♥ Bedankt Ad voor de plaatjes en verhalen erbij. Ik verheug me al op vervolg.
In Karlovy Vary heb ik jaren gewoond en gewerkt in een kuuroord.
In Karlovy Vary heb ik jaren gewoond en gewerkt in een kuuroord.
Rondreis Tsjechië 2016
- Onderwerp starter Ad Verschoor
- Startdatum
Welkom op Tsjechie.net
Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!
Goh Ad, je schrijft méér op van Karlovy Vary dan ik kon vinden in de Tsjechische lectuur, bedankt!
Ad Verschoor
Donateur
Rondreis Tsjechië 2016
Vrijdag 12 augustus (Deel 2.) "Kuuroord Karlovy Vary en haar regio"
In 2007 bezochten we Karlovy Vary al eens met een 8-daagse busreis. We kregen toen 2 uur de tijd om de stad te verkennen. Alles gaat op tijd tijdens een dergelijke reis en je hebt nauwelijks gelegenheid je wat meer te verdiepen in wat je hoort en ziet. Toch was het deze reis die er ons toe bracht om Tsjechië nogmaals te gaan bezoeken. De uitkomst kunnen jullie inmiddels enkele jaren volgen in mijn reisverslagen. We zijn niet meer weg te slaan uit dit land. Wat bijblijft van zo'n bliksembezoek, is de grootsheid die Karlovy Vary uitstraalt.
De parkcolonnade, of Sadová kolonáda
Het vorige deel beëindigde ik in het Dvořakpark, maar daarmee was ik er nog niet. De blikvanger hier is de eerste van meerdere colonnades, die we te zien gaan krijgen. Deze Sadová kolonáda is prachtig beschilderd en bestaat uit een overdekte smeedijzeren zuilengalerij. De kolonáda is op 5 juni 1881 in gebruik genomen naar een ontwerp van de architecten Ferdinand Fellner en Hermann Helmer, afkomstig uit Wenen.
De molencolonnade, of Mlýnská kolonáda
Voorbij het park wandelen we langs Láznĕ (bad) III, het kuurhuis van de militairen, de vrijheidsbron (Pramen Svoboda) en een kiosk van het bekende kruidenbitter "Becherovka". We zien de volgende kolonáda, die domweg door z'n lengte van 132 meter en een breedte van 15 meter niet over het hoofd gezien kan worden. Het is de klassieke Molencolonnade, of Mlýnská kolonáda. Een ontwerp van Josef Zitek (1832-1909), ook verantwoordelijk voor de ontwerpen van gebouw Rudolfov in Jindrichuv Hradec, Nationaal Theater en Rudolfinum in Praag. Zijn laatste werk, op een leeftijd van 67 jaar, was de middelbare school in Decin.
Toeristen op de wandelpromenade
De Mlýnská kolonáda is gebouwd tussen 1871 en 1881, rust op zuilen en beschikt over 5 bronnen met een temperatuur van meer dan 50 graden. Op het terras boven, waar ik de wandelpromenade kan overzien, staan 12 beelden die de maanden van het jaar moeten voorstellen. Veel wordt gedaan om het de toeristen en de duizenden mensen die het kuuroord om medische redenen bezoeken, naar de zin te maken. Zo rijden er de mooiste koetsjes af en aan om op een hele rustige manier de stad te bezichtigen.
Koetsjes in overvloed in het stadsbeeld
Aan het einde van de Mlýnská kolonáda staat een zandsculptuur met een afbeelding van Karel IV en later tijdens de wandeling zullen we nogmaals getrakteerd worden op een fraaie zandsculptuur. Deze buitengewoon mooie beelden van zand die we aantreffen staan in het teken van de 700-jarige geboortedag van Karel IV en van 600 jaar Karlovy Vary als kuurplaats. Beide gebeurtenissen staan dit jaar centraal en worden gevierd met allerlei activiteiten.
Zandsculptuur van Karel IV
Wandelend langs de promenade bereiken we de marktcolonnade, of Tržni kolonáda. Deze is gebouwd in 1883 van hout en was voor een periode van 5 jaar neergezet. Boven de colonnade is de kasteeltoren, die is overgebleven van het oorspronkelijke jachtslot dat Karel IV hier liet bouwen. De Tržni kolonáda staat op de plaats waar tot 1879 het raadhuis was. De kolonáda is vervaardigd uit wit houtsnijwerk en is een ontwerp van het architectenduo Fellner en Helmer, die we al eerder tegen gekomen zijn. Nu deze kolonáda niet meer is weg te denken uit het straatbeeld van Karlovy Vary, heeft in beginjaren 90 een renovatie plaatsgevonden. Gelukkig heeft hij toen wel zijn toenmalig uiterlijk behouden.
De marktcolonnade, of Tržni kolonáda
Tegenover de Tržni kolonáda staat de Vřidelni kolonáda. Het is een modern gebouw uit 1975 en is opgetrokken uit marmer en glas. Binnen is met wel 72 graden de heetste bron van de stad, die zoveel kracht heeft dat hij lijkt op een IJslandse geyser. Hier staat ook de Maria Magdalenakerk, of Kostel sv. Máři Magdalény, gebouwd in de jaren 1732 tot 1736. Een kerk opgetrokken in barokke architectuur, behoort tot één van de mooiste werken van de Praagse architect Kilian Ignaz Dientzenhofer.
De Hlg. Maria Magdalena Kerk
Dientzenhofer stond aan de basis van veel bekende gebouwen. Van zijn hand zijn bijvoorbeeld: de Sint Nicolaaskerk op het Oude Stadsplein van Praag, het Kinsky Paleis in de Oude Stad van Praag en veel gebouwen in het gebied rond het klooster in Broumov. In het interieur van de Maria Magdalena Kerk bevindt zich een waardevol beeld van de Heilige Maria Magdalena op het altaar van Elias Dollhopf. Deze barokke kunstenaar, die vooral fresco's schilderde, was een gerespecteerd inwoner van Horni Slavkov. Veel van zijn werk is daarom terug te vinden in West Bohemen.
wordt vervolgd deel 3.
Vrijdag 12 augustus (Deel 2.) "Kuuroord Karlovy Vary en haar regio"
In 2007 bezochten we Karlovy Vary al eens met een 8-daagse busreis. We kregen toen 2 uur de tijd om de stad te verkennen. Alles gaat op tijd tijdens een dergelijke reis en je hebt nauwelijks gelegenheid je wat meer te verdiepen in wat je hoort en ziet. Toch was het deze reis die er ons toe bracht om Tsjechië nogmaals te gaan bezoeken. De uitkomst kunnen jullie inmiddels enkele jaren volgen in mijn reisverslagen. We zijn niet meer weg te slaan uit dit land. Wat bijblijft van zo'n bliksembezoek, is de grootsheid die Karlovy Vary uitstraalt.
De parkcolonnade, of Sadová kolonáda
Het vorige deel beëindigde ik in het Dvořakpark, maar daarmee was ik er nog niet. De blikvanger hier is de eerste van meerdere colonnades, die we te zien gaan krijgen. Deze Sadová kolonáda is prachtig beschilderd en bestaat uit een overdekte smeedijzeren zuilengalerij. De kolonáda is op 5 juni 1881 in gebruik genomen naar een ontwerp van de architecten Ferdinand Fellner en Hermann Helmer, afkomstig uit Wenen.
De molencolonnade, of Mlýnská kolonáda
Voorbij het park wandelen we langs Láznĕ (bad) III, het kuurhuis van de militairen, de vrijheidsbron (Pramen Svoboda) en een kiosk van het bekende kruidenbitter "Becherovka". We zien de volgende kolonáda, die domweg door z'n lengte van 132 meter en een breedte van 15 meter niet over het hoofd gezien kan worden. Het is de klassieke Molencolonnade, of Mlýnská kolonáda. Een ontwerp van Josef Zitek (1832-1909), ook verantwoordelijk voor de ontwerpen van gebouw Rudolfov in Jindrichuv Hradec, Nationaal Theater en Rudolfinum in Praag. Zijn laatste werk, op een leeftijd van 67 jaar, was de middelbare school in Decin.
Toeristen op de wandelpromenade
De Mlýnská kolonáda is gebouwd tussen 1871 en 1881, rust op zuilen en beschikt over 5 bronnen met een temperatuur van meer dan 50 graden. Op het terras boven, waar ik de wandelpromenade kan overzien, staan 12 beelden die de maanden van het jaar moeten voorstellen. Veel wordt gedaan om het de toeristen en de duizenden mensen die het kuuroord om medische redenen bezoeken, naar de zin te maken. Zo rijden er de mooiste koetsjes af en aan om op een hele rustige manier de stad te bezichtigen.
Koetsjes in overvloed in het stadsbeeld
Aan het einde van de Mlýnská kolonáda staat een zandsculptuur met een afbeelding van Karel IV en later tijdens de wandeling zullen we nogmaals getrakteerd worden op een fraaie zandsculptuur. Deze buitengewoon mooie beelden van zand die we aantreffen staan in het teken van de 700-jarige geboortedag van Karel IV en van 600 jaar Karlovy Vary als kuurplaats. Beide gebeurtenissen staan dit jaar centraal en worden gevierd met allerlei activiteiten.
Zandsculptuur van Karel IV
Wandelend langs de promenade bereiken we de marktcolonnade, of Tržni kolonáda. Deze is gebouwd in 1883 van hout en was voor een periode van 5 jaar neergezet. Boven de colonnade is de kasteeltoren, die is overgebleven van het oorspronkelijke jachtslot dat Karel IV hier liet bouwen. De Tržni kolonáda staat op de plaats waar tot 1879 het raadhuis was. De kolonáda is vervaardigd uit wit houtsnijwerk en is een ontwerp van het architectenduo Fellner en Helmer, die we al eerder tegen gekomen zijn. Nu deze kolonáda niet meer is weg te denken uit het straatbeeld van Karlovy Vary, heeft in beginjaren 90 een renovatie plaatsgevonden. Gelukkig heeft hij toen wel zijn toenmalig uiterlijk behouden.
De marktcolonnade, of Tržni kolonáda
Tegenover de Tržni kolonáda staat de Vřidelni kolonáda. Het is een modern gebouw uit 1975 en is opgetrokken uit marmer en glas. Binnen is met wel 72 graden de heetste bron van de stad, die zoveel kracht heeft dat hij lijkt op een IJslandse geyser. Hier staat ook de Maria Magdalenakerk, of Kostel sv. Máři Magdalény, gebouwd in de jaren 1732 tot 1736. Een kerk opgetrokken in barokke architectuur, behoort tot één van de mooiste werken van de Praagse architect Kilian Ignaz Dientzenhofer.
