Zaterdag 7 augustus 2010
Eindelijk de lang verwachte vakantie naar Tsjechië is begonnen,om 6 uur ’s morgens gaan wij van start,het is nog wat somber en erg fris. Wij zijn nog geen 2 km van huis of ik kom al tot de ontdekking dat het water wat in de koelbox moest nog thuis in de koelkast ligt,wij besluiten dat er onderweg ook wel water te koop is en gaan niet terug. Als dat alles is wat er mis gaat vandaag zegt nog mijn man dan is het niks. Het loopt voorspoedig tot aan Hannover daar staan we een half uur bij een “baustelle” in een file,maar dat mag de pret niet drukken en de zon komt ook langzaam te voorschijn. Het wordt nog prachtig weer de temperatuur loopt op tot 24 graden,net op het goeie moment uit het kikkerlandje vertrokken zeggen wij tegen elkaar. Na de nodige stops en richting Dresden zien wij in de verte dat de lucht wat betrekt,wij hebben gisteren gelezen op de Tsjechische buienradar dat er inderdaad een bui kon vallen,maar ja misschien valt die ook net niet. Toen had ik nog de moed om foto’s te nemen,dit is voor Zittau
Na Bautzen wordt het steeds donkerder en het lijkt alsof we in een fikse onweer terecht zullen komen,de bedoeling is om bij Zittau over de grens te gaan en dan zo naar Jablonne v Podjestedi onze basis voor de komende 2 weken. Als wij bij Löbau van de autobaan afgaan regent het al pijpenstelen en horen wij dat er kleine grensovergangen zijn gesloten,wij denken dan alleen dat het komt omdat er zoveel regen valt. Van Löbau naar Zittau komen wij door een dorp waar het water van een berg zo rechtstreeks een huis binnenloopt en we zien de bewoners verwoede pogingen doen om met een trekkertje (grote raamwisser) en een kom het water naar buiten te werken,dat met liters tegelijk het huis aan alle kanten binnenkomt. Het is heel erg ,maar het werkt een beetje op onze lachspieren,want lijkt echt onbegonnen werk. Als wij Zittau binnenkomen lijkt het wel nacht,terwijl het pas half 3 is,daar in de stad moeten we ook al door een laagje water wat uit de putdeksels naar bovenkomt en van de bergen naar beneden. De wegen die naar de grens leiden staan soms onder een laagje water waar we door moeten,maar we zijn niet de enigen die langzaam met de auto door het water rijden want rijden zo’n beetje midden in een rijtje auto’s. Dicht bij de grens zien wij al een paar auto’s draaien,wat blijkt de grens is gesloten niemand mag nog over de brug. Ik ga even uit de auto om te kijken en wat normaal zo’n stroompje water van een meter breed en hooguit 30 cm diep is,is nu een woeste rivier die hoog over de oevers stroomt en de brug raakt. Nee niemand mag er over ook niet de Tsjech die zegt dat hij maar 500 meter verder woont,iedereen moet aan de Duitse kant blijven. Ik vraag even aan de agente of wij wel over de andere grens van Zittau kunnen richting Sieniawaka in Polen want dan kunnen we daar zo door naar Tsjechië. Maar die is al veel langer dicht zegt ze en Hradec kun je helemaal niet meer komen. Wij besluiten om ergens anders het nog te gaan proberen en keren net als al die anderen,maar daar waar we eerst nog langzaam door het water konden rijden,daar kun je nou niet meer zien waar straat begint of ophoud en bij vele wegen stuiten we op zoveel water dat we moeten keren en op een gegeven moment zien we de auto voor ons zo diep door het water gaan dat de portieren half door het water gaan en wij besluiten dat niet te doen want als de auto het begeeft hoe kom je hier dan nog ooit vandaan en ik word bang,erg bang. Het water guts van de bergen en je weet haast niet meer waar je rijdt,maar gelukkig heb ik een wederhelft die de kalmte zelf is en na vaak te hebben gekeerd vinden wij eindelijk de weg terug naar Löbau. En weer komen we langs het dorp daar waar ze eerst bezig waren met trekker en kom maar het water staat nou al zo hoog dat ze de moed hebben opgegeven en het lachen is ons allang vergaan. We rijden helemaal terug naar Rumburk en daar is niks aan de hand,we kunnen rustig over de grens en het regent hier zelfs haast niet,maar als wij bij Cvikov linksaf naar Jablonne draaien zie je de donkere wolken al weer hangen en de regen wordt weer heftiger. Wij komen zonder problemen in Jablonne alleen de vijver is een klein beetje buiten zijn oevers verder is er nog niks aan de hand. We checken in en na een drankje zegt mijn man zullen we nog even buiten kijken want we horen wel vaak de sirene en ook uit de luidsprekers in het dorpje wordt veel doorgezegd maar ja wat, dat weten we niet.
