Prachtige ontmoeting

Welkom op Tsjechie.net

Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!

We lopen vandaag door het Reuzegebergte, onze auto hebben we achtergelaten in Zacler. Het is een afwisselende tocht door bossen en weilanden. Na 3 uur lopen en behoorlijk wat hoogtemeters komen we aan op een plateau. Onderweg komen we een oud mannetje tegen die luidruchtig praat met een even oud vrouwtje. We vermoeden dat of hij of zij doof is. Hun gesprek eindigt als wij langslopen en ze nemen afscheid van elkaar. De oude man loopt met onze richting mee. In het Duits spreekt hij ons aan, en inderdaad; hij is degene die doof is.

Het gaat over van alles en nog wat en aan het eind van het pad vraagt hij ons of we het huis van zijn dochter willen zien. Een stukje verder slaan we linksaf een boerenpad op. Aan het eind staat een huis met een fantastisch uitzicht over de bergen. We kunnen Polen zien liggen.

De oude man praat honderduit over het huis en verteld trots dat zijn dochter het 4 jaar geleden gekocht heeft. Zij woont in Duitsland en hij 'waakt' over het huis. Wat blijkt is dat het zijn geboortehuis ook is, 76 jaar geleden is hij hier geboren en door omstandigheden hebben ze het toen van de hand gedaan. Sindsdien woont hij in Bobr, een dorp in het dal, ongeveer 3 uur lopen van het huis (76 jaar mensen!).

De geschiedenis gaat voorbij wanneer we door alle kamers lopen, wat een leuke ontmoeting! Er wordt nu verbouwt in het huis, zijn dochter wil over twee jaar klaar zijn. Een grote zolder wordt nu geisoleerd.

Na een uur staan we weer buiten en ik vraag of ik een foto van hem mag nemen. Trots zit hij voor zijn huis als ik fotografeer en voor ik het weet zeg ik dat we volgend jaar terugkomen met de foto, hij is helemaal blij. We nemen hartelijk afscheid en vervolgen onze wandeling naar Zacler.

wordt vervolgd....
 
Prachtige ontmoeting 2

Een jaar later; we gaan met de foto, ingelijst en al, naar Bobr. Een man een man, een woord een woord. We gaan naar Bobr omdat we anders het risico lopen dat de oude man niet 'boven' in de bergen zit en je drie uur met rugzak + lijst voor niets omhoog loopt. Als we hem niet in Bobr treffen dan gaan we sowieso naar boven. Mochten we hem daar niet vinden dan zetten we de lijst met ons adres bij het huis neer. Het is dusdanig ingepakt dat het een winter kan overleven.

We hebben twee foto's bij ons, 1 is ingelijst en 1 is klein afgedrukt voor onze zoektocht "kent U deze man". We naderen Bobr en zijn opgelaten over ons avontuur. Het enige dat we weten is de plaatsnaam en een foto.
Door het dorp rijdend stoppen we bij een Pension. Mijn Tsjechisch is niet voldoende om een gesprek te voeren vandaar dit begin. Ik laat de foto zien en de vrouw gelooft dat ze hem wel kent, maar om zeker te zijn stuurt ze ons door naar de plaatselijk dorpswinkel.

Daar achter de toonbank staat een geweldig grote vrouw met paars hoofd en enorme handen, in een bloemetjes schort die ik nog ken van mijn oma. Ze bekijkt onze foto en weet direct over wie het gaat. Hele verhalen in het Tsjechisch komen voorbij en ze legt ons uit waar de man woont en hoe zijn achternaam luidt. Nee, hij woont niet meer in Bobr maar in Zacler, een dorp even terug. We zijn blij dat onze zoektocht succesvol is en bedanken de vrouw voor haar uitleg. We rijden naar Zacler.

Als het goed is woont hij nu 3-hoog in een flat, we hebben een straatnaam gekregen. Verschillende mensen spreken we aan en we komen steeds dichter in de buurt, iedereen is heel behulpzaam.

