Ziet er slecht uit maar voor het bos is het helemaal niet erg, dat groeit zo weer op en een jong bos is beter voor de fauna. Tussen die oude hoge bomen is het slecht verstoppen.
Hobby plantencentrum oftewel Domaci z Petrovic
- Onderwerp starter Russalka
- Startdatum
Welkom op Tsjechie.net
Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!
Tja, zo kun je er natuurlijk óók over denken……..
Weet U, mijnheer Kobus, mijn eerste reactie was: “Okee, Sint Maarten moeten ze óók even helemaal opnieuw opbouwen! Is niet erg, dat gebeurt zo eens in de 20 jaar, orkaantje moet kunnen op zijn tijd en dan komt er tenminste iets nieuws en dat is vééél beter voor al die mensen daar.”
NEE, dit is absoluut niet hatelijk bedoeld, de schade in het Caribisch gebied wens je niemand toe!
Wij zaten IN het noodweer, maar bij ons viel het letterlijk en figuurlijk mee. Een paar dagen later reden we door het getroffen gebied en ik moet er niet aan denken wie er zich OP de wegen bevond toen het noodweer overtrok. Onder de vallende bomen zijn vast ook heel wat dieren geplet, die zich misschien wilden verstoppen…….
Wandelend over het bospad van Petrovice naar Malé is er ineens een heel stuk bos op de einder zomaar weg, maar wij hadden – totdat we de filmpjes zagen – geen idee dat de schade zo groot was. Vernieuwing is prima, onderhoud van bospercelen hoort erbij, maar liever niet op deze manier. Natuurlijk groeit het bos weer terug, maar misschien kunt U zich een klein bericht herinneren uit 2004 (ook te vinden in het archief van dit forum https://www.tsjechie.net/forum/threads/noodweer.2486/):
http://archief.weer.nl/?menu=view&cat=storm&item=Tatra12122004.wn
Eén voordeel is dat je een prachtig uitzicht hebt als je door dat gedeelte van de Tatra rijdt; geen boom belemmert je, maar het gaat toch wel wat langer duren voor de schade hersteld is en dat zal hier óók het geval zijn.
Als ze er niets aan doen is dit veel beter dan hoe nu de houtkap gedaan wordt. perselen worden gekapt en opgeruimt. En dan planten ze bomen die over 80 jaar weer voor hout moeten zorgen, maar geen diversiteit aan het bos geven. Gewoon een monoculuur voor rechte planken. Lopend door het bos kom je vaak genoeg stukken tegen die gerooid zijn en waar niets meer staat. En om een bosperseel te gaan vergelijken met een heel eiland is iets te kort door de bocht.
Bij ons doen ze het anders.
Daar dunnen ze het bos uit en wordt er gelijk geherplant.
Je ziet geen kale stukken.
En een monocultuur is nodig want dit hout moet verkocht worden voor allerlei doeleinden.
Kortom, kom eens wandelen bij ons.
Daar dunnen ze het bos uit en wordt er gelijk geherplant.
Je ziet geen kale stukken.
En een monocultuur is nodig want dit hout moet verkocht worden voor allerlei doeleinden.
Kortom, kom eens wandelen bij ons.
En waar is: Bij ons?.
Volgens mij overal. Ik heb mij laten vertellen dat een kapvergunning pas wordt afgegeven als er, i.o.m.met de lokale boswachter natuurlijk, de her-aanplant wordt gegarandeerd.
Aan de andere kant is er beleid om, met opzet, percelen braak te laten liggen om daarmee natuurlijke hergroei en variatie te bevorderen.
Wij hebben hier ook wel bos.
Émmers vol!!!!!!!
Nazomer. Oogsttijd. Het zijn dus goedgevulde dagen voor Doma en Russalka. Er is nauwelijks tijd om even met de benen op tafel te zitten met een gevuld glas in de hand. Laat staan dat er tijd is om vakantie te vieren. Nee, driewerf NEE: buffelen, ploeteren, plukken, uitschiften, wassen, drogen, knippen, - deels – malen (neemt minder ruimte in), labelen en………………buffelen, ploeteren etc.
Voelt U het in uw oude botten? Aan het einde van de dag doet alles pijn en dan zit Doma klaar met een mes en een vork in zijn hand, servet onder zijn kin geknoopt en roept: “Hoe laat eten we?” O help, helemaal vergeten, dat hoort er óók nog bij. Eén gelukje is dat Doma alles lust, al zet ik hem gestoofde schoenzolen voor……….
Eigenlijk is het de hele zomer al bal; we zijn – na alle soorten bessen – nu bij het slot van de bramen aangeland, de perzik geeft nog geen perziken, maar geen nood: buurman Standa en buurvrouw Hana (buren van beide kanten) hebben er méér dan genoeg dus menig emmertje is in onze ovoce beland en gedeeltelijk weggewerkt. Nadeel van perziken en ook van abrikozen is dat ze allemaal tegelijk rijp worden en opgegeten willen worden. Dan moet je creatief zijn en dat laatste gaat me steeds beter af.
Nu nadert de herfst met rasse schreden, het is té nat om gras te maaien, maar de appels roepen uit volle borst: “Pluk mij, PLUK MIJ!!!!!”
De 'Steenappel' (de enige waar we de naam niet van weten; hij staat nij de grote steen in de tuin, vandaar) vorig jaar; enorme exemplaren waar we zelfs nog een twintig-tal van over hebben!
Nee, ze zijn niet zo mooi dit jaar, maar alle soorten zonder plekjes worden op naam bewaard, de geschonden exemplaren gaan als eerste in de cider, want die voorraad moet worden aangevuld.
De 'Dukat'; ziet er op afstand prachtig uit, maar helaas: héél vaak gestoken.
Cider maken is niet moeilijk hoewel het er eerst als KOTS uitziet en je het liever zou weggooien.
De eerste keer cider maken.... het kostte me BIJNA m'n keukenmachine........