De Hlg. Maria Magdalena Kerk
Dientzenhofer stond aan de basis van veel bekende gebouwen. Van zijn hand zijn bijvoorbeeld: de Sint Nicolaaskerk op het Oude Stadsplein van Praag, het Kinsky Paleis in de Oude Stad van Praag en veel gebouwen in het gebied rond het klooster in Broumov. In het interieur van de Maria Magdalena Kerk bevindt zich een waardevol beeld van de Heilige Maria Magdalena op het altaar van Elias Dollhopf. Deze barokke kunstenaar, die vooral fresco's schilderde, was een gerespecteerd inwoner van Horni Slavkov. Veel van zijn werk is daarom terug te vinden in West Bohemen.
wordt vervolgd deel 3.
Dank je wel Ad. Erg mooi alles! :top:
Ad Verschoor
Donateur
Rondreis Tsjechië 2016
Vrijdag 12 augustus (Deel 3.) "Kuuroord Karlovy Vary en haar regio"
Nu we de kerk en de moderne bron achter ons gelaten hebben zien we een hoog opkomende fontein in een ronde schaal met er achter de Spaarbank in "Jugendstil" stijl. Het is een gebouw naar ontwerp van de toenmalige stadsarchitect Otto Stainl, die leefde van 1875 tot 1907. De bouw door de plaatselijke aannemer Josef Waldert nam 2 jaar in beslag, waarna op 26 april 1906 de officiële opening plaatsvond. De ontwerper kon deze gebeurtenis niet meer meemaken, want hij overleed op een leeftijd van 32 jaar na een storm van kritiek die losbarstte op zijn ontwerp.
De spaarbank in Jugendstil stijl
Even verderop is het Schouwburgplein, of Divadelni Námĕsti waaraan het stadstheater te vinden is. Dit theater is gebouwd tussen 1884 en 1886 en de ontwerpers zijn de Weense architecten Ferdinand Fellner en Hermann Helmer. Deze heren kwamen we hier al vaker tegen, want zij zijn ook de ontwerpers van de Sadová en de Tržni kolonáda. Bekendheid kregen zij door hun ontwerpen voor theaters in heel Europa. In Tsjechië zijn dat de theaters in Brno, Liberec, Jablonec nad Nisou, Mlada Boleslav en de Staatsopera in Praag. Het interieur van hun theater in Karlovy Vary is opgesierd met schilderijen van Gustav en Ernst Klimt en Franz Matsche. Op 15 mei 1886 werd de eerste voorstelling gegeven en werd Mozart's opera "Die Hochzeit des Figaro" opgevoerd. In 1999 werd het theater na een langdurige renovatie heropend.
Het Stadtheater
Nogmaals arriveren we bij een creatie van eerder genoemd architectenduo. Voor dit duo was het vooral een uitstapje in architectonisch opzicht, zoals ook de beide kolonades en het kasteel Zinkovy. Een bijzondere afwisseling naast de vele theaters. Het Grand Hotel Pupp, dat algemeen gezien wordt als het chicste hotel van Karlovy Vary. Het hotel ligt er in een bocht van de rivier Teplá. Het oorspronkelijke gebouw dateert uit het begin van de 18e eeuw en is vele malen herbouwd en uitgebreid. Het was vooral Heinrich Josef Wilhelm Pupp, die na 1828 investeerde in dit gebouw. Zijn drie zonen legden in 1872 de grondslag voor het latere hotelimperium Pupp.
Grand Hotel Pupp
Meestal lees ik dat de meeste mensen teruglopen bij hotel Pupp en ik vertel jullie eerlijk dat ook wij dat hebben gedaan. Nu ik mijn verslag schrijf moet ik wel vaststellen nog niet alles gezien te hebben. Er is dus nog wat te wensen voor een volgend bezoek aan Karlovy Vary. Op de wandeling richting auto passeren we een pestzuil, die in geen enkele plaats ontbreekt. Deze Trojičný sloup, of Drievuldigheidszuil is gebouwd in 1716 in een barokke stijl door de beeldhouwer Oswald Wendy uit Zlutice. In zijn woonplaats heeft hij eveneens gezorgd voor een opvallende pestzuil. De zuil in Karlovy Vary werd opgericht uit dankbaarheid dat de stad juist gespaard bleef voor een pestepidemie die in die tijd in Bohemen woedde. Bovenin zien we Maria, die staat op een slang en een halve maan. Zij wordt omringd door God de Vader en de Zoon. De Heilige Geest torent boven hen uit en zegent ze met gouden stralen.
De pestzuil uit 1716
Op de terugweg richting Zlutice komen we langs het plaatsje Andĕlská Hora. Het ligt aan de provinciale weg richting Praag op 7 kilometer ten zuidoosten van Karlovy Vary. Het telt slechts 200 inwoners, waarvan ik een deel zag op een zitje voor het dorpscafé, of was het de kruidenierswinkel. Ik werd nieuwsgierig gemaakt voor dit dorp, omdat ik op een hoge rots een soort van ruïne zag. Ik wilde er het mijne van weten.
De ruïne van Andĕlská Hora
Marja schreef hierover in haar dagboekje: "We rijden nu naar boven naar dat dorpje. Ad parkeert de auto op een steile helling ( met mij erin..........brrrrrrrrrrr!) en loopt naar boven naar de ruïne. Deze ruïne zijn het restant van een gotische burcht die ergens vóór 1390 moet zijn gebouwd. De burcht was eigendom van de baronnen van Rýzmburk, die woonden in zamek Becov nad Teplou en in die periode de gehele regio in bezit hadden. De burcht is nooit veel bewoond geweest. In 1635, tijdens de Dertigjarige oorlog, werd de burcht in beslag genomen door de Zweden, geplunderd en vernield. Een brand in 1718 zorgde voor de totale vernietiging.
Het zijn slechts restanten
In de loop der jaren werd de ruïne een toeristische trekpleister voor de mensen uit de buurt. Op 3 mei 1958 werden de resten van het kasteel opgenomen in een nationale lijst van culturele monumenten. In 1992 werden enkele eeuwenoude loofbomen gekapt op de binnenplaats en vonden herstel- en opruimingswerkzaamheden plaats. In dezelfde tijd werd door het museum in Karlovy Vary archeologisch onderzoek gedaan en werd een bouwhistorisch onderzoek gedaan.
De ruïne op de top van de rots
Het pad naar boven is niet gemakkelijk. Het begint met een trap, die is samengesteld uit gestapelde rotsblokken. Met regenachtig weer zijn ze behoorlijk glad en is het goed dat langs het pad leuningen zijn aangebracht. Boven gekomen is het uitzicht op het omliggende heuvellandschap en de dorpjes spectaculair. De klimpartij is om die reden de moeite van de inspanning waard.
Prachtig uitzicht op de wijde omgeving
Boven had ik al gezien dat twee mensen bezig waren met onderhoudswerkzaamheden. Er stonden wat steigers en ik zag een takeltoestel. Beneden aangekomen was ook daar iemand die ervoor zorgde dat soms een emmer met stenen, of cement naar boven werden gehesen. Ik moet zeggen dat het uiterst rust geeft om enige tijd te kijken naar zo'n primitieve manier van werken. Het was heerlijk om te zien!!
Voor meer informatie: www.chyse.com, www.karlovyvary.cz, www.andelskahora.cz
Voor een filmpje over Karlovy Vary:
Vrijdag 12 augustus (Deel 3.) "Kuuroord Karlovy Vary en haar regio"
Nu we de kerk en de moderne bron achter ons gelaten hebben zien we een hoog opkomende fontein in een ronde schaal met er achter de Spaarbank in "Jugendstil" stijl. Het is een gebouw naar ontwerp van de toenmalige stadsarchitect Otto Stainl, die leefde van 1875 tot 1907. De bouw door de plaatselijke aannemer Josef Waldert nam 2 jaar in beslag, waarna op 26 april 1906 de officiële opening plaatsvond. De ontwerper kon deze gebeurtenis niet meer meemaken, want hij overleed op een leeftijd van 32 jaar na een storm van kritiek die losbarstte op zijn ontwerp.
De spaarbank in Jugendstil stijl
Even verderop is het Schouwburgplein, of Divadelni Námĕsti waaraan het stadstheater te vinden is. Dit theater is gebouwd tussen 1884 en 1886 en de ontwerpers zijn de Weense architecten Ferdinand Fellner en Hermann Helmer. Deze heren kwamen we hier al vaker tegen, want zij zijn ook de ontwerpers van de Sadová en de Tržni kolonáda. Bekendheid kregen zij door hun ontwerpen voor theaters in heel Europa. In Tsjechië zijn dat de theaters in Brno, Liberec, Jablonec nad Nisou, Mlada Boleslav en de Staatsopera in Praag. Het interieur van hun theater in Karlovy Vary is opgesierd met schilderijen van Gustav en Ernst Klimt en Franz Matsche. Op 15 mei 1886 werd de eerste voorstelling gegeven en werd Mozart's opera "Die Hochzeit des Figaro" opgevoerd. In 1999 werd het theater na een langdurige renovatie heropend.
Het Stadtheater
Nogmaals arriveren we bij een creatie van eerder genoemd architectenduo. Voor dit duo was het vooral een uitstapje in architectonisch opzicht, zoals ook de beide kolonades en het kasteel Zinkovy. Een bijzondere afwisseling naast de vele theaters. Het Grand Hotel Pupp, dat algemeen gezien wordt als het chicste hotel van Karlovy Vary. Het hotel ligt er in een bocht van de rivier Teplá. Het oorspronkelijke gebouw dateert uit het begin van de 18e eeuw en is vele malen herbouwd en uitgebreid. Het was vooral Heinrich Josef Wilhelm Pupp, die na 1828 investeerde in dit gebouw. Zijn drie zonen legden in 1872 de grondslag voor het latere hotelimperium Pupp.
Grand Hotel Pupp
Meestal lees ik dat de meeste mensen teruglopen bij hotel Pupp en ik vertel jullie eerlijk dat ook wij dat hebben gedaan. Nu ik mijn verslag schrijf moet ik wel vaststellen nog niet alles gezien te hebben. Er is dus nog wat te wensen voor een volgend bezoek aan Karlovy Vary. Op de wandeling richting auto passeren we een pestzuil, die in geen enkele plaats ontbreekt. Deze Trojičný sloup, of Drievuldigheidszuil is gebouwd in 1716 in een barokke stijl door de beeldhouwer Oswald Wendy uit Zlutice. In zijn woonplaats heeft hij eveneens gezorgd voor een opvallende pestzuil. De zuil in Karlovy Vary werd opgericht uit dankbaarheid dat de stad juist gespaard bleef voor een pestepidemie die in die tijd in Bohemen woedde. Bovenin zien we Maria, die staat op een slang en een halve maan. Zij wordt omringd door God de Vader en de Zoon. De Heilige Geest torent boven hen uit en zegent ze met gouden stralen.
De pestzuil uit 1716
Op de terugweg richting Zlutice komen we langs het plaatsje Andĕlská Hora. Het ligt aan de provinciale weg richting Praag op 7 kilometer ten zuidoosten van Karlovy Vary. Het telt slechts 200 inwoners, waarvan ik een deel zag op een zitje voor het dorpscafé, of was het de kruidenierswinkel. Ik werd nieuwsgierig gemaakt voor dit dorp, omdat ik op een hoge rots een soort van ruïne zag. Ik wilde er het mijne van weten.
