Weer terug in Tsjechië

[kukel]

Zondag 4 juni dag 17.


Jawel bovenste beste trödelaars, hier zijn we weer.

Het weer, gij trödelaar, is heerlijk.

Het weer is op deze zondagmiddag heerlijk.

De rust, trödelaris, is overweldigend.


Maar, trödelitis, eerst terug naar vrijdag, nog op de vorige camping.

Overal zagen we ze.

En overal groen.

Rondom een Duits dorpje tot in de wijde omtrek.

Wel 40 km vanuit het dorpje.

Jawel, trödeludocussen, dat geloof je toch niet.


Maar ze waren er wel!

Groene borden met tekst: TRÖDELMARKT


Als je zoveel reclame ziet dan moet het toch wel een fantastische trödelmarkt zijn.

Wij er naar toe, 32 km ver en één lang uur rijden.


We volgen de pijlen die naar het ongelofelijke trödelmarkt wijzen.

Ik rij gewoon net zolang door tot ik bekant bij de ingang kan parkeren.

Wij zijn aangekomen bij de:


TRÖDELMARKT !!!


Van blijdschap begin ik te jodelen, zo bliede was ik.

Een knal van Johanna bracht me tot bedaren.


Per persoon moesten we €2,50 betalen om binnen te komen.

Stempeltje op je hand en voila we waren binnen in de


TRÖDELMARKT !!!


We werden overweldigd door prachtige muziek uit kolossale luidsprekers.

Marlene Dietrich met: Sag Mir Wo Die Blumen Sind

Freddy Breck ‑ Rote Rosen.

Jürgen Marcus ‑ Ein Festival der Liebe.

Hansi Hinterseer ‑ Tiroler Berge.

Heino ‑ La Montanara

Junge komm bald wieder van Freddy Quinn.


Je begrijpt, mijn trödelgeluk kon niet op.

Oke, je loopt het terrein op en er staan overal kramen.

Gevuld met een enorme klerezooi.

Veel goor glaswerk, nog goordere pannen, stinkende dozen met rotzooi.

Boeken, oud maar ook mooie exemplaren.

Waaronder nogal wat boeken met ene Hitler als hoofdpersoon.

Oude foto's, familiefoto's maar ook soldaten uit vorige oorlogen compleet met medailles.

Ik liep er met opgeheven hand langs.

Afijn, je kent het wel.

Sommige kraampjes verkochten ook nieuw spul waaronder de vingerhoedjeskraam.

De foto heb je gezien.

Na één uurtje rondslenteren, kregen we jeuk en zijn terug naar de camping gegaan.


We gaan nooit meer een TRÖDELMARKT bezoeken.


Dit was de vrijdag, tot de volgende keer en vergeet niet zelf de slingers op te hangen.

 

[kukel]

Maandag 5 juni, dag 18.


12.00 uur en het regent een beetje.

Terug naar zaterdag.

We vertrokken uit Sluknov om naar de volgende camping te gaan.

Een rit van 215 km over bergen en dalen, over twaalf overwegen, talloze dorpjes en een stad of wat.

En boys, goed nieuws!

Twee Actions gezien onderweg.

En zat kastelen en monumentale gebouwen.

Afijn, na vier uren op een echte Tsjechische camping aangekomen.

Camping Zebrakov drie km vanaf een stadje met de mooie naam: Světla nad Sázavou.

Světla is de naam van het stadje en Sázavou is de rivier die er doorheen stroomt.


Zondag naar dat stadje gefietst en wat boodskapjes gedaan.

De camping is klein, plaats voor 14 caravans.

Ligt langs een weg, geen hek eromheen.

Twee landbouwmachines geteld, zo rustig is het hier.


Douchen als vroeger, achter een gordijn.


Nienke schreef: bedenk eens om je geschreven verhalen te bundelen.

Dat deed mij denken aan vroeger.

Ik schreef, als wij op vakantie waren, dikke brieven aan mijn moeder.

Ik pakte een blocnote met lijntjes.

Schreef met balpen over het papier.

Je hoorde de balpen over het papier gaan.

Over wat wij meemaakte, net zoals nu.

Alleen was het vroeger een ritueel.

