Freddy2005
† In Memoriam
Iedereen die ooit in een Tsjechische supermarkt was en iets wilde kopen voor het ontbijt, zal ze ongetwijfeld gezien hebben, de typische zogenaamde rohlíky. De specialiteit uit broodjesdeeg heeft de vorm van een dikke sigaar, en doet er mede door zijn kleurvariatie ook aan denken. Dat rohlíky een voedingswaarde hebben die de neiging heeft van tegen nul aan te liggen doet geen afbreuk aan zijn populariteit in de Tsjechische Republiek. Daarom is de omgerekende prijs ongeveer iets minder dan 10 eurocent per stuk moeilijk te verslaan.
Amper te evenaren is ook de smaak van een doorsnee-rohlik. Ze herinnert sterk aan een stuk pleister. Bij het bijten er in wordt men soms in een stofwolk gehuld, want stofdroog zijn rohliky in ieder opzicht, zelfs s'morgens om 8 uur. En toch genieten ze een grote populariteit in de Tsjechische Republiek.
En dan wordt er nog niet gemord over de manier waarop de rohliky in de diverse supermarkten ten lande aangeboden worden: in grote open houten of kunststofkratten, waarin iedereen naar hartelust kan graaien.
En als u hoest of niest ... dan ze moest u gewoon hoesten of niezen.
Daar staan ze naast elkaar, huisvrouwen, de bankbediende met een boord en stropdas, gehuld in een parfumwolk en medewerkers van de bouwplaats op de hoek, gehuld in een wolk van zweet. Ze beoordelen de aangebodene producten en nemen hun uitgekozen broodjes uit de grote rohliky-tombolatrommel. Met kennersblik worden de uitgezochte broodjes door aanvoelen en drukken beoordeeld. Wat niet goed goed overkomt belandt weer in de grote tombolatrommel, alles zonder deurwaarderscontrolle wel te verstaan.
Het is altijd zo geweest en zelfs de waarschuwingen van de gezondheidsdiensten tegen grieppandemie of de aan hysterie grenzende regels over het vermijden van handdrukken, over voldoende afstand houden kunnen hieraan niets veranderen.
Regeringen en presidenten, revoluties en pandemieën, komen en gaan. De eigen rohlikycultuur in de Tsjechische Republiek heeft in decennia niets van haar maatschappelijke relevantie verloren. Smakelijk.
radio.cz
Amper te evenaren is ook de smaak van een doorsnee-rohlik. Ze herinnert sterk aan een stuk pleister. Bij het bijten er in wordt men soms in een stofwolk gehuld, want stofdroog zijn rohliky in ieder opzicht, zelfs s'morgens om 8 uur. En toch genieten ze een grote populariteit in de Tsjechische Republiek.
En dan wordt er nog niet gemord over de manier waarop de rohliky in de diverse supermarkten ten lande aangeboden worden: in grote open houten of kunststofkratten, waarin iedereen naar hartelust kan graaien.
En als u hoest of niest ... dan ze moest u gewoon hoesten of niezen.
Daar staan ze naast elkaar, huisvrouwen, de bankbediende met een boord en stropdas, gehuld in een parfumwolk en medewerkers van de bouwplaats op de hoek, gehuld in een wolk van zweet. Ze beoordelen de aangebodene producten en nemen hun uitgekozen broodjes uit de grote rohliky-tombolatrommel. Met kennersblik worden de uitgezochte broodjes door aanvoelen en drukken beoordeeld. Wat niet goed goed overkomt belandt weer in de grote tombolatrommel, alles zonder deurwaarderscontrolle wel te verstaan.
Het is altijd zo geweest en zelfs de waarschuwingen van de gezondheidsdiensten tegen grieppandemie of de aan hysterie grenzende regels over het vermijden van handdrukken, over voldoende afstand houden kunnen hieraan niets veranderen.
Regeringen en presidenten, revoluties en pandemieën, komen en gaan. De eigen rohlikycultuur in de Tsjechische Republiek heeft in decennia niets van haar maatschappelijke relevantie verloren. Smakelijk.
radio.cz
In ieder geval een goede motivatie om eerst het eten zonder extra toegevoegd zout te proeven of de zoutconsumptie te minderen.
