Vakantie 2007, huizen kijken en 25 jaar getrouwd

[hilde_kees]

Aan de andere kant van de trap zijn er 4 vertrekken.
Een daarvan wordt als keuken gebruikt.

Naast de keuken is een soort tweede woonkamer en dan is er natuurlijk een slaapkamer.

Dan gaat het op naar de zolder. De dakconstructie c.q. balken zijn essentieel.

En vol met indrukken komen we tot de conclusie dat het best groot is.

Maar vergeleken bij de school natuurlijk niet.

 

[Esthertje]

Jemig Hilde, wat spannend! :clap: Ik ben zo benieuwd naar het vervolg.

 

[noekie14]

wat een mooi verhaal, en ik wacht met smacht op een vervolg

 

[hilde_kees]

We zijn verward. :?: :reken: :moe: We hebben vlinders.
We praten en praten alleen nog maar over nr 26. Ook in de evaluatie naar Maurits en Astrid geven we aan dat we vooral van de locatie heel erg onder de indruk zijn.
De volgende dag zien we Maurits. We gaan tekenen voor onze SRO.
Mochten jullie hem op willen zoeken onze naam is HAENKA .Het klinkt in onze oren wel Tsjechisch en het betekent niets absurds is ons verzekerd. Dus op naar Liberec.
Kees is de Jednatel en gelukkig is hij het handtekeningen zetten gewend, :schrijven: :schrijven: :schrijven: :schrijven: :schrijven: :schrijven: :schrijven: :schrijven: :schrijven: :schrijven: :schrijven: :schrijven: :schrijven: :schrijven: want we zijn de tel kwijt geraakt.
Alles werd ons uitgelegd en er was alle ruimte voor vragen. Toen ging de advocaat contact opnemen met de bank. In de tussentijd konden wij lekker genieten van een lekkere koffie :bakkie: op het terrras. Daar werden we weer opgehaald en op naar de bank.
Hier was weer een roulatie geweest. Dus het was veel heen en weer gepraat. Voor ons niet te volgen. De collega die bekend was met de hele procedure kwam assisteren.
De heren, of moet ik zeggen kwajongens, werden steeds meliger. Maar toch gingen ze zonder paraplu met banklogo de deur uit.
We namen afscheid van Maurits. Maar even later belden we. Zonder autosleutels is het lastig starten. En omdat er een dubbele controle moest zijn van identiteit was hij zo vriendelijk geweest terug te gaan naar onze auto waar Kees zijn rijbewijs in zijn jas had achtergelaten.
Maar er werd zowel het rijbewijs als het paspoort gevraagd. Omdat er met Kees zijn paspoort was gestart kon er niet worden overgestapt naar die van mij. :moe: Een heel gedoe dus.
Daardoor waren de sleutels in de tas van Maurits achtergebleven.:stom!: :stom!: We namen opnieuw afscheid en hadden al aangegeven zoveel interesse in nr.26 te hebben dat we een bod overweegden.
We zouden over twee dagen naar Vidlak verkassen, maar per telefoon en via mail :lap: bleven we bereikbaar.
We vertrokken terug naar Ludvikov, waar we de meiden hadden achtergelaten onder de hoede van Hefziba , Gideon en elkaar.
Weer was er een stapje gezet op de weg naar ons eigen stekje in Tsjechie .

 

[hilde_kees]

We naderen het einde van de week in Ludvikov.
We doen weinig. De meiden vermaken zich vooral met de paarden.
En Lot kan niet genoeg krijgen van de buitenritten .
Sarah heeft ook nog veel leeftijdsgenootjes om mee te spelen. Maar ook zij maakt kennis met paardrijden met instructie. En ze vindt het geweldig. Al valt ze direct de eerste maal eraf. Nog wel met haar billen in een plas water. Voor haar was het duidelijk. Het kwam door dat `rotjoch`. Inderdaad schrok de ponny van een van de `drukke`jongens die stonden te kijken. Maar wat ze nu precies hadden gedaan????
In ieder geval is er weer een paardenfan bij ,binnen het gezin.
We pakken langzamerhand in en gaan op weg naar onze volgende stek.
Camping Vidlak http://www.campingvidlak.cz/ Voor ons al zo vertrouwd.
Het wordt de derde maal.
We overwegen om niet de omweg en de snelweg te nemen, maar de `rijksweg`. Maar Vlaamse Truus(onze tomtom) vindt dat geen goed idee.
Dus na een rustig ontbijt op pad.
Van het ene enthousiaste paar naar het andere. We voelen ons rijk.
Het verloopt allemaal soepel. De auto heeft eindelijk laten zien , dat hij het kan. We hebben er wel eens anders voor gestaan.