Ook toen schreef ik al dwaze verhalen aan onze moeder.

De brief was klaar, je scheurde het vel uit de blocnote, het papier knisperde bij het kleiner vouwen.

Zorgvuldig in de enveloppe doen, adres erop, een buitenlandse postzegel plakken, enveloppe dicht likken, en op de post doen met de woorden: veel geluk.

Ze was er heel blij mee, de brieven had ze bewaard.


En nu tik ik wat en binnen no time lezen jullie het.


In een omheining lopen kippen, een haan en eenden.

Buiten de ren loopt er een haan los met wat kippen.

De loslopende haan loopt naar het gaas, de andere haan vliegt erop af en ze gaan beide te keer.


Ik hoor ze soms drie keer kraaien en mijn roomse opvoeding (gefaald) komt boven.


Waarde lezers en lezeressen, na regen komt…….. weer regen.


U is gegroet.

 

[kukel]

Dindag 6 juni, dag 19.

Wat gaat de tijd snel hè.
Vannacht geregend, ook hier is het te droog.
Nu bewolkt.
Gisteren ook, bewolkt, beetje miezerig.
Rond gelopen in het stadje Světla nad Sázavou.
Merkwaardig stadje.
Wilde daar gaan dineren. Večeřet dus.
Er zijn een paar restaurantjes.
Maar die sluiten om 15.00 uur.
Gek hè.
Maar daar, daar op de hoek is er een open.
Op de vraag: kunnen we hier eten?
Ja hoor, maar we serveren alleen soep.
Nee dank u, ik heb er nog nachtmerries van.
We moesten toendertijd thuis altijd soep eten.

Afijn, er was nog één restaurant open.
Een Vietnamees.
Trap op, tafeltje, uitzicht over het plein.
Joke bestelde iets, kip met rijst en noedels.
Ik bestelde, jawel mijn Tsjechisch is fantastisch, droobreiu. (*)
En we hebben gesmuld, heerlijk.

Vandaag bewolkt, licht bewolkt, lul niet, zwaar bewolkt.
Niet gefietst maar naar Havličkův Brod met de auto gereden.
Wat een leuk stadje.
Echt een Tsjechisch geval.
Plein, prachtige gebouwen en kerk.
En….de zon scheen.

Zmrzlina gelikt.

We parkeren overal waar een parkeerschijf nodig is.
Dat staat duidelijk aangegeven.
Maar hoelang staat niet vermeld.
Blijkt dat het bord aangeeft dat je een parkeermeter moet vullen.
Weten wij veel.
Afijn, het was weer een mooie dag.

Zo wij komen, zo wij gaan.
De verhalen van heer Adriaan blijven altijd bestaan!

(*) droobreiu, draai het woord om en ik hoor de oplossing graag.
Ik heb totaal iets anders genuttigd.
Dit was weer een fenomenale grap van mij.

 

[hgmw]

droobreiu, heer Kukel, eet men in Rotjeknor, niet in Tsjechië

 

[kukel]

Donderdag, 8 juni dag 21.

Dag allemaal, genoten van de woensdag?
Wij wel, heerlijk gefietst langs de rivier.
Overgestoken met behulp van een waggelende hangbrug.
Dorpjes, stadjes en bossen, zo mooi.
Hellingen zo steil, het is geen stijl.
Rondgelopen in een stadje Ledec nad Sázavou.
Op het marktplein op een bankje broodjes opgegeten.
Driemaal op, tistochmooihé.
En wij zijn opgewekt.
Dat is een op endeur.
Afijn, wij 's avonds naar de Vietnamees.
Johanna bestelde hetzelfde als eergisteren.
En ik……
Ik zie nummertje 69.

En gelijk schieten mijn gedachten jaren terug.
Mannenvakantie.
We hebben een huisje gehuurd in Suïcide.
Wij gaan eten in het restaurant en zien de Tsjechen iets verorberen wat wij niet kennen.
Zag er een beetje geroosterd uit.
De volgende dag hebben wij dat ook besteld.
En het was: kachna.
O, o , o wat lekker was dat.

