Leuk verhaal en prachtige foto's Russalka. Het ziet er heel bijzonder uit!
Hobby plantencentrum oftewel Domaci z Petrovic
- Onderwerp starter Russalka
- Startdatum
Welkom op Tsjechie.net
Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!
Pelhřimov
Donateur
Bedankt voor de mooie foto's 
Prachtig dat, ik had in mindere mate dezelfde ervaring toen ik in de heuvels aan het wandelen was met onze honden,
Eerst zie je de witte bomen, dichterbij gekomen zie je ook de naalden van de vorst.
Erg mooi.
Eerst zie je de witte bomen, dichterbij gekomen zie je ook de naalden van de vorst.
Erg mooi.
Fifty Shades of Grey
Het is januari 2017. Somber, weinig zon en de tuin is bedekt met een flinke laag sneeuw. Dat is dus dé kans voor een stel tuinfanaten om op vakantie te gaan! Buiten is niets te doen en het huis kan wel even zonder ons. Ga ik U nu wéér vervelen met allerlei mooie verhalen over een subtropisch oord? Ach nee, dat heb ik al een paar maal gedaan, dat wordt saai (hoewel je mij in de winter niet vaak genoeg richting bloeiende bougainville
Mooi hè?
Of deze dan?
Net als in die bierreclame: IK KAN NIET KIEZEN.....
Hier kun je goed zien dat de echte bloemetjes wit zijn.
en zaparocco - ga dat maar eens googelen* – kunt slepen!). Dit keer gaat tante Russalka met U de voorbereidingen voor een vakantie doornemen. Wat is belangrijk en wat niet?
Dat U met koffers, zonnebrand, zwempakken en een plastic zakje voor vloeistof in de handbagage moet slepen is algemeen bekend; gaan we niet verder over praten.
Nee, het gaat over het afstrepen:
Nog 6 dagen te gaan incl. het E.K.-schaatsen allround. Dat betekent: TV aan beneden, radio aan boven, alle deuren open zodat we naar beneden kunnen rennen als het leuk wordt. Daarbij is de gouden regel dat álles wat zich in de handen bevindt éérst op de kamer wordt gelegd waar de koffers staan. O ja en we eten met bord op schoot, dus weinig soeps. Makkelijk nietwaar?
5 dagen voor D-day: wat voel ik daar? Dat lijkt op een oude bekende nl. de wortelkanaalontsteking! Natuurlijk is het weekend dus tillen we deze over de zondag en Sven Kramer heen (die jongen doet een trekkende pijn in de kaak vergeten.)
Nog 4 te gaan: lieve tandarts (maar dat wist ik wel) en ik mag morgen komen. Zal ik hem zoenen? Nee, doe maar niet, straks verandert-ie in een Kermit-the-Frog…….. ik ben immers een heks van niks! Ondertussen toch maar even de korte broek van Doma nakijken…….zie je wel? Rafels en de zoom is eruit!
Overmorgen is de grote dag en klokslag 10.00 lig ik in de stoel met een scheef oog op de pc van de tandarts; daar staat het inwendige van mijn mond geprojecteerd. “Aan die kant is alles dood, daar kan GEEN wortelkanaalontsteking zitten”, zegt de goede man “het zal een kou zijn die op de kaak is geslagen.” “Maar als ik nou op vakantie etc…..” Ik krijg het telefoonnummer plus emailadres van pan Zubař mee voor als de plaatselijke tandarts actie moet ondernemen. Dan wordt er gewoon overlegd. “Fijne vakantie!” Zo’n man wil je toch knuffelen, maar wat moet hij met een grijs opdondertje van 60+?
Nog één dag voor vertrek en we drinken koffie bij Marina-Kadeřnice; niet alleen voor de gezelligheid, maar ook voor de knip én voor de kleur. “Nou heb ik iets voor je, zonder ammonia, helemaal perfect voor waardeloos haar!” Kijk, er zijn mensen die meteen bij zo’n kapster weglopen, maar deze behandeling was ik vanuit Nederland al gewend en het is helemaal waar: ik héb WAARDELOOS haar.
Heel even denk ik aan pimpelpaars of smaragdgroen,
(vast leuk voor Doma!!!!!!!)
maar nee, we doen iets wat op mijn oude kleurtje lijkt en het resultaat mag er zijn. Als je de rimpelige kop eronder wegdenkt wel 40 jaar jonger. Laat nou die vakantie maar komen!
Het is avond; de koffers zijn ongeveer gepakt, de demiziony wijn zijn ingepakt in een extra dekbed om temperatuur te houden, de elektro-kotel is uitgeprobeerd, dus wat kan er nog gebeuren?
Buiten sneeuwt het als een razende en alhoewel de radar aangeeft dat het wel mee gaat vallen, valt de sneeuw gestaag door. Voordat Doma het bed induikt – de planning is om rond 04.00 te gaan rijden – is er NOOD-overleg. Onze garage ligt verlaagd en voordat we nu eerst onszelf moeten uitgraven…… De koffers gaan meteen de auto in, net als de sneeuwkettingen, winterschoenen en een extra schep. Nog net NIET in pyjama zet Doma de auto boven aan de hoofdweg neer. De rest van de handbagage en een thermosje thee gaan straks in de hand mee. Welterusten Doma, lekker slapen.
Russalka niet naar bed? Nee, die slaapt niet zonder medikace, dus laat maar zitten deze nacht. Er is nog genoeg te doen, zoals de laatste afwas, alle kamerplanten, nog even stoffen en dweilen........
Ondertussen is de sneeuw gestopt met gestaag vallen, het is een sneeuwstorm geworden. Als je dat ziet moet je meteen het toilet bezoeken en……..wat voel ik daar? Dat voelt als: blaasontsteking! Dát kon er ook nog wel bij. Gelukkig is er internet en daar staat: ‘drink U te pletter en ook graag met citroensap erbij.’
Overdag zag het er best leuk uit.......
De kosy (merels) hadden nog niet door dat ze het 14 dagen met deze besjes moesten doen!
Terwijl de storm loeit, de elektra dreigt uit te vallen en er dus gezellig overal kaarsjes branden doet Russalka de afwas en ondertussen: KLOK-KLOK-KLOK. De TV wordt voorgeprogrammeerd: KLOK-KLOK-KLOK water met geperst citroensap….hm….valt best mee! Net als bij de plaspoppen die ze vroeger had loopt de boel meteen door. Mooi, minder pijn en het ziet er prachtig uit.
Als Doma om 03.30 zijn bed uitkomt is het meeste onder controle. De auto boven zetten was een goede greep, want het valt totaal niet mee om met handbagage, thermos, extra fles water voor KLOK-KLOK-KLOK in sneeuwlaarzen naar de hoofdweg te strompelen. Gelukkig houdt Doma van autorijden en is hij er ook goed in want tot Hradec Králové is het een drama, je ziet geen hand voor ogen. De – meestal - Poolse vrachtwagens halen zelfs niet in op de 2-baansweg, normaliter doen ze dat wel PFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFF! Wel zijn de echtelieden zo realistisch om, zonder dat ze erover praten, zich te realiseren dat ze wel eens niet op tijd op Dresden Flughafen** zouden kunnen staan. Maar ziedaar: de dálnice is schoon, dus het gaspedaal kan omlaag en na een ontbijt met toiletbezoek wordt rond 09.00 uur geparkeerd op Dresden International Airport.
Na het zoveelste toiletbezoek gaan we inchecken. Dresden is een klein vliegveld en behalve een vlucht naar Amsterdam (waar leg dat dan?)
is onze vlucht de enige; wij zijn echter níét de enigen, want er staat al een aanzienlijke rij grijze hoofden. Na een kwartiertje is de rij achter ons nog veel langer. “De grijze golf” zegt Doma, “allemaal oude mensen zoals wij, die niet aan de schoolvakanties vastzitten. Een HELEBOEL variaties op de kleur grijs!!!”
Fifty Shades of Grey; dat is een film die vorig jaar veel stof liet opwaaien
en waar wij – na gelezen te hebben waar het over ging – niet naar toe zijn geweest. James Bond alias Roger Moore/Sean Connery past meer in ons straatje…… Onze rij wachtenden was veel langer dan 50 personen, allemaal seniory helemaal waar met één KLEIN verschil: er stond één klein schreeuwertje tussen met een kastanjekleurig koppie. Naam? RUSSALKA!
* Komt U er echt NIET uit, googel dan maar op Barraquito
** Waarom vanaf Dresden vliegen als je dichter bij Praag woont? Ach, dat liep nu eenmaal zo; weer eens iets anders! :wow:
Het is januari 2017. Somber, weinig zon en de tuin is bedekt met een flinke laag sneeuw. Dat is dus dé kans voor een stel tuinfanaten om op vakantie te gaan! Buiten is niets te doen en het huis kan wel even zonder ons. Ga ik U nu wéér vervelen met allerlei mooie verhalen over een subtropisch oord? Ach nee, dat heb ik al een paar maal gedaan, dat wordt saai (hoewel je mij in de winter niet vaak genoeg richting bloeiende bougainville
Mooi hè?