Tengenwoordig hebben we een rasp (ook geschikt voor bieten etc.) en gaat het een stuk sneller, maar het blijft klodderwerk.
Na een weekje doorplempen met een lepel, wordt het vloeibaar en nog wat later kan het in de demizion. Dan is het nog een aantal maanden wachten, dus wil ik volgend jaar cider hebben dan moeten we aan het werk. Doma wordt de boom ingejaagd en Russalka gaat: koffiezetten! Heel belangrijk, want………..
De eerste echte oogst Szara Renet (zie # 99) is binnen!
Nu moet ik er eerlijk bij vertellen dat deze exemplaren eraf gevallen waren, maar omdat we vorig jaar maar drie (3!!!) appels hadden koesteren we alles, ook de appels met plekken/kneuzingen/wormen; die laatste snijd je er gewoon uit, anders heb je géén koffie-met-vegetarische-appeltaart! Díé traktatie staat Doma te wachten als hij doorwerkt! Al ziet de appeltaart er niet uit als in “Heel Holland Bakt” de appelsmaak is als vanouds. Dat moet ook wel want op internet vonden we dat ‘onze’ Szara Reneta een oud ras is (van voor 1650!) en oorspronkelijk uit Frankrijk komt! Zuur van smaak en goed om mee te bakken, dat klopt helemaal! Ook in panneNkoeken smaakt-ie beter dan alle andere appels we in onze tuin hebben. En dit waren dan alleen nog maar de valappels, er komen er zeker nog eh eh ……misschien 10!
Vóórdat we de cider gaan maken is er echter nog een klein probleempje dat nog verholpen moet worden en dat zit hem in een lege demizion. Die hebben we nog niet in de goede grootte voorradig, want Doma’s wijn van vorig jaar is nog niet 100% klaar PLUS dat we – tot vorige week – nog een lege fles of 50 misten. Ja, U leest het goed: lege flessen, zonder statiegeld zogezeid, waar een kurk op geslagen kon worden.
Waar haal je die? De glasbak? Als een stel bejaarde clochards de bakken afstruinen en tussen de troep een fles opdiepen? Nee, dat ging ons te ver, maar we zijn gered! Door onze kominík!!! Onze rookkanaaldeskundige dominee die één keer per jaar de boel komt inspecteren (zie #302). Zelden hebben we zo’n vriendelijk, intelligent, voorkomend man ontmoet. Na het werk was het goed toeven in de tuin met een kop koffie. Terwijl hij rapport opmaakte keek hij likkebaardend naar onze appels en toen wij vertelden dat we daar óók cider van maakten was het: “Oooooooooo, mag ik even proeven?” “Neen, sprak Doma streng, want je moet nog rijden! We geven je graag een flesje mee en neem meteen een fles wijn mee voor thuis.” Dat was een hele goeie zet, want wat bleek? Dominee had familie in Moravië en die maakte óók wijn (vast een tikkie betere dan de wijn die wij maken….); familielid wilde alleen nooit de lege flessen retour en nadat Tomáš (zo heet de kominík) hoorde over ons flessentekort was die nood snel geledigd; regelmatig stopt er nu een auto en wordt er een tas lege flessen bij de voordeur afgeleverd. Émmers vol lege flessen heeft Doma al in de week staan om de etiketten eraf te weken!
Láhve? Die oogst is tenminste al binnen en wij zijn: geflest!
Nazomer. Oogsttijd. Het zijn dus goedgevulde dagen voor Doma en Russalka. Er is nauwelijks tijd om even met de benen op tafel te zitten met een gevuld glas in de hand. Laat staan dat er tijd is om vakantie te vieren. Nee, driewerf NEE: buffelen, ploeteren, plukken, uitschiften, wassen, drogen, knippen, - deels – malen (neemt minder ruimte in), labelen en………………buffelen, ploeteren etc.
Voelt U het in uw oude botten? Aan het einde van de dag doet alles pijn en dan zit Doma klaar met een mes en een vork in zijn hand, servet onder zijn kin geknoopt en roept: “Hoe laat eten we?” O help, helemaal vergeten, dat hoort er óók nog bij. Eén gelukje is dat Doma alles lust, al zet ik hem gestoofde schoenzolen voor……….
Eigenlijk is het de hele zomer al bal; we zijn – na alle soorten bessen – nu bij het slot van de bramen aangeland, de perzik geeft nog geen perziken, maar geen nood: buurman Standa en buurvrouw Hana (buren van beide kanten) hebben er méér dan genoeg dus menig emmertje is in onze ovoce beland en gedeeltelijk weggewerkt. Nadeel van perziken en ook van abrikozen is dat ze allemaal tegelijk rijp worden en opgegeten willen worden. Dan moet je creatief zijn en dat laatste gaat me steeds beter af.
Nu nadert de herfst met rasse schreden, het is té nat om gras te maaien, maar de appels roepen uit volle borst: “Pluk mij, PLUK MIJ!!!!!”
De 'Steenappel' (de enige waar we de naam niet van weten; hij staat nij de grote steen in de tuin, vandaar) vorig jaar; enorme exemplaren waar we zelfs nog een twintig-tal van over hebben!
Nee, ze zijn niet zo mooi dit jaar, maar alle soorten zonder plekjes worden op naam bewaard, de geschonden exemplaren gaan als eerste in de cider, want die voorraad moet worden aangevuld.
De 'Dukat'; ziet er op afstand prachtig uit, maar helaas: héél vaak gestoken.
Cider maken is niet moeilijk hoewel het er eerst als KOTS uitziet en je het liever zou weggooien.
De eerste keer cider maken.... het kostte me BIJNA m'n keukenmachine........
Tengenwoordig hebben we een rasp (ook geschikt voor bieten etc.) en gaat het een stuk sneller, maar het blijft klodderwerk.