Afijn, nu terug naar de Vietnamees.
Nummertje 69.
Je hebt het geraden.
Kachna.
Wat was het weer heerlijk om kachna te eten.
En bij elke hap dacht ik even aan toen…….

Vandaag, donderdag, weer een fantastische fietstocht gemaakt.
Gefietst naar onder andere Lipnice nad Sázavou.
Wel opzoeken hè waar dat ligt.

In een verstild dorpje bij een kruising op een bankje met uitzicht op een kruisbeeld en een kapelletje op een bankje onze broodjes opgegeten en chocomel gelurkt waarbij de chocomel rijkelijk ontsnapte en over mijn schitterende korte broek terecht kwam waarop ik zei moet dat nou kon je niet gewoon via het rietje in mijn mond komen.

Afijn, het weer is prima alhoewel het nu op klokslag 17.30 uur begint te regenen en ik nu terstond stop om één liter bier naar binnen te werken.

Tot morgen dan maar weer en dan krijgt u het merkwaardige verhaal te lezen van Picasso.

 

[kukel]

Vrijdag 9 juni, dag 22.

Dag allemaal.
Zoals beloofd gaan we het over Picasso hebben.
Je denkt natuurlijk, waar gaat dit over?
Je gaat het merken.

Op de camping staat ongeveer twintig meter verder een caravannetje .
Een Predom, Nederlands kenteken.
Aan de Predom is een vlag bevestigd, een met oranje en gele strepen en een logo.
De camping wordt begrensd aan de lange zijde door bomen en struiken.
Af en toe een opening er tussen waardoor je naar de akkers kunt kijken.
De Predom staat drie meter van het groen af en daar tussen caravan staat een windscherm.
De caravan wordt bewoond door een, zo te zien, een oudere man.
Hij loopt een beetje gebogen langs en ,,gekleed'' in een minimaal zwembroekje.
Hij is helemaal gebruind.
Hij zegt niets.
Hij loopt weer langs, kromgebogen, met in zijn hand een lange houten hark.
Ik zie dat hij een oorbel, ketting en ringen om heeft.
Grijze baard.
Dit is mijn kans om wat tegen hem te zeggen.

Goedemorgen buurman, wat ga je doen?
Hij kijkt op en komt naar ons toe.
Hij: ik ben hier een hobbyboer.
Wij: wat doe je zoal?

En dan is hij blij dat hij wat te vertellen heeft.
Hij kletst maar door.
Helpt de boer.

En hij gaat verder met vertellen, geen speld tussen te krijgen.

Hij: zie je die vlag, er staat zzm op.
Wij: mooi maar wat betekent dat?
Hij: weten jullie dat niet?
Wij: geen idee.
Hij: zuiderzeemuseum.

En hij gaat verder met vertellen, geen speld tussen te krijgen.

Wij: hoe oud ben je?
We moeten raden, daar begin ik niet aan.
Joke wel, die schat hem over tachtig.
De buurman is achtentachtig!
Hij rijdt gewoon hier naar toe.
En verteld over de aankoop van zijn auto en…. en……en……

En hij gaat verder met vertellen, geen speld tussen te krijgen.

Maar dan denk jullie, waar blijft Picasso?

Hij: je rijdt in een Picasso
Wij: goeie auto.
Hij: hoe heten jullie?
Wij: Joke en Aad.
Hij: ik heet Piet.

Hij: ik was mijn huis aan het schilderen en sindsdien heet ik in het dorp PIETCASSO!

 

[kukel]

Zondag 11 juni, dag 24.

Vrijdag naar Humpolec geweest.
Een allerliefst stadje.
Volgens de folders.
Leuk centrum met winkeltjes, marktplein en een kerk.
Het ging al mis met de weg er naar toe.
We gingen met de auto, afstand 15 km.
Volgens de borden is de weg afgesloten.
Ja, wij kunnen de Tsjechische verkeersborden uitstekend vertalen.
Nog 33 km te gaan.
Afijn, geheel zelfstandig een andere kortere route gevonden.
In Humpolec aangekomen, gratis parkeren.
En dan gaat er al een lichtje branden.
Inderdaad, er zijn geen winkeltjes, er is een kaal plein maar wel met een afgesloten kerk.
Dan maar het plaatselijk museum in.
Geheel tegen onze zin want we gaan nooit meer naar musea.
Museum dicht, dat is mooi.
Toch nog een ijsje gescoord en op het kale plein op een bankje weggelikt.
Humpolec is niks en wordt nooit wat.
Terug bleek de weg niet afgesloten dus onze Tsjechisch wat betreft verkeersborden heeft jammerlijk gefaald.

