Eten ze geen insectjes van de muur?
Alledaagse dingen, berichten vanuit Tsjechië
- Onderwerp starter Lina
- Startdatum
Welkom op Tsjechie.net
Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!
pepo
† In Memoriam
Nogmaals kijken, Kukel!
Waren dat niet de gewone kippen, die kalk zochten voor hun eigen eieren-schaal-vorming? De dorps-kippen, hoe gek dat ook in jouw stadse oren mag klinken, krijgen de gebruikte schaal-resten van hun eigen eieren aangeboden. Als dat niet gebeurt of als de kippen toch te weinig kalk binnen krijgen, dan gaat eerst het kalkhoudend stukwerk er aan. En de echte vogels, zeker de mees-familie, willen ook stevige eieren leggen. Dus. Niet schieten, Kukel, gewoon rustig beobachten.
Die schatjes eten heus jouw huis niet op!
Waren dat niet de gewone kippen, die kalk zochten voor hun eigen eieren-schaal-vorming? De dorps-kippen, hoe gek dat ook in jouw stadse oren mag klinken, krijgen de gebruikte schaal-resten van hun eigen eieren aangeboden. Als dat niet gebeurt of als de kippen toch te weinig kalk binnen krijgen, dan gaat eerst het kalkhoudend stukwerk er aan. En de echte vogels, zeker de mees-familie, willen ook stevige eieren leggen. Dus. Niet schieten, Kukel, gewoon rustig beobachten.
Die schatjes eten heus jouw huis niet op!
Ze eten echt de zandkorrels.
Achter de cementlaag zit polystyreen.
Nou zijn er al slimme vogels die dat ontdekt hebben, de stuuklaag wegknabbelen, de polystyreen weghalen om er een nest in te maken.
Zover laat ik het niet komen, ik verjaag ze.
Achter de cementlaag zit polystyreen.
Nou zijn er al slimme vogels die dat ontdekt hebben, de stuuklaag wegknabbelen, de polystyreen weghalen om er een nest in te maken.
Zover laat ik het niet komen, ik verjaag ze.
Herfst? Herfst!
Wat een fantastische nazomerdag hadden we vandaag. Het is toch geweldig als je eind september nog in een T-shirt en korte broek buiten kunt lopen zonder het koud te krijgen. Het loopt al tegen vijven als ik nog even met de hond eropuit ga en geniet zoals altijd van de zo’n tochtje. Loopt u mee?
We lopen het karrenspoor af naar beneden. Achter op het land heeft de buurvrouw nog een moestuintje met wat bloemen. De laatste restanten bloeien nog volop en zouden prima in een kleurig herfstboeket passen.
De krekels sjirpen nog alsof het hoogzomer is. Maar schijn bedriegt, de herfst is in aantocht. De eerste verfstreken zijn inmiddels gezet op het levend schilderij waar wij dagelijks van mogen genieten als we in Tsjechië zijn.
De echte roodtinten missen nog op het palet, maar diverse bomen compenseren deze kleur momenteel ruimschoots met hun rode bessen.
Het pad loopt langs de rand van een uitgestrekte akker en is voor iedereen toegankelijk. Het nog niet omgeploegde land ligt vol met hagelwitte knolletjes, een soort paddenstoel waarvan ik de naam niet weet. Ik pak er eentje en constateer dat de onderkant hetzelfde is als de bovenkant. Het lijkt me een boleet, later maar eens opzoeken welke paddenstoel het hier zo naar de zin heeft op het land.
Nog enkele tientallen meters en het pad houdt hier op. Terwijl hond Vera een grote boodschap doet geniet ik van het uitzicht over landerijen, met in de verte nog de berg Žalý.
Wat een fantastische nazomerdag hadden we vandaag. Het is toch geweldig als je eind september nog in een T-shirt en korte broek buiten kunt lopen zonder het koud te krijgen. Het loopt al tegen vijven als ik nog even met de hond eropuit ga en geniet zoals altijd van de zo’n tochtje. Loopt u mee?
We lopen het karrenspoor af naar beneden. Achter op het land heeft de buurvrouw nog een moestuintje met wat bloemen. De laatste restanten bloeien nog volop en zouden prima in een kleurig herfstboeket passen.
De krekels sjirpen nog alsof het hoogzomer is. Maar schijn bedriegt, de herfst is in aantocht. De eerste verfstreken zijn inmiddels gezet op het levend schilderij waar wij dagelijks van mogen genieten als we in Tsjechië zijn.
De echte roodtinten missen nog op het palet, maar diverse bomen compenseren deze kleur momenteel ruimschoots met hun rode bessen.
