Mooi verhaal Ad, heel herkenbaar voor ons adhv onze vakantie van vorig jaar. Hebben jullie de basiliek niet van binnen bezocht ?? Dit was erg indrukwekkend; heb ik in mijn vakantieverslag van vorig jaar benoemd ..
Rondreis Tsjechië 2014
- Onderwerp starter Ad Verschoor
- Startdatum
Welkom op Tsjechie.net
Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!
Ad Verschoor
Donateur
Helaas Aad, wat dat betreft waren we op het verkeerde moment en was de basiliek gesloten. Toch een volgende keer nog maar even langs gaan.
Ad Verschoor
Donateur
Rondreis Tsjechië 2014
Donderdag 17 april. Op weg naar het Jeseniky hooggebergte.
We gaan vandaag in een richting van een gebied, dat we nog niet kennen: het Jeseniky hooggebergte. Rond half tien nemen we afscheid van pension Formanka in Splzov. Het heeft eerst nog wel wat voeten in de aarde, want het heeft afgelopen nacht flink gevroren. Geruime tijd ben ik bezig met wat ijskrabben heet, maar uiteindelijk rijden we weg in een schone auto. Bij de Pennymarkt in Zelezny Brod eerst nog wat boodschappen gedaan. We hebben vandaag een afstand te overbruggen van ongeveer 215 kilometer. We nemen de weg van Zelezny Brod naar Semily en krijgen er een prachtig uitzicht op Trosky.
Op veel plaatsen is Trosky zichtbaar
Vanaf Semily blijven we nog enige tijd de Jizera volgen richting Jilemnice. In Benesov rijden we voorbij aan een houten loopbrug, die in 1937 gebouwd is.
Houten loopbrug bij Benesov
Na enige tijd bereiken we wegnummer 14. Via Vrchlabi, Lanov, Rudnik en Mlade Buky komen we bij Trutnov. Hier blijven we Nr. 14 volgen, via Upice dat we wat uitgebreider bekijken, tot aan Nachod. Het is een mooi gebied met bossen en heuvels, waarin zich Upice bevindt. Het ligt in de vallei van de rivier de Upa in de uitlopers van het Reuzengebergte. Het telt ongeveer 5950 inwoners. In de tweede helft van de 19e eeuw vond er een snelle ontwikkeling plaats, waarin vooral de textielindustrie tot bloei kwam. Van groot belang is ook de lokale sterrenwacht, die de hemel observeert.
Het voormalig raadhuis van Upice
Aan het plaatselijke plein, Náměstí T.G.Masaryka, staat het vroeg-barokke raadhuis uit 1678. Het is na een brand meermalen herbouwd, maar de klokkentoren uit 1665 is één van de oudste van het land. Het gebouw is nu de zetel van het gemeentelijk museum en een galerie van Julie W. Mezerová. Eveneens aan dit plein de kerk van Sint Jacobus "Kostel sv.Jakuba Většiho", die gebouwd moet zijn in de vroege 14e eeuw. In zijn huidige vorm is hij na twee branden herbouwd in 1698. Voor de kerk staat een Maria-kolom uit 1724 van de hand van Mathias B Braun en zijn leerlingen.
De St.Jacobus Kerk met Maria-kolom
Upice is een stad met een lange traditie van amateur theater, muziek en sport. Kenmerkend is het Aloise Jiráska Theater, dat voor een plaats van deze omvang vrij groot is uitgevallen. Nog altijd wordt er jaarlijks een afwisselend programma afgewerkt.
Aloise Jiráska Divadlo
Naast het theater de Kaple sv. Michala, die gebouwd is in de jaren 1698 tot 1701. Onder deze kapel ligt ds. Martin J. Schott Benedictus Hulk in een crypte begraven. De kapel staat op de voormalige begraafplaats waar later de slachtoffers van de Slag van de Oostenrijks-Pruisische oorlog van 1866 begraven zijn.
Kaple sv. Michala
Na het bezoek aan deze stad zijn we doorgereden en bij Nachod de grens overgestoken naar Polen. We reden er door een aardig gebied en bij Klotzko hebben we de toeristische weg genomen naar de grensovergang Billy Potok waar we Tsjechië weer zijn binnengereden. We hadden geen puf meer om nog wat te ondernemen en zijn snel doorgereden via Javornik en Zulava naar ons pension Nas palac in Lipova-Lazne.
Pension Náš palác
Voor meer informatie over Upice: www.upice.cz, www.pension-naspalac.com
wordt vervolgd
Donderdag 17 april. Op weg naar het Jeseniky hooggebergte.
We gaan vandaag in een richting van een gebied, dat we nog niet kennen: het Jeseniky hooggebergte. Rond half tien nemen we afscheid van pension Formanka in Splzov. Het heeft eerst nog wel wat voeten in de aarde, want het heeft afgelopen nacht flink gevroren. Geruime tijd ben ik bezig met wat ijskrabben heet, maar uiteindelijk rijden we weg in een schone auto. Bij de Pennymarkt in Zelezny Brod eerst nog wat boodschappen gedaan. We hebben vandaag een afstand te overbruggen van ongeveer 215 kilometer. We nemen de weg van Zelezny Brod naar Semily en krijgen er een prachtig uitzicht op Trosky.
Op veel plaatsen is Trosky zichtbaar
Vanaf Semily blijven we nog enige tijd de Jizera volgen richting Jilemnice. In Benesov rijden we voorbij aan een houten loopbrug, die in 1937 gebouwd is.
Houten loopbrug bij Benesov
Na enige tijd bereiken we wegnummer 14. Via Vrchlabi, Lanov, Rudnik en Mlade Buky komen we bij Trutnov. Hier blijven we Nr. 14 volgen, via Upice dat we wat uitgebreider bekijken, tot aan Nachod. Het is een mooi gebied met bossen en heuvels, waarin zich Upice bevindt. Het ligt in de vallei van de rivier de Upa in de uitlopers van het Reuzengebergte. Het telt ongeveer 5950 inwoners. In de tweede helft van de 19e eeuw vond er een snelle ontwikkeling plaats, waarin vooral de textielindustrie tot bloei kwam. Van groot belang is ook de lokale sterrenwacht, die de hemel observeert.
Het voormalig raadhuis van Upice
Aan het plaatselijke plein, Náměstí T.G.Masaryka, staat het vroeg-barokke raadhuis uit 1678. Het is na een brand meermalen herbouwd, maar de klokkentoren uit 1665 is één van de oudste van het land. Het gebouw is nu de zetel van het gemeentelijk museum en een galerie van Julie W. Mezerová. Eveneens aan dit plein de kerk van Sint Jacobus "Kostel sv.Jakuba Většiho", die gebouwd moet zijn in de vroege 14e eeuw. In zijn huidige vorm is hij na twee branden herbouwd in 1698. Voor de kerk staat een Maria-kolom uit 1724 van de hand van Mathias B Braun en zijn leerlingen.
De St.Jacobus Kerk met Maria-kolom
Upice is een stad met een lange traditie van amateur theater, muziek en sport. Kenmerkend is het Aloise Jiráska Theater, dat voor een plaats van deze omvang vrij groot is uitgevallen. Nog altijd wordt er jaarlijks een afwisselend programma afgewerkt.
Aloise Jiráska Divadlo
Naast het theater de Kaple sv. Michala, die gebouwd is in de jaren 1698 tot 1701. Onder deze kapel ligt ds. Martin J. Schott Benedictus Hulk in een crypte begraven. De kapel staat op de voormalige begraafplaats waar later de slachtoffers van de Slag van de Oostenrijks-Pruisische oorlog van 1866 begraven zijn.
Kaple sv. Michala
Na het bezoek aan deze stad zijn we doorgereden en bij Nachod de grens overgestoken naar Polen. We reden er door een aardig gebied en bij Klotzko hebben we de toeristische weg genomen naar de grensovergang Billy Potok waar we Tsjechië weer zijn binnengereden. We hadden geen puf meer om nog wat te ondernemen en zijn snel doorgereden via Javornik en Zulava naar ons pension Nas palac in Lipova-Lazne.
Pension Náš palác
Voor meer informatie over Upice: www.upice.cz, www.pension-naspalac.com
wordt vervolgd
Ad Verschoor
Donateur
Rondreis Tsjechië 2014
Vrijdag 18 april. Het is "natuur"lijk genieten rond Jesenik.
Bij het opstaan rekken we ons eerst maar eens even goed uit. We hebben heerlijk geslapen in het voor ons, nieuwe pension Náš palác, dat gerund wordt door het forumlid Lipova oftewel Hetty Rothoff samen met haar man Ger. Als wij er zijn is Ger een paar dagen in Nederland, maar wij worden er uitstekend verzorgd door Hetty. Een prima ontbijt en een gezellig praatje valt ons ten deel op deze morgen. Tel erbij op, dat we gisteren al hebben moeten vaststellen, dat dit een prachtig gebied lijkt. De som van dit alles beloofd een paar hele mooie dagen in deze omgeving.
Genieten van prachtige natuur
Het is half elf, wanneer we vertrekken om enige invulling te geven aan deze dag. We hebben gisteren wat programma onderdelen laten liggen en die willen we graag vandaag inhalen. We rijden weer richting Poolse grens en bereiken Žulová, een plaats waar zich een waterval moet bevinden. Het gebied waarin de "Nýznerovské vodopády" te vinden is, is vanaf 1965 een beschermd rijksmonument in de buurt van het dorp Žulová - Nýznerov. De waterval is slechts bereikbaar via een bospad door een kloof met meerdere kleine watervallen. Verwacht geen Schaffhausen of Niagara en zeker niet in een tijd van droogte, maar het blijft een uitzonderlijk fenomeen zo middenin de natuur.
