het is zaterdag, begin van het weekend! het beloofd een mooie dag te worden. al vroeg rijden we naar pilsen om enige inkopen te doen in het "obchodní centrum Olympia". daar mag ik ook, in de lunchroom, een kopje koffie drinken. zo gezegd, zo gedaan. na ongeveer 3 uur gewinkeld en gelaafd te hebben (ik ben niet zo snel meer), togen we weer richting Švihov.
ongeveer 200 meter, voordat we rechtsaf Švihov in zouden gaan, denderde een zwaarbeladen vrachtwagen me tegemoet. ongeveer precies tussen ons in, stak moedereend met een stuk of 8 jonge eendjes de snelweg over. toen de vrachtwagen voorbij was liepen er nog 3 kuikentjes, van de overige familieleden was niet veel meer te herkennen. wij de auto aan de kant en mijn wederhelft probeerde zich over deze overgebleven kuikentjes te ontfermen. na 10 minuten was het zover en togen we huiswaarts. gelukkig hebben we een flinke vijver en het was dáár, dat de kuikens werden uitgelaten. ze gaven ons het idee, dat ze, zo zwemmende, ook nog iets vraten.
ander voedsel, voor eendekuikens, hadden we niet zo snel bij de hand en waar haal je in het weekend zo snel, eendekuikenvoer vandaan. maar niet getreurd, ze vraten toch!
aan m'n hoela, de volgende morgen, viel er al 1 van z'n stokje en de andere twee liepen niet te waggelen, maar te wakkelen.
goede raad was toen duur!
een eitje gekookt, af laten koelen en héél fijn gesneden, dit, vermengd met paneermeel, gaven we ze te eten. niet eten, maar vreten en met een uur knapten ze al op.
de volgende dag, alle waren weer kwiek aan de dag begonnen, hebben we bij de "pro-agro" in klatovy, enig kippenkuikenvoer gekocht, wat ze zeer op prijs stelden. zo zie je maar, mensen die af willen vallen, door niets te eten, waggelen niet, maar wakkelen!!
camyl, de dierenvriend???
ongeveer 200 meter, voordat we rechtsaf Švihov in zouden gaan, denderde een zwaarbeladen vrachtwagen me tegemoet. ongeveer precies tussen ons in, stak moedereend met een stuk of 8 jonge eendjes de snelweg over. toen de vrachtwagen voorbij was liepen er nog 3 kuikentjes, van de overige familieleden was niet veel meer te herkennen. wij de auto aan de kant en mijn wederhelft probeerde zich over deze overgebleven kuikentjes te ontfermen. na 10 minuten was het zover en togen we huiswaarts. gelukkig hebben we een flinke vijver en het was dáár, dat de kuikens werden uitgelaten. ze gaven ons het idee, dat ze, zo zwemmende, ook nog iets vraten.
ander voedsel, voor eendekuikens, hadden we niet zo snel bij de hand en waar haal je in het weekend zo snel, eendekuikenvoer vandaan. maar niet getreurd, ze vraten toch!
aan m'n hoela, de volgende morgen, viel er al 1 van z'n stokje en de andere twee liepen niet te waggelen, maar te wakkelen.
goede raad was toen duur!
een eitje gekookt, af laten koelen en héél fijn gesneden, dit, vermengd met paneermeel, gaven we ze te eten. niet eten, maar vreten en met een uur knapten ze al op.
de volgende dag, alle waren weer kwiek aan de dag begonnen, hebben we bij de "pro-agro" in klatovy, enig kippenkuikenvoer gekocht, wat ze zeer op prijs stelden. zo zie je maar, mensen die af willen vallen, door niets te eten, waggelen niet, maar wakkelen!!
camyl, de dierenvriend???
Aangezien ik in een rijtjeshuis woonde, geen problemen met de buren wilde, zijn ze daarna naar een kinderboerderij gegaan in een dorp verderop.
Leuk verhaal voor Hart van Nederland. 
