Ik doe mijn best, maar iedere dag wat, moet 's-morgens naar mijn farm, 70 kippen voeren (2x per dag),dan de groentetuin schoffelen (1600 vierkante meter),'s-middags naar de hospoda (kaarten),'s-avonds met de vrouw naar een restaurant, maar er komen nog meer herinneringen.
Hoe kom je in Tsjechië verzeild?
- Onderwerp starter Fredsr
- Startdatum
Welkom op Tsjechie.net
Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!
Johan met de tuin schoffellen,kippen voeren,kan ik je helaas niet helpen,kaarten en restaurant gaan wil ik behulpzaam zijn.
Cees-mia
Cees-mia
Hoe houd je het vol.....
hoe krijg je ze leeg?
cees
cees
Gewoon doorgaan met ademhalen. Ik ben getrouwd met een tsjechische, velky rodina, kazdy ma hlad a nema penize.
happen en slikken
Vervolg 1
Zoals beloofd ga ik verder met dag 3 en 4. Het is nu 20.30 uur, ben vandaag op de tuin geweest, vanmiddag in de hospada, vanavond biefstuk gegeten in het restaurant, de vrouw zit voor de TV en ik ga verder met dag 3 en 4.
We hadden toen een probleem. Schrik niet, geen echt probleem, maar de gastvrijheid kende geen grenzen. Zoals verteld, Kratchovil had vele vrienden die allemaal ook postduiven hadden. Al die lieden wilden dat wij ook hun kolonie postduiven zouden bezoeken want wij werden als experts beschouwd. Nu is dat op zich geen probleem, maar de gastvrijheid die daarbij hoorde was voor ons wel een probleem. Overal moest je meteen mee-eten, overal werd direkt alles uit de kast gehaald, eten en drinken, en op den duur raak je overvol. De vorige avond in de hospoda hadden ze een plan de campagne opgemaakt in welke volgorde wij bij elkeen op bezoek zouden gaan. We hadden een visum voor 10 dagen en hoe moet je dat invullen met zoveel vrienden. Daarom stelde ik Salaba voor dat we dat de volgende keer zouden doen als wij terug zouden komen in Tsjechie. Dat viel niet in goede aarde maar hij begreep ons probleem, we wilden nog zoveel zien en dan iedere keer, zitten, eten en drinken, dat was teveel. Ik heb al verteld dat we aan de grens per dag voor het visum 30 DM hadden moeten omwisselen, en voor 2 personen is dat een heel bedrag. We bulkten, voor tsjechische begrippen, van het geld, en wilden onze vrienden daar niet op kosten jagen, dus wij betaalden alles in Praha en in de hospoda.
Dus op de 3e dag was het plan om naar Konopiste en Kutan Hora te gaan. We lieten de vrouw van Salaba een tafel reserveren voor de avond in het plaatselijke Restaurant U Busuchum en nodigden alle vrienden van Kratchovil, samen met hun vrouwen uit. Dat kostte alles bij elkaar een drol en drie knikkers. Ik heb daar voor het eerst van mijn leven Biftek Tartaar gegeten. Nu zal die kok er wel niet meer zijn, maar die kon er wat van. Fantastisch.
Dus na dat geregeld te hebben zijn we naar Kutan Hora gegaan, de zilvermijnen bezocht en ook de kerk met al die botten en schedels.
De overlevering wil dat er na een pestuitbraak in de middeleeuwen een monnik van al de overblijfselen een kerk heeft gebouwd en daarvoor al de botten en schedels heeft gebruikt van de overledenen. Aan de ingang van die kerk staat dan ook de spreuk: "Wat wij zijn wordt U en wat U wordt zijn wij".
Dat moet je een keer zien in je leven.
Daarna zijn we gegaan naar Konopiste, naar het jachtkasteel van Keizer Ferdinand, die eertijds in Sarajevo is vermoord. Deze brave beste vorst was een liefhebber van de jacht en schoot voor zijn plezier iedere dag ruim 200 dieren dood. De meeste daarvan zijn opgezet en worden tentoongesteld in dat kasteel. Het restaurant daarbij is echt iets van liefhebbers voor wild. Alles op het menu is van wild.
Nu moet men niet denken dat onze tsjechische vrienden alle bezienswaardigheden in het land kennen en weten, maar het is al van ouds her dat alle kinderen op de lagere school tijdens de schoolreisjes worden gebracht naar dergelijke gelegenheden.
Iedere Tjech is wel eens in Kutna Hora, Karlstein etc. geweest.