Of deze dan?
Net als in die bierreclame: IK KAN NIET KIEZEN.....
Hier kun je goed zien dat de echte bloemetjes wit zijn.
en zaparocco - ga dat maar eens googelen* – kunt slepen!). Dit keer gaat tante Russalka met U de voorbereidingen voor een vakantie doornemen. Wat is belangrijk en wat niet?
Dat U met koffers, zonnebrand, zwempakken en een plastic zakje voor vloeistof in de handbagage moet slepen is algemeen bekend; gaan we niet verder over praten.
Nee, het gaat over het afstrepen:
Nog 6 dagen te gaan incl. het E.K.-schaatsen allround. Dat betekent: TV aan beneden, radio aan boven, alle deuren open zodat we naar beneden kunnen rennen als het leuk wordt. Daarbij is de gouden regel dat álles wat zich in de handen bevindt éérst op de kamer wordt gelegd waar de koffers staan. O ja en we eten met bord op schoot, dus weinig soeps. Makkelijk nietwaar?
5 dagen voor D-day: wat voel ik daar? Dat lijkt op een oude bekende nl. de wortelkanaalontsteking! Natuurlijk is het weekend dus tillen we deze over de zondag en Sven Kramer heen (die jongen doet een trekkende pijn in de kaak vergeten.)
Nog 4 te gaan: lieve tandarts (maar dat wist ik wel) en ik mag morgen komen. Zal ik hem zoenen? Nee, doe maar niet, straks verandert-ie in een Kermit-the-Frog…….. ik ben immers een heks van niks! Ondertussen toch maar even de korte broek van Doma nakijken…….zie je wel? Rafels en de zoom is eruit!
Overmorgen is de grote dag en klokslag 10.00 lig ik in de stoel met een scheef oog op de pc van de tandarts; daar staat het inwendige van mijn mond geprojecteerd. “Aan die kant is alles dood, daar kan GEEN wortelkanaalontsteking zitten”, zegt de goede man “het zal een kou zijn die op de kaak is geslagen.” “Maar als ik nou op vakantie etc…..” Ik krijg het telefoonnummer plus emailadres van pan Zubař mee voor als de plaatselijke tandarts actie moet ondernemen. Dan wordt er gewoon overlegd. “Fijne vakantie!” Zo’n man wil je toch knuffelen, maar wat moet hij met een grijs opdondertje van 60+?
Nog één dag voor vertrek en we drinken koffie bij Marina-Kadeřnice; niet alleen voor de gezelligheid, maar ook voor de knip én voor de kleur. “Nou heb ik iets voor je, zonder ammonia, helemaal perfect voor waardeloos haar!” Kijk, er zijn mensen die meteen bij zo’n kapster weglopen, maar deze behandeling was ik vanuit Nederland al gewend en het is helemaal waar: ik héb WAARDELOOS haar.
Heel even denk ik aan pimpelpaars of smaragdgroen,
(vast leuk voor Doma!!!!!!!)
maar nee, we doen iets wat op mijn oude kleurtje lijkt en het resultaat mag er zijn. Als je de rimpelige kop eronder wegdenkt wel 40 jaar jonger. Laat nou die vakantie maar komen!
Het is avond; de koffers zijn ongeveer gepakt, de demiziony wijn zijn ingepakt in een extra dekbed om temperatuur te houden, de elektro-kotel is uitgeprobeerd, dus wat kan er nog gebeuren?
Buiten sneeuwt het als een razende en alhoewel de radar aangeeft dat het wel mee gaat vallen, valt de sneeuw gestaag door. Voordat Doma het bed induikt – de planning is om rond 04.00 te gaan rijden – is er NOOD-overleg. Onze garage ligt verlaagd en voordat we nu eerst onszelf moeten uitgraven…… De koffers gaan meteen de auto in, net als de sneeuwkettingen, winterschoenen en een extra schep. Nog net NIET in pyjama zet Doma de auto boven aan de hoofdweg neer. De rest van de handbagage en een thermosje thee gaan straks in de hand mee. Welterusten Doma, lekker slapen.
Russalka niet naar bed? Nee, die slaapt niet zonder medikace, dus laat maar zitten deze nacht. Er is nog genoeg te doen, zoals de laatste afwas, alle kamerplanten, nog even stoffen en dweilen........
Ondertussen is de sneeuw gestopt met gestaag vallen, het is een sneeuwstorm geworden. Als je dat ziet moet je meteen het toilet bezoeken en……..wat voel ik daar? Dat voelt als: blaasontsteking! Dát kon er ook nog wel bij. Gelukkig is er internet en daar staat: ‘drink U te pletter en ook graag met citroensap erbij.’
Overdag zag het er best leuk uit.......
De kosy (merels) hadden nog niet door dat ze het 14 dagen met deze besjes moesten doen!
Terwijl de storm loeit, de elektra dreigt uit te vallen en er dus gezellig overal kaarsjes branden doet Russalka de afwas en ondertussen: KLOK-KLOK-KLOK. De TV wordt voorgeprogrammeerd: KLOK-KLOK-KLOK water met geperst citroensap….hm….valt best mee! Net als bij de plaspoppen die ze vroeger had loopt de boel meteen door. Mooi, minder pijn en het ziet er prachtig uit.
Als Doma om 03.30 zijn bed uitkomt is het meeste onder controle. De auto boven zetten was een goede greep, want het valt totaal niet mee om met handbagage, thermos, extra fles water voor KLOK-KLOK-KLOK in sneeuwlaarzen naar de hoofdweg te strompelen. Gelukkig houdt Doma van autorijden en is hij er ook goed in want tot Hradec Králové is het een drama, je ziet geen hand voor ogen. De – meestal - Poolse vrachtwagens halen zelfs niet in op de 2-baansweg, normaliter doen ze dat wel PFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFF! Wel zijn de echtelieden zo realistisch om, zonder dat ze erover praten, zich te realiseren dat ze wel eens niet op tijd op Dresden Flughafen** zouden kunnen staan. Maar ziedaar: de dálnice is schoon, dus het gaspedaal kan omlaag en na een ontbijt met toiletbezoek wordt rond 09.00 uur geparkeerd op Dresden International Airport.
Na het zoveelste toiletbezoek gaan we inchecken. Dresden is een klein vliegveld en behalve een vlucht naar Amsterdam (waar leg dat dan?)
is onze vlucht de enige; wij zijn echter níét de enigen, want er staat al een aanzienlijke rij grijze hoofden. Na een kwartiertje is de rij achter ons nog veel langer. “De grijze golf” zegt Doma, “allemaal oude mensen zoals wij, die niet aan de schoolvakanties vastzitten. Een HELEBOEL variaties op de kleur grijs!!!”
Fifty Shades of Grey; dat is een film die vorig jaar veel stof liet opwaaien
en waar wij – na gelezen te hebben waar het over ging – niet naar toe zijn geweest. James Bond alias Roger Moore/Sean Connery past meer in ons straatje…… Onze rij wachtenden was veel langer dan 50 personen, allemaal seniory helemaal waar met één KLEIN verschil: er stond één klein schreeuwertje tussen met een kastanjekleurig koppie. Naam? RUSSALKA!
* Komt U er echt NIET uit, googel dan maar op Barraquito
** Waarom vanaf Dresden vliegen als je dichter bij Praag woont? Ach, dat liep nu eenmaal zo; weer eens iets anders! :wow:
Laatst bewerkt:
kuurgast
Donateur
Volgens mij kunnen jou memoires een bestseller worden in boekvorm, geweldig jou manier van schrijven.....top
Kuurgast, je vroeg (via PM) naar de sneeuw-sculptuur op het Náměstí in Malé Svatoňovice;
dat sneeuwbeeld op het plein in Malé is gebaseerd op het kinderboekje ‘Dašenka’ van Karel Čapek. (Het boekje kwam in 1933 uit en gaat o.a. over de ondeugende foxterriër Dašenka van de familie Čapek.)
Het is binnen 2 dagen gemaakt door 4 (jonge?) mannen uit de enorme berg sneeuw op het plein en het heet: ‘O pejskovi a kočičce’ vrij vertaald ‘over de hond en de kat’ (bekend uit ieders kindertijd…..)
Toen wij dit weekend op de valreep nog even een foto wilden nemen, stond het er nog wel, want zo’n hoeveelheid sneeuw verdwijnt niet één, twee, drie edoch….het zag er erg smerig uit. Vandaar dat ik deze foto van het web van Malé heb ‘gepikt’.
Oei mijnheer A. Smit……..U raakt mijn achilleshiel!!!!!!!!!!!! Jaren heb ik met de gedachte gespeeld om eens iets met mijn schrijfsels te doen; ik heb zelfs een aantal omgewerkt, maar dan…..dan heb ik geen idee meer hoe ik het aan moet pakken!
