Weer terug in Tsjechië

[kukel]

Vrijdag 19 mei 2023.


We maken ons op in de morgen om een superieure ouwelullen reis te gaan maken.

Doldriest zijn we weer, het avontuur lonkt.

Kukelin heeft alles, zoals vanouds, weer alles tot in de puntjes verzorgd.

Ik doe, zoals vanouds, niets.

We kunnen.

We kunnen!

We kunnen gaan!!

De caravan achter de auto gehaakt, ik probeerde eerst voor de auto maar dat ging faliekant mis, en om tien over negen vertrokken we vol goede moed.

Luid zingend denderend over de A12 richting Duitsland.

Peulenschil mevrouwtje.

Rammen over, sieg heil, de Duitse autobahn.

Peulenschil meneertje.

En om kwart over drie kwamen we op de camping aan en wel met 420 km achter de rug.

Ja, een mensch maakt wat mee.

We staan op de camping am bootshaus in Beverungen.

En nu komt het kindertjes, nu komt het.


Even wachten…..


Mijn fietsmaatje en ik hebben hier overnacht.

Op de zolder van het gebouw.

We waren op de fiets vanuit Leidschendam al fietsend naar Tsjechië.

En op deze camping hebben we overnacht!

Hoefde we geen tentje op te zetten.


Ach, sjeune herinneringen aan een werkelijk prachtige fietstocht, nietwaar maatje.


We staan dus in Beverungen aan het water, de Weser.

De camping is vol, veul campers.

Ik vroeg aan de knaap achter de receptie, ik vraag ook van alles aan iedereen, zeg knaap: werk je hier allang?

Blijkt de knaap, een Nederlander, de eigenaar te zijn.


Afijn, we staan geïnstalleerd, alle apparaten doen het.

Kortom: we zijn tevreden.

 

[kukel]

Zaterdag 20 mei, dag twee.


Zoals gewoonlijk opgestaan.

Heerlijk uitgeslapen, stond om 7 uur op.

Alles in diepe rust.

In de verte roept een koekoek.

Kopje thee met honing.

Lees twee kranten.

Lees niets bijzonders.

Om 8 uur een waxinelichtje onder Kukelin haar wenkbrouwen gehouden.

Mopperend werd ze wakker.

Mot dat nou?

Afijn.

Eerst boodskapjes gedaan.

In Beverungen.

Wat een prachtig stadje is dat.

Bier ingeslagen.

En vermoedelijk ook nog andere etenswaar.

Het prijsniveau is niet goedkoper dan in Nederland.

Het weer is bewolkt, 18 graden.

Naar Höxer gefietst over vrijliggende fietspaden gelegen langs het snel stromende water.

Een rit van 16 km.

Wat een prachtig stadje met de meest mooie oude houten gebouwen.

Met in goud geschreven opschriften: bewaar deze woning tegen storm en water en rampen.

Ijsje gelikt, € 1,20 per kogel en dat is zeer goedkoop.

Kano varen is favoriet, je legt je boot in het water en je hoeft niets te doen.

Het water heeft een snelheid van 7 km per uur.

Het is een prachtige omgeving met mooie bossen en gebergte.

De mensen zijn zeer relaxed.

Wij ook.

Het water stroomt nog steeds en wij gaan verder met niets doen.

Er komt net een kudde rennende schapen voorbij met een moderne herder.

Modern?

Jazeker, hij reed er achter met een brullende trike!

 

[cor]

het wordt steeds spannender.beniieuwd naar hett vervolg?????

 

[kukel]

Zondag 21 mei, dag drie.


Wat een aangename zondag.

Aangenaam weer.

Aangenaam gefietst.

Aangenaam ijsje gelikt.

Aangenaam gedineerd in het restaurant.

En…..

Jullie boffen maar met zo een aangename schrijver!

We zijn stroomopwaarts gefietst.

Heerlijk relaxed langs de Weser.

Naar een stadje toe.

Ik heb deze weg met mijn fietsmaatje gefietst, maar je herkent geen bomen of bochten.

We steken een fietspontje over, dat hoeft niet want er ligt verderop ook een brug.