Na een weekje doorplempen met een lepel, wordt het vloeibaar en nog wat later kan het in de demizion. Dan is het nog een aantal maanden wachten, dus wil ik volgend jaar cider hebben dan moeten we aan het werk. Doma wordt de boom ingejaagd en Russalka gaat: koffiezetten! Heel belangrijk, want………..
De eerste echte oogst Szara Renet (zie # 99) is binnen!
Nu moet ik er eerlijk bij vertellen dat deze exemplaren eraf gevallen waren, maar omdat we vorig jaar maar drie (3!!!) appels hadden koesteren we alles, ook de appels met plekken/kneuzingen/wormen; die laatste snijd je er gewoon uit, anders heb je géén koffie-met-vegetarische-appeltaart! Díé traktatie staat Doma te wachten als hij doorwerkt! Al ziet de appeltaart er niet uit als in “Heel Holland Bakt” de appelsmaak is als vanouds. Dat moet ook wel want op internet vonden we dat ‘onze’ Szara Reneta een oud ras is (van voor 1650!) en oorspronkelijk uit Frankrijk komt! Zuur van smaak en goed om mee te bakken, dat klopt helemaal! Ook in panneNkoeken smaakt-ie beter dan alle andere appels we in onze tuin hebben. En dit waren dan alleen nog maar de valappels, er komen er zeker nog eh eh ……misschien 10!
Vóórdat we de cider gaan maken is er echter nog een klein probleempje dat nog verholpen moet worden en dat zit hem in een lege demizion. Die hebben we nog niet in de goede grootte voorradig, want Doma’s wijn van vorig jaar is nog niet 100% klaar PLUS dat we – tot vorige week – nog een lege fles of 50 misten. Ja, U leest het goed: lege flessen, zonder statiegeld zogezeid, waar een kurk op geslagen kon worden.
Waar haal je die? De glasbak? Als een stel bejaarde clochards de bakken afstruinen en tussen de troep een fles opdiepen? Nee, dat ging ons te ver, maar we zijn gered! Door onze kominík!!! Onze rookkanaaldeskundige dominee die één keer per jaar de boel komt inspecteren (zie #302). Zelden hebben we zo’n vriendelijk, intelligent, voorkomend man ontmoet. Na het werk was het goed toeven in de tuin met een kop koffie. Terwijl hij rapport opmaakte keek hij likkebaardend naar onze appels en toen wij vertelden dat we daar óók cider van maakten was het: “Oooooooooo, mag ik even proeven?” “Neen, sprak Doma streng, want je moet nog rijden! We geven je graag een flesje mee en neem meteen een fles wijn mee voor thuis.” Dat was een hele goeie zet, want wat bleek? Dominee had familie in Moravië en die maakte óók wijn (vast een tikkie betere dan de wijn die wij maken….); familielid wilde alleen nooit de lege flessen retour en nadat Tomáš (zo heet de kominík) hoorde over ons flessentekort was die nood snel geledigd; regelmatig stopt er nu een auto en wordt er een tas lege flessen bij de voordeur afgeleverd. Émmers vol lege flessen heeft Doma al in de week staan om de etiketten eraf te weken!
Láhve? Die oogst is tenminste al binnen en wij zijn: geflest!
Weer leuk om te lezen.
En mooie foto's zijn ons deel.
Dank je wel.
Maaruh, die oude botteN, zie je nu niet tegen de winter op?
Dan slaat de kou toe en en begint alles te kraken.
Zowel de natuur als je lichaam.
Of laten jullie het gewoon over je heen komen?
Afijn, een fijne dag toegewenst.
En mooie foto's zijn ons deel.
Dank je wel.
Maaruh, die oude botteN, zie je nu niet tegen de winter op?
Dan slaat de kou toe en en begint alles te kraken.
Zowel de natuur als je lichaam.
Of laten jullie het gewoon over je heen komen?
Afijn, een fijne dag toegewenst.
Weer een smakelijk verhaal Russalka, dank je wel!
Best veel werk als ik het zo lees, maar het lijkt me heerlijk, al dat lekkers uit eigen tuin
Best veel werk als ik het zo lees, maar het lijkt me heerlijk, al dat lekkers uit eigen tuin
Mooi verhaal weer, onze appels waren dit jaar van belabberde kwaliteit,
Ach mijnheer Kukel, wat zal ik eens schrijven? Krakende wagens lopen het hardst? Of hoe wij – voordat de barre winter invalt – de taken verdelen d.w.z. Doma spiest een beer en ík mag hem villen (de Beer, niet Doma trouwens)?
Nee die tijden liggen ver achter ons. De winter is ons minst favoriete seizoen, maar wij hebben een goede cv en 2 kamna’s (op hout) en ons huis is (op de tv-kamer na, maar die oogt zo leuk) heel goed geïsoleerd.
Die zandstenen ogen zo leuk, daarom laten we het voorlopig zo.
Met déze jongen is het op een winteravond best uit te houden!
Wat rest is hout binnen halen, dat in de vroege zomer wordt gebracht en door deze ouwetjes keurig in de houtschuur is opgestapeld. Dat is nog steeds goed te doen.
Soms moeten we onszelf uitgraven, maar is lett. een metertje en dan het opstapje naar de weg.
De weg is openbaar en wordt - meestal - door de gemeente berijd/beloopbaar gehouden.
De garage is een ander geval en die moet bijtijds worden vrijgemaakt, want stel dat er een noodgeval is…………
Tot op heden hebben we het goed kunnen redden en – zonder dollen – de winters in Nederland waren ook niet om over naar huis te schrijven! Nat, veel wind (bij mij resulterend in nog meer hoofdpijn).
Soms is het hier weleens een periode somber weer, da’s minder; dan wil de bewolking niet omhoog. Ook daar hebben we iets op gevonden: we kijken eerst op http://kamery.humlnet.cz/en/kamery/ en bij goed nieuws rijden we naar Trutnov, pakken daar de bus richting Janské Lázně/Pec pod Sněžkou, nemen de lanovka naar boven en gaan wandelen, in ieder geval genieten van de zon.
