Deze foto hoorde nog bij het paardrijden in Dvur Kralove.
Rondreis Tsjechië en Duitsland
- Onderwerp starter rianne t
- Startdatum
Welkom op Tsjechie.net
Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!
Donderdag 1 augustus
Vandaag stonden de grotten van Bozkov op het programma. We zijn heen via Lomnice nad Popelkou gereden. Deze plaats reden we in 2005 (toen hadden we een huisje in Dolni Sytova) bijna dagelijks doorheen, dus nu wilden we er even uitstappen. We waren er snel weer klaar, niets te beleven en het verkeer reed als gekken. Dus weer in de auto richting Bozkov. Helaas was de kortste weg afgesloten en kregen we te maken met enorme omleidingen. Onderweg kwamen we wel een mooie uitkijktoren met een verhaal tegen, die me bekend voor kwam. Dus hebben we even van het uitzicht genoten.
De grotten waren wederom de moeite waard. Tegenwoordig krijg je gratis een Nederlandse audioguide mee, handig, maar wel wat slaapverwekkend
Gegeten in Jilemnice bij een uitgestorven restaurant Vyhlidka, waar het uitzicht werkelijk prachtig was en het eten prima smaakte. Zonde dat er niet meer mensen zaten.
Vandaag stonden de grotten van Bozkov op het programma. We zijn heen via Lomnice nad Popelkou gereden. Deze plaats reden we in 2005 (toen hadden we een huisje in Dolni Sytova) bijna dagelijks doorheen, dus nu wilden we er even uitstappen. We waren er snel weer klaar, niets te beleven en het verkeer reed als gekken. Dus weer in de auto richting Bozkov. Helaas was de kortste weg afgesloten en kregen we te maken met enorme omleidingen. Onderweg kwamen we wel een mooie uitkijktoren met een verhaal tegen, die me bekend voor kwam. Dus hebben we even van het uitzicht genoten.
De grotten waren wederom de moeite waard. Tegenwoordig krijg je gratis een Nederlandse audioguide mee, handig, maar wel wat slaapverwekkend
Gegeten in Jilemnice bij een uitgestorven restaurant Vyhlidka, waar het uitzicht werkelijk prachtig was en het eten prima smaakte. Zonde dat er niet meer mensen zaten.
Vrijdag 2 augustus
Ik had mijn man zover gekregen dat we weer naar mijn lievelingskasteel gingen, dus in de auto naar Valdstejn.
Inmiddels hadden we via het hotel al een garagebox gehuurd op 100 meter afstand van het hotel, want het plein werd nu toch wel erg volgebouwd met kraampjes en eettentjes.
Maar goed, dat komt morgen, eerst naar Valdstejn. Ons verbazend over een Tsjechische dame die op hoge hakken en met baby op de arm de klim naar boven waagde, zijn wij rustig omhoog geklommen. Het was nog steeds loeiheet, dus alles in een aangepast tempo.
Ik blijf Valdstejn zo magisch vinden, de combi van eerst het nieuwere gedeelte en dan het oudere gedeelte dat hoe verder je naar achter loopt, steeds meer ruïne wordt. Het torentje dat helemaal beneden uitkomt in de grote zaal...
Gelukkig zaten er een paar Tsjechische meiden van een of andere knutselclub, en kon Lydia voor 10 kroon per stuk sokpoppen maken. De dame sprak goed Duits, en Lydia verstond genoeg Duits, dus die vonden het wel gezellig samen. Man bleef er bij zitten en ik kon heerlijk met mijn fototoestel een half uurtje rondzwerven zonder gekakel aan mijn hoofd.
Ik zal jullie de 193 foto's besparen Slechts een selectie:
De binnenzijde van het achterste gedeelte is nu ook opengesteld en ingericht, zeker de moeite waard!
Op de terugweg in Jicin bij de Piraat gegeten. De bowlingbaan op het plein was helaas verdwenen.
Terug in Hostinne even over de kermis gelopen en ons verbaasd over de enorme hoeveelheden eten die verkocht werden.
Ik had mijn man zover gekregen dat we weer naar mijn lievelingskasteel gingen, dus in de auto naar Valdstejn.
Inmiddels hadden we via het hotel al een garagebox gehuurd op 100 meter afstand van het hotel, want het plein werd nu toch wel erg volgebouwd met kraampjes en eettentjes.
Maar goed, dat komt morgen, eerst naar Valdstejn. Ons verbazend over een Tsjechische dame die op hoge hakken en met baby op de arm de klim naar boven waagde, zijn wij rustig omhoog geklommen. Het was nog steeds loeiheet, dus alles in een aangepast tempo.
Ik blijf Valdstejn zo magisch vinden, de combi van eerst het nieuwere gedeelte en dan het oudere gedeelte dat hoe verder je naar achter loopt, steeds meer ruïne wordt. Het torentje dat helemaal beneden uitkomt in de grote zaal...
