Deel 1. Naar aanleiding van hun bezoek aan mij stelde Ad Verschoor voor om het een en ander te vertellen over hoe ik bezig ben van een grote vervallen boerderij een pension te maken. Van al mijn avonturen hiermee heb ik een verslag gemaakt dat, wanneer je dit zou printen, meer dan 550 pagina's zou omvatten. Het is logisch dat wanneer ik dat nu in een aantal verhaaltjes samenvat dit een selectie zal zijn. Ik zal zeker ook de problemen benoemen. Dat ik nog steeds met vreugde bezig ben betekent dat er telkens wel weer een oplossing is gevonden.
Wanneer ik over mijn avonturen met de ombouw van een grote boerderij, die wellicht al eeuwen wordt aangeduid met de naam 'Stadla', ga vertellen moet ik helemaal terug naar mijn tijd dat ik de lagere school bezocht. Mijn ouders hadden een winkel aangeduid met chocolaterie. Een tussenkamer was bestemd voor opslag en met vier kinderen hadden we 3 kamers ter beschikking. Wel een keuken, maar geen badkamer. We leefden dus krap behuisd.
Ik was een goede leerling en werd voorbereid voor de HBS. Daar bleef ik een redelijke leerling die vooral in de wiskunde goed was. Elders op deze site heb ik aangegeven dat ik beslist geen talenknobbel heb. In het laatste jaar van de HBS moest ik een keuze gaan maken voor verdere studie. Ik kreeg die kans ondanks het feit dat mijn vader oorspronkelijk timmerman en later winkelier was en mijn moeder alleen maar in de winkel had gestaan. Wij woonden in Den Haag en de afstand naar de Technische Universiteit in Delft is per fiets te overbruggen. Mijn vader had graag dat ik architect werd. Uit informatie van de TU werd mij duidelijk dat je dan goed moest zijn in handtekenen en dat was niet een vak waar ik een hoog cijfer voor kreeg. Ik koos op die middag lezend in de gids over de studie Geodesie oftewel landmeetkunde. Ook die studie volgde ik met goed resultaat. Het leger had weinig interesse in mij zodat ik nu zo snel mogelijk moest gaan solliciteren. Heb in mijn vak 5,5 jaar bij de Heidemij gewerkt en daarna 18 jaar onderzoek gedaan bij een instituut in Wageningen.
Een landkaart heeft alleen betekenis wanneer die kan worden gebruikt. Ik had een systeem ontwikkeld om kaarten met een computer te kunnen bewerken. Toen nog heel moeizaam; nu vindt iedereen het heel gewoon een kaart in de smartphone te hebben of bij navigatie in de auto te gebruiken.
Je kunt natuurlijk niet 8 uur per dag zitten studeren. Dat betekent dat we op het instituut het werk ook wel eens onderbraken voor contacten met collega's. Ik kreeg contact met een collega die erg veel wist over orgels. Hij wist een orgel te koop van een kapel die afgebroken zou worden. Ik was net opgetreden als aannemer bij de bouw van ons huis. Dit betekende dat mijn vrouw aangaf dat wanneer ik het orgel in huis zou willen opstellen zij zou verdwijnen. Natuurlijk was dit geen optie.
Na een paar jaar verhuisden we omdat ik de andere werkkring had gekregen. Mijn vrouw speelde piano en kreeg ook interesse in orgel. Wij bezochten een orgelbouwer die een vrij klein orgel voor veel geld in serie bouwde. Het kwam ons voor dat je daar snel op uitgekeken zou zijn. Wanneer je een groot orgel in opdracht zou laten maken ben je daar enkele tonnen aan kwijt en die hadden we niet. Een oplossing was veel zelf te gaan doen aan de hand van adviezen van een orgeladviseur en een orgelbouwer. De metalen pijpen zijn wel gekocht en een Duits bedrijf heeft onderdelen geleverd. Daarna ben ik vele jaren elke avond en in het weekend aan de gang gegaan.
Mijn inzet voor het instituut waar ik werkzaam was betekende ook wel veel energie. Uiteindelijk moest ik een keuze maken. De eerste was onderzoeken te gaan doen waar een rapport uit zou komen dat vervolgens onder in de la zou verdwijnen. Ik koos echter er voor te trachten met een eigen bedrijf en de specialistische kennis plus het feit dat inmiddels de PC zijn intrede had gedaan, opdrachten te verwerven. Doordat inmiddels velen dergelijke keuzes hadden gemaakt liep de zaak scheef. Je bent dan door de maatschappij op een zijspoor gezet gezien je leeftijd. Door persoonlijke omstandigheden stond ik inmiddels alleen op de wereld. Moest mijn orgel afbreken en dat weer opbouwen in een huis dat ik kon betalen. Dat huis heb ik flink verbouwd en kon ik voor een goede prijs verkopen. Ik had geen inkomen en wel schulden, die na de verkoop waren afgelost. Kocht een kleiner huis in het uiterste noorden van het land waar het orgel na verwijderen van een muur ook een plaats kon krijgen. Dacht er over dat huis aan te houden om in Nederland nog een pied-à-terre te hebben. Hield toen geld over dat ik wilde besteden door een pension te beginnen. In Nederland kan ik dat financieel niet realiseren. In Tsjechië wel, mits je iets kunt vinden van een lage prijs waar je weer veel arbeid in moet stoppen om iets moois te krijgen.
