Daar hoef ik Britt niet voor te kennen Smiley. Ik weet precies hoe dat voelt. Iedere keer als er bij ons een huisdier sterft ben ik minstens drie dagen niet op deze aarde, intens verdrietig, eet niet, slaap niet, sta ermee op en ga ermee naar bed. En iedere keer neem ik mezelf voor GEEN hond of kat weer te nemen, want eens komt de dag dat ik dat verdriet weer ga voelen en dat wil je niet weer meemaken. Maar na een poosje heelt de tijd de wonden en komt er toch wel weer een nieuw kameraadje wat veel vreugde geeft. Dat vreselijke afscheid nemen is de tol die we betalen voor een (hopelijk) jarenlange trouwe vriendschap. Sterkte!Dank, dank, dank.
Voor de (snelle) reakties.... enne.... zij die Britt kennen begrijpen waarover ik schrijf.... toch ?