Salaba vond het noodzakelijk om ons al het verval onder het communisme te laten zien. Nu gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen dat er heel veel verval was aan gebouwen, kerken etc. Maar wat me wel opviel is dat het cultureel erfgoed op een of andere manier toch goed bewaard was gebleven en in stand was gehouden. Dat had ik gemerkt in Praha, maar ook in Karlstein en in de duipsteengrotten bij Beroun waar we de andere dag zijn geweest. Die druipsteengrotten bij Beroun is helemaal een belevenis, wie dat nog niet heeft meegemaakt moet dat echt een keer doen bij de volgende vakantie. Onvoorstelbaar was dat in 1984 bij de rondleiding al folders lagen in het nederlands. Ook leuk was dat de gids als je 200 meter onder de grond bent, het licht uitdoet. Wat is dat donker.
Na afloop zijn we teruggegaan naar Kunratice, en let op naar de kerk. Niet om te bidden maar onder de kerk naar de catacomben, daar kweekte Salaba champions. In bakken met teeltaarde en paardmest kweekte hij daar champions en verkocht die aan hotels in Praha, Alles was misschien wel wat primitief maar het funktioneerde perfect. Donker, vochtig en een juiste temperatuur. het was toch iets bijzonders. We stonden er toch versteld van hoe men met beperkte middelen dat voor elkaar kreeg.
Na afloop van ons eten in het restaurant met alle vrienden en echtgenotes naar de tuin van Kratchovil, een groot vuur, worstjes grillen, gespiest aan een stokje en dan boven het vuur, gitaren, zingen, wat een land !!! Wat een mensen!!! Om nooit meer weg te gaan.
Een paar jaar later waren een paar van deze mensen bij ons op bezoek in Nederland. Toen ze weer huiswaarts keerden had ik, echt waar, een gevoel van weemoed over me. Zij gingen daarheen waar ik graag wilde zijn en ik moest achterblijven.
Zoals beloofd ga ik verder met dag 3 en 4. Het is nu 20.30 uur, ben vandaag op de tuin geweest, vanmiddag in de hospada, vanavond biefstuk gegeten in het restaurant, de vrouw zit voor de TV en ik ga verder met dag 3 en 4.
We hadden toen een probleem. Schrik niet, geen echt probleem, maar de gastvrijheid kende geen grenzen. Zoals verteld, Kratchovil had vele vrienden die allemaal ook postduiven hadden. Al die lieden wilden dat wij ook hun kolonie postduiven zouden bezoeken want wij werden als experts beschouwd. Nu is dat op zich geen probleem, maar de gastvrijheid die daarbij hoorde was voor ons wel een probleem. Overal moest je meteen mee-eten, overal werd direkt alles uit de kast gehaald, eten en drinken, en op den duur raak je overvol. De vorige avond in de hospoda hadden ze een plan de campagne opgemaakt in welke volgorde wij bij elkeen op bezoek zouden gaan. We hadden een visum voor 10 dagen en hoe moet je dat invullen met zoveel vrienden. Daarom stelde ik Salaba voor dat we dat de volgende keer zouden doen als wij terug zouden komen in Tsjechie. Dat viel niet in goede aarde maar hij begreep ons probleem, we wilden nog zoveel zien en dan iedere keer, zitten, eten en drinken, dat was teveel. Ik heb al verteld dat we aan de grens per dag voor het visum 30 DM hadden moeten omwisselen, en voor 2 personen is dat een heel bedrag. We bulkten, voor tsjechische begrippen, van het geld, en wilden onze vrienden daar niet op kosten jagen, dus wij betaalden alles in Praha en in de hospoda.
Dus op de 3e dag was het plan om naar Konopiste en Kutan Hora te gaan. We lieten de vrouw van Salaba een tafel reserveren voor de avond in het plaatselijke Restaurant U Busuchum en nodigden alle vrienden van Kratchovil, samen met hun vrouwen uit. Dat kostte alles bij elkaar een drol en drie knikkers. Ik heb daar voor het eerst van mijn leven Biftek Tartaar gegeten. Nu zal die kok er wel niet meer zijn, maar die kon er wat van. Fantastisch.
Dus na dat geregeld te hebben zijn we naar Kutan Hora gegaan, de zilvermijnen bezocht en ook de kerk met al die botten en schedels.
De overlevering wil dat er na een pestuitbraak in de middeleeuwen een monnik van al de overblijfselen een kerk heeft gebouwd en daarvoor al de botten en schedels heeft gebruikt van de overledenen. Aan de ingang van die kerk staat dan ook de spreuk: "Wat wij zijn wordt U en wat U wordt zijn wij".
Dat moet je een keer zien in je leven.