Waterval bij Žulová in Noord-Moravië
De wandeling door dit gebied heeft ons ongeveer een uur bezig gehouden, maar het was absoluut de moeite waard. Terugkerend bij de auto besluiten we ook Javornik nog even met een bezoekje te vereren. Het is een plaats, die aan alle kanten omgeven wordt door Polen, behalve aan de zuidzijde. Het grondgebied rondom de stad, met ongeveer 3000 inwoners, bestaat voor 2/3 deel uit bossen en de rest kan worden gebruikt voor landbouw. Opvallend aanwezig is het kasteel "Jánský Vrch", of slot Johannesberg. Het stamt uit de 2e helft van de 13e eeuw en was tot 1945 het zomerverblijf voor de bisschoppen van Breslau. Dit voormalige Duitse Rooms-Katholieke Aartsbisdom ontstond reeds in de jaren 1000 na Christus (volgens Wikipedia) en loopt door tot inderdaad 1945. De laatste Duitse bisschop, Adolf Bertram, overleed in dit verblijf op 6 juli 1945.
Kasteel Jánsky Vrch
Javornik was tot 1945 een plaats met een overwegend Duitstalige bevolking. Na de Tweede Wereldoorlog werd de Duitstalige bevolking verdreven, waarbij het kasteel als interneringskamp voor Duitse vrouwen werd gebruikt voor zij naar Duitsland werden gedeporteerd. In 1948 werd het slot door de Tsjechoslowaakse staat in beslag genomen, maar pas in 1984 werd het ook staatseigendom. Sedert 1 januari 2002 is het opgenomen in de lijst van nationale cultuurgoederen.
Het raadhuis met op de achtergrond het kasteel
Het was prachtig weer op deze dag met zo'n 20 graden is het echt terrasweer. We rijden op ons gemak weer terug richting Jesenik. Onderweg komen we langs een grottencomplex "Jeskyně na Pomezi" , dat voor publiek toegankelijk is. Op ons lijstje van te bezoeken plekken staat het kuuroord Priessnitz, dat we vanaf ons pension al op een heuvel hadden zien liggen.
Vergezicht op Priessnitz
In dit schilderachtig landschap ligt op een hoogte van 620 meter het kuuroord Priessnitzovy Lecebné Lazné. Het staat bekend als de allereerste hydro-therapeutische kliniek van de wereld en is genoemd naar Vinzenz Priessnitz(1799-1851), die het in 1822 liet bouwen. Priessnitz was een boerenzoon, die nauwelijks onderwijs heeft gevolgd. Wel is hij zeer intelligent en een goed observator. Zo valt het hem op dat een aangeschoten hert dikwijls een bad neemt in een koude beek achter zijn huis en dat zijn wond geneest. Ook herders verzorgen hun gewonde dieren door ze te behandelen met natte compressen. Priessnitz ontdekt op deze wijze dat regelmatig een bad nemen in koud water een geneeskrachtige uitwerking heeft. Van belang is dat ze worden afgewisseld met activiteiten in de natuur zoals wandelen, werken op het land en houthakken. De wereldberoemde hydrotherapie ontstaat, waarbij door gebruik te maken van koudwatercompressen in combinatie met ademhalingsoefeningen en een dieet veel zieken werden genezen.
Kuuroord Priessnitz
In Jesenik pakken we nog even een terrasje en maken kennis met deze plaats, die 11.600 inwoners telt. De bloeitijd van Jesenik lag in de 13e eeuw, toen Duitse immigranten hier de mijnbouw tot ontwikkeling brachten. Er werd ijzer-, zilver-, en gouderts gedolven. Nu staat Jesenik bekend om zijn schone lucht, die niet verontreinigd wordt door een industrie. Het trekt nu veel bezoekers, die zuivere lucht willen inademen.
Het raadhuis op het Masarykovo Námesti
Uiteraard ontbreekt een kerk niet in Jesenik, maar bezienswaardig is het Waterfort. Het is te vinden op het Zámecké Námesti en is een twee verdiepingen tellend gebouw met een binnenplaats en een relatief kleine stenen brug over de gracht, die tegenwoordig droog staat. Dit fort uit de 2e helft van de 13e eeuw, behoorde toe aan de bisschoppen van Wroclaw en weerstond in 1641 een belegering door de Zweden. Halverwege de 18e eeuw kreeg het zijn huidige vorm, waarin nu het streekmuseum "Vlastivědné muzeum Jesenicka" is gevestigd.
De watervesting "Vodni Tvrz"
Voor meer informatie over de bezochte plaatsen: www.zulova.cz, www.mestojavornik.cz, www.lipova-lazne.cz, www. priessnitz.cz, www.jesenik.org, www.jeseniky.net
wordt vervolgd
Vrijdag 18 april. Het is "natuur"lijk genieten rond Jesenik.
Bij het opstaan rekken we ons eerst maar eens even goed uit. We hebben heerlijk geslapen in het voor ons, nieuwe pension Náš palác, dat gerund wordt door het forumlid Lipova oftewel Hetty Rothoff samen met haar man Ger. Als wij er zijn is Ger een paar dagen in Nederland, maar wij worden er uitstekend verzorgd door Hetty. Een prima ontbijt en een gezellig praatje valt ons ten deel op deze morgen. Tel erbij op, dat we gisteren al hebben moeten vaststellen, dat dit een prachtig gebied lijkt. De som van dit alles beloofd een paar hele mooie dagen in deze omgeving.
Genieten van prachtige natuur
Het is half elf, wanneer we vertrekken om enige invulling te geven aan deze dag. We hebben gisteren wat programma onderdelen laten liggen en die willen we graag vandaag inhalen. We rijden weer richting Poolse grens en bereiken Žulová, een plaats waar zich een waterval moet bevinden. Het gebied waarin de "Nýznerovské vodopády" te vinden is, is vanaf 1965 een beschermd rijksmonument in de buurt van het dorp Žulová - Nýznerov. De waterval is slechts bereikbaar via een bospad door een kloof met meerdere kleine watervallen. Verwacht geen Schaffhausen of Niagara en zeker niet in een tijd van droogte, maar het blijft een uitzonderlijk fenomeen zo middenin de natuur.
Waterval bij Žulová in Noord-Moravië
De wandeling door dit gebied heeft ons ongeveer een uur bezig gehouden, maar het was absoluut de moeite waard. Terugkerend bij de auto besluiten we ook Javornik nog even met een bezoekje te vereren. Het is een plaats, die aan alle kanten omgeven wordt door Polen, behalve aan de zuidzijde. Het grondgebied rondom de stad, met ongeveer 3000 inwoners, bestaat voor 2/3 deel uit bossen en de rest kan worden gebruikt voor landbouw. Opvallend aanwezig is het kasteel "Jánský Vrch", of slot Johannesberg. Het stamt uit de 2e helft van de 13e eeuw en was tot 1945 het zomerverblijf voor de bisschoppen van Breslau. Dit voormalige Duitse Rooms-Katholieke Aartsbisdom ontstond reeds in de jaren 1000 na Christus (volgens Wikipedia) en loopt door tot inderdaad 1945. De laatste Duitse bisschop, Adolf Bertram, overleed in dit verblijf op 6 juli 1945.
Kasteel Jánsky Vrch
Javornik was tot 1945 een plaats met een overwegend Duitstalige bevolking. Na de Tweede Wereldoorlog werd de Duitstalige bevolking verdreven, waarbij het kasteel als interneringskamp voor Duitse vrouwen werd gebruikt voor zij naar Duitsland werden gedeporteerd. In 1948 werd het slot door de Tsjechoslowaakse staat in beslag genomen, maar pas in 1984 werd het ook staatseigendom. Sedert 1 januari 2002 is het opgenomen in de lijst van nationale cultuurgoederen.
Het raadhuis met op de achtergrond het kasteel
Het was prachtig weer op deze dag met zo'n 20 graden is het echt terrasweer. We rijden op ons gemak weer terug richting Jesenik. Onderweg komen we langs een grottencomplex "Jeskyně na Pomezi" , dat voor publiek toegankelijk is. Op ons lijstje van te bezoeken plekken staat het kuuroord Priessnitz, dat we vanaf ons pension al op een heuvel hadden zien liggen.
Vergezicht op Priessnitz
In dit schilderachtig landschap ligt op een hoogte van 620 meter het kuuroord Priessnitzovy Lecebné Lazné. Het staat bekend als de allereerste hydro-therapeutische kliniek van de wereld en is genoemd naar Vinzenz Priessnitz(1799-1851), die het in 1822 liet bouwen. Priessnitz was een boerenzoon, die nauwelijks onderwijs heeft gevolgd. Wel is hij zeer intelligent en een goed observator. Zo valt het hem op dat een aangeschoten hert dikwijls een bad neemt in een koude beek achter zijn huis en dat zijn wond geneest. Ook herders verzorgen hun gewonde dieren door ze te behandelen met natte compressen. Priessnitz ontdekt op deze wijze dat regelmatig een bad nemen in koud water een geneeskrachtige uitwerking heeft. Van belang is dat ze worden afgewisseld met activiteiten in de natuur zoals wandelen, werken op het land en houthakken. De wereldberoemde hydrotherapie ontstaat, waarbij door gebruik te maken van koudwatercompressen in combinatie met ademhalingsoefeningen en een dieet veel zieken werden genezen.
Kuuroord Priessnitz
In Jesenik pakken we nog even een terrasje en maken kennis met deze plaats, die 11.600 inwoners telt. De bloeitijd van Jesenik lag in de 13e eeuw, toen Duitse immigranten hier de mijnbouw tot ontwikkeling brachten. Er werd ijzer-, zilver-, en gouderts gedolven. Nu staat Jesenik bekend om zijn schone lucht, die niet verontreinigd wordt door een industrie. Het trekt nu veel bezoekers, die zuivere lucht willen inademen.
Het raadhuis op het Masarykovo Námesti
Uiteraard ontbreekt een kerk niet in Jesenik, maar bezienswaardig is het Waterfort. Het is te vinden op het Zámecké Námesti en is een twee verdiepingen tellend gebouw met een binnenplaats en een relatief kleine stenen brug over de gracht, die tegenwoordig droog staat. Dit fort uit de 2e helft van de 13e eeuw, behoorde toe aan de bisschoppen van Wroclaw en weerstond in 1641 een belegering door de Zweden. Halverwege de 18e eeuw kreeg het zijn huidige vorm, waarin nu het streekmuseum "Vlastivědné muzeum Jesenicka" is gevestigd.
