Iedere avond "pijnig" ik mezelf....ga ik de strijd weer aan...ik zucht en steun...met als troost een stapeltje snoepjes naast me...als een soort van afreageren kauw ik venijnig het ene na het andere snoepje fijn...ik moet...het moet....ik wil het...
Ik kijk weer op mijn papieren. Daar staan ze weer.....rijtjes en rijtjes en rijtjes woordjes en zinnetjes. Steeds maar weer herhalen, herhalen, herhalen...van het nederlands naar het tsjechisch en dan weer van het tsjechisch naar het nederlands.
Dan gebeurt er een klein wonder! We zijn in Tsjechie (week van Kerst en Oud en Nieuw) en ontmoeten daar die ontzettende aardige mensen van het dorp en wat denk je....met heel veel moeite en heel langzaam kan ik 't een en ander vertellen.....en ze begrijpen mij ook nog. Ik kan wel een gat in de lucht springen. Ik ben al zo gelukkig dat ik daar weer kan zijn en nu blijkt mijn "gezwoeg" zijn vruchten af te werpen.
Op een dag ga ik naar onze buurman om hem uit te nodigen voor die avond. Als hij mij aan ziet komen komt hij mij met een blij lachtend gezicht tegemoet lopen. Ik krijg een stevige hand van hem. Ik leg hem heel langzaam in het Tsjechisch uit waar ik voor kom en hij begrijpt mij! Hij vertelt mij dat hij graag komt en ik krijg meteen een lekker drankje aangeboden.
Ik heb in die twee weken nog weer heel veel bijgeleerd en als zij met elkaar gaan praten begrijp ik er nog steeds niet altijd evenveel van, maar ik ben met sprongen vooruit gegaan. Een betere motivatie bestaat er niet!
Nu "pijnig" ik mezelf weer iedere avond....ga ik de strijd weer aan...ik zucht en steun...met als troost een stapeltje snoepjes naast me...als een soort van afreageren kauw ik venijnig het ene na het andere snoepje fijn...ik moet...het moet....ik wil het...
Ik kijk weer op mijn papieren. Daar staan ze weer.....rijtjes en rijtjes en rijtjes woordjes en zinnetjes. Steeds maar weer herhalen, herhalen, herhalen...van het nederlands naar het tsjechisch en dan weer van het tsjechisch naar het nederlands.....MAAR IK WEET NU WAAR IK HET VOOR DOE!!!
Ik kijk weer op mijn papieren. Daar staan ze weer.....rijtjes en rijtjes en rijtjes woordjes en zinnetjes. Steeds maar weer herhalen, herhalen, herhalen...van het nederlands naar het tsjechisch en dan weer van het tsjechisch naar het nederlands.
Dan gebeurt er een klein wonder! We zijn in Tsjechie (week van Kerst en Oud en Nieuw) en ontmoeten daar die ontzettende aardige mensen van het dorp en wat denk je....met heel veel moeite en heel langzaam kan ik 't een en ander vertellen.....en ze begrijpen mij ook nog. Ik kan wel een gat in de lucht springen. Ik ben al zo gelukkig dat ik daar weer kan zijn en nu blijkt mijn "gezwoeg" zijn vruchten af te werpen.
Op een dag ga ik naar onze buurman om hem uit te nodigen voor die avond. Als hij mij aan ziet komen komt hij mij met een blij lachtend gezicht tegemoet lopen. Ik krijg een stevige hand van hem. Ik leg hem heel langzaam in het Tsjechisch uit waar ik voor kom en hij begrijpt mij! Hij vertelt mij dat hij graag komt en ik krijg meteen een lekker drankje aangeboden.
Ik heb in die twee weken nog weer heel veel bijgeleerd en als zij met elkaar gaan praten begrijp ik er nog steeds niet altijd evenveel van, maar ik ben met sprongen vooruit gegaan. Een betere motivatie bestaat er niet!
Nu "pijnig" ik mezelf weer iedere avond....ga ik de strijd weer aan...ik zucht en steun...met als troost een stapeltje snoepjes naast me...als een soort van afreageren kauw ik venijnig het ene na het andere snoepje fijn...ik moet...het moet....ik wil het...
Ik kijk weer op mijn papieren. Daar staan ze weer.....rijtjes en rijtjes en rijtjes woordjes en zinnetjes. Steeds maar weer herhalen, herhalen, herhalen...van het nederlands naar het tsjechisch en dan weer van het tsjechisch naar het nederlands.....MAAR IK WEET NU WAAR IK HET VOOR DOE!!!