Het was 2001. We waren voor het laatst echt op vakantie geweest in 1989, naar Frankrijk. Erg leuk maar ook toen al erg duur. Geen geld voor vakantie dus dan ga je niet.
Vrienden van ons gingen al een paar jaar naar Tsjechië. Naar Zuid Bohemen, Dobra Voda nabij Nove Hrady.
Altijd moesten we hun verhalen aanhoren en altijd waren we weer jaloers. Waarom gaan jullie niet een keertje mee? Voor de kosten hoeven jullie het niet te laten.
We kregen uitleg over wat alles zo ongeveer kostte in Tsjechië en onze mond viel steeds verder open. Goed, dat werd dus sparen want ondanks dat het goedkoop was moesten we er toch flink voor sparen.
Onze vrienden gingen steeds naar hetzelfde huisje en hadden er een leuk huisje zien staan waar wij ons wel thuis zouden voelen. Dan komt het boeken. Dat is natuurlijk al de eerste pret. Gedachten gingen steeds verder, wat zullen we allemaal gaan doen? Ach we zouden het wel zien want onze vrienden zouden ons op sleeptouw nemen. En dat deden ze.
Al vroeg in de avond stonden we bij ze voor de deur. Veel te vroeg natuurlijk maar gelukkig voelden we ons al in vakantiestemming. Het was voor het eerst dat we zo'n eind zouden rijden maar echt zenuwachtig voor de reis waren we niet, eerder voor de vakantie zelf. Wat konden we verwachten?
Om een uur of 10 's avonds zijn we gaan rijden. We wonen in Almere dus voor je het weet zit je aan de grens. Nog even getankt en een kop koffie naar binnen en snel verder. Ondertussen wordt het donker dus zie je niet goed waar je rijdt, we waren nog nooit de autobahn op geweest. Dat ging natuurlijk een stuk sneller dan in Nederland.
De rit verloopt prima en om 6 uur kregen we trek. Ach in Duitsland kun je zo ongeveer alles krijgen dus we hadden trek in hamburgers.
We hebben nog nooit mensen zo raar zien kijken naar mensen die een hamburger eten. Ach we hadden nog niet geslapen dus voor ons was het nog gewoon avond. Wisten die mensen veel.
Het is me trouwens nog wel bijgebleven hoe mooi het er allemaal uitziet als het langzaam aan licht wordt. Dan zie je de bruggen die over de autobahn lopen, zo immens hoog en groot.
De grens naar Tsjechië had ook wel iets. Mijn dochter stond in mijn paspoort en dat moest natuurlijk uitgebreid gecheckt worden. Ja hoor het is echt mijn dochter, slapend en wel op de achterbank.
Al die jaren naar Tsjechië moet ik zeggen, hebben gelukkig nooit problemen opgeleverd met mijn dochter. Als ze in haar kinderzitje zat en de auto was gestart sliep ze. Als we een pauze inlasten werd ze wakker, niet altijd even blij maar goed, en zodra we weer in de auto stapten sliep ze 'gewoon' weer verder.
Vervolgens moesten we snel zijn om nog gauw een paar boodschappen te doen. Toen waren de supermarkten nog niet de hele dag open op zaterdag en dus moesten we zorgen voor 12 uur klaar te zijn met de boodschappen.
Tja, daar sta je dan. Kwart over 12 en je kunt je huisje pas in na 3 uur.
Onze vrienden wisten het park in Kaplice te vinden en we zijn daar even gaan zitten op een paar schommels van de kinderen. Dan slaat de slaap toch wel toe. Een terrasje dan maar? Tja kan wel maar het was die dag niet zulk mooi weer geweest en alles was nog nat.
We vonden toch ergens een plek om te zitten maar ja zie maar eens 3 uur te overbruggen als je de hele nacht geen bed hebt gezien. Dat was toch wel moeilijk. Maar ja, het moest dus probeerden we elkaar maar een beetje wakker te houden met slap geouwe***.
Hehe eindelijk tijd...nu de laatste kilometers naar Dobra Voda. Gelukkig reden we achter onze vrienden aan dus we hebben nooit hoeven zoeken, dat scheelt dan weer.
De eigenaren van het huisje waren er al. Tja en toen begon het....ze spraken geen Duits. Daar ga je dan met die paar woorden schoolduits en ze verstaan je gewoonweg niet.
Dan de boekingspapieren maar voor de dag gehaald en ze begrepen gelijk hoe en wat. Haalden hun dochter erbij en die bleek een beetje Engels te spreken. Kijk dan kom je tenminste ergens.