Dan staan we voor een flat met beneden drie ingangen. We beginnen bij de eerste op zoek naar de achternaam, bij de tweede is het raak en we bellen aan. Een stem beantwoord de bel maar natuurlijk komen we er niet uit. Er gaat een raam open op 3-hoog en er hangt nu een vrouw uit. We houden de foto omhoog, iets anders kunnen we niet. Ze gaat weg en komt terug, nu met bril. Nee, tien meter is toch teveel, het raam gaat dicht en we verwachten haar elk moment beneden bij de ingang...
 
Hallo Antonio

Het is toch niet toevallig Otto Braun hé. Dat is de "stadsomroeper" van Zacler, die weet werkelijk bijna alles. Hij gaat hij 's-winters, als er sneeuw ligt langlaufen naar dat huis. Als het dezelfde is woont zijn dochter ion Drachten. Ben benieuwd.

Barend
 
Wel Barend....... dit is toch niet te geloven???!!!!

We hebben het inderdaad over dezelfde man. Dat jij hem ook kent is toch echt ongelofelijk grappig.
Verhalen als brugman en nooit uitgepraat. Verbaasd me nu niets dat hij stadsomroeper is, wat leuk om te horen!!
Morgenochtend het vervolg... groet Antonio
 
Prachtige ontmoeting 3

Ze opent de deur en begint in het Tsjechisch maar ze heeft al snel door dat we maar heel weinig verstaan van wat ze zegt. Ze heeft, ondanks het mooie weer, veel kleding aan. Laag over laag en alles in haar majo broek. We laten de foto zien en ik probeer met een paar woorden uit te leggen hoe de vork in de steel zit. Ze grist de foto uit m'n handen en bekijkt het aandachtig. Drukt met haar vinger op de foto en wijst naar zichzelf, het is duidelijk; die kennen elkaar goed. We twijfelen nog wel of het zijn vrouw is omdat ze een stuk jonger is. We schatte rond de 60 jaar.

We vragen of de heer Braun aanwezig is en ze heft haar hand omhoog en wuift weg. Mooi, die is boven... We kijken elkaar aan en komen tot de conclusie dat we de lijst persoonlijk willen geven, de wandelschoenen kunnen aan!
Mevrouw Braun wil de foto graag houden en is een beetje kortaf, ik begrijp dat volledig. Wat zou ik doen als er uit het niets Buitenlanders voor me staan met een foto van je dierbare. Dit moet toch heel raar voor haar zijn. We nemen afscheid en laten een beetje verwarde vrouw achter. Dit komt wel goed als hij weer thuis komt.
 
Wat een leuke ontmoeting Antonio. En wat is het wereldje toch klein als er nu al mensen zijn die weten over welk persoon jouw verhaal gaat. Dan moet die oude man wel een bijzonder iemand zijn....:)
 
Prachtige ontmoeting 4

De wandelschoenen zijn inmiddels aan en we denken nog terug aan de ontmoeting van net. Rugzak om, lijst met touw daar aan vast en gaan. Bedenk ineens hoe de oude man het weer heel naar beneden moet krijgen maar afgeven zonder hem gezien te hebben is geen optie.

We lopen door dezelfde bossen en weilanden als een jaar geleden en met herinerringen komen we boven. De jongens, toen 11 en 13, klagen onderweg nog dat ze hetzelfde pad als vorig jaar lopen. We hadden natuurlijk het rondje omgekeerd kunnen doen maar ik ben bang dat ik het dan niet meer terug kan vinden. Het is beslist geen straf hier weer te zijn, op zo'n 900 meter hoogte heb je geweldige uitzichten over Tsjechie en Polen.

We komen nu in de buurt waar we voor het eerst elkaar tegen kwamen. We denken aan de gesprekken van vorig jaar over zijn en onze familie. We lachen omdat hij Jolan (mijn vriendin) meermale "mooi meisje" noemde. Vanaf nu moeten we goed om ons heen kijken. Ik schat in dat het nog een kwartier lopen is om bij het huis te komen. Nog niets van dhr Braun gezien... Op grote afstand zien we het huis liggen, wat een mooie locatie hier midden in de glooiende weilanden!