Boven op de Černá Hora, met zicht op de dikke deken die de rest van Tsjechië bedekt
De zon gaat al onder, tijd om terug te keren.
Zolang de benen het doen, doen wíj het óók!
Best veel werk als ik het zo lees, maar het lijkt me heerlijk, al dat lekkers uit eigen tuin
Inderdaad het ís veel werk; het moet wel je hobby zijn…..en dat is het dan ook! Wel hebben we een stop gezet op wat we zelf niet lekker vinden, bijv. kruisbessen (sorry mijnheer Tabe); mijn botanische zwager kwam met een struikje aan en Doma wou niet weigeren….. Uiteindelijk is de struik gesneuveld. Zo hadden we ooit ook 2 Aronia’s (Jeřáb černý), ook wel appelbes genoemd; er staat er nog eentje, maar die mogen de vogels leegeten. Hij schijnt heel lekker te zijn, je kunt er likeur van maken…..we komen al óm in de alcohol van eigen hand!
Meer dan we nu hebben willen we ook niet; de druivenpluk-en-verwerking is eigenlijk teveel, omdat we de druiven van Mirek er óók bij doen, maar we gaan ervanuit dat dat tijdelijk is. Drie (3!!!!) vriezers zitten vol, alle nieuwe wijnrekken zijn in gebruik, dus we zullen de barre winter wel doorkomen!
Helaas, mijnheer A. Smit, de onze eveneens! Dat is ook de reden dat het grootste gedeelte in de cider (snel klaar dit keer en vandaag in de demizion gegaan!) is gegaan. Toch hebben we een aantal dozen vol redelijke exemplaren kunnen opslaan, maar vorig jaar was de kwaliteit veel beter.
Calvados laten maken dan, is dat geen optie? Tja, we hebben nog een aantal liters staan en – eerlijk gezegd – valt de smaak ons wat tegen. Échte calvados moet rijpen in een eikenhouten vat, daar komt de verfijndere smaak vandaan. We hebben wel eikenhouten snippers erbij gegooid, de kleur is prachtig maar de smaak blijft mwah…….
De NOOT is hoog!
Soms ben ik het wel een keer met medeschrijvers op dit forum eens. Zoals dit voorjaar: slecht weer, vorst over het fruit, dat wordt helemaal niks…….
Nou helemáál niks……Dát viel eigenlijk nog wel mee als ik de voorraden in de sklad bekijk. Goed, over de kwaliteit kunnen we een boompje opzetten, de appels hebben veel plekken en de stoofpeer van buurman Standa gaf letterlijk ÉÉN peer! Daar ga ik geen fles likeur en een fles rode wijn voor opentrekken!!!!!
Appels met harde bruine plekken (dit wordt ook wel ‘kurk’ genoemd) kun je trouwens prima in grote plakken opbakken in een koekeNpan met wat boter; stukken met ‘kurk’ of wormengaatjes eruit snijden, op tijd keren, beetje kaneel erover en een variatie van de bekende appelmoes is geboren! Voor appelmoes gebruik ík liever de zomerappels – lekker zuur - of mijn nieuwe Szara renetten (zie #947), maar dat zijn er niet zo veel en die doe ik dan liever in de echte ouderwetsche appeltaart.
Nee, waar wij dit jaar echt de mist mee ingegaan zijn dat is de NOOT (Ořechech of Oříšek). Maar…….die walNOOT was toch omgezaagd dit voorjaar? Klopt helemaal (zie #916), gelukkig hebben onze buren een paar reuze-Ořechen, dus de voorraad WÁS verzekerd…..dachten we. Dit voorjaar is echter niet alleen desastreus voor bepaald fruit geweest, maar óók voor de NOOTjes! Buurvrouw Hana schudde haar hoofd al, dit jaar zouden we niet veel kunnen verwachten.
Zelfs onze ‘rooftocht’ bij Ratibořice leverde heel weinig op (Vorig jaar hadden we daar een Ořechen-paradijs ontdekt! Zelfs op krukken was het te doen, want op één kruk, leunend tegen een boom kun je prima met de andere kruk noten uit een boom meppen!).
Toch waren we nog niet wanhopig en zagen we de naderende winter met vertrouwen tegemoet; in onze rode HazelNOOT (lískový Ořech) zaten een heleboel NOOTjes!
Ook bij haar kleine zuster, de kronkelhazelaar (líska obecná) kon geoogst worden. NJAMMIE!!!!!!
Jaja.
Dan had Doma ’s nachts wel de wacht moeten houden met zijn super soaker in de aanslag! Op een mooie ochtend wilde ik gaan oogsten en was de rode HazelNOOT LEEG. Er lag niet eens een bedankje bij van de booswicht(en).
Deze hoogstwaarschijnlijk!
Kleine zus was nog niet ontdekt en hier moest snel ingegrepen worden want de hongersNOOT dreigde nu echt hoog te worden.
Gelukkig hebben we een zwik-zwak-schuur vól met allerlei stukken gaas, lap en noem maar op; overblijfsels van Doma’s werkzaam leven in de tuinbouw-techniek. Stiekem door hem meeverhuisd, want IK? Had de rommel al lang weggegooid! Geluk bij ongelukje, want daar kun je prima zakjes van naaien, om de prille nootjes te beschermen.
Zo gezegd, zo gedaan en daarna moesten we de buren weer gaan uitleggen dat dit géén Holand’any-tradice was! Néé, we vieren geen begin van de herfst en het is ook geen versiering, het is hoogNOODig!!!!! Het gaf in ieder geval weer stof tot jolijt en dat kan nooit kwaad in deze onzekere tijden.
Ondertussen vallen de blaren en is er geoogst;
druiven gekneusd in de emmers (ca. 17 ltr.),
appels en peren keurig op naam gesorteerd, gepikte walNOOTen gedroogd en de slechte verwijderd......
en de kronkel-hazelaar is bevrijd van een stuk of vijftien zakjes met als resultaat: meer dan 30 hazelNOOTjes!