Zaterdag gewandeld in het kastelenpark.
En toen, ja toen kregen we een gigantische stortbui over ons heen.
Ongelofelijk, wat een regen.
Maarrr, we stonden vlakbij een kiosk waar keiharde kutmuziek uitkwam.
Maarrr, we stonden droog en na een kopje thee en doof van die teringmuziek liepen we naar onze fietsen bij het kasteel en opgetogen kwamen we bij de camping aan.

Zondag: rustdag.
Alle restaurants dicht dus weer naar de Vietnamees.
Lekkel.

Tot horens.

 

[Oboema]

Naar Humpolec ga je maar voor 1 reden: de veel geroemde Bernard brouwerij. Wij zijn daar in het najaar van 2007 op audiëntie geweest. Inmiddels is de brouwerij incl restaurant flink uitgebreid naar ik heb begrepen.

Het kale plein van Humpolec wordt ieder jaar 2 dagen helemaal gevuld met muziek. Dat schijnt een goed feest te zijn. Staat op ons lijstje.
In 2024 op 21 en 22 juni. Het heet heel toepasselijk Bernardfest.

Úvod

www.bernardfest.cz

 

[kukel]

Maandag 12 juni, dag 25.

Vandaag weinig gedaan.
Rustdag.
Gestofzuigd en zo.
Alles opgeruimd.
Ook de luifel.
Morgen gaan we verder.
Naar een camping die vele van jullie wel kennen.
Wij zijn benieuwd.
Jij ook?

Groetjes van vrouwe Johanna und Herr Adriaan.

 

[Henk Feijnenbuik]

Ben benieuwd

 

[kukel]

Dinsdag 13 juni, dag 26.

We zijn aangekomen op de camping in Ejpovice.
Mooi weer.
Maar gisteravond hè, gisteravond.
Tjonge jonge toen gebeurde het in Zebrakov.
Ik kan er niet over uit.
Je gelooft het niet.
Maar het is waar.
Echt waar.
Het gebeurde om ongeveer 21.00 uur.
Het was verbijsterend.
Ik kan er niet over uit.
Ik moet even pauzeren.

Effe wachtuh.

Ja, ik ben er weer.
Jij ook?

Oke, ik ga het proberen om het verhaal te doen.
O je, daar ga ik weer.
Te veel emoties.

Effuh wachtuh.

Kortom dan in één keer maar om het verhaal af te maken.
Wij zaten in de caravan en het is ongeveer 21.00 uur.
En dan gebeurt het.
Wij kunnen er niet over uit.

De buitentemperatuurmeter daalt schrikbarend.
Van 20 naar 18, 16, 12, 10 graden!
We krijgen het koud in de caravan.
Gij gaat het niet geloven maar we doen de kachel aan.
Wij gaan slapen en de kachel doen we uit.
De volgende morgen kijk ik hoe laag de temperatuur in de nacht is geweest.
Drie graden, mevrouw mijnheertje.
Drie.
Drie.
Van die temperatuur krijg je pijn in de knie.
Hi hi.

Afijn, de temperatuur loopt in de volgende morgen snel op.
We pakken de laatste zooi in en vertrekken naar Ejpovice.
Een rit van 180 km over de tolweg.
Een vignet hadden we via internet geregeld.
Dat is trouwens de enige mogelijkheid.

Morgen vertellen we over Ejpovice en Rokycany.

En je houdt het niet droog vanwege de herinneringen.
Deze vakantie is ongemerkt een tour van terug kijken geworden.
Ach, soms is het nodig.

Maaruh, liever kijken we naar de dag van morgen.
Ja toch.

Een warme groet van Johanna die met een heer getrouwd is.

 

[Henk Feijnenbuik]

Hij is weer geweldig.

 

[kukel]

Donderdag 15 juni, dag 28.

