Twee oude knarren in Kutna Hora

[Keesi]

Donderdag 3 mei vroeg de tassen gepakt voor de thuisreis en om 08.00 uur naar de garage voor de bandenwissel. De auto wordt op de brug gezet en de wielen gedemonteerd. De garagehouder zet eerst nog een wiel op de balanceerinrichting om te kijken of mijn klachten terecht zijn.
Wat blijk: Niet de banden zijn het probleem, maar de velgen!! Als het wiel draait en je houdt een lineaal tegen de rand van de velg, dan zie je dat de velg swingt. En de band swingt mee, wel een halve centimeter!
Alle andere wielen hetzelfde. Hij zal de velgen aanmelden voor een reklamace en nieuwe bestellen. Wanneer kan ik met de auto komen? Vandaag, want de vakantie is over en we gaan naar NL. Hij belt wat rond: Zitra, morgen zijn er nieuwe velgen! Dat is geen optie. Ik zal in oktober weer op winterbanden kunnen komen.
Ik betaal de nieuwe banden. Tegen een zacht prijsje. En hij beloofd morgen de nieuwe banden op de nieuwe velgen te zetten en ze in het magazijn op te slaan tot ik terug ben. Voor de oude banden zal hij een koper vinden en dat geld krijg ik terug.
De wielen worden uitgebalanceerd en weer gemonteerd. Geen kosten.

Nu liggen er als het goed is 4 nieuwe velgen met banden op me te wachtten.
Heb ik vertrouwen in deze transactie? Jawel, want de garage is van de vader van Lukas (de man van Michaela) en we kennen elkaar al wel 8 jaar. Ik heb al diverse Nederlanders naar hem toegestuurd voor met name spuitwerk en reparatie van schade. Zij zijn ook tevreden!.

De terugreis naar Apeldoorn verliep voorspoedig. Om 09.00 uur weg uit Kutna Hora en om 15.40 bij Osnabruck. Daar ging het mis: Het gehele autobaankruispunt Osnabruck Zuid was afgezet voor het onschadelijk maken van een bom uit de 2e Wereldoorlog. We hebben 1,5 uur rondgereden over bomvolle omleidingen om 5 km verder weer op de autobaan te komen. Daar reed het verkeer inmiddels weer gewoon. Om 19.45 thuis!
Moe maar tevreden omdat we konden terugkijken op een heel fijne week!

 

[jan nijdam]

voor het onschadelijk maken van een bom uit de 2e Wereldoorlog. We hebben 1,5 uur rondgereden over bomvolle omleidingen om 5 km verder weer op de autobaan te komen.

Heel leuke woordspeling.

 

[Baan]

En?????

Wanneer ga je weer naar Kutna-Hora?


Ik mis je dag verslagen nu al.

 

[Keesi]

Hendrikus, zo spoedig mogelijk.
Maar ik durf/wil niet meer die hele reis in m'n eentje maken.
Addy houdt niet van autoreizen en wil dit jaar zeker niet mee door de aanstaande verhuizing, dus... ik ben een beetje afhankelijk van Cor.
Met hem moet ik de deal maken om samen te gaan.
Ik hoop op juli na de voetbal EK.

 

[Keesi]

Tja, nou klopt de tekst in de kop niet meer.
Het is nu juli en we zijn weer in Kutna Hora.
Donderdag een goede reis gehad.
We zijn voor de lol weer eens de "oude" weg gereden.
Via Dortmund naar Kassel. Daar binnendoor naar Eisenach. Via Chemnitz bij Reitzenhain de grens over en via Chomutov naar Praag. Veel was hetzelfde, maar toch ook veel nieuwe wegen op dit traject, bv vlak voor Chomutov een mooie nieuwe weg naar beneden. Ondanks die verbeteringen toch nog 11 uur erover gereden
(Tegenwoordig over Hannover en Dresden kost het normaal 9 uur).
Gistermorgen lekker buiten ontbeten totdat de wespen op onze juce afkwamen. Dat was minder. Maar de tem,peratuur was goed, lekker zonnetje en beetje wind. Helemaal Kutna Hora-weer!!
Daarna de laatste bierkratten van de meeting in november weggebracht naar Kaufland. Daar leek het wel of ze alles weggaven, zo druk in de winkel. Karren vol sleepten de Tsjechen de winkel uit. Rijen voor alle kassa's.
Daar zagen we ook de uitkijktoren-in-aanbouw in Kank boven de bossen uitsteken. Daar wilden we heen en dat lukte ook via een bosweggetje vol grove macadam. De stenen spetterden onder tegen de auto. Boven angekomen mochten we niet verder, maar er reed een busje achter ons, dat niet paseren kon,dus moesten we wel het bouwterrein oprijden :-).
Even gesproken met een bouwvakker. De toren is van beton, wordt omkleed met natuursteen en wordt 30 meter hoog. Er komt een lift in. We wilden wel met de bouwlift omhoog, maar dat mocht niet....
Na een verkwikkend soepje (uiensoep) hebben we een rondje gelopen rondom de Barbara kathedraal en bezochten we ons vriendinnetje in de kavarna in het Jezuitencollege. Even bijgepraat.
Na ons gebruikelijke tukkie 's avonds gegeten bij Michaela (gepaneerde champignons) en de avond afgesloten in de hospoda van onze vriendin Blanka.

