Pelhřimov
Donateur
Het zal in de zomer van 1988 of '89 geweest zijn dat ik met mijn (inmiddels ex-) man mee reed met de vrachtwagen (trekker-oplegger) omdat hij een mooie rit via Hongarije naar Tsjecho-Slowakije had.
Ik had op mijn werk in die periode nogal veel overuren opgespaard die ik als "tijd voor tijd" op mocht nemen. Als hij dan een mooie/verre rit had ging ik vaak mee. Zodoende heb ik al heel wat van Europa gezien. (Helaas heb ik geen foto's bij dit verhaal omdat die allemaal bij hem zijn achtergebleven.)
Maar altijd als ik mee reed gebeurden er wel vreemde dingen onderweg....
(Zoals een kapotte startmotor op de veerboot naar Engeland en uiteraard vooraan op de boot staan, in een 10 daagse staking in Spanje terecht komen, midden op een kruispunt in Portugal motorpech krijgen en weggesleept worden door een takelwagen omdat we niet verder konden rijden, door een kapotte brandstofaanzuigleiding bijna stil komen te staan bij een kilometerslange wegopbreking langs de Duitse autobahn terwijl er maar 1 rijbaan was en geen vluchtstrook etc.)
En zoals gebruikelijk dus, gebeurde er deze keer ook weer van alles en nog wat.
Het begon al op de heenreis.....
Bij de lading zat o.a. een pallet met wat blikken verf en kitten. Dit zijn dus voor de wet, boven een bepaalde hoeveelheid, gevaarlijke stoffen. En als deze zich in de laadruimte bevinden zijn mag een chauffeur geen passagiers meenemen.
Ja hoor, in Duitsland werden we aangehouden en werden de papieren gecontroleerd. De bijgesloten vrachtbrief klopte, volgens deze agent, niet. En daar zouden we een bekeuring voor krijgen. Terwijl hij die uitschreef bekeek ik die vrachtbrief nog eens goed en die bleek wel goed te zijn waarna de deze bekeuring verscheurd werd.
Maar toen diende zich, volgens hem, het volgende probleem zich aan: mijn man mocht geen passagiers meenemen omdat er een pallet verfwaren in de laadruimte stond. En alweer wilde hij gaan schrijven... Nu moet je weten dat ik uit een chauffeursfamilie kom en dat ik net als mijn beide ouders mijn groot rijbewijs heb en de benodigde chauffeursdiploma's. Dus ook dit keer had de agent pech met het uitschrijven van een bekeuring want ik toverde met een big smile mijn "ADR diploma voor vervoer van gevaarlijke stoffen" te voorschijn. Dat het nog maar een weekje geldig zou zijn had hij niet gezien. En zo mochten we, zonder bekeuringen onze weg weer vervolgen.
Bij een wegrestaurant in Zuid-Duitsland waar we ook op de parking overnacht hebben, hebben we wat gegeten wat achteraf niet helemaal goed bleek te zijn en kreeg ik last van een flinke darminfectie. Niet echt fijn, maar ja, je doet er niets aan.
De lading hebben we op verschillende plaatsen in Duitsland, Oostenrijk en Hongarije gelost.
Via Hongarije op weg naar het toenmalige Tsjecho-Slowakije. Maar omdat het vakantieperiode was bleek er in het weekend een rijverbod te zijn voor vrachtwagens. Dit rijverbod hebben wij echter genegeerd. Natuurlijk werden we aangehouden en kregen een bekeuring van omgerekend 10 gulden. We mochten gelukkig wel doorrijden tot de eerste parking met een restaurant (en gelukkig met toiletten). Want om nou een weekend op een parking te staan zonder eten zagen we ook niet zo zitten. Het restaurant heette "bij de 7 kruizen" maar waar het precies lag weet ik niet meer.
's Maandags dan meer verder gereden naar het laadadres. We moesten daar erwten laden voor een bedrijf ergens in Limburg. Om 10 uur was de laadruimte bijna vol, er ontbraken alleen nog 2 pallets. Die zouden volgens die man onderweg zijn, maar dat kon nog wel even duren. Hij wees op zijn horloge 2 uur aan. Maar of dat "over 2 uur" of "om 2 uur" zou zijn begrepen we niet. Beiden tijden klopten niet. Uiteindelijk, na een uur of 6 wachten, werden de 2 ontbrekende pallets afgeleverd bij ons laadadres. Omdat ik nog steeds last had van mijn darmen kreeg ik de sleutel van het toilet. Ik heb nog nooit zo'n smerige gezien als deze. Brrr....
Uiteindelijk konden we richting Nederland rijden. Maar ook dat ging niet zonder slag of stoot....
