Wat voorafging...
Elk jaar opnieuw begin januari wordt in ons gezin de planning opgemaakt voor de jaarlijkse vakantie, en dient er ook een verlofaanvraag ingediend te worden bij de werkgevers.
In 2022 hadden we te lang getwijfeld om Tsjechië in te plannen, het was immers richting Oosten en daar deugde het niet, zo dachten wij, omwille van de oorlog in Oekraïne.
Toen we eindelijk zo ver waren om te gaan reserveren, was het te laat, alles was volzet en dat jaar viel in het water, tenminste wat een bezoek aan onze vrienden betrof.
Begin dit jaar wisten we dat we er geen gras over mochten laten groeien, en we contacteerden hen met de vraag of de week van O.H. Hemelvaart hun gelegen kwam.
Al gauw kregen we de vraag terug of we niet de eerste week van mei konden, want dan was er een groot feest gepland waar ze ons graag bij wilden hebben. Mijn vriendin werd namelijk 50, en dat zou uitbundig gevierd worden.
En dat kon nog geregeld worden. Ook in Duitsland waar we meestal overnachten waren we welkom, al moesten we dit keer zelf ons ontbijt regelen, want omdat de gastvrouw met haar gezondheid sukkelde, waren ze met deze service gestopt.
Geen probleem, met oploskoffie en wat voorverpakte zoetigheden kom je al een eind ver dachten we, en dan konden we tenminste op ons vertrouwde adresje bekomen van de rit.
Onze oudste zoon kon jammer genoeg niet mee, dus na al die jaren was het even wennen om met 3 te zullen gaan i.p.v. met zijn allen.
Maar in deze periode van het jaar kon hij niet gemist worden bij zijn werkgever, dus daar moesten we ons bij neerleggen.
En dan begon het opzoekwerk...
We gingen immers voor de 15 de keer naar dezelfde regio, en dan is het even rondzien, of we er nog nieuwigheden konden vinden, zaken die tenminste te bezoeken zijn begin mei, want dat valt eigenlijk nog net buiten het toeristisch seizoen.
Na het nodige gepuzzel vonden we toch nog enkele leuke dingen om te zien/doen, ook al waren enkele van hen niet in de regio Vysočina , maar in Midden of Zuid Bohemen. De afstand leek te doen, dus werd het op de planning gezet.
Die planning is altijd suggestief en wordt wel eens helemaal op zijn kop gezet, omwille van het weer of omdat het gewoonweg zo beter uitkomt. En dan blijft het een leuke uitdaging zonder moetjes...
We zouden op zaterdag 29 april aankomen, na 2 dagen onderweg, en al gelijk bij aankomst op het feest verwacht worden, dat zou nipt kunnen worden, maar we dachten wel dat het zou kunnen lukken.
Het feest was in het hippiethema, en er werd al gedacht aan de juiste outfit
Het verhaal...
En dan is het eindelijk zo ver.
Vrijdag 28 april, 9 uur in de morgen vertrekken we, Tsjechische Kronen – check, presentjes voor onze vrienden – check, picknick voor onderweg – check, alternatief ontbijt voor onze overnachting – check, volle tank – check.
In de voorbije week werd ook de wagen nagezien, 2 nieuwe voorbanden geplaatst, dus alles wat dan maar ook de reis zorgeloos kon maken was in orde.
We merken wel op dat er de laatste jaren meer verkeer is op de weg. Door de globalisatie is er steeds meer zwaar vervoer onderweg en zitten de wegen overvol. Tijdens de eerst rit, zien we toch wel een 5 tal ernstige ongevallen die gebeurd zijn.
Toch komen we in de late namiddag veilig aan op onze overnachtingsplek in Wachenroth, en genieten we van een smaakvolle maaltijd in ons favoriet restaurantje daar, waar we trouwens altijd heel erg hartelijk ontvangen worden.
Na een goede nachtrust vertrekken we best vroeg (om 9 uur) op zaterdag 29 april voor het tweede deel van de reis. We worden immers om 17 uur verwacht op het verjaardagsfeest.
