Wandelen in het Reuzengebergte - deel 3 (Ruïneburcht Nístějka)

Welkom op Tsjechie.net

Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!

Kaart wandeling Nistejka.jpg
Startpunt en eindpunt is voor ons Márinkův kříž aan de rand van Vysoké nad Jizerou. Maar vanaf de 14 kun je ook in- en voorbij Hradsko over de Jizera om op de route te komen.

Deze keer een wandelroute die voor ons eigenlijk al start bij de voordeur. Na een tip van forumlid Loek zetten wij de volgende dag koers richting burchtruïne Nístějka, welke pal aan de 14 en de Jizera is gelegen. Loek wil graag mee wandelen maar is helaas ziek, dus vertrekken wij met z’n tweetjes met de hond als dankbare metgezel. Wanneer je bij ons de heuvel oploopt kom je al vrij snel op de wandelroute, hierboven in het rood aangegeven.

Het monument Márinkův kříž staat bovenop de heuvel.
Zittend op het bankje een heerlijk rustpunt, in de zomer zit je lekker in de schaduw van de lindes.
DSC_2244.jpg Uitzicht bankje.jpg
Er is weinig informatie te vinden over dit kruis. Volgens enkele korte beschrijvingen is het opgericht in 1848 door mevrouw Háskovými, ter nagedachtenis aan haar zoon, een theologiestudent, die in de Elbe in Litomerice door de verdrinkingsdood om het leven is gekomen.

Helaas heeft het een dag eerder behoorlijk geregend en is de sneeuw grotendeels verdwenen. Vandaag is het wel droog, maar alles lijkt zo grauw nu de sneeuw verdwenen is en het zonnetje niet schijnt. Desondanks is het uitzicht vanaf het bankje geweldig!

Terwijl het buurmeisje op haar paard weer huiswaarts keert, wandelen wij verder het geasfalteerde pad op.
DSC_2252.jpg DSC_2260.jpg

We passeren een kleine bossage, waar zowaar een woonwagen staat. Niemand thuis helaas, we hadden graag kennis gemaakt met deze naaste buren. Geen idee van wie het is en waar het voor bedoeld is, maar hoe dan ook, de bewoners hebben een magnifiek uitzicht. Wij zijn zo’n beetje de eerste buren op een kilometer afstand, dus alle rust en ruimte. Het is ook best mogelijk dat het van de boer is die het enorme stuk land bezit waar dit pad dwars doorheen loopt. Om in te schuilen of een tukkie te doen na noeste arbeid. Of een schuilplaats voor jagers uit de regio, het blijft gissen. Ik druk mijn neus tegen het enigszins smerige ruitje. Binnen is het donker, maar door een langere sluitertijd te nemen en de camera zo stil mogelijk te houden vang ik toch nog aardig wat licht in de lens. Aan de rechterkant staat een slaapbankje waar een oude deken op ligt, maar het is er te donker om een fatsoenlijke foto van te maken. Links is een zithoekje en het ziet er opgeruimd uit. Dat het gebruikt wordt is wel duidelijk, de voorzijde heeft een nieuw verandaatje en deur.
IMG_1207.jpg
 
DSC_2258.jpg DSC_2255.jpg

Het geasfalteerd pad is inmiddels omgezet naar een karrenspoor. Vanaf hier lopen we tot aan Nístějka, met ruim 200 meter hoogteverschil, alsmaar naar beneden. We naderen de bosrand, man en hond verdwijnen in het donker.
IMG_1208.jpg

We zijn eerst onderweg naar Dykova skala, oorspronkelijk Korábova steentuin genoemd. Met een kleine leisteengroeve en stukken graniet van de Mumlavawaterval in Harrachov, is het de locatie die schrijver-dichter Victor Dyk omschreef als zijn favoriete plekje bij het padddestoelen zoeken, tijdens zijn verblijf in de jaren 1917-1931 in Vysoke nJ.
DSC_2264.jpg IMG_1211.jpg

Viktor Dyk (Geboren te Mělník, 10 december 1877 – overleden te Lopud-Kroatië, 10 mei 1931) was een Tsjechisch dichter, schrijver, publicist en nationalistisch politicus.
In Mělník staat een monument wat aan hem herinnert. Hij ligt begraven op de grootste begraafplaats in Praag: Olšanské hřbitovy (Olšany Cemetery)
Viktor_Dyk.jpg
 