Maar een mensch moet wat doen.

Maar maatje, we komen in een stadje aan via een brug over de Wesel.

Ik sta stil en vertel aan Kukelin dat ik hier met mijn fietsmaatje stil heb gestaan om de route verder te zoeken.

Frappant hè maatje om na zoveel jaren een herkenningspunt te zien.

De weg gevonden, we moesten een andere rivier, de Diemel, volgen.

Terug links en rechts en rechtdoor aan de andere kant van de Weser stroomafwaarts naar Beverungen gefietst.

Voor het eerst in de korte broek en sandaaltjes.

Zijn we in Beverungen en werden we daar toch verrast.

We horen een muziekkorps!

En ik ben gek op muziekkorpsen.

En ja hoor, eerst een brandweerauto, daarna een muziekkorps.

Daarachter in frisch gewassen tenues leden van sportverenigingen.

En weer een muziekkorps gevolgd door de breiclub en carnavalsverenigingen.

Met prins en prinses.

En, nondonderju, weer een muziekkorps en gevolgd door een stoet van verenigingen.

Wat een fantastische optocht.

Het was een mooie dag,

Wat zal ons morgen brengen?

Groetjes van ons en hou het gezond.

 

[kukel]

Ik schrijf deze verhalen voor onze kinderen, familie en vrienden.
Voortaan is Kukelin, mijn vrouw gewoon Joke of Johanna.
Ik ben Aad of Adriaan.
De overige namen zijn dus van onze medereizigers in het verleden.
Helaas zijn drie mannen daarvan overleden.
Veel leesplezier toegewenst.

 

[kukel]

Maandag 22 mei, dag vier.


Dag allemaal, zet het bier maar klaar en de chips.

En vooral de zakdoekjes.

We gaan over een weg.

De weg van herinneringen

De weg van mijmeringen.

De weg van hoe het was.

De weg van overpeinzing.

De weg van herkenning.

De weg, die weg.

Vastgehamerd in ons brein.

Zo een weg.

Dus.

We vertrokken om half elf uit Beverungen.

We gaan naar Jena.

Onderweg boodschappen gedaan in een dorp.

Dan dwars door Kassel.

Door een wijk ala het Schilderswijk.

Dan de autobahn op.

De eerste herinnering wordt geboren.

We rijden over de Werrathalbrug.

Daaronder stroomt de Werra.

En daar hebben mijn fietsmaatje en ik gefietst op weg naar Sindelova.

Dan komen we langs een benzinestation.

Met de mannenvakantie tanken we daar.

Ik mijmer over Johan, Cor en Ton, zeg maar Anthonius.

Wat een prachtige mannen waren dat.

Onlosmakelijk verbonden in en met ons leven.

We rijden langs Warburg.

Op de camping daar hebben Toke en Dick met ons gestaan op de terugweg uit Slowakije.

En, jawel, mijn fietsmaatje en ik hebben daar met ons tentje gestaan op weg naar Sindelova.

Dan verder op de weg van herinneringen.

We passeren Waldkappel.

Daar hebben we op de camping gestaan met Flista en Kees.

Later samen met Kukelin nog een keer op deze camping.

Zijn de zakdoekjes nog droog na deze herinneringen.

Oke, we rijden verder en komen door Jena.

En daar een bordje met verwijzing naar een camping waar Kukelin en ik gestaan hebben.

We rijden door en staan op camping & holiday park in Jena te Neuengőnna.

Dank voor het meebeleven over deze weg, geplaveid met elke kilometer van herinneringen die ons talloze malen naar Sindelova voerde.

De weg.

Onze weg.

Dus.

 

[jan nijdam]

Een hele fijne tijd gewenst, met allemaal herinneringen.

 

[kukel]

Dinsdag 23 mei, dag vijf.


Tja, wat doen we zoal?

Weinig, zoals gewoonlijk.

We staan op een oude camping in voormalig Oost Duitsland.

De sanitaire units zijn oude gebouwen met nieuw sanitair.

Afijn, uw grappige columnist gaat douchen.

Zijn fantastische lichaam ontkleed en doet de douchedeur achter zich dicht en op slot.