 

[hilde_kees]

Ik was nog niet uitverteld voor vandaag. Maar er was drukte voor mijn deur. Een ontsnapte bruine jonge labrador. Dus maar naar binnengelokt om verkeersongelukken te voorkomen.
En nu inmiddels opgehaald door haar baas.

Ik had het over onze auto. Ons eerste jaar in Tsjechie kregen we vervangend vervoer

Maar nu na twee jaar lijkt het eindelijk helemaal opgelost. Dus rond Praag werd het een stuk minder stressie. En we hoefden natuurlijk niet zo ver. Dus uitgerust aankomen en geen reispsychose.
We konden de door ons vorig jaar al als meest mooie plek gekozen plaats betrekken. Nu Saar goed kon zwemmen wilden we graag wat verder van de steiger.En hier vandaan konden we makkelijk toezicht houden.


De weg naar Předín was weer open. Dus konden we makkelijk naar Trebic. Want daar verkochten ze kralen. En onze meiden houden ook van frobelen.
Vanaf deze weg hebben we geprobeerd de schaapskudde te fotograveren. Maar helaas , we zagen de schapenbillen net verdwijnen in het landschap.

We hadden een lijstje gemaakt van wat we nog wilden doen. Want hoewel we hier al twee maal drie weken hadden gestaan was er nog veel wat we niet hadden gedaan.
Een van de voornemens was een bezoek aan kasteel Vranov.
We vroegen Lillian om wat extra info. Dit kasteel staat namelijk op hun site genoemd. Aan te bevelen ,was haar commentaar.
Dus kasteel Vranov kon ons verwachten.
En Jur en Lillian doen echt alles om onze vakantie van vorig jaar te evenaren. Zelfs de Pitna Voda wagen deed weer zijn opwachting.

Maar hier was Jur minder enthousiast over. Door een grote piek in de waterbehoefte gaf de put van het gebouw er de brui aan. Er is inmiddels gebouwd aan een wateropslag onder het gebouw. Dus dit spectakel is niet meer te aanschouwen in het nieuwe campingseizoen.



Hilde

 

[kukel]

Dakbedekking jaren geleden vernieuwd.
Een schoorsteen vernieuwd, de andere is nog oud.
Kopgevel slecht, dakrandafweking, zogenaamde boeiboord, ontbreekt.
Begane grond: gevels zijn aangepast, zie de verschillende soorten metselwerk.
Er is iets mee gebeurd, aanbouw tegen aan gestaan en later gesloopt?
Al het stucwerk verdwenen.
Huis oogt van binnen vochtig.
Zolder is een zogenaamde koude rruimte. Ongeisoleerd.
Daardoor zal de kap nog wel in goede staat zijn.
Bij renovatie gelijk de buitenzijde isoleren en afstucen in een mooie kleur.
Alle Nuts voorzieningen lijken me, gezien de staat van het gebouw, ook matig.
Tip: neem altijd een schroevendraaier mee voor in het hout te steken en om een wandcontactdoos te demonteren om de bedrading te bekijken.
Het uitzicht van binnenuit naar buiten is matig.
Om van de omgeving te genieten heb je veel grotere kozijnen nodig.

En al dat commentaar vanaf een foto!

Succes toegewenst en tot de volgende keer.

 

[hilde_kees]

Dank u Kukel. Zo leren ook wij steeds weer op het bouwtechnische vlak.
Hilde

 

[kukel]

Heb je vragen: stel ze en we proberen er een visie op te geven.

Je ziet, zelfs vanaf een foto is het mogelijk om commentaar op het gebouw te geven.

En wat is nou eigenlijk het moeilijkst wat het meest simpele is?

Kijken.


