Wanneer/waarom/hoe was je eerste reis naar Tsjechië?

[Nathalie L.]

Wanneer/waarom/hoe was je eerste reis naar Tsjechië?

Iedereen heeft zo zijn/haar eigen verhaal en ik ben benieuwd! De aftrap is mijn verhaal...

Ik, als Parijsfan (o.a. mijn oma komt er vandaan, ik organiseer reizen naar Parijs etc.) ben in de winter van '94-'95 alleenstaand en heb het naar mijn zin. Een goede vriendin van mij woont vlak achter me en samen lezen we een advertentie voor een kerstreis naar Praag. Zeer betaalbaar, dus we boeken gewoon!

Als we met de bus Tsjechië inrijden maakt mijn hart al een sprongetje. Sneeuw, kerstlampjes voor de ramen, een verlaten Plzen en een geweldige sfeer!

In Praag aangekomen rijden we naar het hotel (hotel Duo), waar op deze kerstavond (ik bedoel 2e kerstdag) een DJ is overgevlogen uit Amsterdam (en wij maar in die bus zitten...). Hoop lol, heerlijke reis: Burcht, U Fleku, Joodse Wijk etc. :top:

Thuis verdiep ik me in Praag en besluit zelf (naast de busreizen die ik naar Parijs al jaren deed), busreizen te organiseren naar Praag. Wellicht schrijf ik hier ooit nog eens een boek over, zoveel leuke dingen meegemaakt!!! Uiteindelijk in 2006 een huis(je) aan de rand van Praag gekocht en nu nieuwsgierig naar jullie eerste keer Tsjechië!

 

[balakopa]

onze eerste vakantie

Onze eerst Tsjechie ontmoeting is 4 jaar geleden.
Samen met vrienden waar we al 2 jaar mee op vakantie gingen toch de knoop maar doorgehakt om naar Tsjechie te gaan.
Eerlijkheid gebied te zeggen dat het om het geld was.( 4 kinderen , 1 baan en een nieuw huis)
Alle voorstellingen die we hadden over een voormalig "oostblok"land werden bevestigd toen we het dorpje Zlatniky binnen reden.
Alles grauw en grijs, een grote kuil naast een grijs gebouw en wij waren overtuigd dat dit het beloofde zwembad was.
Wat zijn wij de volgende drie weken overdonderd, door de schoonheid van Praag, de omgeving maar vooral van de mensen.
Wij zijn afgelopen zomer vreemd gegaan naar Italie, maar dit jaar weer lekker naar "ons"Tsjechie.

groetjes Claudia

 

[Mar67]

We hadden al veel gehoord over Tsjechie en in 2005 de beslissing genomen om zelf ook maar eens te gaan.
Dus auto bepakt en natuurlijk een jerrican met diesel in de disselbak van de caravan gezet want gezien de verhalen weet je maar nooit.
Via Dresden zijn we naar de grens gegaan, het stuk snelweg was toen nog niet klaar, bij de grens gekomen zijn we eerst voor de grensposten gestopt om een foto te maken van het bord Tsjechie.
Daarna zijn we naar de grenspost gereden, daar aangekomen werden de paspoorten uitgebreid gecontroleerd en moest het raampje achterin ook open want ze wilde de kopjes van mijn drie kinderen ook zien.
Nadat deze kopjes goed bekeken waren kregen we een heel verhaal te horen in het Tsjechies en moesten we langs de kant stoppen.
er werd een dame bijgehaald die duits kon en deze dame vertelde ons dat we het land niet inmochten want er zaten twee kinderen in de auto die nog geen 1,5 meter hoog waren.
Onze paspoorten werden vastgehouden totdat we gekeerd hadden en werden daarna weer overhandigd en we konden Duitsland weer in.
In het eerst volgende plaatsje tegen woekerprijzen twee zitverhogers gekocht (ze hadden stapels staan, we waren dus niet de eerste) en weer terug naar de grens.
Dit keer werden we zonder ons te laten stoppen doorgelaten.
Na ongeveer 1 kilometer stond er een dame langs de kant van de weg, onbewust zagen we dit wel maar gingen door, ongeveer 500 meter verderop weer een dame en dit ging zo door.
Mijn kinderen hadden dit inmiddels ook door en vroegen wat deze dames aan het doen waren. Ik had inmiddels wel door wat voor dames het waren en heb de jongens geantwoord dat zij op de bus stonden te wachten.
Hier namen ze genoegen mee.
We hebben daarna twee weken door het reuzengebergte gezworven en het reuze naar ons zin gehad.
Inmiddels zijn we al vele keren in het land geweest en het elke keer goed gehad.
Uiteindelijk heeft dit geresulteerd dat we afgelopen zomer een pand gekocht hebben.
We gaan zeker als de omstandigheden dit toelaten nog vele malen naar Tsjechie toe, ik mag wel zeggen dat we een beetje verliefd geworden zijn op het land.

