Hobby plantencentrum oftewel Domaci z Petrovic

[Russalka]

Reactie op reacties.

Kijk, dát vind IK nou leuk! Reacties en niet alleen ‘vind ik leuks’. Hou me ten goede, het is prachtig dat veel mensen mijn stukjes graag lezen, maar met een reactie kan ik wat doen; reageren bijvoorbeeld.

Ik had heel wat achterstand in het lezen van je stukjes Russalka.
Vogeleintje uit #851 lijkt me een kneutje, heerlijk vogeltje vind ik dat, omdat het zo gezellig "kletst"
Het spijt me van jullie buurtjes, ken een beetje het gevoel toen onze allerliefste buuf uit Strazkovice overleed.
Lieve groet, ook aan Doma, uit de Eifel

Lina, ik had je gemist en ik was al bang dat de dit voorjaar meegenomen have je boven het hoofd was gegroeid; het z.g. Doornroosje-gevoel. Dat is rot, want 100 jaar slapen in deze tijd…..je weet niet waar je terecht komt als het één of andere buitenaardse wezen je virtueel wakker kust!

De kneu nemen we in dank mee, het zou kunnen. Ik vind het trouwens geen naam voor zo’n leuk beessie: kneu….klink zo sneu.

Dank voor het meeleven (ook andere mensen). Mirek (buurman) ligt al een tijdje in Trutnov; lichamelijk gaat hij goed vooruit, maar geestelijk? De tijd zal het leren. Ondertussen houden wij met een aantal mensen uit het dorp het huis bij; lichamelijk geen zware opgave, maar iedere keer als ik in huis kom schiet ik vol.

Bekijk bijlage 76643
De plantjes zijn nu verstopt onder een laagje sneeuw bij Russalka. Mooi webcam plaatje.

Zondagnamiddag om 17.30 werd de boom in Malé ontstoken en we hebben dit jaar ook een prachtige kerststal!

Inderdaad Kuurgast, sinds gisteravond is het hier een witte wereld. Ondertussen snort hier de kachel, ben ik chocoladeletters aan het inpakken, aangezien Cerný Petr niet meer mag meewerken…..

Beide echtelieden lopen nog krom van de spierpijn, want het was begin deze week hard doorwerken. Terwijl de ene weersite gewoon herfstweer afgaf, stond de andere weersite op code ‘Zima’. Het zou wel zeker droog blijven, dus terwijl de eerste sneeuw :wow: rond het huis gierde werden de zakken blad uit de opslag gehaald en de berg takken klein geknipt. Eerst maar beginnen met nat blad, dat waaide niet meteen richting de buren….


vanmorgen dus......

Gelukkig had Doma vorige week een hele dag besteed aan lampjes in ‘boom’ hangen (hij is wéér gegroeid en een derde lampjessnoer is daarom aangeschaft); dat hadden we er deze week niet bij kunnen hebben.



Dinsdagavond was alles winterklaar, net op tijd. We hebben alleen nog 10.000 narcissen liggen, maar als de weergoden ons niet bedriegen krijgen we dit weekend nog een kansje.


U ziet het: het blad zit gedeeltelijk nog steeds aan de bomen!

Dan nóg een reactie; niet op één van mijn stukjes, maar ik stop hem hier toch bij. Terwijl ik ingelogd op het forum rondkeek, kwam ik in de rubriek forumupgrade het e.e.a. aan nieuwe zaken tegen. Simpele ziel als ik ben is het meeste niet aan mij besteed, ik snap het toch niet. Ik schrijf alleen af en toe maar wat…….. Toen las ik dit “Mm, kunnen jullie geen wondermiddeltje vinden om het forum weer wat meer leven in te blazen?”

Na heel lang wikken en wegen (de enige keer dat ik dat deed, leverde het vertrek :zwaai2: van een net nieuw forumlid op en dát was nu niet de bedoeling!) reageer ik daar tóch even op.

