Mijn zoon en zijn vriendje hebben een nieuwe hobby: filmpjes maken met een videocamera, die ze daarna bewerken en als het leuk is geworden mag iedereen ze bewonderen. Zo waren ze in april al een scenario aan het maken voor een leuk filmpje in de meivakantie en dat werd de eerste dagen van de vakantie uitgebreid door plaatselijke inspiratie. Tig kladblaadjes werden er gemaakt met flarden tekst en we hadden allemaal een rol. Niet dat wij daar zo blij mee waren, maar goed, als ze maar plezier hebben toch? Met een plaatselijke oude kolentrein zouden ze terug reizen in de tijd en ergens in de tweede wereldoorlog belanden. In een vreemd land dat Tsjechië heet. Het bos en de oude bunkers, niet ver van ons huis in Strazkovice, deden onder andere dienst als entourage. Ze zouden zogenaamd de Tsjechische bevolking helpen met het bevrijden van hun landgoed. In ruil daarvoor zouden ze dan terug kunnen naar de huidige tijd via een betoverde rots. De boys waren net druk aan het overleggen van hoe en wat, toen ze bij een bunker in een heel diep betonnen gat keken. Een paar duffe oogjes staarden hun aan. Een halve meter verderop lag eenzelfde pluizig beestje met de oogjes reeds gesloten, dood. Vieze vliegen hadden reeds bezit genomen van het kadaver en de uitwerpselen die her en der verspreid lagen. Volgens Gorrit werden destijds in dit gat stenen gegooid zodat er geen direct contact zou zijn tussen bunker en aarde. Nu was het een dodelijke val van ongeveer 2,5 meter diep geworden voor bijna ieder dier dat er passeerde en er per ongeluk in belandde. Ontsnappen was onmogelijk. Binnen een aantal minuten drong het noodlot ook tot ons door. In iedere hoek van het gat waren vreselijke, bloederige sporen te zien, sporen die veroorzaakt waren door wanhopige ontsnappingspogingen. Dit beestje moest gered worden, maar hoe?
Het lag erbij alsof het ieder moment de laatste adem uit zou kunnen blazen…
Gorrit zocht naar een lange, stevige tak die rechtop in een hoek kon staan. Nadat hij het gevonden had werd er voorzichtig mee geduwd om het beestje alert te maken.
Na er even aan geroken te hebben, draaide het beestje zich weer ongeïnteresseerd terug in zijn slaaphouding. Het was waarschijnlijk doodmoe en wie weet voor hoelang al zonder eten en drinken. En er zelf in gaan was ook geen optie, misschien zou het daardoor in paniek raken en agressief worden. Gorrit kwam met plan B en liep terug naar de auto. Gewapend met sleepkabel en boodschappenkratje kwam hij terug. Van het boodschappenkratje werd een soort val gemaakt, waarbij het zijklepje dicht zou gaan als het beestje er éénmaal in zou zitten.
De sleepkabel fungeerde als takel. Wat een geweldig plan. Maar nu het beestje nog zover zien te krijgen om in dat krat te kruipen. Wat leek het een ondankbaar beest in eerste instantie. Steeds liep ze (we hebben er maar een zij van gemaakt) juist om de krat heen in plaats van erin of wanneer ze echt niet anders kon als in de krat gaan, bleef ze als een zware steen in een hoekje zitten. De krat had al bijna alle hoeken van het gat gezien toen ze de moet opgaf en in de krat kroop. Ze ging onmiddellijk weer in een slaaphouding liggen, zo moe en uitgeput van haar toch al hachelijke avontuur. Met de stok werd razendsnel de klep dichtgedaan en een juichkreet onzerzijds galmde door het bos. Nu fase twee: de krat omhoog takelen. Gorrit deed dit alsof het zijn dagelijks werk was en kreeg de krat, met het beestje, er in één keer uit. Eenmaal over de rand had ze direct door dat ze haar vrijheid met één sprong terug kon krijgen en wipte uit de krat om vervolgens als een dolle 50 meter het bos in te rennen. Bij een boom keek ze achterom om te kijken of wij haar volgden of ……wou ze misschien ons bedanken voor het redden van haar leven???