De avond van aankomst in Jablonne
Wat kun je dan nog doen
We nemen onze paraplu en gaan eens even kijken en wat we dan zien hadden wij toch nooit verwacht daar waar we nog geen half uur geleden het dorp zijn binnengekomen is geen straat meer te bekennen alles staat blank en het is één grote kolkende wateroppervlakte. Wij lopen naar het diepst gelegen gedeelte van het dorp maar daar kun je al niet meer komen huizen staan half in het water en de brandweer is met boten bezig om de mensen uit hun huizen te halen.
Tot halverwege de deur in Jablonne
(kritiek huisnummer trouwens)
nummer 112
We zien op een dak van een schuur 4 kippen drie kleddernat en rillend en een vierde is al dood,we zien mensen een oude zieke vrouw uit haar huis dragen en die wordt in een auto ergens anders naartoe gebracht. Vele mensen hebben houtopslag achter hun huis liggen,dat drijft nou met enorme krachten door het water overal drijft hout en rommel. Mensen staan verslagen te kijken en een ander is weer druk bezig om naar een paar zandzakken voor zijn deur te leggen maar dat helpt geen ene moer,het water gaat overal langs. We proberen te helpen waar we kunnen maar willen ook niet in de weg lopen en de tranen beginnen over mijn wangen te lopen als ik zie wat mensen allemaal verliezen. Alles waar ze trots op waren wordt voor hun ogen kapot gemaakt en ze kunnen er niets aan doen,volkomen machteloos moeten ze toe zien hoe sterk water is en ik heb ook vaak genoeg voor de tv gezien van overstromingen overal ter wereld maar als je er midden in staat is het duizenden keren erger. Wij zitten dus in een pension die tv en internet op de kamers zou hebben,nou inderdaad we hebben een tv maar geen antenne dus ook geen beeld en het internet was door de regen uitgevallen zei men door een stroomstoring. Zou kunnen daar hebben wij geen flauw benul van dus wij komen niet aan de weet, wat er is gebeurd. Deze pension hadden wij thuis al besproken voor 2 weken en voor 1 week al betaald(hoe stom kun je zijn) Alles wat mis met een pension kan zijn is er mis met deze,geen schone handdoeken,geen tv beelden,geen internet,geen toiletpapier. Na 1 dag was de jus d’orange al op en is al die tijd niet weer gekomen al met al was het een zooitje,alleen het ontbijt en het diner was prima. Wel hebben wij de eerste avond overwogen wat te doen gaan we weg of blijven we,we zijn gebleven omdat niemand er wat mee opschoot als we vertrokken. En wij het plan hadden om het Luzicke Hory op de fiets te ontdekken en dat gaan we doen ook.
8-8-2010
De volgende morgen is het met regenen gestopt en is het mooi weer,we gaan weer naar het diepst gelegen stuk van het dorp en het water is al bijna weer uit de huizen weg, maar de schade is enorm. Mensen hebben soms hun hele huisraad buitenstaan alles is doorweekt. De kokkin komt wat later het pension binnen en begint te huilen want haar huis is ook helemaal onder in het water en het is een grote catastrofe zegt ze,we bieden haar aan om te helpen om de boel weer schoon te maken maar dat wil ze niet.
