Een meeting, huizen en hartelijkheid

[Corrie]

Het grote voordeel van anderhalve week vakantie is dat je dit soort verhalen voor een groot deel achter elkaar kan lezen, ik heb dit dus ook met heel veel genoegen gedaan Hilde. Ik ben net als de anderen heel benieuwd naar het vervolg.

Alleenuhhh dat elfenbankje is een Berkendoder hoor!

 

[hilde_kees]

Zo heb ik ook alweer wat bijgeleerd.

Maar in zo`n romantische stemming tijdens een picnic vind ik de naam `elfenbankje` een stuk leuker.

 

[hilde_kees]

Vanaf Pertoltice richting Polen.
En op zichtafstand van de grenscontrole weer even pauze. Tijd voor een lekker kopje koffie buiten op het terras.
En alvast even bijpraten/napraten over de voor -en nadelen van de verschillende panden.
Habartice stond ook al op het lijstje van te bezichtigen huizen tijdens onze eerste droom. En aan Astrid had ik gemaild:lap: ,dat we het graag wilden bezichtigen. Al was het alleen maar om te weten te komen waarom er geen klik met dit pand was.

De plaatselijke makelaar arriveerde en we vertrokken per auto. Achteraf was het maar een klein stukje lopen. Net voorbij het busstation , afbuigen en daar stond het.



Sarah had genoeg van al die huizen. Ze keek liever film en bleef in de auto.
Inmiddels arriveerden de kleinzoon van de vroegere bewoonster ,en zijn vrouw . Zij spraken goed Engels en werkten in Praag.
We waren onder de indruk van dit huis. Het had een vriendelijke uitstraling en er waren zoveel kleine detaills die ons aanspraken.



En het had toch ook nog redelijk wat ruimte. Twee verdiepingen en een zolder. En zoals de kleinzoon ons kon melden, keurige buren.



Op het huis zelf waren we op slag verliefd. Er was wat minder grond bij, maar daar was mee te leven. Alleen de lokatie moesten we nog verder bekijken.
We namen afscheid van de aardige Pragenaars en hun makelaar. En gingen terug naar het restaurant waar Sarah een boze bui bleek te hebben. Achteraf thuis werd me duidelijk waarom.
Ook zij was toch nieuwsgierig geworden. En kwam ons achterna,maar liep per abuis de tuin van de buurvrouw in. Die begon boos tegen haar te praten,zoals ze het ervaarde. Maar haar Tsjechisch beperkt zich tot groeten en dank-u-wel zeggen.
We kregen haar weer wat vrolijker met



zonder alle toeters en bellen die op de kaart stonden, maar enkel met suiker.
En wij ,volwassenen,deden ons te goed aan een heerlijke maaltijd.
We evalueerden de dag. En kwamen tot de conclusie dat we tevreden waren met het verloop. Waarna we met een tot ziens afscheid namen van onze adviseurs,Astrid en Maurits.

Wij namen nog even de tijd om de locatie verder te bekijken. En deze voldeed helaas niet aan onze wensen. Wilden we op pad met de honden,dan moesten we eerst het dorpje door. Het was niet landelijk genoeg naar onze smaak. Met weemoed vertrokken we. Ik had dit huis graag willen inpakken en meenemen.
Ik kreeg Kees nog zo gek om naar Dolni Oldris te rijden. Onze eerste droom. En helemaal aan het einde van de wereld, leek het. Lag het heel idylisch. Als ik redelijk Tsjechisch had gesproken was ik misschien nog wel een praatje met de nieuwe eigenaren gaan maken. Nu durfde ik het niet aan. Vanaf de doorgaande weg heb ik er toch even van mogen proeven.
En daarna waren ook wij toe aan ontspanning. Zoveel indrukken, zoveel vragen die door je heen gaan.
Onze huizenkijkdag zat erop.

wordt vervolgd

 

[jol@nda]

Graag lees ik het vervolg.
Je kunt mooi vertellen over jullie huizentocht.
Ik hoop dat jullie precies dat vinden dat jullie zoeken!

 

[kukel]

Nou moet ik toch verplicht een week wachten op het vervolg!

Maar dan heb ik wat te doen na mijn vakantie.
Succes en de groetjes.

 

[Corrie]

Hilde, ik geniet van je verhaal en hoop, net als de rest natuurlijk, dat jullie je droomhuis, of in ieder geval iets dat daar heel dicht in de buurt komt, gaan vinden.

Zo heb ik ook alweer wat bijgeleerd.

Maar in zo'n romantische stemming tijdens een picnic vind ik de naam `elfenbankje` een stuk leuker.

Wees niet bedroefd, ook "elfenbankjes" zijn niet goed voor een boom!!