En dan, ik weet het: een merkwaardige tic, ik probeer altijd of de deur weer open gaat.

En je gaat het raden, de deur gaat niet meer open!

Krijg de deurgreep niet meer om.

Daar sta je dan in je blootje met een flesje shampoo in je hand.

Moederziel alleen, ja vriendjes het is sielig.

Ik overwoog om help te roepen maar dat vond ik wel gek.

Al mijn krachten losgelaten op de deurgreep, het slot bleef op slot.

Dan maar een aanloop nemen om de deur eruit te rammen.

Maar een aanloop van één meter wil niet echt helpen.

Wat nu, vriendinnetjes?

Daar sta je dan stom te zijn.

Afijn, ik kwam op een geniaal idee.

Als ik nou eens met fluwelen vingertjes de handgreep omdraaide?

En ja hoor, de deur ging open en ik kon douchen.

Weliswaar met geopende deur.

We zijn gaan fietsen.

De camping ligt in een lang gerekt dal.

Naar Jena gefietst over brede fietspaden.

Over een houten brug, met een houten dak erboven, over de rivier gefietst.

Fietste langs de camping waar we jaren geleden hebben gestaan.

Bier gehaald en weer retour.

Gewandeld over de camping.

Het weer is bewolkt.

Er komt een Nederlander aangelopen, rond de klok van 18 uur.

Hij zegt, ik heb een splinternieuwe caravan.

Het gastoestel doet het niet, heeft u er verstand van?

Beste man, zeg ik, waar heb ik nou geen verstand van!

Ik ga kijken of de gasfles open is.

Okidodo.

In de caravan de afsluitkraantjes omgezet en zie: er is gas.

Er is ook een vlam!

Man blij, zijn vrouw kan koken.

Zoals jullie hebben opgemerkt, we doen weinig.

Allemaal een warme groet van frau Johanna und Herr Adriaan

 

[Luigi]

Bijzondere manier van schrijven.
Wel zeer amusabel

 

[kukel]

Donderdag 25 mei, dag zeven.


Vandaag verlaten we Jena.

Vol goede moed vertrokken.

Maarrrr……

Na drie kwartier rijden hadden we vier kilometer achter de rug.

Vier kilometer, dat hadden we lopend kunnen doen.

Wat gebeurde er?

Ja ja, wat was er gebeurd?

Vier kilometer….

In drie kwartier….

Gij gaat niet lachen hè.

Niet doen hoor.

We rijden door de dalen door het eerste dorpje.

De zon schijnt en al zingend rijden we voort.

Voor een dorpje staat een bord: umleitung.

Volg de U.

Dat doen we, we verlaten de doorgaande weg.

Rechtsaf over een parkeerterrein van de voetbalclub.

Bordjes met U erop trouw gevolgd.

We komen in gehucht, de weg werd smaller.

Bruggetje over, de weg werd wel heel smal.

Onder een bloesemboom door en voila.

Je raad het al.

De weg hield op!

Noppes, nada, niks, zero wat nu.

Keren gaat niet.

Caravan losgekoppeld, de weg loopt schuin naar beneden, ik hield de caravan niet tegen.

De handrem omhoog getrokken en het spul staat stil.

Met de hand geprobeerd de caravan te draaien, lukt niet.

Dus maar gemoverd.

Eerst de auto gekeerd, toen de caravan, aangekoppeld en zo waren we drie kwartier verder.

De omleiding betrof iets in het gehucht, niet de doorgaande weg.

Zo, uitgelachen?

Mooi, gaan we morgen verder en vertellen we waar we zijn beland.

 

[petra]

Sorry ik lach jullie toe want dit is zooooo herkenbaar. Dit overkomt ons ook regelmatig, dan wel niet met een caravan maar met de camper. Voor beide geldt dat het zeer vervelend is, maar ja wat doe je eraan

 

[kukel]

Vrijdag 26 mei, dag acht.

We zijn beland in Tsjechië!

Op camping de Regenboog in Sluknov.

Een, en dat staat met hele grote letters op het bord bij de camping, een christelijke camping.
Jawel, heer Adriaan op een gristelijke camping.