Ze hebben alles uitgelegd en begrepen dat we erg moe waren en vertrokken zo snel mogelijk.
Alle spullen uit de auto gehesen en naar binnen gebracht. Oeh daar staat een bed, even uitproberen hoor...
Toen werd ik ineens wakker gemaakt door mijn man. Ga je mee, we gaan lekker eten in het volgende dorp Hojna Voda. Pfff moet dat echt? Ik ben zo moe.
Maar ja, de hele nacht op geweest en niet bepaald goed gegeten dus we moesten even wat goeds naar binnen krijgen. Dus hebben we lekker in het hotel van Hojna Voda gegeten. Eigenlijk komen we er na al die jaren nog steeds alleen vinden we het jammer dat degene die ons toen voor het eerst hielp (toen nog alleen ober en mocht ie niet eens afrekenen, later hoofd van het bedienend personeel) er niet meer werkt. Maar goed we hebben het over10 oh nee 11 jaar alweer geleden.
We hebben heerlijk gegeten maar ook hebben we nog nooit zo snel gegeten. We wilden naar ons huisje nog een beetje bijkomen en dan naar bed.
De volgende dag werden we wakker en moesten we alweer naar huis. Nou ja zo voelde het want voor we het wisten waren de 14 dagen alweer om.
Dat moeten we vaker doen namen we ons voor. Vanaf dat jaar zijn we 1x helaas niet geweest maar sindsdien komen we er dus in principe elk jaar.
Dat huisje komen we ondertussen niet meer. Het was een klein huisje en toen onze dochter wat ouder werd hadden we gewoon wat meer ruimte nodig en zijn we dus verder gaan kijken.
We zijn tussendoor nog ergens anders geweest en nu zitten we alweer een paar jaar in Kleni. Wat ons tot nu toe goed bevalt. We zouden hier nog vele jaren willen komen maar onze dochter is inmiddels 14 en begint zich nu te vervelen.
Waarschijnlijk gaan we volgend jaar naar Landal Lipno zodat zij wat meer leeftijdsgenootjes kan tegenkomen. Zo heeft zij ook wat meer aan de vakantie.
Zelf zoeken we het liefst de rust op maar zolang ze nog lekker met ons meegaat moeten we een beetje inpassen zodat iedereen het naar de zin heeft.
Voorlopig zijn we nog niet weg te slaan.
Vrienden van ons gingen al een paar jaar naar Tsjechië. Naar Zuid Bohemen, Dobra Voda nabij Nove Hrady.
Altijd moesten we hun verhalen aanhoren en altijd waren we weer jaloers. Waarom gaan jullie niet een keertje mee? Voor de kosten hoeven jullie het niet te laten.
We kregen uitleg over wat alles zo ongeveer kostte in Tsjechië en onze mond viel steeds verder open. Goed, dat werd dus sparen want ondanks dat het goedkoop was moesten we er toch flink voor sparen.
Onze vrienden gingen steeds naar hetzelfde huisje en hadden er een leuk huisje zien staan waar wij ons wel thuis zouden voelen. Dan komt het boeken. Dat is natuurlijk al de eerste pret. Gedachten gingen steeds verder, wat zullen we allemaal gaan doen? Ach we zouden het wel zien want onze vrienden zouden ons op sleeptouw nemen. En dat deden ze.
Al vroeg in de avond stonden we bij ze voor de deur. Veel te vroeg natuurlijk maar gelukkig voelden we ons al in vakantiestemming. Het was voor het eerst dat we zo'n eind zouden rijden maar echt zenuwachtig voor de reis waren we niet, eerder voor de vakantie zelf. Wat konden we verwachten?
Om een uur of 10 's avonds zijn we gaan rijden. We wonen in Almere dus voor je het weet zit je aan de grens. Nog even getankt en een kop koffie naar binnen en snel verder. Ondertussen wordt het donker dus zie je niet goed waar je rijdt, we waren nog nooit de autobahn op geweest. Dat ging natuurlijk een stuk sneller dan in Nederland.
De rit verloopt prima en om 6 uur kregen we trek. Ach in Duitsland kun je zo ongeveer alles krijgen dus we hadden trek in hamburgers.
We hebben nog nooit mensen zo raar zien kijken naar mensen die een hamburger eten. Ach we hadden nog niet geslapen dus voor ons was het nog gewoon avond. Wisten die mensen veel.
Het is me trouwens nog wel bijgebleven hoe mooi het er allemaal uitziet als het langzaam aan licht wordt. Dan zie je de bruggen die over de autobahn lopen, zo immens hoog en groot.