Daarna zijn we gegaan naar Konopiste, naar het jachtkasteel van Keizer Ferdinand, die eertijds in Sarajevo is vermoord. Deze brave beste vorst was een liefhebber van de jacht en schoot voor zijn plezier iedere dag ruim 200 dieren dood. De meeste daarvan zijn opgezet en worden tentoongesteld in dat kasteel. Het restaurant daarbij is echt iets van liefhebbers voor wild. Alles op het menu is van wild.
Nu moet men niet denken dat onze tsjechische vrienden alle bezienswaardigheden in het land kennen en weten, maar het is al van ouds her dat alle kinderen op de lagere school tijdens de schoolreisjes worden gebracht naar dergelijke gelegenheden.
Iedere Tjech is wel eens in Kutna Hora, Karlstein etc. geweest.
Salaba vond het noodzakelijk om ons al het verval onder het communisme te laten zien. Nu gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen dat er heel veel verval was aan gebouwen, kerken etc. Maar wat me wel opviel is dat het cultureel erfgoed op een of andere manier toch goed bewaard was gebleven en in stand was gehouden. Dat had ik gemerkt in Praha, maar ook in Karlstein en in de duipsteengrotten bij Beroun waar we de andere dag zijn geweest. Die druipsteengrotten bij Beroun is helemaal een belevenis, wie dat nog niet heeft meegemaakt moet dat echt een keer doen bij de volgende vakantie. Onvoorstelbaar was dat in 1984 bij de rondleiding al folders lagen in het nederlands. Ook leuk was dat de gids als je 200 meter onder de grond bent, het licht uitdoet. Wat is dat donker.
Na afloop zijn we teruggegaan naar Kunratice, en let op naar de kerk. Niet om te bidden maar onder de kerk naar de catacomben, daar kweekte Salaba champions. In bakken met teeltaarde en paardmest kweekte hij daar champions en verkocht die aan hotels in Praha, Alles was misschien wel wat primitief maar het funktioneerde perfect. Donker, vochtig en een juiste temperatuur. het was toch iets bijzonders. We stonden er toch versteld van hoe men met beperkte middelen dat voor elkaar kreeg.
Na afloop van ons eten in het restaurant met alle vrienden en echtgenotes naar de tuin van Kratchovil, een groot vuur, worstjes grillen, gespiest aan een stokje en dan boven het vuur, gitaren, zingen, wat een land !!! Wat een mensen!!! Om nooit meer weg te gaan.
Een paar jaar later waren een paar van deze mensen bij ons op bezoek in Nederland. Toen ze weer huiswaarts keerden had ik, echt waar, een gevoel van weemoed over me. Zij gingen daarheen waar ik graag wilde zijn en ik moest achterblijven.
Fred, je bent echt een concurrent van Char aan het worden. Top verhaal, ben benieuwd naar je volgende verhaal.
char
† In Memoriam
Ruud en/of Esther!!... Doe je ogen dicht!!!...
Sorry!!.. Ik begin verkeerd!!!... Trek een goede fles wijn open,.. of kijk even of er nog wat in die halfvolle Becherovka-fles zit!!...
Goed!!....
Ogen dicht!!!...
Wat is jullie eerste herinnering aan Tsjechie?...
Schrijf maar op!!!.. En schrijf rustig verder!!...
Mag ook zonder drank, hoor!!...
Schrijven is niet moeilijk,.... zelfs ik kan het!!..( met één vinger! )
Char.
Sorry!!.. Ik begin verkeerd!!!... Trek een goede fles wijn open,.. of kijk even of er nog wat in die halfvolle Becherovka-fles zit!!...
Goed!!....
Ogen dicht!!!...
Wat is jullie eerste herinnering aan Tsjechie?...
Schrijf maar op!!!.. En schrijf rustig verder!!...
Mag ook zonder drank, hoor!!...
Schrijven is niet moeilijk,.... zelfs ik kan het!!..( met één vinger! )
Char.
Dat is heel juist en waar Char, gewoon wat je je herinnert,schrijf je op. Ik had gehoopt met deze topic dat meer mensen (leden) hun eerste impressies van Tsjechie zouden vertellen. Misschien komt dat nog. Soms is het een of andere schroom, maar vertel, wat was je eerste indruk, wat was je eerste ervaring, wat beviel je, wat beviel je niet, waarom ben je teruggegaan, enz.enz.. Gewoon vertellen en door middel van dit forum, opschrijven. Zo moeilijk is dat niet.
Vervolg 2.
