Een weekje Kutna Hora

[kukel]

Man oh man, wat een druk leven!

Maar wel heel leuk om te lezen.

De foto's van de danseres zijn op mijn verzoek niet geplaatst.

Want ik was het namelijk die uit de veren ging.

Maar gezellig was het!

 

[Keesi]

Kukel,
als jij daar was om uit de veren te gaan, dan moeten we toch eens even praten!! Onder 4 ogen liefst!

Druk ja, zo lijkt het, maar zo voelt het beslist niet! Er is geen enkele stress, gelukkig. Alles gaat daar in en ander tempo, lijkt het.
Na 2 dagen in Kutna Hora heb ik meestal het idee er al een week te zijn.
En het ergste is, dat voor dat je het weet dat weekje er al weer bijna opzit. Zo snel.....
Ik ben jaloers op die 6 weken van jullie! Zou ik ook wel willen, maar mijn reisgezelschap niet, helaas. 4 Weken met mijn vrouw in de caravan was het langst. En dat vond ik nog te kort!
Maar deze keer, na mijn ziekte, was het wel een intensieve en emotionele week.

Ik heb genoten!!!!

 

[Fam. Veen]

Om eventuele files bij Hannover te ontlopen deze keer gekozen voor de reis via Oberhausen en de nieuwe A38 van Kassel/Gottingen naar Leipzig. Deze weg is bijna af, er ontbreekt nog een stukje van ca. 15 km. Wat een rust, kilometers zonder enig verkeer. Maar wel ca. 35 km langer dan over Hannover. De neiging bekroop me steeds om het gaspedaal wat verder in te drukken, maar ik heb me beheerst! (max. 150 km/h).

Ja, wat een heerlijke weg en "bijna" geen Pool op de weg en het "gratis" sanitair ziet er perfect uit! Als hij helemaal klaar is zeker een aanrader en die 35 kilometer meer, maakt dan denk ik ook niet uit.
Tenzij iedereen van weg veranderd.

Brenda

 

[Lina]

Bedankt voor je verslag Keesi! Ik denk heel wat schrijfuurtjes, maar vast ook met veel plezier geschreven en af en toe een kleintje erbij. :champ:

 

[Baan]

Ik sluit hier graag bij aan.


Leuk dat we het mochten lezen, Kees.

 

[Illie]

Ja, wat een heerlijke weg en "bijna" geen Pool op de weg en het "gratis" sanitair ziet er perfect uit! Als hij helemaal klaar is zeker een aanrader en die 35 kilometer meer, maakt dan denk ik ook niet uit.
Tenzij iedereen van weg veranderd.

Brenda

Zeker een rustige weg maar van Leipzig richting Kassel is er geen tankstation te bekennen, behalve bij dat kleine stukje waar geen nog geen snelweg is. Terwijl op de anwb routekaart wel een tankstation aangegeven stond. We reden op het laatst echt op de laatste drup. De andere kant uit, van Kassel naar Leipzig zagen we wel een tankstation.

 

[Keesi]

Zaterdag 8 augustus.

Na het ontbijt (deze keer weer keuze, dus Hemenex) eerst naar hotel Kreta. Dat is ons 2e verblijf, als U Kata is volgeboekt.
Het hotel heeft buiten en ook deels binnen een metamorfose ondergaan. Er is op de buitenmuren een houten betimmering aangebracht met eronder een natuurstenen afwerking. (Zie foto’s). Een hele verbetering ten opzichte van het afgebladderde stucwerk van voorheen.

We worden welkom geheten door Anna, de mooie serveerster. Voor haar hebben we het afgelopen jaar zilverpapieren lipjes, die je verwijdert als je een pakje sigaretten openmaakt, gespaard. Dat waren er bijna 700.
Philip Morris, dat een grote sigarettenfabriek heeft in Sedlec, bij het klooster, stelt bij het inleveren van een groot aantal (100.000??) van deze lipjes een rolstoel ter beschikking aan een gehandicapte. Anna maakt onderdeel uit van het verzamelcircuit. Ze is er blij mee.
Terwijl we aan een nealko zitten komt de baas van het hotel binnenwandelen en schuift bij ons aan tafel. Of we al lang in Kutná Hora zijn en waarom we niet bij hem slapen. Hij kent het antwoord al lang, de prijs. Hij is 200 Kc duurder met een eenpersoonskamer. Maar betere service, zegt hij en grijnst. En dat is waar. Dagelijks wordt de kamer schoongemaakt, het bed opgemaakt (en dan moet je zelf het dekbed weer uitvouwen en terugleggen, grrrr) en schone badhanddoeken. En een minibar op de kamer. We babbelen nog wat (engels) over de renovatie aan de buitenkant en zijn verdere renovatieplannen en nemen dan afscheid.

Tijd voor ons gebruikelijke soepje bij Michaela. Daar horen we dat die avond vriend Bert met een nieuwe schildersklas komt eten. En wij moeten ook komen voor ons afscheidsdiner. Dat beloven we.