Rond de steen staan vele struiken met bessen, waarvan wij weer eens de naam niet weten, maar duidelijk is wel dat ervan gesnoept is de afgelopen dagen. We zien her en der bessen liggen, maar ook uitwerpselen van groot formaat en vragen ons af van welk dier dit kan zijn, een ree of wild zwijn?
IMG_1210.jpg

Behalve de steen is er niet veel bijzonders te vinden, maar begrijpen wel dat Viktor Dyk hier naast het paddenstoelen zoeken ook nieuwe inspiratie op kon doen vanwege de rust en het uitzicht.
DSC_2275.jpg
Vanaf dit punt kijk je door de bomen op het kerkje van Bratrouchov. Rechts zien we nog het hoger gelegen welnesshotel U Nás, waar we in het najaar al eens gegeten hebben gegeten.

DSC_2280.jpg DSC_2283.jpg
We vervolgen onze weg en snuiven de frisse boslucht. Vera sjouwt weer eens met de grootste stok die ze maar kon vinden, al heb je natuurlijk altijd baas boven baas. ;-)

DSC_2289.jpg DSC_2291.jpg
Het laatste stuk tot de ruïne gaat erg steil naar beneden. Bovendien is het ook nog eens glad door sneeuw, waarvan de bovenste laag gesmolten is en vervolgens weer bevroren. Zelfs ik, met bergschoenen waarvan de zolen bij wijze van spreken vergelijkbaar zijn met het profiel van een trekkerband, heb af en toe geen goede grip meer. Hond Vera loopt gelukkig langs de steile, maar sneeuwvrije zijkanten.
 
bord.jpg
De ruïne van Nístějka is, waarschijnlijk in de eerste helft van de 14de eeuw, op een steile rots gebouwde burcht, stroomopwaarts aan de linkeroever van de Jizera rivier. (470m) Het is de hoogst gelegen (ruïne) burcht aan de Jizera. De burcht is waarschijnlijk gebouwd door Hendrik van Wallenstein (Jindrichem z Valdstejna). Sinds het jaar 1519 is de burcht verlaten. Van het oorspronkelijke gebouw zijn alleen de muren van het woonpaleis en een toren overgebleven. De resten van de burcht liggen op een beboste klip boven de Jizera. Je moet je er niet al teveel van voorstellen, maar de burchtresten zijn niet te missen. De onderste resten van de eerste toren staan nog fier als twee jeugdige borsten omhoog. In het midden is “de kelder” van de toren als een soort van put nog aardig intact. Ik heb Vera er maar even voor gezet om een idee te geven hoe groot de resten zijn.
DSC_2292.jpg DSC_2297.jpg
Toren nistejka.jpg

De geschiedenis ten tijde van gebruik schijnt roerig te zijn. De eerste beschrijvingen dateren uit het jaar 1369. Het is diverse malen van naam en eigenaar verwisseld en uiteindelijk door brand verwoest.

DSC_2311.jpg DSC_2307.jpg
We passeren “de toren” en lopen over het smalle gedeelte naar de volgende resten van het tweedelig woonpaleis. Ik ben niet zo’n held met hoogtes en maak enigszins met tegenzin wat foto’s van de steile afgrond. Beneden zien en horen we de Jizera stromen.
 
wandelen

Hoi Lina

in een woord prachtig,en zeker met je mooie foto,s.:top::top:
de volgende keer hoop ik van de partij te zijn .
er zijn nog zoveel mooie route,s bij ons in de buurt.

groet Loek
 
Naar aanleiding van eerder bekeken plaatjes proberen we een beeld te vormen van hoe het geweest moet zijn.
Nistejka prent.jpg Oud beeld Nistejka.jpg