De watervesting "Vodni Tvrz"
Voor meer informatie over de bezochte plaatsen: www.zulova.cz, www.mestojavornik.cz, www.lipova-lazne.cz, www. priessnitz.cz, www.jesenik.org, www.jeseniky.net
wordt vervolgd
Dit ziet er weer mooi uit . Schitterende foto's en een goed verhaal (uitleg) erbij. Wacht op het vervolg
Erg mooi, en dank dat we mee mogen genieten
Ad Verschoor
Donateur
Rondreis Tsjechië 2014
Zaterdag 19 april. Karlova Studanka
Bij het opstaan schijnt het zonnetje onze kamer binnen en ziet de dag er vrolijk uit. Vol goede moed gaan we op pad in de richting van Karlova Studanka, dat een bezoekje waard moet zijn. De plaats ligt middenin het uitgestrekte Jeseniky-gebergte met haar vele bronnen. Deze bronnen komen tevoorschijn uit de heuvels en vormen niet alleen het berglandschap, maar zijn ook de basis van de kuuroordtraditie. Het gebied vormt het op een na hoogste gebergte in Tsjechië en ligt in het noorden bij de grens met Polen. De begroeiing bestaat uit afwisselend dicht bos en laag struikgewas, wat de streek een enigszins grillig karakter geeft.
Waterval bij Karlova Studanka
De hoogste top in dit berggebied is de 1492 meter hoge "Praděd ", of Grootvader. Het is een beschermd natuurgebied waar Moeflons en Herten leven. In de streek ontspringen verschillende rivieren, waaronder de Morave waarvan de naam Moravië is afgeleid. Behalve deze rivier zijn er heel veel bergstroompjes te vinden die rijk aan forel zijn en daarom aantrekkelijk voor vissers. De winters zijn er aantrekkelijk om te skiën en de zomers om flink te wandelen in de bergen, over rotsplateaus, door kloven, naaldbossen en naar watervalletjes.
Uitloop van de waterval in Karlova Studanka
De omgeving is leuk voor een autorit over kronkelige wegen door de fraaie landschappen. Wij vertrokken vanuit Jesenik en zijn in het plaatsje Bělá pod Pradédem richting Karlova Studenka ingeslagen. De weg is bergachtig met heel veel haarspeldbochten. Halverwege op een hoogte van 1096 meter "Videlský Kříž", maken we wat foto's in de sneeuw, die ik al had laten zien. We bereiken Karlova Studanka, dat behoorlijk toeristisch is, maar van uitzonderlijke schoonheid.
Het VVV-kantoor
Wij parkeren de auto bij de entree van de plaats en bezoeken de VVV, die ons echter geen folders kan leveren over de bezienswaardigheden. Karlova Studanka blijkt een plaats met een unieke, maar wel een geweldige sfeer. Het beschikt over de schoonste lucht in heel Centraal-Europa. Het ligt op een hoogte van bijna 800 meter en is een alleraardigst bergdorp met een brede hoofdstraat, mooie houten gebouwen en fraaie tuinen. Het telt slechts 250 inwoners, die hier allemaal werkzaam zijn in de wellness- , en gezondheidsindustrie.
Wilhelm-paviljoen uit 1862
In het Wilhelm-paviljoen wordt iedere bezoeker in de gelegenheid gesteld om te drinken van het zuivere en geneeskrachtige bronwater. Van deze mogelijkheid wordt zeer veel gebruik gemaakt, waarbij men er niet voor terugdeinst om grote jerrycans te vullen met het water. Het oude kuurplaatsje werd in 1785 gesticht en werd direct bekend vanwege zijn koude bronnen met hoog ijzergehalte.
Slezsky Dům
Het hoofdgebouw van het gehele gezondheidscomplex is het Silezische Huis, of Slezsky Dům. Het is gebouwd in de jaren tussen 1909 en 1913. Eén van de oudere bezienswaardigheden is de kerk, die gebouwd moet zijn in de jaren 1838 tot 1840. De kerk is, als één van de weinige gebouwen, opgetrokken uit steen. In naam van de kerk speelt eveneens de gezondheid een rol, want vrij vertaald is de naam de kerk van de maagd Maria gezondheid van de zieken. In het Tsjechisch is dit:
"Kostel Panny Marie Uzdraveni Nemocných".
We verlaten Karlova Studanka en rijden, via Vrbno pod Pradědem, naar Zlaté Hory. Een plaats met ongeveer 4500 inwoners, die overwegend het Katholieke geloof aanhangen. Halverwege de brede straat door de plaats heet deze in het centrum Namésti Svobody, waaraan zich het gemeentehuis bevindt. Het is in barokke stijl gebouwd aan het einde van de 18e eeuw.
Het raadhuis van Zlaté Hory
In een zijstraat van het plein zien we "Kostel Nanebevzeti Panny Marie", of Kerk van de Hemelvaart van de Heilige Maagd Maria. De geschiedenis van deze kerk begint waarschijnlijk al rond het jaar 1340, maar een brand op 17 juli 1699 bracht enorme verwoestingen aan. In de daarop volgende 100 jaar werd de kerk herbouwd in barokke stijl. De laatste grote renovatie van de kerk werd uitgevoerd in 1974. Vanaf 2001 is men begonnen met stapsgewijs groot onderhoud.
Kostel Nanebevzeti Panny Marie
Achter de kerk is op een heuvel de plaatselijke begraafplaats aangelegd en behalve verschillende fraai uitgevoerde familiegraven was het uitzicht op de kerk, de plaats Zlaté Hory en haar omgeving fantastisch om te zien.
Zlaté Hory
Op weg naar Jesenik rijden we langs Rejviz. Het Pension/Restaurant wordt verbouwd en het is er heel erg druk. Een leerpad, dat er begint, door het veenmoeras met een lengte van 3 kilometer slaan we over om dit te bewaren voor een volgend bezoek aan deze streek. Dat we hier terugkomen is zeker, want de natuur is er prachtig. Dat blijkt steeds weer uit de vele wandelaars en fietsers, die we bij voortduring passeren.
wordt vervolgd
Zaterdag 19 april. Karlova Studanka
Bij het opstaan schijnt het zonnetje onze kamer binnen en ziet de dag er vrolijk uit. Vol goede moed gaan we op pad in de richting van Karlova Studanka, dat een bezoekje waard moet zijn. De plaats ligt middenin het uitgestrekte Jeseniky-gebergte met haar vele bronnen. Deze bronnen komen tevoorschijn uit de heuvels en vormen niet alleen het berglandschap, maar zijn ook de basis van de kuuroordtraditie. Het gebied vormt het op een na hoogste gebergte in Tsjechië en ligt in het noorden bij de grens met Polen. De begroeiing bestaat uit afwisselend dicht bos en laag struikgewas, wat de streek een enigszins grillig karakter geeft.
Waterval bij Karlova Studanka
De hoogste top in dit berggebied is de 1492 meter hoge "Praděd ", of Grootvader. Het is een beschermd natuurgebied waar Moeflons en Herten leven. In de streek ontspringen verschillende rivieren, waaronder de Morave waarvan de naam Moravië is afgeleid. Behalve deze rivier zijn er heel veel bergstroompjes te vinden die rijk aan forel zijn en daarom aantrekkelijk voor vissers. De winters zijn er aantrekkelijk om te skiën en de zomers om flink te wandelen in de bergen, over rotsplateaus, door kloven, naaldbossen en naar watervalletjes.
Uitloop van de waterval in Karlova Studanka
De omgeving is leuk voor een autorit over kronkelige wegen door de fraaie landschappen. Wij vertrokken vanuit Jesenik en zijn in het plaatsje Bělá pod Pradédem richting Karlova Studenka ingeslagen. De weg is bergachtig met heel veel haarspeldbochten. Halverwege op een hoogte van 1096 meter "Videlský Kříž", maken we wat foto's in de sneeuw, die ik al had laten zien. We bereiken Karlova Studanka, dat behoorlijk toeristisch is, maar van uitzonderlijke schoonheid.
Het VVV-kantoor
Wij parkeren de auto bij de entree van de plaats en bezoeken de VVV, die ons echter geen folders kan leveren over de bezienswaardigheden. Karlova Studanka blijkt een plaats met een unieke, maar wel een geweldige sfeer. Het beschikt over de schoonste lucht in heel Centraal-Europa. Het ligt op een hoogte van bijna 800 meter en is een alleraardigst bergdorp met een brede hoofdstraat, mooie houten gebouwen en fraaie tuinen. Het telt slechts 250 inwoners, die hier allemaal werkzaam zijn in de wellness- , en gezondheidsindustrie.
Wilhelm-paviljoen uit 1862
In het Wilhelm-paviljoen wordt iedere bezoeker in de gelegenheid gesteld om te drinken van het zuivere en geneeskrachtige bronwater. Van deze mogelijkheid wordt zeer veel gebruik gemaakt, waarbij men er niet voor terugdeinst om grote jerrycans te vullen met het water. Het oude kuurplaatsje werd in 1785 gesticht en werd direct bekend vanwege zijn koude bronnen met hoog ijzergehalte.
Slezsky Dům
Het hoofdgebouw van het gehele gezondheidscomplex is het Silezische Huis, of Slezsky Dům. Het is gebouwd in de jaren tussen 1909 en 1913. Eén van de oudere bezienswaardigheden is de kerk, die gebouwd moet zijn in de jaren 1838 tot 1840. De kerk is, als één van de weinige gebouwen, opgetrokken uit steen. In naam van de kerk speelt eveneens de gezondheid een rol, want vrij vertaald is de naam de kerk van de maagd Maria gezondheid van de zieken. In het Tsjechisch is dit:
"Kostel Panny Marie Uzdraveni Nemocných".