De ruïne van Andĕlská Hora
Marja schreef hierover in haar dagboekje: "We rijden nu naar boven naar dat dorpje. Ad parkeert de auto op een steile helling ( met mij erin..........brrrrrrrrrrr!) en loopt naar boven naar de ruïne. Deze ruïne zijn het restant van een gotische burcht die ergens vóór 1390 moet zijn gebouwd. De burcht was eigendom van de baronnen van Rýzmburk, die woonden in zamek Becov nad Teplou en in die periode de gehele regio in bezit hadden. De burcht is nooit veel bewoond geweest. In 1635, tijdens de Dertigjarige oorlog, werd de burcht in beslag genomen door de Zweden, geplunderd en vernield. Een brand in 1718 zorgde voor de totale vernietiging.
Het zijn slechts restanten
In de loop der jaren werd de ruïne een toeristische trekpleister voor de mensen uit de buurt. Op 3 mei 1958 werden de resten van het kasteel opgenomen in een nationale lijst van culturele monumenten. In 1992 werden enkele eeuwenoude loofbomen gekapt op de binnenplaats en vonden herstel- en opruimingswerkzaamheden plaats. In dezelfde tijd werd door het museum in Karlovy Vary archeologisch onderzoek gedaan en werd een bouwhistorisch onderzoek gedaan.
De ruïne op de top van de rots
Het pad naar boven is niet gemakkelijk. Het begint met een trap, die is samengesteld uit gestapelde rotsblokken. Met regenachtig weer zijn ze behoorlijk glad en is het goed dat langs het pad leuningen zijn aangebracht. Boven gekomen is het uitzicht op het omliggende heuvellandschap en de dorpjes spectaculair. De klimpartij is om die reden de moeite van de inspanning waard.
Prachtig uitzicht op de wijde omgeving
Boven had ik al gezien dat twee mensen bezig waren met onderhoudswerkzaamheden. Er stonden wat steigers en ik zag een takeltoestel. Beneden aangekomen was ook daar iemand die ervoor zorgde dat soms een emmer met stenen, of cement naar boven werden gehesen. Ik moet zeggen dat het uiterst rust geeft om enige tijd te kijken naar zo'n primitieve manier van werken. Het was heerlijk om te zien!!
Voor meer informatie: www.chyse.com, www.karlovyvary.cz, www.andelskahora.cz
Voor een filmpje over Karlovy Vary:
kuurgast
Donateur
Ad ben je niet bij de Petrus en Paulus Kerk geweest?
Een van de grootste Russisch-Orthodoxe kerken in de wereld, werd speciaal gebouwd voor de Russische aristocratie die ook al in de negentiende eeuw Karlovy Vary bezochten.(volgens praag-nu.nl)
Een van de grootste Russisch-Orthodoxe kerken in de wereld, werd speciaal gebouwd voor de Russische aristocratie die ook al in de negentiende eeuw Karlovy Vary bezochten.(volgens praag-nu.nl)
Ad Verschoor
Donateur
Laat dit nou van die bezienswaardigheden zijn, die ik bedoel. Met het treintje naar uitzichttoren Diane staat ook op mijn lijstje.
Sorry meneer Verschoor:
"Who has not been at the Diana Observation Tower, has not seen Karlovy Vary."
https://dianakv.cz/en
"Who has not been at the Diana Observation Tower, has not seen Karlovy Vary."
https://dianakv.cz/en
Zo ken ik er nog een:
"Kdo nebyl na židovském hřbitově, neviděl Švihov"!!!
"Kdo nebyl na židovském hřbitově, neviděl Švihov"!!!
Ad Verschoor
Donateur
Rondreis Tsjechië 2016
Zaterdag 13 augustus "Domažlice en haar Chodsko festival"
Soms hoor en lees je wel eens over plaatsen, gebeurtenissen of zelfs dorpsfeesten waarvan je zegt dat je er een keer geweest moet zijn. Sinds onze tochten door Tsjechië en mijn interesse voor dit land, is het Chodsko festival in Domažlice zo'n feest dat je meegemaakt moet hebben. Deze dag komt het er dan van om ons in het feestgedruis te storten.
Zo druk, je kunt er over de hoofden lopen
De plaats Domažlice ligt in de zuidwesthoek van het land en haar geschiedenis gaat ver terug. De naam wordt teruggevonden in de archieven van 1231. In dat jaar gaf koning Ottokar II van Bohemen de opdracht om vestingwerken te bouwen en daarmee Bohemen te verdediging. Na de Tweede Wereldoorlog werd de bevolking van Duitse afkomst verdreven, waarbij meerdere doden zijn gevallen. In juli 2005 werd hier een massagraf gevonden waarin 54 Duitsers waren begraven.
Veel toeristen en de streekbewoners in klederdracht
Domažlice is de hoofdstad van de regio Chodsko en met ongeveer 11.000 inwoners is het één van de grootste plaatsen in Šumava. Het langwerpige marktplein, Námĕsti Miru, vormt het middelpunt van de stad. Rondom het plein zien we historische panden in fraaie kleuren met zuilenbogen of arcades. Het maakt dat het gehele stadscentrum valt onder monumentenzorg.
Zelfs hele gezinnen demonstreren hun klederdracht
De gebouwen rond het plein heb ik beschreven in mijn verslag van 2015, toen we eveneens deze plaats bezochten. We konden toen de auto op het plein parkeren. Nu bereikten we het plein via lange rijen met marktkramen, die tezamen de Sint Laurence's Fair genoemd worden. Het is een Oud-Tsjechische jaarmarkt met verkoop van middeleeuwse producten en demonstraties van ambachten. Deze markt en het bijbehorende Chodsko Folk Festival wordt sinds 1955 jaarlijks gehouden en is daarmee één van de oudste volksfeesten in Tsjechië. Het vindt plaats in het eerste weekend na 10 augustus.
Alleen het kijken naar is al een feest
De naam Chodsko betekent "Het land van de Choden". Het was van oorsprong een oude Slavische volksstam, die tot taak had de zuidwest-grens van Tsjechië te bewaken. Choden komt van het werkwoord chodit, wat zoveel betekent als 'patrouilleren'. Feitelijk hebben de Choden dus hun naam te danken aan de taak die zij uitvoerden.
Oude muziek in vele vormen
Nog altijd blijven deze Choden zich onderscheiden van hun landgenoten. Dit is vooral te merken aan het dialect dat zij spreken, hun folkloristische tradities en hun kunstnijverheid waaronder keramiek. Het is eveneens terug te vinden in hun kleding en hun karakteristieke muziekinstrument de doedelzak of 'dudy' waarop zij spelen.
Een handorgel - oud en dus aanwezig
Om de geschiedenis en de tradities levend te houden, is een museum ingericht: het Regionaal Chodsko Museum, te vinden in de plaatselijke burcht. Dit hrad werd gelijktijdig met de stad gebouwd in de 13e eeuw, als onderdeel van de plaatselijke verdediging. Je ziet er alles over de historie van Domažlice en uiteraard de traditionele klederdrachten. Archeologische vondsten en verschillende kunstwerken uit de regio vormen een uitstekende aanvulling voor de expositie.
Een traditionele dansgroep met jong en oud
Het programma van het festival loopt van de vroege morgen tot de late avond en is vooral gewijd aan de lokale volksmuziek en folkloristische dansgroepen. Dit wordt aangevuld met groepen uit andere Tsjechische regio's en uit het buitenland. Het programma wordt afgewerkt op vijf verschillende podiums, waarop wel 20 verschillende optredens worden afgewerkt. Vergeet op de markt ook niet om het heerlijke Chodsko taartje te verorberen.
Dansgroep met orkest en doedelzakspeler
Een paar uurtjes hebben we ons vermaakt in Domažlice. Het is een waar volksfeest, waarbij de inwoners meedoen door hun mooiste klederdrachten aan te trekken. Het is er druk, maar heel gezellig. Mocht je er ooit een keer, tijdens je vakantie, in de buurt zijn wil ik je echt aanraden dit evenement te bezoeken. Wij hebben het er erg leuk gehad !!!!!!!
Voor meer informatie over het Chodsko festival: www.chodskeslavnosti.cz
Voor een filmpje: www.youtube.com/watch?v=Lk1CjQ76o14
Zaterdag 13 augustus "Domažlice en haar Chodsko festival"
Soms hoor en lees je wel eens over plaatsen, gebeurtenissen of zelfs dorpsfeesten waarvan je zegt dat je er een keer geweest moet zijn. Sinds onze tochten door Tsjechië en mijn interesse voor dit land, is het Chodsko festival in Domažlice zo'n feest dat je meegemaakt moet hebben. Deze dag komt het er dan van om ons in het feestgedruis te storten.
Zo druk, je kunt er over de hoofden lopen
De plaats Domažlice ligt in de zuidwesthoek van het land en haar geschiedenis gaat ver terug. De naam wordt teruggevonden in de archieven van 1231. In dat jaar gaf koning Ottokar II van Bohemen de opdracht om vestingwerken te bouwen en daarmee Bohemen te verdediging. Na de Tweede Wereldoorlog werd de bevolking van Duitse afkomst verdreven, waarbij meerdere doden zijn gevallen. In juli 2005 werd hier een massagraf gevonden waarin 54 Duitsers waren begraven.
Veel toeristen en de streekbewoners in klederdracht
Domažlice is de hoofdstad van de regio Chodsko en met ongeveer 11.000 inwoners is het één van de grootste plaatsen in Šumava. Het langwerpige marktplein, Námĕsti Miru, vormt het middelpunt van de stad. Rondom het plein zien we historische panden in fraaie kleuren met zuilenbogen of arcades. Het maakt dat het gehele stadscentrum valt onder monumentenzorg.
Zelfs hele gezinnen demonstreren hun klederdracht
De gebouwen rond het plein heb ik beschreven in mijn verslag van 2015, toen we eveneens deze plaats bezochten. We konden toen de auto op het plein parkeren. Nu bereikten we het plein via lange rijen met marktkramen, die tezamen de Sint Laurence's Fair genoemd worden. Het is een Oud-Tsjechische jaarmarkt met verkoop van middeleeuwse producten en demonstraties van ambachten. Deze markt en het bijbehorende Chodsko Folk Festival wordt sinds 1955 jaarlijks gehouden en is daarmee één van de oudste volksfeesten in Tsjechië. Het vindt plaats in het eerste weekend na 10 augustus.
Alleen het kijken naar is al een feest
De naam Chodsko betekent "Het land van de Choden". Het was van oorsprong een oude Slavische volksstam, die tot taak had de zuidwest-grens van Tsjechië te bewaken. Choden komt van het werkwoord chodit, wat zoveel betekent als 'patrouilleren'. Feitelijk hebben de Choden dus hun naam te danken aan de taak die zij uitvoerden.