Gelukkig zaten er een paar Tsjechische meiden van een of andere knutselclub, en kon Lydia voor 10 kroon per stuk sokpoppen maken. De dame sprak goed Duits, en Lydia verstond genoeg Duits, dus die vonden het wel gezellig samen. Man bleef er bij zitten en ik kon heerlijk met mijn fototoestel een half uurtje rondzwerven zonder gekakel aan mijn hoofd.
Ik zal jullie de 193 foto's besparen
Slechts een selectie:
De binnenzijde van het achterste gedeelte is nu ook opengesteld en ingericht, zeker de moeite waard!
Op de terugweg in Jicin bij de Piraat gegeten. De bowlingbaan op het plein was helaas verdwenen.
Terug in Hostinne even over de kermis gelopen en ons verbaasd over de enorme hoeveelheden eten die verkocht werden.
Zaterdag 3 augustus
Vandaag hebben we helemaal gereserveerd voor de Porciunkule, de jaarmarkt in Hostinne. Het plein voor ons hotel is omgetoverd in een zee van kraampjes, eettenten en een podium. Vanuit de brede vensterbanken vanuit onze hotelkamer kunnen we alles prachtig zien.
Vanwege Lydia ontkwamen we natuurlijk niet aan de kermis, dus die heeft zich een paar uurtjes vermaakt met paardrijden ( in het park kon je op een echt groot paard een rit door de schaduw maken, echt super, en de eigenaren verzorgden hun dieren uitstekend, rust ging voor nieuwe klanten, prachtig om te zien!), in een bal over het water lopen, de achtbaan, 2 beroerde spookhuizen en de Twister.
Op de markt voor het hotel stond een buurman en buurmankraam, dus daar hebben we eea meegenomen, en bij een dvd-kraampje de Tsjechische versie van Arabella en een dvd van Spejbl en Hurvinek gekocht.
Ook kwamen we een groep forumleden tegen. Naast Jan en Akkelien hebben we kennis gemaakt met Baan en zijn vrouw, en Clowntje en haar man en zoon. Erg leuk om elkaar zo op een Tsjechisch pleintje tegen te komen.
's Avonds wilden we in het hotel eten. Dat had een aangepaste kaart, geen probleem, er stond genoeg op. Maar de eigenaar stond er op dat we in een andere zaal plaatsnamen, waar we gewoon van de normale kaart konden bestellen. Lydia blij, die had zin in de spaghetti carbonara en broccolisoep. De zaal was verder helemaal leeg, zodat niemand onze voorkeursbehandeling zag, maar heerlijk rustig en koel! Communiceren met het personeel was soms wat lastig, de zinnen where have you daddy, I ask the cooker en have you all zullen we niet snel vergeten, maar dit was super, dat de koks ondanks de drukte een uitzondering maakten voor de enige buitenlandse gasten
Na het eten nog even de kermis op geweest, en toen Lydia een paar uurtjes laten slapen. Vanwege de perfect geïsoleerde ramen sliep ze dwars door de scheurende gitaren vanaf het podium onder onze kamer heen! Om 23.50 naar beneden gegaan en een plekje op het plein gezocht. Daar begon om middernacht een prachtige vuurwerkshow. Van het vertelde verhaal van de reuzen begrepen we niet veel, maar de vuurwerkshow was echt prachtig, zeker het gedeelte waarbij Smetana werd gedraaid!
Vandaag hebben we helemaal gereserveerd voor de Porciunkule, de jaarmarkt in Hostinne. Het plein voor ons hotel is omgetoverd in een zee van kraampjes, eettenten en een podium. Vanuit de brede vensterbanken vanuit onze hotelkamer kunnen we alles prachtig zien.
Vanwege Lydia ontkwamen we natuurlijk niet aan de kermis, dus die heeft zich een paar uurtjes vermaakt met paardrijden ( in het park kon je op een echt groot paard een rit door de schaduw maken, echt super, en de eigenaren verzorgden hun dieren uitstekend, rust ging voor nieuwe klanten, prachtig om te zien!), in een bal over het water lopen, de achtbaan, 2 beroerde spookhuizen en de Twister.
Op de markt voor het hotel stond een buurman en buurmankraam, dus daar hebben we eea meegenomen, en bij een dvd-kraampje de Tsjechische versie van Arabella en een dvd van Spejbl en Hurvinek gekocht.
Ook kwamen we een groep forumleden tegen. Naast Jan en Akkelien hebben we kennis gemaakt met Baan en zijn vrouw, en Clowntje en haar man en zoon. Erg leuk om elkaar zo op een Tsjechisch pleintje tegen te komen.