We verlaten Karlova Studanka en rijden, via Vrbno pod Pradědem, naar Zlaté Hory. Een plaats met ongeveer 4500 inwoners, die overwegend het Katholieke geloof aanhangen. Halverwege de brede straat door de plaats heet deze in het centrum Namésti Svobody, waaraan zich het gemeentehuis bevindt. Het is in barokke stijl gebouwd aan het einde van de 18e eeuw.
Het raadhuis van Zlaté Hory
In een zijstraat van het plein zien we "Kostel Nanebevzeti Panny Marie", of Kerk van de Hemelvaart van de Heilige Maagd Maria. De geschiedenis van deze kerk begint waarschijnlijk al rond het jaar 1340, maar een brand op 17 juli 1699 bracht enorme verwoestingen aan. In de daarop volgende 100 jaar werd de kerk herbouwd in barokke stijl. De laatste grote renovatie van de kerk werd uitgevoerd in 1974. Vanaf 2001 is men begonnen met stapsgewijs groot onderhoud.
Kostel Nanebevzeti Panny Marie
Achter de kerk is op een heuvel de plaatselijke begraafplaats aangelegd en behalve verschillende fraai uitgevoerde familiegraven was het uitzicht op de kerk, de plaats Zlaté Hory en haar omgeving fantastisch om te zien.
Zlaté Hory
Op weg naar Jesenik rijden we langs Rejviz. Het Pension/Restaurant wordt verbouwd en het is er heel erg druk. Een leerpad, dat er begint, door het veenmoeras met een lengte van 3 kilometer slaan we over om dit te bewaren voor een volgend bezoek aan deze streek. Dat we hier terugkomen is zeker, want de natuur is er prachtig. Dat blijkt steeds weer uit de vele wandelaars en fietsers, die we bij voortduring passeren.
wordt vervolgd
he leuk om bekende plekjes op de foto te zien. wij hebben in zlaty hory ook de mijn bezocht was ook erg leuk. wij zijn er bijna geen Nederlanders tegengekomen en ook de uitleg was als die er was in het duits, pools of Russische maar dat is dan wel 3 of 4 jaar geleden. zouden maar een paar dagen in het gebied rondrijden maar is uiteindelijk 2 weken geworden omdat er zoveel te zien is.
Ad Verschoor
Donateur
Kuurgast jouw weten over de moeflons was me onbekend, bedankt. Petra, wij zijn na ons bezoek in april nog niet uitgekeken in dit gebied. We zetten het ook voor volgend jaar weer in het programma en hopen dan weer terecht te kunnen in pension Nas palac (www.pension-naspalac.com) van de Nederlanders Hetty en Ger Rothoff.
Stity vonden wij ook heel apart en niet vanwege het dorp maar omdat daar een ski spring gebeuren zit waar men leert om met aparte spongen te springen en land in het water. het is van een man die olympische medailles heeft gewonnen. wij mochten op de p staan met de camper en hebben echt genoten van een groep russen die daar trainden. hun vonden ons ook wel interessant want vonden het nodig om naast de camper smorgens om 8 uur met hun training te eindigen met een hoop geschreeuw van de trainer. wat een discipline hadden die lui. overigens vond de eigenaar dit `wakker` maken van ons door de russen belachelijk. wij hebben erom gelachen en met volle verbazing de training gevolgd.
ook het langs de grens rijden aan de rechterkant van de punt leverde een bezoek op aan een oud heel oud en super vervallen kasteel. hier zat een meisje dat ons rond leidde en het nodige vertelde. wij mochten zelf bepalen wat het kosten moest. een erg mooie wandschildering gezien daar (eigenlijk het enige wat nog mooi en intact was)
in zlaty hory het skicentrum bezocht ook zo'n aparte ervaring. het zou ook een camping zijn maar bleek dus gesloten alleen de huisjes en het hotel waren open mochten wel op de p staan hier was het echt nog oostblok gebeuren. hebben gegeten in het hotel met keus uit 1 menu wij kregen bediening maar de rest moest het ophalen bij het keuken luik. o ja het zwembad was leeg en het leek er niet op dat er dat jaar water ingezeten had.
het bedevaarts oord was ook mooi maar weet zo gauw de naam niet meer was wel erg mooi. ach er is daar te veel te zien maar dat hebben jullie al gemerkt leuk dat jullie volgend jaar terug willen.
ook het langs de grens rijden aan de rechterkant van de punt leverde een bezoek op aan een oud heel oud en super vervallen kasteel. hier zat een meisje dat ons rond leidde en het nodige vertelde. wij mochten zelf bepalen wat het kosten moest. een erg mooie wandschildering gezien daar (eigenlijk het enige wat nog mooi en intact was)
in zlaty hory het skicentrum bezocht ook zo'n aparte ervaring. het zou ook een camping zijn maar bleek dus gesloten alleen de huisjes en het hotel waren open mochten wel op de p staan hier was het echt nog oostblok gebeuren. hebben gegeten in het hotel met keus uit 1 menu wij kregen bediening maar de rest moest het ophalen bij het keuken luik. o ja het zwembad was leeg en het leek er niet op dat er dat jaar water ingezeten had.
het bedevaarts oord was ook mooi maar weet zo gauw de naam niet meer was wel erg mooi. ach er is daar te veel te zien maar dat hebben jullie al gemerkt leuk dat jullie volgend jaar terug willen.
Ad Verschoor
Donateur
Rondreis Tsjechië 2014
Zondag 20 april. Op weg naar het "verre" Oosten (deel 1.)
We staan vroeg op deze nieuwe morgen. Om half acht breng ik de koffers naar de auto. Na verschillende klussen en het nuttigen van weer een uitstekend ontbijt nemen we, met een tot ziens, afscheid van Gerrie. We rijden via Karlova Studenka , Bruntal en Horni Benesov naar Opava.
De Silezische Universiteit, de Slezská Univerzita, van Opava
Opava ligt aan de gelijknamige rivier in het noordoosten van het land, dichtbij de grens met Polen. Het is een industriestad met zo'n 60.000 inwoners, die zwaar te lijden heeft gehad van de Dertigjarige Oorlog en de Tweede Wereldoorlog. De stad kreeg z'n stadsrechten in 1224 en werd hoofdstad van Silezië in 1742. Opava beschikt sinds 1991 over een eigen universiteit met drie faculteiten. Heel veel belang wordt hier ook gehecht aan de, al vele jaren, bestaande studies voor senioren, de zgn. derde leeftijd. In het academisch jaar 2012/2013 hadden zich meer dan 8000 studenten ingeschreven bij deze universiteit. Ook op cultureel gebied kent Opava een lange geschiedenis. De eerste theatervoorstellingen werden al in 1630 gegeven en op 1 mei 1804 werd begonnen met de bouw van het theater, dat geopend mocht worden op 1 oktober 1805. Veel voorstellingen zijn er gegeven en in het begin van de jaren negentig is het theater grondig gerenoveerd. Gekoppeld aan het theater zijn een toneelgezelschap en een opera-ensemble.
Slezské Divadlo uit 1805
Een opvallende toren in de stad is die van de Maria Hemelvaartkerk "Nanebevzetí Panny Marie". Deze gotische kerk heeft een heel steil dak en eigenlijk twee torens. De zuidelijke toren is met zijn hoogte van 102 meter, de hoogste toren in Silezië.
Nanebevzetí Panny Marie
Tenslotte zien we aan het Horni Náměstí de stadstoren of Klokkentoren, die open is voor het publiek. Oorspronkelijk was het een houten toren, die door een storm werd weggeblazen. In die periode gold het als oudste handelscentrum van de stad. Na de storm was het de plaatselijke architect Kryštof Prochhuber, die in de jaren 1614 tot 1618, een nieuw stenen gebouw met toren bouwde. Voorafgaand aan de opening van het theater waren er tot 1805 voorstellingen gespeeld. Na een verbouw in 1902 tot 1903 vond het stadsmuseum en het archief van de stad er onderdak. Nu zijn er de ambtenaren in ondergebracht.
Raadhuis "Hláska" van Opava
Terugkijkend op ons korte bezoek aan Opava is het niet een plaats die ik bovenaan mijn wensenlijstje zet voor een tweede visite. Op deze ochtend was het erg stil in het centrum en troffen wij er alleen zwervers en groepjes zeer drukke jongeren aan. Tenslotte ook nog een groepje zeer fiene dames met hoedjes op en mannen in het zwart. Groter kon het contrast niet zijn. Om kort te zijn voelde ik mij niet echt op mijn gemak in Opava en zijn we toch vrij snel doorgereden naar kasteel Hradec nad Moravici.
De entree tot Hradec nad Moravici
Bij aankomst stellen we ons de vraag, of we hier hetzelfde gevoel aan over zullen houden als aan het bezoek aan Opava. Wel, groter kan de tegenstelling niet zijn. Het is er heel erg druk met dagjesmensen. Allemaal bereiken ze dit kasteel vanuit het dorp, dat ongeveer 5200 inwoners telt, via de Zámecká. Een weg die omhoog loopt naar het kasteel, dat op een klif is gebouwd. Bij aankomst staat links van de weg de parochiekerk van de heilige Petra a Pavla (Petrus en Paulus) uit de laatste jaren van de 16e eeuw. We kunnen er de auto parkeren direct voor de ingang tot het kasteelcomplex. Heel bijzonder vinden we de rode kleur en de bouwstijl van dit kasteel. Bij het betreden blijkt het te gaan om de buitenste ring.
De binnenzijde van de buitenste ring
Dit Rode Kasteel is eigenlijk nog niet oud, al toont het wel zo. Het moet gebouwd zijn in opdracht van de toenmalige eigenaar Karel Maria Lichnovský in de jaren '80 van de 19e eeuw. In dit deel bevinden zich een hotel, een restaurant en een concertzaal. In de concertzaal wordt jaarlijks het prestigieuze festival "Beethovenův Hradec" gehouden. In 2015 wordt deze wedstrijd georganiseerd van 25 tot 28 juni.