Oude muziek in vele vormen
Nog altijd blijven deze Choden zich onderscheiden van hun landgenoten. Dit is vooral te merken aan het dialect dat zij spreken, hun folkloristische tradities en hun kunstnijverheid waaronder keramiek. Het is eveneens terug te vinden in hun kleding en hun karakteristieke muziekinstrument de doedelzak of 'dudy' waarop zij spelen.
Een handorgel - oud en dus aanwezig
Om de geschiedenis en de tradities levend te houden, is een museum ingericht: het Regionaal Chodsko Museum, te vinden in de plaatselijke burcht. Dit hrad werd gelijktijdig met de stad gebouwd in de 13e eeuw, als onderdeel van de plaatselijke verdediging. Je ziet er alles over de historie van Domažlice en uiteraard de traditionele klederdrachten. Archeologische vondsten en verschillende kunstwerken uit de regio vormen een uitstekende aanvulling voor de expositie.
Een traditionele dansgroep met jong en oud
Het programma van het festival loopt van de vroege morgen tot de late avond en is vooral gewijd aan de lokale volksmuziek en folkloristische dansgroepen. Dit wordt aangevuld met groepen uit andere Tsjechische regio's en uit het buitenland. Het programma wordt afgewerkt op vijf verschillende podiums, waarop wel 20 verschillende optredens worden afgewerkt. Vergeet op de markt ook niet om het heerlijke Chodsko taartje te verorberen.
Dansgroep met orkest en doedelzakspeler
Een paar uurtjes hebben we ons vermaakt in Domažlice. Het is een waar volksfeest, waarbij de inwoners meedoen door hun mooiste klederdrachten aan te trekken. Het is er druk, maar heel gezellig. Mocht je er ooit een keer, tijdens je vakantie, in de buurt zijn wil ik je echt aanraden dit evenement te bezoeken. Wij hebben het er erg leuk gehad !!!!!!!
Voor meer informatie over het Chodsko festival: www.chodskeslavnosti.cz
Voor een filmpje: www.youtube.com/watch?v=Lk1CjQ76o14
Ad Verschoor
Donateur
Rondreis Tsjechië 2016
Zaterdag 13 augustus "Motorspektakel op weg naar huis"
Na deze heerlijke dag in Domažlice zijn we nog even Horsovsky Tyn ingereden en hebben we een poosje zitten genieten op een terrasje in Stribro. Wanneer we na deze middagpauze op ons klokje kijken geeft deze aan, dat het al naar vijven loopt. De hoogste tijd om op te stappen.
Edoch, even buiten Stribro zien we enige drukte langs de weg. Bij nader inzien blijkt dat de mensen een crossterrein hebben ontdekt waar motoren hun rondjes trekken door het mulle zand.
Niet vies van dit motorgeweld zetten wij ook de auto aan de kant en genieten enige tijd van de kunsten die met deze crossmotoren worden uitgehaald en welke snelheden worden bereikt.
We hebben er veel foto's van gemaakt en enkele wil ik jullie niet onthouden:
Het motorcrossterrein in de buurt van Stribro
Ik weet geen klasse, maar hard gaat het wel
Ook de zijspanklasse laat zich zien
Zaterdag 13 augustus "Motorspektakel op weg naar huis"
Na deze heerlijke dag in Domažlice zijn we nog even Horsovsky Tyn ingereden en hebben we een poosje zitten genieten op een terrasje in Stribro. Wanneer we na deze middagpauze op ons klokje kijken geeft deze aan, dat het al naar vijven loopt. De hoogste tijd om op te stappen.
Edoch, even buiten Stribro zien we enige drukte langs de weg. Bij nader inzien blijkt dat de mensen een crossterrein hebben ontdekt waar motoren hun rondjes trekken door het mulle zand.
Niet vies van dit motorgeweld zetten wij ook de auto aan de kant en genieten enige tijd van de kunsten die met deze crossmotoren worden uitgehaald en welke snelheden worden bereikt.
We hebben er veel foto's van gemaakt en enkele wil ik jullie niet onthouden:
Het motorcrossterrein in de buurt van Stribro
Ik weet geen klasse, maar hard gaat het wel
Ook de zijspanklasse laat zich zien
dennuzzz
Donateur
Klasse ad!
Ad Verschoor
Donateur
Rondreis Tsjechië 2016
Zondag 14 augustus "Na burenbezoek nog veel moois"
Op onze Tsjechische reizen zijn er altijd wel dagen die wij vanuit het grensgebied doorbrengen in het buurland. Ook tijdens deze rondreis zijn er van die momenten, zoals vandaag. Tijdens mijn voorbereidingen kwam ik de plaats Waldsassen in Duitsland tegen op hooguit 10 kilometer van het Tsjechische Cheb. Te zien is hier een grote basiliek met klooster, die op het moment van ons bezoek in de steigers stond voor een grote renovatie.
Basiliek en klooster in Waldsassen
Op korte afstand van Waldsassen is nog een opmerkelijk bouwwerk te zien. In Münchenreuth staat, in een open vlakte, een Drievuldigheidskapel, waarvan ik eerder een foto geplaatst heb in mijn dagverslag. Verder wil ik hier geen nadere beschrijvingen geven, want het moet wel een Tsjechisch Forum blijven. In mijn voorbereidingen heb ik op de route terug naar Žlutice nog een klein gehucht met de naam Skoky aangetroffen, dat bekend staat als bedevaartsoord. Uiteraard wil ik hier het mijne van zien en ik ga dus, voorbij Karlova Vary en enige kilometers voor Žlutice, rechtsaf. Op een verharde weg passeren we Údrč tot Polom waar de weg ophoudt. Vanaf hier gaat het onverhard over een afstand van 2,2 kilometer naar Skoky. Het gaat op dit pad van hobbel de bobbel over gras en door diepe kuilen, waarbij we ons soms afvragen of we nog wel goed rijden. Opeens is 2200 meter heel veel en duurt het lang voor je de eindbestemming in zicht hebt. Je waant je op een plekje van God en alle mensen verlaten en dan opeens is daar een bouwval, of Kostel Navštiveni Panny Marie. De kerk is gebouwd in de jaren 1736 tot 1738 naar ontwerp van de architect en bouwheer Johann Schmied uit het dorp Útvina. De kerk is niet alleen opgevallen door zijn beide torens in de gevel, maar vooral door wonderbaarlijke genezingen. Zij zorgden jarenlang voor duizenden pelgrims naar Skoky als bedevaartsoord. Nu staat er een cultureel monument dat door verval en vandalisme in een zeer slechte staat verkeerd. Soms worden activiteiten en bedevaartfestivals georganiseerd, die geld op moeten brengen om dit monument te redden van de ondergang.
Cultureel monument en bedevaartskerk van Skoky
De middag is al in een vergevorderd stadium, nu we terugkeren naar Žlutice. Nog wel wat tijd is er over om voor het eten deze plaats te verkennen. Het is een kleine plaats met zo'n 2700 inwoners. De rivier Střela loopt door Žlutice, dat voor het eerst in 1140 wordt beschreven. We rijden wat rond door het dorp en zien eerst de Sint Petrus en Pauluskerk, of Kostel sv. Petra a Pavla. Het is een driebeukige basiliek, gebouwd halverwege de 14e eeuw. Binnen laat het interieur veel oude kostbaarheden zien, waarvan het barokke orgel in 1994 is uitgeroepen tot cultureel monument. Niet zo vreemd, wetend dat het gerealiseerd is in de jaren 1774 en 1775.
Kostel sv. Petra a Pavla in Žlutice
Op het Velké Námĕsti, het centrale plein in het dorp, zien we een pestzuil met op de achtergrond het Raadhuis en het plaatselijk museum. De pestzuil staat er als dank dat de Zwarte Dood dit dorp niet bereikt heeft. Het is één van de mooiste monumenten in Tsjechië en is een beeldhouwwerk van de plaatselijke kunstenaar Josef Oswald Wenda. Deze heeft het beeld tot stand gebracht in de jaren 1701 tot 1704. Onderaan zien we enkele Tsjechische Heiligen (St.Václava, Vojtĕcha en Ludmily) en daarboven 45 engeltjes. Aan de top het beeld van de Heilige Drie-eenheid. De kunstenaar Wenda is niet alleen bekend van dit beeld, want van zijn hand is ook de zuil in Karlovy Vary uit 1716, die nauwelijks gelijkenis vertoond met de zuil in Žlutice.
Het centrale plein met z'n 13 meter hoge zuil
Aan de rand van Žlutice is ons pension Harmonie (www.penzionharmonie.com) te vinden. Het is een plezierig pension met goed restaurant. Ook hebben zij 4-persoonsbungalows in de verhuur en zijn er vermaakmogelijkheden als een bowlingbaan.
Penzion Harmonie in Žlutice
Als maaltijd hebben we vandaag gekozen voor vermicellisoep, kipschnitzel en bonen met spekjes. Het toetje was espresso koffie, omdat we vanmiddag al een ijscoupe hadden genuttigd. Later heb ik op de kamer gewerkt aan mijn verslag voor het forum.
Onze kamer
Op het bureau staat de laptop, er ligt het dagboekje met aantekeningen en uiteraard zien jullie Birell om mijn dorst te lessen. Naast het bureau staan mijn slippers en mijn onafscheidelijke schoudertas.
Voor meer informatie: www.waldsassen.de, www.steinwald-urlaub.de, www.skoky.eu, www.zlutice.cz
Zondag 14 augustus "Na burenbezoek nog veel moois"
Op onze Tsjechische reizen zijn er altijd wel dagen die wij vanuit het grensgebied doorbrengen in het buurland. Ook tijdens deze rondreis zijn er van die momenten, zoals vandaag. Tijdens mijn voorbereidingen kwam ik de plaats Waldsassen in Duitsland tegen op hooguit 10 kilometer van het Tsjechische Cheb. Te zien is hier een grote basiliek met klooster, die op het moment van ons bezoek in de steigers stond voor een grote renovatie.
Basiliek en klooster in Waldsassen
Op korte afstand van Waldsassen is nog een opmerkelijk bouwwerk te zien. In Münchenreuth staat, in een open vlakte, een Drievuldigheidskapel, waarvan ik eerder een foto geplaatst heb in mijn dagverslag. Verder wil ik hier geen nadere beschrijvingen geven, want het moet wel een Tsjechisch Forum blijven. In mijn voorbereidingen heb ik op de route terug naar Žlutice nog een klein gehucht met de naam Skoky aangetroffen, dat bekend staat als bedevaartsoord. Uiteraard wil ik hier het mijne van zien en ik ga dus, voorbij Karlova Vary en enige kilometers voor Žlutice, rechtsaf. Op een verharde weg passeren we Údrč tot Polom waar de weg ophoudt. Vanaf hier gaat het onverhard over een afstand van 2,2 kilometer naar Skoky. Het gaat op dit pad van hobbel de bobbel over gras en door diepe kuilen, waarbij we ons soms afvragen of we nog wel goed rijden. Opeens is 2200 meter heel veel en duurt het lang voor je de eindbestemming in zicht hebt. Je waant je op een plekje van God en alle mensen verlaten en dan opeens is daar een bouwval, of Kostel Navštiveni Panny Marie. De kerk is gebouwd in de jaren 1736 tot 1738 naar ontwerp van de architect en bouwheer Johann Schmied uit het dorp Útvina. De kerk is niet alleen opgevallen door zijn beide torens in de gevel, maar vooral door wonderbaarlijke genezingen. Zij zorgden jarenlang voor duizenden pelgrims naar Skoky als bedevaartsoord. Nu staat er een cultureel monument dat door verval en vandalisme in een zeer slechte staat verkeerd. Soms worden activiteiten en bedevaartfestivals georganiseerd, die geld op moeten brengen om dit monument te redden van de ondergang.