Gristelijk, zo sprak de zangleraar Kloosterman op de lagere school het uit.
Oke, pappie gaat douchen.

Een werkelijk prachtig sanitairgebouw.

O ja, de camping is prachtig, weids uitzicht op de heuvelen.
Roofvogels, herten en mooie grote plaatsen.

Oké, pappie gaat douchen.
Mooie doucheruimte.

Deurtje dicht, op slot, controle, deur kan weer open.
Krijgt de neiging om een psalm aan te heffen.

Uitkleden.

Hangt een sortiment kastje met een knop.
Je moet op deze knop drukken.

Pappie drukt.
Geen water.

Drukt nog een keer.
Geen water.

De psalm vloeit weg als water in een afvoerputje.

Maar waar blijft het water?

Staat pappie in zijn blootje met in zijn hand een flesje shampoo.
Waar heeft pappie dit meer mee gemaakt?
Pappie gaat in zijn blootje naar andere douchecabines.

Drukt op knoppen.
Nada, zero, noppes.
Zet zijn bril op en ontdekt dat op de zijkant van het kastje een munt in moet.

Was de receptioniste even vergeten om dit aan ons te geven.

Afijn, we hebben deze vrijdag meer meegemaakt.

Vrinden, morgen verder.
En, hou het gezond!

O ja, Johanna is er ook maar de vaat, het stofzuigen, het dweilen moet gedaan worden.

Dus het avontuur gaat haar even voorbij.

 

[kukel]

Zaterdag 27 mei, dag negen.

Zondag 28 mei, dag tien.

Maandag 29 mei, dag elf.


Niets te melden.

 

[bruinh]

Dat is dan niet veel wat er te melden is,

 

[kukel]

Zondag, 28 mei, dag 10.



Even de vergeten dingen opschrijven.

Bij het passeren van de Duits Tsjechische grens staan er zoals gewoonlijk vele Vietnamese kramen.

Die verkopen allemaal dezelfde troep.

Maar nu……

Links en rechts uitstallingen, en ze verkopen allemaal hetzelfde!
Planten, bloemen en planten en planten en…
Je rijdt als het ware door het keukenhof heen.
Sluknov is het uiterst in het noorden gelegen stadje van Tsjechië.
Het is maar dat je het weet.

En weet je, er is een plein, er zijn restaurantjes maar geen terrassen.

Lijp hè.

Ennuh, de bevolking bestaat uit de helft uit roma 's.

Ennuh, dat Joke met 24 halve liters bier op haar fiets vanuit de supermarkt naar de camping is gefietst.

Ennuh, dat ik vroeg opsta, loop over de met dauw bedekt grasveld om te douchen en dat ik dan naar het stadje fiets, om 7.30 uur, om verse broodjes te kopen.

De camping is werkelijk prachtig, het uitzicht magnifiek.
En het bier?
Een tapbier voor € 1,70.
Maar wel voor een halve liter.
Een gelukkig mens ben ik toch.

Uit eten is niet zo duur, en lekker.
We hadden gereserveerd, je weet nooit hè hoe druk het wordt.
Je gaat het raden, we kwamen om zes uur aan in een leeg restaurant.
Afijn, lekker gekletst met de eigenaar.
Het fietsen is fantastisch in een prachtig berglandschap.
Steile hellingen, Joke donderde gewoon met een snelheid van 50 km/uur de berg af.
Petje af!

Vandaag naar Duitsland gefietst.
Een mensch moet wat.
Komen we in een dorpske, meestal dus.
Zijn vrijwilligers een oude houten huis uit 1772 aan het restaureren.
Rondleiding gekregen, ferrie intresting.

Het weer is heerlijk zonnig.
In de nacht frisjes, ongeveer 2 graden, de kachel gaat in de nacht niet uit.

Vanuit een schitterend Tsjechië groeten vrouwe Johanna und Herr Adriaan u.

 

[martin@22]

Sluknov is het uiterst in het noorden gelegen stadje van Tsjechië.
Het is maar dat je het weet.

De camping is werkelijk prachtig, het uitzicht magnifiek.