 

[C.P.]

In 1996 zijn wij voor het eerst naar Tsjechie gegaan: puur bij toeval in Tsjechie terecht gekomen. We waren met 3 gezinnen totaal 13 personen. Weinig geld en de bedoeling was dat we naar Hongarije zouden gaan, want daar was het lekker goedkoop! Maar wel een bere-eind rijden met al die ukkies in de auto's. Een goede optie zou Tsjechie zijn, dat was in 1 keer te rijden. We hebben een geweldig huis gehuurd in Stradonice (bij Beroun) en hebben daar de tijd van ons leven gehad! maar ook geschrokken van de soms troosteloze dorpjes, hoertjes alom en de onbegrijpelijke taal. Onderweg zeiden we, dit was een hele aparte vakantie, maar toch maar niet weer naar Tsjechie! Affijn, na een paar maanden begon het toch weer te kriebelen, en hebben we weer een huis geboekt, nu bij Klatovy. En elk jaar gingen we weer. Alle kanten van Tsjechie bekeken, en we werden hopeloos verliefd op het land en zijn inwoners! O ja, een keer een zijspoor naar Belgie, het zij ons vergeven..
In 2005 waren in de gelegenheid een boerderij te kopen in Tsjechie, iets wat we na het eerste bezoek in1996 nooit hadden kunnen bedenken!

 

[Marcel]

wij zijn in mei 2004 voor het eerst naar Tsjechie gegaan.
eigenlijk per ongeluk daar terecht gekomen.
we hadden een auto-vakantie gepland, in eerste instantie naar Denemarken, maar daar was het op de dag van vertrek erg nat weer en de vooruitzichten waren niet dusdanig gunstig, dus toen de hamvraag : waarheen.
na enigen minuten nadenken, wikken en wegen, waren we eruit : eerst naar voormalig Oost-Duitsland en zien we wel verder.
op een gegeven moment voor de lol de grens over naar Cheb. het beviel wel goed, vervolgens via een trektocht langs de noordelijke grensstreken in 1 1/2 week tijd in Nachod aangekomen.
een hobby van ons is windowshopping : wat kost in dit land een huis. (we waren niet zoekende)
we zijn bijna een week in Nachod gebleven (heerlijk badend in luxe in hotel U Beranka).
eenmaal weer thuis, via de website van EuReality enkele opties bekeken en daarna een paar maal voor een weekendje op-en-neer gereden om vervolgens in september 2004 ons huisje in Ruprechtice te kopen.
e.e.a. is de schuld van het slechte weer in Denemarken in mei 2004 ... ... (waar we overigens tot op heden blij mee zijn)

 

[noekie14]

mijn eerste keer is zomer 2004, we wisten niet waar we heen wouden op vakantie en op me ouders zulke goede verhalen over tsjechie hoorden gingen we daar maar heen.
ik was daar de dag nadat tsjechie was uitgeschakeld op het ek.
nederland was volgens mij die dag ervoor uitgeschakeld dus we zaten allemaal in het zelfde schuitje.

 

[Tabe]

Onze "eerste keer" is al van lang geleden en het verhaal is al eerder verteld op dit forum Maar het blijven heerlijke herinneringen ook al zijn de Jongens nu al 30 en 26 en de kleine meid een volwassen vrouw van 24.

De eerste keer met de kinderen kamperen in Tsjechie (1990):

Toen in 1990 de grenzen in Tsjechie open gingen zijn wij, ons gezinnetje, 2 jongens toen 12 en 9 en een meid van 6 jaar op vakantie geweest in Tsjechie. Via de ANWB-gids was de keus gevallen op de Autokemp van Nepomuk. Niet te ver over de Duits/Tsjechische grens. Twee kleine tentjes mee boven op het dak van de auto en rijden maar.