Groet

 

[hilde_kees]

We luieren weer afgewisseld met wat cultureel vermaak.
We gaan op weg naar Vranov aan de Dye. In de toeristische gids staat ook vermeld dat het kasteel is ingericht en dat er alleen toegang is via een vrij stijl pad. We zijn benieuwd.
Het weer is wisselvallig. de honden hebben geen probleem met een dutje in de auto en we gaan op pad.
Het is een rit die ons eerst langs een deel voor ons al bekende plaatsen leidt. Maar we zijn het er over eens dat we het landschap rondom Trebic en Jihlava lieflijker vinden. We rijden langere tijd achter een bus met voorzieningen voor kano`s en zijn blij als deze afslaat. Een beetje uitzicht is toch heel wat waard. Hier is duidelijk veel toerisme.
Zo`n 10 km verderop zien we vlak na een bocht het kasteel.

Zoals je het in ridderverhalen ziet. Hoog gelegen en niet makkelijk ongezien door de vijand te benaderen.
We rijden eigenwijs de parkeerplaats waar staat vermeld dat dit de laatste is voor het kasteel voorbij. In het dorp is al een soort `frans`vakantie marktje opgesteld. Vooral toeristische rommel. Dus ons vertrouwen staat op scherp.
Maar dit bord blijkt wel de waarheid te spreken. We gaan niet moeilijk doen. We rijden terug. De kaartverkoper is vriendelijk en wijst op onze Tsjechische waarschuwingsbordje voor de hond. Er blijkt zelfs een minitreintje te rijden naar het kasteel. Maar eerst even plaspauze voor onze jongste. Dat betekend sleutel halen bij de kaartverkoper. Hij houdt ons in het oog. Zouden er al veel Nederlanders zijn geweest?? Met zijn allen plassen voor de prijs van 1? Het is schoon en we belonen dat met een kleine fooi . Sarah brengt sleutel en geld en wij bestuderen de wegwijzers. We gaan lopen. De autoroute is druk maar niet erg stijl. Dus hoe erg kan het voetpad dan zijn.
Het is een prachtig pad, maar in plaats van omhoog gaan we eerst juist omlaag. Maar dat wordt later driedubbel ingehaald. Het luie zweet komt eruit en alle luie delen van de longen worden ingezet.
Boven aangekomen vinden we dat we wel koffie hebben verdiend.

Links van de poort is een klein terras met een kiosk.
De meiden gaan vast kijken. Ik vraag of ze willen kijken of ze tussen de middag gesloten zijn. Ze komen enthousiast terug over wat ze gezien hebben. Maar mopperen omdat er middagpauze-sluiting is.
Strategisch is er een gracht en dus een brug. En er is vanaf hier zicht op de toegangswegen.


Kees blijft met de honden op het schaduwrijke terras en ik ga met de meiden op zoek naar de kassa.
Hier is wel iemand aanwezig, maar de rondleidingen zijn pas weer vanaf een uur. We hebben afgesproken dat Kees buiten blijft. Dus koop ik 3 kaartjes. Welke taal vraagt de kassiere. Ik geef aan Engels en Duits. Lot vindt Engels makkelijker leesbaar, maar ik lees als oost-Nederlandse van geboorte makkelijker Duits. Ik moet een keuze maken zegt de kassiere. En noemt tijden. Ooooh, het kwartje valt. We krijgen een levende gids. Ik kies voor Duits , omdat dat de eerste buitenlandse rondleiding is.
We hebben nog meer dan een uur. Dus gaan we terug naar Kees. We nemen een broodje en nog een koffie en zitten heerlijk in de schaduw mensen en honden te kijken.
De honden mogen wel mee tot de binnenplaats, vanwaar de rondleiding start.
In gedachten zie je hier de frivole dames en hun stoere ridders flaneren.
Het begint te dreigen en te rommelen in de verte. Kees stelt voor dat hij met de honden terug gaat naar de auto en daar een dutje gaat doen . En dat hij ons voor het terras komt ophalen. Dit natuurlijk alleen i.v.m. het naderende onweer. We zagen mensen zich laten brengen. En met het steile pad in ons geheugen, niet zo`n slecht idee.
Kees vertrekt en wij maken foto`s en discuseren aan de hand van de kasteelgids wat waar is. En ik kijk mensen. Jonge studenten die speels de tijd doden met het spelen met een ballon. Oudere stellen , die cultuur zeer serieus opvatten en ouders met kinderen.
Er zijn nog twee rondleidingen voor de onze. Tsjechische. De studenten zijn niet Tsjechisch, maar wat wel?
Wij zijn aan de beurt. En onze groep bestaat uit................jawel ons drieen.
De jonge gids begint verlegen, maar spreekt zeer goed Duits. En heeft direct door dat we zelf niet Duits zijn. Ik krijg de gelegenheid om ook Sarah alles te verduidelijken. Het is prachtig. Bent u in de buurt dan is dit kasteel zeker aan te bevelen.
De familie van Sisi was hier kind aan huis. En dat kun je zien. Ook zie je ontwikkelingen in potterie. Ik zou best nog eens willen. En onze meiden waren ook enthousiast. Met dank aan de geduldige enthousiaste gids.:top: Sarah geeft de fooi en hij is duidelijk een stuk meer ontspannen dan bij het begin van de rondleiding.
Bij buitenkomst bellen we naar Kees of we zullen lopen, want het is inmiddels droog. Maar Kees staat eral. We negeren de `kwijlende`blikken van onze jongste naar de toeristische marktkraampjes en besluiten ergens op de terugweg een leuk eettentje te zoeken. Maar Lot wil graag naar het oude vertrouwde restaurant in Okrisky. Dus gaan we via een toeristische route terug. We passeren Jaromerice. Dat andere prachtige romantische kasteel. En na Okrisky rijden we terug naar de camping.
We hebben een heerlijke dag gehad.
Hilde