 

[hilde_kees]

Dat weet ik wel. Maar ik geloof nog in sprookjes.
En zie in gedachten dan de bloemenfeeen even rusten na het kleuren van de bloemen en de bessen.



En als ik zo'n bui heb verzin ik eigen verhaaltjes voor Sarah.

En op de plek van deze berkendoder heb ik Sarah ook laten zien aan de hand van een omgezaagde spar hoe daarvan de bloemen en vruchten eruit zien.
En natuurlijk materiaal verzameld voor haar juf.

Hilde

 

[midero]

geweldig verhaal!
Ben niet meer zo heel vaak online
maar dit is een geweldige binnenkomer voor mij.
Ben ik in gedachten toch weer in tsjechie.
Wie weet kan ik volgend jaar weer dromen tsjechie.

groetjes marjolein

 

[jolanda berben]

Dromen, en ze dan proberen uit te laten komen, als dat dan lukt, ben je toch de gelukkigste mens op de wereld.
Heerlijk om te lezen Hilde, ik hoop echt dat het jullie lukt om jullie droomhuis eens te vinden. Als je het al niet gevonden hebt.

 

[Corrie]

Hilde, vooral blijven dromen en ze niet door mij laten verstoren!!
Ik kan het ook niet helpen, ik moet altijd mijn "wijsheid" doorgeven, daar kan ik nou eenmaal niks aan doen! :traan: :snik:

 

[hilde_kees]

Gelukkig zijn we niet allemaal gelijk. En ik blijf mijn dromen houden.

En het stoort me niet Corrie.
Ik ben zelf wat dat betreft ook niet onschuldig.:?:

 

[hilde_kees]

Onderweg hebben we genoten van het landschap. En onze conclusie getrokken dat we het hier best naar onze zin zouden hebben.
Verder waren we vol van alle indrukken.
En er kwamen naast een aantal antwoorden die we hadden gekregen, steeds meer vragen.
Hoe onderhouden we een groter stuk land? Zijn de buurtbewoners bereid (tegen vergoeding) ons bij te staan?, Hoe vaak gaan de meiden mee en hoe lang nog,kortom hoe groot willen we nu eigenlijk? Hebben we al wel genoeg gezien? Etc,etc.etc.
Bij terugkomst in het pension waren de voorbereidingen voor de meeting al afgerond. De binnenplaats was onkruidvrij. Maar ondanks dat iedereen vol was van de meeting, was ook iedereen erg belangstellend hoe het allemaal was verlopen.
Dus dat werd foto`s kijken, en alles nogmaals de revue laten passeren.
Onze eerste keus,voor de bezichtiging ,Pertoltice, viel af.



Een maatje te moeilijk.
Onze eerste bezichtiging van die dag viel ook af.



Niet echt `de klik`.
En ons droomhuis



stond op een voor ons verkeerde plaats.
Inmiddels denken we aan dit huis, waar we als foto niets mee hadden, met weemoed terug
http://www.giantrealestate.nl/index.php?show=WBB402
Deze zijn het dus in ieder geval niet.
En er blijft dus een kanshebber over. De voor jullie (nog) onbekende .Hij lijkt soms een maatje te groot.
maar dat heeft natuurlijk ook vele voordelen.

(wordt vervolgd

 

[Lina]

Ik heb even doorgelink naar die site, maar een maatje te groot?
Vind het op de foto's wel meevallen. Veel kluswerk wellicht, maar een leuk huis qua model.

 

[jolanda berben]

Ik vind het ook wel iets hebben, moet ik zeggen.
En de regio zou wel iets voor ons zijn, Mmmmmmmm,eens even over denken.

 

[Lina]

Denk je dat Hilde nu met :tomaat: gaat gooien naar jou?

 

[jolanda berben]

:?: Nee dat verwacht ik niet, maar je weet maar nooit, natuurlijk.

 

[hilde_kees]

Het huis in Habertice is zeker geen maatje te groot. Maar hier waren we erg enthousiast over. Alleen de locatie was voor ons minder geschikt.

maatje te groot ging over huis x , de voor jullie (nog)onbekende .
Dus ik ga zeker niet gooien.


Hilde

 

[Lina]

Ohh sorry Hilde,
maar als ik jouw post nog eens terug lees, dan lijkt het nog steeds of de link verwijst naar de onderste zinnen en de zinnen boven de link naar de foto's erboven. Maar geeft niet, ga vooral door met schrijven en jullie droomhuis...., die vinden jullie wel.

 

[hilde_kees]

Ik heb er een kleine verandering in aangebracht. Hopelijk is het nu duidelijker.
Hilde

 

[Lina]

Ja, ik ben en blijf blond hé , maar ook voor mij is het nu duidelijk Hilde.