Het was even zoeken maar de camping werd toch vrij snel gevonden. We kwamen er op vrijdagmiddag rond 5 uur aan. Een vrij ruime camping met een middenveld waar de tenten en een enkele caravan stonden, en aan de rand een aantal kleine houten huisjes. Aan het begin van de camping was een soort kantine met terras die er erg gezellig uitzag. De camping is gelegen aan een klein meertje met een steiger en een soort "slurf "van een aantal (15) meter in het water waar de kinderen met veel kunst en vliegwerk over heen konden lopen voordat ze in het water vielen. Verder twee waterfietsen die je kon huren Het zag er al met al best gezellig uit. Nadat wij voortreffelijk werden geholpen door de camping-adminstratie konden we zelf een plaatsje uitzoeken op het middenveld. We werden daarin begeleid door twee dames op leeftijd die de camping beheerden. Tentjes opgezet en klaar ! Het bleek dat er drie Nederlandse gezinnen op de camping stonden en allen , heel toevallig, uit Almere

Het was al laat in de middag en pa was na de lange reis hard aan een pilsje toe. De kinderen verkenden de camping. En na een lange dag vroeg in de slaapzakken. Het washok was al een heel avontuur voor de kinderen. Een soort trog met een aantal kranen met alleen koud water. Verder een ruimte van 3x3 waar een achttal douches waren. Privacy ? no way ! De wc-deuren konden niet worden afgesloten. Op sommige zat nog ziets als een klein haakje, primitief aangebracht. De kinderen hebben zich de eerste avond aan de "trog "gewassen; ze zouden de volgende ochtend wel douchen.

De volgende ochtend om 9 uur, uitgeslapen en wel, toog onze jeugd naar het gesamelijke douchehok. Ondanks dat er toch nog een paar mensen aan het douchen waren bleek er alleen maar koud water uit de douchekoppen te komen. Kennelijk voor de Tsjechische douchers geen probleem . maar voor onze kinderen ?....... Bleek dat al het warme water al opgesoupeerd was door de vroege vogels.

De kinderen hadden al vrij snel contact met de Tsjechische kinderen. Sprokkelhout zoeken voor's avonds, het kampvuurtje. Omdat in het hele bos rond de camping al geen sprokkeltje hout meer was te vinden was bracht een Tsjechische vader met een Skoda 105 met een aanhangertje de kinderen iets verder in het bos . Vader
's avonds naar het terras, waar hij zich wild schrok van de prijs van een halve liter bier. Anderhalve kroon voor zo'n glazen pul met een handvat.Gezellig op het terras en gezellig bij de verschillende kampvuren. Mooi weer en dus lange zwoele avond.

Rond een uur of elf komt de oudste zoon van mij naar me toe op het terras. Pa, er zit een vreemde dikke Tsjech naast Gerben bij het kampvuur. Ik daar naar toe. Rond het vuur zaten een aantal kinderen en ook een paar volwassenen. En inderdaad, naast Gerben zit een behoorlijk stevige Tsjech van een jaar of dertig. Niet geheel nuchter en in zijn beste Duits in een diep gesprek met Gerben, die deed alsof hij alles verstond. Zowel Gerben als de Tsjechische man hadden een twijg in de hand met aan de punt een op een speciale manier ingesneden worstje. Deze werden boven het vuur geroosterd. Bleek gewoon en heel aardige man te zijn. Een beetje aangeschoten weliswaar maar goed aanspreekbaar. Toen de man merkte dat ik de vader van Gerben was maakte hij wat plaats zodat ik ook op de houten plank kon zitten. Ook zo'n spriet in de hand, ook een worstje er an en tevens een fles Gambrinus. Tot twee uur in de nacht hebben Mira en ik samen gezellig bij het vuur gezeten. Het ene pivootje na de andere. En Gerben lag allang in z'n slaapzakkie. Een "veelbelovend begin " !

Later meer?