Dat wordt van de winter extra sáááákies plááááken (Mijn Utregse roots verloochenen zich niet).
Soms ben ik het wel een keer met medeschrijvers op dit forum eens. Zoals dit voorjaar: slecht weer, vorst over het fruit, dat wordt helemaal niks…….
Nou helemáál niks……Dát viel eigenlijk nog wel mee als ik de voorraden in de sklad bekijk. Goed, over de kwaliteit kunnen we een boompje opzetten, de appels hebben veel plekken en de stoofpeer van buurman Standa gaf letterlijk ÉÉN peer! Daar ga ik geen fles likeur en een fles rode wijn voor opentrekken!!!!!
Appels met harde bruine plekken (dit wordt ook wel ‘kurk’ genoemd) kun je trouwens prima in grote plakken opbakken in een koekeNpan met wat boter; stukken met ‘kurk’ of wormengaatjes eruit snijden, op tijd keren, beetje kaneel erover en een variatie van de bekende appelmoes is geboren! Voor appelmoes gebruik ík liever de zomerappels – lekker zuur - of mijn nieuwe Szara renetten (zie #947), maar dat zijn er niet zo veel en die doe ik dan liever in de echte ouderwetsche appeltaart.
Nee, waar wij dit jaar echt de mist mee ingegaan zijn dat is de NOOT (Ořechech of Oříšek). Maar…….die walNOOT was toch omgezaagd dit voorjaar? Klopt helemaal (zie #916), gelukkig hebben onze buren een paar reuze-Ořechen, dus de voorraad WÁS verzekerd…..dachten we. Dit voorjaar is echter niet alleen desastreus voor bepaald fruit geweest, maar óók voor de NOOTjes! Buurvrouw Hana schudde haar hoofd al, dit jaar zouden we niet veel kunnen verwachten.
Zelfs onze ‘rooftocht’ bij Ratibořice leverde heel weinig op (Vorig jaar hadden we daar een Ořechen-paradijs ontdekt! Zelfs op krukken was het te doen, want op één kruk, leunend tegen een boom kun je prima met de andere kruk noten uit een boom meppen!).
Toch waren we nog niet wanhopig en zagen we de naderende winter met vertrouwen tegemoet; in onze rode HazelNOOT (lískový Ořech) zaten een heleboel NOOTjes!
Ook bij haar kleine zuster, de kronkelhazelaar (líska obecná) kon geoogst worden. NJAMMIE!!!!!!
Jaja.
Dan had Doma ’s nachts wel de wacht moeten houden met zijn super soaker in de aanslag! Op een mooie ochtend wilde ik gaan oogsten en was de rode HazelNOOT LEEG. Er lag niet eens een bedankje bij van de booswicht(en).
Deze hoogstwaarschijnlijk!
Kleine zus was nog niet ontdekt en hier moest snel ingegrepen worden want de hongersNOOT dreigde nu echt hoog te worden.
Gelukkig hebben we een zwik-zwak-schuur vól met allerlei stukken gaas, lap en noem maar op; overblijfsels van Doma’s werkzaam leven in de tuinbouw-techniek. Stiekem door hem meeverhuisd, want IK? Had de rommel al lang weggegooid! Geluk bij ongelukje, want daar kun je prima zakjes van naaien, om de prille nootjes te beschermen.
Zo gezegd, zo gedaan en daarna moesten we de buren weer gaan uitleggen dat dit géén Holand’any-tradice was! Néé, we vieren geen begin van de herfst en het is ook geen versiering, het is hoogNOODig!!!!! Het gaf in ieder geval weer stof tot jolijt en dat kan nooit kwaad in deze onzekere tijden.
Ondertussen vallen de blaren en is er geoogst;
druiven gekneusd in de emmers (ca. 17 ltr.),
appels en peren keurig op naam gesorteerd, gepikte walNOOTen gedroogd en de slechte verwijderd......
en de kronkel-hazelaar is bevrijd van een stuk of vijftien zakjes met als resultaat: meer dan 30 hazelNOOTjes!
Dat wordt van de winter extra sáááákies plááááken (Mijn Utregse roots verloochenen zich niet).
Die eekhoorn komt me bekent voor, alleen ad hij bij ons de aardbeien op. Hazelnoten plukken is me hier ook nog nooit gelukt, maar ik heb er ook nooit aan gedacht om er zakjes om heen te doen. Bijzonder creatief bedacht.
Ik moest even 2x lezen en dacht dat ik me vergistte….maar blijkbaar heet jouw eekhoorn AD
. Of is het AD VERSCHOOR in vermomming 
? Hoe dan ook, beiden mogen in mijn tuin NIET grazen.Omdat Doma nog zoveel voorraad uit een arbeidzaam leven in Nederland ergens hier heeft opgeslagen (vraag me niet wáár, want hij houdt het goed verborgen, hij kent me…..) kon ik die zakjes maken; we hebben ook plastic bollenzakjes (die met die gaten) geprobeerd, maar daar blijft veel condens/regenwater in staan. Voor een kortere periode geeft dat niet, maar uiteindelijk zullen ze toch gaan rotten.
Creatief? Meer NOOTZAAK!!!!!
Soms ben je zo druk met het leren van Tsjechisch, dat het Nederlands er een beetje bij inschiet[emoji17]Ik moest even 2x lezen en dacht dat ik me vergistte….maar blijkbaar heet jouw eekhoorn AD
Creatief? Meer NOOTZAAK!!!!!
Ad Verschoor
Donateur
Ha,ha,Ik moest even 2x lezen en dacht dat ik me vergistte….maar blijkbaar heet jouw eekhoorn AD
ik heb nog nooit aan Halloween meegedaan en dan zeker niet als schaap. M.a.w. ik wil niet eens in je tuin grazen !!! Overigens geniet ik al heel lang van je tuin, je wetenswaardigheden en de verhalen:top: en hoop dat je hier nog lang mee doorgaat. :wow:Ag Marwa, niemant iz pervekd, glukkich...