Het soort beestje is niet altijd geliefd, vanwege de stank en vernielingen die ze soms in en om het huis aanrichten, maar ze zien er prachtig uit en het zou dieronwaardig zijn om haar, net als die andere, aan een langzame pijnlijke dood te laten sterven. We noemen haar martertje.
We hopen dat het haar goed gaat!
Oh ja, ik heb “de redding” voor een gedeelte gefilmd…..Geweldig om terug te zien hoe ze er als een haas vandoor gaat en nog even achterom kijkt. Als we het op youtube kunnen krijgen, zal ik de link plaatsen.
Het lag erbij alsof het ieder moment de laatste adem uit zou kunnen blazen…
Gorrit zocht naar een lange, stevige tak die rechtop in een hoek kon staan. Nadat hij het gevonden had werd er voorzichtig mee geduwd om het beestje alert te maken.
Na er even aan geroken te hebben, draaide het beestje zich weer ongeïnteresseerd terug in zijn slaaphouding. Het was waarschijnlijk doodmoe en wie weet voor hoelang al zonder eten en drinken. En er zelf in gaan was ook geen optie, misschien zou het daardoor in paniek raken en agressief worden. Gorrit kwam met plan B en liep terug naar de auto. Gewapend met sleepkabel en boodschappenkratje kwam hij terug. Van het boodschappenkratje werd een soort val gemaakt, waarbij het zijklepje dicht zou gaan als het beestje er éénmaal in zou zitten.
De sleepkabel fungeerde als takel. Wat een geweldig plan. Maar nu het beestje nog zover zien te krijgen om in dat krat te kruipen. Wat leek het een ondankbaar beest in eerste instantie. Steeds liep ze (we hebben er maar een zij van gemaakt) juist om de krat heen in plaats van erin of wanneer ze echt niet anders kon als in de krat gaan, bleef ze als een zware steen in een hoekje zitten. De krat had al bijna alle hoeken van het gat gezien toen ze de moet opgaf en in de krat kroop. Ze ging onmiddellijk weer in een slaaphouding liggen, zo moe en uitgeput van haar toch al hachelijke avontuur. Met de stok werd razendsnel de klep dichtgedaan en een juichkreet onzerzijds galmde door het bos. Nu fase twee: de krat omhoog takelen. Gorrit deed dit alsof het zijn dagelijks werk was en kreeg de krat, met het beestje, er in één keer uit. Eenmaal over de rand had ze direct door dat ze haar vrijheid met één sprong terug kon krijgen en wipte uit de krat om vervolgens als een dolle 50 meter het bos in te rennen. Bij een boom keek ze achterom om te kijken of wij haar volgden of ……wou ze misschien ons bedanken voor het redden van haar leven???
Het soort beestje is niet altijd geliefd, vanwege de stank en vernielingen die ze soms in en om het huis aanrichten, maar ze zien er prachtig uit en het zou dieronwaardig zijn om haar, net als die andere, aan een langzame pijnlijke dood te laten sterven. We noemen haar martertje.
We hopen dat het haar goed gaat!
Oh ja, ik heb “de redding” voor een gedeelte gefilmd…..Geweldig om terug te zien hoe ze er als een haas vandoor gaat en nog even achterom kijkt. Als we het op youtube kunnen krijgen, zal ik de link plaatsen.
Op weg naar Trutnov realiseerden wij ons dat ook, door alle constenatie vergeten terug te zetten. 
We kwamen door dit voorval al bijna een uur te laat op een belangrijke afspraak, teruggaan was even geen optie, maar de eerstvolgende keer gaan we deze grote fout herstellen. Laten we hopen dat er geen dieren in vallen deze tijd, dan zou ik me erg schuldig gaan voelen.