Hotel/restaurant annex concertzaal
Bij het passeren van de rode toegangspoort valt ogenblikkelijk het "Witte kasteel" op. Het gebouw kreeg zijn huidige empire uitstraling na een brand in 1796, toen het werd verbouwd naar een ontwerp van Jan Mihatch. Het gebouw staat op de plaats van een Slavisch fort uit de 8e eeuw en later het prinselijk kasteel van de Přesmysliden dat gebouwd is in de 11e tot 13e eeuw. Nu is er een permanente tentoonstelling over de geschiedenis van het kasteel, waarin gasten verbleven, zoals de musici van Beethoven, Mozart, Liszt en Paganini.
Het Witte Kasteel
In de periode van de bouw van het Rode Kasteel is ook de Witte toren gebouwd. Na 1945 nam de staat het in eigendom, die het vervolgens in 2001 heeft uitgeroepen tot nationaal cultureel monument. In 2008 kreeg het de prijs van meest sprookjesachtige kasteel van Tsjechië.
De Witte Toren
Tot slot bevindt zich het kasteel in één van de grootste slotparken van Tsjechië, die na de bouw van het Rode kasteel is aangelegd. Het park wordt gekenmerkt door een aantal prachtige wandel- en fietsroutes.
wordt vervolgd. deel 2
Zondag 20 april. Op weg naar het "verre" Oosten (deel 1.)
We staan vroeg op deze nieuwe morgen. Om half acht breng ik de koffers naar de auto. Na verschillende klussen en het nuttigen van weer een uitstekend ontbijt nemen we, met een tot ziens, afscheid van Gerrie. We rijden via Karlova Studenka , Bruntal en Horni Benesov naar Opava.
De Silezische Universiteit, de Slezská Univerzita, van Opava
Opava ligt aan de gelijknamige rivier in het noordoosten van het land, dichtbij de grens met Polen. Het is een industriestad met zo'n 60.000 inwoners, die zwaar te lijden heeft gehad van de Dertigjarige Oorlog en de Tweede Wereldoorlog. De stad kreeg z'n stadsrechten in 1224 en werd hoofdstad van Silezië in 1742. Opava beschikt sinds 1991 over een eigen universiteit met drie faculteiten. Heel veel belang wordt hier ook gehecht aan de, al vele jaren, bestaande studies voor senioren, de zgn. derde leeftijd. In het academisch jaar 2012/2013 hadden zich meer dan 8000 studenten ingeschreven bij deze universiteit. Ook op cultureel gebied kent Opava een lange geschiedenis. De eerste theatervoorstellingen werden al in 1630 gegeven en op 1 mei 1804 werd begonnen met de bouw van het theater, dat geopend mocht worden op 1 oktober 1805. Veel voorstellingen zijn er gegeven en in het begin van de jaren negentig is het theater grondig gerenoveerd. Gekoppeld aan het theater zijn een toneelgezelschap en een opera-ensemble.
Slezské Divadlo uit 1805
Een opvallende toren in de stad is die van de Maria Hemelvaartkerk "Nanebevzetí Panny Marie". Deze gotische kerk heeft een heel steil dak en eigenlijk twee torens. De zuidelijke toren is met zijn hoogte van 102 meter, de hoogste toren in Silezië.
Nanebevzetí Panny Marie
Tenslotte zien we aan het Horni Náměstí de stadstoren of Klokkentoren, die open is voor het publiek. Oorspronkelijk was het een houten toren, die door een storm werd weggeblazen. In die periode gold het als oudste handelscentrum van de stad. Na de storm was het de plaatselijke architect Kryštof Prochhuber, die in de jaren 1614 tot 1618, een nieuw stenen gebouw met toren bouwde. Voorafgaand aan de opening van het theater waren er tot 1805 voorstellingen gespeeld. Na een verbouw in 1902 tot 1903 vond het stadsmuseum en het archief van de stad er onderdak. Nu zijn er de ambtenaren in ondergebracht.
Raadhuis "Hláska" van Opava
Terugkijkend op ons korte bezoek aan Opava is het niet een plaats die ik bovenaan mijn wensenlijstje zet voor een tweede visite. Op deze ochtend was het erg stil in het centrum en troffen wij er alleen zwervers en groepjes zeer drukke jongeren aan. Tenslotte ook nog een groepje zeer fiene dames met hoedjes op en mannen in het zwart. Groter kon het contrast niet zijn. Om kort te zijn voelde ik mij niet echt op mijn gemak in Opava en zijn we toch vrij snel doorgereden naar kasteel Hradec nad Moravici.
De entree tot Hradec nad Moravici
Bij aankomst stellen we ons de vraag, of we hier hetzelfde gevoel aan over zullen houden als aan het bezoek aan Opava. Wel, groter kan de tegenstelling niet zijn. Het is er heel erg druk met dagjesmensen. Allemaal bereiken ze dit kasteel vanuit het dorp, dat ongeveer 5200 inwoners telt, via de Zámecká. Een weg die omhoog loopt naar het kasteel, dat op een klif is gebouwd. Bij aankomst staat links van de weg de parochiekerk van de heilige Petra a Pavla (Petrus en Paulus) uit de laatste jaren van de 16e eeuw. We kunnen er de auto parkeren direct voor de ingang tot het kasteelcomplex. Heel bijzonder vinden we de rode kleur en de bouwstijl van dit kasteel. Bij het betreden blijkt het te gaan om de buitenste ring.
De binnenzijde van de buitenste ring
Dit Rode Kasteel is eigenlijk nog niet oud, al toont het wel zo. Het moet gebouwd zijn in opdracht van de toenmalige eigenaar Karel Maria Lichnovský in de jaren '80 van de 19e eeuw. In dit deel bevinden zich een hotel, een restaurant en een concertzaal. In de concertzaal wordt jaarlijks het prestigieuze festival "Beethovenův Hradec" gehouden. In 2015 wordt deze wedstrijd georganiseerd van 25 tot 28 juni.
Hotel/restaurant annex concertzaal
Bij het passeren van de rode toegangspoort valt ogenblikkelijk het "Witte kasteel" op. Het gebouw kreeg zijn huidige empire uitstraling na een brand in 1796, toen het werd verbouwd naar een ontwerp van Jan Mihatch. Het gebouw staat op de plaats van een Slavisch fort uit de 8e eeuw en later het prinselijk kasteel van de Přesmysliden dat gebouwd is in de 11e tot 13e eeuw. Nu is er een permanente tentoonstelling over de geschiedenis van het kasteel, waarin gasten verbleven, zoals de musici van Beethoven, Mozart, Liszt en Paganini.
Het Witte Kasteel
In de periode van de bouw van het Rode Kasteel is ook de Witte toren gebouwd. Na 1945 nam de staat het in eigendom, die het vervolgens in 2001 heeft uitgeroepen tot nationaal cultureel monument. In 2008 kreeg het de prijs van meest sprookjesachtige kasteel van Tsjechië.
De Witte Toren
Tot slot bevindt zich het kasteel in één van de grootste slotparken van Tsjechië, die na de bouw van het Rode kasteel is aangelegd. Het park wordt gekenmerkt door een aantal prachtige wandel- en fietsroutes.
wordt vervolgd. deel 2
Ad Verschoor
Donateur
Rondreis Tsjechië 2014
Zondag 20 april Op weg naar het "verre" Oosten (deel 2.)
We vervolgen onze weg en verlaten Hradec nad Moravici. We dalen 12% via mooie landweggetjes af in de richting Raduň. Begin 2014 werden er 1001 inwoners geteld in deze plaats, die gelegen is in het dal van de rivier Radunka, op weinige kilometers van Opava. Ook hier treffen we een kasteel aan, dat veel bezoekers trekt op een mooie dag als deze.
Kasteel Radun
Het romantische kasteel, dat omgeven wordt door een Engels park en meerdere vijvers, is een lust voor het oog. Zeker daar waar zijn sprookjesachtig silhouet weerspiegelt op het wateroppervlak, laat het een landschap zien dat menig schilder zal uitdagen de kwasten te hanteren.
Kasteel valt in water
Oorspronkelijk was dit kasteel een adellijke burcht uit de 15e eeuw. Het was in de 16e eeuw de familie Tvorkovských van Kravař, die het herbouwde tot een kasteel in renaissancestijl. Het kasteel heeft gedurende haar geschiedenis veel eigenaren cq. bewoners gehad. In de eerste helft van de 19e eeuw kwam het in bezit van de familie von Blucher Wahlstatt, die het tot 1949 behouden heeft. Toen is het kasteel staatseigendom geworden. Op 14 juli 1984 is het uiteindelijk opengesteld voor het publiek.
De toegang tot het kasteel
Het kasteel is ingericht op een manier die veel zegt over de levensstijl en het milieu van de aristocraten in de 18e en 19e eeuw. Te zien zijn collecties luxe porselein, glas en zilver, schilder- en beeldhouwwerken. Ook is er een bibliotheek met bijna 16.000 waardevolle boeken. In het Engelse park met vijvers vinden we een Oranjerie, waarin talrijke verschillende exotische planten en een groot aantal Zitrussoorten.
De Oranjerie
Het wordt langzamerhand tijd richting ons einddoel te vertrekken. Via Opava komen we uit op wegnummer 11, dat ons brengt naar Ostrava. Voor mij onverwachts zien we rechts van de weg hele grote betonnen kolommen, die ons nieuwsgierig maken. Het is te zien even voor het plaatsje Hrabyně en blijkt een Memoriaal ter herinnering aan de Tweede Wereldoorlog.
Betonnen elementen, die twee tankrupsbanden voorstellen
Natuurlijk stoppen we en kijken we er een tijdje rond. De betonnen constructie blijkt van dichtbij toch enkele tientallen meters hoog. Je voelt je er heel klein en nietig onder. De eerste steen voor dit nationale monument werd gelegd in 1970 door toenmalig president Svoboda, maar gebouwd werd er pas in 1976. Vier jaar later, op de 35ste verjaardag van de bevrijding van Tsjecho-Slowakije, werd het gebouw geopend, als herinnering aan "Operatie Ostrava".