 

[hilde_kees]

Omdat we starten met wat minder mooi weer nemen we de kans waar en bezoeken de dierentuin van Jihlava ook dit jaar weer en dit keer nemen we ook meer de tijd voor Jihlava zelf.
De honden hebben hun energie al kwijt gekund en we gaan eerst naar de dierentuin. Daar mogen ze niet naar binnen. Dus blijven ze lekker slapen in de auto.
Wij waren vorig jaar enthousiast over deze tuin en zijn erg benieuwd of er nog meer vernieuwingen zijn.
En nauwelijks binnen zien we de eerste. In het saaie kale stuk tussen de ingang en de verblijven is een roofvogelgebied gekomen.
er staat ook informatie over de valkerij en de attributen die gebruikt worden en je kunt er tegen betaling van wel 10 kronen met een valkachtige op je arm, met handschoen, zelf een foto maken. Leuk,Super, denk ik. Maar onze meiden kijken me aan of ze water zien branden. Zelfs als ik het voorbeeld geef zijn ze niet om te kletsen. Ik ben verbaasd. Immiteerd Sarah haar grote zus, of vindt ze het echt eng?. Ik weet het niet en dring niet verder aan. We prenten de tijden van de schow in ons hoofd en gaan verder.
Wel gaat ook hier het gezegde op, als er een schaap over de dam is......, want nadat ik genoten heb van dat machtige dier op mijn hand ,taat er nu een rij. Terwijl daarvoor iedereen voorbij liep.
Kees scoort iets verder weer een foto van een bordje. Ach, wat ik heb met luchten en kachels, heeft hij met bordjes.
We maken een rondje en eten wat op het terras. Als ik een cappacino bestel volgt er een heel Tsjechisch verhaal. We hadden hetzelfde al op, dus het zou wel betekenen dat er bijgevuld moest worden. Toen ik met een waarschijnlijk onthutste blik vroeg om dan maar koffie werd de onthutste blik van de vriendelijke werkstudente nog groter als die van mij. Maar ik kreeg na even wachten mijn cappacino alsnog.
Ik kan dus in ieder geval doorgaan voor een Tsjechische.
We maakten ons rondje en natuurlijk moesten Sarah en ik even naar de vleermuizen en daarna richting vogelshow.Zodat we een mooi plekje hadden. Er waren meer gasten van camping Vidlak en al snel zat sarah met een hele groep jeugd op haar knieen vooraan.
Kees had haar zitten plagen en gezegd , dat hij haar had opgegevenals vrijwilligster.
En wish-full thinking bestaat. Want uit al dat grut wordt onze Saar geplukt. Eerst kijkt ze ons een beetje hopeloos aan, maar dan begint ze te stralen. Anders kun je dit toch niet noemen.
We gaan richting camping. Waar we nog even nagenieten en waar Kees weer even gaat laptoppen.
Inmiddels hebben we contact gehad over nr.26. En we horen dat er meerdere kopers zouden zijn. Maar er wordt door Astrid en Maurits bijgezegd dat we ons niet gek moeten laten maken. Maar dat zijn we al.
Als we echt verder willen zullen we moeten zien het geld vanaf ons depot naar de Tsjechische geblokkeerde rekening te krijgen. Dus Kees mailt en belt en mailt en belt en kijkt op de mail en nogeens en nogeens en nogeens.
Ik zit al niet zo super in mijn vel en ik wordt er een beetje zenuwachtig van. Dus probeer ik rust te vinden.
Bijvoorbeeld in het kijken naar het meer vanaf ons `terras`. Of naar het lichtspel tussen de sparren. Krijgen we nog meer `tekens`.
Is dit een slecht voorteken .
Of zijn de lichte plekken juist een houdt vertrouwen bericht?