De 5e dag. Eerst moet ik even vertellen dat ik mezelf vandaag een kado heb gegeven. Een echte ossehaas gekocht, 1,9 kilo voor de prijs van 29 euro. Mijn vrouw maakt domaci biftek tartaar, zaterdag komen en vrienden uit Veghel (NL) en dat wordt smullen.
Dan het verhaal verder. Kratchovil en Lapka (de taxichauffeur) moesten naar Cheb. Daar woonde Jozef Vacek, ook een duivenmelker, bekend in heel Tsjechie vanwege zijn boxcarriere, en die was jarig. Wij moesten mee. Ik had daar wel bezwaren tegen, punt een kenden we die mensen niet, spraken de taal niet, en hoe zouden ze reageren als er op die verjaardag 2 wildvreemde mensen kwamen. Daar kwam nog bij dat Vladimir Kohout meemoest want die was onze tolk. Allemaal geen bezwaar. Mijn idee was gewoon onzin.
Dus wij met 5 personen in de taxi van Lapka naar Cheb. Zoals ik al had gezegd, autobanen waren er niet, dus het was weer een rit van 200 kilometer, van dorpje naar dorpje. Wel prachtig om het landschap te zien. Ook kwamen we langs Karlovy Vary. Daar gaan we morgen naar toe als we terug gaan werd er gezegd. Morgen, waar slapen we dan, nou bij Vacek. Die vrouw ziet ons aankomen, 3 wildvreemde kerels, Kohout was er nog nooit geweest, gaat dat wel goed. Mij werd verteld, je bent in Tsjechie, alles kan en als het niet kan is het onwil. Daar moest ik het maar mee doen, dus we wachtten maar af wat er te gebeuren stond.
Aangekomen in Cheb, reden we door het stadje in de richting van Zeleny Hora. Daar had Vacek een tuin (stuk grond) en daar werd de verjaardag gevierd. Op Zeleny Hora staat het Bismarck Monument, gebouwd in 1909, nu een toeristische trekpleister. We kwamen daar aan en werden zoals we ondertussen wel gewend waren, heel hartelijk ontvangen. Wat me meteen opviel was een groot houtvuur, met daarboven een spit. Aan dat spit, wat kon ik niet zien want het was helemaal ingepakt in aluminium folie, maar waarschijnlijk vlees, zat een man in een blauwe kiel, in zijn linkerhand een fles rum en met zijn rechterhand draaide hij het spit rond. Later wist ik dat het een wild-zwijn was aan het spit. Ook later heb ik begrepen dat er 2 manieren zijn. Het varken of zwijn wordt in zijn geheel gekookt en daarna gerookt en geroosterd boven het vuur, of, je pakt hem helemaal in in aluminium folie, dan boven het vuur en als ie gaar is, zonder de folie roosteren.
Eerst moesten we natuurlijk alle duiven van Vacek bekijken. En dan nmoet je voorzichtig zijn, niet alles goed vinden maar ook niet alles afkeuren. We sloegen ons daar wel goed doorheen.
Dan natuurlijk weer eten en drinken, er kwamen zo ongeveer 30 personen. Rond vijf uur in de middag wer de folie van het zwijn verwijderd, en werd het arme dier boven het vuur verder geroosterd. Allemaal eten, drinken, babbelen en ga maar door. Rond 7 uur in de avond vroeg Vacek of we een ree wilden schieten. Mijn maat had nog nooit een geweer vastgehad, maar ik had al vele jaren in NL een jachtakte. Volgens mij ging dat zomaar niet, maar dat was geen bezwaar. Dus wij met een aantal mensen naar het bos. We kregen een geweer met, echt waar, ieder 1 patroon(kogel) en werden op een hoogzit geplaatst. Vacek maakte ons duidelijk dat we moesten blijven zitten tot hij ons weer kwam ophalen. Ik zat nog geen 10 minuten of op mijn stekkie kwamen een aantal reegeiten te voorschijn en ook een spies-bok. Dat is een ree-bok met geen goed gewei. Die schoot ik af, en bleef netjes wachten tot Vacek weer terug kwam. Na plm 10 minuten kwam Vacek, vroeg wat ik geschoten had, ik wees hem de plek, ik mocht naar beneden, er werd een dennetakje afgebroken, dat werd gedaan in de bek van de reebok, en er werd meteen een foto gemaakt. Nadat iedereen terug was gekomen, bekeken de tsjechen op welke manier dat beest was geschoten. Toen ze zagen dat het een inschot was direct achter het schouderblad (dat betekent dat het dier op slag dood is) zeiden ze Perfectni. Er werden ook geen vragen meer gesteld over mijn schietkunst.