Gisteren naar Rokycany geweest.
Weet je, het was helemaal niet de bedoeling om een reis te maken naar wat vroeger was.
Maar ongemerkt is het ervan gekomen.
Alleen het plein herken ik.
En daar, daar vele jaren geleden, zaten wij de mannen op dezelfde bankjes.
Gewoon te kijken.
En daar, loop je even mee?
Daar om de hoek was de hernabar.
Ik zie ons nog de trappen oplopen.
We sliepen in het sporthotel.
Sporten deden we niet, eigenlijk wel maar dan urenlang topsport bedrijven achter een gokkast.
Met vele pullen bier en een shaggie.

Terug naar de camping in Ejpovice.
's morgens sta ik op en loop naar het meer.
Er is niets veranderd sinds 25 jaar geleden.
De camping is nog hetzelfde, het restaurantje is een beetje aangepast maar oogt nog als vroeger.
Ik zie ons, familie en vrienden rond het kampvuur zitten.
Luisterend naar de Tsjechen met hun gezang en gitaarmuziek.
Heel wat liedjes zongen wij mee in het Nederlands.

Als boordgereedschap in de caravan hadden we altijd een boomzaag en een bijl bij ons.
Er zijn wat bomen gesneuveld.
De oprijlaan naar de camping is redelijk verbreed door toedoen van Wouter!


Het weer is prima, rond de 20 graden.
Het is rustig op de camping.
Aangenaam vertoeven hier.

Vandaag naar Plzen geweest met de fiets.
Een heerlijke route om naar toe te fietsen.
Het is een prachtige stad geworden met fantastisch mooie gebouwen.
Gewoon op een bankje zitten en mensen kijken.
Op een terras een lekkere pizza verorberd.
Wij komen de dagen wel door.
En als we toch op de terugkijktour bezig zijn, morgen op de fiets opnieuw naar vroeger.
Ben benieuwd, jullie ook?

Een mooie avond toegewenst.

 

[kukel]

Vrijdag 16 juni, dag 29.

We zijn nu vier weken onderweg.

Nou, luitjes, het weer was af en toe miezerig.
Dus met de auto op weg gegaan naar ……zamek Kozel!
Bij sommige van jullie wel bekend.
We waren te vroeg voor een rondleiding maar dat gaf niet want die hadden we 30 jaar geleden al gedaan en het zag er niet naar uit dat er iets veranderd was dus hebben wij maar in het mooie park gelopen wat rond de het kasteel aangelegd is en jawel het was een mooie wandeling en wij waren er zeer content mee zodat we opgetogen naar de camping terug zijn gegaan.

Zo, ben je er nog?

Terug op de camping, het is 16.12 uur.
Wij zijn de enige buitenlanders op de camping.
Het is maar dat u het weet.
Het is zeer rustig.
De Tsjechen beginnen ultra vroeg met werken en om 15.00 zijn ze klaar en de camping lonkt.
Maar dan begint het, de leegstaande caravans worden bewoond.
Er komen wat campers en caravans aan.
Tenten en tentjes worden opgezet.
Er wordt gekletst.
Alles staat in, naast en voor elkaar.
Er wordt hout gesprokkeld.
Ze zijn er druk mee.
Wij gaan eten in de kantine.
Buiten drinken de Tsjechen de bekende halve liters.
Er wordt bier getapt in lege limonadeflessen van één liter.
We wanen ons 30 jaren jonger.
Sommige dingen veranderen niet.
Wat een fantastische ouderwetse echte Tsjechische camping!
En het tap bier, de wijn en het eten waren prima.
O ja, het weer werd weer goed.
Echt, echt waar, het lijkt wel of we op vakantie zijn.

Oke, wij doen het verder rustig aan en daar zijn we de hele dag zoet mee.

Met een welgemeende groet groeten vrouwe Johanna und Herr Adriaan u.

 

[J.J]

Beste @kukel en @kukelien we hebben hier kostelijk van genoten, wat een leuke manier van schrijven, we geloven best dat jullie heel veel lol in het leven hebben, echt mensen voor ons, wij hebben ook wel elke dag dikke lol, en daar mee slaan wij ons door de dikste problemen.