Het is mijn bedoeling in een aantal verhaaltjes over de verdere belevenissen te vertellen.
Ik vertel natuurlijk over wat is gebeurd. Opmerkingen als 'dat had je anders moeten doen' zijn natuurlijk niet van belang. Gedane zaken nemen geen keer!
Wanneer ik over mijn avonturen met de ombouw van een grote boerderij, die wellicht al eeuwen wordt aangeduid met de naam 'Stadla', ga vertellen moet ik helemaal terug naar mijn tijd dat ik de lagere school bezocht. Mijn ouders hadden een winkel aangeduid met chocolaterie. Een tussenkamer was bestemd voor opslag en met vier kinderen hadden we 3 kamers ter beschikking. Wel een keuken, maar geen badkamer. We leefden dus krap behuisd.
Ik was een goede leerling en werd voorbereid voor de HBS. Daar bleef ik een redelijke leerling die vooral in de wiskunde goed was. Elders op deze site heb ik aangegeven dat ik beslist geen talenknobbel heb. In het laatste jaar van de HBS moest ik een keuze gaan maken voor verdere studie. Ik kreeg die kans ondanks het feit dat mijn vader oorspronkelijk timmerman en later winkelier was en mijn moeder alleen maar in de winkel had gestaan. Wij woonden in Den Haag en de afstand naar de Technische Universiteit in Delft is per fiets te overbruggen. Mijn vader had graag dat ik architect werd. Uit informatie van de TU werd mij duidelijk dat je dan goed moest zijn in handtekenen en dat was niet een vak waar ik een hoog cijfer voor kreeg. Ik koos op die middag lezend in de gids over de studie Geodesie oftewel landmeetkunde. Ook die studie volgde ik met goed resultaat. Het leger had weinig interesse in mij zodat ik nu zo snel mogelijk moest gaan solliciteren. Heb in mijn vak 5,5 jaar bij de Heidemij gewerkt en daarna 18 jaar onderzoek gedaan bij een instituut in Wageningen.
Een landkaart heeft alleen betekenis wanneer die kan worden gebruikt. Ik had een systeem ontwikkeld om kaarten met een computer te kunnen bewerken. Toen nog heel moeizaam; nu vindt iedereen het heel gewoon een kaart in de smartphone te hebben of bij navigatie in de auto te gebruiken.
Je kunt natuurlijk niet 8 uur per dag zitten studeren. Dat betekent dat we op het instituut het werk ook wel eens onderbraken voor contacten met collega's. Ik kreeg contact met een collega die erg veel wist over orgels. Hij wist een orgel te koop van een kapel die afgebroken zou worden. Ik was net opgetreden als aannemer bij de bouw van ons huis. Dit betekende dat mijn vrouw aangaf dat wanneer ik het orgel in huis zou willen opstellen zij zou verdwijnen. Natuurlijk was dit geen optie.
Na een paar jaar verhuisden we omdat ik de andere werkkring had gekregen. Mijn vrouw speelde piano en kreeg ook interesse in orgel. Wij bezochten een orgelbouwer die een vrij klein orgel voor veel geld in serie bouwde. Het kwam ons voor dat je daar snel op uitgekeken zou zijn. Wanneer je een groot orgel in opdracht zou laten maken ben je daar enkele tonnen aan kwijt en die hadden we niet. Een oplossing was veel zelf te gaan doen aan de hand van adviezen van een orgeladviseur en een orgelbouwer. De metalen pijpen zijn wel gekocht en een Duits bedrijf heeft onderdelen geleverd. Daarna ben ik vele jaren elke avond en in het weekend aan de gang gegaan.
Mijn inzet voor het instituut waar ik werkzaam was betekende ook wel veel energie. Uiteindelijk moest ik een keuze maken. De eerste was onderzoeken te gaan doen waar een rapport uit zou komen dat vervolgens onder in de la zou verdwijnen. Ik koos echter er voor te trachten met een eigen bedrijf en de specialistische kennis plus het feit dat inmiddels de PC zijn intrede had gedaan, opdrachten te verwerven. Doordat inmiddels velen dergelijke keuzes hadden gemaakt liep de zaak scheef. Je bent dan door de maatschappij op een zijspoor gezet gezien je leeftijd. Door persoonlijke omstandigheden stond ik inmiddels alleen op de wereld. Moest mijn orgel afbreken en dat weer opbouwen in een huis dat ik kon betalen. Dat huis heb ik flink verbouwd en kon ik voor een goede prijs verkopen. Ik had geen inkomen en wel schulden, die na de verkoop waren afgelost. Kocht een kleiner huis in het uiterste noorden van het land waar het orgel na verwijderen van een muur ook een plaats kon krijgen. Dacht er over dat huis aan te houden om in Nederland nog een pied-à-terre te hebben. Hield toen geld over dat ik wilde besteden door een pension te beginnen. In Nederland kan ik dat financieel niet realiseren. In Tsjechië wel, mits je iets kunt vinden van een lage prijs waar je weer veel arbeid in moet stoppen om iets moois te krijgen.
Het is mijn bedoeling in een aantal verhaaltjes over de verdere belevenissen te vertellen.
Ik vertel natuurlijk over wat is gebeurd. Opmerkingen als 'dat had je anders moeten doen' zijn natuurlijk niet van belang. Gedane zaken nemen geen keer!