Dit gratis forum bestaat dankzij het feit dat een aantal mensen graag tijd en moeite nemen om stukjes te plaatsen. Het merendeel der gebruikers leest of zoekt in de onderwerpen, maar plaatst niet. Mijn complimenten en waardering gaan naar alle mensen, die er hun hobby (misschien niet het goede woord) van gemaakt hebben om de rubrieken te vullen. Het vraagt best wel tijd, ik kan het een beetje weten…….

Daarom toch even een reactie: als het forum U te saai is, waarom gaat U zelf niet wat plaatsen? U heeft blijkbaar ook een voorliefde voor Tsjechië, anders zou U hier niet posten……. Er valt altijd wel iets te vinden om over te schrijven en anderen lezen dat mogelijk met plezier. Net als Ad Verschoor al schreef ‘dat houdt een forum levendig!’

 

[hgmw]

Vind ik leuk!

Ook ik klik vaak even het 'vind ik leuk' knopje aan om op een eenvoudige manier te laten weten dat ik heb genoten van het stukje, maar ik kan me voorstellen dat het voor jou en andere schrijvers op dit forum leuker is om een 'echte reactie' te krijgen. Daarom wil ik toch even vertellen dat ik heel erg geniet van alle leuke, interessante, grappige stukjes van jou en anderen. Bedankt!

 

[A.Smit]

Je hebt een geweldige leuke manier van schrijven....
Prachtig die witte wereld, blijf het mooi vinden. Wat ik ook zo heerlijk vind is de kerstsfeer hier in Tsjechie, dit wordt mijn 3e kerst hier in Tsjechie, geweldig...

 

[Ad Verschoor]

Eerst toch maar even geklikt op "ik vind het leuk", want je stukje is de beste manier om mensen actief te krijgen. Heerlijk, wat een uitdaging is hierin verstopt. Dank-je-wel !!!!!!!!!!!!!!!

 

[Pelhřimov]

Ik klik ook altijd op "vind ik leuk" gewoon om je te laten weten dat ik van jouw berichtjes heel vrolijk word. Ik lees ze met veel plezier.

 

[kuurgast]

Nog een "Vind ik leuk" klikker.
Russalka ik blijf genieten van jouw schrijfsels en de vakantie verhalen van iedereen.

 

[Corrie]

Ja, ook ik ben één van die personen, we komen tegenwoordig nog maar weinig in Tsjechië, we overwinteren regelmatig in Spanje en we gaan nog steeds met de kampen van de KNNV mee, dus zelfs voor ons pensionada's blijft er dan weinig tijd meer over en op een Tsjechisch forum schrijf je nu eenmaal over Tsjechië.
Maar, net zoals al mijn voorgangers hier boven lees ik jou berichten met heel veel plezier, dikke kus en ga zo door!!

 

[Russalka]

LEUK!!!!!! Dank U wel! Het ging me erom dat ik niet kan reageren als U ‘vind ik leuk’ invult. (tuurlijk vind ik dat best leuk!) Want stel je voor dat er voortdurend op ‘vind ik leuk’ met ‘vind ik leuk’ wordt gereageerd………….dan blijven we bezig!!!!

Dat veel mensen informatie zoeken en alleen lezen, daar heb ik totaal geen probleem mee. (Zo ben ik heel héél lang geleden ook begonnen.) En dat de binding met Tsjechië door de jaren heen verandert, dat mensen komen en gaan, ook dát is een gegeven! Maar houd het positief en kom niet alleen met opmerkingen als ‘saai’. Doe als Ernie & Bert (Sesamstraat):

O ennuh………….#Corrie! Toch zie ik vaak jouw adviezen langskomen als het over de bloemetjes en de beestjes gaat! En DÁT vind ík weer leuk!

 

[Corrie]

Fijn dat je blij met me bent, dat doet mij veel plezier!!

 

[Russalka]

Fijn dat je blij met me bent, dat doet mij veel plezier!!