's Avonds wilden we in het hotel eten. Dat had een aangepaste kaart, geen probleem, er stond genoeg op. Maar de eigenaar stond er op dat we in een andere zaal plaatsnamen, waar we gewoon van de normale kaart konden bestellen. Lydia blij, die had zin in de spaghetti carbonara en broccolisoep. De zaal was verder helemaal leeg, zodat niemand onze voorkeursbehandeling zag, maar heerlijk rustig en koel! Communiceren met het personeel was soms wat lastig, de zinnen where have you daddy, I ask the cooker en have you all zullen we niet snel vergeten, maar dit was super, dat de koks ondanks de drukte een uitzondering maakten voor de enige buitenlandse gasten
Na het eten nog even de kermis op geweest, en toen Lydia een paar uurtjes laten slapen. Vanwege de perfect geïsoleerde ramen sliep ze dwars door de scheurende gitaren vanaf het podium onder onze kamer heen! Om 23.50 naar beneden gegaan en een plekje op het plein gezocht. Daar begon om middernacht een prachtige vuurwerkshow. Van het vertelde verhaal van de reuzen begrepen we niet veel, maar de vuurwerkshow was echt prachtig, zeker het gedeelte waarbij Smetana werd gedraaid!
wat een mooie belevenis
kuurgast
Donateur
Rianne heb je een groet gebracht aan Freddy?
Leuk verslag hoor Rianne! Ik heb dit even gequote, zie het namelijk helemaal voor me
Uiteraard!Rianne heb je een groet gebracht aan Freddy?
Alhoewel ik hem zelf nooit gekend heb, vond ik het toch wel bijzonder om zo opeens langs deze uitkijktoren te komen en zo een stukje forumgeschiedenis te beleven.
Dit (met nog 2 sporttassen en nog een zootje knuffelbeesten)Leuk verslag hoor Rianne! Ik heb dit even gequote, zie het namelijk helemaal voor me
paste allemaal hierin:
(foto is van 2 jaar geleden in Oostenrijk, maar de auto is dezelfde)
En dan pasten wij drieen er ook nog bij in
Zeker heel speciaal dat je er zo een stukje van mee krijgt
Heerlijk genoten tot nu en zeer bekend terrein, wacht in spanning op het vervolg.
Zondag 4 augustus
's ochtends toen we de gordijnen open schoven was het plein alweer nagenoeg leeg en schoon (want wat lag er een hoop afval!). Na het ontbijt in de auto gestapt en naar Mlade Buky gereden. Daar zijn Lydia en ik 6 keer van de rodelbaan geweest. Wat is die gaaf zeg! Je kunt echt enorme snelheden halen en ondertussen suis je langs de berghellingen. Supergoed geregeld en mooi nieuw materieel. Daarna mocht ze 10 minuten bunglejumpen (een trampoline met tuig) dus heeft ze even haar koproltechnieken verbeterd. Aansluitend nog 5 keer van de bandenbaan: met een klein sleepliftje werd ze omhoog gesleept, bovenaan stond een jongen haar op te wachten en hielp haar weer naar beneden. Ook deze baan ging snel en ze gilde van plezier (ze is nogal een adrenalinejunk). Alleen een beetje jammer dat ze pas na die 5x zei dat het touw waaraan ze zich vast moest houden in haar vingers sneed als de jongen boven haar aan het touw omhoog trok. Na afloop had ze 6 kapotte knokkels...
En toen stond bij gebrek aan beter de Cerna Hora op het programma. De Snezka is immers onbereikbaar. Met de lift omhoog, en daarna op de uitkijktoren van het uitzicht genoten. En toen kwamen de tranen... Lydia vond de Snezka van afstand zo mooi dat ze perse weer een keer terug wil om er bovenop te klimmen. Met tranen in de ogen zei ze de berg gedag:zwaai2: En beneden in het dal aangekomen zat alles al dicht, dus een mooie kaart kopen lukte niet meer helaas...
Maar goed, je kunt niet alles hebben in het leven.
Onderweg kwamen we niet veel tegen qua restaurantjes, uiteindelijk maar neergestreken vlak voor het dorp Hostinne, om niet weer in het hotel uit te komen. Dat hadden we beter wel kunnen doen, want het eten was niet lekker! De Nederlanders die er al zaten zeiden van wel, en de Nederlanders die na ons kwamen beschouwden dit als hun stamkroeg. Het hertenvlees was wel goed, maar de rest was echt smerig: mijn gekookte aardappelen kwamen uit de magnetron: nog rauw van binnen en helemaal droog van buiten. Lydia weigerde de ingedroogde wormen op haar bord (patat) te eten en vond zelfs de gebakken kaas niet lekker. We waren er snel weer weg, en hebben in het hotel nog ee lekkere ijscoupe gehaald op onze laatste avond in Hostinne.