Het tweede deel valt altijd mee. Eens Nürnberg voorbij wordt het aangenamer om te rijden. Al het verkeer richting Oostenrijk, Slovenië, Kroatië en Italië heeft immers de weg verlaten. Enkel wat Tsjechen en Slowaken, rijden met ons mee die richting uit, buiten de Duitsers op de weg uiteraard.
We maken geregeld een stop om de benen te strekken, want dat is belangrijk!
Aan de grens wordt duidelijk dat ze af willen van de verkoop van de vignetten. De automaat (printer) in het benzinestation is zogenaamd stuk, en je wordt naar een kiosk gestuurd met een lange wachtrij tot gevolg. En daar ben je ook een stuk duurder af uiteraard.
Dus volgende keer dan toch maar eentje via internet bestellen, dat lijkt toch handiger...
Na een rit zonder noemenswaardige hindernissen, komen we om 16 uur op onze bestemming toe, eindelijk!
Daar worden we stipt door de grootouders om 17 uur opgehaald worden voor het feest dat plaatsvind een dorp verder.
Gelukkig moeten we dat eind dan niet meer zelf rijden in het donker!
En het feest was top, met een muzikaal optreden een gigantisch koud buffet en allemaal vrolijke mensen in hippie outfit uiteraard.
De sfeer zat er goed in, en er werd gedanst, toneeltjes opgevoerd, en gelachen. We kregen een ereplaatsje aan tafel en het was genieten, vooral van het samenzijn. Het was immers meer dan een jaar geleden dat we elkaar nog gezien hadden.
En toen tegen middernacht de vermoeidheid toesloeg, bracht grootmoeder ons weer terug, en konden we eindelijk ons te ruste leggen.
Tot in de puntjes verzorgd, en superlekker...
Zondag 30 april
Omdat ze ons lieten weten dat op maandag vele kleine winkels zouden gesloten zijn wegens de feestdag van 1 mei, beslisten we 's morgens om toch maar even naar de supermarkt te rijden in Horni Cerekev, zodat we tenminste een dag of 2 zouden voorzien zijn van de meest noodzakelijke dingen.
En hoe kan het ook anders (aan de vrijgevigheid van de Tsjechen komt immers geen einde), werden we toen we terugkwamen rijkelijk voorzien van de restjes van het koude buffet, dus waren we voor enkele dagen goed voorzien van lekkernijen.
Het is duidelijk dat het ons aan niets gaan ontbreken...
De dag na aankomst leggen we de lat niet te hoog en proberen we de auto zoveel mogelijk aan de kant te laten staan, we hebben immers 2 dagen lang onderweg geweest met de auto en dan willen we eens wat anders dan dat.
Dus trekken we eropuit voor een lange wandeling rond het dorp, waar stilaan de lente begint te ontluiken, we zitten hier op een hoogte van meer dan 600 meter, waardoor het iets frisser is dan in de lagergelegen gebieden en de natuur iets later in gang schiet.
Voor 's avond werden we uitgenodigd voor een gezellig samenzijn rond het vuur, voor de heksennacht.
In de nacht van 30 april wordt naar jaarlijkse traditie afscheid genomen van de winter. De grote open vuren verjagen de wintergeesten, en er wordt een pop op het vuur gezet in de gedaante van een heks. Eens die verbrand is kan de lente haar intrede doen.
We hadden 's ochtends toen we gingen winkelen al een raar bouwwerk opgemerkt en dat wilden we wel eens van nabij zien.
Maar wij gingen naar eentje korter bij (elke gemeenschap heeft er wel een en bij avond branden overal in de omgeving de vuren)
En hier worden wij verwacht, en de tijd zal het uitwijzen, maar deze is misschien minder mooi opgebouwd maar brand veel sneller en feller!
En we genieten verder van het natuurschoon en het landschap op onze wandeling;
En dan wordt het eindelijk avond en gaan de vuren branden, vergezeld uiteraard van de Becherovka...
En zo zit de eerste dag er alweer op...