:top: Perfektní Pane PuNkEnStEiN! :top:
U bent de enige die mijn ‘filijne’ grapje (den dubbelen TT) opmerkte. Geweldig en wát is de prijs? Een zoen van de hoofdheks?
Neeeee, doe maar niet behalve als U graag als kikker wilt eindigen……(zie o.a. #296)
Komt U ooit nog eens in de buurt, dan mag U grateloos stekkies komen uitzoeken en – als we nog over hebben – een versnapering van eigen hand (dit keer wel geGIST
) daarbij. Nou? Is me dat een hoofdprijs of niet?Neemt niet weg dat de heer AD SCHAAP (vandaar dat VerSCHOOR waarschijnlijk) indien hij NIET graast ook altijd mag komen kijken. Ben ik – volgens de lezers – nu helemaal in den bonen? Welnee, zie zijn reactie:
"Ha,ha,
ik heb nog nooit aan Halloween meegedaan en dan zeker niet als SCHAAP."Te diep in de glaasjes gekeken, Russalka? Nee hoor, bottelen, metertjes vasthouden, assisteren, want meer mag ik niet van de Maestro! Waarschijnlijk krijg je dáár van die rare hersenspinsels van!
Een paradijs in Praag 7.
Praag. Een terugkerend favoriet uitje bij ons. We proberen – als het even kan - minimaal 2x per jaar een paar dagen in de hoofdstad van Tsjechië door te brengen, langer lukt niet want dan slaat de stress toe: we blijven buitenmensen en hebben dan dringend behoefte aan een dorpje als Petrovice, Malé Svatoňovice!
Wel proberen we iedere keer een paar nieuwe dingen te doen en dit voorjaar hadden we, dankzij Dennuzzz, veel plezier van onderstaande link. Wát een leuke ideeën! Weliswaar zijn Janek en Honza snelle jongens en is het voor twee bejaarden soms beter om de filmpjes een paar maal af te spelen, we hebben er heel veel aan gehad en Doma heeft zich spontaan op hun berichten geabonneerd!
of via https://www.stream.cz/porady/honest-guide zowel in het Engels als in het Tsjechisch!
Wat te denken van dit leuke uitzicht?
Gewoon met de lift in het NH-hotel te bereiken en ze hadden lekkere koffie op het terras!!!!!!!
Boven - verscholen in het groen - ligt een oase mét heerlijke koffie......
Voordat die gedronken werd moest Russalka – à la Drs. P. – een aantal keren heen-en-weer, van beneden naar boven en omgekeerd. Lachuh joh!!!!!
Helaas werden de dreigende wolkenluchten daarna waarheid, dus ging het uitstapje binnen verder; in Praag 7 bij het koffiemuseum: http://www.coffeemuseum.cz/index.php?lang=CS
Vlakbij het Sparta-stadion, dat iedereen volgens Doma kent (op één persoontje na dan…..) ligt in een stille straat het koffie-museum annex kavárna.
Ik snap niet wat die kerels hier aan vinden, je mag er helemaal niks!
U ziet het: op een steenworp afstand en dit is toch veel leuker dan al die blauwe hekken?
Het ziet er klein uit, maar achter de entree gaat een koffie(pot)wereld open. Denkt U: “Dát is een aanradertje….” dan kan ik dat zeker beamen maarrrrrr…..ik moet er wél bij zeggen dat U de Tsjechische taal een beetje machtig moet zijn, want de zeer vriendelijke gids spreekt alleen Tsjechisch. Terwijl het buiten steeds donkerder werd, zagen wij binnen allerlei nostalgische koffie-geneugten voorbijkomen, we kregen een film te zien en verschillende ouderwetse manieren van koffiebranden werden ons gedemonstreerd.
Handbediend branden van de koffie!
Als Zwarte Piet niet meer mag, dan mag dit vast óók niet meer.....
Zoals dit potje aan de rechterkant, zo zet ik nog steeds koffie!
Na afloop bleek er naast het museum een bijbehorende kavárna te zijn met koffie uit eigen branderij en gebak van eigen makelij! Een sfeertje uit vroeger tijden, met muziek waar je doorheen kon praten en – de grootste verrassing – een achtertuin; midden tussen de hoge huizenblokken van Praag 7 bevindt zich een paradijs en stomtoevallig was mijnheer Ebel (de echtgenoot van majítelka Kateřina Ebelová) graag bereid om ons in de stromende regen rond te leiden. Bijna anderhalf uur stond hij stil bij een aantal planten en bomen en overal had hij een verhaal bij. Toen ze – dik twintig jaar geleden beginnen lag er een strook asfalt met aanpalend puin.
“Oh, wat een prachtige blauweregen (Vístarie).” “Ja, inderdaad, maar weet U dat we 20 – TWINTIG – jaar op bloemtrossen hebben moeten wachten?” Dat wordt voor ons dus nog even geduld oefenen, want ondanks snoeien volgens het boekje doet-ie in Petrovice al 8 jaar niets. Verder stond er een kronkelwilg (vrba matsudana), gekweekt uit een overgebleven tak uit een paasstukje 21 jaar geleden…….of de buren blij met deze reus zijn, geen idee! Het was al met al goed toeven in die oase midden in Praag 7 en die regen? Ach, goed voor de tuin zullen we maar zeggen!
Nee, we hadden het weer niet mee dit voorjaar, maar dankzij Janek en Honza werd dit uitje toch zowel letterlijk als figuurlijk ingevuld, dat ik er een tweede aflevering achteraan ga gooien……. (Als de bollen in de bagger staan, want het is nat in Petrovice!)
Praag. Een terugkerend favoriet uitje bij ons. We proberen – als het even kan - minimaal 2x per jaar een paar dagen in de hoofdstad van Tsjechië door te brengen, langer lukt niet want dan slaat de stress toe: we blijven buitenmensen en hebben dan dringend behoefte aan een dorpje als Petrovice, Malé Svatoňovice!