Morgen de auto weer inladen en naar onze volgende bestemming.
's ochtends toen we de gordijnen open schoven was het plein alweer nagenoeg leeg en schoon (want wat lag er een hoop afval!). Na het ontbijt in de auto gestapt en naar Mlade Buky gereden. Daar zijn Lydia en ik 6 keer van de rodelbaan geweest. Wat is die gaaf zeg! Je kunt echt enorme snelheden halen en ondertussen suis je langs de berghellingen. Supergoed geregeld en mooi nieuw materieel. Daarna mocht ze 10 minuten bunglejumpen (een trampoline met tuig) dus heeft ze even haar koproltechnieken verbeterd. Aansluitend nog 5 keer van de bandenbaan: met een klein sleepliftje werd ze omhoog gesleept, bovenaan stond een jongen haar op te wachten en hielp haar weer naar beneden. Ook deze baan ging snel en ze gilde van plezier (ze is nogal een adrenalinejunk). Alleen een beetje jammer dat ze pas na die 5x zei dat het touw waaraan ze zich vast moest houden in haar vingers sneed als de jongen boven haar aan het touw omhoog trok. Na afloop had ze 6 kapotte knokkels...
En toen stond bij gebrek aan beter de Cerna Hora op het programma. De Snezka is immers onbereikbaar. Met de lift omhoog, en daarna op de uitkijktoren van het uitzicht genoten. En toen kwamen de tranen... Lydia vond de Snezka van afstand zo mooi dat ze perse weer een keer terug wil om er bovenop te klimmen. Met tranen in de ogen zei ze de berg gedag:zwaai2: En beneden in het dal aangekomen zat alles al dicht, dus een mooie kaart kopen lukte niet meer helaas...
Maar goed, je kunt niet alles hebben in het leven.
Onderweg kwamen we niet veel tegen qua restaurantjes, uiteindelijk maar neergestreken vlak voor het dorp Hostinne, om niet weer in het hotel uit te komen. Dat hadden we beter wel kunnen doen, want het eten was niet lekker! De Nederlanders die er al zaten zeiden van wel, en de Nederlanders die na ons kwamen beschouwden dit als hun stamkroeg. Het hertenvlees was wel goed, maar de rest was echt smerig: mijn gekookte aardappelen kwamen uit de magnetron: nog rauw van binnen en helemaal droog van buiten. Lydia weigerde de ingedroogde wormen op haar bord (patat) te eten en vond zelfs de gebakken kaas niet lekker. We waren er snel weer weg, en hebben in het hotel nog ee lekkere ijscoupe gehaald op onze laatste avond in Hostinne.
Morgen de auto weer inladen en naar onze volgende bestemming.
Wat een mooi reisverslag Rianne, dankje wel voor het delen met twee thuisblijvers, maar wat hebben jullie verschrikkelijk veel gedaan zeg, volgend jaar gaan wij weer, door jouw verhaal mis ik het nog meer , maar zoals jij al over Snezka zei: je kunt niet alles hebben in je leven.
Dank je. Ja, we houden niet zo van stilzitten op onze vakantie. Uitrusten doen we daarna altijd pas weer. 
Jullie binnenstromende reacties stimuleren wel, ik moet er even 1 in bad en in bed knikkeren, straks volgt er meer.
Jullie binnenstromende reacties stimuleren wel, ik moet er even 1 in bad en in bed knikkeren, straks volgt er meer.
Maandag 5 augustus
Helaas, ons verblijf in Tsjechie zit er op. Onder het toeziend oog van wat oude vrouwtjes op het dorpsplein pak ik in de zinderende hitte de auto weer in. Nu zodanig dat op onze laatste bestemming het meeste er in kan blijven.
Lydia haalt ondertussen nog wat BonPari snoepjes en verspijkert wat laatste kronen bij de plaatselijke Vietnamees aan een knuffel en bij haar favoriete papierwinkeltje voor een raketpen en 2 vliegtuigjes. Ook zonder elkaars taal te spreken kom je er wel uit, zelfs als je net 7 bent! Dat vond ik zo leuk deze vakantie: ze stapte overal op af, ging alleen winkeltjes in, bestelde in een restaurant haar eigen drankjes en liep na afloop gerust naar de bar om ein cappucino voor papa te bestellen. Haar Duits en Engels is beide flink gegroeid deze reis.
Bij gebrek aan een fatsoenlijke snelweg rijden we vanaf Hradek nad Nisou een heel lang stuk binnendoor naar het noorden van Duitsland. Het was niet de snelste route misschien, maar wel pittoresk (op een enkele treuzelende bejaarde na...) en we kwamen zomaar per ongeluk langs een restaurantje waar we heerlijk hebben geluncht.