Elk jaar opnieuw begin januari wordt in ons gezin de planning opgemaakt voor de jaarlijkse vakantie, en dient er ook een verlofaanvraag ingediend te worden bij de werkgevers.
In 2022 hadden we te lang getwijfeld om Tsjechië in te plannen, het was immers richting Oosten en daar deugde het niet, zo dachten wij, omwille van de oorlog in Oekraïne.
Toen we eindelijk zo ver waren om te gaan reserveren, was het te laat, alles was volzet en dat jaar viel in het water, tenminste wat een bezoek aan onze vrienden betrof.
Begin dit jaar wisten we dat we er geen gras over mochten laten groeien, en we contacteerden hen met de vraag of de week van O.H. Hemelvaart hun gelegen kwam.
Al gauw kregen we de vraag terug of we niet de eerste week van mei konden, want dan was er een groot feest gepland waar ze ons graag bij wilden hebben. Mijn vriendin werd namelijk 50, en dat zou uitbundig gevierd worden.
En dat kon nog geregeld worden. Ook in Duitsland waar we meestal overnachten waren we welkom, al moesten we dit keer zelf ons ontbijt regelen, want omdat de gastvrouw met haar gezondheid sukkelde, waren ze met deze service gestopt.
Geen probleem, met oploskoffie en wat voorverpakte zoetigheden kom je al een eind ver dachten we, en dan konden we tenminste op ons vertrouwde adresje bekomen van de rit.
Onze oudste zoon kon jammer genoeg niet mee, dus na al die jaren was het even wennen om met 3 te zullen gaan i.p.v. met zijn allen.
Maar in deze periode van het jaar kon hij niet gemist worden bij zijn werkgever, dus daar moesten we ons bij neerleggen.
En dan begon het opzoekwerk...
We gingen immers voor de 15 de keer naar dezelfde regio, en dan is het even rondzien, of we er nog nieuwigheden konden vinden, zaken die tenminste te bezoeken zijn begin mei, want dat valt eigenlijk nog net buiten het toeristisch seizoen.
Na het nodige gepuzzel vonden we toch nog enkele leuke dingen om te zien/doen, ook al waren enkele van hen niet in de regio Vysočina , maar in Midden of Zuid Bohemen. De afstand leek te doen, dus werd het op de planning gezet.
Die planning is altijd suggestief en wordt wel eens helemaal op zijn kop gezet, omwille van het weer of omdat het gewoonweg zo beter uitkomt. En dan blijft het een leuke uitdaging zonder moetjes...
We zouden op zaterdag 29 april aankomen, na 2 dagen onderweg, en al gelijk bij aankomst op het feest verwacht worden, dat zou nipt kunnen worden, maar we dachten wel dat het zou kunnen lukken.
Het feest was in het hippiethema, en er werd al gedacht aan de juiste outfit
Het verhaal...
En dan is het eindelijk zo ver.
Vrijdag 28 april, 9 uur in de morgen vertrekken we, Tsjechische Kronen – check, presentjes voor onze vrienden – check, picknick voor onderweg – check, alternatief ontbijt voor onze overnachting – check, volle tank – check.
In de voorbije week werd ook de wagen nagezien, 2 nieuwe voorbanden geplaatst, dus alles wat dan maar ook de reis zorgeloos kon maken was in orde.
We merken wel op dat er de laatste jaren meer verkeer is op de weg. Door de globalisatie is er steeds meer zwaar vervoer onderweg en zitten de wegen overvol. Tijdens de eerst rit, zien we toch wel een 5 tal ernstige ongevallen die gebeurd zijn.
Toch komen we in de late namiddag veilig aan op onze overnachtingsplek in Wachenroth, en genieten we van een smaakvolle maaltijd in ons favoriet restaurantje daar, waar we trouwens altijd heel erg hartelijk ontvangen worden.
Na een goede nachtrust vertrekken we best vroeg (om 9 uur) op zaterdag 29 april voor het tweede deel van de reis. We worden immers om 17 uur verwacht op het verjaardagsfeest.
