Een paar dagen geleden lag ik in het ziekenhuis. Je zult wel zeggen wat heeft het met Tsjechië te maken? Veel, zal ik het kort vertellen.
Toen ik bijkwam van de narcose, eerste wat ik zag was een lief gezicht boven mij gebogen, die Tsjechisch tegen mij sprak. Niet veel, een paar woordjes, paar korte zinnetjes.
Ze zei iets van “dobrý den, jak se vám jde, potřebujete něco?" Ik vroeg nog verward: u spreekt Tsjechisch? En toen zei ze: een heel klein beetje, ik kom daar vaak.
Laatste wat ik me herinner was "naschledanou" en meteen achteraan, maar liever niet hier in het ziekenhuis. En ik werd terug naar de kamer gereden.
Heb ik het gedroomd? Is het echt gebeurd? Dat kom ik waarschijnlijk nooit te weten. Tenzij de mevrouw mijn verhaaltje leest…
Later op de dag, het was al avond, heb ik nog een lief gesprek gehad. Dit keer was ik al redelijk wakker. Het gesprek ging ook in het Tsjechisch, en duurde ook langer. En even later nog een, in het Nederlands.
Maar dit waren voor mij bekenden, vrienden van het Forum, die aan mij gedacht hebben.
Děkuji … en bedankt!
Toen ik bijkwam van de narcose, eerste wat ik zag was een lief gezicht boven mij gebogen, die Tsjechisch tegen mij sprak. Niet veel, een paar woordjes, paar korte zinnetjes.
Ze zei iets van “dobrý den, jak se vám jde, potřebujete něco?" Ik vroeg nog verward: u spreekt Tsjechisch? En toen zei ze: een heel klein beetje, ik kom daar vaak.
Laatste wat ik me herinner was "naschledanou" en meteen achteraan, maar liever niet hier in het ziekenhuis. En ik werd terug naar de kamer gereden.
Heb ik het gedroomd? Is het echt gebeurd? Dat kom ik waarschijnlijk nooit te weten. Tenzij de mevrouw mijn verhaaltje leest…
Later op de dag, het was al avond, heb ik nog een lief gesprek gehad. Dit keer was ik al redelijk wakker. Het gesprek ging ook in het Tsjechisch, en duurde ook langer. En even later nog een, in het Nederlands.
Maar dit waren voor mij bekenden, vrienden van het Forum, die aan mij gedacht hebben.
Děkuji … en bedankt!