Weet U trouwens wat de overeenkomst is tussen columns/boekenschrijven en Koningsdag? Heel eenvoudig, waar op 27 april de ene helft van het Nederlandsche volk zijn rommel te koop zet, gaat de andere helft er ’s avonds mee naar huis. Ik hoor zo ongelofelijk veel mensen vertellen dat ‘ze een boek hebben geschreven’. Ik denk dat momenteel weer half Nederland dat doet. Op therapeutische basis, omdat ze een drang hebben, omdat ze talent hebben, noem maar op. Ik ZOU het best leuk vinden, maar heb ernstig mijn twijfels of de andere helft van Nederland dat óók vindt, snappie?
dat sneeuwbeeld op het plein in Malé is gebaseerd op het kinderboekje ‘Dašenka’ van Karel Čapek. (Het boekje kwam in 1933 uit en gaat o.a. over de ondeugende foxterriër Dašenka van de familie Čapek.)
Het is binnen 2 dagen gemaakt door 4 (jonge?) mannen uit de enorme berg sneeuw op het plein en het heet: ‘O pejskovi a kočičce’ vrij vertaald ‘over de hond en de kat’ (bekend uit ieders kindertijd…..)
Toen wij dit weekend op de valreep nog even een foto wilden nemen, stond het er nog wel, want zo’n hoeveelheid sneeuw verdwijnt niet één, twee, drie edoch….het zag er erg smerig uit. Vandaar dat ik deze foto van het web van Malé heb ‘gepikt’.
Oei mijnheer A. Smit……..U raakt mijn achilleshiel!!!!!!!!!!!! Jaren heb ik met de gedachte gespeeld om eens iets met mijn schrijfsels te doen; ik heb zelfs een aantal omgewerkt, maar dan…..dan heb ik geen idee meer hoe ik het aan moet pakken!
Weet U trouwens wat de overeenkomst is tussen columns/boekenschrijven en Koningsdag? Heel eenvoudig, waar op 27 april de ene helft van het Nederlandsche volk zijn rommel te koop zet, gaat de andere helft er ’s avonds mee naar huis. Ik hoor zo ongelofelijk veel mensen vertellen dat ‘ze een boek hebben geschreven’. Ik denk dat momenteel weer half Nederland dat doet. Op therapeutische basis, omdat ze een drang hebben, omdat ze talent hebben, noem maar op. Ik ZOU het best leuk vinden, maar heb ernstig mijn twijfels of de andere helft van Nederland dat óók vindt, snappie?
Pelhřimov
Donateur
Ik heb hier nog een paar Tsj. boekjes van Capek liggen, ik zal eens kijken naar de tekeningen die erin staan
Voorjaar!!!! (2017)
Maart! Liever gezegd Březen, want dat zeggen we hier. In ieder geval is het voorjaar en – sorry voor de laatste wintersporters – WEG met de sneeuw, weg met de takken en de bladeren (de komposthoop ligt boor-de-vol) en lang leve de akonieten!!! Hier noemen we die trouwens tavolíny.
Ze waren boos op me, want ik was eigenlijk te laat met afdekking weghalen.
De eerste dag stonden ze verfrommeld in het zonlicht maar daarna: een geel feestje! Over feestje gesproken, het werd weer eens tijd voor een uitje……
Vorig jaar april kregen we een mail van Hana-de-buurvrouw met dit filmpje:
Te laat! TE LAAT!!!!! Maar dit jaar waren we op tijd en wat is er leuker dan met de trein te gaan? Het is slechts 62 km, de trein doet er, incl. 3x overstappen 1 uur en 3 kwartier over en met een thermosje koffie plus een paar overgebleven stroopwafels kom je door het gansche land!
Treinen in Tsjechië ís een feestje; er lopen nog zoveel leuke lijntjes, het is betaalbaar en hier
http://jizdnirady.idnes.cz/vlakyautobusymhdvse/spojeni/ is alle informatie te vinden die je nodig hebt.
Hoewel de bledule bij ons net boven de grond kwamen, bleken ze in Kostelec nad Orlicí al dik te bloeien en de akonieten? ‘Snel komen mevrouw, bijna uitgebloeid!’ was de boodschap. Sinds Doma een beetje pensionado is, hoef je ons dat geen 2x te zeggen….”Morgen is het mooi weer, NEEN je gaat niet de boom in (Doma heeft daar geen hut, maar momenteel snoeit hij zich de blaren), we gaan uit!” In Tsjechië begint de dag een uurtje eerder, maar het is óók een uurtje eerder donker. Daarom is het – bij een vyhlet* – altijd zaak vroeg op pad te gaan; om 9.00 uur vertrok de rychlík uit Malé richting Starkoč/Václavice/Častolovice/ Kostelec nad Orlicí. Eindpunt!
Vanuit de trein zagen we al waar we heen moesten, want het park grenst aan de spoorweg.
Omdat de koffie met stroopwafel al lang verdwenen was, konden we meteen gaan struinen; als 2 (bejaarde) kinderen liepen we van boven naar beneden en weer terug, want het Zámek ligt op een heuvel en daar omheen is het één groot tapijt: wit met hier en daar geel en soms: geheel geel. MOOI!!!!!!
Wit koberec met op de achtergrond een vlekje geel........
Bledule staan graag vochtig, Tavolíny houden van drogere, zure grond.
Bij míj zijn het nog gele bolletjes.
Boven ons hoofd zong van alles, vooral kool- en pimpelmezen en in de bomen klopte ‘het’…….Nou…’HET’….. Strakapoudy (bonte spechten) waren druk bezig het toch al dode hout nog doder te maken en hun soortgenoot Žluna zelená (groene Specht) schaterlachte het uit! “Kop dicht, het is hier zo heerlijk rustig, ga ergens anders slopen en schateren….” Ze trokken zich er niets van aan en om ons heen fladderde het eerste citroengeeltje van dit jaar; de akonieten hadden hun blaadjes wagenwijd open en honderden bijen deden zich te goed.
Ook Russalka en Doma besloten de inwendige mens te versterken; in de erker van Taverna Riwa (een aanrader!) stond het raam wagenwijd open….Bohémský jaro!
De weg terug was bijna eender; bíjna want er moest nog één keer extra worden overgestapt in Týniště nad orlicí. Braaf pakte het stel de rugzakjes, deed de jassen weer aan want het werd écht omgeroepen: ‘konec, allemaal uitstappen!’ We hadden 11 minuten om onze trein te vinden, maar…..die STOND er al! Eindpunt trein uit Doudleby nad Orlicí, maar beginpunt trein naar Náchod! Ander treinnummer, alleen stond dat nergens te lezen. De conducteur die net keurig ons kaartje had geknipt keek al zo raar, toen hij ons op het perron zag zitten. Hij snapte het echter helemaal toen we in ons beste Tsjechisch vroegen of déze trein naar Váááclavice ging. (Raar toch, ‘ze’ horen altijd dat we geen inboorlingen zijn…..) De goede man maakte zijn excuses. “Omlouvám se”, hij had ons moeten zeggen dat we hadden kunnen blijven zitten. Wát een droppie!!!!!!
En verder schommelden we over het spoorlijntje; waar het ’s ochtends nog nevelig was, zagen we nu de sneeuwvlekken op de Orlické Hory duidelijk zitten. In de dalen was echter geen sneeuw meer te bekennen en het gras leek wel groener dan eerder die dag.
Thuisgekomen moest Russalka even haar eigen bledulky inspecteren:
Zo te zien komt er minimaal nóg een bledulky-tocht en wel hier in de buurt. Want op ónze hoogte (zo rond de 500 mtr.) krijgen we het lenteklokjesfeest nog!
* VÝLET!!!!!!:stom: vautje!!!!!! Bedankt Camyl!!!!!!
Maart! Liever gezegd Březen, want dat zeggen we hier. In ieder geval is het voorjaar en – sorry voor de laatste wintersporters – WEG met de sneeuw, weg met de takken en de bladeren (de komposthoop ligt boor-de-vol) en lang leve de akonieten!!! Hier noemen we die trouwens tavolíny.
Ze waren boos op me, want ik was eigenlijk te laat met afdekking weghalen.
De eerste dag stonden ze verfrommeld in het zonlicht maar daarna: een geel feestje! Over feestje gesproken, het werd weer eens tijd voor een uitje……
Vorig jaar april kregen we een mail van Hana-de-buurvrouw met dit filmpje:
Te laat! TE LAAT!!!!! Maar dit jaar waren we op tijd en wat is er leuker dan met de trein te gaan? Het is slechts 62 km, de trein doet er, incl. 3x overstappen 1 uur en 3 kwartier over en met een thermosje koffie plus een paar overgebleven stroopwafels kom je door het gansche land!
Treinen in Tsjechië ís een feestje; er lopen nog zoveel leuke lijntjes, het is betaalbaar en hier
http://jizdnirady.idnes.cz/vlakyautobusymhdvse/spojeni/ is alle informatie te vinden die je nodig hebt.
