Dit is niet echt een mooi verhaal, maar ik vind het wel leuk.
De laatste avond in Tsjechië, we hebben de boel zoveel mogelijk ingepakt. De gasfles is leeg en we besluiten uit eten te gaan.
We stappen het restaurant binnen en het is gezellig druk. Recht tegenover de deur staat een grote tafel met allemaal grote glazen bier, met daarachter hun eigenaars. Achterin zitten drie mannen fanatiek een kaartspel te doen.
We zoeken een plekje en krijgen vrij snel de kaart. Het duurt even voordat we de kaart hebben ontcijferd, maar we hebben even de tijd. Eerst een lekker biertje. De mannen aan de grote tafel heffen een lied aan en worden iets te luidruchtig, want daar komt de eigenaar. Hij maant ze tot stilte, in ieder geval, zo zie ik het. En inderdaad, ze stoppen met zingen. Maar niet voor lang, daar gaan ze weer ......en daar komt de eigenaar weer. Wij moeten er wel om lachen, het is in ieder geval geen suffe boel, ik voel me er wel lekker.
Ons eten komt en ziet er heerlijk uit, we bedanken de man en ondertussen gaan de mannen aan de grote tafel er ook nog bij staan om hun lied wat kracht bij te zetten. Daar komt de eigenaar weer en maakt een verontschuldigend gebaar naar ons. Maar wij lachen en maken duidelijk dat wij het in ieder geval niet erg vinden.
Een van de mannen staat op om naar de w.c. te gaan, zijn motoriek is niet meer zo denderend, dus mijn dochter schuift iets opzij, zodat hij er makkelijker langs kan. Maar hij stopt bij onze tafel, zegt iets in het Tsjechies en begint ook hier een "prachtig" lied. Het enige wat ik kan verstaan is Moravië. Ik nam dus aan dat hij daar vandaan kwam.
De eigenaar houdt de boel op een klein afstandje in de gaten. De man begint een gesprek, maar ik onderbreek hem en vertel hem, in mijn beste Tsjechisch:"Ik kom uit Holland". Hij herhaalt "Holland" en ik denk nog, nu komt het, Amsterdam, tulpen, klompen molens, maar nee, niets van dat alles.
Hij begint, tot grote verbazing van zowel zijn vrienden als ons, tatatatatatata, jawel de vogeltjesdans. Mijn dochter fluistert nog snel:"Niet doen hoor Ma!", als hij probeert mij te verleiden om mee te doen. Maar dat gaat zelfs mij te ver, ik heb me altijd verbaasd over al die Nederlanders die overal de Vogeltjesdans doen. Toch is deze vogeltjesdans wel charmant en hij maakt de gebaren er ook bij, soms even steun zoekend aan de tafel. Zo, hij is klaar en maakt een korte buiging. We kunnen niet anders dan klappen en de eigenaar loopt hoofdschuddend weg.
De laatste avond in Tsjechië, we hebben de boel zoveel mogelijk ingepakt. De gasfles is leeg en we besluiten uit eten te gaan.
We stappen het restaurant binnen en het is gezellig druk. Recht tegenover de deur staat een grote tafel met allemaal grote glazen bier, met daarachter hun eigenaars. Achterin zitten drie mannen fanatiek een kaartspel te doen.
We zoeken een plekje en krijgen vrij snel de kaart. Het duurt even voordat we de kaart hebben ontcijferd, maar we hebben even de tijd. Eerst een lekker biertje. De mannen aan de grote tafel heffen een lied aan en worden iets te luidruchtig, want daar komt de eigenaar. Hij maant ze tot stilte, in ieder geval, zo zie ik het. En inderdaad, ze stoppen met zingen. Maar niet voor lang, daar gaan ze weer ......en daar komt de eigenaar weer. Wij moeten er wel om lachen, het is in ieder geval geen suffe boel, ik voel me er wel lekker.
Ons eten komt en ziet er heerlijk uit, we bedanken de man en ondertussen gaan de mannen aan de grote tafel er ook nog bij staan om hun lied wat kracht bij te zetten. Daar komt de eigenaar weer en maakt een verontschuldigend gebaar naar ons. Maar wij lachen en maken duidelijk dat wij het in ieder geval niet erg vinden.
Een van de mannen staat op om naar de w.c. te gaan, zijn motoriek is niet meer zo denderend, dus mijn dochter schuift iets opzij, zodat hij er makkelijker langs kan. Maar hij stopt bij onze tafel, zegt iets in het Tsjechies en begint ook hier een "prachtig" lied. Het enige wat ik kan verstaan is Moravië. Ik nam dus aan dat hij daar vandaan kwam.
De eigenaar houdt de boel op een klein afstandje in de gaten. De man begint een gesprek, maar ik onderbreek hem en vertel hem, in mijn beste Tsjechisch:"Ik kom uit Holland". Hij herhaalt "Holland" en ik denk nog, nu komt het, Amsterdam, tulpen, klompen molens, maar nee, niets van dat alles.
Hij begint, tot grote verbazing van zowel zijn vrienden als ons, tatatatatatata, jawel de vogeltjesdans. Mijn dochter fluistert nog snel:"Niet doen hoor Ma!", als hij probeert mij te verleiden om mee te doen. Maar dat gaat zelfs mij te ver, ik heb me altijd verbaasd over al die Nederlanders die overal de Vogeltjesdans doen. Toch is deze vogeltjesdans wel charmant en hij maakt de gebaren er ook bij, soms even steun zoekend aan de tafel. Zo, hij is klaar en maakt een korte buiging. We kunnen niet anders dan klappen en de eigenaar loopt hoofdschuddend weg.