Cultureel monument en bedevaartskerk van Skoky
De middag is al in een vergevorderd stadium, nu we terugkeren naar Žlutice. Nog wel wat tijd is er over om voor het eten deze plaats te verkennen. Het is een kleine plaats met zo'n 2700 inwoners. De rivier Střela loopt door Žlutice, dat voor het eerst in 1140 wordt beschreven. We rijden wat rond door het dorp en zien eerst de Sint Petrus en Pauluskerk, of Kostel sv. Petra a Pavla. Het is een driebeukige basiliek, gebouwd halverwege de 14e eeuw. Binnen laat het interieur veel oude kostbaarheden zien, waarvan het barokke orgel in 1994 is uitgeroepen tot cultureel monument. Niet zo vreemd, wetend dat het gerealiseerd is in de jaren 1774 en 1775.
Kostel sv. Petra a Pavla in Žlutice
Op het Velké Námĕsti, het centrale plein in het dorp, zien we een pestzuil met op de achtergrond het Raadhuis en het plaatselijk museum. De pestzuil staat er als dank dat de Zwarte Dood dit dorp niet bereikt heeft. Het is één van de mooiste monumenten in Tsjechië en is een beeldhouwwerk van de plaatselijke kunstenaar Josef Oswald Wenda. Deze heeft het beeld tot stand gebracht in de jaren 1701 tot 1704. Onderaan zien we enkele Tsjechische Heiligen (St.Václava, Vojtĕcha en Ludmily) en daarboven 45 engeltjes. Aan de top het beeld van de Heilige Drie-eenheid. De kunstenaar Wenda is niet alleen bekend van dit beeld, want van zijn hand is ook de zuil in Karlovy Vary uit 1716, die nauwelijks gelijkenis vertoond met de zuil in Žlutice.
Het centrale plein met z'n 13 meter hoge zuil
Aan de rand van Žlutice is ons pension Harmonie (www.penzionharmonie.com) te vinden. Het is een plezierig pension met goed restaurant. Ook hebben zij 4-persoonsbungalows in de verhuur en zijn er vermaakmogelijkheden als een bowlingbaan.
Penzion Harmonie in Žlutice
Als maaltijd hebben we vandaag gekozen voor vermicellisoep, kipschnitzel en bonen met spekjes. Het toetje was espresso koffie, omdat we vanmiddag al een ijscoupe hadden genuttigd. Later heb ik op de kamer gewerkt aan mijn verslag voor het forum.
Onze kamer
Op het bureau staat de laptop, er ligt het dagboekje met aantekeningen en uiteraard zien jullie Birell om mijn dorst te lessen. Naast het bureau staan mijn slippers en mijn onafscheidelijke schoudertas.
Voor meer informatie: www.waldsassen.de, www.steinwald-urlaub.de, www.skoky.eu, www.zlutice.cz
Ad Verschoor
Donateur
Rondreis Tsjechië 2016
Maandag 15 augustus "Warme ontvangsten en nog wat meer"
Bij ons opstaan is het alweer maandag. Een dag in Tsjechië dat de meeste bezienswaardigheden gesloten zijn. Het nodigt uit om iets langer in bed te blijven. In ons geval kan daar geen sprake van zijn, want we hebben een aardig eindje te rijden. Op ons programma staan Svihov en Zbyslav voor bezoekjes aan daar verblijvende Nederlanders. Niet erg om daarvoor zo'n honderd kilometer te rijden voor we er zijn. Leuk blijft het om zo in je vakantieland even Nederlands te kunnen praten. Camyl, Doety en Tabe, nogmaals bedankt voor jullie hartverwarmende ontvangst. Onderweg komen we langs Nečtiny. Het ligt halverwege de weg E49 van Karlovy Vary naar Plzeň. Temidden van een schilderachtig landschap vol met beboste heuvels. Niet vreemd wanneer je weet dat het hele grondgebied 52 km2 groot is, dat bestaat uit 3000 hectare bos en 1800 hectare landbouwgrond en dat zijn voornamelijk weilanden. Het dorp zelf telt slechts zo'n 675 inwoners. Door het landschap richt het dorp zich op recreatie, waardoor er nogal wat vakantiehuisjes te vinden zijn. In de zomermaanden zorgen deze voor een toename van het aantal inwoners met goed 500 gasten.
Zamek Nečtiny
Nog niet heb ik geschreven over een kasteel, maar jawel ook hier is er één: Zamek Nečtiny. Het was Florian Gryspek van Gryspach die in 1549 eigenaar werd van het landgoed. Hij begon met de bouw van een eenvoudig renaissance kasteel. In het midden van de 17e eeuw kreeg het gebouw een barok uiterlijk. De huidige vorm stamt uit de jaren 1855 tot 1858 toen het in een neo-gotische stijl werd aangepast. Het kasteel was toen eigendom van de familie van Mensdorff-Pouilly. Zij waren de eigenaren van 1836 tot 1945.
De kapel van Zamek Nečtiny
Het kasteel valt vooral op door zijn toren. Verder is het versierd met driehoekige gevels met kantelen. Rond het kasteel zien we een Engels park met een vijver. In 1945 kwam het kasteel in eigendom van scholen en is nu in gebruik bij SKM, dat een onderdeel is van de universiteit van West-Bohemen in Plzeň. Zij organiseren trainingen in verschillende vormen en er worden studenten in ondergebracht. Sinds mei 2016 is er een tentoonstelling over de geschiedenis van het kasteel en wordt de kapel gebruikt voor bruiloften en partijen.
Het kasteel aan de parkzijde
Vanaf Nečtiny naar Svihov is het altijd nog zo'n 67 kilometer en we proberen zoveel mogelijk over allerlei binnenwegen te rijden. Het is al meerdere jaren geleden dat Camyl ons attendeerde op de waterburcht van Svihov. In zijn bericht meldde hij dat in deze burcht het Kerstsprookje Tři ořišky pro Popelku, of Drie noten voor Assepoester was opgenomen. Deze film kwam hier in 1973 tot stand en is gebaseerd op het gelijknamige sprookje van Božena Nĕmcová. De film wordt al jaren met Kerstmis, op de Tsjechische televisie en in heel veel andere landen, uitgezonden. Voor ons extra aanleiding deze burcht te bezoeken. De auto parkeren we op het plein, waaraan ook het Neo-Gotische Raadhuis met kantelen en torens ligt.
Het Raadhuis van Svihov
Svihov is een kleine plaats met ongeveer 1625 inwoners dat behoort tot de gemeente Klatovy. De plaats heeft veel te leiden gehad van een overstroming in 2002. Ook het kasteel is hiervan slachtoffer geworden, maar is in de daarop volgende jaren fraai gerestaureerd. Het is tijdens ons bezoek Maandag en dus blijft de poort van het kasteel voor bezoekers gesloten.
De toegangspoort tot de waterburcht
Men begon de bouw in 1480 en deze werd door de rijke machtswellusteling Půta Švihovský van Rýzmberk voltooid in 1530. Nog steeds doen verhalen over deze Rýzmberk de ronde over zijn trots en wrede behandeling van slaven en ambachtslieden, waarvoor de duivel hem naar de hel heeft meegenomen. Voor Bohemen is het een vrij jong kasteel, maar de laatste werkelijke burcht en zo stevig gebouwd, dat het een onneembare vesting was voor aanvallen van buiten. Het was om die reden, dat de Boheemse koning Ferdinand III (1e helft van de 17e eeuw) wilde, dat hij zou worden gesloopt. Gelukkig wisten de eigenaren, de familie Černin, de Koninklijke order met succes te ontduiken en werden grote delen van de burcht voor sloop behoed.
Water rond de burcht
De burcht bestaat uit twee paleizen, een toren, een kapel en de muren met vier bastions. Rondom ligt een gracht, die haar water krijgt van de rivier de Úhlava. Meerdere renovaties zijn door de eeuwen heen uitgevoerd en enkele jaren geleden stond de toren nog in de steigers. Op de foto zijn arbeiders te ontdekken, die in de veiligheidsriemen bezig waren het dak te repareren. Bij mijn wandeling rond de burcht zwommen er enkele witte zwanen in de slotgracht en waren bevers benaderbaar voor foto's.
Burcht gezien vanuit het park
De burcht is voor publiek opengesteld in de maanden mei tot en met september. In april en oktober is het alleen in de weekenden geopend. U kunt kennismaken met de geschiedenis van de burcht, de grote zaal met prachtig plafond en de gotische kapel bezichtigen. Op de weg terug hadden we nog even tijd over voor een stop in Nepomuk, dat ik altijd weer aardig vind door het schuin op- en aflopend stadsplein.
Het Augustina Nĕmejce Plein in Nepomuk
Op een hele rustige wijze zijn we uiteindelijk naar Zlutice gereden. Heerlijk door een prachtig landschap en volledig over wat wij B-wegen noemen. Rond 18.00 uur bereiken we ons hotel waar we ons dagelijks eten uitzoeken en nuttigen. 's Avonds wat gekeken naar de Olympische Spelen, die zich afspelen tijdens onze vakantie hier en de koffers gepakt voor ons vroege vertrek de volgende morgen.
Voor meer informatie: www.nectiny.cz, www.svihov.cz, www.hrad-svihov.cz
Maandag 15 augustus "Warme ontvangsten en nog wat meer"
Bij ons opstaan is het alweer maandag. Een dag in Tsjechië dat de meeste bezienswaardigheden gesloten zijn. Het nodigt uit om iets langer in bed te blijven. In ons geval kan daar geen sprake van zijn, want we hebben een aardig eindje te rijden. Op ons programma staan Svihov en Zbyslav voor bezoekjes aan daar verblijvende Nederlanders. Niet erg om daarvoor zo'n honderd kilometer te rijden voor we er zijn. Leuk blijft het om zo in je vakantieland even Nederlands te kunnen praten. Camyl, Doety en Tabe, nogmaals bedankt voor jullie hartverwarmende ontvangst. Onderweg komen we langs Nečtiny. Het ligt halverwege de weg E49 van Karlovy Vary naar Plzeň. Temidden van een schilderachtig landschap vol met beboste heuvels. Niet vreemd wanneer je weet dat het hele grondgebied 52 km2 groot is, dat bestaat uit 3000 hectare bos en 1800 hectare landbouwgrond en dat zijn voornamelijk weilanden. Het dorp zelf telt slechts zo'n 675 inwoners. Door het landschap richt het dorp zich op recreatie, waardoor er nogal wat vakantiehuisjes te vinden zijn. In de zomermaanden zorgen deze voor een toename van het aantal inwoners met goed 500 gasten.
