Vrijdag 13 oktober 2006. Ik weet dat je op me staat te wachten bij de hoofdingang van het station van Breda.Ja, ik ben te laat, heb je al gebeld en ge-sms'd, dat ik later ben vanwege verkeersophoud.
Eindelijk aangekomen bij het station, zie ik een mooie jonge vrouw staan, mooier dan ik op foto's van jou had gezien.Ik twijfel , en besluit nog een rondje te rijden, want deze vrouw is te mooi voor mij.
Kom weer voorbij de ingang,ze staat er nog, en ik besluit om mijn bus te parkeren en naar haar toe te gaan.
Na een paar stappen weet ik het zeker. Ja, jij bent het. We hadden contact via sms en telefoon, en jij was het die voorstelde om het eens een weekendje samen te proberen. Dapper, heel dapper. 14 uur in de bus vanuit Praag, op bezoek gaan bij iemand die je niet echt kende, in een land dat je niet kende.
We hadden een geweldig weekend. Maandagmiddag moest je weer terug naar Praag. Je laatste woorden : ik kom rond Kerstmis weer terug...........................
Enkele dagen later laat je me weten dat je je 2 baantjes in Praag en studie hebt opgegeven om zo snel mogelijk weer in Nederland te zijn.
Ik kan het niet bevatten......en heb dan ook vele slapeloze nachten....
Ik ga je voor de tweede keer ophalen in Breda, gelukkig nu wel op tijd.Je komt uit de bus gestapt als een zielig,troosteloos vogeltje.
Afscheid genomen van familie en vrienden in CZ, op zoek naar een nieuw leven met mij hier in Nederland.
Een periode vol met heimwee, verdriet, maar natuurlijk ook heel veel fijne momenten.
Inmiddels is het half maart. Je bent ondertussen ook alweer een paar keer terug geweest voor familiebezoek en prive-zaken te regelen.
A.S. zaterdag kom je weer terug.
Er is veel veranderd sinds je eerste bezoek aan Nederland.
Ja, we houden nog steeds veel van elkaar en beiden geloven we ook in een toekomst samen.
Maar het leven is geen sprookje, al mochten we het nog zo graag willen.
We zullen veel geduld moeten hebben. Geduld om een baantje voor je te vinden, tijd om jou Nederlands te leren. Tijd om elkaars cultuur te leren en te waarderen.
Lieve mensen, waarom schrijf ik dit hier ?
De afgelopen dagen heb ik veel gelezen op dit forum en ook veel geleerd.
Ok het deze week alleen zijn heeft me veel geleerd.
Ik begrijp heel goed jullie fantastisch gevoel over CZ.
Daarom wil ik ook heel graag hiermee mijn gevoelens aan CZ betuigen, maar meer nog.......openlijk hier mijn gevoelens blootleggen die ik voel voor mijn vriendin.
Sorry, nu ik dit schrijf krijg ik welgemeende tranen in mijn ogen....
Eva, misschien dat een van deze lezers dit stuk voor je zou willen vertalen, maar geloof me Evicka........IK HOU VAN JOU EN WIL SAMEN MET JOU OUD EN GELUKKIG WORDEN !!!!!
Eindelijk aangekomen bij het station, zie ik een mooie jonge vrouw staan, mooier dan ik op foto's van jou had gezien.Ik twijfel , en besluit nog een rondje te rijden, want deze vrouw is te mooi voor mij.
Kom weer voorbij de ingang,ze staat er nog, en ik besluit om mijn bus te parkeren en naar haar toe te gaan.
Na een paar stappen weet ik het zeker. Ja, jij bent het. We hadden contact via sms en telefoon, en jij was het die voorstelde om het eens een weekendje samen te proberen. Dapper, heel dapper. 14 uur in de bus vanuit Praag, op bezoek gaan bij iemand die je niet echt kende, in een land dat je niet kende.
We hadden een geweldig weekend. Maandagmiddag moest je weer terug naar Praag. Je laatste woorden : ik kom rond Kerstmis weer terug...........................
Enkele dagen later laat je me weten dat je je 2 baantjes in Praag en studie hebt opgegeven om zo snel mogelijk weer in Nederland te zijn.
Ik kan het niet bevatten......en heb dan ook vele slapeloze nachten....
Ik ga je voor de tweede keer ophalen in Breda, gelukkig nu wel op tijd.Je komt uit de bus gestapt als een zielig,troosteloos vogeltje.
Afscheid genomen van familie en vrienden in CZ, op zoek naar een nieuw leven met mij hier in Nederland.
Een periode vol met heimwee, verdriet, maar natuurlijk ook heel veel fijne momenten.
Inmiddels is het half maart. Je bent ondertussen ook alweer een paar keer terug geweest voor familiebezoek en prive-zaken te regelen.
A.S. zaterdag kom je weer terug.
Er is veel veranderd sinds je eerste bezoek aan Nederland.
Ja, we houden nog steeds veel van elkaar en beiden geloven we ook in een toekomst samen.
Maar het leven is geen sprookje, al mochten we het nog zo graag willen.
We zullen veel geduld moeten hebben. Geduld om een baantje voor je te vinden, tijd om jou Nederlands te leren. Tijd om elkaars cultuur te leren en te waarderen.
Lieve mensen, waarom schrijf ik dit hier ?
De afgelopen dagen heb ik veel gelezen op dit forum en ook veel geleerd.
Ok het deze week alleen zijn heeft me veel geleerd.
Ik begrijp heel goed jullie fantastisch gevoel over CZ.
Daarom wil ik ook heel graag hiermee mijn gevoelens aan CZ betuigen, maar meer nog.......openlijk hier mijn gevoelens blootleggen die ik voel voor mijn vriendin.
Sorry, nu ik dit schrijf krijg ik welgemeende tranen in mijn ogen....
Eva, misschien dat een van deze lezers dit stuk voor je zou willen vertalen, maar geloof me Evicka........IK HOU VAN JOU EN WIL SAMEN MET JOU OUD EN GELUKKIG WORDEN !!!!!
! Nee hoor, geintje, ik wens jullie heel veel liefde maar ook sterkte samen, dit is niet de makkelijkste weg om te bewandelen. Geniet in elk geval van de mooie momenten en geef elkaar de ruimte om je eigen ding te doen, zowel hier als daar.
