Felle koplampen verblinden me totaal
Even zie ik niets meer en minder abrupt mijn snelheid
Het is werkelijk stikdonker, een maanloze nacht
Druilerige motregen vermengd met modder en zout spat op mijn voorruit
Mijn ruitenwisser staat op de intervalstand
Veroorzaakt vuile strepen die het zicht nog meer belemmeren
De weg maakt de ene bocht na de andere
Af en toe gebruik ik het grote licht om nog iets te zien
Ik heb deze weg vaak gereden
Toch wordt ik weer verrast door twee haarspeldbochten
Dolni en Horni Olesnice, Chotevice, Pilnikov
En dan eindelijk het bordje Trutnov
Ik parkeer mijn auto op het terrein voor mijn hotel
De receptioniste vraag of ik een “luxe” kamer of een “standaard” wil
Ik kies voor “luxe”, wetende dat dat voor Nederlandse begrippen “standaard” is
Kom pas tot rust na twee Bacardi-Cola’s, dubbele Bacardi
Het is woensdagavond, ik heb mijn bezoek aangekondigd
Ik ben hier om voorbereidingen te treffen voor een Tv-reportage
Zoals gewoonlijk moet alles weer op het laatste moment geregeld worden
In amper een week tijd moet alles enigszins opgeknapt worden
Om aanvaardbare beelden op te leveren
Als ik bij mijn stulpje arriveer zie ik vier jonge knapen
Vier-, vijfentwintig jaar, piercings, lange haren
Ze staan op de binnenplaats een vuurtje te stoken om hun handen te warmen
Kijken verrast op als ik aan kom lopen
Ik maak duidelijk dat ik “de eigenaar” ben
Kennelijk zijn ze plotseling genoeg opgewarmd
Gaan schielijk aan het werk
Ik zie hun progressie in drie dagen tijd
Bel gelijk om versterking, dit gaat niet lukken op deze manier
Er zullen zeven man extra komen
Ik rijd nog even langs de piste en parkeer daar
Hier en daar ligt wat sneeuw, groen overheerst
Twee auto’s, Nederlands kenteken, komen aanrijden
Skiboxen op het dak
Door de ruiten zie ik teleurgestelde gezichten
Ze druipen al snel af
Ik drink een cappuccino bij Zelený Mlýn, Prkenný Důl
Ben de enige gast
De volgende dag word ik gewekt door het gekletter van regendruppels op de ramen
Worstel me door mijn ontbijt en rijd weer richting Žacléř
Parkeer mijn auto op het pleintje en ga te voet “naar boven”
Ontmoet onderweg een van de werkers
Die staat met zijn handen in zijn zakken “het uitzicht te bewonderen”
Ziet mij aankomen en slentert terug
Ik maak een praatje met hem, vriendelijke knaap, dat wel…
Er zijn nu nog maar twee man “aan het werk”
Ik betrap ze tijdens hun lunchpauze om drie uur
Die is subiet afgelopen als ik kom binnenlopen
Vorderingen zijn nauwelijks te zien
Ik grijp weer naar mijn mobieltje
Verneem dat de “zeven man extra” pas maandag komen
Het regent onverdroten door als ik weer in mijn auto stap
In mijn hotelkamer aangekomen pak ik een boek
Breng de volgende uurtjes lezend door
Tegen zeven uur nog even een “nat pak” halen, op weg naar de Chinees
Nog een paar bacootjes, en wat zappen, om tien uur plat
Zaterdag, mijn biologische klok heeft me in de steek gelaten
Als voorzorg heb ik bij de balie gevraagd om me te wekken om half zes
Het laatste, bijna onhoorbare, telefoontje wekt me, het is bijna zeven uur
Een snelle douche, ontbijtje en ik ben weer op de terugweg
Het regent gestaag door
Zoals gewoonlijk verrijd ik me weer bijna bij Jicin
Bij Varnsdorf breekt de zon door
Ik hoop niet dat het een voorteken is…