Terug op het erf van Vacel werd de reebok overgedragen aan Petr Kouba, want die moest zorgen dat we de andere dag het vlees mee konden nemen naar Praha.
Die avond was om nooit te vergeten. Groot houtvuur, wild zwijn aan het spit, drank in overvloed, hoe kon het allemaal ?
Dan tegen middernacht naar het huis van Vacek in Cheb want we moesten slapen. Het zal mij benieuwen dacht ik. Maar toen bleek dat de meeste tsjechen in de woonkamer slaapbanken hebben. Een zitbank die je uit kan klappen of trekken tot een bed. Ik heb er nu ook een in huis.
Dus in de woonkamer bij Vacek, werden 2 slaapbanken uitgetrokken, we waren toen nog met 4 personen omdat Kratchovil bij het vuur niet meer aanspreekbaar was en die hebben we daar maar laten slapen, en we zijn daar maar op gaan liggen. Wel hebben we onze schoenen uitgedaan. Alles en iedereen sliep na een paar minuten.
's-morgens een heel goed ontbijt, Kratchovil was weer bij kennis, en na afscheid te hebben genomen van Jarka Vackova en Jozef Vacek zijn we teruggegaan naar Kunratice.
Alles kan en als het niet kan is het onwil.
De 5e dag. Eerst moet ik even vertellen dat ik mezelf vandaag een kado heb gegeven. Een echte ossehaas gekocht, 1,9 kilo voor de prijs van 29 euro. Mijn vrouw maakt domaci biftek tartaar, zaterdag komen en vrienden uit Veghel (NL) en dat wordt smullen.
Dan het verhaal verder. Kratchovil en Lapka (de taxichauffeur) moesten naar Cheb. Daar woonde Jozef Vacek, ook een duivenmelker, bekend in heel Tsjechie vanwege zijn boxcarriere, en die was jarig. Wij moesten mee. Ik had daar wel bezwaren tegen, punt een kenden we die mensen niet, spraken de taal niet, en hoe zouden ze reageren als er op die verjaardag 2 wildvreemde mensen kwamen. Daar kwam nog bij dat Vladimir Kohout meemoest want die was onze tolk. Allemaal geen bezwaar. Mijn idee was gewoon onzin.
Dus wij met 5 personen in de taxi van Lapka naar Cheb. Zoals ik al had gezegd, autobanen waren er niet, dus het was weer een rit van 200 kilometer, van dorpje naar dorpje. Wel prachtig om het landschap te zien. Ook kwamen we langs Karlovy Vary. Daar gaan we morgen naar toe als we terug gaan werd er gezegd. Morgen, waar slapen we dan, nou bij Vacek. Die vrouw ziet ons aankomen, 3 wildvreemde kerels, Kohout was er nog nooit geweest, gaat dat wel goed. Mij werd verteld, je bent in Tsjechie, alles kan en als het niet kan is het onwil. Daar moest ik het maar mee doen, dus we wachtten maar af wat er te gebeuren stond.
Aangekomen in Cheb, reden we door het stadje in de richting van Zeleny Hora. Daar had Vacek een tuin (stuk grond) en daar werd de verjaardag gevierd. Op Zeleny Hora staat het Bismarck Monument, gebouwd in 1909, nu een toeristische trekpleister. We kwamen daar aan en werden zoals we ondertussen wel gewend waren, heel hartelijk ontvangen. Wat me meteen opviel was een groot houtvuur, met daarboven een spit. Aan dat spit, wat kon ik niet zien want het was helemaal ingepakt in aluminium folie, maar waarschijnlijk vlees, zat een man in een blauwe kiel, in zijn linkerhand een fles rum en met zijn rechterhand draaide hij het spit rond. Later wist ik dat het een wild-zwijn was aan het spit. Ook later heb ik begrepen dat er 2 manieren zijn. Het varken of zwijn wordt in zijn geheel gekookt en daarna gerookt en geroosterd boven het vuur, of, je pakt hem helemaal in in aluminium folie, dan boven het vuur en als ie gaar is, zonder de folie roosteren.
Eerst moesten we natuurlijk alle duiven van Vacek bekijken. En dan nmoet je voorzichtig zijn, niet alles goed vinden maar ook niet alles afkeuren. We sloegen ons daar wel goed doorheen.