Dit verhaal heeft nog een vervolg. Te vinden in de rubriek Mooie Verhalen

 

[ceesfijneman]

1965 eerste maal daarna tientallen keren.
Hoe en waarom Tjechie zie rubriek mooie verhalen.
Cees Mia

 

[A3vW]

Mijn eerste keer CZ was in 1996 of 1997. We deden er toen nog 2 dagen over want de reis was wel erg lang. Eerst een paar dagen Blovice in de buurt van Plzen en daarna Praag waar we een rondleiding kregen van een Tsjech die ons mee nam naar alle mooie plekjes in de stad. Toen nam hij ons mee naar Vysehrad en dat heeft gelijk mijn hart gestolen wat een geweldig uitzicht over de stad en wat een rust. Onder Vysehrad is een restaurantje waar we gingen eten, zoiets waar de gewone Tsjech ook eet. Lekkere herinneringen kwamen steeds weer boven en als we in Praag waren voor Leen zijn werk gingen we daar allicht wel een keer eten. Het toeval wil dat we voor Leen zijn werk in 2004 werden uitgezonden naar CZ en boven dat retaurantje en onder Vysehrad kwamen te wonen. Inmiddels zijn we verhuisd naar Blovice maar als we in Praag zijn wordt Vysehrad niet vergeten het zal altijd een speciaal plekje in mijn hart houden. En wat de rest van CZ betreft het is een prachtig land waar ik graag ben en nog lang niet uitgekeken ben.

Groet A3.

 

[newbee]

2008 was voor ons de eerste keer Tsjechie.

Wij waren als(pleeg)gezin nooit naar het buitenland op vakantie geweest,dit omdat onze jongste(nu 19jaar)pdd-nos en gilles de la tourette heeft en als we al ergens heen gingen wij de straat nog niet uit waren en zij al riep "zijn we er al" en dat zagen we toen niet zitten om een paar honderd kilometer "zijn we er al"aan te moeten horen.
De andere twee kinderen nu 21 en 22 jaar hebben hier nooit problemen mee gehad,we gingen heel vaak naar ameland.

Maar zo als ik al zei zijn wij ook pleeggezin en onze bio kinderen al volwassen zijn,wilde we toch naar het buitenland.
Dus zijn we gaan rondneuzen op het internet en kwamen hier op de site omdat we om ons heen veel hoorde over Tsjechie.(goedkoop,mooie natuur.aardige mensen).

Dus hadden we vorig jaar besloten om een vouwwagen te kopen(een oudje)om te proberen nog nooit met een vouwwagen gekampeerd.

Nadat we hier hadden rondgeneust hebben we besloten om naar Dolni Lanov (jan en Akkelien)te gaan,dus wij ik(gerard) mijn vrouw Erna en vier (pleeg)kinderen voor het eerst naar Tsjechie met vouwwagen(zonder vouwwagen ervaring) op naar Dolni Lanov.

Het is bij ons vandaan ongeveer 950 km Smorgens 05.30 uur vertrokken en s'avonds om 9.30 uur aangekomen ja 16 uur over gereden,omdat wij zonder (buitenland)ervaring ons netjes aan de snelheid hielden (80/90km)terwijl ons in duitsland caravans en VOUWWAGENS voorbij zoefden met 120/130km.
S'avonds eerst in pension en de volgende dag de vouwwagen opzetten wat een feest met de kinderen(blije gezichten) en we hebben 2 weken de vakantie van ons leven gehad,ik (erna ook)heb regelmatig met tranen in mijn ogen gestaan gewoon omdat ik zo door emoties overvallen werdt wat betreft de schoonheid van de natuur en de aardige mensen.
Na 2 weken zat onze vakantie er helaas weer op en gingen we weer naar huis eenmaal thuis gekomen had ik een gevoel die ik nog nooit eerder had gevoel na thuiskomst van een vakantie,namelijk ik kon heel slecht wennen aan de nederlandse burgelijkheid,alle tuintjes weer even straklijnig,en echt zo van "wat zullen de buren wel niet zeggen" dat gehaaste daar moest ik heel erg aan wennen en heimwee naar Tsjechie (ik had gehoopt op de hoofdprijs maar helaas, dan hadden we huisje gekocht in Tsjechie)het voelt net alsof ik "THUIS"mist.

Maar we gaan eind april weer heen en in juli ook weer voor drie weken ik hoop echt dat het nog heel lang duurt voordat Tsjechie zo'n massale vakantieland wordt als bv Spanje,Frankrijk.