 

[elske]

Wat leuk om te horen dat jullie weer zo genieten! jullie zijn toch wel bij Bert?

 

[Keesi]

Nee, Elske, we zitten in hotel U Kata.
Dat was al een vertrouwd adres van voor de tijd van de B&B van Bert.
We kennen de eigenaren dan ook al lang.
En ik vind het gewoon leuk om tussen de Tsjechen te zitten als ik daar op vakantie ben.
Ik heb 5 jaar Tsjechische avondcursus gehad en vind het leuk dat te gebruiken. Je loopt regelmatig tegen aardige contacten op in zo'n hotel.
Wel hebben we regelmatig contact met Bert en zien we hem en zijn gasten regelmatig, b.v. tijdens het eten ergens in de stad.
En voor mensen, die een vertrouwd adres willen, kan ik de B&B van Bert van harte aanbevelen.
De accommodatie is modern en prima in orde en Bert zorgt ervoor dat zijn gasten niets tekort komen.

 

[elske]

Dat is inderdaad leuk om tussen de Tsjechen te zijn, en zeker is het dan fijn dat je dan ook nog wat kunt praten met hun.

 

[Keesi]

Zaterdagmorgen eerst een nieuwe petunia gekocht voor een exemplaar dat kapot was gegaan in de tuin van Michaela.
Daarna zijn we opgehaald door Blanka om naar een feest te gaan in Pabenice.
Dat dorpje (1000 inwoners?) bestond 800 jaar en dat werd gevierd met tonel, een playbackshow en een optreden van een grote dansgroep (32 mensen) met oud-tsjechische dansen.
De hele plaatselijke bevolking was aanwezig.
De jeugd vermaakte zich goed op de Titanic

En de varkenshammen smaakten voortreffelijk!

 

[Keesi]

Zondag 21 juli hadden we geen plannen. De uitkijktoren in Bohdanec leek ons wel wat en niet te ver weg..

Familie Martinek.
Gewoon onze neus achterna rijdend kwamen we in Petrovice I. (Let wel, er zijn in CZ ongeveer 25 Petrovices).
Bij het uitrijden van het dorp zagen we een leuk huis met een leuke tuin. Gewoon even gestopt om te kijken. In de tuin was een waterrad, helemaal van hout gemaakt. Er liep een man in de tuin bij het zwembad. Of we een foto mochten maken. Dat mocht en we mochten ook binnenkomen in de tuin. Daar waren veel bloemen aan de muur, een leuk terras en nog veel meer dingen te zien. Alles door de man zelf van hout gemaakt in zijn hobbywerkplaats.
Of we koffie wilden vroeg zijn vrouw die er ook bij kwam. Nou, och, wat een drukte, ja dan maar.
We werden op het terras geinstalleerd. En de vrouw kwam uit de keuken met de koffie en ook met buchta.
Zo zaten we ineens bij wildvreemde mensen aan de koffie en wel een half uur lang!!
De conversatie in het Tsjechisch en met handen en voeten verliep voortreffelijk. Cor heeft nog een lesje gegeven in het toppen van petunia's, zodat de zelfgekweekte petunia's volgend jaar meer uitgroeien en over de pot af gaan hangen....
Babicka kwam ook nog even uit haar kamertje om te kijken wat er toch wel te doen was. Kras dametje van 85 jaar! Wat minder ter been, maar nog helemaal bij!
Na het bezichtigen van de konijnenhokken met 40 kleintjes en de duiventil vertrokken we, hartelijk uitgezwaaid door deze lieve mensen.
Een belevenis om niet te vergeten!