Dan natuurlijk weer eten en drinken, er kwamen zo ongeveer 30 personen. Rond vijf uur in de middag wer de folie van het zwijn verwijderd, en werd het arme dier boven het vuur verder geroosterd. Allemaal eten, drinken, babbelen en ga maar door. Rond 7 uur in de avond vroeg Vacek of we een ree wilden schieten. Mijn maat had nog nooit een geweer vastgehad, maar ik had al vele jaren in NL een jachtakte. Volgens mij ging dat zomaar niet, maar dat was geen bezwaar. Dus wij met een aantal mensen naar het bos. We kregen een geweer met, echt waar, ieder 1 patroon(kogel) en werden op een hoogzit geplaatst. Vacek maakte ons duidelijk dat we moesten blijven zitten tot hij ons weer kwam ophalen. Ik zat nog geen 10 minuten of op mijn stekkie kwamen een aantal reegeiten te voorschijn en ook een spies-bok. Dat is een ree-bok met geen goed gewei. Die schoot ik af, en bleef netjes wachten tot Vacek weer terug kwam. Na plm 10 minuten kwam Vacek, vroeg wat ik geschoten had, ik wees hem de plek, ik mocht naar beneden, er werd een dennetakje afgebroken, dat werd gedaan in de bek van de reebok, en er werd meteen een foto gemaakt. Nadat iedereen terug was gekomen, bekeken de tsjechen op welke manier dat beest was geschoten. Toen ze zagen dat het een inschot was direct achter het schouderblad (dat betekent dat het dier op slag dood is) zeiden ze Perfectni. Er werden ook geen vragen meer gesteld over mijn schietkunst.
Terug op het erf van Vacel werd de reebok overgedragen aan Petr Kouba, want die moest zorgen dat we de andere dag het vlees mee konden nemen naar Praha.
Die avond was om nooit te vergeten. Groot houtvuur, wild zwijn aan het spit, drank in overvloed, hoe kon het allemaal ?
Dan tegen middernacht naar het huis van Vacek in Cheb want we moesten slapen. Het zal mij benieuwen dacht ik. Maar toen bleek dat de meeste tsjechen in de woonkamer slaapbanken hebben. Een zitbank die je uit kan klappen of trekken tot een bed. Ik heb er nu ook een in huis.
Dus in de woonkamer bij Vacek, werden 2 slaapbanken uitgetrokken, we waren toen nog met 4 personen omdat Kratchovil bij het vuur niet meer aanspreekbaar was en die hebben we daar maar laten slapen, en we zijn daar maar op gaan liggen. Wel hebben we onze schoenen uitgedaan. Alles en iedereen sliep na een paar minuten.
's-morgens een heel goed ontbijt, Kratchovil was weer bij kennis, en na afscheid te hebben genomen van Jarka Vackova en Jozef Vacek zijn we teruggegaan naar Kunratice.
Alles kan en als het niet kan is het onwil.
onze 1e keer in de CZ
We hadden een hele goede vriend die Norbert heette en die we op een camping in de kempen hadden ontmoet .Deze man had heel de wereld over gereisd en onder een potje bier vertelde hij over zijn reizeno,a, naar het oostblok .We hebben samen met hem de nodige reizen gemaakt in het Alpengebied.Norbert overleed plotseling aan een hartstilstand en op verzoek van zijn Bayersche familie hebben we zijn woning ontruimd,,hier kwamen we allerlei kaartmateriaal en plannen tegen met reizen naar Tsjechoslowakije.Uit eerbetoon aan hem zijn we deze reizen gaan maken .We zijn verliefd geworden op het land en zijn gewoonten en hebben van de Tatra ,Moravische karst,reuzengebergte en Oost en Zuid -Bohemen al de door hem geplande reizen uitgevoerd .Onze voorkeur gaat uit van de strook tussen Pilsen en het Lipnomeer .Sinds dit jaar wonen we als geluk bij een ernstig ongeluk[ waardoor Jozef is afgekeurd]in onze eigen opknapper in deze Strook
We hadden een hele goede vriend die Norbert heette en die we op een camping in de kempen hadden ontmoet .Deze man had heel de wereld over gereisd en onder een potje bier vertelde hij over zijn reizeno,a, naar het oostblok .We hebben samen met hem de nodige reizen gemaakt in het Alpengebied.Norbert overleed plotseling aan een hartstilstand en op verzoek van zijn Bayersche familie hebben we zijn woning ontruimd,,hier kwamen we allerlei kaartmateriaal en plannen tegen met reizen naar Tsjechoslowakije.Uit eerbetoon aan hem zijn we deze reizen gaan maken .We zijn verliefd geworden op het land en zijn gewoonten en hebben van de Tatra ,Moravische karst,reuzengebergte en Oost en Zuid -Bohemen al de door hem geplande reizen uitgevoerd .Onze voorkeur gaat uit van de strook tussen Pilsen en het Lipnomeer .Sinds dit jaar wonen we als geluk bij een ernstig ongeluk[ waardoor Jozef is afgekeurd]in onze eigen opknapper in deze Strook
char
† In Memoriam
Ik mag aannemen,... gezien de laatste zin,... dat Jozef dit niet zelf geschreven heeft...
