Verslag wandeltocht Zbyslav

Welkom op Tsjechie.net

Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!

Zbyslavsky pochod 2

Een jaar is voorbij gevlogen, de hoogste tijd voor de Zbyslavsky pochod nr2. ;)
Deze keer hebben we geen onderkomen gehuurd want Loek en Ria hebben hun eigen vaste riant onderkomen zo’n 20 km verderop gevonden. Wij vinden in Zbyslav weer een vertrouwde slaapplaats in “de herberg” van Tabe en Doety, waar wij ons thuis voelen en het immer gezellig is.
Na het smakelijk ontbijt, verzorgd door Doety, het zal zo rond half negen geweest zijn, vertrekken we naar “het centrum” van Zbyslav waar het inmiddels een groot aantal wandelaars en fietsers zich verzameld hebben en zich al rijkelijk tegoed doen aan de aangeboden versnaperingen. Tabe, Pepo, zijn vrienden en wij met de hond zijn er helemaal klaar voor.:top:
Zbyslav001.jpg Zbyslav002.jpg

Zbyslav003.jpg Zbyslav004.jpg

De route start deze keer niet in Zbyslav maar in Pohoří, zo’n 11 km oostwaarts.
Om deze afstand te overbruggen is er een bus gehuurd, maar nog ver voordat het startschot gelost gaat worden zien wij al dat alle wandelaars bij lange na niet allemaal tegelijk in één bus gaan passen.
Wij hebben geen haast en wachten geduldig op de terugkomst van de bus, een retourtje Pohoří kost de buschauffeur ongeveer drie kwartier.
Zbyslav005.jpg Zbyslav006.jpg
Aangekomen in Pohoří brengt Mira ons eerst naar “U Primasů”, het huis waar de grondlegger van het moderne Tsjechische theater, Josef K. Tyl, in 1856 enige tijd verbleef vlak voordat hij op 49 jarige leeftijd in Pilzen stierf. De tekst van een lied (Kde domov=waar is mijn huis) uit één van zijn toneelstukken zou later, na de val van Tsjecho-Slowakije, de tekst van het huidige Tsjechisch volkslied worden.
Zbyslav009.jpg
 
Zbyslav007.jpg Zbyslav008.jpg
“U Primasů” waar Tyl enige tijd verbleef


We lopen het kleine dorp Pohoří uit richting het bos maar voordat we daadwerkelijk het donkere bos in gaan hebben we nog een prachtig uitzicht over het dal van Peklo:
Zbyslav10.jpg Zbyslav11.jpg

Het bos is onderdeel van het nationaal park Plánický hřeben en brongebied voor de rivier de Úslava.
De hooglanden van Plánice (Plánické vrchoviny) staan bekend om hun beukenbossen en zijn min of meer beroemd vanwege het zeldzame daslook wat er in vele getale voorkomt, met name ten noorden van het dorp Polánka, in het natuurmonument “V Houlištích”.
Zbyslav12.jpg *
Dat het veel geregend heeft de afgelopen periode merken we aan onze natte voeten als we het paadje nemen naar Velký Kámen. Deze relatief kleine maar mooie rotsformatie ligt op 674m hoogte.
Zbyslav13.jpg Zbyslav14.jpg
Wordt vervolgd
 
Na enig klim- en klauterwerk verlaten we via een karrenspoor de ruim 1 ha grote Velký Kámen en lopen het bos uit richting Lovčice. We lopen nu enige tijd op een rode route, onderdeel van de Křižíkova cesta. De route is genoemd naar František Křižík, de Tsjechische uitvinder uit Plánice waarvan we in de vorige wandeling het museum bezochten.
Zbyslav15.jpg Zbyslav16.jpg

Lovčice, een klein, rustig idyllisch dorpje, daar waar oude kruisbesjes nog met liefde hun dahlia-tuintjes verzorgen, wordt plotseling wakker geschud door een grote groep rumoerige wandelaars.
Zbyslav17.jpg Zbyslav18.jpg

Maar gelukkig, zo snel als we het dorp binnen kwamen zijn we er ook weer uit en komen opnieuw in een bosgebied, het gebied van de heuvel Buzrakov. (641m)
We hebben ongeveer 80 hoogtemeters te overbruggen en dat hebben we gevoeld!
Aan de gezichten van deze vrienden is te zien dat ze blij zijn dat ze het hoogste punt inmiddels achter zich gelaten hebben. ;)