De grens naar Tsjechië had ook wel iets. Mijn dochter stond in mijn paspoort en dat moest natuurlijk uitgebreid gecheckt worden. Ja hoor het is echt mijn dochter, slapend en wel op de achterbank.
Al die jaren naar Tsjechië moet ik zeggen, hebben gelukkig nooit problemen opgeleverd met mijn dochter. Als ze in haar kinderzitje zat en de auto was gestart sliep ze. Als we een pauze inlasten werd ze wakker, niet altijd even blij maar goed, en zodra we weer in de auto stapten sliep ze 'gewoon' weer verder.
Vervolgens moesten we snel zijn om nog gauw een paar boodschappen te doen. Toen waren de supermarkten nog niet de hele dag open op zaterdag en dus moesten we zorgen voor 12 uur klaar te zijn met de boodschappen.
Tja, daar sta je dan. Kwart over 12 en je kunt je huisje pas in na 3 uur.
Onze vrienden wisten het park in Kaplice te vinden en we zijn daar even gaan zitten op een paar schommels van de kinderen. Dan slaat de slaap toch wel toe. Een terrasje dan maar? Tja kan wel maar het was die dag niet zulk mooi weer geweest en alles was nog nat.
We vonden toch ergens een plek om te zitten maar ja zie maar eens 3 uur te overbruggen als je de hele nacht geen bed hebt gezien. Dat was toch wel moeilijk. Maar ja, het moest dus probeerden we elkaar maar een beetje wakker te houden met slap geouwe***.
Hehe eindelijk tijd...nu de laatste kilometers naar Dobra Voda. Gelukkig reden we achter onze vrienden aan dus we hebben nooit hoeven zoeken, dat scheelt dan weer.
De eigenaren van het huisje waren er al. Tja en toen begon het....ze spraken geen Duits. Daar ga je dan met die paar woorden schoolduits en ze verstaan je gewoonweg niet.
Dan de boekingspapieren maar voor de dag gehaald en ze begrepen gelijk hoe en wat. Haalden hun dochter erbij en die bleek een beetje Engels te spreken. Kijk dan kom je tenminste ergens.
Ze hebben alles uitgelegd en begrepen dat we erg moe waren en vertrokken zo snel mogelijk.
Alle spullen uit de auto gehesen en naar binnen gebracht. Oeh daar staat een bed, even uitproberen hoor...
Toen werd ik ineens wakker gemaakt door mijn man. Ga je mee, we gaan lekker eten in het volgende dorp Hojna Voda. Pfff moet dat echt? Ik ben zo moe.
Maar ja, de hele nacht op geweest en niet bepaald goed gegeten dus we moesten even wat goeds naar binnen krijgen. Dus hebben we lekker in het hotel van Hojna Voda gegeten. Eigenlijk komen we er na al die jaren nog steeds alleen vinden we het jammer dat degene die ons toen voor het eerst hielp (toen nog alleen ober en mocht ie niet eens afrekenen, later hoofd van het bedienend personeel) er niet meer werkt. Maar goed we hebben het over
We hebben heerlijk gegeten maar ook hebben we nog nooit zo snel gegeten. We wilden naar ons huisje nog een beetje bijkomen en dan naar bed.
De volgende dag werden we wakker en moesten we alweer naar huis. Nou ja zo voelde het want voor we het wisten waren de 14 dagen alweer om.
Dat moeten we vaker doen namen we ons voor. Vanaf dat jaar zijn we 1x helaas niet geweest maar sindsdien komen we er dus in principe elk jaar.
Dat huisje komen we ondertussen niet meer. Het was een klein huisje en toen onze dochter wat ouder werd hadden we gewoon wat meer ruimte nodig en zijn we dus verder gaan kijken.
We zijn tussendoor nog ergens anders geweest en nu zitten we alweer een paar jaar in Kleni. Wat ons tot nu toe goed bevalt. We zouden hier nog vele jaren willen komen maar onze dochter is inmiddels 14 en begint zich nu te vervelen.
Waarschijnlijk gaan we volgend jaar naar Landal Lipno zodat zij wat meer leeftijdsgenootjes kan tegenkomen. Zo heeft zij ook wat meer aan de vakantie.
Zelf zoeken we het liefst de rust op maar zolang ze nog lekker met ons meegaat moeten we een beetje inpassen zodat iedereen het naar de zin heeft.
Voorlopig zijn we nog niet weg te slaan.
