Huizenjacht

[Johannes P.]

Tsjechië, april 2004

Hij laat ons wat huizen zien en trekt daar twee middagen voor uit
In zijn zak rinkelen sleutels, die heeft hij de vorige dag al opgehaald
Het tochtje voert door het oostelijk gedeelte van het Reuzengebergte
Een verscheidenheid aan woningen staat op het lijstje
Groot, klein, landelijk gelegen of in een stadje
Sommige in deplorabele staat
Overwoekerde tuinen, kale, vochtige muren, spinnenwebben
Krakende scharnieren, de getuigen van het jarenlang ontberen van menselijke aanwezigheid

Andere achtergelaten alsof de bewoner ieder moment weer kan binnenlopen
In een ervan hangen foto’s aan de muur
Foto’s van een bruidspaar die me doen denken aan de trouwfoto’s van m’n grootouders
Ernstige, gespannen trekken op nog jonge gezichten
Stijfjes naast elkaar, haar arm door de zijne
Starend in dat “enge zwarte kastje”
Het bed opgemaakt, daarboven een kruisbeeld
Een kinderkamer, vergeelde tekeningen aan de muur, een wieg
In een bak bij de voordeur staan een wandelstok en een paraplu
“Mevrouw is enkele weken geleden overleden”
Met een gevoel van opluchting verlaten we de woning

De tweede dag, een boerderij met een “lap” grond eromheen
De Pajero heeft moeite met de modderige zandweg
We worden verwelkomd door een kwieke man, midden dertig
Manchester broek, grijze afgedragen jas
Blijkbaar het “best gebekte” familielid
Een wandeling rondom het pand volgt
Papieren worden geraadpleegd
Hij wijst naar de horizon
Zover we kunnen kijken behoort het land tot “zijn” boerderij
Ik zie honderden meters onbeplante, glooiende akkers
We gaan naar binnen
Worden verzocht onze schoenen uit te trekken, in ruil voor instappers
De enige bewoonde ruimtes bestaan uit een kleine voorkamer en een keukentje
De lucht is bedompt
Een vage geur van een pas genuttigde maaltijd
Te veel mensen, te weinig ventilatie
Met een eethoek en een verschoten bankstel is het vertrek overvol gemeubileerd
Het slaapgedeelte afgescheiden door dikke gordijnen, hangend aan rails
In een hoek brandt een kolenkacheltje
Een jong gezinnetje met drie kinderen eromheen
Ze kijken met grote ogen naar hun bezoekers
Achter een kleed is een smalle, stenen trap
Die leidt naar een grote, hier en daar bevloerde, zolderverdieping
Ik waag me enkele meters over een smal loopplankje
Het hout begint luidruchtig te protesteren en ik houd het voor gezien
Beneden nog meer kamers, onverwarmd, leeg
Op onze terugweg moeten we weer langs het gezinnetje
Vijf paar ogen kijken ons verwachtingsvol aan
Ongemakkelijk glimlachend trek ik mijn schoenen aan en vervolg de rondleiding
Die voert naar een kapschuur
Daaronder landbouwwerktuigen, roestig door jarenlange inactiviteit
Nog een schuurtje, bedekt met golfplaten
Naast wat balen hooi en een ploeg pronkt een Wartburg
Het interieur versleten maar glanzend gepoetst en ogenschijnlijk in zeer goede staat
Het gesprek wordt even wat geanimeerder
Stokt weer als de auto niet te koop blijkt
De bezichtiging is voorbij
We schudden handen
Wanneer de man uit het zicht verdwijnt kijk ik onze begeleider aan
Schud met mijn hoofd
Dit is niet wat we in gedachten hadden

Die avond schenk ik een Bacardi Cola in, dubbele Bacardi
Laat de afgelopen dagen nog eens de revue passeren
Beelden staan op mijn netvlies gebrand
Ik voel me een beetje ranzig met mijn “smerige” Euro’s…

 

[Corrie]

Ik voel me een beetje ranzig met mijn “smerige” Euro’s…

Dat kan ik me heel goed voorstellen, het is natuurlijk niet nodig, maar toch.....

Weer een mooi verhaal Johannes!!

 

[Sas]

Ik zie me door jouw verhaal gewoon zo meelopen door die huizen heen, heerlijk.

 

[Tabe]

triestig

Weer een schitterende bijdrage meneer P. Uit het leven gegrepen. Maar ik voel me altijd zo triestig als ik een stukje van jou lees. Maar ja, ook dat hoort bij het leven.