Aan deze brug kun je zien tot waar het water is gekomen
Later hebben wij de fietsen in orde gemaakt en zijn gestart en wat wij onderweg hebben gezien valt met geen pen te beschrijven,elk dorp of in Tsjechië of in Duitsland alles wat laag ligt is of was overstroomt. Verscheidende hekken waren volledig uit de grond getrokken en heel veel is stuk,ook alles wat mensen in hun tuin hadden verbouwd is door het water kapot gemaakt. Wat een ellende en wat een werk om alles weer schoon te krijgen. We hebben door Duitsland en Tsjechië gefietst 64 km daaronder bergen die ik te voet moest nemen en de fiets mee omhoog schuiven mijn rug nat van het zweet,we zijn om 4 uur terug in het pension en om half 5 regent het alweer een fikse onweersbui die gelukkig gauw weer stopt. Hier in Jablonne v Podjestedi is het erg verandert wat voor 5 jaar terug nog een levendig dorpje was is nu klein Vietnam aan het worden ,vele winkels zijn gesloten en het is er niet leuker op geworden. En waar je vroeger moest wachten tot een plaatsje op een bankje vrij werd zit nu bijna niemand meer. Het lijkt een uitgeblust dorpje,die bijna aan z’n einde is.
9-8-2010
Het lijkt wat donker als we opstaan maar later breekt toch de zon door,eerst hebben wij nog een gesprek gehad met de nieuwe ober. Want wij hebben geen handdoeken,geen tv(tenminste geen beeld) en geen toegang tot het internet en geen toiletpapier (hadden we inmiddels zelf al gekocht) Maar de chef die kwam later op de dag en die zou alles wel regelen,dus wij op de fiets richting Mimon en langs kleine weggetjes terug naar Petrovice en daar barst de regen los,daar kwamen de regencapes die verleden zomer al zijn gekocht en nooit gebruikt wel heel erg goed van pas.
Kabouter plop was ook mee
Bij een oud kapelletje,die overigens was afgesloten vinden wij tegen de muren nog wat beschutting. Wij hebben daar zeker 45 minuten gestaan,mijn voeten dreven in mijn sandalen maar het werd toch weer droog,dus wij weer op de fiets terug naar basiskamp,waar we nog geen tv,handdoeken of internet hadden en de chef was alweer weg. Gelukkig pak ik voor de zekerheid wel altijd een paar handdoeken mee in de koffers want onze huisspreuk is “beter meeverlegen dan omverlegen “en deze keer komen ze wel heel goed van pas. Deze dag 48 km gefietst en dit was beter te doen dan gisteren,vlak is het sowieso niet hier.
10-10-2010
De zon schijnt als ik mijn ogen open doe en het lijkt een mooie dag te worden,om 9 uur zitten wij aan het ontbijt,wat elke morgen uitstekend is. Daarna even terug naar onze kamer om de spullen bij elkaar te zoeken voor het fietsen en uit het raam kijkend zie ik een grote MPV stoppen en ik zeg dat is vast de chef en dat blijkt hij inderdaad te zijn. Wij hebben inmiddels van het personeel gehoord dat die zich overal met een Jantje van Leiden van afmaakt,jammer dat dit deze keer niet zal lukken hij kent ons nog niet. Na heftig te hebben opgespeeld over geen tv en geen toegang tot het internet en geen handdoeken,stappen wij op de fiets om richting Zittau te gaan om eens te zien hoe het daar bij de grens is,waar we zaterdag niet langs konden met de auto. Na een heftige berg komen wij in Zittau aan en er is haast geen water meer te zien in de rivier die zaterdag nog zo woest was. Je kunt nog wel zien hoe hoog het water had gestaan maar verder viel het mee,vanuit Zittau naar Sieniawaka gefietst en daar was het stukken erger,hele wijken hadden al hun huisraad buiten staan alles was kapot en het is al niet zoveel wat ze daar hebben.
Sieniawaka Polen
Vanuit Sieniawaka naar Tsjechië naar Hradec nad Nissou gefietst en wat we daar te zien hebben gekregen dat is met woorden niet te zeggen of met wat foto’s te laten zien.
Hradec
Halve huizen die zijn weggespoeld,hele straten die onder gelopen waren geweest en een chaos niet te beschrijven,overal politie,brandweer en hulp instanties met man en macht(grote shovels en vrachtwagens) zijn ze bezig om de rommel weer op te ruimen en dat lijkt een eindeloze taak. Sommige mensen zitten wezenloos voor zich uit te staren en weer anderen zitten bier te drinken net alsof er niets aan de hand is. Het is iets wat ik nooit meer zal kunnen vergeten,op de brug in Hradec zijn ze ook bezig van Nova.cz en van de verslaggever die heel goed Engels sprak kreeg ik eindelijk te horen wat er zaterdag wel was gebeurd,van de stuwdam die in Polen was gebroken en de vloedgolf die daarop volgde en de gevolgen daarvan. Ze waren met een bestuurbare helikopter bezig waaronder een camera was gebonden om te filmen voor het nieuws die avond.