Dan door naar het nieuwe huis van Blanka in Křesetice, het dorpje 7 km buiten Kutná Hora. Blanka zal daar wel zijn en Robert, haar vriend ook, omdat het zaterdag is en hij niet hoeft te werken. Robert hadden we nog niet gezien deze week.
We worden buiten hartelijk welkom geheten en mee naar binnen gesleurd. Ze zijn nu echt verhuisd en wonen er al sinds donderdagavond.
Was het huis binnen maandag nog een grote troep door de bouwvakkers, nu zijn de hal, de keuken en de beide badkamers spic & span! Maar in de woonkamer en de 3 slaapkamers is het nu weer een grote bende. Ze hebben nog geen kasten om iets in op te bergen!
De verhuizing moest met spoed gebeuren. De huur van de flat was al per 1 augustus opgezegd, maar dank zij de coulance van Ivanka, de nieuwe huurster, (en de serveerster, die bij Michaela zondag de honneurs waar nam; klein stadje, dat Kutna Hora) kregen ze een weekje uitstel voor het leegmaken.
De verhuizing was gedaan met de Škoda Oktavia station van Robert en de Škoda Favorit met karretje erachter van Blanka.
Op de eerste avond van de verhuizing viel de lift in de flat al uit en deze was 3 dagen later nog niet gerepareerd. Alles moest dus van 4-hoog over de trap naar beneden.
Verdeeld over de kamers zien we een 2-zitsbankje, een TV, enkel bedden, een heleboel kinderspeelgoed van Štepan en een niet te beschrijven hoeveelheid kleding, linnengoed, etc..
Ik vraag aan Blanka, waar ze al die spullen in hun 2-kamerflatje van 60 M2 opgeborgen had. Dat wist ze zelf ook niet.
Robert is bezig vloerbedekking te leggen in de laatste slaapkamer. Ziet er strak uit!
Buiten in de tuin drinken we iets. De moeder van Robert is er ook en zij begint tegen me te praten. En zowaar, ik kan haar verstaan en begrijpen! Daar heb ik met een heleboel Tsjechen veel meer problemen mee, maar met haar klikt het zo maar! De zinsvorming met korte zinnetjes en eenvoudige woorden, denk ik. Bij het afscheid krijg ik nog een fles Slivovice mee. Eigen brouwsel uit het dorp, ver boven de 50% alcohol, vermoed ik.

In het hotel reken ik eerst de kamers af. Of we nog bijzondere afspraken hadden over de prijs? Nee, dat niet. We worden aangeslagen voor 1 x 2-persoonskamer, niet 2 x 1-persoons. Jullie hebben samen toch maar 1 badkamer is de motivatie. Dank u wel!

Na het tukje per taxi (Karl) naar Michaela voor ons afscheidsdiner. Een heerlijke supergrote panenka (varkenshaas) van de grill. En of we nog en toetje wilden, een ijsje? We bestellen een ijsbeker, niet te groot na die verrukkelijke panenka. Dat pakt uit als een ijsbReker, een grote schuit met ijs, vruchten en slagroom. Michaela brengt die met een grote grijns op haar gezicht. Ach en dan stel je dat meisje niet teleur, je eet het ook allemaal op!
Vriend Bert arriveert met zijn schilderklas. Behalve Bert en John en zijn vriendin kennen we geen van de andere aanwezigen. We schuiven niet aan bij hen deze keer, omdat we het ook niet laat willen maken. Morgen staat de thuisreis op het programma en we willen bijtijds vertrekken. Met Karl terug naar het hotel.
Daar drinken we nog wat in het restaurant (laatste kans!!) en dan naar bed.

 

[Keesi]

Zondag 9 augustus.

De dag van de thuisreis. Helaas!
Het ontbijt in het hotel is op zondag vanaf 8 uur, maar dat is ons veel te laat. Op een fruitkoekje en een Mars gaan we om 7 uur op pad. De reis verloopt in Tsjechië voorspoedig. Bij de grens op de D8 de auto volgetankt en een stokbrood gezond gekocht.
Na Dresden horen we op de radio, dat er voor Kassel een file staat van 4 km. De reis via de A38 van Leipzig naar Götingen/Kassel wordt hierdoor minder aantrekkelijk. (Hadden we het toch maar gedaan, blijkt achteraf).
We rijden dus over Hannover. Tot Braunsweig gaat alles goed, maar daar rijden we een file in. 4 km werd op de radio gezegd, maar tot aan het begin van de baustelle tellen wij 8 km. En de hele baustelle lang (10 km) wordt er maximaal 30 km/h gereden. Over deze 18 km doen we 1 uur! (Later werd hier 20 km file vermeld op de radio).
En de volgende file wordt alweer aangekondigd. 50 km verder is er weer een baustelle. 6 km ervoor loopt het al vast, maar het gaat sneller dan de 1e file. In totaal doen we over de 16 km file + baustelle 35 minuten.
Eindresultaat is, dat de thuisreis toch 10 uur kost.
Maar we komen veilig thuis aan in Apeldoorn en worden met open armen ontvangen door de schoondochter en kleinzonen.
De cadeautjes worden uitgepakt en met veel waardering ontvangen.
Thuisgekomen bel ik mijn vrouw bij haar zus in Goes. Die vermaken zich samen uitstekend en ik hoef haar morgen (maandag) niet te komen halen. Zaterdag is ook goed. Dus heb ik nog een klein weekje om in m’n eentje te acclimatiseren van Tsjechië.
Die nacht droom ik van grote glazen Tsjechisch bier, Dačicky, dvanáčka.