Niet alleen met JOU, Corrie, maar alle reacties zijn me dierbaar (ik durf ‘vind ik leuk’ niet eens te gebruiken…..). Ik probeerde aan te geven dat jij – ondanks dat de binding met Tsjechië een beetje naar de achtergrond is verdwenen – toch wel vaker reageert, m.a.w. dan IS er toch nog een band!

Bovenstaand berichtje van mij was niet erg duidelijk, misschien lag dat aan het kleine griepgolfje dat hier momenteel roet in het eten strooit; terwijl ik weer een nieuw pak tissues opentrok, zag ik ook dat ik een heel schrijfstuk had voorbereid maar nooit geplaatst! :stom:

Bij deze:


Litomyšl 2016 met een randje

Litomyšl 2016. Het is al weer bijna een half jaar geleden….wat vliegt de tijd!

Over een dikke maand gaan we ons volgende verblijf alweer plannen! Maar toch eerst even een kort verslag over ons jaarlijks muziek-uitstapje; dit jaar was het een gebeurtenis met een …… randje:

Wat was het heet die donderdag in juni, toen we haastje-repje vanuit Karlova Studanka richting ‘Opera van Gounod’ vertrokken……Van natuur naar cultuur? Och vooruit, het klinkt wel leuk en een gelukje was dat het op de wegen redelijk rustig was en dat we ons pension in Litomyšl goed kenden; inchecken was een makkie en daarna óp naar het besproken restaurant (U Komínků)……..waar ze van geen reservering wisten! “Met wie had U gebeld? Het vaste nummer? O, ja die man noteert nooit iets! Geeft niks, we hebben plaats!!!!” Jaaaa, toen nog wel, maar tien minuten later zat het mudvol en gelukkig zaten wij naast de ventilator want: wat was het heet!

Op weg naar ‘Roméo et Juliette’ gooiden we de jassen maar vast weer op onze kamer; absoluut niet nodig en ja hoor: het was weer genieten van een prachtige enscenering, een opengeschoven dak, dus een sterrenhemel vervolmaakten het geheel. Muzikaal was het trouwens ook genieten, dat niet in de laatste plaats. Rond 0.30 uur liepen we in de kasteeltuin op weg naar wijntje en bedje (in die volgorde).




Voor ingewijden die de stad kennen: de trap van beneden (vlakbij ons pension) naar boven bij het zámek was jaaaaren afgesloten; renovatie en dat betekende omlopen, maar nú is-t-ie klaar en zeer verrassend als je van beneden naar boven loopt.....

De volgende dag: prachtig weer en dat gaf hoop. Waarop? Op een buitenuitvoering van František Antonín Míča’s ‘Operosa terni Colossi Moles’ in zámek Nové Hrady maar eerst wachtten er zaken. En zoals Bul Super uit de Toonderstrip van Olie B. Bommel altijd zei: “Zaken zijn zaken.” Doma had een ernstig doch verhelderend gesprek op het Zámek in Litomyšl, - Russalka bleef vanwege ‘pain in de pòte’ even zitten - waarna we ons in de kasteeltuin te goed deden aan een heerlijke ledová káva, waarbij we de stoelen steeds verder onder de tulpenboom trokken, want: wat was het HEET!




De Liliovník tulipánokvĕtý (latijn: Liriodendron tulipifera). Een lust voor het oog en een 'must' voor Russalka! Hij wil alleen wel veel ruimte hebben en wordt 15-18 meter hoog.......

En waarover spraken zij dan daarboven op dat slot? (Vrij naar de ‘3 kleine kleutertjes’) Dát……..hoort U aan het eind van dit schrijfstuk.

Over de uitvoering in Nové Hrady kan ik zeer kort zijn: uitmuntend! Één groot feest van begin tot het eind. Al zijn Doma en ondergetekende niet echte barokfanaten, dit was een uitvoering waar de vonken letterlijk vanaf spatten.