Bij de Tsjechisch-Duitse grens aangekomen moest mijn man de tachograafschijven laten zien. Ik had volgens de tachograafschijven ook gereden, maar dat geloofde men natuurlijk niet. Totdat ik mijn rijbewijs met de benodigde chauffeursdiploma's tevoorschijn trok. En om te laten zien dat ik wel degelijk kon rijden ging ik de vrachtwagen halen van de parking, deed de tachograafschijf terug in het registratieapparaat. (Later bleek dat ik hem verkeerd om geplaatst had en er dus niets geregistreerd werd van de rest van de dag)
En zo reed ik zonder problemen tot de stopstreep bij de slagboom. Alle douanemensen stonden daar vol ongeloof voor het raam te kijken. Mijn man stapte in op de passagiersstoel en ik wilde wegrijden. Helaas begaf op dit moment de koppelingsbekrachtiging het en kreeg ik de koppeling met geen mogelijkheid meer ingetrapt. Zodoende moest ik met het schaamrood op de kaken het stuur weer overgeven. Met veel moeite zijn we de grens over gestoken.
Onderweg kregen we nog meer motorpech. Ook de radiator bleek lek te zijn en konden we met een loeihete motor nog net een parking bereiken ergens halverwege een berg. Mijn man heeft gelukkig bij een boerderij wat gieters water kunnen regelen. Zo vervolgden we onze reis.
Ook was ik gestoken door een af ander insect en had een bult zo groot als een ei op mijn voorhoofd en ik had ook nog steeds last van mijn darmen. Echter langs de autobahn kan je niet zomaar stoppen, dus het ging ook een keer mis...
In Limburg aangekomen ben ik, terwijl de auto gerepareerd werd, maar op de trein richting huis gestapt. Ik voelde me echt ziek en ook de schone kleren waren op. Bovendien zag het er ook naar uit dat de volgende rit vanuit Limburg weer terug Duitsland in was.
En zo eindigde mijn Oost-Europa-reis.
Mijn werkgever was trouwens ook niet blij, want ik ben door die darminfectie en de insectensteek nog een dag of 10 behoorlijk ziek thuis geweest.
Ik dacht zojuist aan dit verhaal omdat ik vanmorgen mijn rijbewijs moest laten verlengen.
Sinds een paar jaar is het zo dat je voor het behouden van een bus- en vrachtwagenrijbewijs gekeurd dient te worden. Vanwege o.a. oogproblemen en reumatische klachten zal ik echter toch nooit meer kunnen rijden en zodoende heb ik deze 2 rijbewijzen ingeleverd.
(Alweer een periode voorgoed afgesloten...)
Ik had op mijn werk in die periode nogal veel overuren opgespaard die ik als "tijd voor tijd" op mocht nemen. Als hij dan een mooie/verre rit had ging ik vaak mee. Zodoende heb ik al heel wat van Europa gezien. (Helaas heb ik geen foto's bij dit verhaal omdat die allemaal bij hem zijn achtergebleven.)
Maar altijd als ik mee reed gebeurden er wel vreemde dingen onderweg....
(Zoals een kapotte startmotor op de veerboot naar Engeland en uiteraard vooraan op de boot staan, in een 10 daagse staking in Spanje terecht komen, midden op een kruispunt in Portugal motorpech krijgen en weggesleept worden door een takelwagen omdat we niet verder konden rijden, door een kapotte brandstofaanzuigleiding bijna stil komen te staan bij een kilometerslange wegopbreking langs de Duitse autobahn terwijl er maar 1 rijbaan was en geen vluchtstrook etc.)
En zoals gebruikelijk dus, gebeurde er deze keer ook weer van alles en nog wat.
Het begon al op de heenreis.....
Bij de lading zat o.a. een pallet met wat blikken verf en kitten. Dit zijn dus voor de wet, boven een bepaalde hoeveelheid, gevaarlijke stoffen. En als deze zich in de laadruimte bevinden zijn mag een chauffeur geen passagiers meenemen.
Ja hoor, in Duitsland werden we aangehouden en werden de papieren gecontroleerd. De bijgesloten vrachtbrief klopte, volgens deze agent, niet. En daar zouden we een bekeuring voor krijgen. Terwijl hij die uitschreef bekeek ik die vrachtbrief nog eens goed en die bleek wel goed te zijn waarna de deze bekeuring verscheurd werd.
Maar toen diende zich, volgens hem, het volgende probleem zich aan: mijn man mocht geen passagiers meenemen omdat er een pallet verfwaren in de laadruimte stond. En alweer wilde hij gaan schrijven... Nu moet je weten dat ik uit een chauffeursfamilie kom en dat ik net als mijn beide ouders mijn groot rijbewijs heb en de benodigde chauffeursdiploma's. Dus ook dit keer had de agent pech met het uitschrijven van een bekeuring want ik toverde met een big smile mijn "ADR diploma voor vervoer van gevaarlijke stoffen" te voorschijn. Dat het nog maar een weekje geldig zou zijn had hij niet gezien. En zo mochten we, zonder bekeuringen onze weg weer vervolgen.
