Twee oude knarren in Kutna Hora

Welkom op Tsjechie.net

Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!

Registreren Inloggen
Keesi

Keesi

Maandagmorgen eerst naar Malin, naar de cateringkeuken van Catering Beil, het bedrijf van Lukas en Michaela. Zij zijn de vroegere eigenaren van restaurant U Kamenneho Domu, waar we 15 jaar lang bijna dagelijks hebben gegeten als we in Kutna Hora waren. Lukas en Michaela zijn vrienden van ons. We kennen ook de hele families van beide zijden.
Het cateringbedrijf biedt werk aan 7 (parttime) medewerkers met 2 fulltime koks. Tsjechen eten warm tussen de middag, dus catering floreert goed. Beil levert dagelijks zo'n 800 lunches op 20 adressen tot op 30 km van Kutna Hora.
Met Lukas afgesproken om woensdag naar Roztez te komen naar de golfbaan. Catering Beil runt daar ook het restaurant. Komend weekend bijv. een groot toernooi (75 golfers), dus met bobo's erbij zo'n 200 uitgebreide maaltijden.

Na Malin via een ommetje naar Pritoky naar het restaurant van Roman. Daar troffen we de hollandse meute, die net aan het afrekenen was. Wij hadden wat later met Roman afgesproken zodat de grootste drukte (dagelijks ca 150 lunchgasten) voorbij zou zijn en we samen even konden praten. Was gezellig en rond 3 uur vertrokken we richting hotel.
Ik heb daarna nog een uurtje geslapen en me daarna voorbereid op de reis naar Kolin voor mijn dialyse.
 
Keesi

Keesi

Half 6 rijdt de bestelde taxi voor. Na een rustige rit blijkt op de rondweg de afslag naar Kolin en het ziekenhuis afgesloten en moeten we 8 km omrijden. In het ziekenhuis bleek de dialyseafdeling verhuisd naar zijn oude plek (in april zat het tijdelijk midden in het ziekenhuis). Dat betekende 400 m lopen. Dat kostte me 20 minuten zodat ik te laat in het dialysecentrum aankwam.
Daar werd geen probleem van gemaakt. Ik kon zo op de (verplichte) weegschaal en in bed.
De dialyse verliep prima. De procedure net als in Nederland. Dezelfde dialysemachines, alleen 5 generaties oudere bedden (niks elektrisch). Alleen de artsen in het dialysecentrum spreken Engels. Het verplegend personeel alleen Tsjechisch. Zo komt mijn Tsjechische les nog goed van pas :). De taxi terug besteld voor 23.30 h. De dialyse duurt 4 uur met een half uur voor afsluiten en naar buiten gaan. De taxi was precies op tijd en om 24.00 uur was ik weer op mijn kamer. Uitstekend geslapen die nacht.
 
Keesi

Keesi

Dinsdagmorgen naar Hlizov, waar Lukas en Michaela wonen in een bungalow van superformaat op 1000 m grond. Alleen Michaela was thuis met Zoe, haar dochtertje van 1 jaar.
We hebben bijgekletst, koffie gedronken en stonden op het punt weer te vertrekken toen Lukas binnenkwam met de moeder en de zus van Michaela. Dus nieuwe koffie en opnieuw bijpraten, nu buiten op een giga terras. Ook nog even met de hond gespeeld en toegekeken hoe het kind werd vermaakt in een eigen speeltuin. Hoezo verwend....
Toen viel ook nog een vriendin van het stel binnen met 2 kinderen rond 6 jaar en was het feest compleet!! De kinderen verdwenen in de aparte speelkamer, zodat de volwassenen nog even konden praten.

Wij zijn een uurtje later via een omweggetje teruggegaan naar het hotel (Nove Dvory, Jakub met zijn 8e eeuwse romaanse kerkje, Cirkvice, Kutna Hora).
Na een eenvoudige lunch (soep in brood) een dutje gedaan.