Het buffet werd muzikaal opgeluisterd.

Terwijl de temperatuur – O WAT WAS HET HEET – niet wilde zakken, moest het gehele ensemble Damian uit Olomouc olv Tomáš Hanzlík zich verplaatsen van het kasteel naar de špýchar (waar je slechts doodstil zittend de hitte kon verdragen, terwijl er voor je neus gemusiceerd, gezongen, gespeeld en gedanst werd, dat de vonken eraf vlogen!) en tot slot naar het openluchttheatertje in de tuin, waarbij gastheer Kučera zijn gasten nogmaals extra drinken aanbood en hen vervolgens behulpzaam was bij op- en afstapjes in de tuin. De opera en de avond konden geen mooier slot krijgen dan dit.



Onze laatste dag was ook van tevoren bepaald; zoals altijd zouden we onze vrienden Luboš en Eva ontmoeten. Ook dat was een jaarlijks terugkerend festijn (zie #232), waarbij we elkaar steeds beter leerden kennen…..


De vinotheek op de weg richting zámek.

Wás, want hier komt mijn eerste randje: een ZWART randje. Toen wij in mei in Nederland waren kregen we bericht van Eva, dat Luboš was overleden. Hij blijft in onze gedachten, onze vriend waarmee het steeds gemakkelijker communiceren werd. Met Eva hebben we hem herdacht en we zetten onze vriendschap gedrieën voort.

Ik eindig met het GOUDEN randje dat Litomyšl ons dit jaar gaf; we hebben wel even geaarzeld om dit te vertellen, maar vooruit, want we vinden het wél leuk!

Vorig jaar besloten we – omdat het op vertoon van toegangsbiljet G R A T I S was én het voor ons al een tijdje geleden was – de rondleidingen in het zámek weer eens uitgebreid te doen. ”Welke taal wilt U mee?” vroeg de vriendelijke receptioniste. Tja, we vallen altijd door de mand met ‘ons’ Tsjechisch….. “Doet U maar Nederlands” zeiden we voor de grap. “We hebben wel Japans, Russisch en ook Engels, maar helaas geen Nederlands” was het antwoord. Na afloop ging er bij ons – PLING - een lampje branden en na wat heen- en weer mailen mochten we het eerste deel van de rondleiding – první okruh – in het Nederlands vertalen! Gelukkig was het vorig jaar augustus bloedje HEET en konden we niet buiten zitten, dus hadden we tijd. (Dat de verschillen in inzicht en vertaling af en toe fikse woordenwisselingen opleverden, dat was dan blijkbaar het onweer dat bij die zomer hoorde……..)

Na de – in onze ogen – redelijke vertaling te hebben opgestuurd, hoorden we niets meer. We zouden het tweede gedeelte ook onder handen nemen, maar het bleef vanuit Litomyšl doodstil, dus dát was de reden dat Doma met keien in de zak en bokshandschoenen aan verhaal ging halen? Welnee, het is een vreedzaam mensch (dat moet ook wel als hij het met ondergetekende uithoudt!), maar we wilden toch wel even weten of e.e.a. niet goed bevallen was.

Heel simpel: de kastelánka - leuk woord, dat bij ons hele andere associaties oproept…. – had vorig jaar meteen teruggemaild met de tweede okruh en deze was nooit aangekomen. Binnen een paar minuten was alles verklaard en geregeld en thuis wachtte ons die tweede okruh in de mailbox. Beide rondleidingen liggen in ieder geval volgend seizoen in het Nederlands klaar en of het compleet foutloos is? Vast niet, maar Litomyšl heeft nu eenmaal een speciaal plekje in ons hart en we hebben letterlijk geprobeerd om een klein steentje bij te dragen. De kastelánka (in dit geval de manager) was er blij mee en dat is dus óns gouden randje!

 

[elske]

Wat een leuk idee de trappen.

 

[kuurgast]

....in het Nederlands vertalen!