 

[spookycat]

Prachtig

 

[Johannes P.]

Ter geruststelling, ik ben van nature een optimistisch mens Tabe, misschien wel met een "ietwat scherpe" kijk op bepaalde zaken. Ik probeer het verhaal van beide kanten te laten zien. Vanuit Tsjechisch en Nederlands oogpunt. Ik kan me voorstellen hoe Tsjechen aankijken tegen die kapitaalkrachtige buitenlanders die hun land komen leegkopen.
Tegelijk zie ik ook wat investeringen in het land teweegbrengen. De afweging blijft; in hoeverre draag je bij... of profiteer je...

 

[Freddy2005]

Alweer een heel mooi verhaal, dank dat je ons laat meegenieten.

 

[Tabe]

.....
Tegelijk zie ik ook wat investeringen in het land teweegbrengen. De afweging blijft; in hoeverre draag je bij... of profiteer je...

Met beide heb ik geen moeite Johannes. Als het laatste maar redelijk blijft.

 

[Johannes P.]

Met mensen die alleen willen profiteren heb ik wel moeite, Tabe. Ik heb ze helaas onmoet. Mijn motto is; heb je geen idealen, begin er dan niet aan... Niet alles voor de duiten...

 

[Esthertje]

Ik vond het weer een prachtig verhaal J.P. en zo lekker herkenbaar

 

[Lukas15]

Prachtig verhaal JP :top:

 

[mayca]

Een heel mooi verhaal en ik proef de sfeer. Kan me ook voorstellen dat ik me behoorlijk ongemakkelijk zou voelen.

 

[Suurenbroek]

 

[kukel]

En toch en toch, Johannes, is huizen kijken zo mooi.
Je beschrijft precies wat je gevoelens zijn.
Ik kan mij verschrikkelijk amuseren met de gedachte dat de communist die, nu mijn, zijn huis liet bouwen nooit van zijn leven gedacht zal hebben dat hij dat later voor een westerling deed.
Die beste man gebruikte de beste materialen die toendertijd verkrijgbaar waren.
Maar de gedachte dat er ooit mensen hebben gewoond die met een totaal andere blik naar de wereld keken blijf ik intrigerend vinden.
En geloof me, ik heb niet het idee dat zij ongelukker waren dan wij.
en nog steeds niet, ondanks onze weelde aan €€€€.

bedankt voor het fijne verhaal.

Groet van Kukel.

 

[pekar]

Mijn broertje kwam helemaal verrukt terug van wintersport, hij had toch zo’n leuk huisje gezien, echt iets voor ons. Nou is mijn broertje snel enthousiast dus met een gezonde dosis wantrouwen ging ik mee naar Tsjechie. Samen met een plaatselijke via via kennis die Duits sprak togen wij naar het toekomstig paradijsje. De sneeuw was inmiddels grotendeels verdwenen en vanonder die prachtige witte deken kwam de rotzooi in de tuin al te voorschijn. Wij hadden afgesproken met de erfgenaam en zijn moeder. Vader was al een hele tijd overleden en zoonlief had het huis geerft. Samen met moeders en onze Tsjechische contactpersoon betraden wij de woning. In een woord een afknapper, er was in de keuken 1 gaskacheltje op een gasfles. Koken gebeurde op een houtfornuis. Er was in de woning 1 waterpunt, , waar een bruin/gele drap uit druppelde tevens badkamer en afgeschermd met een gordijn. De afvoer verdween door de muur naar buiten en, inderdaad, zo in de “tuin”. Het hele huis was vochtig en vergeven van de schimmel, de vloeren op een aantal plaatsen verrot, en de bovenverdieping was al jaren niet meer bewoond en vergeven van de vliegenlijken. Door het dak van de vliering keek je zo naar buiten. In de “huiskamer” stond een bed, een tafel en een stoel. Het stucwerk brokkelde van de muren en in de aangebouwde houten schuur was het “toilet”. Een echte plank, met een gat, boven een put. Nee…. de put hoefde nooit geleegd te worden. De kozijnen waren verrot en de muren, incl de fundering, waren verzakt door een aardbeving een aantal jaren eerder. De zoon bleef enthousiast over de woning en sprak van een koopje. De vraagprijs…omgerekend zo'n € 31.000,-. Wij hebben dit koopje aan onze neus voorbij laten gaan maar als er iemand interesse heeft………

 

[Lukas15]

Nou ja, als je heel veel tijd om te klussen zou zoiets wat zijn misschien.

