Ik slenter door de stad, helemaal in m'n eentje. Heerlijk is dit, niemand die aanspraak op me maakt, ik kan lekker anoniem rondlopen.
Op het plein van Jindrichuv Hradec schijnt het zonnetje en ik ga op zoek naar een bankje. Dit is echt lekker, zon op m'n gezicht, en kijken naar mensen om me heen, ineens zie ik hem. Een heel oud mannetje, hij loopt moeizaam mijn kant op. Er zijn genoeg lege bankjes, maar komt, met veel moeite, naast mij zitten. Hij knikt en ik knik terug en ga verder met bladeren in mijn folder over het kasteel. Niet lang want de man begint een gesprek. Ik probeer hem nog duidelijk te maken dat ik hem helaas niet kan verstaan, maar hij hoort me niet. Of hij wil me niet horen.
Mensen op het naastgelegen terras lachen wat schaapachtig naar me, zo van, hoe gaat ze dit oplossen.
De man praat door en tikt me zachtjes aan als ik de aandacht verlies. Ik luister.....hij praat. Zo nu en dan knik ik of zeg :"Hmm". Meer hoef ik niet te doen. Hij heeft mijn aandacht. De man gaat maar door, soms vallen er stiltes, maar dat mag in een goed gesprek. Na een tijdje staat hij op en knikt. Ik knik terug.
Later zit ik me af te vragen wat de man allemaal verteld heeft, misschien zijn hele levensverhaal, ellende die hij heeft meegemaakt, of de voetbalwedstrijd van gisterenavond. Ik weet het niet en zal het ook nooit weten, maar ik heb naar hem geluisterd. En daar ging het hem om.
Op het plein van Jindrichuv Hradec schijnt het zonnetje en ik ga op zoek naar een bankje. Dit is echt lekker, zon op m'n gezicht, en kijken naar mensen om me heen, ineens zie ik hem. Een heel oud mannetje, hij loopt moeizaam mijn kant op. Er zijn genoeg lege bankjes, maar komt, met veel moeite, naast mij zitten. Hij knikt en ik knik terug en ga verder met bladeren in mijn folder over het kasteel. Niet lang want de man begint een gesprek. Ik probeer hem nog duidelijk te maken dat ik hem helaas niet kan verstaan, maar hij hoort me niet. Of hij wil me niet horen.
Mensen op het naastgelegen terras lachen wat schaapachtig naar me, zo van, hoe gaat ze dit oplossen.
De man praat door en tikt me zachtjes aan als ik de aandacht verlies. Ik luister.....hij praat. Zo nu en dan knik ik of zeg :"Hmm". Meer hoef ik niet te doen. Hij heeft mijn aandacht. De man gaat maar door, soms vallen er stiltes, maar dat mag in een goed gesprek. Na een tijdje staat hij op en knikt. Ik knik terug.
Later zit ik me af te vragen wat de man allemaal verteld heeft, misschien zijn hele levensverhaal, ellende die hij heeft meegemaakt, of de voetbalwedstrijd van gisterenavond. Ik weet het niet en zal het ook nooit weten, maar ik heb naar hem geluisterd. En daar ging het hem om.