Nova.cz
Toen ik met hem sprak waren ze al klaar en ik had tijd genoeg want mijn man stond zijn band te plakken,de eerste. Na 52 km en vele indrukkenlater waren we weer terug op de basiskamp en geloof het of niet we hebben tv met beeld,internet toegang en spiksplinternieuwe handdoeken direct uit de winkel die van geen meter afdrogen maar het is er. Nou geweldig chef! Die avond kijken wij naar Nova nieuws en geloof het of niet wie lopen er op de brug ?juist ja wij! En we zien de verschrikkelijke beelden nog een keer maar echt als je het met je eigen ogen ziet is het veel erger. Heb me af en toe wel gevoeld als een ramptoerist,maar ik ben hier niet gekomen voor de ramp, die overkwam ons ook en wij proberen te helpen daar waar we kunnen. En de beste manier lijkt ons om het met geld te doen,zodat er werkelijk geholpen kan worden want het is niet alleen dat de mensen vreselijke schade hebben ook de wegen en de infrastructuur hebben hevig geleden en daar zullen ook kapitalen in moeten worden gestoken.
11-8-2010
Het is geweldig mooi weer 25 graden en dus heerlijk fietsweer en na het ontbijt(met warme worst gatsie) gaan we op de fiets naar Marenice,Travnik,Cvikov ,Sloup op naar Novy Bor voor de koffie met gebak. Na de innerlijke mens te hebben gesterkt aanvaren we de terugreis over hele heftige
Travnik
bulten,wat ben ik blij met mijn trapondersteuning want nu valt het mij af en toe nog tegen. Mijn wederhelft trapt zich volgens mij het zwart voor de ogen maar die geeft nooit op,dapper hoor. Na nog wat versnaperingen hier en daar het laatste stukje terug na de basis, 53 km volbracht. En als je ziet hoe de natuur zich in deze paar dagen heeft hersteld van het vele water dan is dat eigenlijk ook wel weer een wonder. De huizen die hier in het dorp in en onder het water hebben gestaan zijn weer schoon en alle ramen en deuren staan open om de boel te laten drogen en een ieder gaat weer zijn gangetje,ze zitten weer te barbecueën of te vissen en dat gaat vaak samen met hun pivo.
Prachtige dingen zie je onderweg
Ik had nog een vrij uurtje over,beetje hobby werk
12-8-2010
Deze dag vertrekken we na een laat ontbijt want onze pension slaapt nog en dit is ook het moment dat wij besluiten dat we zaterdag vertrekken uit dit pension die volgens mij sluit op het moment dat wij vertrekken. We fietsen naar Krompach tjonge jonge wat een bult,dacht dat er geen einde aan kwam en na 67 km deze dag doen wij ons tegoed aan een palachinky met ijs,
Alleen daarom al I LOVE TSJECHIË
in een net restaurant in ons dorp en we zijn net op tijd binnen in ons basiskamp want er breekt een geweldig onweer los.
13-8-2010
Vrijdag de 13e het is donker deze morgen en het ziet er niet naar uit dat het droog zal blijven dus besluiten we na het ontbijt naar Liberec te gaan,dat is in al die jaren een moderne grote stad geworden maar wij vinden dat beiden drie keer niks. Vroeger was het gezelliger en echt Tsjechisch nu is het of heel erg westers of Vietnamees,weinig of niets meer over van zoals het vroeger was. Misschien word ik oud en sentimenteel en is het meer van vroeger was alles beter. Van Liberec naar Horni Svetla gereden en daar in Baude Luz een heerlijke Palachinky gehad en mijn man een zure zult want dat is daar echt lekker vind hij. Daarna nog ff over Marenice want dat was onze eerste grote liefde in Tsjechië,dan terug naar basiskamp “rommelpot”en wij zijn klaar voor vertrek.