In Berlijn aangekomen maakten we eerst bruut kennis met grote groepen Roma bij de verkeerslichten. Met een raamwisser tekenden ze een hartje op je autoruit, en als je gebaarde geen gebruik te willen maken van hun 'service' ramden ze een keer op je motorkap of begonnen ze hard te gillen en te schelden. Lydia was best bang van hun gekrijs en agressieve benadering, dus de portieren van binnenuit maar even op slot gedaan.
Onze navigatie had een toeristische route bedacht, dus op gegeven moment reden we pal langs Checkpoint Charlie langs.... Uiteindelijk toch bij ons hotel gearriveerd en kon Lydia haar hoogslaper uittesten (dwars boven ons hoofdeinde, en dan kun je heel leuk je knuffels naar beneden gooien, die komen dan bovenop je ouders terecht...)
In de lift hing een reclame voor een steakhouse om de hoek, dus dat hebben we dan maar even uitgetest. De kangaroesteak was heerlijk, en iedere maandag ging er ook nog 50% korting van af, perfect dus!
Ook hier is het warm trouwens...
Helaas, ons verblijf in Tsjechie zit er op. Onder het toeziend oog van wat oude vrouwtjes op het dorpsplein pak ik in de zinderende hitte de auto weer in. Nu zodanig dat op onze laatste bestemming het meeste er in kan blijven.
Lydia haalt ondertussen nog wat BonPari snoepjes en verspijkert wat laatste kronen bij de plaatselijke Vietnamees aan een knuffel en bij haar favoriete papierwinkeltje voor een raketpen en 2 vliegtuigjes. Ook zonder elkaars taal te spreken kom je er wel uit, zelfs als je net 7 bent! Dat vond ik zo leuk deze vakantie: ze stapte overal op af, ging alleen winkeltjes in, bestelde in een restaurant haar eigen drankjes en liep na afloop gerust naar de bar om ein cappucino voor papa te bestellen. Haar Duits en Engels is beide flink gegroeid deze reis.
Bij gebrek aan een fatsoenlijke snelweg rijden we vanaf Hradek nad Nisou een heel lang stuk binnendoor naar het noorden van Duitsland. Het was niet de snelste route misschien, maar wel pittoresk (op een enkele treuzelende bejaarde na...) en we kwamen zomaar per ongeluk langs een restaurantje waar we heerlijk hebben geluncht.
In Berlijn aangekomen maakten we eerst bruut kennis met grote groepen Roma bij de verkeerslichten. Met een raamwisser tekenden ze een hartje op je autoruit, en als je gebaarde geen gebruik te willen maken van hun 'service' ramden ze een keer op je motorkap of begonnen ze hard te gillen en te schelden. Lydia was best bang van hun gekrijs en agressieve benadering, dus de portieren van binnenuit maar even op slot gedaan.
Onze navigatie had een toeristische route bedacht, dus op gegeven moment reden we pal langs Checkpoint Charlie langs.... Uiteindelijk toch bij ons hotel gearriveerd en kon Lydia haar hoogslaper uittesten (dwars boven ons hoofdeinde, en dan kun je heel leuk je knuffels naar beneden gooien, die komen dan bovenop je ouders terecht...)
In de lift hing een reclame voor een steakhouse om de hoek, dus dat hebben we dan maar even uitgetest. De kangaroesteak was heerlijk, en iedere maandag ging er ook nog 50% korting van af, perfect dus!
Ook hier is het warm trouwens...
Dinsdag 6 augustus
We zijn nu niet meer in Tsjechie, maar voor de volledigheid maak ik het verslag toch maar af, zoveel dagen volgen er niet meer...
Vandaag hadden we 2 reserveringen staan, dus moesten we de tijd goed in de gaten houden. Eerst hebben we de televisietoren bezocht. In het restaurant bovenin was zowaar nog een plekje. Viereneenhalf jaar geleden waren we er met de kerst, en liet Lydia daar haar peperdure stuk chocoladetaart op de grond keilen. Dit jaar ging het goed:top:
Daarna doorgesneld naar de Rijksdag, waar we de koepel hebben bezocht. Daar kun je tegenwoordig voor reserveren, maar dat verloopt niet helemaal vlekkeloos. We konden gelukkig wel naar binnen. Daarna even een snel hapje gegeten en door naar het Lego Discovery Centre. Daar hebben we Lydia even 3 uur losgelaten tussen de bouwsteentjes, de achtbaan en de laserstralen. Ook heeft ze in een workshop een mini Rijksdag gemaakt, die je daarna voor 2,50 kon kopen. Ook hier antwoordde ze gewoon in het Duits en stak ze enthousiast haar vinger op als er iets gevraagd werd.