Om 3 uur 's middags kwam Jirka, helaas zonder Marcella die plots de kleinkinderen maar weer eens in de schoot geworpen had gekregen. Met Jirka hebben we toen plannen gemaakt om Blanka die avond te bezoeken. Maar het was ook de laatste avond om vriend Pavel te zien. (Vriend Pavel kennen we ook uit de kroeg. Hij is een ZZP-er met een eigen smederij. We zijn al enkele keren bij hem wezen kijken naar wat hij allemaal produceert. Allemaal speciale opdrachten voor dingen die eenmalig zijn, zoals een gesmeed hek voor een huis, etc).
Goede raad was duur, maar we besloten een eenvoudige oplossing te kiezen: met de taxi naar Sedlec om Pavel uit zijn stamkroeg daar te ontvoeren en met z'n 4en op naar Kank naar de kroeg van Blanka. Zo gezegd, zo gedaan. Zelfs Pavel werkte mee omdat hij blij was ons weer eens te zien. Blanka was ook blij verrast met onze komst. Helaas voelde ik mij na een uurtje in de rokerige en lawaaiige omgeving niet meer lekker en zijn Cor en ik per taxi teruggegaan naar het hotel (10 uur).
Daar nog een borrel en naar bed.
 
Keesi

Keesi

Woensdagmorgen hebben we eerst een bezoek gebracht aan de vader van Lukas. Deze heeft een garagebedrijf zonder dealerschap. Het erf van de garage is een puinhoop van auto's met kleine en grote schades. Sloopspul opgehaald door zijn sleepdienst.
Meneer Beil werkt in de garage met 2 monteurs. Hij heeft mij in het verleden meermaals uit de brand geholpen als er wat was met mijn auto.
Ook heb ik er in de loop der jaren 5 keer nieuwe banden voor diverse auto's gekocht (zomer- en winterbanden). Prijsverschil met Nederland aanzienlijk: 25 -50 euro per band.
Meneer Beil was verheugd ons te zien. Even koffie gedronken en bijgepraat, ook over de familie.
Op het erf stonden trouwens ook een grote Nederlandse camper en een Mercedes, beide voor groot onderhoud, dat door de lagere uurlonen in Tsjechie veel goedkoper is.

Daarna op weg naar Roztez, naar de golfbaan, waar Lukas ons al opwachtte. Michaela was er niet, al zou ze er zijn. Maar dat verwondert ons al lang niet meer. Met hen is het lastig afspraken te maken. Lukas zat trouwens bijna de hele tijd aan de telefoon zakelijke dingen op te lossen totdat hij werd weggeroepen door de manager van het golfbaancomplex en het chateau dat erbij hoort. Er moest worden vergaderd voor het 5-daags grote toernooi van dit weekend.
Wij kregen van Jana, de receptioniste van het golfclubhuis en beheerder van de golfshop, een biertje dat we op het giga terras opdronken, onderwijl lustig converserend met Jana. Jana is een nichtje van Blanka en we kenden haar dus. Zij spreekt vloeiend Engels en het was een verademing met haar in het Engels te praten na al dat gebroken Tsjechisch.
We konden de golfers op de 18e hole aan het werk zien. Er waren ca. 50 golfers op de baan die ieder op een andere hole waren gestart. Die 50 mensen zouden later op de dag uitgebreid komen dineren in het restaurant onder leiding van Lukas en Michaela, die een uur later toch zou komen.
We hebben de lunch gebruikt bij Roman in Pritoky en zijn daarna naar de stad teruggegaan.
De volgende persoon die we wilden ontmoeten was Renate, de dochter van Blanka. Zij werkt in het restaurant van hotel Opat, het duurste hotel in de stad. Via de parkeerplaats achter het hotel slopen we naar binnen, maar werden meteen ontdekt door Renate. Ze was verheugd ons te zien en showde trots haar werkplek. Alleen had ze die dag sinds aanvang van haar werk (11.00 h) nog geen gast gezien, ook niet voor de lunch (misschien de prijs??). Even bijgepraat en koffie aangeboden gekregen. Ze is dit jaar gaan samenwonen met haar vriend, die in ploegendienst werkt bij Philip Morris, de sigarettenfabriek voor Oost Europa in Kutna Hora.
Na een uurtje terug naar het hotel voor een dutje.
Om half zes weer in de taxi naar Kolin voor dialyse. Daar valt weinig over te vertellen. Ik was om middernacht weer terug in het hotel en sliep goed.
 