Dit is ons vakantie ervaring met Tsjechie.

Groetjes Gerard en Erna

 

[kukel]

Mooi, heel mooi verhaal, Newbee.

 

[PuNkEnStEiN]

..... eenmaal thuis gekomen had ik een gevoel die ik nog nooit eerder had gevoel na thuiskomst van een vakantie,namelijk ik kon heel slecht wennen aan de nederlandse burgelijkheid,alle tuintjes weer even straklijnig,en echt zo van "wat zullen de buren wel niet zeggen" dat gehaaste daar moest ik heel erg aan wennen en heimwee naar Tsjechie

Oh, wat komt dat me bekend voor!

De laatste keer, toen we net weer terug waren uit Tsjechië, stapte ik 's ochtends in de bus naar m'n werk en zei ik "Dobry den" tegen de chauffeur. Die zal wel gedacht hebben... Het heeft me een week gekost om weer in het gareel te komen.

 

[Ivor]

1990 voor het eerst, en anders dan de meeste hier, NIET op vakantie. Maar voor mijn toenmalige werk, internationaal chauffeur. Uuuuren wachten bij de grens, om van het ene hok naar het andere hok gestuurd te worden voor bij elkaar zo´n 100 stempels op 50 formulieren.
Nu ik hier inmiddels woon (hoezo verliefd worden op een land....) merk ik dat dat er nog steeds een beetje is.
Voor bepaalde zaken moet je nog steeds stempels hebben.
Nu iets minder, ongeveer 10 op 5 formulieren.... Hahaha.
En toen ik 2 jaar geleden (puur toeval?) mijn Tsjechiese aanstaande echtgenote tegen kwam in NL (notabene!) was het gauw klaar!! :top:

Woon en werk hier nu een poosje en, op de winters na, bevalt het mij hier prima!!

Groeten,

Ivor & Katerina

 

[klokje]

Als tentkampeerders zijn wij in Tsjechie terecht gekomen. We zochten campings die niet te veel tierenlanteintjes hebben, en gemixte bezoekers. Het is ons altijd heeeeel goed bevallen. Totaal 3 vakanties er doorgebracht. De mensen zijn aardig en aanspreekbaar(handen en voeten), de steden mooi, Praag is een paradijsje.We hebben prachtige glazen souveniers als aandenken.
En dit jaar?????????? Het zit er dik in dat we weer gaan, nu met de caravan.
En manlief en ik waren altijd Frankrijk gangers.
En onze kinderen?? 14 (dan 15) en 16 jaar, gaan graag mee. Zij hadden altijd kinderen waar ze mee optrokken.
Nee Tsjechie, we hopen dit jaar weer te gast te zijn in jouw mooie land.

 

[jacqueline_]

Beste Tabe,

Wat een geweldig leuk verhaal! Ik heb het echt met plezier gelezen. Vooral het stukje over de twijg met een worst eraan!

Héél lang geleden (zeg maar zo'n veertig jaar...) ging ik als klein kind met mijn ouders en broer ieder jaar op vakantie naar - toen nog - Tsjechoslowakije. Wat me het meest is bijgebleven zijn - naast de (in mijn kinderlijke beleving) enorme hoeveelheid geld die we moesten uitgeven als toerist (je moest een minimum bedrag per dag besteden en alles was zó goedkoop, mijn ouders kregen het geld gewoon niet op!) - de worstjes en het vuur! Mijn broer en ik hebben daar zo van genoten!

Met vriendelijke groeten, Jacqueline

 

[martin@22]