Wel proberen we iedere keer een paar nieuwe dingen te doen en dit voorjaar hadden we, dankzij Dennuzzz, veel plezier van onderstaande link. Wát een leuke ideeën! Weliswaar zijn Janek en Honza snelle jongens en is het voor twee bejaarden soms beter om de filmpjes een paar maal af te spelen, we hebben er heel veel aan gehad en Doma heeft zich spontaan op hun berichten geabonneerd!
Wat te denken van dit leuke uitzicht?
Gewoon met de lift in het NH-hotel te bereiken en ze hadden lekkere koffie op het terras!!!!!!!
Boven - verscholen in het groen - ligt een oase mét heerlijke koffie......
Voordat die gedronken werd moest Russalka – à la Drs. P. – een aantal keren heen-en-weer, van beneden naar boven en omgekeerd. Lachuh joh!!!!!
Helaas werden de dreigende wolkenluchten daarna waarheid, dus ging het uitstapje binnen verder; in Praag 7 bij het koffiemuseum: http://www.coffeemuseum.cz/index.php?lang=CS
Vlakbij het Sparta-stadion, dat iedereen volgens Doma kent (op één persoontje na dan…..) ligt in een stille straat het koffie-museum annex kavárna.
Ik snap niet wat die kerels hier aan vinden, je mag er helemaal niks!
U ziet het: op een steenworp afstand en dit is toch veel leuker dan al die blauwe hekken?
Het ziet er klein uit, maar achter de entree gaat een koffie(pot)wereld open. Denkt U: “Dát is een aanradertje….” dan kan ik dat zeker beamen maarrrrrr…..ik moet er wél bij zeggen dat U de Tsjechische taal een beetje machtig moet zijn, want de zeer vriendelijke gids spreekt alleen Tsjechisch. Terwijl het buiten steeds donkerder werd, zagen wij binnen allerlei nostalgische koffie-geneugten voorbijkomen, we kregen een film te zien en verschillende ouderwetse manieren van koffiebranden werden ons gedemonstreerd.
Handbediend branden van de koffie!
Als Zwarte Piet niet meer mag, dan mag dit vast óók niet meer.....
Zoals dit potje aan de rechterkant, zo zet ik nog steeds koffie!
Na afloop bleek er naast het museum een bijbehorende kavárna te zijn met koffie uit eigen branderij en gebak van eigen makelij! Een sfeertje uit vroeger tijden, met muziek waar je doorheen kon praten en – de grootste verrassing – een achtertuin; midden tussen de hoge huizenblokken van Praag 7 bevindt zich een paradijs en stomtoevallig was mijnheer Ebel (de echtgenoot van majítelka Kateřina Ebelová) graag bereid om ons in de stromende regen rond te leiden. Bijna anderhalf uur stond hij stil bij een aantal planten en bomen en overal had hij een verhaal bij. Toen ze – dik twintig jaar geleden beginnen lag er een strook asfalt met aanpalend puin.
“Oh, wat een prachtige blauweregen (Vístarie).” “Ja, inderdaad, maar weet U dat we 20 – TWINTIG – jaar op bloemtrossen hebben moeten wachten?” Dat wordt voor ons dus nog even geduld oefenen, want ondanks snoeien volgens het boekje doet-ie in Petrovice al 8 jaar niets. Verder stond er een kronkelwilg (vrba matsudana), gekweekt uit een overgebleven tak uit een paasstukje 21 jaar geleden…….of de buren blij met deze reus zijn, geen idee! Het was al met al goed toeven in die oase midden in Praag 7 en die regen? Ach, goed voor de tuin zullen we maar zeggen!
Nee, we hadden het weer niet mee dit voorjaar, maar dankzij Janek en Honza werd dit uitje toch zowel letterlijk als figuurlijk ingevuld, dat ik er een tweede aflevering achteraan ga gooien……. (Als de bollen in de bagger staan, want het is nat in Petrovice!)
Laatst bewerkt:
“Als de bollen in de bagger staan, want het is nat in Petrovice!)……………….” Zo beëindigde ik het eerste gedeelte van dit tweeluik.
En dan is het bijna half november en roepen al onze vrienden en kennissen in Nederland: “Jullie hebben de tuin vast al lang winterklaar?” Neen, om den drommel niet, want – ondanks alle half zonnige beloftes op de předpovĕd’ počasí - het giet het hier elke dag en de zon? Nooit meer gezien! De temperatuur is guur, maar de Dahlia’s, Gladiolen, Nerines staan uitbundig te bloeien en zelfs de Tigridia heeft 4 nieuwe knoppen ontwikkeld! Misschien kunnen we in ‘wellness’, waar ze ‘hier’ zo dol op zijn, in ons geval modderbaden dus……..
De Nerine 'Alba', óóit gewoon bij de Penny gekocht. Het waren 3 knollen, eentje ging dood en nu hebben we er 10! Ze hoeven niet uit de grond, alleen maar een beetje afdekken in de winter......
Uiteindelijk hebben we toch een aantal bloeiers ontmanteld, want we hadden hun mandjes nodig en juist vanmiddag, net voordat de sneeuw begon te vallen, zijn de laatste tulpen de grond in gegaan. En daarom volgt hieronder:
Praagse Paláci.
Het weer bleef helaas minder en wat doe je dan in Praag? Shoppen, maar op z’n Hollands! Weet U het nog? Pakweg 45 jaar geleden was het in de mode. Belgen/Hollandermoppen zoals:
‘Wat doet ’n Ollander als hij dorst heeft? Hij gaat voor de etalage van een patisserie staan en laat zich het water in de mond lopen….. Dorst gelest.’
Wíj shopten zonder één kroon uit te geven. Het idee kwam van eerder genoemde site; loop eens een palác (passage) in en kijk je ogen uit.
of via https://www.stream.cz/porady/honest-guide zowel in het Engels als in het Tsjechisch!