En dan, je zult het geloven of niet, horen we op grote afstand de heer Braun. Hij is bezig met het slijpen van een zeis en praat ondertussen met een voorbijganger. We komen dichterbij en kunnen hem nu goed zien. Hij praat weer als brugman en heeft ons nog niet in de gaten. We wachten rustig af en zien hem nu af en toe onze kant op kijken. Zal hij ons niet meer herkennen, is hij vorig jaar vergeten ?Het gesprek loopt ten einde en we lopen naar hem toe. We geven elkaar de hand maar ik zie dat hij niet weet waar we voor komen.

In het grasveld pak ik de foto uit en overhandig hem. Ineens is daar de herkenning en hij is blij, zoo blij! Met een brede lach en pretogen bekijkt hij de foto en zegt wel vijf keer achter elkaar dat hij het is die op de foto staat. Wat een mooie foto, wat een mooi foto. Hij laat de zeis achter in het veld en nodigt ons uit naar het huis. Onderweg zegt hij voortdurend mooi, mooi.

We krijgen dezelfde rondleiding als vorig jaar. Hier en daar zien we dat de verbouwing vordert. Met dezelfde trots vertelt hij weer over de geschiedenis van het huis, zijn broer die hier overleden is, en de koeien die ze vroeger in de stal hadden staan. Wat een lief mens is dit. Buiten begint het nu heftig te regenen en we praten elkaar bij over familie en zo aan. Ik zeg hem dat wanneer het huis klaar is hij met recht trots mag zijn. Ja dat mag ik zeker, bevestigt hij.

De bui is over en het moment om te gaan is daar. Ik zorg ervoor dat het karton, plastic en touw bij de lijst ligt zodat het heel het dal bereikt. We nemen afscheid maar meneer Braun staat erop dat hij ons opweg helpt vanwege het onweer wat op komst is. Hij weet een pad die ons sneller het dal in voert. Onderweg vertelt hij dat hij het leuk vindt als we eens in Zacler een kop koffie komen drinken en wij vertellen hem over onze zoektocht die we vanmorgen hebben gedaan en dat hij de groeten moet doen aan, inderdaad, zijn vrouw. Hij plukt nog wat besjes van een struik voor de jongens, ze vinden ze heel lekker.

Bij het pad aangekomen geven we elkaar een stevige hand en nemen voorlopig weer afscheid. Het onweer breekt na een half uur los maar wat zou het, we hebben een waanzinnig leuke middag gehad..
 
Wat een leuke ontmoeting Antonio. En wat is het wereldje toch klein als er nu al mensen zijn die weten over welk persoon jouw verhaal gaat. Dan moet die oude man wel een bijzonder iemand zijn....:)


Dit is hem Lina, inderdaad bijzonder, ik ga kijken of ik nog wat beelden heb.
 

Bijlagen

  • MAN UIT BOBR 1.JPEG
    MAN UIT BOBR 1.JPEG
    201,5 KB · Bekeken: 20
Nog eentje dan, met het nieuwe zinken dak. Schitterende deuren ook. En binnen lag een vloer met grote natuurstenen die glad afgesleten waren.
 

Bijlagen

  • HUKKLE 2.jpg
    HUKKLE 2.jpg
    218,1 KB · Bekeken: 10
Ja Antonio dat is hom zeggen wij in Groningen. Als hij morgen voorbij komt zal ik hem vertellen dat hij op internet staat en zal hem de foto op de laptop laten zien. Wist je trouwens dat hij regelmatig op de fiets zonder versneling naar een vriend van hem gaat in Babi. Ik zou het nog geen km redden, hij wel. Geweldige man.

Groeten Uit Zacler
:zwaai:
 
Wat een leuk idee Barend, vraag hem waar hij de foto heeft hangen. En doe hun de hartelijke groeten.

We waren toendertijd met ons vieren, wij met onze twee kinderen (inmiddels grote kerels geworden). Is zijn dochter in Drachten ook de eigenaar van het huis? Ik had begrepen dat zij in Duitsland woonde. Misschien willen ze ook een nabestelling, dat doe ik met plezier voor ze!

En ja, wij waren toen ook versteld wat een energie hij heeft, die grote kerels van ons konden je langlaufverhaal niet geloven.
Ben heel benieuwd of je hem vandaag te pakken krijgt,

Groet Antonio
 
Bovenaan