Zamek Nečtiny
Nog niet heb ik geschreven over een kasteel, maar jawel ook hier is er één: Zamek Nečtiny. Het was Florian Gryspek van Gryspach die in 1549 eigenaar werd van het landgoed. Hij begon met de bouw van een eenvoudig renaissance kasteel. In het midden van de 17e eeuw kreeg het gebouw een barok uiterlijk. De huidige vorm stamt uit de jaren 1855 tot 1858 toen het in een neo-gotische stijl werd aangepast. Het kasteel was toen eigendom van de familie van Mensdorff-Pouilly. Zij waren de eigenaren van 1836 tot 1945.
De kapel van Zamek Nečtiny
Het kasteel valt vooral op door zijn toren. Verder is het versierd met driehoekige gevels met kantelen. Rond het kasteel zien we een Engels park met een vijver. In 1945 kwam het kasteel in eigendom van scholen en is nu in gebruik bij SKM, dat een onderdeel is van de universiteit van West-Bohemen in Plzeň. Zij organiseren trainingen in verschillende vormen en er worden studenten in ondergebracht. Sinds mei 2016 is er een tentoonstelling over de geschiedenis van het kasteel en wordt de kapel gebruikt voor bruiloften en partijen.
Het kasteel aan de parkzijde
Vanaf Nečtiny naar Svihov is het altijd nog zo'n 67 kilometer en we proberen zoveel mogelijk over allerlei binnenwegen te rijden. Het is al meerdere jaren geleden dat Camyl ons attendeerde op de waterburcht van Svihov. In zijn bericht meldde hij dat in deze burcht het Kerstsprookje Tři ořišky pro Popelku, of Drie noten voor Assepoester was opgenomen. Deze film kwam hier in 1973 tot stand en is gebaseerd op het gelijknamige sprookje van Božena Nĕmcová. De film wordt al jaren met Kerstmis, op de Tsjechische televisie en in heel veel andere landen, uitgezonden. Voor ons extra aanleiding deze burcht te bezoeken. De auto parkeren we op het plein, waaraan ook het Neo-Gotische Raadhuis met kantelen en torens ligt.
Het Raadhuis van Svihov
Svihov is een kleine plaats met ongeveer 1625 inwoners dat behoort tot de gemeente Klatovy. De plaats heeft veel te leiden gehad van een overstroming in 2002. Ook het kasteel is hiervan slachtoffer geworden, maar is in de daarop volgende jaren fraai gerestaureerd. Het is tijdens ons bezoek Maandag en dus blijft de poort van het kasteel voor bezoekers gesloten.
De toegangspoort tot de waterburcht
Men begon de bouw in 1480 en deze werd door de rijke machtswellusteling Půta Švihovský van Rýzmberk voltooid in 1530. Nog steeds doen verhalen over deze Rýzmberk de ronde over zijn trots en wrede behandeling van slaven en ambachtslieden, waarvoor de duivel hem naar de hel heeft meegenomen. Voor Bohemen is het een vrij jong kasteel, maar de laatste werkelijke burcht en zo stevig gebouwd, dat het een onneembare vesting was voor aanvallen van buiten. Het was om die reden, dat de Boheemse koning Ferdinand III (1e helft van de 17e eeuw) wilde, dat hij zou worden gesloopt. Gelukkig wisten de eigenaren, de familie Černin, de Koninklijke order met succes te ontduiken en werden grote delen van de burcht voor sloop behoed.
Water rond de burcht
De burcht bestaat uit twee paleizen, een toren, een kapel en de muren met vier bastions. Rondom ligt een gracht, die haar water krijgt van de rivier de Úhlava. Meerdere renovaties zijn door de eeuwen heen uitgevoerd en enkele jaren geleden stond de toren nog in de steigers. Op de foto zijn arbeiders te ontdekken, die in de veiligheidsriemen bezig waren het dak te repareren. Bij mijn wandeling rond de burcht zwommen er enkele witte zwanen in de slotgracht en waren bevers benaderbaar voor foto's.
Burcht gezien vanuit het park
De burcht is voor publiek opengesteld in de maanden mei tot en met september. In april en oktober is het alleen in de weekenden geopend. U kunt kennismaken met de geschiedenis van de burcht, de grote zaal met prachtig plafond en de gotische kapel bezichtigen. Op de weg terug hadden we nog even tijd over voor een stop in Nepomuk, dat ik altijd weer aardig vind door het schuin op- en aflopend stadsplein.
Het Augustina Nĕmejce Plein in Nepomuk
Op een hele rustige wijze zijn we uiteindelijk naar Zlutice gereden. Heerlijk door een prachtig landschap en volledig over wat wij B-wegen noemen. Rond 18.00 uur bereiken we ons hotel waar we ons dagelijks eten uitzoeken en nuttigen. 's Avonds wat gekeken naar de Olympische Spelen, die zich afspelen tijdens onze vakantie hier en de koffers gepakt voor ons vroege vertrek de volgende morgen.
Voor meer informatie: www.nectiny.cz, www.svihov.cz, www.hrad-svihov.cz
Ad Verschoor
Donateur
Wel leuk om te schrijven dat bevers benaderbaar zijn voor foto's, maar dan moet ik ze wel laten zien.
Mijn vinger zit er nog aan.
Mijn vinger zit er nog aan.
een flinke hap en je vinger is weg...............
Ad Verschoor
Donateur
Rondreis Tsjechië 2016
Dinsdag 16 augustus "Op weg van Žlutice naar Přibyslav" (deel 1.)
Het is tijd voor een volgend pension, dat zich 290 kilometer verderop bevindt, vlak bij Pribyslav. Uiteraard kiezen we weer voor binnenweggetjes, omdat we daar het meeste zien van de omgeving en zijn natuur. Na een klein uurtje rijden bereiken we Mariánský Týnec, even voor Kralovice. Hier staat een prachtig gerenoveerd kerkcomplex. Het blijkt een klooster met de Kerk van de Aankondiging. Al in het begin van de 18e eeuw werden plannen gemaakt voor de bouw van een Cisterciënzerklooster. De eerste steen werd gelegd op 2 juli 1711. Toch werd pas in 1720 met de bouw begonnen, die vervolgens dertig jaar zou gaan duren. Het ontwerp van de kerk is van de bekende architect J. B. Santini, die veel bekende werken op zijn naam heeft staan. Te noemen zijn de kerkelijke gebouwen in Ž'dár nad Sázavou, Kladruby u Střibra, Plasy, Sedlec in Kutna Hora en het kasteel in Chlumec nad Cidlinou. Na jarenlang verval stortte in 1920 de koepel en een deel van de bogen van de kerk in. Gelukkig is men toch begonnen met de reconstructie van het complex en kon in 2005 de koepel weer geplaatst worden.
Het kloostercomplex in Mariánský Týnec
Het complex wordt nu gebruikt als museum en galerie van de noordelijke regio van Plzen. Centraal in de tentoonstelling staat de geschiedenis van plaats en klooster en de historische ontwikkeling van de regio Plzen-Nord. Een gedenkzaal is ingericht als eerbetoon aan een bekend beeldhouwster, die op 17 januari 1924 hier geboren is. We hebben het over Marie Uchytilová, bekend om haar ontwerp voor het muntstuk van de Tsjechische kroon en talloze bustes en standbeelden van belangrijke persoonlijkheden. Onvergetelijk is haar Memoriaal aan de kinderen van Lidice. Zij overleed op 16 november 1989, zodat zij de laatste werkzaamheden aan anderen moest overlaten. Het memoriaal is, elf jaar na haar dood, in totaliteit onthult op 10 juni 2000.
De gebouwen waarin het museum onderdak heeft gekregen
De route gaat vervolgens via Liblin en Radnice naar Zbiroh. Het voert ons door het bergachtig terrein "Křivoklátská Vrchovina" rond het stroomgebied van de Berounka. Hier passeren we de berg Radeč, met een hoogte van 721 meter. Via de nodige haarspeldbochten bereiken we dan Zbiroh, waar een kasteel op ons bezoeklijstje staat. Voor de ingang staan twee grote leeuwen en vermeldenswaard is dat Alfons Mucha met zijn gezin hier van 1912 tot 1928 gewoond heeft. Hij creëerde er zijn levenswerk, het Slavisch epos, wat bestaat uit twintig monumentale schilderijen, die de Slavische mythologie en de geschiedenis van het Tsjechische volk laten zien. In de Tweede Wereldoorlog was het kasteel de zetel voor het SS-personeel en in latere jaren het centrum van de militaire Tsjecho-Slowaakse geheime dienst. Nu is het kasteel omgebouwd tot een wellness hotel met restaurant.
Zámek Zbiroh
Het weer met 21 graden is heerlijk en maakt het tripje tot een feest, zeker als we aankomen in Pribram. Een plaats die bekend stond vanwege zijn mijnen, maar verder een ietwat saaie plaats is. Op een heuvel en 586 meter hoog boven Pribram ligt "Svatá Hora", het oudste bedevaartsoord voor Maria in het land. We parkeren de auto en wandelen de heuvel op. Boven zien we een groot geplaveid plein met in het midden een Mariakolom uit 1661. Er achter is een rechthoekig complex van kloosters en op iedere hoek een kapel.
Svatá Hora bij Pribram
Het is gebouwd in de jaren tussen 1658 en 1675 door Carlo Lurago en in 1673 ingewijd als een eersterangs bedevaartplaats. In 1732 werd het beeld van de maagd Maria door de paus plechtig gekroond, tijdens een groots opgezet festival. Nog groter is de betekenis van Svatá Hora geworden toen het de eervolle pauselijke titel "basilica minor" kreeg. In 2015 en 2016 heeft de laatste grote renovatie van het complex plaatsgevonden. In de kerk zijn fresco's te zien die de geschiedenis van het heiligdom weergeven.
Pracht en praal van een "Basilica minor"
Na op zo'n dag twee kerkelijke gebouwen bezocht te hebben is het goed nog even een kasteel aan te doen. Het is Hrad Zvikov, dat ongeveer 20 kilometer ten noorden van Pisek te vinden is. Het ligt op een moeilijk bereikbare en steile klif op een plek waar de rivier Otava in de Vltava (Moldau) stroomt. Eigenlijk een schiereiland dat omgeven is door water en dus als verdediging zeer strategisch gelegen. Vaak wordt het 'de koningin van de Boheemse burchten' genoemd.
De ligging van Hrad Zvikov
We benaderden het kasteel via een brug over de Otava. We gaven de auto een plekje en betaalden 60 kronen aan de parkeerwachter. Via een wandelpad bereikten we het kasteel door de Piseker poort en betaalden 45 kronen per persoon als intreegeld. Het gebouw dat we zien stamt uit 1880 en is in opdracht van de familie Schwarzenberg gebouwd op de restanten van een oude vesting uit 1234. De familie heeft het kasteel in bezit gehad tot 1947, want in dat jaar werd het landgoed door de staat in beslag genomen.