Inmiddels was het al 7 uur, en hebben we in de buurt van de tv-toren heerlijk gegeten. Daarna was het de bedoeling met 2 bussen een tour te maken langs de BRandenburger Tor en de Siegersaule. Vlak voordat we uit wilden stappen begon het echter onheilspellend te waaien en algauw zagen we het complete terrasmeubilair inclusief parasols van een restaurantje langs de bus vliegen. We zijn dus blijven zitten en maar goed ook. Het werd onwijs noodweer, straten stonden blank, het knetterde enorm en we zagen bijna niets meer. Blijven zitten tot het eindpunt, en toen dwars door de regen heen naar een volgende bus. Die stopte gelukkig vlak voor ons hotel, dus het viel uiteindelijk mee.
Nog grappig trouwens: op de eerste avond in Hostinne was het noodweer, en mijn man zei voor de grap: dat is om ons welkom te heten, op de laatste avond is het weer, om afscheid van ons te nemen. En verroest, ook op de laatste avond was het noodweer, terwijl er in de tussenliggende dagen hooguit een bui viel.
We zijn nu niet meer in Tsjechie, maar voor de volledigheid maak ik het verslag toch maar af, zoveel dagen volgen er niet meer...
Vandaag hadden we 2 reserveringen staan, dus moesten we de tijd goed in de gaten houden. Eerst hebben we de televisietoren bezocht. In het restaurant bovenin was zowaar nog een plekje. Viereneenhalf jaar geleden waren we er met de kerst, en liet Lydia daar haar peperdure stuk chocoladetaart op de grond keilen. Dit jaar ging het goed:top:
Daarna doorgesneld naar de Rijksdag, waar we de koepel hebben bezocht. Daar kun je tegenwoordig voor reserveren, maar dat verloopt niet helemaal vlekkeloos. We konden gelukkig wel naar binnen. Daarna even een snel hapje gegeten en door naar het Lego Discovery Centre. Daar hebben we Lydia even 3 uur losgelaten tussen de bouwsteentjes, de achtbaan en de laserstralen. Ook heeft ze in een workshop een mini Rijksdag gemaakt, die je daarna voor 2,50 kon kopen. Ook hier antwoordde ze gewoon in het Duits en stak ze enthousiast haar vinger op als er iets gevraagd werd.
Inmiddels was het al 7 uur, en hebben we in de buurt van de tv-toren heerlijk gegeten. Daarna was het de bedoeling met 2 bussen een tour te maken langs de BRandenburger Tor en de Siegersaule. Vlak voordat we uit wilden stappen begon het echter onheilspellend te waaien en algauw zagen we het complete terrasmeubilair inclusief parasols van een restaurantje langs de bus vliegen. We zijn dus blijven zitten en maar goed ook. Het werd onwijs noodweer, straten stonden blank, het knetterde enorm en we zagen bijna niets meer. Blijven zitten tot het eindpunt, en toen dwars door de regen heen naar een volgende bus. Die stopte gelukkig vlak voor ons hotel, dus het viel uiteindelijk mee.
Nog grappig trouwens: op de eerste avond in Hostinne was het noodweer, en mijn man zei voor de grap: dat is om ons welkom te heten, op de laatste avond is het weer, om afscheid van ons te nemen. En verroest, ook op de laatste avond was het noodweer, terwijl er in de tussenliggende dagen hooguit een bui viel.
Woensdag 7 augustus
Vandaag eerst naar het DDR-museum, dat was er gisteren bij in geschoten. Een Trabant uitproberen is natuurlijk altijd leuk.
Het is trouwens een leuk interactief museum, echt de moeite waard.
Na een terrasje op naar het volgende museum: Het muurmuseum bij Checkpoint Charlie. Erg druk en erg vol met teksten aan de muur, maar wel mooi om te zien hoe inventief mensen soms waren om personen over de grens te smokkelen.
Een kind in een boodschappentrolley
En een volwassene in een luidsprekerbox
De Gedachtniskirche van binnen gekeken, een rondje in de draaimolen gemaakt en toen toch nog maar weer even naar de Siegersaule. Dit keer was het wel droog (en bloedheet!) maar we zijn toch de 286 traptreden opgeklommen om boven van een fraai uitzicht te genieten.
In de buurt van de tv-toren bij het Kartoffelhaus gegeten, en nog even naar een vuurshow op de Alexanderplatz gekeken. Lydia probeerde papa zo gek te krijgen om nog ene keer in het donker de tv-toren op te mogen, maar dat lukte haar toch echt niet meer
Vandaag eerst naar het DDR-museum, dat was er gisteren bij in geschoten. Een Trabant uitproberen is natuurlijk altijd leuk.
Het is trouwens een leuk interactief museum, echt de moeite waard.
Na een terrasje op naar het volgende museum: Het muurmuseum bij Checkpoint Charlie. Erg druk en erg vol met teksten aan de muur, maar wel mooi om te zien hoe inventief mensen soms waren om personen over de grens te smokkelen.