Even zie ik niets meer en minder abrupt mijn snelheid
Het is werkelijk stikdonker, een maanloze nacht
Druilerige motregen vermengd met modder en zout spat op mijn voorruit
Mijn ruitenwisser staat op de intervalstand
Veroorzaakt vuile strepen die het zicht nog meer belemmeren
De weg maakt de ene bocht na de andere
Af en toe gebruik ik het grote licht om nog iets te zien
Ik heb deze weg vaak gereden
Toch wordt ik weer verrast door twee haarspeldbochten
Dolni en Horni Olesnice, Chotevice, Pilnikov
En dan eindelijk het bordje Trutnov
Ik parkeer mijn auto op het terrein voor mijn hotel
De receptioniste vraag of ik een “luxe” kamer of een “standaard” wil
Ik kies voor “luxe”, wetende dat dat voor Nederlandse begrippen “standaard” is
Kom pas tot rust na twee Bacardi-Cola’s, dubbele Bacardi
Het is woensdagavond, ik heb mijn bezoek aangekondigd
Ik ben hier om voorbereidingen te treffen voor een Tv-reportage
Zoals gewoonlijk moet alles weer op het laatste moment geregeld worden
In amper een week tijd moet alles enigszins opgeknapt worden
Om aanvaardbare beelden op te leveren
Als ik bij mijn stulpje arriveer zie ik vier jonge knapen
Vier-, vijfentwintig jaar, piercings, lange haren
Ze staan op de binnenplaats een vuurtje te stoken om hun handen te warmen
Kijken verrast op als ik aan kom lopen
Ik maak duidelijk dat ik “de eigenaar” ben
Kennelijk zijn ze plotseling genoeg opgewarmd
Gaan schielijk aan het werk
Ik zie hun progressie in drie dagen tijd
Bel gelijk om versterking, dit gaat niet lukken op deze manier
Er zullen zeven man extra komen
Ik rijd nog even langs de piste en parkeer daar
Hier en daar ligt wat sneeuw, groen overheerst
Twee auto’s, Nederlands kenteken, komen aanrijden
Skiboxen op het dak
Door de ruiten zie ik teleurgestelde gezichten
Ze druipen al snel af
Ik drink een cappuccino bij Zelený Mlýn, Prkenný Důl
Ben de enige gast
De volgende dag word ik gewekt door het gekletter van regendruppels op de ramen
Worstel me door mijn ontbijt en rijd weer richting Žacléř
Parkeer mijn auto op het pleintje en ga te voet “naar boven”
Ontmoet onderweg een van de werkers
Die staat met zijn handen in zijn zakken “het uitzicht te bewonderen”
Ziet mij aankomen en slentert terug
Ik maak een praatje met hem, vriendelijke knaap, dat wel…
Er zijn nu nog maar twee man “aan het werk”
Ik betrap ze tijdens hun lunchpauze om drie uur
Die is subiet afgelopen als ik kom binnenlopen
Vorderingen zijn nauwelijks te zien
Ik grijp weer naar mijn mobieltje
Verneem dat de “zeven man extra” pas maandag komen
Het regent onverdroten door als ik weer in mijn auto stap
In mijn hotelkamer aangekomen pak ik een boek
Breng de volgende uurtjes lezend door
Tegen zeven uur nog even een “nat pak” halen, op weg naar de Chinees
Nog een paar bacootjes, en wat zappen, om tien uur plat
Zaterdag, mijn biologische klok heeft me in de steek gelaten
Als voorzorg heb ik bij de balie gevraagd om me te wekken om half zes
Het laatste, bijna onhoorbare, telefoontje wekt me, het is bijna zeven uur
Een snelle douche, ontbijtje en ik ben weer op de terugweg
Het regent gestaag door
Zoals gewoonlijk verrijd ik me weer bijna bij Jicin
Bij Varnsdorf breekt de zon door
Ik hoop niet dat het een voorteken is…
, van graven komt dan niets meer terecht als jij de cola en baco koud hebt staan voor haar.