Glasfabriek Jacub Hut in Tasice.

De reis vervolgend kwamen we in Tasice. Daar waren we met de korfbal al eens in een werkende glasblazerij geweest. We wisten dat de fabriek niet meer werkte maar het gebouw stond er nog en het hek was open.
We werden door een dame welkom geheten. Of we een rondleiding wilden. Ja, dat wel, maar moesten we dan niet wachten op anderen? Nee, want de volgende groep ging in het Tsjechisch en wij konden het in het Engels krijgen. Wat ons jaren geleden in Cesky Sternberk niet lukte (met 2 personen een groep vormen voor een rondleiding) was hier geen enkel probleem. We werden een uur lang rondgeleid met hele mooie verhalen over hoe de fabriek eigenlijk werkte. Van een apart gebouw met een generator van gas uit steenkool, tot sabotage aan de duitser bezetter tijdens de 2e wereldoorlog aan toe. Indrukwekkend!
Er werd ons nog een glazen brandweermhelm getoond. Dit was het derde exemplaar. Het eerste was door een brandweerman op zijn hoofd gezet en kon er niet meer af en is dus maar stukgeslagen. Het tweede exemplaar staat in de vitrinekast van de brandweer ergens en een derde exemplaar is in reseve gemaakt....
In de winkel heb ik nog een drinkglas gescoord voor mijn zwager, die zeilt. Door de zware en ronde bodem blijft de drank in het glas als de boot schommelt! Weer iets geleerd!

 

[Keesi]

De uitzichttoren in Bohdanec

Toen we het uiteindelijke doel van de reis naderden ging het steeds harder regenen. En het werd ook steeds kouder, zo'n 12 graden. En er stond een stevige wind. Dus voorzichtig met de paraplu op naar de toren.
Daar werden we verwelkomd door een aardige dame op een sokkel. Van deze kunstenaar staan in het dorp Ostrov enkele kilometers verder ook enkele beelden.


Gaan we dan eigenlijk wel die toren op met dit weer? En haal ik dat wel?
Eerst maar eens moed ingegeten met een heerlijke (moddervette) klobasa in de kiosk aan de voet van de toren... Het was immers al ruim na lunchtijd....
En toen de regen wat minder werd toch maar de stoute schoenen aangetrokken en omhoog geklommen.
52,50 meter tot het bovenste uitkijkpunt, 216 traptreden in 18 trapjes omhoog. Etage voor etage en steeds even rustend heb ik het gehaald!!! Een overwinning op zich!!
Helaas viel het uitzicht me een beetje tegen. Van alle aangegeven punten op een houten kaartje was niks te zien. Het dorpje Bohdanec was wel leuk om te zien van boven af.
Wat me wel bekoorde was de constructie van de toren. 30 ton hout en honderden bouten en moeren.... Lego is er niks bij....
De afdaling was zo mogelijk lastiger dan de klim naar boven. Mijn tenen deden me pijn in de schoenen.
Ik was blij weer in de auto te kunnen zitten.




De korfbalschool.

Nu we toch in de buurt waren konden we ook wel even naar Chrenovice gaan om te kijken of de korfbalschool van de broers Konigsmark er nog was.
Die was er nog en er leek sinds de 8 of 9 jaar geleden dat we er waren nauwelijks iets veranderd.
Er stonden zelfs enkele auto´s en er waren mensen. Het bleek dat de korfballers van Kolin er waren voor een trainingskamp onder leiding van de eigenaren. Met een biertje op het terras (ik cola, want ik was chauffeur) hebben we herinneringen opgehaald uit oude tijden toen korfbal nog leuk was....
De korfbalschool is ieder jaar nog vooral tijdens de vakantieweken in bedrijf met kampweken voor jeugd en trainingsweekenden voor allerlei sportteams en voor toernooien.
De unieke gelegenheid doet zich hier voor dat je er ook waterkorfbal kunt spelen.
De school ligt op de oever van de rivier de Sazava en die heeft bij het kamp een vrijwel vlakke bopdem en is daar meestal ongeveer 50 cm. diep. Palen erin en je kunt waterkorfballen. Goed voor de conditie!
Dat de Tsjechen weten hoe je korfbal moet promoten zie je aan de naam van de kroeg op het kamp.
De oude rieten korf was er nog voor de nostalgie.



De avond hebben we afgesloten met een etentje en een borrel na bij onze vrienden Roman en Michaela

 

[petra]

wat leuk die korfbal school, had er graag willen kijken en ook van jullie de herinneringen willen horen van toen korfbal nog leuk was. (ws met drie vakken en toen verdedigt nog echt verdedigt was).