Gaten in de kasteelmuur voor omgevingsfoto's
Ondanks veel verbouwingen ziet het er allemaal zeer middeleeuws uit als een ridderkasteel met dikke muren, een toegangspoort en een toren als oudste bouwsel. De Hláska toren heeft een unieke vorm en is 32 meter hoog. Achter de toren is het koninklijk paleis met arcadegaanderij rond het binnenhof. Vroeger woonden in dit paleis mooie jonkvrouwen en stoere ridders en werd opgetreden door minnezangers en hofnarren. Meest in het oog springend zijn de huwelijkszaal met wandschilderingen, die een bruiloft laten zien en niet te vergeten de Sint Wenceslas kapel.
Boven alles uit de Hláska toren
Bij een volgend bezoek aan deze streek staat het kasteel Orlik op ons programma. Uiteraard doen we dan ook het boottochtje over de Otava van Orlik naar Zvikov waarvoor helaas geen tijd meer was.
Voor meer informatie: www.marianskatynice.cz, www.turisturaj.cz, www.zbiroh.com, www.pribram.cz, www.stedenbandhoorn.nl, www.svata-hora.cz, www.hrad-zvikov.eu, www.sumava.com
wordt vervolgd. deel 2
Dinsdag 16 augustus "Op weg van Žlutice naar Přibyslav" (deel 1.)
Het is tijd voor een volgend pension, dat zich 290 kilometer verderop bevindt, vlak bij Pribyslav. Uiteraard kiezen we weer voor binnenweggetjes, omdat we daar het meeste zien van de omgeving en zijn natuur. Na een klein uurtje rijden bereiken we Mariánský Týnec, even voor Kralovice. Hier staat een prachtig gerenoveerd kerkcomplex. Het blijkt een klooster met de Kerk van de Aankondiging. Al in het begin van de 18e eeuw werden plannen gemaakt voor de bouw van een Cisterciënzerklooster. De eerste steen werd gelegd op 2 juli 1711. Toch werd pas in 1720 met de bouw begonnen, die vervolgens dertig jaar zou gaan duren. Het ontwerp van de kerk is van de bekende architect J. B. Santini, die veel bekende werken op zijn naam heeft staan. Te noemen zijn de kerkelijke gebouwen in Ž'dár nad Sázavou, Kladruby u Střibra, Plasy, Sedlec in Kutna Hora en het kasteel in Chlumec nad Cidlinou. Na jarenlang verval stortte in 1920 de koepel en een deel van de bogen van de kerk in. Gelukkig is men toch begonnen met de reconstructie van het complex en kon in 2005 de koepel weer geplaatst worden.
Het kloostercomplex in Mariánský Týnec
Het complex wordt nu gebruikt als museum en galerie van de noordelijke regio van Plzen. Centraal in de tentoonstelling staat de geschiedenis van plaats en klooster en de historische ontwikkeling van de regio Plzen-Nord. Een gedenkzaal is ingericht als eerbetoon aan een bekend beeldhouwster, die op 17 januari 1924 hier geboren is. We hebben het over Marie Uchytilová, bekend om haar ontwerp voor het muntstuk van de Tsjechische kroon en talloze bustes en standbeelden van belangrijke persoonlijkheden. Onvergetelijk is haar Memoriaal aan de kinderen van Lidice. Zij overleed op 16 november 1989, zodat zij de laatste werkzaamheden aan anderen moest overlaten. Het memoriaal is, elf jaar na haar dood, in totaliteit onthult op 10 juni 2000.
De gebouwen waarin het museum onderdak heeft gekregen
De route gaat vervolgens via Liblin en Radnice naar Zbiroh. Het voert ons door het bergachtig terrein "Křivoklátská Vrchovina" rond het stroomgebied van de Berounka. Hier passeren we de berg Radeč, met een hoogte van 721 meter. Via de nodige haarspeldbochten bereiken we dan Zbiroh, waar een kasteel op ons bezoeklijstje staat. Voor de ingang staan twee grote leeuwen en vermeldenswaard is dat Alfons Mucha met zijn gezin hier van 1912 tot 1928 gewoond heeft. Hij creëerde er zijn levenswerk, het Slavisch epos, wat bestaat uit twintig monumentale schilderijen, die de Slavische mythologie en de geschiedenis van het Tsjechische volk laten zien. In de Tweede Wereldoorlog was het kasteel de zetel voor het SS-personeel en in latere jaren het centrum van de militaire Tsjecho-Slowaakse geheime dienst. Nu is het kasteel omgebouwd tot een wellness hotel met restaurant.
Zámek Zbiroh
Het weer met 21 graden is heerlijk en maakt het tripje tot een feest, zeker als we aankomen in Pribram. Een plaats die bekend stond vanwege zijn mijnen, maar verder een ietwat saaie plaats is. Op een heuvel en 586 meter hoog boven Pribram ligt "Svatá Hora", het oudste bedevaartsoord voor Maria in het land. We parkeren de auto en wandelen de heuvel op. Boven zien we een groot geplaveid plein met in het midden een Mariakolom uit 1661. Er achter is een rechthoekig complex van kloosters en op iedere hoek een kapel.
Svatá Hora bij Pribram
Het is gebouwd in de jaren tussen 1658 en 1675 door Carlo Lurago en in 1673 ingewijd als een eersterangs bedevaartplaats. In 1732 werd het beeld van de maagd Maria door de paus plechtig gekroond, tijdens een groots opgezet festival. Nog groter is de betekenis van Svatá Hora geworden toen het de eervolle pauselijke titel "basilica minor" kreeg. In 2015 en 2016 heeft de laatste grote renovatie van het complex plaatsgevonden. In de kerk zijn fresco's te zien die de geschiedenis van het heiligdom weergeven.
Pracht en praal van een "Basilica minor"
Na op zo'n dag twee kerkelijke gebouwen bezocht te hebben is het goed nog even een kasteel aan te doen. Het is Hrad Zvikov, dat ongeveer 20 kilometer ten noorden van Pisek te vinden is. Het ligt op een moeilijk bereikbare en steile klif op een plek waar de rivier Otava in de Vltava (Moldau) stroomt. Eigenlijk een schiereiland dat omgeven is door water en dus als verdediging zeer strategisch gelegen. Vaak wordt het 'de koningin van de Boheemse burchten' genoemd.
De ligging van Hrad Zvikov
We benaderden het kasteel via een brug over de Otava. We gaven de auto een plekje en betaalden 60 kronen aan de parkeerwachter. Via een wandelpad bereikten we het kasteel door de Piseker poort en betaalden 45 kronen per persoon als intreegeld. Het gebouw dat we zien stamt uit 1880 en is in opdracht van de familie Schwarzenberg gebouwd op de restanten van een oude vesting uit 1234. De familie heeft het kasteel in bezit gehad tot 1947, want in dat jaar werd het landgoed door de staat in beslag genomen.
Gaten in de kasteelmuur voor omgevingsfoto's
Ondanks veel verbouwingen ziet het er allemaal zeer middeleeuws uit als een ridderkasteel met dikke muren, een toegangspoort en een toren als oudste bouwsel. De Hláska toren heeft een unieke vorm en is 32 meter hoog. Achter de toren is het koninklijk paleis met arcadegaanderij rond het binnenhof. Vroeger woonden in dit paleis mooie jonkvrouwen en stoere ridders en werd opgetreden door minnezangers en hofnarren. Meest in het oog springend zijn de huwelijkszaal met wandschilderingen, die een bruiloft laten zien en niet te vergeten de Sint Wenceslas kapel.
Boven alles uit de Hláska toren
Bij een volgend bezoek aan deze streek staat het kasteel Orlik op ons programma. Uiteraard doen we dan ook het boottochtje over de Otava van Orlik naar Zvikov waarvoor helaas geen tijd meer was.
Voor meer informatie: www.marianskatynice.cz, www.turisturaj.cz, www.zbiroh.com, www.pribram.cz, www.stedenbandhoorn.nl, www.svata-hora.cz, www.hrad-zvikov.eu, www.sumava.com
wordt vervolgd. deel 2
Ad Verschoor
Donateur
Rondreis Tsjechië 2016
Dinsdag 16 augustus "Op weg van Žlutice naar Přibyslav" (deel 2.)
Al heel vaak heeft Tabor in ons reisprogramma gestaan voor een bezoek, maar het is er nooit van gekomen. Na vandaag wat kastelen en kerkelijke objecten gezien te hebben, lijkt het dat we weer niet toekomen aan Tabor. Nu kreeg ik echter iets over me, dat het me niet weer zou overkomen. Het zal me lukken en na enige tijd kan ik dan uiteindelijk de auto in Tabor parkeren.
Ulice Pražská, die begint vanaf Žižkovo Námĕsti
Tabor werd in 1420 gesticht door de felste aanhangers van Jan Hus, de Taborieten. Zij moesten vluchten uit Praag en begonnen een militair kamp in wat men Tabor zou gaan noemen.
De naam is afgeleid van de berg Tabor, die vele malen in de Bijbel genoemd wordt. Zo is er het verhaal dat Jezus samen met zijn discipelen Jacobus, Johannes en Petrus de berg Tabor beklom. Boven gekomen veranderde het lichaam van Jezus in een lichtstraal. Uit een wolk sprak de Heer de woorden: "Dit is mijn geliefde zoon, luister naar hem".
De legercommandant die verantwoordelijk was voor de verdediging van Tabor, was Jan Žižka, een ijzerbewerker met één oog uit Trocnov. Hij trok met een leger Hussieten door het land om bezittingen van de katholieke kerk te verwoesten. Tabor was de uitvalsbasis van dit leger. Op Žižkovo Námĕsti staat een standbeeld van deze legercommandant uit 1877, dat echter door materiaalpech in 1884 vervangen moest worden door een zandsteenbeeld van de hand van de beeldhouwer Josef Strachovský. Aan de voet van het beeld staan de slagveldoverwinningen vermeld, die Žižka heeft behaald.
Standbeeld van legercommandant Jan Žižka
Onder het naar Žižka vernoemde plein liggen onderaardse gangen, die met een gids zijn te bezoeken. Het is het door hem aangelegde verdedigingssysteem onder de vestingstad. Van het systeem is nog 800 meter van de oorspronkelijke 15 kilometer over. Het centrum van de stad is één en al herinnering aan haar geschiedenis. Zo is er het raadhuis, gebouwd in de jaren 1440 tot 1451. In de grote zaal is het Hussietenmuseum (Husitské muzeum) ondergebracht, waar een maquette is te vinden van Tabor in de 18e eeuw. In dit museum is ook de ingang tot het onderaardse tunnelcomplex.