Het pad loopt langs de rand van een uitgestrekte akker en is voor iedereen toegankelijk. Het nog niet omgeploegde land ligt vol met hagelwitte knolletjes, een soort paddenstoel waarvan ik de naam niet weet. Ik pak er eentje en constateer dat de onderkant hetzelfde is als de bovenkant. Het lijkt me een boleet, later maar eens opzoeken welke paddenstoel het hier zo naar de zin heeft op het land.
Nog enkele tientallen meters en het pad houdt hier op. Terwijl hond Vera een grote boodschap doet geniet ik van het uitzicht over landerijen, met in de verte nog de berg Žalý.
We zijn al zo aan het aftellen. Vandaag nog 21 nachtjes.
Nu ik dit zie zou ik zo graag even persoonlijk met je mee wandelen.
Als alternatief zijn deze foto`s prima.
dank je!
Hilde
Nu ik dit zie zou ik zo graag even persoonlijk met je mee wandelen.
Als alternatief zijn deze foto`s prima.
dank je!
HildeHet pad is inmiddels opgegaan in het landschap en ik laat me een meter naar beneden glijden op een ander pad. Het pad is schat ik zo’n 75 meter van ons huis, maar we kunnen het dus vanaf daar niet zien. Bovendien wordt er weinig gebruik van gemaakt, de natuur kan gewoon rustig zijn gang gaan hier. Het frisse bladgroen van diverse bomen en struiken is inmiddels ingeruild voor geel- en bruintinten, de gele bloemen van de ? (wie helpt?) kleuren de rest van het pad geel.
We lopen dit pad terug en klimmen een eind verderop weer een verdieping hoger om richting huis te lopen. In de verte hoor ik een bromgeluid, het is afkomstig van een snorvlieger, geen onbekend verschijnsel voor ons. Het warme licht van de avondzon geeft het landschap een warme gloed, wat moet het prachtig zijn om op deze manier het landschap onder je door te zien glijden.
Over drie weken zijn we hier weer, dan zal dit levend schilderij denk ik wel zo goed als af zijn voor dit jaargetijde, ik kan haast niet wachten om het te bewonderen.
We lopen dit pad terug en klimmen een eind verderop weer een verdieping hoger om richting huis te lopen. In de verte hoor ik een bromgeluid, het is afkomstig van een snorvlieger, geen onbekend verschijnsel voor ons. Het warme licht van de avondzon geeft het landschap een warme gloed, wat moet het prachtig zijn om op deze manier het landschap onder je door te zien glijden.
Over drie weken zijn we hier weer, dan zal dit levend schilderij denk ik wel zo goed als af zijn voor dit jaargetijde, ik kan haast niet wachten om het te bewonderen.
Haha, je was halverwege aangesloten zie ik.
Dat wordt genieten over drie weken Hilde!
Is het Guldenroede?
Ik heb even gekeken tussen de google-plaatjes naar guldenroede, dat zou best eens kunnen Hilde. :top: Misschien dat ik morgen het bloemetje nog eens beter ga bekijken om zeker te zijn.
De Nederlandse naam daarvan is een Parelstuifzwam (een bovist) en dat is het zeker niet want die staat op een (dikke) steel.
Ik denk eerder dat het een reuzebovist is (die wordt 10 tot 80 cm groot), want dat is zo'n beetje de enige bovist die helemaal glad en rond is.
Maar zeker weten doe ik het ook niet, daar is de foto te onduidelijk voor.
Ik denk eerder dat het een reuzebovist is (die wordt 10 tot 80 cm groot), want dat is zo'n beetje de enige bovist die helemaal glad en rond is.
Maar zeker weten doe ik het ook niet, daar is de foto te onduidelijk voor.
Dat zal het dan hoogstwaarschijnlijk zijn Corrie, :tien: het had geen steel en was, op de aanhechting na, hetzelfde als de bovenkant. Bedenk me net dat wij kortgeleden nog een boek over paddenstoelen in Tsjechië hebben gekregen, ik zal de volgende keer als we weer in Tsjechië zijn hier nog eens in kijken.
Die dingen vindt je lettelijk overal, hier in de tuin liggen ze in het gras en als je er op trap dan ploffen ze.
Overigens hebben we vanavond weer heerlijk paddestoelen gegeten.
Mijn man ging in het bos wat onderhoud doen, er lag nog een eikenboom die opgeruimd en dus klein gezaagd moest worden.
Toen hij rondom zich heen keek zag hij meerdere grote paddestoelen staan, die heeft hij meegenomen en aan de buurman gevraagd of deze eetbaar waren en ja hoor, met de goedkeuring van de buurman heb ik ze door het ei, daarna door een kruidig paneermengsel gehaald en lekker in wat zonnebloemolie gebakken. Heerijk.