Het was puur toeval

Het was 1988. We waren net een jaartje getrouwd toen onze oudste zoon geboren werd. Dat jaar boekte we een chalet in Zwitserland op aanraden van onze buurvrouw die er al eerder was geweest. We hebben dat jaar erg veel gewandeld vooral in de bergen.
Jaren lang hebben we daarna gekampeerd in Zwitserland en telkens als we er waren zeiden we tegen elkaar: "Wat zou het leuk zijn als we hier voor altijd konden wonen" Een bezoekje aan de vitrines van de makelaars bracht je echter binnen de kortste keren weer met beide benen op de grond. Gemiddeld drie keer de prijs van de woningen in Nederland, nou dan zet je dat snel uit je hoofd.
In 1996 besloten we eens een keertje wat anders te gaan proberen en het werd de Alp de Huez in Frankrijk. Dit kan je schuiven onder de categorie vakanties van eens maar nooit meer. De details zal ik maar achterwegen laten.
Het volgend jaar dus weer terug naar Zwitserland totdat we in 2007 besloten dat het nu toch echt eens iets anders moest worden, mede ook omdat Zwitserland wel echt heel erg duur begon te worden.
Voorwaarde: We moesten wel kunnen wandelen in de bergen.
Na eindeloos zoeken op internet naar alle mogelijke campings in Slovenië, Slowakijen, Kroatië en ook Tsjechië werd het uiteindelijk het laatse, mede vanwegen het feit dat Tsjechië ook het reuzengebergte heeft.
Na veel verder zoeken kwamen we terecht op een camping in de buurt van Liberec. Niet meteen het reuzengebergte maar toch wel een beetje in de buurt. Drie fantastische weken gehad en een zucht van opluchting voor wat de prijzen betreft. Nou ja we waren Zwitserland gewend dus dan weet iedereen die Tsjechiè kent het wel.
Perfect kunnen wandelen in oa Hrensko en daarnaast ook voor het eerst kunnen aanschouwen hoe mooi Praag eigenlijk wel niet is.
Kennis gemaakt met de typisch Tsjechische keuken en niet te vergeten met grote potten Tsjcehisch bier en zowaar een aantal woorden van de taal geleerd.
Op de weg naar huis kwamen we langs een prachtig kasteel waar we in het voorbij rijden in een ooghoek het bordje Prodej (te koop) zagen staan. Thuis aangekomen hield me die blik toch wel heel erg bezig. Wat een mooi kasteel was dat. Wat zouden ze ervoor vragen? Maar als het te koop staat dan moet het op internet ook te vinden zijn en ja hoor na een tijdje zoeken kwam het tevoorschijnen een vraagprijs van........niet te geloven........98.000 euro.
Enigszins had ik het kunnen weten want op mijn zoektocht was ik al heel veel huizen tegen gekomen voor werkelijk ongelooflijk lage prijzen. Hmmmm...... willen we nog steeds weg uit Nederland als we de kans krijgen? ...ja?....en zou het dan ook Tsjechie kunnen worden?......ja???? Nou de rest is geschiedenis zullen we maar zeggen en als het niet al te zeer tegen zit dan hebben we over een ruim jaar zelf een nieuw gebouwd huis staan in dit schitterend land.

 

[loura]

Vlak na de 'Fluwelen revolutie' wilde ik zo snel mogelijk naar Praag. Mijn man wil absoluut niet langer dan één dag in een stad verblijven, dus ik vroeg aan mijn oudste dochter of ze zin had om mee te gaan.
We gingen (1989/1990? - ik weet het niet meer - te veel Bercherovka) samen voor een dag of tien met Tsjechoreizen - een heel goedkoop arrangement.
We logeerden op de campus in Praag. Ook dat was een hele leuke ervaring.
We hadden ons van te voren goed ingelezen en verzorgde om de beurt een dagje in deze prachtige stad.
Ik wilde ook persé naar die beroemde boekwinkel die door dames wordt geleid (bestaat die zaak nog?) en heb daar onze eerste Auto-atlas gekocht... voor mijn man. (De atlas is bijna versleten en niet goed meer te lezen maar ik kan hem niet weggooien - het is er nog een van Tsjechoslowakije.)
Het jaar er op huurden we in de winter een huis in het Sumava gebied en weer een jaartje later gingen we er met de caravan naar toe.
Sinds die tijd komen we er ieder jaar en altijd ontdekken we iets nieuws.

 

[Antonio]

Om onze liefde voor Tsjechie te verklaren moet ik eerst terug naar de bron van het verhaal. Dit begint na 1918 met het einde van de Oostenrijks-Hongaarse dubbelmonarchie. Economisch ging het slecht in Europa en in Hongarije was de situatie ronduit rampzalig. Nederland was neutraal gebleven in de oorlog en rond 1920 werden met de zogenaamde 'kindertreinacties' Hongaarse kinderen naar Nederland gebracht. Met deze treinen zijn naar schatting 30 duizend kinderen naar Nederland gebracht om in gastgezinnen aan te sterken.