Wie is deze knappe en behulpzame vrouw??...
Char.
Wie is deze knappe en behulpzame vrouw??...
Char.
Mary ,vrouw van Jozef die steeds vaker Peppa wordt genoemd alhier.Vlak Jozef niet kan best nog wel wat ,kom maar eens kijken
char
† In Memoriam
Heel graag!!...Maar mijn schrijven ging niet over een eventuele onkunde van jou!!...(*) Ik ben meer benieuwd naar het lief en leed, dat jullie al een flinke tijd delen!!... Met alle respect, dus!!...
Huppakee!!!... Schrijven dus!!.. Met z'n tweetjes....In Tsjechie!!...
Maar als jullie dat gaan doen,... wel even een nieuw Topic starten,.. in "Mooie Verhalen"...
Char.
Edit:...(*) Ik maak een logische denkfout!!... Ik dacht dat Jozef dit geschreven had!!..
Huppakee!!!... Schrijven dus!!.. Met z'n tweetjes....In Tsjechie!!...
Maar als jullie dat gaan doen,... wel even een nieuw Topic starten,.. in "Mooie Verhalen"...
Char.
Edit:...(*) Ik maak een logische denkfout!!... Ik dacht dat Jozef dit geschreven had!!..
Bent u wel eens Nederlanders tegengekomen in die tijd?
Mijn opa en oma gingen er rond die tijd op de brommer
Brenda
Mag ik ook even weten waarom?
U zult ongetwijfeld weten dat je in die tijd een visum nodig had, en U zult ongetwijfeld weten waar Uw opa en oma hun visa hebben aangevraagd. Zonder visum kwam je het land echt niet binnen. Wat was hun doel in die tijd op de brommer? Graag wat nadere uitleg en toelichting.
Nooit, niet een.
U zult ongetwijfeld weten dat je in die tijd een visum nodig had, en U zult ongetwijfeld weten waar Uw opa en oma hun visa hebben aangevraagd. Zonder visum kwam je het land echt niet binnen. Wat was hun doel in die tijd op de brommer? Graag wat nadere uitleg en toelichting.
Vervolg 2.
Dus vanaf Cheb gingen we terug richting Kunratice. Vanaf Cheb naar Karlovy Vary is 50 km. Daar zijn we even gestopt en hebben de stad bekeken. Toen vanaf Karlovy Vary niet meteen de weg naar Praha genomen maar binnendoor naar Mariankske Lazne. Een hele mooie route. Vanaf M.L. naar Plana even de Chodovar Brouwerij bezocht. Dat is nu echt een toeristische trekpleister. Alleen chodovar bier, eten: Kolena, varkensknieschijf, weegt om en nabij 1 kilo, gekookt,gerookt en daarna gegrild, prijs momenteel 189 kr. toen in 1984, 20 kronen. Zoveel vlees, je kan het niet op. Moet je echt een gaan bezoeken.Onvoorstelbaar. Toen vanaf Plana, nu is dat een autobaan, maar toen de oude route naar Plzn. Vanaf Plzn naar Praha, en dan even voor Praha ri. Brno. De afslag Jessenice en dan ben je weer in Kunratice.
De andere dagen hebben we besteed aan bezoeken in Praha, want zoals iedereen weet, je kan Praha niet zien in 1 dag.
Aan het eind van ons visum, hadden we nog zoveel geld over, 600 DM omwisselen bij binnenkomst, je raakt het echt niet kwijt. Ik heb later nooit meer een situatie meegemaakt dat je je geld niet op kon maken. Dat kwam ook door het feit dat je in die tijd geen kronen mocht uitvoeren. De politie aan de grens vroeg je dan ook of je nog kronen over had, als je ja zei, moest je die inleveren. Dat hadden we ons goed ingeprent.
Ik sprak daarover met Salaba. Hij zou voor ons kronen in bewaring nemen tot de volgende keer als we terug zouden komen. Wat tot onze verbazing. Hij kwam even later terug, had een hele verklaring op schrift gesteld, (typemachine) waarin stond dat hij een ? bedrag in ontvangst had genomen, die verklaring moesten wij, hij, Kohout en Kratchovil ondertekenen, want als wij uberhaupt niet terug zouden komen, zou dat geld verdeeld worden tussen hem Kohout en Kratchovil. Dat hadden we van te voren afgesproken.