Namens alle Hollanders alvast hartelijk dank!
Ennuh dat ielige tulpenboompje achter mijn tuin wordt dus een reus. :cheerleader:

 

[Russalka]

Het einde van het jaar nadert met rasse schreden en al overpeinzend en lezend wat je dit jaar weer hebt gewrocht, word je dan geconfronteerd met:

belofte maakt schuld.​

Nog één stukje heb ik U beloofd en dat is nog niet geschreven. Zal ik er dan maar een Kerst-lees-schrijfstukje van maken? Ach vooruit, terwijl de regen buiten druilt (dit stukje kwam een paar weken geleden in de grondverf) en er binnen een probeersel voor de Kerst in de oven staat heb ik toch niks beters te doen dan ‘fingers crossed’ en afwachten! Daar komt-t-ie met een echte Kersttitel:

De banken-stress-test.

Toen wij in 2007 ons huis verkochten en einde dat jaar een huis in Petrovice aanschaften konden we niet bevroeden dat een dik jaar later de wereld in rep en roer zou zijn; de bankencrisis! Er dreigde van alles om te vallen, de huizenprijzen donderden in elkaar en Doma en Russalka? Die dachten: “O hoi! Dát raakt ons niet!”

Dat zijn heel gevaarlijke gedachtes, want de plaaggoden liggen op de loer en als ze dat stel niet op de ene manier kunnen pakken, dan doen ze het wel op de andere manier. Niet meteen, het is veel leuker om na een tijdje - als je denkt dat de rust in de tent is weergekeerd - toe te slaan en dat deden ze dus en wel in 2015.

Het was prachtig weer, het zonnetje scheen door de net gelapte ramen naar binnen; daar zat Russalka samen met Doma aan de koffie. Waarom niet buiten? Heel eenvoudig, het was minus 8 en af en toe loeide de wind door de schoorsteen. “Koekje erbij?” Nou, dat hoef je Doma nooit te vragen en terwijl vrouwtje de trommel pakte viel haar oog; op een scheurtje. En nóg één……. Een heleboel scheurtjes. Goed te zien dankzij dat zonnetje! De koektrommel was finaal vergeten en al speurend en draaiend werden talloze sporen van veroudering geconstateerd! Nee, niet in Russalka - dat zou U wel leuk vinden hè - maar in beide banken die in 2008 zo gezellig meeverhuist waren uit Nederland. Dat mag na zo’n dikke twintig jaar ook wel, maar het kwam niet uit. Iedereen die de Tsjechische woonwinkels kent zal begrijpen waarom: de banken die je daar ziet dat zijn bakbeesten van het type ‘kan-nie-lelijker’.

Ach en Wee!!!!!!!!!!!!! Weg sfeer en dat koekje smaakte ook niet naar meer! Nu kan ik U gaan vervelen met een zoektocht langs alle webwinkels, catalogi en nog veel meer, maar zullen we dat maar achterwegen laten? Het verhoogt de Kerstsfeer niet evenals het peil van het humeur……

Ondertussen verliep 2015, het werd najaar en 2 bekenden uit Nederland kwamen hun vakantie hier vieren. Altijd leuk, maar wat wij niet wisten, was de zij spelletjes-gek waren! Als het even kon, gingen ze nachtenlang door; het enige dat hen tegenhield waren onze eetkamerstoelen. (Wilt U weten hoe dát opgelost is, lees dan zie #840 van dit topic.)