De slag van Silezië in beeld uitgedrukt
Na verschillende renovaties is het Memoriaal op 29 april 2009 heropend en is nu een onderdeel van het Silezisch museum in Opava. Het is officieel benoemd als Nationaal Oorlogsmonument ter herinnering aan de 13.000 slachtoffers tijdens de gevechten in dit gebied.
De buitenexpositie
Prachtig, zo'n onverwachte bezienswaardigheid en dan blijkt toch maar weer dat, al bereid ik de reis nog zo goed voor, er toch verrassingen overblijven. We vervolgen onze weg via Ostrava en Havirov naar Tranovice. Hier zullen we de komende dagen verblijven.
Voor meer informatie: www.opava-city.cz, www.muhradec.cz, www.hrabyne.cz, www.szm.cz en www.ostravainfo.cz
wordt vervolgd.
Zondag 20 april Op weg naar het "verre" Oosten (deel 2.)
We vervolgen onze weg en verlaten Hradec nad Moravici. We dalen 12% via mooie landweggetjes af in de richting Raduň. Begin 2014 werden er 1001 inwoners geteld in deze plaats, die gelegen is in het dal van de rivier Radunka, op weinige kilometers van Opava. Ook hier treffen we een kasteel aan, dat veel bezoekers trekt op een mooie dag als deze.
Kasteel Radun
Het romantische kasteel, dat omgeven wordt door een Engels park en meerdere vijvers, is een lust voor het oog. Zeker daar waar zijn sprookjesachtig silhouet weerspiegelt op het wateroppervlak, laat het een landschap zien dat menig schilder zal uitdagen de kwasten te hanteren.
Kasteel valt in water
Oorspronkelijk was dit kasteel een adellijke burcht uit de 15e eeuw. Het was in de 16e eeuw de familie Tvorkovských van Kravař, die het herbouwde tot een kasteel in renaissancestijl. Het kasteel heeft gedurende haar geschiedenis veel eigenaren cq. bewoners gehad. In de eerste helft van de 19e eeuw kwam het in bezit van de familie von Blucher Wahlstatt, die het tot 1949 behouden heeft. Toen is het kasteel staatseigendom geworden. Op 14 juli 1984 is het uiteindelijk opengesteld voor het publiek.
De toegang tot het kasteel
Het kasteel is ingericht op een manier die veel zegt over de levensstijl en het milieu van de aristocraten in de 18e en 19e eeuw. Te zien zijn collecties luxe porselein, glas en zilver, schilder- en beeldhouwwerken. Ook is er een bibliotheek met bijna 16.000 waardevolle boeken. In het Engelse park met vijvers vinden we een Oranjerie, waarin talrijke verschillende exotische planten en een groot aantal Zitrussoorten.
De Oranjerie
Het wordt langzamerhand tijd richting ons einddoel te vertrekken. Via Opava komen we uit op wegnummer 11, dat ons brengt naar Ostrava. Voor mij onverwachts zien we rechts van de weg hele grote betonnen kolommen, die ons nieuwsgierig maken. Het is te zien even voor het plaatsje Hrabyně en blijkt een Memoriaal ter herinnering aan de Tweede Wereldoorlog.
Betonnen elementen, die twee tankrupsbanden voorstellen
Natuurlijk stoppen we en kijken we er een tijdje rond. De betonnen constructie blijkt van dichtbij toch enkele tientallen meters hoog. Je voelt je er heel klein en nietig onder. De eerste steen voor dit nationale monument werd gelegd in 1970 door toenmalig president Svoboda, maar gebouwd werd er pas in 1976. Vier jaar later, op de 35ste verjaardag van de bevrijding van Tsjecho-Slowakije, werd het gebouw geopend, als herinnering aan "Operatie Ostrava".
De slag van Silezië in beeld uitgedrukt
Na verschillende renovaties is het Memoriaal op 29 april 2009 heropend en is nu een onderdeel van het Silezisch museum in Opava. Het is officieel benoemd als Nationaal Oorlogsmonument ter herinnering aan de 13.000 slachtoffers tijdens de gevechten in dit gebied.
De buitenexpositie
Prachtig, zo'n onverwachte bezienswaardigheid en dan blijkt toch maar weer dat, al bereid ik de reis nog zo goed voor, er toch verrassingen overblijven. We vervolgen onze weg via Ostrava en Havirov naar Tranovice. Hier zullen we de komende dagen verblijven.
Voor meer informatie: www.opava-city.cz, www.muhradec.cz, www.hrabyne.cz, www.szm.cz en www.ostravainfo.cz
wordt vervolgd.
Ad Verschoor
Donateur
Het navolgende plaatje geeft nog meer een indruk over wat er op je afkomt. Het is gigantisch, zo kolossaal !!
Ad, wat een mooie foto's bij je verhaal!
En zo genoot ik van je verhaal en de foto's.
Veel hebben wij ook gezien.
Wat een machtige mooie kastelen heeft Tsjechië toch!
Ik heb er dorst van gekregen, tijd voor een biertje.
Veel hebben wij ook gezien.
Wat een machtige mooie kastelen heeft Tsjechië toch!
Ik heb er dorst van gekregen, tijd voor een biertje.
Ad Verschoor
Donateur
Rondreis Tsjechië 2014
Maandag 21 april "In het land van Radegast"
De eerste nacht in pension "Na Cymbalku" (www.nacymbalku.com) is prima verlopen. Het bed is uitstekend, zodat we heerlijk hebben kunnen slapen. Ook al heeft de voorzijde van het pension iets van een nachtbar/discotheek binnen is er niets meer van te merken. We bevelen dit pension, dat te vinden is in Tranovice, van harte bij iedereen aan.
Pension Na Cymbalku in Tranovice
Na een prima ontbijt vertrekken we om de omgeving te verkennen. Het is Pasen ("Velikonoce") en 2e Paasdag vindt een ritueel plaats dat "pomlázka" genoemd wordt.
In Tsjechië wordt Pasen op een hele andere manier gevierd. De Tsjechische mannen hebben het op de ochtend van Paasmaandag voorzien op vrouwelijke achterwerken Met soms wel twee meter lange pomlazka's – een zweep van jonge wilgen, of berkentakken -- slaan ze dames op hun achterwerken. Er wordt gezongen:
“Feest, feest, wij komen langs.
Geef ons een ei, een beschilderd ei.
Heb je geen beschilderde, geef dan een witte.
De kip zal andere voor je leggen.”
De dames belonen de mannen voor deze dienst met een ei, een symbool van verjonging van de natuur en het begin van de lente. De nodige alcohol ontbreekt niet. Verschillende groepjes komen we tegen, die dit feest uitbundig vieren. Heel leuk om mee te maken, dat ook Marja, deelgenoot wordt in dit ritueel.
In dit feestgedruis arriveren we in Frenštát pod Radhoštěm. De plaats ligt in een dal van het gebergte de Beskiden waarin de rivieren Lubina, Lomná en Rokytá samenkomen. De plaats telt 11.600 inwoners. Er is een rechthoekig plein, Námesti Miru, met bebouwing uit vooral de 19e eeuw.
Het stadhuis van Frenštát
Het fraaie neorenaissance stadhuis uit het jaar 1891 domineert het plein. Binnen bevindt zich het originele beeld van de heidense god Radegast, gecreëerd door de Frenštátter Albin Polášek. Voor het stadhuis staat een zandstenen beeld van de heilige maagd Maria uit 1686. Midden op het plein staat een monumentale fontein met een beeld van Neptunus. Het herinnert de plaats aan de installatie van de waterleiding in 1840. De fontein is omgeven door een groep lindebomen.
De Neptunus-bron op Námesti Míru
Even wandelen vanaf het plein zien we het gemeentelijk museum, dat naast moderne exposities, de geschiedenis en culturele tradities laat zien van Frenštátt en haar omgeving. Dit museum (www.muzeumnj.cz) is gevestigd in een oude jongensschool uit het jaar 1876.
Het gemeentelijk museum
De volgende plaats die we bezoeken is Rožnov pod Radhoštěm. Ze ligt in het dal van de rivier Becva. Rožnov vormt het toeristisch hart van deze streek. Ze staat vooral bekend om het openluchtmuseum, dat we later in de week zullen bezoeken. In Rožnov wonen circa 17.300 mensen, die sinds het einde van de 19e eeuw vooral werkzaam zijn in de industrie. Van 1796 tot 1960 stond de plaats vooral bekend als kuuroord.
Masarykovo Náměstí
Bescherming, als cultureel monument, geniet de Kostel Všech svatých, of de parochiekerk van Allerheiligen. De kerk is in de jaren 1745 tot 1752 gebouwd ter vervanging van een houten kerk. Renovatie vond plaats in 2007 en in 2014 tijdens ons bezoek was men bezig met de tuin en de muur rond de kerk.
Kostel Všech svatých
Na een kopje koffie genuttigd te hebben verlaten we Rožnov en passeren we het dorpje Hutisko - Solanec met zo'n 2000 inwoners. In dit dorp werd in 1732 een houten parochiekerk gebouwd, die na ongeveer 10 jaar volledig door brand werd verwoest. Uit fondsen en inbreng van de plaatselijke bevolking werd in 1748 een nieuwe bakstenen kerk gebouwd, de Kostel sv. Josefa. De toren van deze kerk is uit 1840 en is 30,5 meter hoog. Onderaan het pad naar de kerk is een monument geplaatst ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de eerste wereldoorlog.
Kostel sv. Josefa in Hutisko-Solanec
Tenslotte zien we in het dorp Velké Karlovice nog een heel opvallende houten kerk. In deze plaats met zo'n 2700 inwoners staat de Kostel Panny Marie Sněžné, of de Kerk van onze lieve vrouw van de sneeuw. De kerk is in 1754 gebouwd en gerealiseerd door Francis Graaf van Zerotina. In de kerk is een glazen kroonluchter geïnstalleerd, die in 1892 geschonken is door de Jood Salomon Reich. Deze Reich was eigenaar van meerdere glasfabrieken in deze streek en is gedurende langere tijd burgemeester geweest van Velké Karlovice. In 1946 werd de kroonluchter voorzien van elektriciteit.