Bij een wegrestaurant in Zuid-Duitsland waar we ook op de parking overnacht hebben, hebben we wat gegeten wat achteraf niet helemaal goed bleek te zijn en kreeg ik last van een flinke darminfectie. Niet echt fijn, maar ja, je doet er niets aan.
De lading hebben we op verschillende plaatsen in Duitsland, Oostenrijk en Hongarije gelost.
Via Hongarije op weg naar het toenmalige Tsjecho-Slowakije. Maar omdat het vakantieperiode was bleek er in het weekend een rijverbod te zijn voor vrachtwagens. Dit rijverbod hebben wij echter genegeerd. Natuurlijk werden we aangehouden en kregen een bekeuring van omgerekend 10 gulden. We mochten gelukkig wel doorrijden tot de eerste parking met een restaurant (en gelukkig met toiletten). Want om nou een weekend op een parking te staan zonder eten zagen we ook niet zo zitten. Het restaurant heette "bij de 7 kruizen" maar waar het precies lag weet ik niet meer.
's Maandags dan meer verder gereden naar het laadadres. We moesten daar erwten laden voor een bedrijf ergens in Limburg. Om 10 uur was de laadruimte bijna vol, er ontbraken alleen nog 2 pallets. Die zouden volgens die man onderweg zijn, maar dat kon nog wel even duren. Hij wees op zijn horloge 2 uur aan. Maar of dat "over 2 uur" of "om 2 uur" zou zijn begrepen we niet. Beiden tijden klopten niet. Uiteindelijk, na een uur of 6 wachten, werden de 2 ontbrekende pallets afgeleverd bij ons laadadres. Omdat ik nog steeds last had van mijn darmen kreeg ik de sleutel van het toilet. Ik heb nog nooit zo'n smerige gezien als deze. Brrr....
Uiteindelijk konden we richting Nederland rijden. Maar ook dat ging niet zonder slag of stoot....
Bij de Tsjechisch-Duitse grens aangekomen moest mijn man de tachograafschijven laten zien. Ik had volgens de tachograafschijven ook gereden, maar dat geloofde men natuurlijk niet. Totdat ik mijn rijbewijs met de benodigde chauffeursdiploma's tevoorschijn trok. En om te laten zien dat ik wel degelijk kon rijden ging ik de vrachtwagen halen van de parking, deed de tachograafschijf terug in het registratieapparaat. (Later bleek dat ik hem verkeerd om geplaatst had en er dus niets geregistreerd werd van de rest van de dag)
En zo reed ik zonder problemen tot de stopstreep bij de slagboom. Alle douanemensen stonden daar vol ongeloof voor het raam te kijken. Mijn man stapte in op de passagiersstoel en ik wilde wegrijden. Helaas begaf op dit moment de koppelingsbekrachtiging het en kreeg ik de koppeling met geen mogelijkheid meer ingetrapt. Zodoende moest ik met het schaamrood op de kaken het stuur weer overgeven. Met veel moeite zijn we de grens over gestoken.
Onderweg kregen we nog meer motorpech. Ook de radiator bleek lek te zijn en konden we met een loeihete motor nog net een parking bereiken ergens halverwege een berg. Mijn man heeft gelukkig bij een boerderij wat gieters water kunnen regelen. Zo vervolgden we onze reis.
Ook was ik gestoken door een af ander insect en had een bult zo groot als een ei op mijn voorhoofd en ik had ook nog steeds last van mijn darmen. Echter langs de autobahn kan je niet zomaar stoppen, dus het ging ook een keer mis...
In Limburg aangekomen ben ik, terwijl de auto gerepareerd werd, maar op de trein richting huis gestapt. Ik voelde me echt ziek en ook de schone kleren waren op. Bovendien zag het er ook naar uit dat de volgende rit vanuit Limburg weer terug Duitsland in was.
En zo eindigde mijn Oost-Europa-reis.
Mijn werkgever was trouwens ook niet blij, want ik ben door die darminfectie en de insectensteek nog een dag of 10 behoorlijk ziek thuis geweest.
Ik dacht zojuist aan dit verhaal omdat ik vanmorgen mijn rijbewijs moest laten verlengen.
Sinds een paar jaar is het zo dat je voor het behouden van een bus- en vrachtwagenrijbewijs gekeurd dient te worden. Vanwege o.a. oogproblemen en reumatische klachten zal ik echter toch nooit meer kunnen rijden en zodoende heb ik deze 2 rijbewijzen ingeleverd.
(Alweer een periode voorgoed afgesloten...)