We verplaatsen ons kijktoestel in vogelvlucht naar februari 2016; Doma ‘beurste’ in Gorinchem (zie #812 en #815) en Russalka kon haar banken-zoektocht-stress vervolgen. Met GOED gevolg, één van de redenen dat we niet op de koffie bij ‘Groentje’ gingen, want na een dagdeel verwoed passen en meten in die GEWELDIGE WOONWINKEL (dit volgens de eigenaren zelf) was het gepiept; in mei – als we weer richting Nederland kwamen - konden de puntjes op de i worden gezet, “Stuur alle tekeningen en maten maar op, bij ONS vind je altijd wat je zoekt. Het Onmogelijke maken WIJ mogelijk!” Jahahahaaaaaaaa dan moet je als GEWELDIGE WOONWINKEL wél antwoord op alle mailverzoeken geven, maar dat antwoord kwam uiteindelijk! Na lang aandringen, op Goede Vrijdag, terwijl Russalka morrend en wel eieren aan het verven was……Telefoon: de telefoniste van de GEWELDIGE WOONWINKEL: “Ik moet van de heren zeggen, dat ze er niet verder mee gaan. Ze zien het niet zitten. Prettige Paasdagen!”

Wij slaan de rest van de Paasdagen snel over, want wat Russalka allemaal te tieren had……..beter niet naar luisteren en zo werd het mei; dan leggen de meeste vogels een ei,


Vreemde vogels leggen nog vreemdere eieren.........

maar twee oude vogels trokken naar Nederland en besloten de enige vrije dag – het was slechts 28 graden – in een woonboulevard door te brengen, over vreemde vogels gesproken….. Maar ze hadden er wel airco en héérlijke koffie en toen ze na een fiks aantal uren helemaal dizzy buiten liepen mocht Russalka een ijsje en Doma? Zijn tweede harinkie van die dag! “GELUKT!!!!!! Es ist vollbracht!!!!!!!” (Vrij naar de Mattheuspassion van J.S. Bach en wie zou die woorden hebben uitgesproken?) Dat was dus een stress-test van lik-mijn-vestje, hoor ik U denken.
Doch het verhaal is nog niet uit!

“Zeker 4 maanden levertijd!”, zei de vriendelijke verkoopster. Geen probleem, dan was er tijd genoeg om vervoer te regelen. Viel dát effe tegen!!! Vervoer was er best maar heel duur en dan zonder verzekering en ‘Wat zegt U, woont U aan een klein weggetje? Dat doen we niet, onze truck is giga!’ Het werd juli (2,5 maand na aankoop), de tijd begon te dringen en de mail liep vol met mededelingen als: ‘Het bankstel staat volgende week klaar, waar moet het heen?’ HELLUP!!!!!!!!!!!!!!!!

Eind juli, de zomer was in het land; Doma bereidde zijn pensioen voor en Russalka moest met hulpmiddelen de tuin in, anders liep het – lees zij – niet lekker. Dus was er – behalve tijd om je op het terras te bezatten - alle tijd om te bellen, te mailen, rood aan te lopen en maar weer een cidertje-van-eigen-makelij te pakken. “Mijnheer, we zijn het bankstel kwijt, we weten niet waar het staat…….” HELLUP!!!!!!!!!!!!!!!!!

Gelukkig was er licht aan de horizon en dat licht was er in de vorm van de Tsjechische verlader, die we hadden gevonden; vriendelijk, rustig, bleef kalm onder alle omstandigheden en sprak – in geval van echte nood- uitmuntend Engels!

Augustus kwam, net als een operatie voor Russalka; geen zware, maar ze zou een tijd ontpoot zijn; dan verhuis je geen oud bankstel naar de garage, maar dit keer was de strakke planning UITMUNDEND:

Weekend - oud bankstel incl. stoel en tafels naar de garage verhuizen voor de opkoper.





Maandag of Dinsdag – het nieuwe bankstel komt…..hopen we!
Woensdag – schoonmaken.
Donderdag – ziekenhuis in.
Vrijdag – Doma zwaait de scepter en er ligt een waslijst klussen voor hem klaar

Goed hè? Wat kon er nog fout gaan? Trrrrrrrrrrrrring….telefoon: “Dag mevrouw, met het ziekenhuis. Kunt U volgende week i.p.v. donderdag maandag komen?” Antwoord: “NEE!!!”