Tweede week Melnik volgt nog
Eindelijk de lang verwachte vakantie naar Tsjechië is begonnen,om 6 uur ’s morgens gaan wij van start,het is nog wat somber en erg fris. Wij zijn nog geen 2 km van huis of ik kom al tot de ontdekking dat het water wat in de koelbox moest nog thuis in de koelkast ligt,wij besluiten dat er onderweg ook wel water te koop is en gaan niet terug. Als dat alles is wat er mis gaat vandaag zegt nog mijn man dan is het niks. Het loopt voorspoedig tot aan Hannover daar staan we een half uur bij een “baustelle” in een file,maar dat mag de pret niet drukken en de zon komt ook langzaam te voorschijn. Het wordt nog prachtig weer de temperatuur loopt op tot 24 graden,net op het goeie moment uit het kikkerlandje vertrokken zeggen wij tegen elkaar. Na de nodige stops en richting Dresden zien wij in de verte dat de lucht wat betrekt,wij hebben gisteren gelezen op de Tsjechische buienradar dat er inderdaad een bui kon vallen,maar ja misschien valt die ook net niet. Toen had ik nog de moed om foto’s te nemen,dit is voor Zittau
Na Bautzen wordt het steeds donkerder en het lijkt alsof we in een fikse onweer terecht zullen komen,de bedoeling is om bij Zittau over de grens te gaan en dan zo naar Jablonne v Podjestedi onze basis voor de komende 2 weken. Als wij bij Löbau van de autobaan afgaan regent het al pijpenstelen en horen wij dat er kleine grensovergangen zijn gesloten,wij denken dan alleen dat het komt omdat er zoveel regen valt. Van Löbau naar Zittau komen wij door een dorp waar het water van een berg zo rechtstreeks een huis binnenloopt en we zien de bewoners verwoede pogingen doen om met een trekkertje (grote raamwisser) en een kom het water naar buiten te werken,dat met liters tegelijk het huis aan alle kanten binnenkomt. Het is heel erg ,maar het werkt een beetje op onze lachspieren,want lijkt echt onbegonnen werk. Als wij Zittau binnenkomen lijkt het wel nacht,terwijl het pas half 3 is,daar in de stad moeten we ook al door een laagje water wat uit de putdeksels naar bovenkomt en van de bergen naar beneden. De wegen die naar de grens leiden staan soms onder een laagje water waar we door moeten,maar we zijn niet de enigen die langzaam met de auto door het water rijden want rijden zo’n beetje midden in een rijtje auto’s. Dicht bij de grens zien wij al een paar auto’s draaien,wat blijkt de grens is gesloten niemand mag nog over de brug. Ik ga even uit de auto om te kijken en wat normaal zo’n stroompje water van een meter breed en hooguit 30 cm diep is,is nu een woeste rivier die hoog over de oevers stroomt en de brug raakt. Nee niemand mag er over ook niet de Tsjech die zegt dat hij maar 500 meter verder woont,iedereen moet aan de Duitse kant blijven. Ik vraag even aan de agente of wij wel over de andere grens van Zittau kunnen richting Sieniawaka in Polen want dan kunnen we daar zo door naar Tsjechië. Maar die is al veel langer dicht zegt ze en Hradec kun je helemaal niet meer komen. Wij besluiten om ergens anders het nog te gaan proberen en keren net als al die anderen,maar daar waar we eerst nog langzaam door het water konden rijden,daar kun je nou niet meer zien waar straat begint of ophoud en bij vele wegen stuiten we op zoveel water dat we moeten keren en op een gegeven moment zien we de auto voor ons zo diep door het water gaan dat de portieren half door het water gaan en wij besluiten dat niet te doen want als de auto het begeeft hoe kom je hier dan nog ooit vandaan en ik word bang,erg bang. Het water guts van de bergen en je weet haast niet meer waar je rijdt,maar gelukkig heb ik een wederhelft die de kalmte zelf is en na vaak te hebben gekeerd vinden wij eindelijk de weg terug naar Löbau. En weer komen we langs het dorp daar waar ze eerst bezig waren met trekker en kom maar het water staat nou al zo hoog dat ze de moed hebben opgegeven en het lachen is ons allang vergaan. We rijden helemaal terug naar Rumburk en daar is niks aan de hand,we kunnen rustig over de grens en het regent hier zelfs haast niet,maar als wij bij Cvikov linksaf naar Jablonne draaien zie je de donkere wolken al weer hangen en de regen wordt weer heftiger. Wij komen zonder problemen in Jablonne alleen de vijver is een klein beetje buiten zijn oevers verder is er nog niks aan de hand. We checken in en na een drankje zegt mijn man zullen we nog even buiten kijken want we horen wel vaak de sirene en ook uit de luidsprekers in het dorpje wordt veel doorgezegd maar ja wat, dat weten we niet.
