Zondag 4 juni dag 17.
Jawel bovenste beste trödelaars, hier zijn we weer.
Het weer, gij trödelaar, is heerlijk.
Het weer is op deze zondagmiddag heerlijk.
De rust, trödelaris, is overweldigend.
Maar, trödelitis, eerst terug naar vrijdag, nog op de vorige camping.
Overal zagen we ze.
En overal groen.
Rondom een Duits dorpje tot in de wijde omtrek.
Wel 40 km vanuit het dorpje.
Jawel, trödeludocussen, dat geloof je toch niet.
Maar ze waren er wel!
Groene borden met tekst: TRÖDELMARKT
Als je zoveel reclame ziet dan moet het toch wel een fantastische trödelmarkt zijn.
Wij er naar toe, 32 km ver en één lang uur rijden.
We volgen de pijlen die naar het ongelofelijke trödelmarkt wijzen.
Ik rij gewoon net zolang door tot ik bekant bij de ingang kan parkeren.
Wij zijn aangekomen bij de:
TRÖDELMARKT !!!
Van blijdschap begin ik te jodelen, zo bliede was ik.
Een knal van Johanna bracht me tot bedaren.
Per persoon moesten we €2,50 betalen om binnen te komen.
Stempeltje op je hand en voila we waren binnen in de
TRÖDELMARKT !!!
We werden overweldigd door prachtige muziek uit kolossale luidsprekers.
Marlene Dietrich met: Sag Mir Wo Die Blumen Sind
Freddy Breck ‑ Rote Rosen.
Jürgen Marcus ‑ Ein Festival der Liebe.
Hansi Hinterseer ‑ Tiroler Berge.
Heino ‑ La Montanara
Junge komm bald wieder van Freddy Quinn.
Je begrijpt, mijn trödelgeluk kon niet op.
Oke, je loopt het terrein op en er staan overal kramen.
Gevuld met een enorme klerezooi.
Veel goor glaswerk, nog goordere pannen, stinkende dozen met rotzooi.
Boeken, oud maar ook mooie exemplaren.
Waaronder nogal wat boeken met ene Hitler als hoofdpersoon.
Oude foto's, familiefoto's maar ook soldaten uit vorige oorlogen compleet met medailles.
Ik liep er met opgeheven hand langs.
Afijn, je kent het wel.
Sommige kraampjes verkochten ook nieuw spul waaronder de vingerhoedjeskraam.
De foto heb je gezien.
Na één uurtje rondslenteren, kregen we jeuk en zijn terug naar de camping gegaan.
We gaan nooit meer een TRÖDELMARKT bezoeken.
Dit was de vrijdag, tot de volgende keer en vergeet niet zelf de slingers op te hangen.
Jawel bovenste beste trödelaars, hier zijn we weer.
Het weer, gij trödelaar, is heerlijk.
Het weer is op deze zondagmiddag heerlijk.
De rust, trödelaris, is overweldigend.
Maar, trödelitis, eerst terug naar vrijdag, nog op de vorige camping.
Overal zagen we ze.
En overal groen.
Rondom een Duits dorpje tot in de wijde omtrek.
Wel 40 km vanuit het dorpje.
Jawel, trödeludocussen, dat geloof je toch niet.
Maar ze waren er wel!
Groene borden met tekst: TRÖDELMARKT
Als je zoveel reclame ziet dan moet het toch wel een fantastische trödelmarkt zijn.
Wij er naar toe, 32 km ver en één lang uur rijden.
We volgen de pijlen die naar het ongelofelijke trödelmarkt wijzen.
Ik rij gewoon net zolang door tot ik bekant bij de ingang kan parkeren.
Wij zijn aangekomen bij de:
TRÖDELMARKT !!!
Van blijdschap begin ik te jodelen, zo bliede was ik.
Een knal van Johanna bracht me tot bedaren.
Per persoon moesten we €2,50 betalen om binnen te komen.
Stempeltje op je hand en voila we waren binnen in de
TRÖDELMARKT !!!
We werden overweldigd door prachtige muziek uit kolossale luidsprekers.
Marlene Dietrich met: Sag Mir Wo Die Blumen Sind
Freddy Breck ‑ Rote Rosen.
Jürgen Marcus ‑ Ein Festival der Liebe.
Hansi Hinterseer ‑ Tiroler Berge.
Heino ‑ La Montanara
Junge komm bald wieder van Freddy Quinn.
Je begrijpt, mijn trödelgeluk kon niet op.
Oke, je loopt het terrein op en er staan overal kramen.
Gevuld met een enorme klerezooi.
Veel goor glaswerk, nog goordere pannen, stinkende dozen met rotzooi.
Boeken, oud maar ook mooie exemplaren.
Waaronder nogal wat boeken met ene Hitler als hoofdpersoon.
Oude foto's, familiefoto's maar ook soldaten uit vorige oorlogen compleet met medailles.
Ik liep er met opgeheven hand langs.
Afijn, je kent het wel.
Sommige kraampjes verkochten ook nieuw spul waaronder de vingerhoedjeskraam.
De foto heb je gezien.
Na één uurtje rondslenteren, kregen we jeuk en zijn terug naar de camping gegaan.
We gaan nooit meer een TRÖDELMARKT bezoeken.
Dit was de vrijdag, tot de volgende keer en vergeet niet zelf de slingers op te hangen.