 

[Tabe]

.......Samen met moeders en onze Tsjechische contactpersoon betraden wij de woning. In een woord een afknapper, er was in de keuken 1 gaskacheltje op een gasfles. Koken gebeurde op een houtfornuis. Er was in de woning 1 waterpunt, , waar een bruin/gele drap uit druppelde tevens badkamer en afgeschermd met een gordijn. De afvoer verdween door de muur naar buiten en, inderdaad, zo in de “tuin”. Het hele huis was vochtig en vergeven van de schimmel, de vloeren op een aantal plaatsen verrot, en de bovenverdieping was al jaren niet meer bewoond en vergeven van de vliegenlijken. Door het dak van de vliering keek je zo naar buiten. In de “huiskamer” stond een bed, een tafel en een stoel. Het stucwerk brokkelde van de muren en in de aangebouwde houten schuur was het “toilet”. Een echte plank, met een gat, boven een put. Nee…. de put hoefde nooit geleegd te worden. De kozijnen waren verrot en de muren, incl de fundering, waren verzakt ………

Nou, en zo'n huisje hebben we gekocht!! en wat zijn we er blij mee. Vaak moet je over de rotzooi heen kijken om te zien hoe mooi iets kan zijn. Het huisje was wel wat goedkoper dan het huisje van "Pekar".

 

[Corrie]

Het huisje was wel wat goedkoper dan het huisje van "Pekar".

Ik denk dat dat het allergrootste verschil is tussen jouw huisje en Pekar zijn "huisje".

 

[Tabe]

Het was in september 1998. Zit ik in Almere de Volkskrant te lezen en daar gaat de telefoon. Het is kleine Mira uit Zbyslav die belde. Ooit had ik mij eens laten ontvallen dat ik best een vakantiehuisje in de buurt van Zbyslav wilde hebben. De kinderen waren groot en zelf werden we ook een dagje ouder, dus een alternatief voor het kamperen was wenselijk. Mira vertelde dat twee huizen verder bij hun een oud boerderijtje te koop was. Het huis stond na het overlijden van een oude baas al ruim twee jaar leeg maar werd nu te koop aangeboden voor een prijs waar je in Nederland nog niet eens een goede caravan voor kon kopen. Ik kende dat huisje. Was er welliswaar nooit binnengeweest, maar ik wist welk huis Mira bedoelde. Een oud boerenwoninkje met een schitterend uitzicht over de velden en de heuvels. Ik noemde hem een bedrag en zei: "Als je het daarvoor kan krijgen moet je het voor mij kopen" .

Ik was het eigenlijk al vergeten totdat Mira weer belde. Men was akkoord met het bod en of ik maar even naar Zbyslav wilde komen voor de afhandeling ! Tja...Weer eens een beetje impulsief geweest, Tabe?.. Toch in een weekend in oktober afgereisd naar Zbyslav. En daar het huisje van binnen en van buiten goed bekeken. Oei,dat was wel even schrikken!!! alleen de lucht al, die in het huis hing; bedompt, vochtig. Ik durfde mijn vrouw haast niet aan te kijken want ik wist dat ze nu niet echt stond te trappelen. In het hele huisje een oude krakende houten planken vloer. Electriciteit uit de jaren 20 van de vorige eeuw, en inderdaad zegge en schrijve 1 waterkraantje wat in de loop der jaren ook nog was gaan lekken. Zo nu en dan viel er een bruine druppel water uit het roestige kraantje in een oude wasbak. Volgens de verkoper van het huis was dit de enige waterkraan die de oude baas heeft gebruikt. De deur die toegang gaf tot de woning hing scheef in de sponnigen. We kwamen in een halletje met een trapopgang naar de zolder. Maar ik zal eerst de situatie beneden beschrijven. Niet om vrolijk van te worden. Om naar de voorkamer te kunnen moesten we een deur met een hoogte van nauwelijk 1.60. Dus bukken geblazen. Een plafond van houten balken op een hoogte van 1.80/1.90 meter. Gestucte muren met een of andere blauwe opdruk. In de hoek van de kamer stond een 1-persoonsbed. De man vertelde ons dat daar de oude baas op was gestorven. De dekens lagen er nog op. Verder stond er nog een oud kastje, een tafel en een stoel, en niet te vergeten een oude houtkachel.