Hoewel de bledule bij ons net boven de grond kwamen, bleken ze in Kostelec nad Orlicí al dik te bloeien en de akonieten? ‘Snel komen mevrouw, bijna uitgebloeid!’ was de boodschap. Sinds Doma een beetje pensionado is, hoef je ons dat geen 2x te zeggen….”Morgen is het mooi weer, NEEN je gaat niet de boom in (Doma heeft daar geen hut, maar momenteel snoeit hij zich de blaren), we gaan uit!” In Tsjechië begint de dag een uurtje eerder, maar het is óók een uurtje eerder donker. Daarom is het – bij een vyhlet* – altijd zaak vroeg op pad te gaan; om 9.00 uur vertrok de rychlík uit Malé richting Starkoč/Václavice/Častolovice/ Kostelec nad Orlicí. Eindpunt!
Vanuit de trein zagen we al waar we heen moesten, want het park grenst aan de spoorweg.
Omdat de koffie met stroopwafel al lang verdwenen was, konden we meteen gaan struinen; als 2 (bejaarde) kinderen liepen we van boven naar beneden en weer terug, want het Zámek ligt op een heuvel en daar omheen is het één groot tapijt: wit met hier en daar geel en soms: geheel geel. MOOI!!!!!!
Wit koberec met op de achtergrond een vlekje geel........
Bledule staan graag vochtig, Tavolíny houden van drogere, zure grond.
Bij míj zijn het nog gele bolletjes.
Boven ons hoofd zong van alles, vooral kool- en pimpelmezen en in de bomen klopte ‘het’…….Nou…’HET’….. Strakapoudy (bonte spechten) waren druk bezig het toch al dode hout nog doder te maken en hun soortgenoot Žluna zelená (groene Specht) schaterlachte het uit! “Kop dicht, het is hier zo heerlijk rustig, ga ergens anders slopen en schateren….” Ze trokken zich er niets van aan en om ons heen fladderde het eerste citroengeeltje van dit jaar; de akonieten hadden hun blaadjes wagenwijd open en honderden bijen deden zich te goed.
Ook Russalka en Doma besloten de inwendige mens te versterken; in de erker van Taverna Riwa (een aanrader!) stond het raam wagenwijd open….Bohémský jaro!
De weg terug was bijna eender; bíjna want er moest nog één keer extra worden overgestapt in Týniště nad orlicí. Braaf pakte het stel de rugzakjes, deed de jassen weer aan want het werd écht omgeroepen: ‘konec, allemaal uitstappen!’ We hadden 11 minuten om onze trein te vinden, maar…..die STOND er al! Eindpunt trein uit Doudleby nad Orlicí, maar beginpunt trein naar Náchod! Ander treinnummer, alleen stond dat nergens te lezen. De conducteur die net keurig ons kaartje had geknipt keek al zo raar, toen hij ons op het perron zag zitten. Hij snapte het echter helemaal toen we in ons beste Tsjechisch vroegen of déze trein naar Váááclavice ging. (Raar toch, ‘ze’ horen altijd dat we geen inboorlingen zijn…..) De goede man maakte zijn excuses. “Omlouvám se”, hij had ons moeten zeggen dat we hadden kunnen blijven zitten. Wát een droppie!!!!!!
En verder schommelden we over het spoorlijntje; waar het ’s ochtends nog nevelig was, zagen we nu de sneeuwvlekken op de Orlické Hory duidelijk zitten. In de dalen was echter geen sneeuw meer te bekennen en het gras leek wel groener dan eerder die dag.
Thuisgekomen moest Russalka even haar eigen bledulky inspecteren:
Zo te zien komt er minimaal nóg een bledulky-tocht en wel hier in de buurt. Want op ónze hoogte (zo rond de 500 mtr.) krijgen we het lenteklokjesfeest nog!
* VÝLET!!!!!!:stom: vautje!!!!!! Bedankt Camyl!!!!!!
Laatst bewerkt:
Russalka! mooie foto´s kompleteren jullie geinig beschreven "výlet"!
Weer bedankt voor je leuke lente verhaal Russalka!
Vanuit een herfstachtig Nederland is het extra leuk om die lenteplaatjes te zien
Vanuit een herfstachtig Nederland is het extra leuk om die lenteplaatjes te zien
Wat je allemaal kunt doen met een…….pompoen!
Pompoenen, kalebassen…. niet echt een verhaal om in het voorjaar te schrijven, maar vooruit! Als U er dit jaar iets aan wilt hebben, is het niet eens zo’n slecht idee.
Ik had er tot een paar jaar geleden niet zoveel mee; een soepje op z’n tijd is best lekker, maar uithollen en kaarsjes erin zetten, nee hoor dat doen ze maar ergens anders.
Toen we weer eens bij mijn botanische zwager en diens vrouw waren, gaf ze me grote zaden mee. “Kalebassen! Het is echt heel makkelijk, gewoon op de composthoop zaaien! Het lukt altijd!” Kijk, dan wordt het gevaarlijk want dat hebben ze me over biscuit-gebak maken ook verteld enne…daar gaan we maar niet over in details.
Om een lang verhaal kort te maken: op onze composthoop gedijde die zomer één wijngaardslak, genaamd Isidoor (zie o.a. # 671) en heel waarschijnlijk at hij pompoenzaden voor zijn diner, want daarvan hebben we nóóit iets teruggevonden.
Vorig voorjaar kwam mijn lieve vriendin en buurvrouw Dana weer eens buurten. Nu had ze toch iets voor me: “Dýně!” “Wattuh??” Ze rammelde met een uitgedroogde sierkalebas vol zaden en dat klonk heel muzikaal. Aangezien we net een nieuwe – lees: saaie – bekisting voor de composthoop hadden gemaakt, toog Doma aan de slag.
Niet óp de composthoop, maar náást de meuk ontsproten al snel loten. Het leken de bonenstengels van Jantje* wel!
Middels haakjes werden de ranken aan de compostbak geleid, waar al snel weinig ruimte voor echt bioafval was, omdat die Tsjechische kalebassen zéér vruchtbaar bleken te zijn en hoewel Doma volhield dat ze ook eetbaar waren, beweerde het internet het tegendeel. “Niet doen Doma, dan leg je zeker het loodje.” (Dat was mij met mijn biscuitgebak nog niet gelukt!)
Ook leuk voor insecten!
In het najaar was de oogst giga! Op elke vensterbank stond een kunststuk van eigen makelij met pompoenen, eerlijk gepikte eikenbladeren en tamme kastanjebolsters. Verder had ik nog een paar dozijn van die gevallen over. Leuk hoor, in verschillende vormen en kleuren, maar……wát te doen met een (oneetbare) pompoen?
Daarvoor werd de oude literatuur geraadpleegd. Pompoenen komen al heel vroeg voor in de oude kronieken. Er wordt wonderbare kracht aan toegeschreven: pompoenen kunnen van gedaante veranderen! Zo is het verhaal wereldwijd bekend dat ene Cinderella/Cenerentola/Popelka/Assepoester** zich in een koets naar het bal begaf; dat was een uurtje daarvoor nog een pompoen! Ze kwam op het bal, verloor een schoentje, dat de prins vond, zij paste het (ze had hele kleine voetjes trouwens) en hadsekidee! De rest is bekend.
Juist. Voelt U hem aankomen? Midden in de winter begon het bij Doma te kriebelen. “Zou je die schalen met beschimmelde Dýně’s niet eens weghalen?” “Nee, dat kan niet, ik WACHT.” “?????” “Totdat die pompoenen in een auto veranderen! Veel pompoenen, eentje móét toch die oude kracht in zich hebben. We zouden toch al 2 jaar een andere auto kopen? Jij koopt niks, dan doe ik het op míjn manier en trouwens: ík heb ook hele kleine voetjes.” (Helaas is Doma geen liefhebber van wereldliteratuur, het moest even worden uitgelegd.)
Aan de pompoenen had ik verder niet veel, maar het zaad was gelegd en het ontkiemde. Daar zorgde ik wel voor; gewoon iedere dag een technisch verhaal over auto’s houden: “Weet je wat heel belangrijk is aan die nieuwe auto? VIER wielen en ik wil dit keer geen rode maar een roze en van die flipper-flappers die piep-piep zeggen voordat ik achteruit tegen een paaltje rijd.”
Doma’s wraak was gruwelijk; ik moest mee om het ding uit te zoeken. Voorwaar een ramp als je totaal atechnisch bent en het hele verhaal óók nog eens in het Tsjechisch moet aanhoren. Het enige dat mij is bijgebleven is dat alle verkopers meteen over paardeNkrachten begonnen……zitten er dan nog steeds paarden in? Net als bij Assepoester/Popelka/etc.!!!!! Doma zag dat ik mijn mond open wou trekken en ik kreeg een waarschuwende blik: KOP DICHT. Ik mag ook nóóit iets…….
Na twee weken, waarin ik jááááren ouder ben geworden en eigenlijk geen auto meer kon zien, is het bíjna onmogelijke tóch gebeurd: er staat een nieuw geval in de garage. Hij heet Renault, heeft 4 wielen en is helaas niet roze. (Ik kon niet nalaten het toch te vragen, toen Doma even niet in de buurt was, maar het speet de verkoper zeer; die kleur werd niet geleverd.)