Kostel Panny Marie Sněžné
Rondom de kerk is een begraafplaats en er naast staat een Parochiehuis dat is opgetrokken in dezelfde stijl. De weg volgend waaraan de kerk staat zien we veel vakantiebungalows. In de koude maanden staat hier de wintersport centraal en er zijn dan ook meerdere skischansen te vinden.
Het parochiehuis
Op weg naar huis hebben we gegeten in Motorest "Na Císařské" even voor de plaats Bystříce, waarna we nog een poosje hebben rondgekeken in Český Těšín.
Voor meer informatie: www.frenstatpr.cz, www.mufrenstat.cz, www.roznov.cz, www.hutisko-solanec.cz, of www.velkekarlovice.cz
wordt vervolgd
Maandag 21 april "In het land van Radegast"
De eerste nacht in pension "Na Cymbalku" (www.nacymbalku.com) is prima verlopen. Het bed is uitstekend, zodat we heerlijk hebben kunnen slapen. Ook al heeft de voorzijde van het pension iets van een nachtbar/discotheek binnen is er niets meer van te merken. We bevelen dit pension, dat te vinden is in Tranovice, van harte bij iedereen aan.
Pension Na Cymbalku in Tranovice
Na een prima ontbijt vertrekken we om de omgeving te verkennen. Het is Pasen ("Velikonoce") en 2e Paasdag vindt een ritueel plaats dat "pomlázka" genoemd wordt.
In Tsjechië wordt Pasen op een hele andere manier gevierd. De Tsjechische mannen hebben het op de ochtend van Paasmaandag voorzien op vrouwelijke achterwerken Met soms wel twee meter lange pomlazka's – een zweep van jonge wilgen, of berkentakken -- slaan ze dames op hun achterwerken. Er wordt gezongen:
“Feest, feest, wij komen langs.
Geef ons een ei, een beschilderd ei.
Heb je geen beschilderde, geef dan een witte.
De kip zal andere voor je leggen.”
De dames belonen de mannen voor deze dienst met een ei, een symbool van verjonging van de natuur en het begin van de lente. De nodige alcohol ontbreekt niet. Verschillende groepjes komen we tegen, die dit feest uitbundig vieren. Heel leuk om mee te maken, dat ook Marja, deelgenoot wordt in dit ritueel.
In dit feestgedruis arriveren we in Frenštát pod Radhoštěm. De plaats ligt in een dal van het gebergte de Beskiden waarin de rivieren Lubina, Lomná en Rokytá samenkomen. De plaats telt 11.600 inwoners. Er is een rechthoekig plein, Námesti Miru, met bebouwing uit vooral de 19e eeuw.
Het stadhuis van Frenštát
Het fraaie neorenaissance stadhuis uit het jaar 1891 domineert het plein. Binnen bevindt zich het originele beeld van de heidense god Radegast, gecreëerd door de Frenštátter Albin Polášek. Voor het stadhuis staat een zandstenen beeld van de heilige maagd Maria uit 1686. Midden op het plein staat een monumentale fontein met een beeld van Neptunus. Het herinnert de plaats aan de installatie van de waterleiding in 1840. De fontein is omgeven door een groep lindebomen.
De Neptunus-bron op Námesti Míru
Even wandelen vanaf het plein zien we het gemeentelijk museum, dat naast moderne exposities, de geschiedenis en culturele tradities laat zien van Frenštátt en haar omgeving. Dit museum (www.muzeumnj.cz) is gevestigd in een oude jongensschool uit het jaar 1876.
Het gemeentelijk museum
De volgende plaats die we bezoeken is Rožnov pod Radhoštěm. Ze ligt in het dal van de rivier Becva. Rožnov vormt het toeristisch hart van deze streek. Ze staat vooral bekend om het openluchtmuseum, dat we later in de week zullen bezoeken. In Rožnov wonen circa 17.300 mensen, die sinds het einde van de 19e eeuw vooral werkzaam zijn in de industrie. Van 1796 tot 1960 stond de plaats vooral bekend als kuuroord.
Masarykovo Náměstí
Bescherming, als cultureel monument, geniet de Kostel Všech svatých, of de parochiekerk van Allerheiligen. De kerk is in de jaren 1745 tot 1752 gebouwd ter vervanging van een houten kerk. Renovatie vond plaats in 2007 en in 2014 tijdens ons bezoek was men bezig met de tuin en de muur rond de kerk.
Kostel Všech svatých
Na een kopje koffie genuttigd te hebben verlaten we Rožnov en passeren we het dorpje Hutisko - Solanec met zo'n 2000 inwoners. In dit dorp werd in 1732 een houten parochiekerk gebouwd, die na ongeveer 10 jaar volledig door brand werd verwoest. Uit fondsen en inbreng van de plaatselijke bevolking werd in 1748 een nieuwe bakstenen kerk gebouwd, de Kostel sv. Josefa. De toren van deze kerk is uit 1840 en is 30,5 meter hoog. Onderaan het pad naar de kerk is een monument geplaatst ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de eerste wereldoorlog.
Kostel sv. Josefa in Hutisko-Solanec
Tenslotte zien we in het dorp Velké Karlovice nog een heel opvallende houten kerk. In deze plaats met zo'n 2700 inwoners staat de Kostel Panny Marie Sněžné, of de Kerk van onze lieve vrouw van de sneeuw. De kerk is in 1754 gebouwd en gerealiseerd door Francis Graaf van Zerotina. In de kerk is een glazen kroonluchter geïnstalleerd, die in 1892 geschonken is door de Jood Salomon Reich. Deze Reich was eigenaar van meerdere glasfabrieken in deze streek en is gedurende langere tijd burgemeester geweest van Velké Karlovice. In 1946 werd de kroonluchter voorzien van elektriciteit.
Kostel Panny Marie Sněžné
Rondom de kerk is een begraafplaats en er naast staat een Parochiehuis dat is opgetrokken in dezelfde stijl. De weg volgend waaraan de kerk staat zien we veel vakantiebungalows. In de koude maanden staat hier de wintersport centraal en er zijn dan ook meerdere skischansen te vinden.
Het parochiehuis
Op weg naar huis hebben we gegeten in Motorest "Na Císařské" even voor de plaats Bystříce, waarna we nog een poosje hebben rondgekeken in Český Těšín.
Voor meer informatie: www.frenstatpr.cz, www.mufrenstat.cz, www.roznov.cz, www.hutisko-solanec.cz, of www.velkekarlovice.cz
wordt vervolgd
Laatst bewerkt:
Met veel plezier de mooie foto's bekeken.
Wat een prachtige gebouwen zijn er toch.
Een rijke cultuur.
Dank voor je trip.
Wat een prachtige gebouwen zijn er toch.
Een rijke cultuur.
Dank voor je trip.
Ik heb nu eindelijk ook eens de tijd gehad om je verslag tot nu toe te lezen. Het is net of je er zelf bij bent. Natuurlijk was ik er ook een paar dagen deel van, en heb jullie met veel plezier een fijne tijd hier kunnen geven. En zoals ik las is de planning om volgend jaar nog een keer te komen. Jullie zijn van harte welkom. Ik kijk alweer uit naar het volgende vervolg verhaal.
Groetjes Hetty van Pension Nas Palac
Groetjes Hetty van Pension Nas Palac
Ad Verschoor
Donateur
Rondreis Tsjechië 2014
Dinsdag 22 april Nog een tocht door het land van Radegast (Deel 1.)
Bij het opstaan schijnt de zon al volop en is even later het ontbijt weer prima verzorgd. Viktoria, de pensionhoudster, vindt het heerlijk om complimentjes te krijgen en contact met ons te hebben. Via het vertaalprogramma op de telefoon vragen we haar, in het Tsjechisch, om handdoeken en toiletpapier. Ze vindt het prachtig.
Inmiddels hebben we het vooraf opgestelde reisprogramma aardig omgeturnd. Een klus waar ik me gisteravond mee beziggehouden heb. We maken ook vandaag weer een rondrit, die we beginnen rond het gegraven Meer van Lucina. Feitelijk is het een reservoir om sneeuwwater op te vangen, dat in de rivier Lucina is aangelegd. Het wordt gebruikt als een reservoir voor de industrie in en rond Ostrava en voor recreatieve doeleinden.
Het Meer van Lucina
Het reservoir (meer) is gegraven in de periode van 1951 tot 1958 en is 248 hectare groot en 28 meter diep. De dam heeft een lengte van 314 meter en een hoogte van 38 meter. Hij is aangelegd aan het einde van het meer bij het dorp Zermanice. Rond het meer vinden we meerdere dorpen en tal van campings en pensions. Het gebied is ook zeer geschikt voor wandelingen en fietstochten. Mooi is te zien hoe na de dam de rivier Lucina zich weer een weg baant door de omgeving.
Rivier Lucina vanaf de dam
Na rond het meer gereden te zijn, bereiken we het plaatsje Sedlíště met ongeveer 1350 inwoners. Het ligt nog geen 5 kilometer ten noorden van Frydek-Mistek en bezit een belangrijk en waardevol historisch gebouw. Een schitterende houten kerk van Allerheiligen "Kostel Všech svatých". De kerk werd gebouwd in 1638 op de plaats van een oude houten kerk uit 1447. De kerk heeft een vierkante toren met een koepel en deze is geplaatst boven de hoofdingang. Aan de achterzijde is een kleine toren boven de pastorie aangebracht.
Kostel Všech svatých in Sedlíště
Rondom de kerk is een kerkhof met opmerkelijke gietijzeren kruizen. Het kerkhof wordt afgeschermd door een houten hek "parkánovým" met een zadeldak.
Voor de toegangspoort van de pastorie, aan de achterzijde van de kerk, staan twee zandstenen beelden. Links staat een beeld van de Heilige Johannes van Nepomuk uit 1841 en daarnaast een beeld van de maagd Maria uit 1894, daar geplaatst door Anna Wašková.