Wie het weet mag het zeggen.

Hilde

 

[Gorrit]

Hoe het ook verder gaat...
Ik vind dit een geweldig topic!!:top:

 

[hilde_kees]

Omdat we zo bezig zijn met het huis nemen we een aantal plannen van ons lijstje veel meer serieus.
Dus eindelijk komt het ervan een rondje om het meer te wandelen. En we hebben wandelkaarten gekocht in Trebic. Dus wandelen zullen we.
Ik wil zo graag `een rondje`lopen. En meestal zijn we voorzichtig en is het dezelfde weg terug. En omdat de meiden perse niet mee willen mag het ook weer niet te lang duren. Zo`n uurtje of twee moeten ze toch zonder ons kunnen. Ze vermaken zich meestal prima. Saar met de schommel bv.
Routes zijn er wel, maar vooral wat verder, of met openbaar vervoer terug. Maar ik heb geen energie om de strijd met de jeugd aan te gaan.
Die routes bewaren we nog maar even voor later.
Op mijn speciale verzoek lopen we vanaf de andere kant als gebruikelijk. Met het idee dat we dan vanzelf weer op bekend terrein aankomen. Het is in ieder geval een mooie route. We kijken even om en zien nog net de camping. We zien een boer bezig op het land en passeren de ingang van het jeugdkamp. Dan is het onduidelijk wat wordt volgens de kaart nu als echt pad gezien. Er is actieve bosbouw dus er zijn vele `nieuwe paden`
Ach we gaan maar naar links. Het is er in ieder geval schitterend. Het pad wordt steeds bossiger en we zien geen mens. Wel een ander druk volkje. Het blijft indrukwekkend. We houden onze blonde hond maar een beetje extra in de gaten, want ze is echt ook van binnen blond. Zoals we dat vaak zeggen.
We komen op een open plek uit. maar op de kaart is geen open plek te vinden. Maar zo mooi. We lopen langs de rand van het bos en zien een soort jagershut. En volgen vandaar het paadje. Als we het beekje vinden,kan het bijna niet missen. Het is klauteren en struinen en we komen bij een wat breder pad. Zou het nu links of rechts zijn. Anders toch maar dezelfde weg terug? Maar we komen op bekend terrein en alweer is een wens in vervulling gegaan. Ik heb mijn `rondje `gelopen en na net iets meer dan twee uur zijn we terrug.
Wanneer gaan we nu eens iets doen. Wordt ons bijna gelijk gevraagd.
Wij zitten net uit te puffen. In Puberiaans betekent deze vraag. Wanneer gaan we winkelen? Dus geven we toe. Morgen niet alleen boodschappen doen, maar ook nog even naar het centrum van Jihlava.
Eindelijk tevreden eten we lekker op de camping. We barbecuen op het smeulende kampvuurtje. Echt Kamperen.