Dááág Mitsibishi Space- tar (De S was al lang op wonderbaarlijke manier verdwenen) en welkom Renault eh...eh Captur!
Verder blijken de koetsen uit Popelka’s tijd en de auto’s uit Russalka’s tijd niet meer te bestaan; deze zit vol met ‘gadgets’ waar ik NIETS van begrijp en die het bij mij ook consequent ANDERSOM doen dan bij Doma.
Maarrrrrrr….toen Doma even met de verkoper weg was, heb ik, nadat het ‘ding’ eindelijk wou starten*** het parkeerterrein bij de Penny in Trutnov onveilig gemaakt! Zelfs achteruit, om even te kijken of de pieper-de-pieps van de achteruitrijd-sensoren het deden. Ze deden het!
Wat kunt U uit bovenstaand stuk dus destilleren? Houd de oude kronieken in ere en wenst U iets op wielen? Laat pompoenen liggen, totdat ze bijna vanzelf wegwandelen en uw partner het er Spaans benauwd van krijgt! Het Helpt!!!!!’
* Jantje/Jaapje/Jackie en de bonenstengel. Sprookje van onbekende auteur.
** Veel namen (er zijn er nog veel meer) voor één en dezelfde personage.
*** ‘Touch the break and press start’. Túúrlijk, dat snap ik zelfs in het Tsjechisch óók nog en bij Doma werkte dat perfect maar tegen MIJ zei dat ‘ding’: ‘Touch the clutch’!!!! Geen idee wat dat was. Ik heb in het wilde weg van alles ingetrapt en uiteindelijk reed het ‘ding’. Dat een ‘clutch’ hetzelfde is als de mij welbekende spojka/koppeling weet ik nu óók….
Pompoenen, kalebassen…. niet echt een verhaal om in het voorjaar te schrijven, maar vooruit! Als U er dit jaar iets aan wilt hebben, is het niet eens zo’n slecht idee.
Ik had er tot een paar jaar geleden niet zoveel mee; een soepje op z’n tijd is best lekker, maar uithollen en kaarsjes erin zetten, nee hoor dat doen ze maar ergens anders.
Toen we weer eens bij mijn botanische zwager en diens vrouw waren, gaf ze me grote zaden mee. “Kalebassen! Het is echt heel makkelijk, gewoon op de composthoop zaaien! Het lukt altijd!” Kijk, dan wordt het gevaarlijk want dat hebben ze me over biscuit-gebak maken ook verteld enne…daar gaan we maar niet over in details.
Om een lang verhaal kort te maken: op onze composthoop gedijde die zomer één wijngaardslak, genaamd Isidoor (zie o.a. # 671) en heel waarschijnlijk at hij pompoenzaden voor zijn diner, want daarvan hebben we nóóit iets teruggevonden.
Vorig voorjaar kwam mijn lieve vriendin en buurvrouw Dana weer eens buurten. Nu had ze toch iets voor me: “Dýně!” “Wattuh??” Ze rammelde met een uitgedroogde sierkalebas vol zaden en dat klonk heel muzikaal. Aangezien we net een nieuwe – lees: saaie – bekisting voor de composthoop hadden gemaakt, toog Doma aan de slag.
Niet óp de composthoop, maar náást de meuk ontsproten al snel loten. Het leken de bonenstengels van Jantje* wel!
Middels haakjes werden de ranken aan de compostbak geleid, waar al snel weinig ruimte voor echt bioafval was, omdat die Tsjechische kalebassen zéér vruchtbaar bleken te zijn en hoewel Doma volhield dat ze ook eetbaar waren, beweerde het internet het tegendeel. “Niet doen Doma, dan leg je zeker het loodje.” (Dat was mij met mijn biscuitgebak nog niet gelukt!)
Ook leuk voor insecten!
In het najaar was de oogst giga! Op elke vensterbank stond een kunststuk van eigen makelij met pompoenen, eerlijk gepikte eikenbladeren en tamme kastanjebolsters. Verder had ik nog een paar dozijn van die gevallen over. Leuk hoor, in verschillende vormen en kleuren, maar……wát te doen met een (oneetbare) pompoen?
Daarvoor werd de oude literatuur geraadpleegd. Pompoenen komen al heel vroeg voor in de oude kronieken. Er wordt wonderbare kracht aan toegeschreven: pompoenen kunnen van gedaante veranderen! Zo is het verhaal wereldwijd bekend dat ene Cinderella/Cenerentola/Popelka/Assepoester** zich in een koets naar het bal begaf; dat was een uurtje daarvoor nog een pompoen! Ze kwam op het bal, verloor een schoentje, dat de prins vond, zij paste het (ze had hele kleine voetjes trouwens) en hadsekidee! De rest is bekend.
Juist. Voelt U hem aankomen? Midden in de winter begon het bij Doma te kriebelen. “Zou je die schalen met beschimmelde Dýně’s niet eens weghalen?” “Nee, dat kan niet, ik WACHT.” “?????” “Totdat die pompoenen in een auto veranderen! Veel pompoenen, eentje móét toch die oude kracht in zich hebben. We zouden toch al 2 jaar een andere auto kopen? Jij koopt niks, dan doe ik het op míjn manier en trouwens: ík heb ook hele kleine voetjes.” (Helaas is Doma geen liefhebber van wereldliteratuur, het moest even worden uitgelegd.)
Aan de pompoenen had ik verder niet veel, maar het zaad was gelegd en het ontkiemde. Daar zorgde ik wel voor; gewoon iedere dag een technisch verhaal over auto’s houden: “Weet je wat heel belangrijk is aan die nieuwe auto? VIER wielen en ik wil dit keer geen rode maar een roze en van die flipper-flappers die piep-piep zeggen voordat ik achteruit tegen een paaltje rijd.”
Doma’s wraak was gruwelijk; ik moest mee om het ding uit te zoeken. Voorwaar een ramp als je totaal atechnisch bent en het hele verhaal óók nog eens in het Tsjechisch moet aanhoren. Het enige dat mij is bijgebleven is dat alle verkopers meteen over paardeNkrachten begonnen……zitten er dan nog steeds paarden in? Net als bij Assepoester/Popelka/etc.!!!!! Doma zag dat ik mijn mond open wou trekken en ik kreeg een waarschuwende blik: KOP DICHT. Ik mag ook nóóit iets…….
Na twee weken, waarin ik jááááren ouder ben geworden en eigenlijk geen auto meer kon zien, is het bíjna onmogelijke tóch gebeurd: er staat een nieuw geval in de garage. Hij heet Renault, heeft 4 wielen en is helaas niet roze. (Ik kon niet nalaten het toch te vragen, toen Doma even niet in de buurt was, maar het speet de verkoper zeer; die kleur werd niet geleverd.)
Dááág Mitsibishi Space- tar (De S was al lang op wonderbaarlijke manier verdwenen) en welkom Renault eh...eh Captur!
Verder blijken de koetsen uit Popelka’s tijd en de auto’s uit Russalka’s tijd niet meer te bestaan; deze zit vol met ‘gadgets’ waar ik NIETS van begrijp en die het bij mij ook consequent ANDERSOM doen dan bij Doma.
Maarrrrrrr….toen Doma even met de verkoper weg was, heb ik, nadat het ‘ding’ eindelijk wou starten*** het parkeerterrein bij de Penny in Trutnov onveilig gemaakt! Zelfs achteruit, om even te kijken of de pieper-de-pieps van de achteruitrijd-sensoren het deden. Ze deden het!
Wat kunt U uit bovenstaand stuk dus destilleren? Houd de oude kronieken in ere en wenst U iets op wielen? Laat pompoenen liggen, totdat ze bijna vanzelf wegwandelen en uw partner het er Spaans benauwd van krijgt! Het Helpt!!!!!’
* Jantje/Jaapje/Jackie en de bonenstengel. Sprookje van onbekende auteur.
** Veel namen (er zijn er nog veel meer) voor één en dezelfde personage.
*** ‘Touch the break and press start’. Túúrlijk, dat snap ik zelfs in het Tsjechisch óók nog en bij Doma werkte dat perfect maar tegen MIJ zei dat ‘ding’: ‘Touch the clutch’!!!! Geen idee wat dat was. Ik heb in het wilde weg van alles ingetrapt en uiteindelijk reed het ‘ding’. Dat een ‘clutch’ hetzelfde is als de mij welbekende spojka/koppeling weet ik nu óók….
Eindelijk eindelijk kom ik weer eens op het forum en ik schaam mij diep Russalka, ik zou tijdens ....ik denk mijn heup operatie...eindelijk al jouw nieuwe verhalen gaan lezen en het is er nooit van gekomen. 
Nu loop ik dus nog meer achter. Ik ga mijn best doen ze in de komende tijd te lezen!
Deze zomer gaan we weer eens naar Tsjechië en aansluitend een paar dagen naar Wroclaw, waar onze nr 2 (de oudste dochter) voor het eerst mee mag doen met kanopolo bij de World Games.