Originele zandstenen beelden
We rijden Fridek-Mistek voorbij en komen uit in Hukvaldy. Het staat op ons reisprogramma vanwege de aanwezigheid van ruïnes van één van de grootste kastelen in Moravië. Het blijkt echter alleen per voet bereikbaar en het kost een half uur klimmen. Dit is ons te gortig en wij zien er maar van af.
Het informatiecentrum voor toeristen is gevestigd in het geboortehuis van Leos Janácek. Hij werd na Antonin Dvořák en Bedřich Smetana, de derde grote Tsjechische componist. Het geboortehuis van hem is versierd met een bronzen plaquette met een reliëf van de componist. Hij leefde van 3 juli 1854 tot 12 augustus 1928. De meeste van zijn werken, vooral opera's, schreef hij in de laatste twaalf jaar van zijn leven.
Geboortehuis van Janácek in Hukvaldy
Na in het geboortehuis een expositie bezocht te hebben over het leven van Janácek, zoeken we een terrasje op voor koffie. Gelukkig is het terras overdekt, want er breekt een heftig onweer los en de regen klettert in bakken uit de hemel. Na een half uur wordt het droog en probeert de zon er weer door te breken.
Wij gaan op weg naar ons volgende doel, de stad Kopřivnice. De stad heeft ongeveer 23.000 inwoners en heeft zich vooral industrieel ontwikkeld. Goed voorbeeld hiervan zijn de Tatra autofabrieken waar nu nog ruim 3700 mensen werkzaam zijn.
Wij passeren het Technisch Museum, waarin een expositie is opgenomen van de bijna 150 jaar oude geschiedenis van Tatra.
Naast deze historie is er een tentoonstelling over de atleten Emil Zatopek en zijn vrouw Dana Zatopek-Ingrova. Emil is geboren in Kopřívnice op 19 september 1922. Precies op dezelfde dag én in hetzelfde jaar is ook Jana geboren en leek het of Zatopek en Ingrova voor elkaar bestemd waren. Beide atleten kwalificeerden zich voor de Olympische Spelen van 1948 (Londen). Hoe uniek dit ook was, echt bekend met elkaar waren ze nog niet. De hardloper Zatopek (later een van de allergrootsten in de geschiedenis) en speerwerpster Ingrova leerden elkaar in de Britse hoofdstad pas echt kennen. Tegen de tijd dat het evenement afgelopen was had Emil een gouden en zilveren medaille gewonnen en was het stel verloofd. Maar het zou nog 4 jaar duren voordat het gelukkig getrouwde paar in de geschiedenisboeken terecht zou komen. Tijdens de Olympische Spelen van Helsinki stonden de 5000m (Emil) en het speerwerpen (Dana) tegelijk op het programma. Toen Emil goud won, liep hij naar zijn vrouw toe en gaf de gouden medaille om haar inspiratie te geven. En dat kreeg ze, met een Olympisch record won ze de wedstrijd! Tot op de dag van vandaag zijn ze het enige getrouwde stel dat Olympisch kampioen werd op dezelfde dag.
Technické Muzeum in Kopřívnice
In de stad valt het op dat er nauwelijks sprake is van een centrum. Wel zien we nog een opvallende kerk in het hart van de stad. De Sint Bartholomeus Kerk, of Kostel sv. Bartoloměje aan de rand van het Masarykplein. De bouw begon in het voorjaar van 1893 en werd voltooid in 1895. Op 7 juli 1895 werd de nieuwe kerk ingewijd door de toenmalige aartsbisschop van Olomouc, Theodor Kohn.
Kostel sv. Bartoloměje
Voor meer informatie: www.lasska-brana.cz, www.hukvaldy.eu, www.koprivnice.cz
wordt vervolgd deel 2.
Dinsdag 22 april Nog een tocht door het land van Radegast (Deel 1.)
Bij het opstaan schijnt de zon al volop en is even later het ontbijt weer prima verzorgd. Viktoria, de pensionhoudster, vindt het heerlijk om complimentjes te krijgen en contact met ons te hebben. Via het vertaalprogramma op de telefoon vragen we haar, in het Tsjechisch, om handdoeken en toiletpapier. Ze vindt het prachtig.
Inmiddels hebben we het vooraf opgestelde reisprogramma aardig omgeturnd. Een klus waar ik me gisteravond mee beziggehouden heb. We maken ook vandaag weer een rondrit, die we beginnen rond het gegraven Meer van Lucina. Feitelijk is het een reservoir om sneeuwwater op te vangen, dat in de rivier Lucina is aangelegd. Het wordt gebruikt als een reservoir voor de industrie in en rond Ostrava en voor recreatieve doeleinden.
Het Meer van Lucina
Het reservoir (meer) is gegraven in de periode van 1951 tot 1958 en is 248 hectare groot en 28 meter diep. De dam heeft een lengte van 314 meter en een hoogte van 38 meter. Hij is aangelegd aan het einde van het meer bij het dorp Zermanice. Rond het meer vinden we meerdere dorpen en tal van campings en pensions. Het gebied is ook zeer geschikt voor wandelingen en fietstochten. Mooi is te zien hoe na de dam de rivier Lucina zich weer een weg baant door de omgeving.
Rivier Lucina vanaf de dam
Na rond het meer gereden te zijn, bereiken we het plaatsje Sedlíště met ongeveer 1350 inwoners. Het ligt nog geen 5 kilometer ten noorden van Frydek-Mistek en bezit een belangrijk en waardevol historisch gebouw. Een schitterende houten kerk van Allerheiligen "Kostel Všech svatých". De kerk werd gebouwd in 1638 op de plaats van een oude houten kerk uit 1447. De kerk heeft een vierkante toren met een koepel en deze is geplaatst boven de hoofdingang. Aan de achterzijde is een kleine toren boven de pastorie aangebracht.
Kostel Všech svatých in Sedlíště
Rondom de kerk is een kerkhof met opmerkelijke gietijzeren kruizen. Het kerkhof wordt afgeschermd door een houten hek "parkánovým" met een zadeldak.
Voor de toegangspoort van de pastorie, aan de achterzijde van de kerk, staan twee zandstenen beelden. Links staat een beeld van de Heilige Johannes van Nepomuk uit 1841 en daarnaast een beeld van de maagd Maria uit 1894, daar geplaatst door Anna Wašková.
Originele zandstenen beelden
We rijden Fridek-Mistek voorbij en komen uit in Hukvaldy. Het staat op ons reisprogramma vanwege de aanwezigheid van ruïnes van één van de grootste kastelen in Moravië. Het blijkt echter alleen per voet bereikbaar en het kost een half uur klimmen. Dit is ons te gortig en wij zien er maar van af.
Het informatiecentrum voor toeristen is gevestigd in het geboortehuis van Leos Janácek. Hij werd na Antonin Dvořák en Bedřich Smetana, de derde grote Tsjechische componist. Het geboortehuis van hem is versierd met een bronzen plaquette met een reliëf van de componist. Hij leefde van 3 juli 1854 tot 12 augustus 1928. De meeste van zijn werken, vooral opera's, schreef hij in de laatste twaalf jaar van zijn leven.
Geboortehuis van Janácek in Hukvaldy
Na in het geboortehuis een expositie bezocht te hebben over het leven van Janácek, zoeken we een terrasje op voor koffie. Gelukkig is het terras overdekt, want er breekt een heftig onweer los en de regen klettert in bakken uit de hemel. Na een half uur wordt het droog en probeert de zon er weer door te breken.
Wij gaan op weg naar ons volgende doel, de stad Kopřivnice. De stad heeft ongeveer 23.000 inwoners en heeft zich vooral industrieel ontwikkeld. Goed voorbeeld hiervan zijn de Tatra autofabrieken waar nu nog ruim 3700 mensen werkzaam zijn.
Wij passeren het Technisch Museum, waarin een expositie is opgenomen van de bijna 150 jaar oude geschiedenis van Tatra.
Naast deze historie is er een tentoonstelling over de atleten Emil Zatopek en zijn vrouw Dana Zatopek-Ingrova. Emil is geboren in Kopřívnice op 19 september 1922. Precies op dezelfde dag én in hetzelfde jaar is ook Jana geboren en leek het of Zatopek en Ingrova voor elkaar bestemd waren. Beide atleten kwalificeerden zich voor de Olympische Spelen van 1948 (Londen). Hoe uniek dit ook was, echt bekend met elkaar waren ze nog niet. De hardloper Zatopek (later een van de allergrootsten in de geschiedenis) en speerwerpster Ingrova leerden elkaar in de Britse hoofdstad pas echt kennen. Tegen de tijd dat het evenement afgelopen was had Emil een gouden en zilveren medaille gewonnen en was het stel verloofd. Maar het zou nog 4 jaar duren voordat het gelukkig getrouwde paar in de geschiedenisboeken terecht zou komen. Tijdens de Olympische Spelen van Helsinki stonden de 5000m (Emil) en het speerwerpen (Dana) tegelijk op het programma. Toen Emil goud won, liep hij naar zijn vrouw toe en gaf de gouden medaille om haar inspiratie te geven. En dat kreeg ze, met een Olympisch record won ze de wedstrijd! Tot op de dag van vandaag zijn ze het enige getrouwde stel dat Olympisch kampioen werd op dezelfde dag.
Technické Muzeum in Kopřívnice
In de stad valt het op dat er nauwelijks sprake is van een centrum. Wel zien we nog een opvallende kerk in het hart van de stad. De Sint Bartholomeus Kerk, of Kostel sv. Bartoloměje aan de rand van het Masarykplein. De bouw begon in het voorjaar van 1893 en werd voltooid in 1895. Op 7 juli 1895 werd de nieuwe kerk ingewijd door de toenmalige aartsbisschop van Olomouc, Theodor Kohn.
Kostel sv. Bartoloměje
Voor meer informatie: www.lasska-brana.cz, www.hukvaldy.eu, www.koprivnice.cz
wordt vervolgd deel 2.