Dat de ruïne en zijn verleden tot de verbeelding spreekt van menig persoon blijkt wel uit de pas verschenen (december 2009) Duitse Kriminalroman “Isergold, Auf der Spur der Sage van Nístějka” van de uit Dresden afkomstige schrijver Stefan Jahnke.
Isergold, auf der spur Sage von Nistejka.jpg
Rokytnice, najaar 2009.
Een elf jarige jongen, zoon van een gerespecteerd regisseur, wordt ontvoerd. Blijkbaar kunnen of willen de autoriteiten uit de regio niet helpen, omdat ze dan wellicht hetzelfde lot ondergaan als de bevolking en de toeristen. Deze zijn in de ban van een geheimzinnige reeks moorden rond de oude burchtruïnes van Nístějka, welke in de 16e eeuw verlaten is door de Heren van Jennstein. De ouders zoeken contact met commissaris Zech uit Dresden, bekend om zijn “gevoeligheid”, maar eigenlijk voor het oplossen van ontvoeringen van kinderen volstrekt ongeschikt. Met tegenzin, maar onder druk van de Saksische minister van Binnenlandse Zaken, gaat hij samen met zijn team en bevriende collega's uit Liberec op onderzoek uit. Zij stoten hierbij op de verschillende achtergronden van historie, legendes en goud, aardewerk kruiken en oude documenten. Wat heeft de Heren van Jennstein destijds bewogen…en wat is daar vandaag de dag nog van over?

Een spannend boek over de gebeurtenis tussen verleden en heden in het hart van Europa.


DSC_2308.jpg
In de 1954 jaar, 1958, 1972 en 2006 werd archeologisch onderzoek uitgevoerd op de resten van het kasteel. In 1996 heeft het de status van natuurmonument verworven. We zullen in de zomer weer een bezoek brengen aan deze ruïne om het van andere zijden te bekijken.

We zijn al ruim anderhalf uur onderweg en besluiten de kortere route via de geasfalteerde weg naar huis te lopen. In eerste instantie wilden we de langere route over het bospad nemen, welke langs het zwemmeertje loopt. Een volgende keer gaan we dus kijken of het zwemmeertje iets is om op warme zomerdagen een bezoekje aan te brengen. Uiteindelijk komt deze korte route ook weer op het beginpunt uit.
gevallen boom.jpg DSC_2324.jpg
We lopen langs de Farsky potok, een klein beekje wat zijn oorsprong een paar kilometer hogerop vind.
 
Duidelijk is dat de zon hier in het bos momenteel weinig kans krijgt om de sneeuw te doen smelten. De sporen lijken aardig schoon, maar niets is minder waar. Een passerende auto heeft duidelijk moeite om omhoog te komen, zo glad is het.
DSC_2321.jpg

Wat je naar beneden loopt moet je ook weer omhoog. Nog even een lekkere klim.
Aangekomen bij het beginpunt Márinkův kříž kijken we weer op Vysoké nJ, rechts nog net het dak van ons huis en tussen de bomen de toren van kasteel Vetrov.
Gedenksteen.jpg
 
Lina,

Mooi geschreven en super mooie foto's.

Er zijn veel mooie wandel route's te maken denk ik met veel interessante bezienswaardigheden.

Bij Jestrabi, Rezek in de buurt ligt naar het schijnt nog een soort Pelgrims route en Kerkje ergens midden in het bos, en ook een Vliegstrip die gebruikt werd ten tijde vd zure regen bestrijding tbv de Bossen.

gr

henk
 
Bedankt Henk,
je hebt gelijk wat betreft de vele wandelroutes en bezienswaardigheden. Naar nu blijkt (en ook verwacht) hebben we geen flauw benul van wat er allemaal in onze regio aan routes en bezienswaardigeheden te vinden is. Voorlopig kunnen we dus ook wel even vooruit. Bedankt voor de tip over Rezek, wie weet ontdekken we dat ook nog eens.
 
Bedankt, ik hoop nog veel verslagjes te mogen maken. Het doel is niet alleen zomaar een leuk verslag, maar om mensen te bewegen om te gaan bewegen! Tsjechië is zoveel mooier nog als je te voet of op de fiets eropuit gaat. En erg goed voor je lijf en geest zal ik maar zeggen. ;)
Ik wacht nog steeds op het eerste lid dat zich gaat melden die één van de routes van "Wandelen in het Reuzengebergte" ook daadwerkelijk gelopen heeft. :D
 
Je bent van harte welkom hoor! :D Net als (bijna) ieder ander overigens. :D Misschien lopen we dan wel mee, of anders kunnen we je nog ergens weer oppikken, mocht het echt niet lukken..:stout:
 
Vakantie in hradsko

Hallo Lina we gaan deze zomer voor de eerste keer op vakantie in het reuzengebergte. We hebben een huis gehuurd in hradsko. Heb jij nog wat leuke tips.

Gr.Mascha van Beekhuizen
 
Bovenaan