Een kind in een boodschappentrolley
En een volwassene in een luidsprekerbox
De Gedachtniskirche van binnen gekeken, een rondje in de draaimolen gemaakt en toen toch nog maar weer even naar de Siegersaule. Dit keer was het wel droog (en bloedheet!) maar we zijn toch de 286 traptreden opgeklommen om boven van een fraai uitzicht te genieten.
In de buurt van de tv-toren bij het Kartoffelhaus gegeten, en nog even naar een vuurshow op de Alexanderplatz gekeken. Lydia probeerde papa zo gek te krijgen om nog ene keer in het donker de tv-toren op te mogen, maar dat lukte haar toch echt niet meer
Donderdag 8 augustus
Nog een laatste keer genoten van het heerlijke overvloedige ontbijt en vroeg de auto in. We wilden om 10 uur in Filmpark Babelsberg zijn, dan kregen we nog korting met onze BerlinCard en we konden de tijd hard gebruiken.
In het filmpark een dierenshow bekeken met dierlijke tv-sterren, en 2 stuntshows. Waarschijnlijk zijn we wat verwend door onze bezoeken aan Disneyworld in Florida, want heel spannend vonden we het allemaal niet. Tussendoor in een paar simulatoren geweest (vooral man en Lydia) en bij het zandmannetje op schoot gezeten.
Er moest natuurlijk ook een zandmannetje mee naar huis, dat is cultuur papa
Na nog een laatste attractie in de auto gestapt, op naar Barsinghausen, vlakbij Hannover, daar kenden we ene goed restaurant. Eenmaal daar aangekomen stond de hele tent leeg, fijn... Inmiddels was het al ernstig etenstijd en dat merkten we aan ons humeur. In Bad Nenndorf een soort Bayerisch eethuisje gevonden. De eigenaar had zelf ook al een paar pilsjes op zo te merken, maar het eten was werkelijk waar subliem! Ze waren heel gastvrij, en omdat ze medelijden hadden met Lydia omdat ze nog 3 uur in de auto moest zitten kreeg ze allerlei snoep mee (het kind heeft vervolgens uren liggen slapen, heeeeeeeeeeeel zielig dus ). Uiteindelijk waren we om 02.15 uur weer thuis... Alleen de belangrijkste dingen uit de auto gehaald (papieren, apparatuur en knuffels dus) en in bed gedoken. De rest komt morgen wel...
Nog een laatste keer genoten van het heerlijke overvloedige ontbijt en vroeg de auto in. We wilden om 10 uur in Filmpark Babelsberg zijn, dan kregen we nog korting met onze BerlinCard en we konden de tijd hard gebruiken.
In het filmpark een dierenshow bekeken met dierlijke tv-sterren, en 2 stuntshows. Waarschijnlijk zijn we wat verwend door onze bezoeken aan Disneyworld in Florida, want heel spannend vonden we het allemaal niet. Tussendoor in een paar simulatoren geweest (vooral man en Lydia) en bij het zandmannetje op schoot gezeten.
Er moest natuurlijk ook een zandmannetje mee naar huis, dat is cultuur papa
Na nog een laatste attractie in de auto gestapt, op naar Barsinghausen, vlakbij Hannover, daar kenden we ene goed restaurant. Eenmaal daar aangekomen stond de hele tent leeg, fijn... Inmiddels was het al ernstig etenstijd en dat merkten we aan ons humeur. In Bad Nenndorf een soort Bayerisch eethuisje gevonden. De eigenaar had zelf ook al een paar pilsjes op zo te merken, maar het eten was werkelijk waar subliem! Ze waren heel gastvrij, en omdat ze medelijden hadden met Lydia omdat ze nog 3 uur in de auto moest zitten kreeg ze allerlei snoep mee (het kind heeft vervolgens uren liggen slapen, heeeeeeeeeeeel zielig dus
). Uiteindelijk waren we om 02.15 uur weer thuis... Alleen de belangrijkste dingen uit de auto gehaald (papieren, apparatuur en knuffels dus) en in bed gedoken. De rest komt morgen wel...
Met plezier je verhalen gelezen Rianne, bedankt!
Vrijdag 9 augustus
We zijn weer thuis...Toch de auto maar leeg gehaald, anders passen er geen boodschappen in... Hammie de hamster opgehaald bij een vriendinnetje van Lydia en een begin maken met de was. Constateren dat het restaurant van de terugweg nog wel bestaat maar 800 meter verhuisd is, net de kant op waar wij niet heen zijn gereden...
De kilometerteller bekijken en zien dat we 2860 kilometer hebben gereden in 20 dagen.