De volgende dag naar Jihlava.
Het is bewolkt en niet warm. Dus besluiten we de honden in de auto te laten. Ze vinden het prima. We kijken van een afstandje af en toe. Geen hond te zien, letterlijk. Ze dutten, dus.
We lopen eerst richting stadsmuur en zien beneden ons de dierentuin liggen.
Dan wandelen we terug naar het plein en gaan aan de overzijde van het plein verder. Tot nu toe is het gelukt buiten de winkels te blijven . Maar dat zal niet zo lang meer duren.
Er blijkt markt te zijn En volgens Kees en Lot ruiken ze stroopwafels. Ik geloof ze niet en bluf. Als jullie ze vinden betaal ik. Het was waarschijnlijk de suikerspin.
We markten gezellig. Elke vakantie hebben de meiden eigen geld. En vooral bij Sarah brandt dat in haar hand. Dus koopt ze zoals elk jaar weer een portemonnee. Een hele leuke en als Charlotte ook bij deze kraam gaat kijken vindt ook zij die hele superleuke. Kees fronst en ik fluister hem in dat we ze zelf moeten laten modderen. Dan zie ik mijn favoriete kraampjes. Kruiden, dus koop ik een voorraadje. Dat is leuker dan in de supermarkt. En ......wasknijpers. Kees wordt gek van me. Elk jaar gaan de wasknijpers uit de caravan en dan kom ik weer met wasknijpers aan in de supermarkt. Maar deze zijn heel speciaal. Je kunt ze voor 1 kroon per stuk uitzoeken op kleur en ze zijn erg stevig. Ik koop gelijk geel en groen voor een vriendin die gaat verhuizen en van alles in deze kleuren wil. En voor ons zelf blauw,rood , paars en roze.
De verkoopster heeft Saar en mij horen tellen. Dus telt het niet na.
Naast deze kraam staat een kraam met rietenmandjes . En Kees ziet de bui al hangen. Maar te laat Sarah heeft het gezien. Ik stuur een beetje bij en leg haar uit dat ze met het geld dat ze nu heeft een hele week moet doen en op=op. Maar ze wil dolgraag een mandje. Dus alweer wordt er gekocht. Saar loopt even later trots met haar mandje met daarin de wasknijpers, de kruiden en onderin haar portemonnee met nog net genoeg voor twee colorkies (waterijsjes).
We slenteren verder. Bij een kraam met nachtmode neus ik en zie voor Sarah een beetje `ouderwetse`lange pon met kantjes. Lekker warm, denk ik ,voor als het huis doorgaat en er nog geen c.v. is aangelegd.
Saar vind hem prachtig en Lot vind hem afgrijzelijk. Kees reageert niet dus ik reken af. Hij staat met verbazing naar de naastgelegen kraam te kijken. Messen etc. en niet van die kleine. Gewoon op de markt hele stapels kapmessen, jachtmessen etc. En Tsjechie is gewoon E.U. gebied. Dus is er vrij verkeer van goederen. Ik ben blij dat ik meiden heb.

We lopen nog een paar winkels in en dan is het tijd voor de Macdonnalds. Die hoorde ook bij de belofte. Het is er vol. Dus stel ik voor buiten op het plein op een bankje te gaan zitten. Lot kijkt verstoord. Zij en Kees gaan wat halen en Sarah en ik bekijken onze schatten. Even later wordt er gewenkt. Er is plaats in de Mac. Lot blij, ik minder. We verbazen ons over de drukte.
We hebben onze beloftes in ieder geval ingelost.

 

[Esthertje]

Het is elke keer weer genieten van je verhalen Hilde :top:

 

[Maria]

Was er gisteren niet iets spannends, of heb ik voor niks aan jullie gedacht om 16:00 uur?

 

[Jan57]

Dat vroeg ik me ook af, ben tenslotte nog steeds bezig die knoop weer uit m'n zakdoek te krijgen.

 

[jan nijdam]

Dat schreef Hilde volgens mij gisteren en dan is het vanmiddag om 16.00 uur

 

[Esthertje]

Zo had ik het ook begrepen, dat we vanmiddag om 16.00 met zijn allen moeten duimen, maar dat neemt niet weg dat het best meehelpt als je gisteren al begonnen bent

 

[Jan57]

Dat schreef Hilde volgens mij gisteren en dan is het vanmiddag om 16.00 uur

Daarom wil die knoop er niet uit natuurlijk

 

[jolanda berben]

Stelletje mafkesen.
Maar nu weet ik dus dat ik vanmiddag om 16.00 'n kaarsje aan moet steken, weet nog niet precies waarom, ik zal wel weer iets gemist hebben, maar Hilde ook ik zal even aan je denken en hopen dat het allemaal goed gaat komen.