Wist je dat die camping van een piepjong Nederlands stel is?
Wij wonen slechts 9 km van Sluknov af en komen er zeer regelmatig.
Wij wonen inderdaad in een mooie omgeving.

 

[kukel]

Inderdaad, dat weet ik.
En met veel enthousiasme werken ze aan de camping.
De eigenaar is hard aan het werk om nu een terras te maken.
Die zijn er niet in Sluknov.
Daarna maakt hij een restaurant erbij.
Mooie tijd daar gehad.

 

[kukel]

Dinsdag 30 mei, dag 12.

De zon blijft schijnen.
Gisteren, tweede pinksterdag naar Bautzen geweest, in Duitsland.
De grenzen lopen in elkaar over.
Het ene moment rij je in Tsjechië, het andere in Duitsland.
Het stadje is dan ook tweetalig.
Het werkelijk een schitterend mooi stadje.
www.bautzen.de

En zo verstrijkt de tweede pinksterdag en eindigt met een dineetje in Sluknov.

En zo begint dinsdag met een wandeling 's morgens vroeg naar de bakker.
Die was tijdens de feestdagen gesloten en moest ik fietsen naar de Penny market.
De bakker bestaat uit een heel klein winkeltje.
Maar de broodjes zijn lekkerder dan bij de Penny.

De auto gepakt want ik wilde naar een smalspoorweg in Zittau.
Foto's nemen.
Helaas was de stoomtrein net weg.
www.zittauer-schmalspurbahn.de

Dus rondgelopen in Zittau.
Aardig stadje, mooi plein en lekker ijs.

Op de camping zie je de roofvogels vliegen, een imposant gezicht.
Ze azen op voer.
De vogel heet : rode wouw.
Zoek het maar eens op in internet, een prachtige vogel.

Nu loopt er een ree achter de caravan.
Graast een beetje op haar gemak.
Staat stil, kijkt eens op en eet wat gras.

Al met al verblijven we in een schitterende omgeving.
Mooie gebouwen, kerken en heilige beelden langs de weg.
De beelden dateren zo een beetje uit 1830.
Kastelen volop.
En gedenktekens voor de gesneuvelden uit oorlogen van 1870 en uit de eerste wereldoorlog.

De gedachten zijn op.
De lettertjes zijn op.
De stroom is op.
Drop hebben we volop.

Lieden, tot den volgende keer en niet je neus aan je mouw afvegen hoor.

 

[kukel]

Donderdag 1 juni, dag 14.

Beste lezers en lezeressen,

Je hebt mooie dagen.
Wondermooie dagen.
En waardeloze dagen.
Het is niet anders.

Woensdag heerlijk gefietst over een magnifieke route.
Bossen, heuvels, dorpjes en een toffie voor onderweg.
Het was een wondermooie dag die afgesloten werd in een typisch Tsjechisch restaurant.
Joke bestelt kip met champignonroomsaus.
Und der pappie?
Jawel, het hing over mijn bord heen.
Keek mij glazig aan.
Jij gaat niet weg, zei ik.
Een fantastische forel!
Vroeger lang geleden, of het leek wel gisteren, bestelden Johan en ik altijd forel.
En gaven deze een cijfer.
Ja ja, de tijd zwemt van je vandaan.
Een acht meneertje.

Vandaag geluierd.
Joke heeft twee wassen achter de rug.
De auto staat een stukje van de caravan.
Joke vraagt of ik waslijn wil spannen.
Natuurlijk meid.
Ik knoop drie waslijnen vast aan de auto en caravan.
De was hangt in de zon te drogen.

Je hebt waardeloze dagen.

Ik moest een boodschap doen.
Ik stap in de auto en rij weg.
En wat denk je.
Wat denk je?

Je hebt mooie dagen.
Ik had natuurlijk de waslijn al verwijderd.
Leuk ben ik hè.
Uiig.
Ongewoon zo geinig.

Het weer blijft onveranderlijk goed.
Mijn haar ook.
Johanna ook.

Lieve mensen, tot de volgende aflevering en knip je nagels niet te kort.

 

[Henk Feijnenbuik]

Geweldig