Zbyslav20.jpg Zbyslav21.jpg
Zbyslav19.jpg
*Wordt vervolgd*
 
Oranje linten brengen ons via landelijke weggetjes met mooie vergezichten in Kvasetice, een gehuchtje welke zijn oorsprong al vindt in het jaar 1551.
Zbyslav23.jpg Zbyslav24.jpg
Even verderop hebben enkele wandelaars een rustplaats gezocht bij de ruïnes van een grote graanschuur, in de volksmond beter bekend als Maxberk. Deze voormalige schuur stamt uit de tijd van keizerin Maria Theresia van Oostenrijk (1717-1780) en diende als opslagplaats van graan in geval van misoogsten. De schuur hoorde bij het even verder gelegen bolwerk in het gehucht Kratice.
Zbyslav22.jpg Zbyslav25.jpg
Als we het pad rechtsaf nemen belanden we bij de eerste stempelpost waar de wandelaars even kunnen uitrusten onder het genot van bier, thee en een kleine versnapering. Dit punt is waarschijnlijk met zorg gekozen, het uitzicht op het stadje Plánice met op de voorgrond groene grazige weiden is fantastisch.
Zbyslav26.jpg
Zbyslav27.jpg Zbyslav28.jpg
*Wordt vervolgd
 
Mijn excuus voor het wachten, ik heb gewoon te weinig tijd gehad om de teksten bij de foto's te schrijven/vertalen.
Maar hier gaan we weer :D :

Iets verderop zien we een vrij toegankelijke boomgaard dat wat ons betreft ook als rustplaats gediend mocht hebben, even lekker zitten, of liggen:stout:, tegen de glooiende heuvel aan, met hetzelfde uitzicht en al dan niet in de schaduw van de fruitbomen. Aan de andere kant zien we een (landschapontsierende?) windmolen. Lelijk of niet, het is iig geruisloos en levert voldoende stroom voor twee gemiddelde huishoudens.
Zbyslav29.jpg Zbyslav30.jpg
En zo komen we in Kratice, alweer en klein gehucht. Het heeft zijn eerste vermeldingen al in het jaar 1379. Hier staat het eerder genoemd bolwerk, verscholen achter de muren van een langgerekte bijbehorende woning en diverse schuurtjes. Bijzonder aan het dak van de woning vinden wij de vele soorten oude en nieuwe dakpannen die vloeiend in elkaar overlopen.
Zbyslav31.jpg Zbyslav33.jpg
Het is druk op het landgoed, er draaien verschillende (landbouw-)machines en wij willen geen storende of zelfs gevaarlijke factor zijn tussen deze hardwerkende mensen. Vandaar even een foto van internet gehaald om een goed beeld te krijgen van dit bijzondere gebouw.
Zbyslav32.jpg *idnes.cz
Dit middeleeuwse drie verdiepingen tellende vesting dat de naam Barbora draagt was tot 1638 in gebruik als herenhuis. Daarna jarenlang gebruikt als (graan-)opslag en heeft mede daardoor het vervallen uiterlijk gekregen. Het is in particulier bezit, er is verder weinig over bekend. Wanneer we het complex van een afstand bekijken is goed te zien hoeveel gebouwen er op dit landgoed staan.

Door een gapend gat wat ooit als raamkozijn gediend heeft gluren we nog even in het vervallen schuurtje aan de overkant, een leuke wintervoorraad. ;)
Zbyslav34.jpg Zbyslav35.jpg

Wordt vervolgd
 
Dit verslag had ik enkele weken geleden al gezien Kuurtje (en toen doorgestuurd naar Tabe en Doety) en wilde het in mijn verslag gebruiken. :lmfao: Maar ik was wat traag met schrijven en had kunnen weten dat Kuur ook alles vind! ;)
 
Via het asfalt zijn we onderweg naar Újezd. De route is voor ons wandelaars vanaf Kratice blijkbaar hetzelfde als voor de fietsende deelnemers, ze passeren ons regelmatig. Het uitzicht op Újezd maar ook op het dal, waarin een enorme boerderij de blikvanger is,
is wederom prachtig.
Zbyslav36.jpg Zbyslav37.jpg
De plaats Újezd is ons niet onbekend, we hebben hier vorig jaar voor een paar nachten een huisje gehuurd. Ook deze plaats vindt zijn oorsprong ergens in de middeleeuwen. (1551) Als we het dorp binnen lopen lijkt het uitgestorven maar dat is, zo blijkt even verderop, slechts schone schijn. Op het plein staat een kleine kermis, arriveerde zojuist de bakker met zijn rijdend winkeltje en stroomt op de taverne het bier rijkelijk in de verdroogde kelen van fietsers en wandelaars naar binnen.
Zbyslav41.jpg

Soms lijkt het zo simpel om in alle eenvoud te genieten van het leven, je eigen moestuintje, een geit voor de melk, een varken voor de slacht en wat kippen voor de dagelijkse verse eieren of… uiteindelijk in de soep.