De entourage van de keuken was niet veel beter, ook hier een oude tafel een paar stoelen, een wasbak met de bewuste waterkraan en een oude ingebouwde kast waar de schimmel dik in stond. Weer schrikken dus. Om naar het toilet te gaan moest je buiten om. Aan de straatzijde was een deur met kieren en spleten en daarbinnen was een houten plank met een rond gat erin. U raadt het al... Een deur verder was een ruimte die ooit als varkensstal dienst had gedaan. Die grote troggen voor het voer waren nog aanwezig. Daarnaast was de ingang van de schuur. Twee grote deuren tot aan het plafond. In de schuur kon je door het dak heenkijken. Een heerlijke plaats voor de zwaluwen die vrijelijk in en uit konden vliegen.

Toen de trap op naar boven en daar... was helemaal niets. Ja, de balken constructie en het dak, en verder de gemetselde schoorsteen. Maar ook hier had de wind vrij spel. Verder nog wat oud gereedschap van de oude baas. De trap zelf zat vol met houtworm. Mira, die er bij was zei dat de dakcontructie in ieder geval erg degelijk was. Nu, dat was een geruststelling.
Aan de kant van het veld waren tegen het huis aan enkele houten hokken cq schuren gezet. Alles in een erg vervallen staat. De erfafscheiding bestond uit een houten hekwerk, eveneens in deplorabele toestand.

Het is een gok, maar al lopende door het huis zagen we wel mogelijheden. Het uitbreken vande buitenmuur voor het plaatsen van openslaande deuren. Het verhogen van het plafond en de deur. Het doorbreken van de muur naar de varkensstal, waardoor er ruimte zou komen voor een mooie slaapkamer. En ja, dan het uitzicht,he. Gewoon fantastisch als je zelf in een rijtjeshuis in Almere zit. Dezelfde week toch maar het koopcontract getekend.

En ik moet zeggen: de plaatselijke "bouwvakkers" hebben goed werk verricht. Een probleem is wel dat ze kennelijk nooit iets helemaal AF maken, maar, ja, je kunt niet alles hebben. De varkensstal is een mooie ruime slaapkamer geworden. Het plafond in de woonkamer is zo'n meter opgehoogd en er is een nieuw plafond met houten balken ingezet. De ouden keukenruimte is omgetoverd tot een douche/badruimte en een kleine gezellig keuken. Overal nu nieuwe ramen met dubbel glas en zowel in de slaapkamer als in de woonkamer openslaande deuren. De trap naar de zolder is gesloopt en de toegang naar de zolder is afgesloten Verder is de waterleiding en de electriciteit vernieuwd. Momenteel ben ik bezig om het terras aan te leggen waar ooit het oude hokkenboel stond. Dat was het opvullen van ondere andere een gat van anderhalve meter diep over de lengte van het gehele huis. Drainage gelegd en de voorbereidingen van een veranda zijn genomen, zodat we in de nabije toekomst door de openslaande deuren de veranda kunnen bereiken. En dus van ons mooie uitzicht kunnen genieten.

Misschien hebben potentiele kopers van een huis iets aan dit verhaal. De ene zal zeggen: "daar begin ik niet aan", de ander zegt: Nou ja, veel kunnen we er toch niet mee verliezen". Er zijn nog veel van dergelijke oude, min of meer vervallen, boerenhuizen te koop. lk moet zeggen dat wij er nog een dubbeltje spijt van hebben gehad. (hoewel niet alles rozengeur en manenschijn was)

Hieronder een foto zo het nu is; Helaas heb ik geen foto in mijn bestand van hoe het huisje er in 1998 uitzag. Zal mijn zoon eens vragen of hij een fotootje wil scannen; dan volgt die nog.

 

[dirk]

super verhaal tabe
Zo trof ik mijn/onze woning ook aan tijdens de overdracht liep ik met de cz makelaar een rondje om het huis toen zij weg ging vroeg zij in welk hotel we sliepen mijn antwoord was, hotel? we slaapen hier we begginen meteen met opknappen wastrogge in de tuin in bad onder de sterrenhemel de makelaar keek me aan met een blik van die is gek.

Op de vraag of wij ons als kapitaalisten moeten schamen om daar huizen te kopen heb ik een antwoord de wereld is open en voor iedereen tsjechen houden niet eens van deze oude woningen het is toch leuk als westerlingen er nog wat van maken
Ik persoonlijk ben geheel ingeburgerd ga naar de jachtfeesten hospoda's help de mensen in het dorp met van alles" zij mij ook trouwens".
En zo leven we daar nog lang en gelukkig
groet dirk