Houd ondertussen het liedje van Ramses Shaffy voor ogen: ‘Hoog Doma, kijk omhoog Doma’. Ik kan maar één ding aanraden: DOEN!
Van tevoren hadden wij een aantal paláci uitgezocht; beschrijvingen zijn via het internet makkelijk te vinden en de filmpjes van Janek en Honza zijn óók een goede leidraad. Daarna op de plattegrond aangetekend wáár ze zich bevonden, want als je goed zoekt zitten er overal in Praag-centrum passages, steegjes, leuke doorkijkjes! Genoeg om je dagdelen lang mee te amuseren, zelfs als het giet. Ik kan me niet herinneren dat ik bijv. in Hoog Catherijne met zoveel plezier heb rondgelopen. DE passage in Den Haag daarentegen doet er wel aan denken.
Tussen de bedrijven door hebben we boven op het winkelcentrum Kotva (gelegen naast het Obecní dům) overdekt kunnen genieten van hele goede koffie. Beetje duurder, dat wel maar je zit 1e klas en bij mooi weer hebben ze óók een buitenterras!
Uitzicht vanaf de bovenste etage van Kotva.....gelukkig zaten wij overdekt dit keer, maar volgende keer graag buiten.
Kotva zelf doet enigszins denken aan een combi van V&D en de Bijenkorf; heb je wat nodig en kun je tegen winkelen, dan is het een aanrader.
Verdere tekst? Niet nodig, hieronder volgen een aantal ‘pláátjes’ van plaatjes:
Het plafond van Palác 'Koruna' op de hoek van het Václavské náměstí en Na Přikopĕ.
Even verder op Na Přikopĕ vindt U pasáž Černá Růže.
Palác 'Adria' aan de Jungmannova.......
ook de vloer is de moeite waard!
En dan natuurlijk Lucerna aan de Štěpánská
waarin o.a. het bekende paard van David Černý.
Dit waren maar een paar passages in het centrum van Praag. Maar er is meer, vééél meer te vinden in alle stadsdelen. Gewoon een kwestie van googelen/zoeken!
En dan is het bijna half november en roepen al onze vrienden en kennissen in Nederland: “Jullie hebben de tuin vast al lang winterklaar?” Neen, om den drommel niet, want – ondanks alle half zonnige beloftes op de předpovĕd’ počasí - het giet het hier elke dag en de zon? Nooit meer gezien! De temperatuur is guur, maar de Dahlia’s, Gladiolen, Nerines staan uitbundig te bloeien en zelfs de Tigridia heeft 4 nieuwe knoppen ontwikkeld! Misschien kunnen we in ‘wellness’, waar ze ‘hier’ zo dol op zijn, in ons geval modderbaden dus……..
De Nerine 'Alba', óóit gewoon bij de Penny gekocht. Het waren 3 knollen, eentje ging dood en nu hebben we er 10! Ze hoeven niet uit de grond, alleen maar een beetje afdekken in de winter......
Uiteindelijk hebben we toch een aantal bloeiers ontmanteld, want we hadden hun mandjes nodig en juist vanmiddag, net voordat de sneeuw begon te vallen, zijn de laatste tulpen de grond in gegaan. En daarom volgt hieronder:
Praagse Paláci.
Het weer bleef helaas minder en wat doe je dan in Praag? Shoppen, maar op z’n Hollands! Weet U het nog? Pakweg 45 jaar geleden was het in de mode. Belgen/Hollandermoppen zoals:
‘Wat doet ’n Ollander als hij dorst heeft? Hij gaat voor de etalage van een patisserie staan en laat zich het water in de mond lopen….. Dorst gelest.’
Wíj shopten zonder één kroon uit te geven. Het idee kwam van eerder genoemde site; loop eens een palác (passage) in en kijk je ogen uit.
Houd ondertussen het liedje van Ramses Shaffy voor ogen: ‘Hoog Doma, kijk omhoog Doma’. Ik kan maar één ding aanraden: DOEN!
Van tevoren hadden wij een aantal paláci uitgezocht; beschrijvingen zijn via het internet makkelijk te vinden en de filmpjes van Janek en Honza zijn óók een goede leidraad. Daarna op de plattegrond aangetekend wáár ze zich bevonden, want als je goed zoekt zitten er overal in Praag-centrum passages, steegjes, leuke doorkijkjes! Genoeg om je dagdelen lang mee te amuseren, zelfs als het giet. Ik kan me niet herinneren dat ik bijv. in Hoog Catherijne met zoveel plezier heb rondgelopen. DE passage in Den Haag daarentegen doet er wel aan denken.
Tussen de bedrijven door hebben we boven op het winkelcentrum Kotva (gelegen naast het Obecní dům) overdekt kunnen genieten van hele goede koffie. Beetje duurder, dat wel maar je zit 1e klas en bij mooi weer hebben ze óók een buitenterras!
Uitzicht vanaf de bovenste etage van Kotva.....gelukkig zaten wij overdekt dit keer, maar volgende keer graag buiten.
Kotva zelf doet enigszins denken aan een combi van V&D en de Bijenkorf; heb je wat nodig en kun je tegen winkelen, dan is het een aanrader.
Verdere tekst? Niet nodig, hieronder volgen een aantal ‘pláátjes’ van plaatjes:
Het plafond van Palác 'Koruna' op de hoek van het Václavské náměstí en Na Přikopĕ.
Even verder op Na Přikopĕ vindt U pasáž Černá Růže.
Palác 'Adria' aan de Jungmannova.......
ook de vloer is de moeite waard!
En dan natuurlijk Lucerna aan de Štěpánská
waarin o.a. het bekende paard van David Černý.
Dit waren maar een paar passages in het centrum van Praag. Maar er is meer, vééél meer te vinden in alle stadsdelen. Gewoon een kwestie van googelen/zoeken!