En zo geschiedde het in die dagen dat – terwijl Russalka maandag bij de huisarts zat voor de nodige voorbereidende toestanden als gewicht ('Niet vertellen, wil ik niet weten, word ik depressief'), bloedruk, hartfilmpje ('Hé, geen hart te vinden!' 'Klopt, ik ben harteloos') – bij Doma in huis de telefoon ging, hij als de wiedeweerga de hulptroepen alarmeerde en er klokslag 12.00 uur twee banken stonden; eentje boven




en eentje beneden bij de TV. YES!!!!!!!!!

Eind goed al goed en zo konden we de bankenstress-test als geslaagd beschouwen? Nog niet helemaal, want wat hoort er bij een bank? Een salontafel en die was door de opkoper ook meegenomen (één prijs voor alles, daar had hij wel gelijk in!) Gelukkig lag Russalka zich te vervelen met haar poot omhoog en kon mooi het internet afstruinen……BINGO!!!! Iets heel acceptabels en er waren ook bijzettafeltjes bij te krijgen. Doma was akkoord, totdat hij de prijzen ging vergelijken: in Nederland bijna de helft goedkoper, pot-en-nog-veel-meer!

U raadt het vast al: eind oktober vertrok een rode Mitsubishi bijna leeg richting Holandsko. Daar werd gewerkt, geshopt (Koffie, Buisman, een Perenboom en Chocoladeletters), beetje gezelligheid en toen op de terugweg………VIER tafels gescoord, nou om eerlijk te zijn, drie bijzet en één salon-. Bij de meubelzaak hebben we het personeel nog een hilarisch uurtje bezorgd, omdat de grote tafel uit de verpakking moest, vervolgens de holle ruimtes volgestopt moesten worden met koffie en chocoladeletters en daarna weer dicht moest worden geplakt. “Noppenfolie? Nog wat karton? Plakband aan de rol? Tuurlijk mevrouwtje, hebben we allemaal liggen, alstublieft! Wat doet U trouwens als U controle krijgt?” HELLUP!!!!!!!!!!!!!!


Maar díe…………kwam er niet en het resultaat? Ziet U hieronder!



Ónze Kerst kan dus beginnen! Of het een witte wordt of niet, wij zitten in ieder geval gebeiteld!



Rest mij U goede dagen te wensen. Eet niet te veel, drink niet te veel, denk aan de diertjes buiten en mocht U – in deze roerige dagen - niets beters te doen hebben, denk dan eens aan die twee vreemde vogels in Petrovice.





Het blijft een raar stel, maar ach, saai is het bij hen nooit.

 

[hgmw]

Wat een heerlijk verhaal weer Russalka! Jullie ook fijne feestdagen gewenst en ik hoop dat jullie in 2017 weer veel bijzondere dingen mogen beleven

 

[A.Smit]

Mooi verhaal weer......Jullie ook hele fijne kerstdagen en een goed en gezond 2017

 

[kuurgast]

Díky Russalka voor dit mooie verhaal en alle andere schrijfsels van afgelopen jaar.
Ik wens u en Doma hele mooie witte kerstdagen in het schone Tsjechische land en alle goede wensen voor het nieuwe jaar.

 

[elske]

Genoten van je verhaal, fijne dagen en alle goeds!

 

[Russalka]

Ónze Kerst kan dus beginnen! Of het een witte wordt of niet.......

Ondertussen weten we nu dat WIJ een Witte Kerst hadden. Op het nippertje want een luttel aantal meters lager regende het en 26 december was bijna alles weg! Bewijs?


24 december: op weg naar de kribbe in het bos


Vele voetstapjes gingen ons voor, misschien op weg naar 'Malé'


De Kribbe.


Op weg naar huis, de zakken en mandjes zijn leeg.


25 december.

en tot slot:


26 december; het sprookje is afgelopen.

 

[elske]

Op naar een nieuw jaar!!!een goed 2017

 

[Russalka]

Vesnice of toch Věznice?