Overigens hebben we vanavond weer heerlijk paddestoelen gegeten.
Mijn man ging in het bos wat onderhoud doen, er lag nog een eikenboom die opgeruimd en dus klein gezaagd moest worden.
Toen hij rondom zich heen keek zag hij meerdere grote paddestoelen staan, die heeft hij meegenomen en aan de buurman gevraagd of deze eetbaar waren en ja hoor, met de goedkeuring van de buurman heb ik ze door het ei, daarna door een kruidig paneermengsel gehaald en lekker in wat zonnebloemolie gebakken. Heerijk.
Plastic appels
Ik trek de stop uit de afvoer van de wasbak en laat het enigszins troebele water weglopen. Het restantje met zand onder in de emmer bewaar ik voor buiten. De keuken ziet er weer spik en span uit. Onze keuken is niet groot, maar heeft voldoende werkruimte, in een gezellige sfeer, ik ben tevreden. Niet groot betekent ook snel klaar als het om schoonmaken gaat. Ik laat mijn blik nog eens rondgaan, veeg nog een achtergebleven “vette vinger” van een kastje en zet het mandje met “fruit” terug op zijn plek. Een paar plastic appels en twee peren, u kent ze vast wel, ooit gekocht bij de Blokker en niet van echt te onderscheiden, fleuren continu dit donkere hoekje op. Heel even was de kleur van dit nepfruit door mijn gedachten iets verbleekt, de glans eraf, vanwege een eerder gehoord verhaal die week en vroeg ik me heel even af waarom ik ze überhaupt ooit heb aangeschaft. Alsof ik in overtreding ben als ik ze nog langer bewaar en vooral ook op deze “handzame” plek laat staan, maar een paar seconden later wuif ik deze onzin weg met een alsnog tevreden glimlach.
We zitten met z’n zessen aan tafel in hotel-restaurant –U Nás-, een aardig optrekje bij ons in de buurt, dat hooggelegen ligt in het dorpje Bratrouchov. Helaas was het donker en mistig maar het uitzicht vanaf hier over de omgeving schijnt fantastisch te zijn. Wij komen nu voor het eten, de bijbehorende drankjes en de gezelligheid en we genieten van het haardvuur wat zojuist is aangestoken door de gastheer. De gesprekken zijn in half Duits/ half Tsjechisch, omdat onze vrienden Josef en Iva net zo goed Duits spreken als wij Tsjechisch, maar ondanks dat wisselen we razendsnel van onderwerp. “Hele Linu”*, zegt Josef opeens, terwijl zijn vriendelijke blik langzaam vervaagt. Hij vertelt me het verhaal van twee heren die afgelopen week de winkel van Iva bezochten. Iva heeft een bloemen- en kadozaakje, op het plein in het dorp. De beide heren kwamen uit Liberec vertelde hij en waren afkomstig, als ik het goed heb begrepen, van de keuringsdienst van waren. Wel twee uur waren ze in de winkel, en gewapend met pen en papier werd iedere bloempot en prulletje bekeken, vele zaken genoteerd. Stomverbaasd was de ambtenaar bij het zien van de twee kunstappels, die net als in onze keuken, dienst deden als decoratie in een mandje. Deze appeltjes waren volstrekt in overtreding met de regels en moesten direct verwijderd worden uit de winkel. "Waarom?” vraag ik met gefronste wenkbrauwen.
Omdat ze bijna niet van echt te onderscheiden zijn en wellicht ongewild terecht konden komen in gulzige kindermondjes, was het antwoord van de ambtenaar. Heel even zie ik in gedachten een klein onschuldig kindje met grijpgrage handjes een hap uit deze mooie plastic appels nemen. Brrrrr.
Iva had ze in Praag gekocht, gewoon bij de groothandel. Ik lach wat ongemakkelijk, in Nederland word je bijna doodgegooid met dit soort namaak ….Naast dat ik de appels, peren, druiven, knoflook etc. voorbij heb zien komen, passeren ook de taartjes, bonbons, broodjes, hele hammen en kazen in mijn gedachten de revue. En wat dacht je van kaarsen, die er niet alleen uitzien als aardbeien, maar waar ook de geur van aardbeien het water in je mond doet lopen. Bedenk het maar en het is er wel…..gewoon, bij de Blokker. En wat te denken van al die kitscherige kerstbakjes uit de supermarkt, nog even en ze zijn er weer, volgepropt met KKK, kitsch, Kerst en jawel, kunstappeltjes. Jaja, voortaan zal ook u iets anders tegen al deze namaaklekkernijen aankijken, als uw kleindochter van twee weer eens op bezoek komt.
