Alledaagse dingen, berichten vanuit Tsjechië

Welkom op Tsjechie.net

Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!

Registreren Inloggen
Lina

Lina

Fam. Veen schreef:
Lina, hij is vast voor de uitzending even ongemerkt bij jou langs geweest, vandaar dat je dat mooie verhaal met ons hebt willen (moeten) delen. Brenda
Klik om te vergroten...
:denk: Ik ben van origine een nuchtere Groningse Brenda en ik geloof dus niet dat hij langs is geweest. :oeps:
Wel vind ik het heeeeel toevallig allemaal, zo bijzonder.
Soms gebeuren er inderdaad niet alledaagse dingen, gebeurtenissen die verder reiken dan alleen maar een toevalligheid.

Het briefje van Ivar hebben we trouwens bewaard, in het allereerste fotoalbum van Tsjechië.
 
Lina

Lina

Soepel

Op de één na laatste tree van de lange houten trap balanceert ze op de bal van haar rechtervoet, haar rechterarm zit stijf gekruld om een dikke tak. In haar linkerhand heeft ze een rieten mandje, waarschijnlijk al heel vaak gebruikt, want het hengsel is bekleed met zwarte tape en door de bodem van het mandje zie ik een rood ijzerdraadje lopen. Met een ferme zwaai gooit ze haar linkerbeen omhoog naar een hoger gelegen tak en trekt zich vervolgens op deze manier verder omhoog. Inmiddels zit ze, schat ik, al een meter of zeven hoog in de boom. Enigszins bevreesd voor een misstap volg ik vanaf de grond haar kapriolen. Tjsongejonge, het lijkt alsof het haar geen moeite kost om zich zo te manoeuvreren voor de allermooiste kersen. Ze roept iets naar mij, maar ik begrijp het niet. Dan gooit ze een handvol kersen naar beneden die vlak voor mij op de grond vallen. Ze bedoelde vast of ik ze wilde proeven. Ik raap ze op en bekijk ze aandachtig. Ze hebben een prachtige dieprode kleur en zien er bijna allemaal puntgaaf uit. Ik stop er eentje in mijn mond en proef een volle zoete smaak. Ik roep “výborný”, terwijl ik met mijn hand het gebaar van lekker maak. Terwijl zij verder plukt loop ik terug naar de buurvrouw, die voor het huis op een bankje zit. In gebrekkig Tsjechisch maak ik een compliment over haar zuster die nog zo fier en lenig in de bomen klimt. Ze wrijft en draait rondjes met haar handen over haar pijnlijke stramme knieën, bedenkelijk kijkend. Dan zegt ze dat zij ál 83 jaar is, dus oud en versleten. Haar zuster is “slechts” 75 verteld ze lachend. 75? herhaal ik enigszins verbaasd. Ze knikt heftig ja en samen maken we lachend en gebarend met handen en voeten, nog wat complimentjes over haar wel zeer soepele lichaam.

DSC_1141.jpg DSC_1147.jpg
DSC_1144.jpg DSC_1142.jpg
 
Antonio

Antonio

Kom ik aan met mijn driehoeks-laddertje.
Tot de eerste takken redt ik het, de rest is voor de herten wanneer het vanzelf uit de boom valt.
Kennelijk heeft zij geen vrees voor de hoogte:top:
 
Lina

Lina

Bedankt voor jullie complimenten. :beleefd:
Ik heb de laatste kersen die ik later nog had gekregen vanmorgen weg moeten gooien helaas. Als ze zo rijp zijn kun je ze niet langer als 1 á 2 dagen bewaren blijkt.
 
C.Berendse

C.Berendse

Wij gaan volgende week weer terug naar Tsjechië. Ik hoop dat onze kersen dan nog te eten zijn, als de vogels wat hebben overgelaten. Slechte tijd om even naar Nederland te gaan. De aardbeien moesten geoogst en de kersen geplukt en waarschijnlijk is de sla doorgeschoten.
 
Lina

Lina

Haar wijlen oude liefde ken ik slechts van een foto, die prominent op een plankje in de keuken staat.
Heldere vriendelijke ogen, spierwitte haren en een klein beschaafd sikje. Gezien de vitale uitstraling vast geen recente foto. Het fijne weet ik er niet van, maar waarschijnlijk gestorven vanwege een hoge leeftijd. Inmiddels heb ik haar nieuwe liefde al een paar keer ontmoet, geen sikje te bekennen, de haren iets wilder, in peper en zoutkleur deze keer. En de vitaliteit spat er aan alle kanten vanaf. Zij zit hoofdzakelijk, noodgedwongen vanwege haar stramme knieën op haar bankje zichtbaar te genieten, terwijl deze vitale liefde vakkundig de tuin inspecteert. Enige controle heeft ze inmiddels wel verworven, want als bij deze tuininspectie ook haar pas aangeplante groenteplantjes om zeep dreigen te worden geholpen, is een scherpe schreeuw voldoende om acuut te staken met deze bezigheden. Ook inspecties aan haar pas opgehangen was worden niet gewaardeerd. Zo vinnig als haar reactie eerder klonk, zo liefelijk klinkt haar stem even later. En dat is niet tegen dovemansoren, vol overgave komt deze vitale de helling af rennen.
Met een ferme sprong neemt haar vlam plaats op het bankje, gevolgd door een innige liefkozing. Ik geniet van het schouwspel, ben ontroerd, wat is de liefde toch mooi.....:hart:

