De gezondheid hield te wensen over, papa wilde niet mee naar Tsjechie, te ver, te vermoeiend.
Toch wilde mama een keer mee naar Tsjechie om te zien hoe ons droomplekje eruitzag.
Broerlief nam haar mee en we hebben een heerlijke, vermoeiende week gehad.
Omdat ze al een tia achter de rug had en "bekend was" met hartklachten, hadden wij alle adressen van ziekenhuizen in de buurt van Ceske Budejovice bij de hand.
Ze heeft ervan genoten!
Afgelopen 5 december is mijn vader overleden, na een ziekbed van 2,5 jaar. Een zware periode, zeker voor mama.
Toch krabbelde ze er aardig bovenop en we hadden er allemaal goede moed in. Woensdag waren we nog bij haar: goh, gaan jullie 9 weken weg naar Tsjechie, da's wel lang hoor! Ja, mam, we gaan er echt van genieten. Tuurlijk, ik gun het jullie ook, maar ik kijk wel weer uit naar jullie thuiskomst.
Vanochtend heeft mijn broer haar gevonden in haar appartement. Dood, hartaanval of hersenbloeding, wat maakt het uit. Ik heb geen moeder meer. Ze was zo trots op onze Tsjechische droom, zo blij dat ze er nog eens geweest was. We zijn verdrietig, verward en absoluut verbijsterd over wat er gebeurd is. Morgen de begrafenis regelen, de draaiboeken van 3 maanden geleden liggen nog voor het grijpen, bizar.
Straks onze Tsjechische vrienden inlichten, we verwarmen ons nu al aan hun medeleven. Ze kennen haar en zullen haar misse. Genadig voor haar, maar als kind, ook al ben je 58, kun je haar node missen.
We planten een boom voor je, in Porezanky, had ik beloofd toch?
Lieve mama, je bent weer bij papa, maar zo snel had niet gehoeven
Toch wilde mama een keer mee naar Tsjechie om te zien hoe ons droomplekje eruitzag.
Broerlief nam haar mee en we hebben een heerlijke, vermoeiende week gehad.
Omdat ze al een tia achter de rug had en "bekend was" met hartklachten, hadden wij alle adressen van ziekenhuizen in de buurt van Ceske Budejovice bij de hand.
Ze heeft ervan genoten!
Afgelopen 5 december is mijn vader overleden, na een ziekbed van 2,5 jaar. Een zware periode, zeker voor mama.
Toch krabbelde ze er aardig bovenop en we hadden er allemaal goede moed in. Woensdag waren we nog bij haar: goh, gaan jullie 9 weken weg naar Tsjechie, da's wel lang hoor! Ja, mam, we gaan er echt van genieten. Tuurlijk, ik gun het jullie ook, maar ik kijk wel weer uit naar jullie thuiskomst.
Vanochtend heeft mijn broer haar gevonden in haar appartement. Dood, hartaanval of hersenbloeding, wat maakt het uit. Ik heb geen moeder meer. Ze was zo trots op onze Tsjechische droom, zo blij dat ze er nog eens geweest was. We zijn verdrietig, verward en absoluut verbijsterd over wat er gebeurd is. Morgen de begrafenis regelen, de draaiboeken van 3 maanden geleden liggen nog voor het grijpen, bizar.
Straks onze Tsjechische vrienden inlichten, we verwarmen ons nu al aan hun medeleven. Ze kennen haar en zullen haar misse. Genadig voor haar, maar als kind, ook al ben je 58, kun je haar node missen.
We planten een boom voor je, in Porezanky, had ik beloofd toch?
Lieve mama, je bent weer bij papa, maar zo snel had niet gehoeven