Samen met mijn zoon sta ik voor de wapenwinkel in Vrchlabi, gelegen naast het winkeltje waar je ook de meer bijzondere lampjes en batterijtjes kunt kopen. Eerder deze week was ik al op pad gestuurd voor een knoopcel-batterijtje en via een tip van een forumlid kwam ik bij dit winkeltje terecht. Vandaag kwam ik het bestelde boek bij de VVV halen en zoonlief was even mee. We vergapen ons aan de 9mm aanbiedingen in de kleine buitenvitrine, in de andere vitrine hangen de flesjes peperspray en de boksbeugels op ooghoogte, de namaak pistolen zijn op deskundige wijze uitgestald op de bodem. U kent ze vast, die namaakpistolen, op iedere (Vietnamese) markt kun je ze kopen, in vele soorten en varianten, niet van echt te onderscheiden. Je zou er, heel onschuldig, je oude buurvrouw een hartaanval mee kunnen bezorgen of simpel een overvalletje mee kunnen plegen. Maar…. dit valt onder de categorie speelgoed in Tsjechië en menig kind vergaapt zich dan ook bij het zien van zoveel moois. Als extraatje krijg je een aantal zakjes met gele balletjes, zorgvuldig verpakt in een plastic zakje, maar eenmaal verwijderd uit hun coconnetje verspreiden ze zich waarschijnlijk al snel als vlooien over de kamervloer. Die kleine gele balletjes zouden best schade aan kunnen richten als er gericht op je ogen werd geschoten en zouden perfect in kinderneusjes en vooral ook -oortjes passen. Maar goed, dat alles is lang niet zo erg als twee plastic namaakappeltjes in een mandje op de toonbank van de plaatselijke bloemenwinkel, die ten prooi zouden kunnen vallen aan twee onschuldige kinderhandjes.
(*Hele=luister/moet je nu eens horen Lina)
Ik trek de stop uit de afvoer van de wasbak en laat het enigszins troebele water weglopen. Het restantje met zand onder in de emmer bewaar ik voor buiten. De keuken ziet er weer spik en span uit. Onze keuken is niet groot, maar heeft voldoende werkruimte, in een gezellige sfeer, ik ben tevreden. Niet groot betekent ook snel klaar als het om schoonmaken gaat. Ik laat mijn blik nog eens rondgaan, veeg nog een achtergebleven “vette vinger” van een kastje en zet het mandje met “fruit” terug op zijn plek. Een paar plastic appels en twee peren, u kent ze vast wel, ooit gekocht bij de Blokker en niet van echt te onderscheiden, fleuren continu dit donkere hoekje op. Heel even was de kleur van dit nepfruit door mijn gedachten iets verbleekt, de glans eraf, vanwege een eerder gehoord verhaal die week en vroeg ik me heel even af waarom ik ze überhaupt ooit heb aangeschaft. Alsof ik in overtreding ben als ik ze nog langer bewaar en vooral ook op deze “handzame” plek laat staan, maar een paar seconden later wuif ik deze onzin weg met een alsnog tevreden glimlach.
We zitten met z’n zessen aan tafel in hotel-restaurant –U Nás-, een aardig optrekje bij ons in de buurt, dat hooggelegen ligt in het dorpje Bratrouchov. Helaas was het donker en mistig maar het uitzicht vanaf hier over de omgeving schijnt fantastisch te zijn. Wij komen nu voor het eten, de bijbehorende drankjes en de gezelligheid en we genieten van het haardvuur wat zojuist is aangestoken door de gastheer. De gesprekken zijn in half Duits/ half Tsjechisch, omdat onze vrienden Josef en Iva net zo goed Duits spreken als wij Tsjechisch, maar ondanks dat wisselen we razendsnel van onderwerp. “Hele Linu”*, zegt Josef opeens, terwijl zijn vriendelijke blik langzaam vervaagt. Hij vertelt me het verhaal van twee heren die afgelopen week de winkel van Iva bezochten. Iva heeft een bloemen- en kadozaakje, op het plein in het dorp. De beide heren kwamen uit Liberec vertelde hij en waren afkomstig, als ik het goed heb begrepen, van de keuringsdienst van waren. Wel twee uur waren ze in de winkel, en gewapend met pen en papier werd iedere bloempot en prulletje bekeken, vele zaken genoteerd. Stomverbaasd was de ambtenaar bij het zien van de twee kunstappels, die net als in onze keuken, dienst deden als decoratie in een mandje. Deze appeltjes waren volstrekt in overtreding met de regels en moesten direct verwijderd worden uit de winkel. "Waarom?” vraag ik met gefronste wenkbrauwen.