De avond van aankomst in Jablonne
Wat kun je dan nog doen
We nemen onze paraplu en gaan eens even kijken en wat we dan zien hadden wij toch nooit verwacht daar waar we nog geen half uur geleden het dorp zijn binnengekomen is geen straat meer te bekennen alles staat blank en het is één grote kolkende wateroppervlakte. Wij lopen naar het diepst gelegen gedeelte van het dorp maar daar kun je al niet meer komen huizen staan half in het water en de brandweer is met boten bezig om de mensen uit hun huizen te halen.
Tot halverwege de deur in Jablonne
(kritiek huisnummer trouwens)
nummer 112
We zien op een dak van een schuur 4 kippen drie kleddernat en rillend en een vierde is al dood,we zien mensen een oude zieke vrouw uit haar huis dragen en die wordt in een auto ergens anders naartoe gebracht. Vele mensen hebben houtopslag achter hun huis liggen,dat drijft nou met enorme krachten door het water overal drijft hout en rommel. Mensen staan verslagen te kijken en een ander is weer druk bezig om naar een paar zandzakken voor zijn deur te leggen maar dat helpt geen ene moer,het water gaat overal langs. We proberen te helpen waar we kunnen maar willen ook niet in de weg lopen en de tranen beginnen over mijn wangen te lopen als ik zie wat mensen allemaal verliezen. Alles waar ze trots op waren wordt voor hun ogen kapot gemaakt en ze kunnen er niets aan doen,volkomen machteloos moeten ze toe zien hoe sterk water is en ik heb ook vaak genoeg voor de tv gezien van overstromingen overal ter wereld maar als je er midden in staat is het duizenden keren erger. Wij zitten dus in een pension die tv en internet op de kamers zou hebben,nou inderdaad we hebben een tv maar geen antenne dus ook geen beeld en het internet was door de regen uitgevallen zei men door een stroomstoring. Zou kunnen daar hebben wij geen flauw benul van dus wij komen niet aan de weet, wat er is gebeurd. Deze pension hadden wij thuis al besproken voor 2 weken en voor 1 week al betaald(hoe stom kun je zijn) Alles wat mis met een pension kan zijn is er mis met deze,geen schone handdoeken,geen tv beelden,geen internet,geen toiletpapier. Na 1 dag was de jus d’orange al op en is al die tijd niet weer gekomen al met al was het een zooitje,alleen het ontbijt en het diner was prima. Wel hebben wij de eerste avond overwogen wat te doen gaan we weg of blijven we,we zijn gebleven omdat niemand er wat mee opschoot als we vertrokken. En wij het plan hadden om het Luzicke Hory op de fiets te ontdekken en dat gaan we doen ook.
8-8-2010
De volgende morgen is het met regenen gestopt en is het mooi weer,we gaan weer naar het diepst gelegen stuk van het dorp en het water is al bijna weer uit de huizen weg, maar de schade is enorm. Mensen hebben soms hun hele huisraad buitenstaan alles is doorweekt. De kokkin komt wat later het pension binnen en begint te huilen want haar huis is ook helemaal onder in het water en het is een grote catastrofe zegt ze,we bieden haar aan om te helpen om de boel weer schoon te maken maar dat wil ze niet.