 

[kuurgast]

Keesi wat een leuke verhalen en mooie foto's.
Die toren is de eerste barrière vrije toren van de regio daarbij wordt een oude hospoda/boswachterswoning opgeknapt
waar een pension/restaurant in moet komen met mogelijk fietsverhuur. Bron:geocaching.com.
Geniet lekker in Kutna Hora en omgeving.

 

[biancahey]

Geweldig, gewoon bij mensen die je totaal niet kent gezellig op de koffie gaan. Is tegenwoordig toch ondenkbaar. Ze hebben wel een hele mooie tuin zeg.

Korfbal.....Dat heb ik ook ooit nog eens gedaan, in een grijs verleden. Dat was zeker leuk om te doen al geloof ik niet dat ik het nu nog bij zou kunnen houden, maar oefening baart kunst.

Wat leuk een link naar een cache, kijk dat doe ik nou weer wel. Ik ga over een paar dagen naar zuid bohemen maar de tas met caching spullen gaan natuurlijk wel mee. Want cachen is iets wat we graag doen, zeker in Tsjechië.

 

[Keesi]

Na al die drukte op zondag besloten we maandag maar eens wat rustiger aan te doen.
Een wandeling door het centrum van Kutna Hora. Dat leverde meteen al een spectaculair voorval op.
"Een gat in de markt" noemde Bert het al.
Door niet opgehelderde oorzaak was er zo maart een gat van wel 10 kubieke meter ontstaan in het plein bij de pestzuil. Daar wordt ook wel een bloemenmarktje gehouden, Vandaar.

Alsof het een grote schat was waren er 2 bewakers aanwezig om erop toe te zien dat er rondom dit gat geen rare dingen gebeurden.
Deze bewakers zijn mensen met een uitkering, die door de gemeente zijn aangesteld om toch nog een min of meer zinvolle bijdrage te leveren aan de maatschappij.
Het gat was er al een dag of 3 toen we het fotografeerden... Noodreparaties aan leidingen en kabels waren al verricht.
's Middags zaten we nog even op het terras toen een hevig getoeter ons de straat op lokte. Lukas moest een grote plant uitladen en kon niet bij de poort komen. Of we even konden helpen. Leverde wel een mooi plaatje op zo.


Na 's avonds lekker gegeten te hebben was er ook nog wat werk aan de winkel.
Het luik van de bierkelder moest worden geschilderd, maar dan kon niet voordat de deuren weer veilig gemaakt waren. De panelen in de deuren zaten namelijk los van het raamwerk eromheen en dat leverde gevaar op. Met een lasapparaat is dit hersteld, maar pas nadat de hollandse dedeceky aan joungster Lukas hadden laten zien hoe dat precies moest

 

[Keesi]

Dinsdag was de dag van de "Grote Tocht" naar Zbyslav en Chlumy.
Om 08.00 uur weg uit Kutná Hora via de 2 naar Řičany, om 09.00 uur op de rondweg van Praag, om 10.00 uur bij Plzen zuid en pas om 11.00 in Zbyslav dankzij een omleiding van 20 minuten. Maar daar zagen we weldra de verwachte gele Fiat Panda van Tabe.
We werden als prinsen ontvangen door kasteelheer Tabe en zijn gade Doety. Want zo moet je ze wel noemen als je wat zij met enige liefde hun kotje noemen mag bekijken. Een klein paleisje met net alles er op en eraan om het leuk bewoonbaar te maken zonder al te veel werk te hebben iedere keer als je er komt! . Het uitzicht was ruim, de oogst van rode bessen ruim voldoende. Het was goed toeven op het Loeki-terras. En de lunch smaakte uitstekend.



Na de lunch op weg naar Chlumy. Tabe was een uitstekend leidende gids die ons over de meest lugubere binnenweggetjes voorreed. Wel met een snelheid die respect toonde voor de prachtige natuur daar.
In Chlumy staat het kasteel van Loek en Ria. Het huis is zo groot, dat je het met recht een kasteel mag noemen vind ik.
Binnen was het huis al zo goed als op orde. Van buiten was het inmiddels ook vrijwel af. Om het huis heen werd nog flink geklusd aan een schuur en de garage. Onder een grote pruimenboom tussen de stapels sloophout vonden we voldoende schaduw om de grootste middaghitte te ontvluchten.
Een beetje jaloers was ik wel op Loek, die over een eigen tractor beschikken kan. Lijkt me leuk om weer eens op zon ding te rijden, hi, hi.
Na het aanhoren van diverse bouw-avonturen en enkele verfrissende drankjes was het tijd weer op huis aan te gaan.
.