.....ook tussen mens en dier. De buurvrouw en haar nieuwe geitje zijn maar wat blij met elkaar.

geitje.jpg
 
Lina

Lina

Krakers

Bij ons eerste rondje door de tuin, op onze aankomstdag, werden we al met argusogen aangekeken door de tijdelijke bewoners van het huis naast het onze. Een beetje schijnheilige types zijn het, op een afstand net doen alsof ze je niet zien, maar ondertussen ontgaat hun niets. De godganse dag maken ze lawaai, waar wij ons overigens totaal niet aan storen, maar zodra wij in hun gezichtsveld verschijnen, zijn ze angstvallig stil, als dat niet schijnheilig is…..Ik kan ze geen ongelijk geven hoor, dat ze bezit genomen hebben van dit riant onderkomen. Het staat in de vrije natuur, ze zijn de enige bewoners voor zover wij weten, het heeft een dak waar je droog onder blijft en je natje en droogje haal je in de directe omgeving. Dat het huis nog niet helemaal is afgewerkt boeit ze niet, integendeel, dat is juist wat het voor hun zo interessant maakt. Wij gaan onze gang, zij de hunne, ook al weet ik zeker dat ze ons liever zien gaan dan komen, alsof wij een soort anti-krakerseenheid zijn. Naarmate de dagen verstrijken wordt de reden van hun gedrag ons steeds duidelijker, ze hebben iets te verbergen!
Goed, wij besluiten even schijnheilig te zijn als zij en volgen hun bezigheden geruime tijd nauwlettend van een afstand. Zittend in een tuinstoel volg ik ze minuten lang vanuit mijn ooghoeken. En vanuit het keukenraam zie ik ze zelfs in onze tuin rond struinen. Al gauw blijkt dat ze niet met zijn tweeën zijn, maar er binnen een hele kinderschare aanwezig moet zijn. Dat kan bijna niet anders, want ze vliegen af en aan, komen nooit met “lege handen” thuis om hongerige bekjes te vullen. Na een dag of drie zijn we blijkbaar geaccepteerd, want als wij in de tuin zijn gaan ze gewoon hun gang, alsof we lucht zijn, maken nog meer lawaai als voorheen en het allerleukste, ze laten ons zien hoe ze het huis op eenvoudige wijze gekraakt hebben. Via een gat in de muur, waar in de toekomst een afvoer voor de afzuigkap komt te zitten, vliegen ze naar binnen. Ik ben benieuwd hoe groot de familie “zwarte roodstaart” in werkelijkheid is en ik ben zeker benieuwd of onze toekomstige buren nog vreemde ingrediënten in hun soeppan terug gaan vinden. :stout:
DSC_1182.jpg DSC_1188.jpg
DSC_1220.jpg
 
Lina

Lina

Onze "tijdelijke buren" zijn tegenwoordig maar wat blij met ons. De kroost is inmiddels uitgevlogen en hebben een nieuw object gekraakt, ons tuinmeubilair. Zo leuk om ze te bespioneren vanuit het keukenraam. Onze kat moppert, is er minder blij mee, het heeft een straatverbod opgelegd gekregen wat de achterzijde van het huis betreft.

zwarte roodstaart2.jpg zwarte roodstaart.jpg
 
Macek

Macek

Geroyeerd Lid
Ik had van het voorjaar ook een "gast", een specht weliswaar. Hij heeft vrolijk een gat gehakt in het houtwerk boven de goot. Maar toen hij naar binnen kon vond hij schijnbaar het interieur niet voldoen aan zijn verwachtingen, dus is daar helaas geen huishouden gaan wonen.
 

Bijlagen

  • DSC00180.jpg
    DSC00180.jpg
    32,1 KB · Bekeken: 7
kukel

kukel

En sinds van de week komen er 2 vogels, klampen zich aan het stucwerk vast en pikken de korrels er vanaf.

En daar ben ik niet van gediend.

Stel dat ze mijn hele kot opeten!

Dus gooi ik steentjes naar ze toe maar daar trekken ze zich niets van aan.

Ik ga op zoek naar een geweer met hagelpatronen.

Waarom doen die vogels dat?

Om het zand of zo als schoonschaapmiddel van het maagje?
 
Bovenaan