Kasteel Kynzvart
De buurman stelde het zelf voor: kom op dan gaan we gevieren het kasteel Kynzvart bezoeken.
Da’s goed, zeiden we.
Het is een uur rijden vanaf ons huis, leek ons leuk.
Tenslotte waren we daar nog niet geweest.
Het weer was regenachtig, de enige mindere dag van de drie weken van deze zomervakantie.
Je komt er aan, parkeert de auto en loopt naar binnen.
Eerst door de souvenirruimte, dan een toegangskaart bij de kassa gekocht.
Op de kaarten staat precies de tijd aangegeven wanneer jij aan de beurt bent voor de rondgang.
13.00 uur toegangskaarten gekocht, toegang 13.30 uur.
Wat ik vreesde gebeurde, mijn buurman vindt dat al die dingen niet voor hem bestemd zijn en stormt om 13.00 uur naar het hek om aan te sluiten bij de rondleiding.
Dat ging mooi niet door en verontwaardigd keerde hij om.
Hij leek het niet te begrijpen: hij had toch duidelijk aangegeven dat hij gasten uit Holland bij zich had!
Om 13.15 herhaalt het ritueel zich: geen resultaat.
Eindelijk om 13.30 mocht hij erin, wij niet want op onze 2 kaarten stond 13.45 uur als toegang.
Ik dacht dat hij ontplofte! Maar afijn, na veel geklets en rollende ogen mochten wij gelijk mee naar binnen.
EN TOEN BEGON HET PAS GOED!
Onze buurman weet alles van geschiedenis, gewoon een wandelende encyclopedie.
Bij de eerste zaal was het al raak. De gids vertelde over de schilderijen.
Die was die, en die, en getrouwd met en daar hangt de dochter van.
Geen sprake van, zei de buurman. Die is het wel maar niet de dochter van en die leefde toen en niet………….
Andere Tsjechen begonnen zich er mee te bemoeien.
Zaal 2 ging er niet anders aan toe en ik bedacht me: hoeveel zalen hebben ze hier en hoeveel discussies roept dat op. Hoe lang gaat dat nog duren?
Bij zaal 3 werd hij wat rustiger en bij zaal 5 was hij stil.
Er klopte toch niets van.
Totdat we bij een zaal kwamen waar de heren vroeger biljarten.
Ik zei tegen de buurman: hè, let je op!
Daar staat een poolbiljart en die zijn pas na 1950 door de Amerikanen in Europa gebracht.
Hij zag zijn kans schoon en vertelde luid en duidelijk dat het toch wel allemaal nep was en niet goed verteld.
Een aantal Tsjechen mompelden instemmend.
Even later was de rondleiding afgelopen.
De gids kreeg geen fooi.
We hadden een wereld rondleiding gehad.
De buurman stelde het zelf voor: kom op dan gaan we gevieren het kasteel Kynzvart bezoeken.
Da’s goed, zeiden we.
Het is een uur rijden vanaf ons huis, leek ons leuk.
Tenslotte waren we daar nog niet geweest.
Het weer was regenachtig, de enige mindere dag van de drie weken van deze zomervakantie.
Je komt er aan, parkeert de auto en loopt naar binnen.
Eerst door de souvenirruimte, dan een toegangskaart bij de kassa gekocht.
Op de kaarten staat precies de tijd aangegeven wanneer jij aan de beurt bent voor de rondgang.
13.00 uur toegangskaarten gekocht, toegang 13.30 uur.
Wat ik vreesde gebeurde, mijn buurman vindt dat al die dingen niet voor hem bestemd zijn en stormt om 13.00 uur naar het hek om aan te sluiten bij de rondleiding.
Dat ging mooi niet door en verontwaardigd keerde hij om.
Hij leek het niet te begrijpen: hij had toch duidelijk aangegeven dat hij gasten uit Holland bij zich had!
Om 13.15 herhaalt het ritueel zich: geen resultaat.
Eindelijk om 13.30 mocht hij erin, wij niet want op onze 2 kaarten stond 13.45 uur als toegang.
Ik dacht dat hij ontplofte! Maar afijn, na veel geklets en rollende ogen mochten wij gelijk mee naar binnen.
EN TOEN BEGON HET PAS GOED!
Onze buurman weet alles van geschiedenis, gewoon een wandelende encyclopedie.
Bij de eerste zaal was het al raak. De gids vertelde over de schilderijen.
Die was die, en die, en getrouwd met en daar hangt de dochter van.
Geen sprake van, zei de buurman. Die is het wel maar niet de dochter van en die leefde toen en niet………….
Andere Tsjechen begonnen zich er mee te bemoeien.
Zaal 2 ging er niet anders aan toe en ik bedacht me: hoeveel zalen hebben ze hier en hoeveel discussies roept dat op. Hoe lang gaat dat nog duren?
Bij zaal 3 werd hij wat rustiger en bij zaal 5 was hij stil.
Er klopte toch niets van.
Totdat we bij een zaal kwamen waar de heren vroeger biljarten.
Ik zei tegen de buurman: hè, let je op!
Daar staat een poolbiljart en die zijn pas na 1950 door de Amerikanen in Europa gebracht.
Hij zag zijn kans schoon en vertelde luid en duidelijk dat het toch wel allemaal nep was en niet goed verteld.
Een aantal Tsjechen mompelden instemmend.
Even later was de rondleiding afgelopen.
De gids kreeg geen fooi.
We hadden een wereld rondleiding gehad.