Nu loop ik dus nog meer achter. Ik ga mijn best doen ze in de komende tijd te lezen!
Deze zomer gaan we weer eens naar Tsjechië en aansluitend een paar dagen naar Wroclaw, waar onze nr 2 (de oudste dochter) voor het eerst mee mag doen met kanopolo bij de World Games.
Blijft leuk om te lezen, ook na een lange tijd!!!
Eindelijk eindelijk kom ik weer eens op het forum en ik schaam mij diep Russalka, ik zou tijdens ....ik denk mijn heup operatie...eindelijk al jouw nieuwe verhalen gaan lezen en het is er nooit van gekomen.
Nu loop ik dus nog meer achter. Ik ga mijn best doen ze in de komende tijd te lezen!
Nou nou nou Saskia dan toch!!!!!!!
Wat is er nu belangrijker in het leven? Geweldige literatuur lezen van een WERELD-nimf of een nieuwe heup? Ík weet het antwoord daarop wel……….Leuk dat jullie weer naar Tsjechië gaan en Wrocław: dat is een heel boeiende stad. Alleen die taal hè, Wrocław spreek je uit als VROTSWOEAV met zo’n ‘Engelse’ WOE (een soort blaf-geluid). Daarbij vergeleken is Tsjechisch toch een makkie, vin-je-ook-nie?
Originele naam heeft je dochter trouwens: nr. 2, de oudste, daar zul je er niet veel van tegenkomen! Heb je ook een nr. 2, de jongste rondlopen?
Een zwaar leven!
U dénkt: ‘Wat een paradijs is het daar in Petrovice….. Vino, Vyhlet (sorry Camyl ik kon het NIET laten!) wat wil je nog meer?’
Dan moet ik U toch uit de droom helpen. Ons leven is ploeteren, afzien in het transpiratievocht ons aanschijns, zodat we ’s avonds naar binnen kruipen, hopen dat de satelliet het doet en geheel buiten adem voor het 20.00 uur journaal ploffen. “Koffie?” “Even wachten, even bijkomen, geef me vijf minuten.”
Maar, maar…….het was toch zo idyllisch? Benen op tafel, wijntje in de hand, af en toe een Strakapoud afschieten voor op de barbecue (met mosterdsaus), m.a.w. puur genieten toch? Jawel en die tijden keren vast weer, maar momenteel is het buffelen. Het is Duben, voorjaar is in het land, maar soms is dat voorjaar ver te zoeken. Zoals nú:
In de tuin staan vreemde objecten, het lijkt wel modern art maar het zijn de nieuwe bomen, allemaal in boerka-dracht (zie # 482). Je moet je immers voorbereiden! Straks komt Erdohan hier op vakantie en dan moet je laten zien dat wij weten hoe hem te ontvangen. Zo’n man wil je geen ‘blote’ bomen aandoen.
Geen wasknijper meer te vinden in huis!
Het is trouwens bijna geen doen om die staken aan te kleden, terwijl een loeiende noordenwind de stof en knijpers uit je handen waait. Erdohan? Welnee, die weet helemaal niet waar Petrovice ligt. Dubentje-zoet heeft sinds gisteren weer een witte Klobouk!!!!!! En dát is dus de oorzaak van het zware leven van dit moment.
Zeg nou zelf; het ene moment woon je midden in de Tsjechische Koikenhooff, het volgende moment vliegen de narcissen door de lucht. Dat kun je toch niet laten gebeuren? Toegegeven, die narcissen staan best vast, maar het nieuwe broskev-boompje (vol bloemetjes) en de Saint Remy moeten toch beschermd worden tegen het harde Tsjechische klimaat.
Dit staat nog redelijk beschermd tegen een harde noordenwind.......
En dan zijn er mensen die niet van geel houden...........
Koikenhooff in optima forma!
En dan hebben we het nog maar niet over de laatste tuinverandering:
Sinds begin deze maand is de bonsai-ořech (vlašský, ook wel walnoot genoemd) naar de Filistijnen verhuisd.
Het werd helemaal niks, dat wist ik al lang, maar Doma bleef eigenwijs. Totdat Russalka op de terugweg uit Nizozemsko bij groencentrum ‘De Batterijen’* in Ochten plantjes uit mocht zoeken. Vorig jaar was de Saint Remy daar gekocht en liep Russalka kwijlend door het bedrijf. Nee, ze mocht niks meer kopen, de auto zat BOMvol, maar Doma beloofde dat volgende keer….en belofte maakt schuld.
Bescheiden als ik ben, zoek ik dan een aantal planten uit, want die grote grijze eh eh Renault (ik noem hem steeds Fiat, we zijn nog geen vrienden…..) zat weer aardig vol. Dan sta je bij de kassa en wie komt daar met een boom aanslepen? Doma! “Doma!!!!!!!!!!!!!!!! Dat kan niet meer mee. Dit is MIJN uitje!!!!!!!!!!!!” Dan kent U Doma nog niet. Op die boom, een sierboom genaamd Prunus padus (gewone Vogelkers, zeker NIET te verwarren met die vermaledijde Amerikaanse Vogelkers!) had hij al een tijdje een oogje. En wáár in de tuin het ding gezet zou worden?????? We hadden een kleine 1000 km. om daar ruzie over te maken (“JOUW waspaal kan wel ergens anders” “O ja? En WAAR dan wel? Voor de garagedeur?”) en er een compromis over te sluiten; en dus is het NOOT/D-perk (zie #54) veranderd in het Vogelkersplantsoen mét Boerka!
En wij? Terwijl de noordenwind om het huis giert en de sneeuwvlokken alle kanten op laat waaien, de zon de bevroren narcissen ontdooit, nemen wij nog maar eens een warm wijntje. De voorraadschuur is vol, de kamna snort. We hoeven niet weg, sterker, we KUNNEN niet weg. Buiten vriest het en onder de Fiat (“RUSSALKO!!!!!! Het is een stříbrný Renault!!!”) zitten de nieuwe zomerbanden gemonteerd; bij de koop inbegrepen en begin Duben geplaatst. Het leven is zwaar!
* http://www.batterijen.nl/ een aanrader!!!!! ’s Zomers – geloof ik – NIET geopend.
U dénkt: ‘Wat een paradijs is het daar in Petrovice….. Vino, Vyhlet (sorry Camyl ik kon het NIET laten!) wat wil je nog meer?’
Dan moet ik U toch uit de droom helpen. Ons leven is ploeteren, afzien in het transpiratievocht ons aanschijns, zodat we ’s avonds naar binnen kruipen, hopen dat de satelliet het doet en geheel buiten adem voor het 20.00 uur journaal ploffen. “Koffie?” “Even wachten, even bijkomen, geef me vijf minuten.”
Maar, maar…….het was toch zo idyllisch? Benen op tafel, wijntje in de hand, af en toe een Strakapoud afschieten voor op de barbecue (met mosterdsaus), m.a.w. puur genieten toch? Jawel en die tijden keren vast weer, maar momenteel is het buffelen. Het is Duben, voorjaar is in het land, maar soms is dat voorjaar ver te zoeken. Zoals nú:
In de tuin staan vreemde objecten, het lijkt wel modern art maar het zijn de nieuwe bomen, allemaal in boerka-dracht (zie # 482). Je moet je immers voorbereiden! Straks komt Erdohan hier op vakantie en dan moet je laten zien dat wij weten hoe hem te ontvangen. Zo’n man wil je geen ‘blote’ bomen aandoen.
Geen wasknijper meer te vinden in huis!
Het is trouwens bijna geen doen om die staken aan te kleden, terwijl een loeiende noordenwind de stof en knijpers uit je handen waait. Erdohan? Welnee, die weet helemaal niet waar Petrovice ligt. Dubentje-zoet heeft sinds gisteren weer een witte Klobouk!!!!!! En dát is dus de oorzaak van het zware leven van dit moment.
Zeg nou zelf; het ene moment woon je midden in de Tsjechische Koikenhooff, het volgende moment vliegen de narcissen door de lucht. Dat kun je toch niet laten gebeuren? Toegegeven, die narcissen staan best vast, maar het nieuwe broskev-boompje (vol bloemetjes) en de Saint Remy moeten toch beschermd worden tegen het harde Tsjechische klimaat.
Dit staat nog redelijk beschermd tegen een harde noordenwind.......
En dan zijn er mensen die niet van geel houden...........
Koikenhooff in optima forma!
En dan hebben we het nog maar niet over de laatste tuinverandering:
Sinds begin deze maand is de bonsai-ořech (vlašský, ook wel walnoot genoemd) naar de Filistijnen verhuisd.
Het werd helemaal niks, dat wist ik al lang, maar Doma bleef eigenwijs. Totdat Russalka op de terugweg uit Nizozemsko bij groencentrum ‘De Batterijen’* in Ochten plantjes uit mocht zoeken. Vorig jaar was de Saint Remy daar gekocht en liep Russalka kwijlend door het bedrijf. Nee, ze mocht niks meer kopen, de auto zat BOMvol, maar Doma beloofde dat volgende keer….en belofte maakt schuld.