Het oude stadscentrum met het raadhuis
Tabor heeft rond 36.000 inwoners, die gebruik kunnen maken van veel voorzieningen. Er zijn een theater, een bioscoop, museums, veel galerieën en expositieruimtes, een ijsbaan, een zwembad met aquapark, een ziekenhuis, de Faculteit Toerisme van de Zuid-Boheemse Universiteit en maar liefst 12 middelbare scholen. In Nederland komt Tabor in het nieuws vanwege de wereldbekerwedstrijden rond fietscross (veldrijden) en triathlon-wedstrijden. Door de stad loopt de rivier Lužnice en pal naast de stad ligt het grote meer Jordan, waarvan de naam is afgeleid van de Bijbelse naam. De Hussieten hielden hier hun doopplechtigheden. Oorspronkelijk was het meer in 1492 aangelegd voor de drinkwatervoorziening, waarvoor het nog steeds gebruikt wordt. Op warme dagen wordt er veel gezwommen. Nu is Tabor uitgegroeid tot de tweede stad van Zuid-Bohemen en is ze met industrie en bouwondernemingen ook belangrijk voor de werkgelegenheid in de regio. Hoewel er veel is veranderd, is de stad vanwege het grote aantal monumenten uitgeroepen tot beschermd stadsgezicht.
Het Ctibor Huis
Eén van de interessantste monumenten is het Ctibor-huis, of "Ctiborův dům" uit 1532, waarvan vooral de topgevel met het zogenoemde maaswerk een mooi voorbeeld is van de late gotiek.
Kostel Promĕnĕni Pánĕ
Laat gotisch is ook de Kerk van de verheerlijking van Jezus Christus op de berg Tabor, waarbij de weelderige gevels toevoegingen zijn uit het renaissance tijdperk. De kerk is gebouwd op de plek van een vroegere houten tempel en wordt voor het eerst vermeld in 1451. Voor de mensen die dit willen, is de toren opengesteld en zal er 77 meter geklommen moeten worden om een prachtig uitzicht te hebben over de stad.
Fontein met op de achtergrond het Lichvicovsky huis
De bron is gebouwd in 1567 als onderdeel van de watervoorziening van de stad. Het water werd uit het Jordanmeer via een houten leiding naar de verschillende bronnen vervoerd. De steen die nodig was voor deze bron, was afkomstig uit de rotsformaties van Dobra Voda bij Pelhrimov. In het midden staat een ridder met vlag, die de marktrechten van de stad symboliseert, hoewel ik eigenlijk moest denken aan een tuinkabouter.
Huisnummer 16 "Budvarka U Zlateho LVA"
Het Žižkovo Námĕsti wordt omgeven door gebouwen in verschillende architectonische stijlen. Zo zien we op nummer 16 een pand dat gebouwd is in 1430. Het is gebouwd op acht pilaren en binnen is een gewelfd plafond te zien. Aan de buitenzijde zien we dat het gebouw vanaf 1680 de naam "Budvarka U Zlatého LVA", dat staat voor Gasthuis De gouden Leeuw, heeft gekregen. Tevens zien we laatgotische muurschilderingen met allerlei Hussieten motieven, die herinneren aan de historie van de stad Tabor. In het gebouw was oorspronkelijk een bakkerij gevestigd en nu is er een restaurant met Italiaanse en Tsjechische gerechten als specialiteit.
Zo even wandelend door Tabor hebben we een stad gezien met een oude kern in ongeschonden staat. Een stad met een doolhof aan smalle straatjes, ingesloten door vestingwerken. Mede door z'n prachtige ligging trekt het flinke aantallen toeristen. Tenslotte draagt het jaarlijks festival Táborská Setkáni een internationaal karakter. Halverwege september wordt het historisch centrum omgetoverd tot een middeleeuwse stad met marskramers, ambachtslieden, straatmuzikanten en zijn er opstootjes tussen voor- en tegenstanders van de Hussieten. Deze unieke atmosfeer bereikt zijn hoogtepunt tijdens de feestelijke optocht door de stad.
Voor meer informatie: www.tabor.cz, www.husitskemuzeum.cz, www.taborskasetkani.eu
Dinsdag 16 augustus "Op weg van Žlutice naar Přibyslav" (deel 2.)
Al heel vaak heeft Tabor in ons reisprogramma gestaan voor een bezoek, maar het is er nooit van gekomen. Na vandaag wat kastelen en kerkelijke objecten gezien te hebben, lijkt het dat we weer niet toekomen aan Tabor. Nu kreeg ik echter iets over me, dat het me niet weer zou overkomen. Het zal me lukken en na enige tijd kan ik dan uiteindelijk de auto in Tabor parkeren.
Ulice Pražská, die begint vanaf Žižkovo Námĕsti
Tabor werd in 1420 gesticht door de felste aanhangers van Jan Hus, de Taborieten. Zij moesten vluchten uit Praag en begonnen een militair kamp in wat men Tabor zou gaan noemen.
De naam is afgeleid van de berg Tabor, die vele malen in de Bijbel genoemd wordt. Zo is er het verhaal dat Jezus samen met zijn discipelen Jacobus, Johannes en Petrus de berg Tabor beklom. Boven gekomen veranderde het lichaam van Jezus in een lichtstraal. Uit een wolk sprak de Heer de woorden: "Dit is mijn geliefde zoon, luister naar hem".
De legercommandant die verantwoordelijk was voor de verdediging van Tabor, was Jan Žižka, een ijzerbewerker met één oog uit Trocnov. Hij trok met een leger Hussieten door het land om bezittingen van de katholieke kerk te verwoesten. Tabor was de uitvalsbasis van dit leger. Op Žižkovo Námĕsti staat een standbeeld van deze legercommandant uit 1877, dat echter door materiaalpech in 1884 vervangen moest worden door een zandsteenbeeld van de hand van de beeldhouwer Josef Strachovský. Aan de voet van het beeld staan de slagveldoverwinningen vermeld, die Žižka heeft behaald.
Standbeeld van legercommandant Jan Žižka
Onder het naar Žižka vernoemde plein liggen onderaardse gangen, die met een gids zijn te bezoeken. Het is het door hem aangelegde verdedigingssysteem onder de vestingstad. Van het systeem is nog 800 meter van de oorspronkelijke 15 kilometer over. Het centrum van de stad is één en al herinnering aan haar geschiedenis. Zo is er het raadhuis, gebouwd in de jaren 1440 tot 1451. In de grote zaal is het Hussietenmuseum (Husitské muzeum) ondergebracht, waar een maquette is te vinden van Tabor in de 18e eeuw. In dit museum is ook de ingang tot het onderaardse tunnelcomplex.
Het oude stadscentrum met het raadhuis
Tabor heeft rond 36.000 inwoners, die gebruik kunnen maken van veel voorzieningen. Er zijn een theater, een bioscoop, museums, veel galerieën en expositieruimtes, een ijsbaan, een zwembad met aquapark, een ziekenhuis, de Faculteit Toerisme van de Zuid-Boheemse Universiteit en maar liefst 12 middelbare scholen. In Nederland komt Tabor in het nieuws vanwege de wereldbekerwedstrijden rond fietscross (veldrijden) en triathlon-wedstrijden. Door de stad loopt de rivier Lužnice en pal naast de stad ligt het grote meer Jordan, waarvan de naam is afgeleid van de Bijbelse naam. De Hussieten hielden hier hun doopplechtigheden. Oorspronkelijk was het meer in 1492 aangelegd voor de drinkwatervoorziening, waarvoor het nog steeds gebruikt wordt. Op warme dagen wordt er veel gezwommen. Nu is Tabor uitgegroeid tot de tweede stad van Zuid-Bohemen en is ze met industrie en bouwondernemingen ook belangrijk voor de werkgelegenheid in de regio. Hoewel er veel is veranderd, is de stad vanwege het grote aantal monumenten uitgeroepen tot beschermd stadsgezicht.
Het Ctibor Huis
Eén van de interessantste monumenten is het Ctibor-huis, of "Ctiborův dům" uit 1532, waarvan vooral de topgevel met het zogenoemde maaswerk een mooi voorbeeld is van de late gotiek.
Kostel Promĕnĕni Pánĕ
Laat gotisch is ook de Kerk van de verheerlijking van Jezus Christus op de berg Tabor, waarbij de weelderige gevels toevoegingen zijn uit het renaissance tijdperk. De kerk is gebouwd op de plek van een vroegere houten tempel en wordt voor het eerst vermeld in 1451. Voor de mensen die dit willen, is de toren opengesteld en zal er 77 meter geklommen moeten worden om een prachtig uitzicht te hebben over de stad.
Fontein met op de achtergrond het Lichvicovsky huis
De bron is gebouwd in 1567 als onderdeel van de watervoorziening van de stad. Het water werd uit het Jordanmeer via een houten leiding naar de verschillende bronnen vervoerd. De steen die nodig was voor deze bron, was afkomstig uit de rotsformaties van Dobra Voda bij Pelhrimov. In het midden staat een ridder met vlag, die de marktrechten van de stad symboliseert, hoewel ik eigenlijk moest denken aan een tuinkabouter.
Huisnummer 16 "Budvarka U Zlateho LVA"
Het Žižkovo Námĕsti wordt omgeven door gebouwen in verschillende architectonische stijlen. Zo zien we op nummer 16 een pand dat gebouwd is in 1430. Het is gebouwd op acht pilaren en binnen is een gewelfd plafond te zien. Aan de buitenzijde zien we dat het gebouw vanaf 1680 de naam "Budvarka U Zlatého LVA", dat staat voor Gasthuis De gouden Leeuw, heeft gekregen. Tevens zien we laatgotische muurschilderingen met allerlei Hussieten motieven, die herinneren aan de historie van de stad Tabor. In het gebouw was oorspronkelijk een bakkerij gevestigd en nu is er een restaurant met Italiaanse en Tsjechische gerechten als specialiteit.
Zo even wandelend door Tabor hebben we een stad gezien met een oude kern in ongeschonden staat. Een stad met een doolhof aan smalle straatjes, ingesloten door vestingwerken. Mede door z'n prachtige ligging trekt het flinke aantallen toeristen. Tenslotte draagt het jaarlijks festival Táborská Setkáni een internationaal karakter. Halverwege september wordt het historisch centrum omgetoverd tot een middeleeuwse stad met marskramers, ambachtslieden, straatmuzikanten en zijn er opstootjes tussen voor- en tegenstanders van de Hussieten. Deze unieke atmosfeer bereikt zijn hoogtepunt tijdens de feestelijke optocht door de stad.
Voor meer informatie: www.tabor.cz, www.husitskemuzeum.cz, www.taborskasetkani.eu
Ad, ik wist niet dat de naam Tabor was afgeleid vn de Taborberg in het noorden van Israël, steeds dacht ik dat de naam was afgeleid van het "kamp" = in het Tsjechisch "Tabor".
Zo leer ik nog eens wat, in dit mooie reisverslag!
Zo leer ik nog eens wat, in dit mooie reisverslag!
Ach ja, Tabor... Ik was er in 2011, samen met Eus en wijlen broertje Theo. Een gezellig, mooi gelegen stadje wat ik mij vooral herinner dankzij het grappige "Huis met de Vele Onderbroekjes". 