Toen we na een half jaar terugkwamen, was dat geld er echt nog en hadden we weer een achterdeurtje.
Dan aan het einde van ons visum richting grens. De auto afgeladen.Souvenirs, bier,drank, onvoorstelbaar de hoeveelheid.
We moesten van alles meenemen.
En ja hoor aan de grens vroeg de tsjechische politie of we nog kronen hadden. Ja hoor, 200, inleveren.
De duitse politie vroeg of we nog wat hadden aan te geven. Ja zei ik, we hebben communisten gezien. Heel leuk zei die politieman, doorrijden.
Dus wij ri. NL, dat was ons eerste bezoek aan Tsjechoslowakije, nu Tsjechie.
En dat allemaal omdat een duif niet thuis was gekomen.
gr. Fred Sr
Dus vanaf Cheb gingen we terug richting Kunratice. Vanaf Cheb naar Karlovy Vary is 50 km. Daar zijn we even gestopt en hebben de stad bekeken. Toen vanaf Karlovy Vary niet meteen de weg naar Praha genomen maar binnendoor naar Mariankske Lazne. Een hele mooie route. Vanaf M.L. naar Plana even de Chodovar Brouwerij bezocht. Dat is nu echt een toeristische trekpleister. Alleen chodovar bier, eten: Kolena, varkensknieschijf, weegt om en nabij 1 kilo, gekookt,gerookt en daarna gegrild, prijs momenteel 189 kr. toen in 1984, 20 kronen. Zoveel vlees, je kan het niet op. Moet je echt een gaan bezoeken.Onvoorstelbaar. Toen vanaf Plana, nu is dat een autobaan, maar toen de oude route naar Plzn. Vanaf Plzn naar Praha, en dan even voor Praha ri. Brno. De afslag Jessenice en dan ben je weer in Kunratice.
De andere dagen hebben we besteed aan bezoeken in Praha, want zoals iedereen weet, je kan Praha niet zien in 1 dag.
Aan het eind van ons visum, hadden we nog zoveel geld over, 600 DM omwisselen bij binnenkomst, je raakt het echt niet kwijt. Ik heb later nooit meer een situatie meegemaakt dat je je geld niet op kon maken. Dat kwam ook door het feit dat je in die tijd geen kronen mocht uitvoeren. De politie aan de grens vroeg je dan ook of je nog kronen over had, als je ja zei, moest je die inleveren. Dat hadden we ons goed ingeprent.
Ik sprak daarover met Salaba. Hij zou voor ons kronen in bewaring nemen tot de volgende keer als we terug zouden komen. Wat tot onze verbazing. Hij kwam even later terug, had een hele verklaring op schrift gesteld, (typemachine) waarin stond dat hij een ? bedrag in ontvangst had genomen, die verklaring moesten wij, hij, Kohout en Kratchovil ondertekenen, want als wij uberhaupt niet terug zouden komen, zou dat geld verdeeld worden tussen hem Kohout en Kratchovil. Dat hadden we van te voren afgesproken.
Toen we na een half jaar terugkwamen, was dat geld er echt nog en hadden we weer een achterdeurtje.
Dan aan het einde van ons visum richting grens. De auto afgeladen.Souvenirs, bier,drank, onvoorstelbaar de hoeveelheid.
We moesten van alles meenemen.
En ja hoor aan de grens vroeg de tsjechische politie of we nog kronen hadden. Ja hoor, 200, inleveren.
De duitse politie vroeg of we nog wat hadden aan te geven. Ja zei ik, we hebben communisten gezien. Heel leuk zei die politieman, doorrijden.
Dus wij ri. NL, dat was ons eerste bezoek aan Tsjechoslowakije, nu Tsjechie.
En dat allemaal omdat een duif niet thuis was gekomen.
gr. Fred Sr
Bent u wel eens Nederlanders tegengekomen in die tijd?
Mijn opa en oma gingen er rond die tijd op de brommernaartoe, in de buurt van Plzen.
Brenda
Nee in 1965 was Tsjechie geen vakantieland.
Na lang zoeken een busreis gevonden,maar was onzeker omdat er weinig deelnemers waren.
Hoe ik aan Tsjechie kwam,lees Mijn eerste reis Tsjechie
Groetjes Cees-Mia
char
† In Memoriam
HaaHaaHahAA!!.. Je begint het te leren!!.. Humor!!!..
Sorry!!!.. Ik bedoel:.. Je wordt steeds beter!!...
Char.
____________________________________________
Char. ...zit te genieten!!...