Bescheiden als ik ben, zoek ik dan een aantal planten uit, want die grote grijze eh eh Renault (ik noem hem steeds Fiat, we zijn nog geen vrienden…..) zat weer aardig vol. Dan sta je bij de kassa en wie komt daar met een boom aanslepen? Doma! “Doma!!!!!!!!!!!!!!!! Dat kan niet meer mee. Dit is MIJN uitje!!!!!!!!!!!!” Dan kent U Doma nog niet. Op die boom, een sierboom genaamd Prunus padus (gewone Vogelkers, zeker NIET te verwarren met die vermaledijde Amerikaanse Vogelkers!) had hij al een tijdje een oogje. En wáár in de tuin het ding gezet zou worden?????? We hadden een kleine 1000 km. om daar ruzie over te maken (“JOUW waspaal kan wel ergens anders” “O ja? En WAAR dan wel? Voor de garagedeur?”) en er een compromis over te sluiten; en dus is het NOOT/D-perk (zie #54) veranderd in het Vogelkersplantsoen mét Boerka!
En wij? Terwijl de noordenwind om het huis giert en de sneeuwvlokken alle kanten op laat waaien, de zon de bevroren narcissen ontdooit, nemen wij nog maar eens een warm wijntje. De voorraadschuur is vol, de kamna snort. We hoeven niet weg, sterker, we KUNNEN niet weg. Buiten vriest het en onder de Fiat (“RUSSALKO!!!!!! Het is een stříbrný Renault!!!”) zitten de nieuwe zomerbanden gemonteerd; bij de koop inbegrepen en begin Duben geplaatst. Het leven is zwaar!
* http://www.batterijen.nl/ een aanrader!!!!! ’s Zomers – geloof ik – NIET geopend.
Nou nou nou Saskia dan toch!!!!!!!
Leuk dat jullie weer naar Tsjechië gaan en Wrocław: dat is een heel boeiende stad. Alleen die taal hè, Wrocław spreek je uit als VROTSWOEAV met zo’n ‘Engelse’ WOE (een soort blaf-geluid). Daarbij vergeleken is Tsjechisch toch een makkie, vin-je-ook-nie?
Nou dat weet ik nog niet. We zijn ook twee keer in Poznan geweest voor een WK en een EK. We hebben niet veel Pools gesproken toen.
Originele naam heeft je dochter trouwens: nr. 2, de oudste, daar zul je er niet veel van tegenkomen! Heb je ook een nr. 2, de jongste rondlopen?
Hahaha Tja dat krijg je als je vier kinderen hebt: jongen-meisje-jongen-meisje. Dan is nr 2 het oudste meisje. Gelukkig komt haar echt naam Diewertje, let op zonder u!, ook niet vaak voor.
En de jongste jongen Duco is nr.3
Tweetalige Rostliny!
Je hebt tweeslachtige planten, mannetje/vrouwtje in één. Ideaal want dan heb je er maar eentje nodig.....dénk je. Dat dachten wij ook bij de tamme kastanje (Kaštanovník jedlý), want dat is er zo eentje. Hij maakt zowel mannelijke als vrouwelijke katjes;
Het 'bolletje' is vrouwelijk.......
hier nóg beter te zien; de lange hangende 'katjes' zijn mannelijk.
vervolgens hebben we ieder najaar een miljoen loze kastanjes en een stuk of wat gevulde! Wat een geluk dat we ze niet lusten!!!!
In de herfst een lust voor het oog (al is de boom momenteel bijna 2x zo groot en moet in toom gehouden worden!).
Weet U, heel veel planten, heesters en bomen zijn éénhuizig, dat is een ander woord voor tweeslachtig. De voortplanting gaat vanzelf, dat wil zeggen op één voorwaarde: als de bijen en andere NUTTIGE (geen hoornaars en wepsen dus) insecten het edele bestuifwerk op zich nemen. Soms zijn die insecten te laat en dan kun je naar je fruit fluiten!
Aan het edele kruis- en bestuifwerk waag ik me niet, hoewel ik – sinds we hier wonen – veel nieuwe soorten akelei in mijn tuin ben tegengekomen. Waarschijnlijk komt dat omdat ik de eerste jaren de zaden lang heb laten zitten en daar ik vind dat ik nu soorten genoeg heb, haal ik de peulen, voordat ze rijpen, van de planten af.
Niet echt een duidelijke foto, maar spontaan hebben deze akeleien zich tot dubbele ontwikkeld!
Deze wou vorig jaar niet; dit jaar hopelijk wel.
Zomaar planten uit ONveredeld zaad laten groeien, is trouwens een hachelijk en meestal tot mislukken gedoemd werk, dus dat doen we maar niet.
Nee, waar ik bijzonder succesvol – al zeg ik het zelf – in ben is het laten groeien van tweetalige planten! Het is heel eenvoudig:
- Je neemt een plant mee uit bijv. Nederland en het ding groeit tegen de klippen op. Dat vraagt om scheuren/in stukken hakken*.
- Doe dat laatste nóóit als de plant bloeit of als het heel erg droog en zonnig is.
- Zet de gescheurde stukken weg en geef ze veel aandacht, water en eventueel Pokon*.
Maar nu begint het echte werk pas. Práát tegen die planten en doe dat bijv. in Tsjechie vooral in het Nederlands om te voorkomen dat uw buren ‘het busje’ bellen. Voorbeelden van teksten die de plant begrijpt zijn: ‘Ga het nou doen kreng, anders ga je naar de compostbak.’ OF ‘Vind jij die mieren onder je pol ook zo vervelend? Daar gaat moeders iets aan doen, hoor!’
Ondertussen horen die planten mijn armzalige Tsjechisch maar vooral het geparlevink van de dorpsgenoten en: een tweetalige plant is geboren! Simpel toch?
Praten helpt! Je ziet dat de planten ervan opfleuren!
Dat het zo simpel is blijkt wel uit het feit dat ik me dit weekend een breuk heb gewerkt en alleen omdat de medium potjes op waren moest ik het bij 100 (!!!!) laten. Jawel, HONDERD stekkies voor de burza rostlin in Malé Svatoňovice op 13 mei a.s. http://www.malesvatonovice.cz/uploads/Burza rostlin 2017.pdf
De Hondstandjes (Erythronium dens-canis/Kandík psí zub) ook wel Efteling-klokjes genoemd door mij.
Ze groeien letterlijk de tuin uit en zijn een lust voor het oog. Omdat ze nu nog bloeien mogen ze niet in de verkoop. Dit najaar gan we eens kijken of mensen er zin in hebben.........
Heeft Ú zin in tweetalige stekkies of bloembollen/planten van liefhebbers uit de Jestřebí hory, meldt U dan op bovengenoemd adres. Op = op en weg = Pryč!!
* Zeker NIET uitproberen op kinderen, daarbij werkt het niet!
Je hebt tweeslachtige planten, mannetje/vrouwtje in één. Ideaal want dan heb je er maar eentje nodig.....dénk je. Dat dachten wij ook bij de tamme kastanje (Kaštanovník jedlý), want dat is er zo eentje. Hij maakt zowel mannelijke als vrouwelijke katjes;
Het 'bolletje' is vrouwelijk.......
hier nóg beter te zien; de lange hangende 'katjes' zijn mannelijk.
vervolgens hebben we ieder najaar een miljoen loze kastanjes en een stuk of wat gevulde! Wat een geluk dat we ze niet lusten!!!!
In de herfst een lust voor het oog (al is de boom momenteel bijna 2x zo groot en moet in toom gehouden worden!).
Weet U, heel veel planten, heesters en bomen zijn éénhuizig, dat is een ander woord voor tweeslachtig. De voortplanting gaat vanzelf, dat wil zeggen op één voorwaarde: als de bijen en andere NUTTIGE (geen hoornaars en wepsen dus) insecten het edele bestuifwerk op zich nemen. Soms zijn die insecten te laat en dan kun je naar je fruit fluiten!
Aan het edele kruis- en bestuifwerk waag ik me niet, hoewel ik – sinds we hier wonen – veel nieuwe soorten akelei in mijn tuin ben tegengekomen. Waarschijnlijk komt dat omdat ik de eerste jaren de zaden lang heb laten zitten en daar ik vind dat ik nu soorten genoeg heb, haal ik de peulen, voordat ze rijpen, van de planten af.
Niet echt een duidelijke foto, maar spontaan hebben deze akeleien zich tot dubbele ontwikkeld!
Deze wou vorig jaar niet; dit jaar hopelijk wel.
Zomaar planten uit ONveredeld zaad laten groeien, is trouwens een hachelijk en meestal tot mislukken gedoemd werk, dus dat doen we maar niet.
Nee, waar ik bijzonder succesvol – al zeg ik het zelf – in ben is het laten groeien van tweetalige planten! Het is heel eenvoudig:
- Je neemt een plant mee uit bijv. Nederland en het ding groeit tegen de klippen op. Dat vraagt om scheuren/in stukken hakken*.