Het is me toch wat met dat wonen in Tsjechië! Een dikke acht jaar zijn we nu ingezetenen van het – ons inziens - leukste dorp van het land; we rommelen door het hele medische circuit, zonder dat we het goed begrijpen, maar komen er iedere keer levend uit en als klap op de vuurpijl is Doma’s Tsjechische pensioen, groot 2 kopjes thee per week, toegekend! Wat wil een mensch nog meer?

O, dan heb ik nog wel een aantal wensen hoor! Bijvoorbeeld die taal hè, het blijft klunen om het maar winters te houden.

Toen we hier in 2008 naar toe verhuisden, moest een deel van het huis nog afgebouwd worden (zie hierover meer in o.a. # 578, #591 en #704). Dat had aardig wat voeten in de aarde, omdat wij een aantal andere ideeën hadden dan onze aannemer maar uiteindelijk is alles best goed gekomen. Eén ding bleef echter vreten: de keermuur.

Omdat er naast onze garage nog een stukje parkeerplaats op onze grond lag en de tuin daarachter behoorlijk dieper lag, zou er een keermuur gebouwd worden.



“Geen probleem, grote keien zat te vinden! Een kraantje? Ben je gek, ik ken wel een aantal stevige jongens, die doen dat wel!!!!” Met ongeveer deze woorden beëindigde aannemer Zdenĕk (een senior uitvoering van Jeroen-poep-aan-mijn-schoen uit de Libelle) zijn onderhoud en hij stoof weg in zijn zwarte SUV. Zus M. en ik keken elkaar verheugd aan: zware jongens! Met een bierbuik, in een streepjes hansop met nummer erop en een bal om hun enkel, YES! Hier vlakbij lag immers de gevangenis Odolov? Daar zouden ze vast vandaan komen.

Het bleek dat we te veel Donald Ducks hadden gelezen en Zdenĕk was ook geen man van zijn woord, want een paar weken later was het “Zware jongens? Kom nou dat is geen werk, we laten een kraantje komen!!!!!” Weer een droom naar de eeuwige jachtvelden.



Ondertussen was onze kennis van het Tsjechisch wel wat beter geworden. We woonden niet meer in een ‘malé město’, het woord voor dorp was ‘Vesnice’! Of was het nou ‘Věznice’? Van de buren leerden we dat Tsjechisch een ‘měkký’ taal was, met veel ‘háčekken’, die we te pas en vooral te onpas in de spraak gooiden. “We wonen in zo’n gezellig věznice”, dat bleek dus GEVANGENIS te betekenen; daar waar die zware jongens voor de keermuur vandaan hadden moeten komen. Ja ja en de buren maar lachen………

Tóch hebben we in Vesnice Petrovice met de Věznice kunnen kennismaken en wel vorige maand; het begon allemaal in de eerste week van december……

Zou dít nu zg 'Bio'-prikkeldraad zijn?




Het bleek inderdaad afbreekbaar te zijn en even dachten we dat we vrijgelaten werden, maar de week voor Kerst:


Het prikkeldraad groeide.........


en GROEIDE......

Toen Vlad’a me kwam halen voor een repetitie in de kerk (het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan) stond ik wanhopig aan het hek: “Ik kan er niet uit!!!!!! Železná opona!!”


Volgend jaar misschien PRIK i.p.v. wijn?


Een echt ijzeren gordijn!


Speciale verlichting om de luchtplaats mee te bewaken?


Zelfs in de gevangenis hebben ze een kerstboom! Uiteraard is de versiering aangepast.

Zoals ik in #898 al schreef was alles op 26 december verdwenen. Mirek vertelde dat hij dit verschijnsel (een soort rijp met één bepaalde windrichting, waardoor naalden ontstaan) zo'n 30 jaar geleden ook had gezien. Misschien is het voor ons dus eenmalig? Het was wel heel speciaal om het leven vanuit een gevangenis te beschouwen!