Zelezny Ujezd, daar valt niets te beleven . Denk je.
Het is een heel klein dorpje ten noorden van Nepomuk.
Ongeveer 200 inwoners, geen kerk. Eigenlijk een gehucht.
Prachtige omgeving, rust en stilte. Weinig jongeren, zij vertrekken. Geen werk.
Wij waren daar in 2003 om weer eens de betrekkingen met wat mensen aan te halen.
In de namiddag naar het café gegaan. Het etablissement is in handen van de gemeente. De barman is de pachter, na werktijd wordt de pub, zo noemen ze dit daar, geopend.
Aardige vent, we schuiven aan bij de lange tafel. Een echte Tsjechiese kroeg.
Gesprekstof genoeg, de tent hangt vol met opgezette vissen. Niemand spreekt een andere taal dan Tsjechies. Dus wordt er gekletst in het Nederlands en Tsjechies. We begrijpen elkaar volkomen. Dan wordt het tijd om frisse lucht te happen. Even de heuvel op om de uitkijktoren te beklimmen. Het is een stalen staketsel. Ongeveer 2 jaar oud.
Ze zijn er trots op. De telecom maatschappijen wilden op de heuvel een zendmast zetten. De dorpsraad was het er niet mee eens. Ze zeiden: maak er wat aardigs van, een uitkijktoren ofzo. Die toren is er inderdaad gekomen met kassa voor de entree. Deze is nooit gebruikt, niemand wilde betalen. Heerlijk frank en vrij klim je omhoog. Een prachtig uitzicht. En als je weer beneden bent moet je je oor te luisteren leggen op een rots, daar hoor je het water stromen.
Weer terug in de kroeg zijn er nog veel meer mannen aangeschoven. Ze drinken pivo uit een eigen glas, die veilig opgeborgen stond in een kast. Prachtige glazen zijn erbij.
Kijk, zei de een, van mijn vrouw en deze, zei de ander, van mijn vader. Je begrijpt als ik eruit drink is hij overleden.
En weer een ander drinkt uit een glas van zijn overgrootvader.
Bij het weggaan krijgen we van de barman, als herinnering, ook een bierglas aangeboden. Met daarop een vis afgebeeld.
Tot ziens, zegt hij. Tot ziens.
2004
We zijn weer terug in het dorp.
Eerst maar de barman gedag zeggen, even een pivo drinken.
Er staat iemand anders achter de tap, we vragen naar de barman van vorig keer.
Plotseling overleden, 45 jaar oud.
We zijn stil, krijgen een pivo aangeboden.
Na 2,5 uur rijden zijn we weer in ons Tsjechies huis. Ik pak het bierglas met de vis.
Hou het tegen het licht en zie er nog vingerafdrukken opzitten. Zou het…………..?
Ik spoel het glas niet om, gooi het vol met bier, hef het omhoog en zeg:
Het ga je goed vriend.
Ik was het glas zelf af, niemand mag het gebruiken.
Wie zegt er dat in Zelezny Ujezd niets te beleven valt.
Groet van een melancholieke Kukel
Het is een heel klein dorpje ten noorden van Nepomuk.
Ongeveer 200 inwoners, geen kerk. Eigenlijk een gehucht.
Prachtige omgeving, rust en stilte. Weinig jongeren, zij vertrekken. Geen werk.
Wij waren daar in 2003 om weer eens de betrekkingen met wat mensen aan te halen.
In de namiddag naar het café gegaan. Het etablissement is in handen van de gemeente. De barman is de pachter, na werktijd wordt de pub, zo noemen ze dit daar, geopend.
Aardige vent, we schuiven aan bij de lange tafel. Een echte Tsjechiese kroeg.
Gesprekstof genoeg, de tent hangt vol met opgezette vissen. Niemand spreekt een andere taal dan Tsjechies. Dus wordt er gekletst in het Nederlands en Tsjechies. We begrijpen elkaar volkomen. Dan wordt het tijd om frisse lucht te happen. Even de heuvel op om de uitkijktoren te beklimmen. Het is een stalen staketsel. Ongeveer 2 jaar oud.
Ze zijn er trots op. De telecom maatschappijen wilden op de heuvel een zendmast zetten. De dorpsraad was het er niet mee eens. Ze zeiden: maak er wat aardigs van, een uitkijktoren ofzo. Die toren is er inderdaad gekomen met kassa voor de entree. Deze is nooit gebruikt, niemand wilde betalen. Heerlijk frank en vrij klim je omhoog. Een prachtig uitzicht. En als je weer beneden bent moet je je oor te luisteren leggen op een rots, daar hoor je het water stromen.
Weer terug in de kroeg zijn er nog veel meer mannen aangeschoven. Ze drinken pivo uit een eigen glas, die veilig opgeborgen stond in een kast. Prachtige glazen zijn erbij.
Kijk, zei de een, van mijn vrouw en deze, zei de ander, van mijn vader. Je begrijpt als ik eruit drink is hij overleden.
En weer een ander drinkt uit een glas van zijn overgrootvader.
Bij het weggaan krijgen we van de barman, als herinnering, ook een bierglas aangeboden. Met daarop een vis afgebeeld.
Tot ziens, zegt hij. Tot ziens.
2004
We zijn weer terug in het dorp.
Eerst maar de barman gedag zeggen, even een pivo drinken.
Er staat iemand anders achter de tap, we vragen naar de barman van vorig keer.
Plotseling overleden, 45 jaar oud.
We zijn stil, krijgen een pivo aangeboden.
Na 2,5 uur rijden zijn we weer in ons Tsjechies huis. Ik pak het bierglas met de vis.
Hou het tegen het licht en zie er nog vingerafdrukken opzitten. Zou het…………..?
Ik spoel het glas niet om, gooi het vol met bier, hef het omhoog en zeg:
Het ga je goed vriend.
Ik was het glas zelf af, niemand mag het gebruiken.
Wie zegt er dat in Zelezny Ujezd niets te beleven valt.
Groet van een melancholieke Kukel
