Sinds november 2006 zijn we de gelukkige bezitters van een huisje in Tsjechie. Na 3 jaar lang alle vakanties hier te hebben doorgebracht en telkens aan het klussen te zijn geweest zouden we het huis verhuren aan vrienden, bekenden en collega's.
Wanneer we dan op den duur een aardig zakcentje bijeen gespaard zouden hebben zouden we zelf, nog voordat ik recht had op pensioen, gaan emigreren.:top:
Omdat we echter het huisje niet in de staat konden brengen die we zelf graag zouden aantreffen als we iets zouden huren van derden, (alles: de muren, de deuren, de plafonds, loopt schots en scheef) hebben we vorig jaar besloten niet langer meer te wachten en zijn we dit jaar op 15 april geemigreerd!
Mede dankzij alle informatie van medeleden en ervaringsdeskundigen op dit forum is (bijna) alles soepeltjes verlopen. We zullen u de details besparen, maar u begrijpt dat er heel wat bij kwam kijken. Een grondige voorbereiding en de ervaring die we zelf al hadden opgedaan in Tsjechie kwamen dan ook goed van pas. Ook de hulp van Jozef met het invoeren van de auto was meer dan welkom.:top:
Waarom eerder dan gepland verhuisd?
In Nederland hadden we een huurwoning die nogal wat geld opslokte en we spaarden daarom geen cent meer. Telkens als we naar ons huisje in Tsjechie gingen zeiden we tegen elkaar "we gaan weer naar huis". Omdat het huisje leeg stond, en als zovele andere huisjes wat last heeft van vochtproblemen, stond het eigenlijk te verpieteren. Zover wilden we het niet laten komen. Dus hebben we besloten de stap te wagen en na 4 maanden hebben we er nog geen seconde spijt van.
We zitten in een dorpje aan de rand van de Sumava. Er wonen 250 mensen en in het weekend beduidend meer. Veel van de oude huisjes zijn van grootouders op kleinkinderen overgegaan. Deze wonen dan weer in Praag of Plzen en brengen hier het weekend door, zoals dat vroeger bij opa en oma deden, met grasmaaien en houthakken voor de winter. Daar heb ik het ook druk mee trouwens. De plaatselijk houtzagerij heeft weer een vrachtwagentje hout op de werf gekieperd en dat moest voor de plensbuien naar binnen en liefst nog uitgesorteerd ook. Haastwerk, want, zoals bekend, kan het hier dit jaar behoorlijk gieten!
Tussen de buien door zitten we op het platje in de zon of met het zonnescherm uit naar de regen op het scherm te luisteren en de fantaseren dat we in een tentje zitten. Van het uitzicht valt weinig te genieten, want we hebben een halfbesloten binnenplaats en kijken recht tegen de schuren en het dak van de schuren aan. Als we binnen zitten zien we aan de overkant van de weg de bloemenzee in de tuin van de overbuurtjes, de vier gezusters met aanhang. Die zijn er ook alleen in het weekend en scharrelen dan gevieren tussen de bloemen rond.
Intussen hebben we al 3 dorpsfeesten mee mogen maken. Een dansavond in de plaatselijk hospoda, een feestje midden in een wei met spelletjes voor de kinderen (en een biertap voor de volwassenen) en een feest aan een meer voor de brandweercorpsen uit de omliggende dorpjes (met een biertap voor iedereen). Feesten kunnen ze hier goed!
Groet van Baartjo (Baartje en Jolanda)
Wanneer we dan op den duur een aardig zakcentje bijeen gespaard zouden hebben zouden we zelf, nog voordat ik recht had op pensioen, gaan emigreren.:top:
Omdat we echter het huisje niet in de staat konden brengen die we zelf graag zouden aantreffen als we iets zouden huren van derden, (alles: de muren, de deuren, de plafonds, loopt schots en scheef) hebben we vorig jaar besloten niet langer meer te wachten en zijn we dit jaar op 15 april geemigreerd!
Mede dankzij alle informatie van medeleden en ervaringsdeskundigen op dit forum is (bijna) alles soepeltjes verlopen. We zullen u de details besparen, maar u begrijpt dat er heel wat bij kwam kijken. Een grondige voorbereiding en de ervaring die we zelf al hadden opgedaan in Tsjechie kwamen dan ook goed van pas. Ook de hulp van Jozef met het invoeren van de auto was meer dan welkom.:top:
Waarom eerder dan gepland verhuisd?
In Nederland hadden we een huurwoning die nogal wat geld opslokte en we spaarden daarom geen cent meer. Telkens als we naar ons huisje in Tsjechie gingen zeiden we tegen elkaar "we gaan weer naar huis". Omdat het huisje leeg stond, en als zovele andere huisjes wat last heeft van vochtproblemen, stond het eigenlijk te verpieteren. Zover wilden we het niet laten komen. Dus hebben we besloten de stap te wagen en na 4 maanden hebben we er nog geen seconde spijt van.
We zitten in een dorpje aan de rand van de Sumava. Er wonen 250 mensen en in het weekend beduidend meer. Veel van de oude huisjes zijn van grootouders op kleinkinderen overgegaan. Deze wonen dan weer in Praag of Plzen en brengen hier het weekend door, zoals dat vroeger bij opa en oma deden, met grasmaaien en houthakken voor de winter. Daar heb ik het ook druk mee trouwens. De plaatselijk houtzagerij heeft weer een vrachtwagentje hout op de werf gekieperd en dat moest voor de plensbuien naar binnen en liefst nog uitgesorteerd ook. Haastwerk, want, zoals bekend, kan het hier dit jaar behoorlijk gieten!
Tussen de buien door zitten we op het platje in de zon of met het zonnescherm uit naar de regen op het scherm te luisteren en de fantaseren dat we in een tentje zitten. Van het uitzicht valt weinig te genieten, want we hebben een halfbesloten binnenplaats en kijken recht tegen de schuren en het dak van de schuren aan. Als we binnen zitten zien we aan de overkant van de weg de bloemenzee in de tuin van de overbuurtjes, de vier gezusters met aanhang. Die zijn er ook alleen in het weekend en scharrelen dan gevieren tussen de bloemen rond.
Intussen hebben we al 3 dorpsfeesten mee mogen maken. Een dansavond in de plaatselijk hospoda, een feestje midden in een wei met spelletjes voor de kinderen (en een biertap voor de volwassenen) en een feest aan een meer voor de brandweercorpsen uit de omliggende dorpjes (met een biertap voor iedereen). Feesten kunnen ze hier goed!
Groet van Baartjo (Baartje en Jolanda)