- Doe dat laatste nóóit als de plant bloeit of als het heel erg droog en zonnig is.
- Zet de gescheurde stukken weg en geef ze veel aandacht, water en eventueel Pokon*.
Maar nu begint het echte werk pas. Práát tegen die planten en doe dat bijv. in Tsjechie vooral in het Nederlands om te voorkomen dat uw buren ‘het busje’ bellen. Voorbeelden van teksten die de plant begrijpt zijn: ‘Ga het nou doen kreng, anders ga je naar de compostbak.’ OF ‘Vind jij die mieren onder je pol ook zo vervelend? Daar gaat moeders iets aan doen, hoor!’
Ondertussen horen die planten mijn armzalige Tsjechisch maar vooral het geparlevink van de dorpsgenoten en: een tweetalige plant is geboren! Simpel toch?
Praten helpt! Je ziet dat de planten ervan opfleuren!
Dat het zo simpel is blijkt wel uit het feit dat ik me dit weekend een breuk heb gewerkt en alleen omdat de medium potjes op waren moest ik het bij 100 (!!!!) laten. Jawel, HONDERD stekkies voor de burza rostlin in Malé Svatoňovice op 13 mei a.s. http://www.malesvatonovice.cz/uploads/Burza rostlin 2017.pdf
De Hondstandjes (Erythronium dens-canis/Kandík psí zub) ook wel Efteling-klokjes genoemd door mij.
Ze groeien letterlijk de tuin uit en zijn een lust voor het oog. Omdat ze nu nog bloeien mogen ze niet in de verkoop. Dit najaar gan we eens kijken of mensen er zin in hebben.........
Heeft Ú zin in tweetalige stekkies of bloembollen/planten van liefhebbers uit de Jestřebí hory, meldt U dan op bovengenoemd adres. Op = op en weg = Pryč!!
* Zeker NIET uitproberen op kinderen, daarbij werkt het niet!
Geweldig wat een kleurenpracht !
Bomen
Nee, ik was niet veel op het forum te vinden de laatste maanden. Was het niet boeiend? Moet ik eerlijk zijn? Voor mij niet echt, wat dat betreft kan ik Kuurgast wel begrijpen……
Er waren echter meer redenen om even niet te schrijven en die laten zich samenvatten in 2 woorden:
Punt.
Omdat het de onderkant van het balkon nu geverfd is, het plafond in de tv-kamer is afgenomen en ik beide armen van de spierpijn niet meer omhoog kan krijgen, is het tijd voor een ‘stukkie’. Want er is de afgelopen tijden best wel wat gebeurd, hier in de buurt van Petrovice.
Ja, ook in Tsjechië staat de tijd niet stil en de vooruitgang gaat met rasse schreden vooruit. Soms echter – vinden WIJ – is dat niet echt een vooruitgang.
Neem nou de bomen: toen we voor het eerst Malé Svatoňovice inreden, op weg naar het gehucht dat ons thuis zou worden, stonden we ervoor stil. We konden niet verder; de weg was aan beide kanten afgesloten door twee rood/witgeverfde bomen nl. de SPOORbomen! Echte palen, ooit bomen geweest en wij waren helemaal blij! De Nederlandse naam ‘SPOORBOMEN’ dekte compleet de lading.
Nee, ik hoef geen gele praatpaal in mijn tuin, maar als ik had geweten dat dit de laatste loodjes van de spoorbomen waren, dan had ik er eentje ontvreemd.......
Van ons mocht dat eeuwig blijven, af en toe een kwastje erlangs en klaar. Uit het aanpalende hokje hing trouwens altijd een mijnheer/mevrouw met een gele vlag als de treinen (we hebben een groot emplacement, dus ieder uur wisselen hier de treinen naar Trutnov vv.)
Maar de vooruitgang komt met verbeteringen en zo kon het geschieden dat vorig jaar de beruchte weg in 'Malé' (van die hele grote spekgladde keien in de winter......) was vervangen door een strakke asfaltweg. Goed voor alle verzekeringen, want je zag – bij winterse omstandigheden – minder vaak een auto in een tuinhek geboord staan of een geschaarde vrachtwagen de weg versperren.
Ook de spoorwegovergang werd weer eens aangepakt, in onze optiek niet echt nodig maar ach, het geld moet ergens verdiend worden! Alleen…….tot onze grote schrik was het niet het spoor dat een opknapbeurt kreeg, neeeee er werden draden onder de grond getrokken…….er verrees een bekende installatie met knipperlichten en de daarbij horende moderne automatische halve overwegbomen! Bah!!! Dag nostalgie!
Boze tongen beweerden ook dat het gezellige hokje bij het spoor (waar ’s winters de schoorsteen gemoedelijk rookte) eveneens het loodje zou leggen, maar dát is tot op heden – nog – niet gebeurd.
De modernste technieken laten zich niet tegenhouden.
Tegelijkertijd is dít wel erg leuk, maar niet echt CO2-neutraal.
Het blijft een mooi plaatje op Trutnov C.S.
U begrijpt, dat toen wij in het vroege voorjaar met de trein richting Kostelec nad Orlicí vertrokken ( zie #909) en we in Černčice (vlak onder Nové Město nad Metují) nog een echte handbediende installatie MET echte bomen ontdekten onze dag niet meer stuk kon.
De dame in kwestie bediende een katrol die verderop naar echte bomen leidde......een Pat & Mat constructie!
Moge de vooruitgang nog lang wegblijven!
Nee, ik was niet veel op het forum te vinden de laatste maanden. Was het niet boeiend? Moet ik eerlijk zijn? Voor mij niet echt, wat dat betreft kan ik Kuurgast wel begrijpen……
Er waren echter meer redenen om even niet te schrijven en die laten zich samenvatten in 2 woorden:
TE
DRUK
DRUK
Punt.
Omdat het de onderkant van het balkon nu geverfd is, het plafond in de tv-kamer is afgenomen en ik beide armen van de spierpijn niet meer omhoog kan krijgen, is het tijd voor een ‘stukkie’. Want er is de afgelopen tijden best wel wat gebeurd, hier in de buurt van Petrovice.
Ja, ook in Tsjechië staat de tijd niet stil en de vooruitgang gaat met rasse schreden vooruit. Soms echter – vinden WIJ – is dat niet echt een vooruitgang.
Neem nou de bomen: toen we voor het eerst Malé Svatoňovice inreden, op weg naar het gehucht dat ons thuis zou worden, stonden we ervoor stil. We konden niet verder; de weg was aan beide kanten afgesloten door twee rood/witgeverfde bomen nl. de SPOORbomen! Echte palen, ooit bomen geweest en wij waren helemaal blij! De Nederlandse naam ‘SPOORBOMEN’ dekte compleet de lading.
Nee, ik hoef geen gele praatpaal in mijn tuin, maar als ik had geweten dat dit de laatste loodjes van de spoorbomen waren, dan had ik er eentje ontvreemd.......
Van ons mocht dat eeuwig blijven, af en toe een kwastje erlangs en klaar. Uit het aanpalende hokje hing trouwens altijd een mijnheer/mevrouw met een gele vlag als de treinen (we hebben een groot emplacement, dus ieder uur wisselen hier de treinen naar Trutnov vv.)
Maar de vooruitgang komt met verbeteringen en zo kon het geschieden dat vorig jaar de beruchte weg in 'Malé' (van die hele grote spekgladde keien in de winter......) was vervangen door een strakke asfaltweg. Goed voor alle verzekeringen, want je zag – bij winterse omstandigheden – minder vaak een auto in een tuinhek geboord staan of een geschaarde vrachtwagen de weg versperren.
Ook de spoorwegovergang werd weer eens aangepakt, in onze optiek niet echt nodig maar ach, het geld moet ergens verdiend worden! Alleen…….tot onze grote schrik was het niet het spoor dat een opknapbeurt kreeg, neeeee er werden draden onder de grond getrokken…….er verrees een bekende installatie met knipperlichten en de daarbij horende moderne automatische halve overwegbomen! Bah!!! Dag nostalgie!
Boze tongen beweerden ook dat het gezellige hokje bij het spoor (waar ’s winters de schoorsteen gemoedelijk rookte) eveneens het loodje zou leggen, maar dát is tot op heden – nog – niet gebeurd.
De modernste technieken laten zich niet tegenhouden.
Tegelijkertijd is dít wel erg leuk, maar niet echt CO2-neutraal.
Het blijft een mooi plaatje op Trutnov C.S.
U begrijpt, dat toen wij in het vroege voorjaar met de trein richting Kostelec nad Orlicí vertrokken ( zie #909) en we in Černčice (vlak onder Nové Město nad Metují) nog een echte handbediende installatie MET echte bomen ontdekten onze dag niet meer stuk kon.
De dame in kwestie bediende een katrol die verderop naar echte bomen leidde......een Pat & Mat constructie!
Moge de vooruitgang nog lang wegblijven!