"Dat hadden wij nou thuis vroeger allemaal ook" vertel ik aan mijn man als we zo'n idyllisch lijkend huisje passeren, inclusief geit Bonky. Natuurlijk in mijn beleving "het ideaal" maar er werd hard gewerkt om de boel draaiende te houden en 4 kinderen groot te brengen. Groot geworden dus met oa kippen, mijn vader was fabrieksarbeider maar had als bijverdienste een behoorlijke kippenfokkerij. Zo eentje waar ik tegenwoordig van gruwel, waar kippen in 6 weken tijd zonder ooit één poot buiten te hebben gezet, opgefokt worden. Maar goed, daar dachten mijn ouders en ook ik 35 jaar geleden niet bij na. Alle eendagskuiken-kneusjes viste ik er feilloos tussen die 6000 gele bolletjes uit en die belandden dan op een kleedje in een doosje bij de kachel. Waar ze uiteindelijk ook dood gingen natuurlijk. :lmfao:
Hoe groot is dan de vrijheid van deze kippen die heerlijk buiten rondscharrelen onder de bomen of tussen het gras, af en toe een kuiltje graven om een zandbad te nemen of een vette worm te scoren. De gezelligheid die ik in kippen vind is altijd gebleven.
Zbyslav38.jpg Zbyslav39.jpg

We wandelen langs bekende plekjes en zien dat het vervallen huis met zijn vele afgedankte skoda’s er nog exact zo bij staat als een jaar geleden.
De bordjes voor de wandeling leiden ons uit het dorp over het riviertje de Úslava, waar we vorig jaar bij het stuwtje even verderop nog mooie foto’s hebben gemaakt.
Zbyslav40.jpg Zbyslav42.jpg
 
De Úslava loopt langs de Noordkant van het dorp en was ooit een mooie bron van inkomsten vanwege het goud en ijzererts wat er werd gedolven. Nu is het een oase van rust, een plek waar we even uitrusten en genieten. Vera, onze hond, maakt dankbaar gebruik van onze pauze en neemt een verkoelende duik in het water. Ook de omliggende weide is de moeite waard en zo lijkt het even alsof we de enigen zijn die hier momenteel wandelen.
Zbyslav43.jpg Zbyslav44.jpg
Zbyslav45.jpg
We ruiken “de stal” zoals wij dat altijd zeggen als we vlak bij (ons tijdelijke) huis zijn, want achter de volgende heuvel ligt Zbyslav. En kijken uit naar het Hollands stalletje wat ons belooft is, voor een babbeltje, een stukje kaas, een stroopwafel en dropjes, hmmm. Wanneer we de bosweg inslaan kunnen we er niet omheen, de driekleur in Nederlandse hoedanigheid wappert er sierlijk op los.
Zbyslav46.jpg Zbyslav47.jpg

Ook onze Tsjechische wandelvrienden laten het zich goed smaken en wie voorbij wil lopen omdat er wellicht wordt gedacht dat er betaald moet worden, die wordt vriendelijk teruggefloten door onze Hollandse dames, Doety en Ria. En eerlijk is eerlijk, daar kon het biscuitje wat we eerder kregen lang niet tegenop. Dus namens de wandelaars, bedankt! (Volgend jaar weer?;))

De laatste twee kilometers asfalt gaan eenvoudig onder onze voeten door. We besluiten niet direct naar “het centrum” te gaan maar “thuis” lekker op het Loekie-terras te gaan zitten en onze voeten even rust te gunnen, dus schoenen uit en voeten omhoog. Vanaf hier kunnen we prima in de gaten houden of de rest van ons clubje (Tabe, Pepo en zijn vrienden) in aantocht is, we liepen namelijk iets voorop.
Zbyslav49.jpg
Gelukkig arriveerden zij ook snel en zoeken we met hun de gezelligheid nabij de eet- en drinkstandjes op. Ook forumlid Leen en Camyl met zijn vrouw zaten bij ons aan tafel, leuk dat ze speciaal naar Zbyslav zijn gekomen! (En sorry dat ik jullie in alle drukte niet meteen zag zitten. ;))
Zbyslav50.jpg (Let even niet op de man achter ons:stout:)

De pivo en limonade vloeit rijkelijk, achter ons wordt een accordeon in gang gezet. Het is weer ouderwets gezellig. Aan het begin van de tocht werd er al geroepen: Volgend jaar weer!
Hier sluit ik me graag bij aan! Zbyslav, maar speciaal Tabe en Doety, bedankt!

(En misschien dan alsnog de huifkartocht Pepo? :D)
 

Ad Verschoor

Donateur
Lina, als ik je verhaal lees en de foto's zie, ben ik bijna geneigd voortaan in augustus naar Tsjechie te gaan. Helaas, zal dit er niet van komen. Ik blijf het dus doen met jullie prachtige belevenissen van zo'n dag.
Hartstikke bedankt
 
Bovenaan