Aan deze brug kun je zien tot waar het water is gekomen
Later hebben wij de fietsen in orde gemaakt en zijn gestart en wat wij onderweg hebben gezien valt met geen pen te beschrijven,elk dorp of in Tsjechië of in Duitsland alles wat laag ligt is of was overstroomt. Verscheidende hekken waren volledig uit de grond getrokken en heel veel is stuk,ook alles wat mensen in hun tuin hadden verbouwd is door het water kapot gemaakt. Wat een ellende en wat een werk om alles weer schoon te krijgen. We hebben door Duitsland en Tsjechië gefietst 64 km daaronder bergen die ik te voet moest nemen en de fiets mee omhoog schuiven mijn rug nat van het zweet,we zijn om 4 uur terug in het pension en om half 5 regent het alweer een fikse onweersbui die gelukkig gauw weer stopt. Hier in Jablonne v Podjestedi is het erg verandert wat voor 5 jaar terug nog een levendig dorpje was is nu klein Vietnam aan het worden ,vele winkels zijn gesloten en het is er niet leuker op geworden. En waar je vroeger moest wachten tot een plaatsje op een bankje vrij werd zit nu bijna niemand meer. Het lijkt een uitgeblust dorpje,die bijna aan z’n einde is.
9-8-2010
Het lijkt wat donker als we opstaan maar later breekt toch de zon door,eerst hebben wij nog een gesprek gehad met de nieuwe ober. Want wij hebben geen handdoeken,geen tv(tenminste geen beeld) en geen toegang tot het internet en geen toiletpapier (hadden we inmiddels zelf al gekocht) Maar de chef die kwam later op de dag en die zou alles wel regelen,dus wij op de fiets richting Mimon en langs kleine weggetjes terug naar Petrovice en daar barst de regen los,daar kwamen de regencapes die verleden zomer al zijn gekocht en nooit gebruikt wel heel erg goed van pas.
Kabouter plop was ook mee
Bij een oud kapelletje,die overigens was afgesloten vinden wij tegen de muren nog wat beschutting. Wij hebben daar zeker 45 minuten gestaan,mijn voeten dreven in mijn sandalen maar het werd toch weer droog,dus wij weer op de fiets terug naar basiskamp,waar we nog geen tv,handdoeken of internet hadden en de chef was alweer weg. Gelukkig pak ik voor de zekerheid wel altijd een paar handdoeken mee in de koffers want onze huisspreuk is “beter meeverlegen dan omverlegen “en deze keer komen ze wel heel goed van pas. Deze dag 48 km gefietst en dit was beter te doen dan gisteren,vlak is het sowieso niet hier.
10-10-2010
De zon schijnt als ik mijn ogen open doe en het lijkt een mooie dag te worden,om 9 uur zitten wij aan het ontbijt,wat elke morgen uitstekend is. Daarna even terug naar onze kamer om de spullen bij elkaar te zoeken voor het fietsen en uit het raam kijkend zie ik een grote MPV stoppen en ik zeg dat is vast de chef en dat blijkt hij inderdaad te zijn. Wij hebben inmiddels van het personeel gehoord dat die zich overal met een Jantje van Leiden van afmaakt,jammer dat dit deze keer niet zal lukken hij kent ons nog niet. Na heftig te hebben opgespeeld over geen tv en geen toegang tot het internet en geen handdoeken,stappen wij op de fiets om richting Zittau te gaan om eens te zien hoe het daar bij de grens is,waar we zaterdag niet langs konden met de auto. Na een heftige berg komen wij in Zittau aan en er is haast geen water meer te zien in de rivier die zaterdag nog zo woest was. Je kunt nog wel zien hoe hoog het water had gestaan maar verder viel het mee,vanuit Zittau naar Sieniawaka gefietst en daar was het stukken erger,hele wijken hadden al hun huisraad buiten staan alles was kapot en het is al niet zoveel wat ze daar hebben.
Sieniawaka Polen
Vanuit Sieniawaka naar Tsjechië naar Hradec nad Nissou gefietst en wat we daar te zien hebben gekregen dat is met woorden niet te zeggen of met wat foto’s te laten zien.
Hradec
Halve huizen die zijn weggespoeld,hele straten die onder gelopen waren geweest en een chaos niet te beschrijven,overal politie,brandweer en hulp instanties met man en macht(grote shovels en vrachtwagens) zijn ze bezig om de rommel weer op te ruimen en dat lijkt een eindeloze taak. Sommige mensen zitten wezenloos voor zich uit te staren en weer anderen zitten bier te drinken net alsof er niets aan de hand is. Het is iets wat ik nooit meer zal kunnen vergeten,op de brug in Hradec zijn ze ook bezig van Nova.cz en van de verslaggever die heel goed Engels sprak kreeg ik eindelijk te horen wat er zaterdag wel was gebeurd,van de stuwdam die in Polen was gebroken en de vloedgolf die daarop volgde en de gevolgen daarvan. Ze waren met een bestuurbare helikopter bezig waaronder een camera was gebonden om te filmen voor het nieuws die avond.