Ook onze familie had een kind opgenomen en dat heeft uiteindelijk een paar jaar geduurd. Vanaf midden jaren twintig ging het beter met Hongarije en is het grootste deel van de kinderen weer teruggekeerd, maar de banden zijn altijd gebleven. Omdat de Hongaarse kinderen Nederlands leerde op school was er een goede uitwisseling mogelijk. Om de paar jaar kwam Betsy terug naar Nederland om de banden weer aan te halen. Ze woonde inmiddels in Boedapest met haar gezin.

Toen ik een jaar of achttien was had ik veel belangstelling voor de verhalen in de familie en het lastig communiceren met Hongarije ivm het ijzeren gordijn en uiteindelijk ben ik op mijn 20e met de trein naar Boedapest gegaan. Ik heb een week bij de familie mogen logeren en die zijn onvergetelijk geworden.

Hiermee was mijn interesse voor Midden-Europa aangewakkerd en was daarna Praag aan de beurt. Het was voorjaar en familie had een huisje gehuurd net buiten Praag. Het was een huis van een oudere vrouw die in Praag woonde en dit tweede huis verhuurde aan een reis organisatie. Omdat we nauwelijks stromend water hadden maar toch niet moeilijk wilden doen, hebben we dit aan het eind van de week gemeld aan de eigenaresse. Maanden later krijgen we een brief uit Tsjechie met de mededeling dat zij het heel erg vond voor ons dat de vakantie niet helemaal goed was verlopen. Ze wilde haar appertement in Praag kosteloos aanbieden in de periode dat zij ging kuren in de bergen. We hebben erop aangedrongen dat wat ons betreft dit niet nodig was, we hadden een heerlijke voorjaarsweek gehad, maar ze was niet te overreden en stond erop dat we het beslist moesten doen.

Dus lang verhaal kort zaten we het volgende jaar voor een week in haar flat in de buitenwijken van Praag. Een hele mooie ervaring. We zaten vijf hoog midden tussen de Tsjechen en alleen ons nummerbord verklaarde onze afkomst. In het appartement hing een groot 'bord' aan de muur waaraan je kon zien dat ze in de jaren '70 op Wimbledon had gestaan. Dat vonden we wel speciaal. Daarna steeds weer gemerkt dat Tsjechen bijzonder hulpzaam zijn en uiteindelijk door de jaren heen verschillende gebieden bezocht, wat een mooi land! Tot slot zijn we voor een huis bezweken, eenmaal bijgekomen hadden we het gekocht.

 

[Nathalie L.]

Wat mooi en wat leuk hoe dit is gelopen! Mijn eerste kennismaking met Midden-Europa was Praag en een jaar later Boedapest. Heb inmiddels toch wat gezien van Midden en Oost-Europa, maar zo verliefd als ik in één keer op de sfeer van Tsjechië werd heb ik niet met die andere landen ervaren.

 

[RoJo]

In 1996 kampeerden we in de meivakantie bij Parijs. Daar stond naast ons een familie, die ons vertelde dat ze die zomer naar Tsjechië zouden gaan. Dat leek ons een avontuurlijke vakantie te worden. De wederzijdse kinderen hielden contact en aan het eind van dat jaar ontmoetten we elkaar weer. Toen hoorden we de enthousiaste verhalen over het mooie Tsjechië. Op weg naar huis besloten wij de volgende zomer het ook eens te gaan proberen in Tsjechië.
Na een gedegen voorbereiding vertrokken we die zomer naar camping Na Spici in Radosov bij Karlovy Vary. Om het maar kort samen te vatten: toen we de Tsjechische grens waren gepasseerd werden we overvallen door een gevoel van "thuiskomen". Wat een mooi land, wat een leuke dorpjes en wat een mooie steden. We hadden een heerlijke vakantie en ook onze kinderen hadden het heel erg naar hun zin.
Na deze vakantie volgenden er nog vele, waarbij we met de caravan diverse delen van Tsjechië bezochten. Tijdens deze reizen ontstond het gevoel dat een eigen huis in dit land wel heel fijn zou zijn. En sinds 2005 hebben we dat huis. We komen nu nog vaker in Tsjechië en hopen nog vele jaren van dit heerlijke land te genieten.