Langs het tuinpad van mijn vader……….
1949: de eerste paal wordt geslagen voor een nieuw woningbouwproject. Huurwoningen.
1949: Kukel wordt geboren
De woningen zijn gebouwd op een souterrain, trapje op, 2 en 3 kamer woningen. Weer een trap op en een woning is bereikbaar met een keuken, woonkamertje, weer een binnentrap op en een slaapkamertje van 1,6 x 2m. Daar slapen mijn broer en ik.
Een slaapkamer van 3x3m, daar slapen mijn 4 zussen. Stapelbedden. Slaapkamer 2,5 x 3 daar slapen mijn ouders.
En we hebben een tuin. Bereikbaar via een achterom. Iedereen heeft een tuin. Hooguit 4 x 4 meter via dat achterom en via het
TUINPAD VAN MIJN VADER
lang 8 meter kom je in het tuintje.
De een hield er kippen in, de ander groente. Wij hadden het niet zo breed. Vandaar.
8 jaar was ik, toen kwam mijn vader met een boom aan: een gouden regen. Ik mocht het gat scheppen, hij plantte de boom, gooide de kuil dicht en stampte het aan.
Een ielig boompje.
En langs het tuinpad van mijn vader zag ik de gouden regen staan.
Vele jaren later koop ik een huis in Tsjechie. Mijn tuinpad is 100 meter lang.
Mijn vader is allang overleden.
Ik loop over mijn pad en denk:
HET TUINPAD VAN MIJN VADER.
Alleen ben ik nu de vader van vier kinderen.
Een paar weken geleden las ik in de krant dat het complex waar ik als kind opgroeide gesloopt wordt.
Ik ga er nog even kijken.
Het staat er vreselijk bij, andere culturen wonen er.
Ik loop achterom, en zie
HET TUINPAD VAN MIJN VADER
Zij geven niets om tuinieren.
Het is een zooitje.
Het pad is nog zichtbaar aanwezig.
Even denk ik de voetstapen van mijn vader tezien. Maar ach…………………….
De gouden regen is groot geworden, het lijkt of hij wil zeggen: zie je wel ik ben er nog.
Ik weet wel beter, in Nederland is de kans minimaal, slopen moet je.
Het complex heeft het bijna 60 jaren uitgehouden.
Ik zie mijn vader nog lopen.
OVER ZIJN TUINPAD
Ik loop in Tsjechie, over mijn tuinpad.
100 meter lang en besef dat later mijn kinderen later zullen zeggen: hier, kijk dan
HET TUINPAD VAN MIJN VADER
Mijn woning staat in een natuurgebied, slopen na amper 60 jaar gebeurd niet.
Mijn kinds kinderen en hun kinderen zullen zeggen:
Kijk hier, hier loop je over het
TUINPAD VAN MIJN VADER
En diens vader en diens…………….
Het stemt mij droef, daar waar mijn wortels liggen, alles verdwijnt.
En daar waar ik nu innig naar verlang, het voor eeuwen bewaard blijft.
Moge mijn kinderen de waarde van het behouden inzien.
Het tuinpad van mijn vader.
Vertaald uit het frans en gezongen door Wim Sonneveld.
Het vertelt binnen 3 minuten over dat, wat binnen een generatie, alles in Nederland overhoop gehaald werd.
Google even naar: het tuinpad van mijn vader…..
1949: de eerste paal wordt geslagen voor een nieuw woningbouwproject. Huurwoningen.
1949: Kukel wordt geboren
De woningen zijn gebouwd op een souterrain, trapje op, 2 en 3 kamer woningen. Weer een trap op en een woning is bereikbaar met een keuken, woonkamertje, weer een binnentrap op en een slaapkamertje van 1,6 x 2m. Daar slapen mijn broer en ik.
Een slaapkamer van 3x3m, daar slapen mijn 4 zussen. Stapelbedden. Slaapkamer 2,5 x 3 daar slapen mijn ouders.
En we hebben een tuin. Bereikbaar via een achterom. Iedereen heeft een tuin. Hooguit 4 x 4 meter via dat achterom en via het
TUINPAD VAN MIJN VADER
lang 8 meter kom je in het tuintje.
De een hield er kippen in, de ander groente. Wij hadden het niet zo breed. Vandaar.
8 jaar was ik, toen kwam mijn vader met een boom aan: een gouden regen. Ik mocht het gat scheppen, hij plantte de boom, gooide de kuil dicht en stampte het aan.
Een ielig boompje.
En langs het tuinpad van mijn vader zag ik de gouden regen staan.
Vele jaren later koop ik een huis in Tsjechie. Mijn tuinpad is 100 meter lang.
Mijn vader is allang overleden.
Ik loop over mijn pad en denk:
HET TUINPAD VAN MIJN VADER.
Alleen ben ik nu de vader van vier kinderen.
Een paar weken geleden las ik in de krant dat het complex waar ik als kind opgroeide gesloopt wordt.
Ik ga er nog even kijken.
Het staat er vreselijk bij, andere culturen wonen er.
Ik loop achterom, en zie
HET TUINPAD VAN MIJN VADER
Zij geven niets om tuinieren.
Het is een zooitje.
Het pad is nog zichtbaar aanwezig.
Even denk ik de voetstapen van mijn vader tezien. Maar ach…………………….
De gouden regen is groot geworden, het lijkt of hij wil zeggen: zie je wel ik ben er nog.
Ik weet wel beter, in Nederland is de kans minimaal, slopen moet je.
Het complex heeft het bijna 60 jaren uitgehouden.
Ik zie mijn vader nog lopen.
OVER ZIJN TUINPAD
Ik loop in Tsjechie, over mijn tuinpad.
100 meter lang en besef dat later mijn kinderen later zullen zeggen: hier, kijk dan
HET TUINPAD VAN MIJN VADER
Mijn woning staat in een natuurgebied, slopen na amper 60 jaar gebeurd niet.
Mijn kinds kinderen en hun kinderen zullen zeggen:
Kijk hier, hier loop je over het
TUINPAD VAN MIJN VADER
En diens vader en diens…………….
Het stemt mij droef, daar waar mijn wortels liggen, alles verdwijnt.
En daar waar ik nu innig naar verlang, het voor eeuwen bewaard blijft.
Moge mijn kinderen de waarde van het behouden inzien.
Het tuinpad van mijn vader.
Vertaald uit het frans en gezongen door Wim Sonneveld.
Het vertelt binnen 3 minuten over dat, wat binnen een generatie, alles in Nederland overhoop gehaald werd.
Google even naar: het tuinpad van mijn vader…..
maar toen ik nog kind was kende ik dit liedje al zo goed als uit mijn hoofd, het heeft mij dus altijd al geïntrigreerd.
maar gelukkig wordt er aan de achterzijde van het huis niet gebouwd en kunnen we genieten van de prachtige omgeving.
Herinneringen denk ik.