Nova.cz
Toen ik met hem sprak waren ze al klaar en ik had tijd genoeg want mijn man stond zijn band te plakken,de eerste. Na 52 km en vele indrukkenlater waren we weer terug op de basiskamp en geloof het of niet we hebben tv met beeld,internet toegang en spiksplinternieuwe handdoeken direct uit de winkel die van geen meter afdrogen maar het is er. Nou geweldig chef! Die avond kijken wij naar Nova nieuws en geloof het of niet wie lopen er op de brug ?juist ja wij! En we zien de verschrikkelijke beelden nog een keer maar echt als je het met je eigen ogen ziet is het veel erger. Heb me af en toe wel gevoeld als een ramptoerist,maar ik ben hier niet gekomen voor de ramp, die overkwam ons ook en wij proberen te helpen daar waar we kunnen. En de beste manier lijkt ons om het met geld te doen,zodat er werkelijk geholpen kan worden want het is niet alleen dat de mensen vreselijke schade hebben ook de wegen en de infrastructuur hebben hevig geleden en daar zullen ook kapitalen in moeten worden gestoken.
11-8-2010
Het is geweldig mooi weer 25 graden en dus heerlijk fietsweer en na het ontbijt(met warme worst gatsie) gaan we op de fiets naar Marenice,Travnik,Cvikov ,Sloup op naar Novy Bor voor de koffie met gebak. Na de innerlijke mens te hebben gesterkt aanvaren we de terugreis over hele heftige
Travnik
bulten,wat ben ik blij met mijn trapondersteuning want nu valt het mij af en toe nog tegen. Mijn wederhelft trapt zich volgens mij het zwart voor de ogen maar die geeft nooit op,dapper hoor. Na nog wat versnaperingen hier en daar het laatste stukje terug na de basis, 53 km volbracht. En als je ziet hoe de natuur zich in deze paar dagen heeft hersteld van het vele water dan is dat eigenlijk ook wel weer een wonder. De huizen die hier in het dorp in en onder het water hebben gestaan zijn weer schoon en alle ramen en deuren staan open om de boel te laten drogen en een ieder gaat weer zijn gangetje,ze zitten weer te barbecueën of te vissen en dat gaat vaak samen met hun pivo.
Prachtige dingen zie je onderweg
Ik had nog een vrij uurtje over,beetje hobby werk
12-8-2010
Deze dag vertrekken we na een laat ontbijt want onze pension slaapt nog en dit is ook het moment dat wij besluiten dat we zaterdag vertrekken uit dit pension die volgens mij sluit op het moment dat wij vertrekken. We fietsen naar Krompach tjonge jonge wat een bult,dacht dat er geen einde aan kwam en na 67 km deze dag doen wij ons tegoed aan een palachinky met ijs,
Alleen daarom al I LOVE TSJECHIË
in een net restaurant in ons dorp en we zijn net op tijd binnen in ons basiskamp want er breekt een geweldig onweer los.
13-8-2010
Vrijdag de 13e het is donker deze morgen en het ziet er niet naar uit dat het droog zal blijven dus besluiten we na het ontbijt naar Liberec te gaan,dat is in al die jaren een moderne grote stad geworden maar wij vinden dat beiden drie keer niks. Vroeger was het gezelliger en echt Tsjechisch nu is het of heel erg westers of Vietnamees,weinig of niets meer over van zoals het vroeger was. Misschien word ik oud en sentimenteel en is het meer van vroeger was alles beter. Van Liberec naar Horni Svetla gereden en daar in Baude Luz een heerlijke Palachinky gehad en mijn man een zure zult want dat is daar echt lekker vind hij. Daarna nog ff over Marenice want dat was onze eerste grote liefde in Tsjechië,dan terug naar basiskamp “rommelpot”en wij zijn klaar voor vertrek.
Tweede week Melnik volgt nog
ik ging van Janta haar foto's uit in mijn reactie.