terwijl er toch in zijn omgeving angstig werd gekeken naar Tsjechië. Allemaal vooroordelen die voor hem niet meer van toepassing zijn. Ik herken dit gevoel, zoveel mensen kwamen met verhalen over Tsjechië dat ik er serieus over dacht om niet te gaan de eerste keer. Sas zei honderde keren...GAAN!! En toen kwam ik hier op het Tsjechië net en de twijfels vielen weg. Ik reed Tsjechië binnen en ik was verkocht. Zo snel.
Als Mitch en ik terug komen is Zdenek er al. We komen binnen en er klinkt alleen gelach. Het is een vrolijke man met veel verhalen. Het is heel gezellig. We drinken koffie en de lekkere broodjes. Zdenek wil niet mee lunchen, hij moet nog 2 uur terug rijden. Toch blijft hij nog een tijdje plakken. Zdenek heeft een reuze fles Bohemia Sekt meegenomen, voor de oud&nieuw.
Ronald, Zdenek met de fles, Rik en Jaimy.
Zdenek is een beroemd basgitarist www.wimpy.cz
Ik had de site thuis al gezien omdat zijn zus het door had gegeven.
Hij belooft om met koninginnendag in Amsterdam te komen spelen.
Als Zdenek weg is gaan we eten en Tim en Mitchel gaan naar Hradec Kralové. Ze moeten nog cadeautje kopen voor familie en vriendinnen. Roy en Jaimy blijven thuis.
Ik ga toch maar wat spullen bij elkaar zoeken. Roy en Jaimy gaan catannen en Rik verdwijnt met de slee en Ronald naar buiten.
Als ik later ga kijken heeft hij een soort iglo gebouwd. Alleen het dak moet er nog op. We blijven een hele tijd buiten, rollen ballen en sleeën. Ik mag er wel weer op van Rik. Mazzel holt heen en weer met de slee mee.
Ik zie iemand de stoep schoonmaken. Volgens mij is het Lidia en ik loop naar haar toe. Het klopt. Lidia spreekt goed Engels en ze vertelt dat ze lerares is op een basis school. Bij haar op school zitten een aantal Nederlandse kinderen, die heel snel en goed Tsjechisch leren. Dat klinkt goed! Ze vertelt dat ze het zo leuk vond dat we de eerste avond meteen mee dansten. Morgen is er weer een disco. Ik vertel haar dat we morgenavond w.s. weer thuis zijn en de disco dus moeten missen. Ze kijkt verbaast. Ze had verwacht dat we langer bleven. Ik zou nog graag een disco mee gemaakt hebben.
Als we weer binnen zijn kletsen we over Rens, wat zou hij het geweldig hebben gevonden om Zdenek te hebben ontmoet. Rens speelde ook bas in een band. Het zou toch geweldig geweest zijn. Rens zou overigens overal van hebben genoten, van de sneeuw, de kinderen, het land en de mensen. De sfeer en het gemoedelijke.
Maar Rens is er niet bij. Ook al denken we allemaal dat hij ons in de gaten houdt, dat hij er in ieder van ons wel bij is, Rens reist met ons mee. Dat voelt goed, ook al missen we hem enorm.
Het wordt later en later. Mitchel en Tim zijn er om zeven uur nog niet. Nu worden we allemaal toch wat onrustig. We krijgen ze ook niet te pakken via de mobiel. Roy blijft nuchter, volgens hem zijn ze gewoon ergens gaan eten. Om half acht komen ze binnen. Ze hebben goed gewinkeld en de weg kwijt en.....! Ze hebben de aromat voor Char gevonden!! We zijn blij dat we ze zien.
We gaan voor de laatste keer eten bij Honsa. Het is erg druk, want het is vrijdagavond. Iedereen zit gezellig bij elkaar, de werkweek zit erop.
We bestellen eten en Honsa zorgt dat er niemand zonder drinken zit. Er worden veel foto's gemaakt, gelachen en onderhandeld. Tim en Mitchel hebben jongelui ontmoet in de stad. Of ze er vanavond met z'n allen naar toe kunnen?
Wat betekent dat? Dat betekent dat de jongelui vroeg in de ochtend thuis komen, dat we dus niet vroeg weg kunnen.....
Ik kan ook geen afscheid nemen, dus ben snel om. Ronald denkt nog even na.
Vier paar ogen kijken ons smekend aan. Ik krijg weer een vaas voorgezet. Wat maakt het uit, dan maar later terug. Hoe laat dan?
Ik beslis dat we om 14.00 uur willen wegrijden. Dan rijden we nog een paar uur in het licht. Ronald knikt en gejoel stijgt op. De jongelui nemen afscheid van het dorp en Honsa. Ronald en ik blijven nog even met Rik. Ook wij hebben moeite met weggaan.
Iedereen zegt ons hartelijk gedag als we weg gaan. Honsa vraagt of ik de disco niet geweldig vond? Ja, de beste die ik ooit heb meegemaakt!!
Nou Mayca, hier zitten we dan midden in de nacht.
Jij met je geweldige verhaal en ik bijna met tranen in m'n ogen omdat je weer naar huis toe moet.
Tsjechie, net als jij kan ik er nog steeds niet precies de vinger op leggen waarom ik dat land meteen in m'n hart sloot, maar het maakt ook niet uit.
Ik hoop dat we er met z'n allen nog heel erg lang van mogen genieten en dat je er telkens weer verslag van doet.
Heel erg bedankt dat ik door jouw verhaal ook weer even daar was.
Jij met je geweldige verhaal en ik bijna met tranen in m'n ogen omdat je weer naar huis toe moet.
Tsjechie, net als jij kan ik er nog steeds niet precies de vinger op leggen waarom ik dat land meteen in m'n hart sloot, maar het maakt ook niet uit.
Ik hoop dat we er met z'n allen nog heel erg lang van mogen genieten en dat je er telkens weer verslag van doet.
Heel erg bedankt dat ik door jouw verhaal ook weer even daar was.