Keesi

Keesi

Donderdagmorgen op naar de Rosledna, de nieuwe uitkijktoren van Kutna Hora. 30 m hoog, constructie van beton, helemaal bekleed met natuursteen. Boven een omloop achter glas. Restaurantfaciliteiten op afspraak.
Het uitzicht was uitstekend. Wat opviel was het vele dorre blad aan de bomen onder de toren. Gevolg van de vele weken droogte en hoge (30+) temperaturen. Hoop dat dat nog goed komt.
Toen er een schoolklasje boven kwam was het snel met de rust gedaan.

De lunch gebruikt in hotel Kreta, het 2e adres in Kutna Hora waar we nogal eens logeerden als U Kata vol zat. Ook hier een hartelijk welkom door baas en personeel. Helaas was het heerlijke gerookte vlees uit eigen rokerij uitverkocht. De baas heeft nu een nieuwe hobby: worsten roken. Maar ook daarvan was niks gereed en beschikbaar voor de lunch. Dus werd het weer gulashsoep in brood.
Na de lunch nog een ommetje met de auto gemaakt langs de wijngaard van Kutna Hora naar Miskovice, waar de smederij van Pavel zit. Daar was echter niemand aanwezig. Dus terug naar het hotel en met een middagdutje voorbereiden op de bbq van die avond.

Om 6 uur per taxi naar Pritoky, naar het huis van Loubos, een vriend van Roman. Beide gezinnen waren in juni in Nederland geweest. We zijn toen gezellig met z'n allen (ook Cor en zijn vrouw) naar een wokrestaurant geweest in Apeldoorn.
Nu vond Loubos dat hij iets terug moest doen. De bbq zag er voortreffelijk uit, maar ik voelde me niet lekker en heb eigenlijk alleen gegrilde groente gegeten. Een paar glaasjes (eigen gestookte) slivovice deden me goed en in de loop van de avond trok ik weer aardig bij. Tegen middernacht werden we door de echtgenote van Loubos weer naar ons hotel teruggebracht.
 
Keesi

Keesi

Vrijdag, onze laatste dag, hebben we kalm aan gedaan. 's Morgens een ritje door de omgeving met vele bekende plekjes van door de jaren heen (Caslav, Filipov, Zleby, Kacina, Mikulas, Stary Kolin, Kolin, Kutna Hora).
Lunch in het hotel en daarna een dutje.
De hollandse meute had voor de laatste avond afgesproken bij Roman in Pritoky. Het restaurant is normaal 's avonds niet open (lunchrestaurant van 10.30 - 14.30 h). Maar voor een diner van ca 15 mensen gaat de tent wel open. Cor is opgehaald en heeft daar die avond gegeten. Was uitstekend!
Ik ben die avond weer om half 6 per taxi naar de dialyse in Kolin gegaan. Het was die avond erg warm (taxi gaf aan dat de buitentemperatuur 31 graden was). In het dialysecentrum was de airco (helemaal nieuw) niet aan. Ik had het hartstikke heet, maar enkele medepatienten hadden bezwaar tegen de airco: Te koud. Ik heb me toen boos gemaakt en gezegd dat mijn pols (115) veel te hoog was door de warmte. Na tussenkomst van nefroloog van dienst werd de airco wel aangezet en daalde mijn pols naar ca 103. Een hele verademing!
Was die avond al om 23.30 h terug in het hotel. Daar nog iets gedronken en om 24.00 h in bed.
 
Keesi

Keesi

De thuisreis op zaterdag verliep op een paar akkefietjes na prima. Bij Dresden was de hele aansluiting van de A17 uit Praag op de A4 naar Chemnitz/Leipzig afgesloten. Omleiding over bomvolle 2-baanswegen kostte een half uur extra. Bij Maagdenburg was de afslag eveneens geblokkeerd. 4 Km doorrijden en weer terug was niet zo erg.

Vanuit het hotel hadden we een ontbijtpakket meegekregen. Dat was zeer uitgebreid en in de omgeving van Braunsweig hebben we dat gedeeltelijk opgepeuzeld op een parkeerplaats.

Al met al duurde de reis ca 10 uur (7-17 uur)

Het was weer een fantastische week!!
Dank aan maatje Cor!!
 
Bovenaan