Vooral mijn vrouw die kwam soms niet bij van het lachen.
En nog lacht ze tussen door weer.

Jullie humor is zo herkenbaar voor ons, prachtig.

Lostelijk hartelijk dank, we zien uit naar heel veel meer.

 

[kukel]

Zondag 18 juni, dag 31.

Gisteren gewandeld en Ejpovice bekeken.
Het monument gezien wat in 1995 onthuld werd ter verering van de Amerikanen die Ejpovice bevrijd hadden.
De Russen hadden dit altijd ontkend, vandaar.
Wij waren er indertijd bij.

Een heerlijk tappie gedronken en "gedineerd" in het restaurantje op de camping als afscheid.
Voortent afgehaald, dan hoeven wij dat de volgende dag niet te doen.
Ejpovice was leuk, ontzettend leuk om de tour van herinneringen en herkenning mee te maken.

Vandaag vertrokken voor een rit van wel 102 km.
We rijden van camping naar camping.
Zouden er ook nog andere wegen zijn?
En om de tour van herinneringen en herkenning compleet te maken staan we nu op een camping waar we vier jaar geleden ook geweest zijn.
Aan een meer.
Dat komt omdat wij dolgraag nog eens in Karlovy Vary willen wandelen.
Het laatste stuk naar de camping konden we dromen.
Een en al herkenningspunten.
Waar we staan?
In Nova Role.
Een kilometer of 10 van Karlovy Vary.
Het is heet en we zaten in de schaduw van bomen zoals vier jaar geleden.
Sommige dingen veranderen nooit.
Voor de rest alles okidodo.

 

[kukel]

Maandag 19 juni, dag 32.

Vandaag naar Karlovy Vary gefietst.
Fietsen neergezet en gaan wandelen.
Terug naar toen en we zien onze voetstappen van weleer op de stenen weerspiegelen.
Vele malen zijn we er geweest.
We kennen elke straat, elk gebouw.
Vele mensen hebben bij ons in Sindelova gelogeerd.
Allemaal hebben Joke en ik jullie meegenomen naar Karlovy Vary.
Wij lopen in gedachten naar vroeger met jullie mee.
Weet je wel daar kocht zij wat, ennuh, daar in de Gouden Olifant dronken we wat.
We namen het treintje de berg op.
En daar lunchten we, heerlijk was het.

We lopen naar het park, alles wordt daar opgebouwd voor het filmfestival.
Effe gepist in het park.
Groots moet het filmfestival worden.
Overal worden er podia gebouwd.
We herkennen de gebouwen, Karlovy Vary ziet er fantastisch uit.
Ijsje gelikt tegen een schandalige prijs.

Misschien denken jullie ook terug naar hoe leuk het was met elkaar.

Afijn, genoeg terug gekeken voor de rest van ons leven want morgen is onze toekomst.
Het weer is prima.
Het is zeer rustig hier.
Kortom, het is goed zo.

O ja, je moet roeien met de riemen die je beloofd zijn.

Na shledanou.

O ja, morgen weet je alles over de potraviny.

 

[Henk Feijnenbuik]

Mooie stad.

 

[kukel]

Dinsdag 20 juni, dag 33.

Tjonge jonge, heet!
We hadden plannen om te fietsen maar dat hebben we maar niet gedaan.
Onder de bomen in de schaduw gezeten en gelezen.
Uitzicht over het meer, mooi toch.
Lekker geluierd.
Luifel eraf gehaald.
Morgen trekken we verder.
Waar naar?
Dat blijft een verrassing.
Naar Nejdek gereden.
Bij Anne gedineerd.
Het restaurant is mooi opgeknapt.
En een oude bekende is de ober.
Ik zeg: ik ken jou.
Je hebt een restaurant aan de overkant.
En je bent een Engelsman.
Klopt, zegt hij, maar covid heeft mijn restaurant de nek omgedraaid.
Dus werk ik bij Anna.
Het eten was als vanouds, lekker.
Voor de rest weinig te melden.

O ja, morgen weet je alles over de potraviny.

Dag dag.

 

[Henk Feijnenbuik]

Ben benieuwd waar de reis naartoe is gegaan.