Omdat ze bijna niet van echt te onderscheiden zijn en wellicht ongewild terecht konden komen in gulzige kindermondjes, was het antwoord van de ambtenaar. Heel even zie ik in gedachten een klein onschuldig kindje met grijpgrage handjes een hap uit deze mooie plastic appels nemen. Brrrrr.
Iva had ze in Praag gekocht, gewoon bij de groothandel. Ik lach wat ongemakkelijk, in Nederland word je bijna doodgegooid met dit soort namaak ….Naast dat ik de appels, peren, druiven, knoflook etc. voorbij heb zien komen, passeren ook de taartjes, bonbons, broodjes, hele hammen en kazen in mijn gedachten de revue. En wat dacht je van kaarsen, die er niet alleen uitzien als aardbeien, maar waar ook de geur van aardbeien het water in je mond doet lopen. Bedenk het maar en het is er wel…..gewoon, bij de Blokker. En wat te denken van al die kitscherige kerstbakjes uit de supermarkt, nog even en ze zijn er weer, volgepropt met KKK, kitsch, Kerst en jawel, kunstappeltjes. Jaja, voortaan zal ook u iets anders tegen al deze namaaklekkernijen aankijken, als uw kleindochter van twee weer eens op bezoek komt.
Samen met mijn zoon sta ik voor de wapenwinkel in Vrchlabi, gelegen naast het winkeltje waar je ook de meer bijzondere lampjes en batterijtjes kunt kopen. Eerder deze week was ik al op pad gestuurd voor een knoopcel-batterijtje en via een tip van een forumlid kwam ik bij dit winkeltje terecht. Vandaag kwam ik het bestelde boek bij de VVV halen en zoonlief was even mee. We vergapen ons aan de 9mm aanbiedingen in de kleine buitenvitrine, in de andere vitrine hangen de flesjes peperspray en de boksbeugels op ooghoogte, de namaak pistolen zijn op deskundige wijze uitgestald op de bodem. U kent ze vast, die namaakpistolen, op iedere (Vietnamese) markt kun je ze kopen, in vele soorten en varianten, niet van echt te onderscheiden. Je zou er, heel onschuldig, je oude buurvrouw een hartaanval mee kunnen bezorgen of simpel een overvalletje mee kunnen plegen. Maar…. dit valt onder de categorie speelgoed in Tsjechië en menig kind vergaapt zich dan ook bij het zien van zoveel moois. Als extraatje krijg je een aantal zakjes met gele balletjes, zorgvuldig verpakt in een plastic zakje, maar eenmaal verwijderd uit hun coconnetje verspreiden ze zich waarschijnlijk al snel als vlooien over de kamervloer. Die kleine gele balletjes zouden best schade aan kunnen richten als er gericht op je ogen werd geschoten en zouden perfect in kinderneusjes en vooral ook -oortjes passen. Maar goed, dat alles is lang niet zo erg als twee plastic namaakappeltjes in een mandje op de toonbank van de plaatselijke bloemenwinkel, die ten prooi zouden kunnen vallen aan twee onschuldige kinderhandjes.
(*Hele=luister/moet je nu eens horen Lina)
Hoi Lina, mooi verhaal. Mijn kleinzonen hebben schietwedstrijdje gespeeld met als doel de luxaflex voor de dakkapel in hun slaapkamer in Jirikov. Die kleine gele bolletjes gaan er dwars door heen en als nu de (zwarte) luxaflex naar beneden is zie je overal gaatjes waar het licht door komt.
Levensgevaarlijk spul, dat namaakfruit! Stel je maar eens voor dat er namaakpivo's in de kroeg zouden staan en ik (of een andere dronkelap) komt langs... :zat:
PS. Hoort bovenstaande smilie niet in de rubriek "Eten en Drinken"?
PS. Hoort bovenstaande smilie niet in de rubriek "Eten en Drinken"?
Hallo Lina,
Leuk verhaal.
Ja, soms is het zo krom als een hoepel.
Leuk verhaal.
Ja, soms is het zo krom als een hoepel.
PS. Hoort bovenstaande smilie niet in de rubriek "Eten en Drinken"?
Hoort deze :vies: dan ook in eten en drinken?
Ach ja Esther, dit soort kromme zaken hebben we in Nederland natuurlijk ook,
maar vond dit wel een extreme.
Dan heb je wel een uniek luxaflex Carla, nergens te koop. 
En euhhh Punk, ze zien er lekker uit :lekker: , maar jouw merk zit er zeker niet bij.