Het tweede deel valt altijd mee. Eens Nürnberg voorbij wordt het aangenamer om te rijden. Al het verkeer richting Oostenrijk, Slovenië, Kroatië en Italië heeft immers de weg verlaten. Enkel wat Tsjechen en Slowaken, rijden met ons mee die richting uit, buiten de Duitsers op de weg uiteraard.
We maken geregeld een stop om de benen te strekken, want dat is belangrijk!
Aan de grens wordt duidelijk dat ze af willen van de verkoop van de vignetten. De automaat (printer) in het benzinestation is zogenaamd stuk, en je wordt naar een kiosk gestuurd met een lange wachtrij tot gevolg. En daar ben je ook een stuk duurder af uiteraard.
Dus volgende keer dan toch maar eentje via internet bestellen, dat lijkt toch handiger...
Na een rit zonder noemenswaardige hindernissen, komen we om 16 uur op onze bestemming toe, eindelijk!
Daar worden we stipt door de grootouders om 17 uur opgehaald worden voor het feest dat plaatsvind een dorp verder.
Gelukkig moeten we dat eind dan niet meer zelf rijden in het donker!
En het feest was top, met een muzikaal optreden een gigantisch koud buffet en allemaal vrolijke mensen in hippie outfit uiteraard.
De sfeer zat er goed in, en er werd gedanst, toneeltjes opgevoerd, en gelachen. We kregen een ereplaatsje aan tafel en het was genieten, vooral van het samenzijn. Het was immers meer dan een jaar geleden dat we elkaar nog gezien hadden.
En toen tegen middernacht de vermoeidheid toesloeg, bracht grootmoeder ons weer terug, en konden we eindelijk ons te ruste leggen.
Tot in de puntjes verzorgd, en superlekker...
Zondag 30 april
Omdat ze ons lieten weten dat op maandag vele kleine winkels zouden gesloten zijn wegens de feestdag van 1 mei, beslisten we 's morgens om toch maar even naar de supermarkt te rijden in Horni Cerekev, zodat we tenminste een dag of 2 zouden voorzien zijn van de meest noodzakelijke dingen.
En hoe kan het ook anders (aan de vrijgevigheid van de Tsjechen komt immers geen einde), werden we toen we terugkwamen rijkelijk voorzien van de restjes van het koude buffet, dus waren we voor enkele dagen goed voorzien van lekkernijen.
Het is duidelijk dat het ons aan niets gaan ontbreken...
De dag na aankomst leggen we de lat niet te hoog en proberen we de auto zoveel mogelijk aan de kant te laten staan, we hebben immers 2 dagen lang onderweg geweest met de auto en dan willen we eens wat anders dan dat.
Dus trekken we eropuit voor een lange wandeling rond het dorp, waar stilaan de lente begint te ontluiken, we zitten hier op een hoogte van meer dan 600 meter, waardoor het iets frisser is dan in de lagergelegen gebieden en de natuur iets later in gang schiet.
Voor 's avond werden we uitgenodigd voor een gezellig samenzijn rond het vuur, voor de heksennacht.
In de nacht van 30 april wordt naar jaarlijkse traditie afscheid genomen van de winter. De grote open vuren verjagen de wintergeesten, en er wordt een pop op het vuur gezet in de gedaante van een heks. Eens die verbrand is kan de lente haar intrede doen.
We hadden 's ochtends toen we gingen winkelen al een raar bouwwerk opgemerkt en dat wilden we wel eens van nabij zien.
Maar wij gingen naar eentje korter bij (elke gemeenschap heeft er wel een en bij avond branden overal in de omgeving de vuren)
En hier worden wij verwacht, en de tijd zal het uitwijzen, maar deze is misschien minder mooi opgebouwd maar brand veel sneller en feller!
En we genieten verder van het natuurschoon en het landschap op onze wandeling;
En dan wordt het eindelijk avond en gaan de vuren branden, vergezeld uiteraard van de Becherovka...
En zo zit de eerste dag er alweer op...
