De andere kant
Maandag
…. Osnabrück, Hannover, Braunschweig, Magdeburg…
Mijn diesel zoeft de steden weg
…Dresden, Bautzen, Seifhennersdorf…
De foto lijkt niet
Ik mag toch door
Een roodharig meisje tilt haar truitje op
En toont me haar handelswaar
…Liberec, Turnov, Jicin, ….
Hetzelfde hotel
Een andere kamer
Maar toch dezelfde…
Een vertrouwde aanblik uit het raam
Ik ben op mijn bestemming
’s Morgens katerig
Van het rijden…
Of wellicht toch één Urquell te veel?
“Dobrý den”
Ik worstel me door mijn broodjes
Weet nog steeds niet hoe ik ze moet beleggen
Moet je ze wel beleggen?
De hoofdstraat is, als altijd, indrukwekkend
Giechelende tieners bewonderen elkaars mobieltjes
Huisvrouwen haasten zich van winkel naar winkel
Mannen in zakenpakken laveren, druk pratend, door de menigte
En ik denk: hoezo anders?
Halverwege, links moet ik zijn
De naam prijkt in zwarte letters op een goudkleurig bord
Ik verman me
Plooi mijn gezicht in een vriendelijke glimlach
Druk de klink naar beneden
“Ha die …., alles goed?”
En we praten… praten
En zeggen niets
Glimlachen breken
Korte pauzes vallen
Ik hoor geen nieuws
Een uur geeft hij me
Hij heeft nòg een afspraak
Eenmaal buiten kan ik mezelf weer zijn
Ik had confronterender moeten zijn, besef ik
Met mijn vuist op de tafel moeten slaan
Maar ik deed het niet
Donderdag nog een gesprek
Met een concurrent
In het geniep…
Ik worstel me door dagen heen
Bezoek mijn stulpje
Kort, de leegte werkt op mijn gemoed
Overdag rijden door inmiddels vertrouwde landschappen
Radio Cerna Hora vrolijkt me wat op
Al versta ik er niets van
’s middags Cappy’s op terrasjes
’s avonds iets sterkers in mijn “stamkroegje”
Er staat weer een andere dame achter de bar
Ze spreekt helaas geen Engels of Duits
Ik denk aan mijn hotelkamer
En bestel nog een pivo
Genietend van de vrolijkheid om me heen
Het gesprek op donderdag geeft me wat meer vertrouwen
Men oogt professioneler, doortastender
Toch heb ik in mijn achterhoofd
Iets van “deja vu”
Levenswijsheid?
Schade en schande?
Vrijdag
…Jicin, Turnov, Liberec…
De afgelopen week gaat door mijn hoofd
Wat ben ik nu precies opgeschoten?
…Leipzig, Halle, Magdeburg…
Ik probeer me te herinneren hoe vaak ik deze route al gereden heb
Twintig, vijfentwintig keer …?
Ik klem mijn handen om het stuur
Je wilde dit zelf joh!
Je wilde geen “gewoon” stoffig leven achter een bureau
Je wilde avontuur, nieuwe werelden verkennen, nieuwe mogelijkheden…
Whoever told you the world is an honest place…
…Hannover, Osnabrück….
Ik ben bijna thuis
Maandag
…. Osnabrück, Hannover, Braunschweig, Magdeburg…
Mijn diesel zoeft de steden weg
…Dresden, Bautzen, Seifhennersdorf…
De foto lijkt niet
Ik mag toch door
Een roodharig meisje tilt haar truitje op
En toont me haar handelswaar
…Liberec, Turnov, Jicin, ….
Hetzelfde hotel
Een andere kamer
Maar toch dezelfde…
Een vertrouwde aanblik uit het raam
Ik ben op mijn bestemming
’s Morgens katerig
Van het rijden…
Of wellicht toch één Urquell te veel?
“Dobrý den”
Ik worstel me door mijn broodjes
Weet nog steeds niet hoe ik ze moet beleggen
Moet je ze wel beleggen?
De hoofdstraat is, als altijd, indrukwekkend
Giechelende tieners bewonderen elkaars mobieltjes
Huisvrouwen haasten zich van winkel naar winkel
Mannen in zakenpakken laveren, druk pratend, door de menigte
En ik denk: hoezo anders?
Halverwege, links moet ik zijn
De naam prijkt in zwarte letters op een goudkleurig bord
Ik verman me
Plooi mijn gezicht in een vriendelijke glimlach
Druk de klink naar beneden
“Ha die …., alles goed?”
En we praten… praten
En zeggen niets
Glimlachen breken
Korte pauzes vallen
Ik hoor geen nieuws
Een uur geeft hij me
Hij heeft nòg een afspraak
Eenmaal buiten kan ik mezelf weer zijn
Ik had confronterender moeten zijn, besef ik
Met mijn vuist op de tafel moeten slaan
Maar ik deed het niet
Donderdag nog een gesprek
Met een concurrent
In het geniep…
Ik worstel me door dagen heen
Bezoek mijn stulpje
Kort, de leegte werkt op mijn gemoed
Overdag rijden door inmiddels vertrouwde landschappen
Radio Cerna Hora vrolijkt me wat op
Al versta ik er niets van
’s middags Cappy’s op terrasjes
’s avonds iets sterkers in mijn “stamkroegje”
Er staat weer een andere dame achter de bar
Ze spreekt helaas geen Engels of Duits
Ik denk aan mijn hotelkamer
En bestel nog een pivo
Genietend van de vrolijkheid om me heen
Het gesprek op donderdag geeft me wat meer vertrouwen
Men oogt professioneler, doortastender
Toch heb ik in mijn achterhoofd
Iets van “deja vu”
Levenswijsheid?
Schade en schande?
Vrijdag
…Jicin, Turnov, Liberec…
De afgelopen week gaat door mijn hoofd
Wat ben ik nu precies opgeschoten?
…Leipzig, Halle, Magdeburg…
Ik probeer me te herinneren hoe vaak ik deze route al gereden heb
Twintig, vijfentwintig keer …?
Ik klem mijn handen om het stuur
Je wilde dit zelf joh!
Je wilde geen “gewoon” stoffig leven achter een bureau
Je wilde avontuur, nieuwe werelden verkennen, nieuwe mogelijkheden…
Whoever told you the world is an honest place…
…Hannover, Osnabrück….
Ik ben bijna thuis
