Hier zit ik dan......boven op de berg. Het is vreselijk koud en heel stil om me heen. Ik probeer het vuurtje aan te houden en trek nog maar een vest aan. Ik hoor alleen het geknetter van het vuur en de ademhaling van Mazzel, die met zijn warme kop op mijn voeten ligt.
Boven mij een donkere hemel met prachtige sterren, ik lig een beetje te soezen en te mijmeren. Met een beetje fantasie zit ik in Tsjechië.
Ik lees de sms nog eens over van Esther en Char. Char is in Cervena Hora. Mijn hart maakt een sprongetje en ik laat het sprookje nogmaals aan me voorbij trekken.
Ik trek de slaapzak om me heen en probeer te lezen, de zaklamp is het enige licht in de buurt. Maar ik kom er niet meer in en leg "Het boek Dina" naast me neer. De zaklamp uit en ik voel me wegzakken.....
......Ik loop in Praag, naast mij loopt een buurvrouw van een paar huizen verderop. Ik kijk een beetje verbaast, want ons contact is op het moment niet zo geweldig. Maar ach, ik ben in Praag, waarom zou ik hier over nadenken. Soms zijn de dingen zo zoals ze zijn.
Achter mij hoor ik Tim en Rik. Roy huppelt heen en weer tussen mij en Rens, die met Jaimy achteraan loopt. Ik loods iedereen door Praag en ken ieder steegje. Ik verbaas me erover, loop moeiteloos naar de mooiste plekjes. De zon schijnt uitbundig en iedereen volgt.....
......Praag laat ik achter me en als ik een klein straatje oversteek zie ik het kasteel van Český Krumlov. We gaan langs de waterkant zitten en onze voeten bungelen in de Vltava. We volgen de bootjes die van de waterval komen. Ik zou hier de hele dag kunnen zitten. De mensen in de bootjes zwaaien naar me, maar ik herken ze niet. Ik voel dat ze bekend zijn, maar kan ze even niet thuisbrengen.
Fabian komt naast me zitten en pakt zonder iets te zeggen de zware rugzak van me over...Fabian is er ook.
De buurvrouw is weg, dat is goed en we lopen via Český Krumlov Terezín binnen. Stil lopen we door, Rik houd mijn hand vast en die van Rens die toch wat dichterbij is komen lopen. We kijken elkaar even aan...het is goed.
Als we de tunnel in Terezín doorlopen raak ik iedereen kwijt. Aan het eind van de tunnel is niemand meer. Ik zoek en roep, maar geen enkele reactie. Ik ben niet boos of bang, maar zoek een uitgang en zie aan de overkant een groot veld met tentjes.....daar moet ik heen.
Verbaast kijk ik rond, want daar staat Freddy met een fotocamera op zijn buik, zo nu en dan maakt hij foto's. Esther maakt pannekoeken, samen met Sas, ze hebben de grootste lol. Lina en Jolanda zitten op de grond met heel veel kinderen om zich heen. Het lijkt allemaal heel normaal en ik vraag me af of ik erheen kan lopen en mee kan doen. De mensen uit de bootjes lopen er ook en ik herken ze als de dorpsbewoners van Červená Horá.....en nog veel meer mensen.
Char is met Bertha een prachtig vuur aan het maken en ik schuif bij, samen roken we een peukie en ik krijg een glaasje Becherovka. Ik word helemaal warm van binnen.
Het wordt donker en ik hoor het geknetter van het vuur en voel de warmte......ineens ben ik alleen en kijk wat geschrokken en verbaast om me heen. Langzaam dringt het door dat ik hier alleen op de berg zit, met mijn eigen vuurtje en Belgische biertje.
Ik was toch even in Tsjechië...alles is mogelijk! Ik ben ineens klaarwakker en gooi nog maar een blok op het vuur, ik voel dat ik glimlach, vooral om mezelf.
Boven mij een donkere hemel met prachtige sterren, ik lig een beetje te soezen en te mijmeren. Met een beetje fantasie zit ik in Tsjechië.
Ik lees de sms nog eens over van Esther en Char. Char is in Cervena Hora. Mijn hart maakt een sprongetje en ik laat het sprookje nogmaals aan me voorbij trekken.
Ik trek de slaapzak om me heen en probeer te lezen, de zaklamp is het enige licht in de buurt. Maar ik kom er niet meer in en leg "Het boek Dina" naast me neer. De zaklamp uit en ik voel me wegzakken.....
......Ik loop in Praag, naast mij loopt een buurvrouw van een paar huizen verderop. Ik kijk een beetje verbaast, want ons contact is op het moment niet zo geweldig. Maar ach, ik ben in Praag, waarom zou ik hier over nadenken. Soms zijn de dingen zo zoals ze zijn.
Achter mij hoor ik Tim en Rik. Roy huppelt heen en weer tussen mij en Rens, die met Jaimy achteraan loopt. Ik loods iedereen door Praag en ken ieder steegje. Ik verbaas me erover, loop moeiteloos naar de mooiste plekjes. De zon schijnt uitbundig en iedereen volgt.....
......Praag laat ik achter me en als ik een klein straatje oversteek zie ik het kasteel van Český Krumlov. We gaan langs de waterkant zitten en onze voeten bungelen in de Vltava. We volgen de bootjes die van de waterval komen. Ik zou hier de hele dag kunnen zitten. De mensen in de bootjes zwaaien naar me, maar ik herken ze niet. Ik voel dat ze bekend zijn, maar kan ze even niet thuisbrengen.
Fabian komt naast me zitten en pakt zonder iets te zeggen de zware rugzak van me over...Fabian is er ook.
De buurvrouw is weg, dat is goed en we lopen via Český Krumlov Terezín binnen. Stil lopen we door, Rik houd mijn hand vast en die van Rens die toch wat dichterbij is komen lopen. We kijken elkaar even aan...het is goed.
Als we de tunnel in Terezín doorlopen raak ik iedereen kwijt. Aan het eind van de tunnel is niemand meer. Ik zoek en roep, maar geen enkele reactie. Ik ben niet boos of bang, maar zoek een uitgang en zie aan de overkant een groot veld met tentjes.....daar moet ik heen.
Verbaast kijk ik rond, want daar staat Freddy met een fotocamera op zijn buik, zo nu en dan maakt hij foto's. Esther maakt pannekoeken, samen met Sas, ze hebben de grootste lol. Lina en Jolanda zitten op de grond met heel veel kinderen om zich heen. Het lijkt allemaal heel normaal en ik vraag me af of ik erheen kan lopen en mee kan doen. De mensen uit de bootjes lopen er ook en ik herken ze als de dorpsbewoners van Červená Horá.....en nog veel meer mensen.
Char is met Bertha een prachtig vuur aan het maken en ik schuif bij, samen roken we een peukie en ik krijg een glaasje Becherovka. Ik word helemaal warm van binnen.
Het wordt donker en ik hoor het geknetter van het vuur en voel de warmte......ineens ben ik alleen en kijk wat geschrokken en verbaast om me heen. Langzaam dringt het door dat ik hier alleen op de berg zit, met mijn eigen vuurtje en Belgische biertje.
Ik was toch even in Tsjechië...alles is mogelijk! Ik ben ineens klaarwakker en gooi nog maar een blok op het vuur, ik voel dat ik glimlach, vooral om mezelf.