De terugreis verliep aanmerkelijk sneller en na 2,5 uur waren we weer in Kutná Hora.
Daar werden we opgewacht door Kapitan Jirka, onze particulier chauffeur naar de meeting In Dolni Lanov in mei. Met hem en zijn vrouw brachten we nog enkele gezellige uurtjes door in de hospoda van Blanka en
werden we uitgenodigd voor een bezoek aan hun chata de volgende morgen...
Het was een fijne dag geweest.

 

[elske]

Geweldig wat jullie allemaal ondernemen past het het nog wel om te zeggen dat jullie "twee oude knarren " zijn!

 

[Keesi]

Woensdag om 10.00 uur werden we opgehaald door Jirka en zijn vrouw Marcella. Stom, maar mijn fototoestel lag in mijn auto en we zijn met zijn auto vertrokken. Toen ik me dat realiseerde waren we al 20 minuten onderweg naar de chata.
Die lag aan de weg naar Zbraslavice was ons verteld, maar toen we die weg even later verlieten duurde het nog zeker een kwartier voordat we bij de chata aankwamen. Het bleef maar smalle binnenweggetjes regenen.(Volgens mij zijn we een beetje in het ootje genomen, want op de terugweg waren we in 5 minuten op deze weg terug...)
De chata was een knap en goed onderhouden huisje van ca 3,5 x 7 meter met puntdak. Binnen een zitgedeelte met een tafel en een luie bank en 4 stoelen, een keukentje met oven, magnetron, kookplaat en afwasplek. Boven waren 4 slaapplaatsen.
De chata maakte onderdeel uit van een groep van 4 aan de rand van een meertje van 100 meter dorsnee.
Aan de andere kant van de toegangsweg stonden nog 8 chaty van Philip Morris, de sigarettenfabriek in Kutna Hora. Deze waren te huur voor 1500 Kc per week door het personeel.
De stilte rondom het meertje was overdonderend!
De dochter en schoonzoon van Jirka waren in hun huisje aanwezig met hun 2 kinderen (6 en 12). De zoon van 12 ging op een gegeven moment vissen en haalde binnen een half uur 2 x een karper van 1,5-2 kilo binnen. De dochter van 6 ging met haar oma op zoek naar paddestoelen. Er stond al een mandje met mooie exemplaren op tafel, maar na een kwartiertje was de hoeveelheid verdubbeld.
Toen wij verlekkerd bleven kijken naar al die mooie paddestoelen stelde Jirka voor voor ons te koken die avond in het restaurant van Blanka. Maar dan moesten er nog wel extra paddestoelen bijkomen anders aten we die van de kinderen op.
Oma, dochter, kleinzoon zwier even uit en binnen 15 minuten was er weer een mand vol met dat lekkers binnen.
Na een bezoekje aan het toilet (1 poepdoos voor 4 huisjes) keerden we terug naar Kutna Hora.
's Middag hebben we nog een conifeer verplant bij Lukas en 's avonds hebben we heerlijk bospaddestoelen gegeten, klaargemaakt door Kuchar Jirka! Verrukkelijk, maar het recept kregen we niet!
We hebben overal afscheid genomen met de belofte z.s.m. weer terug te komen.
Donderdag hadden we een kalme en vlotte thuisreis zonder files en dat soort dingen.
Op naar ons volgende project

 

[kuurgast]

Volgende project......plannen voor volgende trip naar Kutná Hora?

 

[robbetje]

Dag Keesi,
ik ben hier nieuw en zocht naar verhalen over Kutna Hora om in mijn fotoboek te gebruiken, nou dat lukt aardig dankzij jou prachtige verhalen, mijn fotoboek schiet niet erg op, nu ik hier op het forum zit te lezen. Ik geniet ervan. Heerlijk. Heb je ook nog de familie Kinsky mogen ontmoeten? In hotel Obora of in het kasteel van Chlumec nad Cidlinou? Wij hebben de jonge graaf Franscesco gesproken. Een vriendelijke jonge man die in Wageningen had gestudeerd en het leuk vond om eventjes Hollands te kunnen praten.
Maar in ieder geval bedankt voor deze uitgebreide informatie.