Volgend jaar gaan we waarschijnlijk weer richting de VS, Disneyworld of California, dat vinden we alledrie toch wel het allerleukst. Wanneer we Praag weer terugzien? Geen idee, maar er komt ongetwijfeld weer een keer een volgend bezoek. Ook al leek het alsof dat nooit weer zou gebeuren toen we weg gingen uit Praag. Het afscheid van de haai in hotel Roma leverde hartverscheurend gehuil op van ons jongste gezinslid (de hamster niet meegerekend). Tot die tijd kan Lydia Tsjechisch leren met Molletje en spelen met al haar souvenirs, kan mijn man bier drinken uit zijn A je to bierpul, staat de Golem gebroederlijk naast Svejk in de vitrinekast, kunnen we alle gekochte dvd's kijken en kan ik uren lezen in alle boeken over Praag, Valdstejn, Havel en Terezin.
Een klein stukje Tsjechie in Veenendaal...
We zijn weer thuis...Toch de auto maar leeg gehaald, anders passen er geen boodschappen in... Hammie de hamster opgehaald bij een vriendinnetje van Lydia en een begin maken met de was. Constateren dat het restaurant van de terugweg nog wel bestaat maar 800 meter verhuisd is, net de kant op waar wij niet heen zijn gereden...
De kilometerteller bekijken en zien dat we 2860 kilometer hebben gereden in 20 dagen.
Volgend jaar gaan we waarschijnlijk weer richting de VS, Disneyworld of California, dat vinden we alledrie toch wel het allerleukst. Wanneer we Praag weer terugzien? Geen idee, maar er komt ongetwijfeld weer een keer een volgend bezoek. Ook al leek het alsof dat nooit weer zou gebeuren toen we weg gingen uit Praag. Het afscheid van de haai in hotel Roma leverde hartverscheurend gehuil op van ons jongste gezinslid (de hamster niet meegerekend). Tot die tijd kan Lydia Tsjechisch leren met Molletje en spelen met al haar souvenirs, kan mijn man bier drinken uit zijn A je to bierpul, staat de Golem gebroederlijk naast Svejk in de vitrinekast, kunnen we alle gekochte dvd's kijken en kan ik uren lezen in alle boeken over Praag, Valdstejn, Havel en Terezin.
Een klein stukje Tsjechie in Veenendaal...
Nog 1 PS.
Ik zie net dat ik helemaal vergeten ben dat we na de grotten van Bozkov nog even naar het Techniekmuseum in Loukov zijn geweest. Dat is in handen van een oude motorcoureur, die naast zijn verzameling prijzen er de meest gekke verzamelingen op nahoudt: motoren, antieke auto's, film- en fotocamera's, naaimachines, stoommachines en nog veel meer. Jaren terug waren we er al een keer, en nu wilde we Lydia dit rariteitenkabinet wel eens laten zien. Die vond er echter niet veel aan, en de ogenschijnlijke spontane gastvrijheid (we arriveerden 10 minuten voor sluitingstijd maar waren welkom) resulteerden in een veel te hoge toegangsprijs zagen we achteraf. We mochten eerst rondkijken, en daarna afrekenen. Omgerekend waren we een tientje kwijt aan zijn keurig ingevulde bonnetjes. Toen we weer buiten stonden zagen we echter dat een volwassene normaal maar 60 kroon betaalde en een kind bijna niets. Dit gaf een wat bittere nasmaak, maar goed, we hebben nu al zijn verzamelingen wel gezien dus we komen hier toch niet meer terug. Maar wel een tip voor mensen die hier nog eens heen willen: eerst de toegangsprijs die op het raam geplakt staat betalen...
Ik zie net dat ik helemaal vergeten ben dat we na de grotten van Bozkov nog even naar het Techniekmuseum in Loukov zijn geweest. Dat is in handen van een oude motorcoureur, die naast zijn verzameling prijzen er de meest gekke verzamelingen op nahoudt: motoren, antieke auto's, film- en fotocamera's, naaimachines, stoommachines en nog veel meer. Jaren terug waren we er al een keer, en nu wilde we Lydia dit rariteitenkabinet wel eens laten zien. Die vond er echter niet veel aan, en de ogenschijnlijke spontane gastvrijheid (we arriveerden 10 minuten voor sluitingstijd maar waren welkom) resulteerden in een veel te hoge toegangsprijs zagen we achteraf. We mochten eerst rondkijken, en daarna afrekenen. Omgerekend waren we een tientje kwijt aan zijn keurig ingevulde bonnetjes. Toen we weer buiten stonden zagen we echter dat een volwassene normaal maar 60 kroon betaalde en een kind bijna niets. Dit gaf een wat bittere nasmaak, maar goed, we hebben nu al zijn verzamelingen wel gezien dus we komen hier toch niet meer terug. Maar wel een tip voor mensen die hier nog eens heen willen: eerst de toegangsprijs die op het raam geplakt staat betalen...